του Κων/νου Χατζηκώστα
Σχόλιο Διόδοτου: Το κείμενο αυτό είναι παλιό (3 Ιουλίου 2015), γράφτηκε δηλαδή τέτοιες ημέρες, πριν από 3 χρόνια, λίγο πριν το δημοψήφισμα, όταν υπήρξε μια ανάταση στην ψυχολογία των Ελλήνων, ότι με δική τους απόφαση και οποιοδήποτε κόστος θα καθόριζαν το μέλλον τους και το μέλλον της χώρας τους. Το ζουμί όμως της υπόθεσης, το πραγματικό νόημα..συνοψίζεται αλλού...
2η σημείωση Διόδοτου: Είναι πολλοί που θα σκεφτούν: "τί γίνεται εδώ... αλλιώς το ξεκίνησε το μπλογκ, αλλιώς -προς το Ορθόδοξο- μάς το πάει αυτός"...
Λάθος! Δεν είναι έτσι. Στο προφίλ της αρχικής μας σελίδας, από την αρχή, υπάρχει ένα είδος "μανιφέστο" του ιστολογίου, που ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Στο παρακάτω κείμενο το οποίο με πολλή χαρά εντοπίσαμε και συμφωνούμε απόλυτα με τις απόψεις του, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι την λέξη "μετάνοια" δεν χρειάζεται ο οποιοσδήποτε να την εκλάβει με την κλειστή χριστιανική έννοια (γονατίζω, προσεύχομαι, παρακαλάω κλπ). Γιατί η λέξη σημαίνει [εννοώ τα πράγματα αλλιώς τώρα πια. Και τη ζωή μου. Αλλάζω τρόπο ζωής γιατί οδηγήθηκα σε αδιέξοδα, «το παίρνω αλλιώς γιατί βρήκα βρε αδελφέ!..»]
Καλή ανάγνωση...
«..χωρίζει ή ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ό κόσμος.»
Όσιος Παΐσιος o Αγιορείτης
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε μπει για τα καλά στην περίοδο της συγκομιδής, σε σχέση με την πορεία του Ελληνισμού.
Η σοδειά δεν είναι καλή. Ο σίτος λιγοστός και η αξία του χάνεται στο πέρας των ζιζανίων. Ήρα ακόμα και στην ψυχή απλών ανθρώπων, που έβαλαν στην άκρη την ταπεινότητα, την φιλαλληλία , την αγάπη στην πατρίδα, τις παραδόσεις, τον Χριστό.
Για πολλά χρόνια, στην προδομένη μας Ελλάδα, η γη στερήθηκε τα ελληνικά χέρια γιατί έσπαζαν πιάτα στα μπουζούκια με χρήματα που προορίζονταν γι αυτήν. Πρώτες οι ηγεσίες έδιναν το κακό παράδειγμα. Και όπως αποδεικνύεται σήμερα ήταν εκτελεστές ενός σχεδίου εγκατάλειψής της, αποβιομηχάνισης της χώρας και εκκοσμίκευσης του λαού μέχρι ανηθικότητας.
Αυτή την τραγική κατάσταση που ζούμε τις τελευταίες ημέρες, δεν θα την δούμε να δίνει τη θέση της σε μια περίοδο αφθονίας και διασκέδασης, όπως αυτήν πριν έρθουν τα μνημόνια, ούτε καν στις ημέρες των τελευταίων τεσσάρων μηνών, που έφυγε για λίγο η κατάθλιψη και χώρεσε ένα ψίχουλο φιλοπατρίας. Καμία από όλες τις περιόδους αυτές που γνωρίζουμε δεν θα επιστρέψει.
Και να μην επιστρέψει ποτέ! Οι καρδιές μας είχαν μουχλιάσει από την πλημμύρα του «εγώ» και των σαρκικών εθισμών.
Την θέση αυτών των τραγικών ημερών θα πάρει η μετάνοια. Θα «μετα-νιώσουμε» και θα «μετα-νοήσουμε». Θα είναι δώρο! Θα γεννηθούν πραγματικά αισθήματα, θα ξυπνήσει ο νους. Οι ψυχές των προγόνων και των αγίων που μας προστάτευαν έως τώρα, από μακριά γιατί ντρεπόντουσαν για εμάς, θα πλησιάσουν περισσότερο, θα συνομιλούν μαζί μας για να μας δώσουν τα φώτα τους στο χτίσιμο μιας νέας, σεμνής και δοξασμένης Ελλάδας.
Η ήρα θα χωριστεί και θα «καεί». Ο σίτος θα αντανακλά τις ηλιαχτίδες ενός καθαρότερου και πιο γαλανού ουρανού. Στα παιδικά χαμόγελα θα επιστρέψει η αθωότητα και όχι η «ικανοποίηση από την εξολόθρευση του κακού πόκεμον». Η νεολαία θα γνωρίσει τη χαρά του πώς είναι να χτίζεις μια χώρα από την αρχή.
Ήρθε η ώρα του Χριστού για εμάς. Όλη η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, και ας μην το καταλαβαίνει, μπαίνει σε μια προετοιμασία για να τον υποδεχτεί. Τα πάθη και η σταύρωση μας από το ίδιο καθεστώς που σταύρωσε και Αυτόν, θα οδηγήσουν στην Ανάσταση! Κάθε χτύπημα και κάθε εξευτελισμός στις ουρές των ΑΤΜ και των συσσιτίων θα μας κάνει πιο δυνατούς και θα μας αποτοξινώνει από την ασθένεια της αλόγιστης κατανάλωσης.
Τα βλέμματά μας, κάθε μέρα, όλο και με λιγότερη ενοχή, θα παρατηρούν βαθύτερα το συνάνθρωπο. Εκεί που τον προσπερνούσαμε με 50 ευρώ να μας ζεσταίνουν την τσέπη, τώρα η κίνηση θα γίνεται ασυναίσθητα, η μία από τις δύο μας δραχμές θα δίνεται σε αυτόν, θα είναι συνοδοιπόρος μας, θα είναι ο Χριστός κι εμείς οι Σίμωνες που σταθήκαμε τυχεροί, μέσα από αυτή τη θεόσταλτη ευκαιρία «των στερήσεων», να περισώσουμε ότι απέμεινε από την κατακερματισμένη μας ψυχή και την αξιοπρέπειά μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όταν τις δύσκολες μέρες του καθαρμού διαδεχτούν μέρες καθαγιασμένης αφθονίας, δεν θα ξαναφήσω αδούλευτο έδαφος στην ψυχή και τον τόπο μου, ώστε να επιστρέψει η ήρα. Θα αναζητήσω υγιείς σπόρους, θα επιλέξω σιτάρι, θα ψηφίζω Χριστό.
πηγή
Σχόλιο Διόδοτου: Το κείμενο αυτό είναι παλιό (3 Ιουλίου 2015), γράφτηκε δηλαδή τέτοιες ημέρες, πριν από 3 χρόνια, λίγο πριν το δημοψήφισμα, όταν υπήρξε μια ανάταση στην ψυχολογία των Ελλήνων, ότι με δική τους απόφαση και οποιοδήποτε κόστος θα καθόριζαν το μέλλον τους και το μέλλον της χώρας τους. Το ζουμί όμως της υπόθεσης, το πραγματικό νόημα..συνοψίζεται αλλού...
2η σημείωση Διόδοτου: Είναι πολλοί που θα σκεφτούν: "τί γίνεται εδώ... αλλιώς το ξεκίνησε το μπλογκ, αλλιώς -προς το Ορθόδοξο- μάς το πάει αυτός"...
Λάθος! Δεν είναι έτσι. Στο προφίλ της αρχικής μας σελίδας, από την αρχή, υπάρχει ένα είδος "μανιφέστο" του ιστολογίου, που ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Στο παρακάτω κείμενο το οποίο με πολλή χαρά εντοπίσαμε και συμφωνούμε απόλυτα με τις απόψεις του, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι την λέξη "μετάνοια" δεν χρειάζεται ο οποιοσδήποτε να την εκλάβει με την κλειστή χριστιανική έννοια (γονατίζω, προσεύχομαι, παρακαλάω κλπ). Γιατί η λέξη σημαίνει [εννοώ τα πράγματα αλλιώς τώρα πια. Και τη ζωή μου. Αλλάζω τρόπο ζωής γιατί οδηγήθηκα σε αδιέξοδα, «το παίρνω αλλιώς γιατί βρήκα βρε αδελφέ!..»]
Καλή ανάγνωση...
«..χωρίζει ή ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ό κόσμος.»
Όσιος Παΐσιος o Αγιορείτης
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε μπει για τα καλά στην περίοδο της συγκομιδής, σε σχέση με την πορεία του Ελληνισμού.
Η σοδειά δεν είναι καλή. Ο σίτος λιγοστός και η αξία του χάνεται στο πέρας των ζιζανίων. Ήρα ακόμα και στην ψυχή απλών ανθρώπων, που έβαλαν στην άκρη την ταπεινότητα, την φιλαλληλία , την αγάπη στην πατρίδα, τις παραδόσεις, τον Χριστό.
Για πολλά χρόνια, στην προδομένη μας Ελλάδα, η γη στερήθηκε τα ελληνικά χέρια γιατί έσπαζαν πιάτα στα μπουζούκια με χρήματα που προορίζονταν γι αυτήν. Πρώτες οι ηγεσίες έδιναν το κακό παράδειγμα. Και όπως αποδεικνύεται σήμερα ήταν εκτελεστές ενός σχεδίου εγκατάλειψής της, αποβιομηχάνισης της χώρας και εκκοσμίκευσης του λαού μέχρι ανηθικότητας.
Αυτή την τραγική κατάσταση που ζούμε τις τελευταίες ημέρες, δεν θα την δούμε να δίνει τη θέση της σε μια περίοδο αφθονίας και διασκέδασης, όπως αυτήν πριν έρθουν τα μνημόνια, ούτε καν στις ημέρες των τελευταίων τεσσάρων μηνών, που έφυγε για λίγο η κατάθλιψη και χώρεσε ένα ψίχουλο φιλοπατρίας. Καμία από όλες τις περιόδους αυτές που γνωρίζουμε δεν θα επιστρέψει.
Και να μην επιστρέψει ποτέ! Οι καρδιές μας είχαν μουχλιάσει από την πλημμύρα του «εγώ» και των σαρκικών εθισμών.
Την θέση αυτών των τραγικών ημερών θα πάρει η μετάνοια. Θα «μετα-νιώσουμε» και θα «μετα-νοήσουμε». Θα είναι δώρο! Θα γεννηθούν πραγματικά αισθήματα, θα ξυπνήσει ο νους. Οι ψυχές των προγόνων και των αγίων που μας προστάτευαν έως τώρα, από μακριά γιατί ντρεπόντουσαν για εμάς, θα πλησιάσουν περισσότερο, θα συνομιλούν μαζί μας για να μας δώσουν τα φώτα τους στο χτίσιμο μιας νέας, σεμνής και δοξασμένης Ελλάδας.
Η ήρα θα χωριστεί και θα «καεί». Ο σίτος θα αντανακλά τις ηλιαχτίδες ενός καθαρότερου και πιο γαλανού ουρανού. Στα παιδικά χαμόγελα θα επιστρέψει η αθωότητα και όχι η «ικανοποίηση από την εξολόθρευση του κακού πόκεμον». Η νεολαία θα γνωρίσει τη χαρά του πώς είναι να χτίζεις μια χώρα από την αρχή.
Ήρθε η ώρα του Χριστού για εμάς. Όλη η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, και ας μην το καταλαβαίνει, μπαίνει σε μια προετοιμασία για να τον υποδεχτεί. Τα πάθη και η σταύρωση μας από το ίδιο καθεστώς που σταύρωσε και Αυτόν, θα οδηγήσουν στην Ανάσταση! Κάθε χτύπημα και κάθε εξευτελισμός στις ουρές των ΑΤΜ και των συσσιτίων θα μας κάνει πιο δυνατούς και θα μας αποτοξινώνει από την ασθένεια της αλόγιστης κατανάλωσης.
Τα βλέμματά μας, κάθε μέρα, όλο και με λιγότερη ενοχή, θα παρατηρούν βαθύτερα το συνάνθρωπο. Εκεί που τον προσπερνούσαμε με 50 ευρώ να μας ζεσταίνουν την τσέπη, τώρα η κίνηση θα γίνεται ασυναίσθητα, η μία από τις δύο μας δραχμές θα δίνεται σε αυτόν, θα είναι συνοδοιπόρος μας, θα είναι ο Χριστός κι εμείς οι Σίμωνες που σταθήκαμε τυχεροί, μέσα από αυτή τη θεόσταλτη ευκαιρία «των στερήσεων», να περισώσουμε ότι απέμεινε από την κατακερματισμένη μας ψυχή και την αξιοπρέπειά μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, όταν τις δύσκολες μέρες του καθαρμού διαδεχτούν μέρες καθαγιασμένης αφθονίας, δεν θα ξαναφήσω αδούλευτο έδαφος στην ψυχή και τον τόπο μου, ώστε να επιστρέψει η ήρα. Θα αναζητήσω υγιείς σπόρους, θα επιλέξω σιτάρι, θα ψηφίζω Χριστό.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου