Mozart: Requiem Berliner Philharmoniker and Herbert von Karajan January 1, 1962 [album on video]

Συνταρακτικά στοιχεία προκύπτουν γύρω από το μουσικό αυτό έργο, αλλά και την συγκεκριμένη απόδοση...

Κάθε μεγάλη Πέμπτη κι επί 30 χρόνια περίπου, συνήθιζα να βάζω στο πικάπ το βινύλιο αυτό να παίζει. Πιστεύω πως δεν υπάρχει καταλληλότερο συμφωνικό έργο για την ημέρα αυτή.

Ο Μότσαρτ το έγραψε τις τελευταίες ώρες της ζωής του αντιμετωπίζοντας τον θάνατο με νότες τις οποίες ήξερε πως θα μείνουν αθάνατες.

Όλη του η ζωή και το έργο βέβαια, έτσι ανατρεπτικά κύλησαν. Ήταν ένας άνθρωπος και μουσικός που απετέλεσε το απόλυτο βραχυκύκλωμα στο "Σύστημα-Matrix" της εποχής του. Κι όποιος έχει δει και την ταινία "Αμαντέους" του 1984, καταλαβαίνει τί θέλω να πω. Και μόνο η σκηνή (επαληθευμένη από ιστορικές μαρτυρίες) που ολοκληρώνοντας την μουσική επίδειξή του στο βασιλιά, τού γυρνάει τα οπίσθια και υποκλίνεται στο λαό και τους υπηρέτες, τα λέει όλα!

Ο Herbert von Karajan, ή μήπως να τον λέγαμε Καραγιάννη, μιας και η καταγωγή του ήταν από την Κοζάνη, έκανε επίσης ριζοσπαστικές αλλαγές στο μουσικό σύστημα και γι αυτό επικράτησε να θεωρείται ο "διευθυντής ορχήστρας-θρύλος" στο Βερολίνο και στη Βιέννη. 

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε την εν λόγω εκτέλεση, η οποία είναι όντως και η συνταρακτικότερη του συγκεκριμένου έργου.

Αμέσως μετά ακολουθεί βίντεο με την επανάληψη από τον Κάραγιαν του ιδίου συμφωνικού έργου και πάλι με την Βερολινέζικη ορχήστρα, αλλά εν έτει 1976, με συμμετοχή της δικής μας επίσης Αγνής Μπάλτσα.

Σας εύχομαι από τώρα Καλή Ανάσταση, μιας και οι αναρτήσεις του Διόδοτου θα είναι λίγες μέχρι και τις 13 Απριλίου.

Εύχομαι ολόψυχα, μια Λαμπρή χωρίς μπούλινγκ από τον Ερντογάν -πράγμα ολίγον τι δύσκολο- και να βοηθήσει ο Θεός.. η Ελλάδα να δοξαστεί ξανά, να μεγαλώσει και να πατάξει την πονηρία και την αυθάδεια κάποιων που θέλουν να αυτοστεφθούν παγκόσμιοι εξουσιαστές. 

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ, 5/4/2018