του Ιωάννη Μιχαλέτου (28/4/2018)
Η ΠΓΔΜ είναι εκ των πραγμάτων ένα θνησιγενές κράτος το οποίο εάν και εφόσον καταφέρει να ενταχθεί στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς-με Ελληνική βαρύτατη υποχώρηση- δεν θα καταφέρει να αποφύγει την "καντονοποιησή" του". Κατ'ελάχιστον.
Οι λόγοι είναι καταρχάς δημογραφικοί, με ταχύτατη αύξηση του Αλβανικού αλλά και Μουσουλμανικού πληθυσμού σε συνδυασμό με τη συνεχόμενη μετανάστευση του νεαρού Σλαβικού στοιχείου σε υπερπόντιες πολιτείες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία).Με ελάχιστες προσδοκίες επιστροφής τους.
Επιπλέον ο Αλβανικός αναθεωρητισμός εξακολουθεί και υφίσταται και ήδη μια γεωγραφική ζώνη που ξεκινά από τα -μη καθορισμένα- σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο εκτείνεται πλέον μέχρι τις Πρέσπες σε καθεστώς ουσιαστικής αυτονομίας. Ταυτοχρόνως η παροχή ενδεχομένως εκατοντάδων χιλιάδων διαβατηρίων από το Βουλγαρικό κράτος προς Σκοπιανούς υπηκόους δημιουργεί εξελίξεις και ως προς Ανατολάς για την ΠΓΔΜ στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την πανθομολογούμενη πλήρη αντίθεση τόσο της Σερβίας αλλά και της Ρωσίας ως προς τη ΝΑΤΟική πορεία των Σκοπίων εντείνει τη δυναμική αποσταθεροποίησης εκ των πραγμάτων. Αξίζει να αναφερθεί ότι και η ίδια η Τουρκία παρόλη τη ρητορική της υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ θα προσδοκούσε μια δραματική εξέλιξη στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος με εμπλοκή του Αλβανικού παράγοντα, για ευνόητους λόγους.
Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Χολέβας σε πρόσφατο άρθρο του,
"Ποιος μάς εγγυάται ότι θα παραμείνει αυτή η σύνθετη ονομασία, πχ Άνω Μακεδονία; Μπορεί σε λίγους μήνες να συγκληθεί η Βουλή στα Σκόπια και να αποφασίσει την απόρριψη του όρου Άνω και την παραμονή μόνον του όρου Μακεδονία. Τότε τα Σκόπια θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με την ελληνική υπογραφή και ουδείς θα μπορεί να τιμωρήσει το γειτονικό κράτος. Θυμίζω την περίπτωση της πρώην Υπεριορδανίας, Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα νέο κράτος στη Μέση Ανατολή ονομάζοντάς το Transjordan. Στα ελληνικά το αποκαλούσαμε Υπεριορδανία. Μετά από λίγα χρόνια οι Ιορδανοί βουλευτές αποφάσισαν να αποβάλει η χώρα τους το πρώτο συνθετικό (Trans) και να ονομάζεται μόνο Jordan, Ιορδανία."
Επιπροσθέτως η τυχόν υποχώρηση της Αθήνας ως προς την ονομασία αφήνει παντελώς ακάλυπτη την ουσιώδη διαπραγμάτευση για την εθνικότητα, τη γλώσσα και πλειάδα άλλων ζητημάτων που αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα της Νοτίου Βαλκανικής και βεβαίως ολοκλήρου της Βόρειας Ελλάδος.
Ο δε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ είναι άτομο που ελέγχεται δικαστικά για πράξεις διαφθοράς την περίοδο δημαρχίας του την περασμένη δεκαετία, έχει καταγεγραμμένη στενότατη σχέση με άκρως ύποπτους παραπολιτικούς και λοιπούς κύκλους του Κοσσυφοπεδίου και εν ολίγοις δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαπραγματευτής πλήρους ακεραιότητας και εγκυρότητας.
Το Μακεδονικό αποτέλεσε απόπειρα των σλαβικών πληθυσμών να αποκτήσουν διέξοδο στο Αιγαίο και να άρουν τον αποκλεισμό από τις θαλάσσιες δυνάμεις.
Η "τριμερής γεωγραφική Μακεδονία", ατυχώς επίσημη θέση της Ελλάδος σήμερα, αποτελεί κατασκευή χαρτογράφων, ο όρος έχει νόημα μόνον ως ιστορικός και ως τέτοιος συνδέεται μόνον με την Ελλάδα, όχι με σλαβικούς πληθυσμούς. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους σλαβόφωνους του ΣΝΟΦ (1944-1949) σε βάρος της ελληνικής κρατικής κυριαρχίας.
Επιπλέον πάγια και αμετακίνητη θέση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τις απαρχές ιδρύσεως του Ελλαδικού κράτους, είναι ή άρνηση οποιασδήποτε κατοχύρωσης εθνοτικού ή θρησκευτικού τίτλου άλλου πλην του Ελληνικού στις Βόρειες πλευρές του Αιγαίου. Για λόγους ιστορικής ειλικρίνειας και γεωπολιτικού ψυχρού ρεαλισμού. Οποιαδήποτε αλλαγή αυτής της σταθερής και ξεκάθαρης θέσης γυρνά τη χώρα σε ένα μεταμοντέρνο 1944-49. Με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον.
Είναι τέλος σημαντικότατο να αναφερθεί ότι δεδομένων των συνθηκών πίεσης εκ μέρους της Άγκυρας εις βάρος της Ελλάδος με σαφείς αναθεωρητικές αιτιάσεις σε συνδυασμό με αντίστοιχες Αλβανικές κινήσεις, θα πρέπει να κάνει την Αθήνα εξαιρετικά ευαίσθητη σε οποιαδήποτε εικόνα έξωθεν που παραπέμπει σε αδυναμία.
Η σύνθετη γεωγραφική ονομασία (Άνω, Βόρειος κτλ) συνεπάγεται αναγνώριση "μακεδονικής" εθνικής ταυτότητας και την ανάγκη γεωγραφικής ολοκλήρωσης.
Ο χρόνος κυλάει υπέρ της Ελλάδος και κατά των σλαβόφωνων, αφού αυξάνεται το ποσοστό των αλβανόφωνων εντός της ΠΓΔΜ που εξελίσσεται σε ασταθές διεθνοτικό σλαβό-αλβανικό κράτος. Η ΠΓΔΜ εξαρτάται από τον λιμένα της Θεσσαλονίκης και είναι το αδύναμο μέρος, άρα πρέπει να επιδείξει ρεαλισμό.
Είναι εκτίμηση ότι εν τέλει η διαπραγμάτευση θα καταλήξει συντόμως και σίγουρα πριν το τέλος του Σεπτεμβρίου του 2018 σε ναυάγιο. Παρόλα αυτά πρέπει να υπάρχει εγρήγορση για τυχόν πιέσεις διπλωματικές ή άλλου τύπου στην Αθήνα το προσεχές διάστημα προκειμένου να είναι αυτή το μέρος που θα υποστεί τη μεγαλύτερη υποχώρηση (βλ. βαρύτατη εθνική ήττα).
πηγή
Η ΠΓΔΜ είναι εκ των πραγμάτων ένα θνησιγενές κράτος το οποίο εάν και εφόσον καταφέρει να ενταχθεί στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς-με Ελληνική βαρύτατη υποχώρηση- δεν θα καταφέρει να αποφύγει την "καντονοποιησή" του". Κατ'ελάχιστον.
Οι λόγοι είναι καταρχάς δημογραφικοί, με ταχύτατη αύξηση του Αλβανικού αλλά και Μουσουλμανικού πληθυσμού σε συνδυασμό με τη συνεχόμενη μετανάστευση του νεαρού Σλαβικού στοιχείου σε υπερπόντιες πολιτείες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία).Με ελάχιστες προσδοκίες επιστροφής τους.
Επιπλέον ο Αλβανικός αναθεωρητισμός εξακολουθεί και υφίσταται και ήδη μια γεωγραφική ζώνη που ξεκινά από τα -μη καθορισμένα- σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο εκτείνεται πλέον μέχρι τις Πρέσπες σε καθεστώς ουσιαστικής αυτονομίας. Ταυτοχρόνως η παροχή ενδεχομένως εκατοντάδων χιλιάδων διαβατηρίων από το Βουλγαρικό κράτος προς Σκοπιανούς υπηκόους δημιουργεί εξελίξεις και ως προς Ανατολάς για την ΠΓΔΜ στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την πανθομολογούμενη πλήρη αντίθεση τόσο της Σερβίας αλλά και της Ρωσίας ως προς τη ΝΑΤΟική πορεία των Σκοπίων εντείνει τη δυναμική αποσταθεροποίησης εκ των πραγμάτων. Αξίζει να αναφερθεί ότι και η ίδια η Τουρκία παρόλη τη ρητορική της υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ θα προσδοκούσε μια δραματική εξέλιξη στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος με εμπλοκή του Αλβανικού παράγοντα, για ευνόητους λόγους.
Όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Χολέβας σε πρόσφατο άρθρο του,
"Ποιος μάς εγγυάται ότι θα παραμείνει αυτή η σύνθετη ονομασία, πχ Άνω Μακεδονία; Μπορεί σε λίγους μήνες να συγκληθεί η Βουλή στα Σκόπια και να αποφασίσει την απόρριψη του όρου Άνω και την παραμονή μόνον του όρου Μακεδονία. Τότε τα Σκόπια θα έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με την ελληνική υπογραφή και ουδείς θα μπορεί να τιμωρήσει το γειτονικό κράτος. Θυμίζω την περίπτωση της πρώην Υπεριορδανίας, Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα νέο κράτος στη Μέση Ανατολή ονομάζοντάς το Transjordan. Στα ελληνικά το αποκαλούσαμε Υπεριορδανία. Μετά από λίγα χρόνια οι Ιορδανοί βουλευτές αποφάσισαν να αποβάλει η χώρα τους το πρώτο συνθετικό (Trans) και να ονομάζεται μόνο Jordan, Ιορδανία."
Επιπροσθέτως η τυχόν υποχώρηση της Αθήνας ως προς την ονομασία αφήνει παντελώς ακάλυπτη την ουσιώδη διαπραγμάτευση για την εθνικότητα, τη γλώσσα και πλειάδα άλλων ζητημάτων που αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα της Νοτίου Βαλκανικής και βεβαίως ολοκλήρου της Βόρειας Ελλάδος.
Ο δε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ είναι άτομο που ελέγχεται δικαστικά για πράξεις διαφθοράς την περίοδο δημαρχίας του την περασμένη δεκαετία, έχει καταγεγραμμένη στενότατη σχέση με άκρως ύποπτους παραπολιτικούς και λοιπούς κύκλους του Κοσσυφοπεδίου και εν ολίγοις δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαπραγματευτής πλήρους ακεραιότητας και εγκυρότητας.
Το Μακεδονικό αποτέλεσε απόπειρα των σλαβικών πληθυσμών να αποκτήσουν διέξοδο στο Αιγαίο και να άρουν τον αποκλεισμό από τις θαλάσσιες δυνάμεις.
Η "τριμερής γεωγραφική Μακεδονία", ατυχώς επίσημη θέση της Ελλάδος σήμερα, αποτελεί κατασκευή χαρτογράφων, ο όρος έχει νόημα μόνον ως ιστορικός και ως τέτοιος συνδέεται μόνον με την Ελλάδα, όχι με σλαβικούς πληθυσμούς. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους σλαβόφωνους του ΣΝΟΦ (1944-1949) σε βάρος της ελληνικής κρατικής κυριαρχίας.
Επιπλέον πάγια και αμετακίνητη θέση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τις απαρχές ιδρύσεως του Ελλαδικού κράτους, είναι ή άρνηση οποιασδήποτε κατοχύρωσης εθνοτικού ή θρησκευτικού τίτλου άλλου πλην του Ελληνικού στις Βόρειες πλευρές του Αιγαίου. Για λόγους ιστορικής ειλικρίνειας και γεωπολιτικού ψυχρού ρεαλισμού. Οποιαδήποτε αλλαγή αυτής της σταθερής και ξεκάθαρης θέσης γυρνά τη χώρα σε ένα μεταμοντέρνο 1944-49. Με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον.
Είναι τέλος σημαντικότατο να αναφερθεί ότι δεδομένων των συνθηκών πίεσης εκ μέρους της Άγκυρας εις βάρος της Ελλάδος με σαφείς αναθεωρητικές αιτιάσεις σε συνδυασμό με αντίστοιχες Αλβανικές κινήσεις, θα πρέπει να κάνει την Αθήνα εξαιρετικά ευαίσθητη σε οποιαδήποτε εικόνα έξωθεν που παραπέμπει σε αδυναμία.
Η σύνθετη γεωγραφική ονομασία (Άνω, Βόρειος κτλ) συνεπάγεται αναγνώριση "μακεδονικής" εθνικής ταυτότητας και την ανάγκη γεωγραφικής ολοκλήρωσης.
Ο χρόνος κυλάει υπέρ της Ελλάδος και κατά των σλαβόφωνων, αφού αυξάνεται το ποσοστό των αλβανόφωνων εντός της ΠΓΔΜ που εξελίσσεται σε ασταθές διεθνοτικό σλαβό-αλβανικό κράτος. Η ΠΓΔΜ εξαρτάται από τον λιμένα της Θεσσαλονίκης και είναι το αδύναμο μέρος, άρα πρέπει να επιδείξει ρεαλισμό.
Είναι εκτίμηση ότι εν τέλει η διαπραγμάτευση θα καταλήξει συντόμως και σίγουρα πριν το τέλος του Σεπτεμβρίου του 2018 σε ναυάγιο. Παρόλα αυτά πρέπει να υπάρχει εγρήγορση για τυχόν πιέσεις διπλωματικές ή άλλου τύπου στην Αθήνα το προσεχές διάστημα προκειμένου να είναι αυτή το μέρος που θα υποστεί τη μεγαλύτερη υποχώρηση (βλ. βαρύτατη εθνική ήττα).
πηγή
ΣΗΜΕΡΑ 10.30. ΣΤΟ ΣΟΥΝΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα η κρίσιμη συνάντηση Κοτζιά – Ντιμιτρόφ στο Σούνιο για την ονομασία erga omnes