Πες μου αδελφέ μου...

από την BladeRunner

Αυτή τη φορά, εκτός από την ιδιαίτερη ομορφιά των σκέψεών της, αποφάσισα να συνοδέψω το κείμενο της BladeRunner και με μία εξαιρετική electronica σύνθεσή της, με τίτλο "Athens", σε ένα βίντεο που έχει φτιάξει εξολοκλήρου η ίδια, καθώς και τα γυρίσματα που περιέχονται μέσα σε αυτό, στο κέντρο της Αθήνας. Καλό "ταξίδι"...

                                                  BladeRunner aka EmiliePlay - Athens

 

  

Πες μου αδελφέ μου...

Πες μου γιατί είσαι δυνατός; Πες μου πού τη βρίσκεις τόση δύναμη;

Μου λες ότι η ζωή σου δεν πάει καλά, τα πράγματα είναι δύσκολα και ξενυχτάς με αγωνία για το μέλλον. Μου λες ότι συχνά σε απογοητεύουν οι άλλοι γύρω σου και με το ζόρι συνεννοείσαι. Ταλαιπωρείσαι στη δουλειά, δεν σου μένει φράγκο, δεν σου μένει διάθεση για βόλτες, δεν σου μένει καν χρόνος για βαθιές ανάσες. Βλέπεις να χάνεται η λαχτάρα για εμπειρίες, για περιπέτεια, για ζωή. Την βρίσκεις ανούσια, υπερεκτιμημένη, δίχως φαντασία. Μου λες όλα αυτά καθώς σε βλέπω να γελάς και ταυτόχρονα να κλαις. Δυναμώνεις την ένταση στο τραγούδι που παίζει και συνεχίζεις την κουβέντα.

Πού βαδίζουμε; Πώς θα πορευτούμε έτσι; Ποιον θα εμπιστευτούμε επιτέλους...

Σε ακούω και αφήνω μετέωρες τις ερωτήσεις σου. Ξέρω ότι δεν απευθύνεσαι σε εμένα. Χαμογελάω στωικά όσο εκφράζεις το παράπονό σου με κατεύθυνση ψηλά, πάνω από τα σύννεφα. Το πρωί όταν σηκώθηκες ήσουν οχτάχρονο αγόρι, όλο ενέργεια και ελπίδα, ανδρώθηκες ως το μεσημέρι, σε πήραν τα χρόνια και άσπρισες τώρα που βράδιασε. Κι εκεί που νομίζεις ότι σε συμμερίζομαι εγώ αναρωτιέμαι πού τη βρήκες τόση δύναμη. Ενώ εσύ βυθίζεσαι, εγώ ξαφνιάζομαι με εσένα. Κάθε μέρα να παλεύεις με αυτά τα ερωτήματα, όλη την αγωνία για το μέλλον, ευαίσθητος και ευσυγκίνητος, κι όμως ακλόνητος, αμετανόητος να σηκώνεσαι το πρωί σαν οχτάχρονο αγόρι και να κοιμάσαι το βράδυ σαν συνταξιούχος. Τρεις γενιές σε ένα εικοσιτετράωρο. Περίεργα πράγματα. Χρήζουν ανάλυσης και σκέψης ακαδημαϊκής.

Προφανώς και μας ξεγέλασαν. Κανείς δεν μας είπε ότι δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να περνάμε καλά. Κανείς δεν μας απάντησε αν είναι όντως φυγείν αδύνατον το πεπρωμένο. Μας διαφήμισαν να ακούμε την καρδιά μας, να κυνηγάμε το όνειρο, να πατάμε γκάζια, να μείνουμε για πάντα νέοι πίνοντας ακριβά ουίσκι με τους φίλους μας και θέα το απέραντο γαλάζιο. Περιέργως τώρα όλα αυτά μοιάζουν ασυναρτησίες. Εύκολα τρικ για μαρκετίστες. Σαν καλοκαιρινή αφίσα μέσα στο χειμώνα. Σαν κέρινα φτερά που λιώνουν γρήγορα στον ήλιο.

Ολόκληρες βιομηχανίες στοχεύουν στην αδυναμία μας. Εταιρίες ξοδεύουν χίλια μύρια για να μας κάνουν να νιώθουμε λίγοι, αμήχανοι, προσωρινοί. Μελετάνε για χρόνια τρόπους να πιστέψουμε ότι η ομορφιά βρίσκεται στα γεμάτα πορτοφόλια, χορεύοντας στα κλαμπ με καλλίγραμμα μοντέλα, οδηγώντας γρήγορα αμάξια σε μέρη εξωτικά, μακριά, μίλια μακριά από εμάς. Νομίζουν ότι έπεισαν κι εσένα μα εγώ βλέπω άλλο πράγμα. Σε βλέπω να ψάχνεις ομορφιά στα πιο απίθανα σημεία. Σε ένα καφέ μαζί μου, σε μια ρητορική κουβέντα, σε ένα τραγούδι, στα υπόγεια διαμερίσματα απέναντί μας. Σε βλέπω και εισπνέω δύναμη από εσένα.

Με τη σειρά μου βρίσκω ομορφιά σε κάθε τι που λες. Κάθε σου λέξη έχει χροιά τριών γενεών, πρίμα και μπάσα συγχρόνως, κινείσαι από μινόρε σε ματζόρε κι εγώ λικνίζομαι σιωπηλά προσπαθώντας να σου κρύψω πόσο πολύ το διασκεδάζω. Μέσα στην θλίψη και τα νεύρα σου εγώ βλέπω μονάχα δύναμη και θέληση υπερφυσική. Σαν δώρο και βοήθεια εκ των άνωθεν, σαν την απάντηση στις προσευχές σου και στις ρητορικές σου ερωτήσεις.

Συγχώρεσέ με που βλέπω μόνο ελπίδα στην απελπισία σου. Κρίνομαι ένοχος γιατί το διασκεδάζω στην απόγνωσή σου, στην κατήφεια σου, στην αλήθεια σου. Μίλα μου κι άλλο για τις ανησυχίες σου. Ο κάθε σου λυγμός με κάνει να σε θαυμάζω πιο πολύ. Στο πρόσωπό σου διακρίνω ομορφιά προπτωτική. Διακρίνω δύναμη και την εισπνέω σαν καθαρό οξυγόνο. Από όλα τα νησιά του κόσμου, την κάθε εξωτική παραλία γεμάτη φοινικιές και βαθυγάλανα νερά, εγώ προτιμώ το δικό σου νησί, που όσο κι αν φαίνεται έρημο, φθινοπωρινό και ομιχλώδες, είναι η μόνη αλήθεια μέσα στο ψέμα.

Από όλα τα μέρη του κόσμου, από όλες τις ψόφιες αφίσες τουριστικών προορισμών, εγώ προτιμώ να είμαι εδώ μαζί σου. Γιατί από εσένα εισπράττω δύναμη και αλήθεια και είναι το μόνο που χρειάζομαι. Και αναπνέω, επιτέλους αναπνέω ελεύθερα!