« Το μεγάλο όπλο της Τουρκίας είναι οι λαθρο-μετανάστες... οι έμψυχες σφαίρες »

του Σαράντου Ι. Καργάκου

Το μεγάλο όπλο της Τουρκίας είναι οι λαθρο- μετανάστες. Εσχάτως πολύ μᾶς ἀπασχολεῖ τί κάνει ἤ τί πρόκειται νά κάνει ὁ Ἐρντογάν, φυσικά ἐναντίον μας. Ὅμως τό ζητούμενο δέν εἶναι τό τί σχεδιάζει ἐναντίον μας ὁ ἀείποτε ἐχθρός ἡ Τουρκία ἀλλά τό τί κάνουμε ἐμεῖς ὄχι βέβαια εἰς βάρος της ἀλλά γιά τήν προστασία τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῆς χώρας μας. Ἄν ἔχω καλή πληροφόρηση –καί σίγουρα ἔχω– κάνουμε τά τρία κακά τῆς μοίρας μας. Ἀκούγεται ὅτι ἡ κυβέρνηση καταρτίζει σχέδια ἐπί σχεδίων. Ὅμως ὅλα αὐτά ἔχουν τή σχεδιαστική ἀκρίβεια πού ἔχουν τά μωσαϊκά δαπέδου, στά ὁποῖα μπορεῖ κανείς μέ λίγη φαντασία νά ἰχνηλατήσει κάθε λογῆς παράσταση.

Ἐπί ὀκτώ χρόνια –χρόνια χλιδῆς– ἀντί νά ἑτοιμαζόμαστε γιά κάποιους ἀθέλητους ἀγῶνες, σπαταλήσαμε ἕναν τεράστιο ὄγκο χρημάτων γιά τούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες πού μᾶς ἔδωσαν τό «εἰσιτήριο» γιά τήν εἴσοδό μας στό γήπεδο τῆς χρεοκοποίας. Στά ἑπόμενα χρόνια μέχρι τώρα –καί ἕπεται συνέχεια– ἀσχολούμαστε μέ τό πῶς θά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση. Σέ κάποια φάση ὁ λαός –ὅπως γινόταν συχνά στό παρελθόν– πίστεψε ὅτι ἐκεῖνοι οἱ φωνασκοί πού θά ψηφίσει θά κάνουν θαύματα. Πρωτίστως οἰκονομικά. Ἀλλά ἀπό τή μυθική ἐποχή δέν γνωρίζουμε πολιτικό πού νά ἔχει τό καταραμένο χάρισμα τοῦ Μίδα ὅτι πιάνει νά γίνεται χρύσος. Γι' αὐτό ὁ λαός ὀφείλει πάντα νά εἶναι συνετός καί νά ἐφαρμόζει μιά δική του οἰκονομική πολιτική πού γιά νά εἶναι ἐπιτυχής πρέπει νά στηρίζεται σέ δύο κανόνες. Ὁ ὑπ' ἀριθμόν ἕνας κανόνας εἶναι νά μή χάνει ποτέ τά χρήματά του. Καί ὁ ὑπ' ἀριθμόν δύο εἶναι νά μήν ξεχνᾶ τόν ὑπ' ἀριθμόν ἕνα!

Μιά ἄλλη σοφή οἰκονομική συμβουλή ἀποδίδεται στόν σχολαστικό μεσαιωνικό φιλόσοφο Ὄκαμ καί ἔχει ὡς ἑξῆς: μήν κάνεις μέ περισσότερα ὅ,τι μπορεῖς νά κάνεις μέ λιγότερα. Ἐμεῖς λόγω γονιδιακοῦ ἀρχοντοχωριατισμοῦ ξοδεύουμε ἀκόμη καί γιά ἐξοπλιστικά προγράμματα περισσότερα ἀπ' ὅ,τι ξοδεύουν οἱ Ταλιμπάν!

Μαθαίνω ὅτι λόγω τῆς τουρκικῆς ἀπειλῆς θά ἀγορασθοῦν νέα ἀεροπορικά ἤ πλωτά σκάφη. Οὐδείς λόγος. Ἀλλά τέτοια ἀγορά θά μᾶς κοστίσει πολύ ἀκριβά. Καί θά χρειαστεῖ τουλάχιστον 5ετία γιά τήν παραλαβή. Στό διάστημα αὐτό ἡ Τουρκία μπορεῖ νά ἔχει κάνει τό κακό. Τί χρειάζεται, λοιπόν; Προέχει ἡ «ἐπιστράτευση» τοῦ ὑπάρχοντος ἐπιστημονικοῦ καί ... προσωπικοῦ. Κάποτε εἴχαμε ἕνα τέτοιο θαυμαστό προσωπικό. Παρελάμβανε σκάφη, ἀεροπλάνα καί πλοῖα, καί χάρη στήν κατασκευαστική του δεξιοτεχνία τά ἔκανε ἀξιόμαχα, παρότι ἦσαν μεγάλης ἡλικίας καί κάποια εἶχαν πολλά «παράσημα» ἑλαττωματικῆς κατασκευῆς. Κυρίως ὥς ἕναν μεγάλο βαθμό εἴχαμε λύσει τό πρόβλημα τῶν ἀνταλλακτικῶν πού τώρα –καί τότε– μᾶς κόστιζαν «ὁ κοῦκος ἀηδόνι».

Ἐνθυμοῦμαι τό ἀκόλουθο: δύο ἀπόφοιτοι τοῦ Πολυτεχνείου χάρη σέ δύο τρόπους πού μᾶς εἶχαν δώσει οἱ Ἀμερικάνοι μποροῦσαν νά κατασκευάζουν λεπτές ροδίτσες, σάν τοῦ ρολογιοῦ, ἀπαραιτήτως ἀναγκαῖες γιά τά ἀεροπλάνα, μέ σχεδόν μηδενικό κόστος, ἐνῶ ἕνα κουτάκι ἀπό αὐτές, ἐρχόμενο ἀπό τή Γαλλία, μᾶς κοστίζει 2.000 εὐρώ! Μέ ὅλα αὐτά θέλω νά πῶ ὅτι τό βάρος τῆς ἐξοπλιστικῆς μας πολιτικῆς πρέπει πρός τό παρόν νά πέσει στή συντήρηση. Νά ἀξιοποιηθεῖ καθετί πού μπορεῖ νά συμβάλει στήν ἄμυνά μας. Νά μή μείνει γωνιά ἀθωράκιστη. Νά ἀνασυγκροτηθεῖ ἡ πολεμική μας βιομηχανία καί νά ἀναδημιουργήσουμε τή δική μας «στρατιά» τεχνικῶν καί ἐμπειρογνωμόνων, πού μᾶς δίνουν ἐγγυήσεις ποιότητας. Ἄς θυμηθοῦμε τήν ἐποχή τῶν ἀδελφῶν Μαλτσινιώτη καί τοῦ Προέδρου Μποδοσάκη. Τότε μπορούσαμε τώρα δέν μποροῦμε;

Ὅσον ἀφορᾶ στό συχνό συζητούμενο θέμα γιά τό πῶς, ποῦ, πότε θά μᾶς κτυπήσει ὁ Ἐρντογάν, εἶναι κάτι πού δέν ἀρκεῖ νά τό συζητοῦμε ἀλλά νά ἐνεργοῦμε. Δέν χρειάζεται στόν νέο «Πατισάχ» νά χτυπήσει κάποιο νησί γιατί δέν ξέρει τί θά τοῦ βγεῖ. Τίποτα δυσχερέστερο ἀπό μιά ἀναμενόμενη ἤ προβλεπόμενη ἀποβατική ἐπιχείρηση. Τό κόστος σέ ἔμψυχο καί ἄψυχο ὑλικό γιά τήν κατάληψη τῆς Κρήτης πιθανῶς ἀπότρεψε τόν Χίτλερ ἀπό τό νά κάνει τήν ἀπόβαση στήν Ἀγγλία. Ὁ Ἐρντογάν ἔχει μπλεχτεῖ ἄσχημα στόν πόλεμο μέ τούς Κούρδους στή Συρία. Ἄν γιά ἀντιπερισπασμό θελήσει νά ἔχει μιά ἐπιτυχία –ἔστω τύπου Ἴμια– στό Αἰγαῖο, χωρίς τήν προσδοκώμενη ἐντός 4-5 ὡρῶν ἐπιτυχία, τότε εἶναι σφόδρα πιθανόν νά ἔχει τό τέλος τοῦ Καντάφι. Στήν Τουρκία εἶναι περισσότεροι αὐτοί πού τόν μισοῦν ἀπό αὐτούς πού τόν ἀγαποῦν.

Συνεπῶς, θά συνεχίσει τόν πόλεμο μέ τόν τρόπο πού τόν διεξάγει ἐπί μία τετραετία καί πλέον. Θά μᾶς πολεμᾶ μέ τίς «ἔμψυχες σφαῖρες», καί ἐννοῶ τούς λαθρομετανάστες γιά τούς ὁποίους χρυσοπληρώνονται ἀπό τήν Ε.Ε., τάχα γιά νά τούς προσφέρει περίθαλψη, ἀλλά αὐτός τούς στέλνει «πεσκέσι» σέ μᾶς. Ἔπηξαν τά ἀκριτικά νησιά, ἔπηξε καί τό ἄλλοτε εὐρύ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν ἀπό τόν ξένο πληθυσμιακό κατακλυσμό. Τί περιμένει ἀπό ὅλο αὐτό τό «ἀνθρωπομάνι» ὁ πονηρός Λαζός; Ἕναν ξεσηκωμό γιά τίς ἄθλιες συνθῆκες διαβιώσεως στά νησιά. Νά ξεσπάσουν ἐκεῖ ταραχές –δέν λείπουν ἄλλωστε οἱ ὑποκινητές– νά χυθεῖ αἷμα (οὔτε τά σχετικά ὅπλα λείπουν, ἄλλωστε μποροῦν στήν κατάλληλη στιγμή νά μεταφερθοῦν κι ἄλλα), ἡ ἀστυνομία νά μήν μπορεῖ νά συγκρατήσει τό κακό ὁπότε νά ἐπέμβει ὁ στρατός. Καί τότε, ὡς ἄγγελος εἰρήνης, θά φθάσει ἀπό τά ἀνατολικά ὁ «στρατός τῆς Σωτηρίας» γιά τήν προστασία τῶν ὁμοθρήσκων πού τάχα θά ἀπειλοῦνται ἀπό τούς Ἕλληνες μέ γενοκτονία. Καί ἄντε μετά νά τόν διώξεις. Ἄλλωστε, καί στήν Κύπρο σάν εἰρηνευτική δύναμη προσῆλθαν καί σάν δῆθεν τέτοια παραμένουν!

Ὅθεν φρονῶ –κάτι πού ἔγραψα καί στήν «Ἑστία» πρό τριετίας– κανείς λαθρομετανάστης στήν ξηρά, καί κυρίως στά ἀκριτικά νησιά. Πᾶσα φροντίδα ἐπί πλωτῶν μέσων, κυρίως παροπλισμένων πλοίων, πού ὅμως νά προσφέρουν τίς ἀπαραίτητες ἐγγυήσεις γιά ἀνθρώπινη διαμονή. Τό ξαναλέμε: Ὁ Ἐρντογάν θά κτυπήσει ὅποτε καί ὅπου στήν Ἑλλάδα σημειωθεῖ κάποια μεγάλη ἀναταραχή. Καλό θά εἶναι καί ὁ πολιτικός μας κόσμος νά συμμαζευτεῖ...

πηγή

Βιογραφικό Σαράντου Ι. Καργάκου