Έφθασε η ώρα να κόψουμε λαιμούς. (Πλήρες σχέδιο βίαιης ανατροπής του σάπιου καθεστώτος).

γράφει ο Αριστείδης (ο Δίκαιος;)

 

Μια σειρά από πρωθυπουργούς (Σημίτης, Καραμανλής σύζυγος Παζαΐτη, Γ. Παπανδρέου, Σαμαροβενιζέλος), φρόντισαν να ροκανίσουν αργά και σταθερά τα θεμέλια της πατρίδας. Λίγο ο ένας, πολύ ο άλλος, παραχώρησαν την, ούτως ή άλλως περιορισμένη, κυριαρχία τής χώρας στους φονιάδες (οικονομικούς και στρατιωτικούς) των Βρυξελλών. Έστρωσαν μάλιστα και κόκκινο χαλί σε τυχάρπαστους Τσιπροκαμμένους, για να παραδώσουν οι τελευταίοι τα κλειδιά, να ολοκληρώσουν δηλαδή τη βρωμοδουλειά. 

Πού βρισκόμαστε τώρα το βλέπει ο καθένας. Εντάξει, όχι ο καθένας. Ο εργολάβος των δημοσίων έργων δεν το βλέπει. Ο βιομήχανος που είδε τα κέρδη του να απογειώνονται δεν το βλέπει. Το «αυτοδημιούργητο» λαμόγιο που έφτιαξε αυτοκρατορία δεν το βλέπει. Όποιος διόρισε την κόρη του (αυτή που η γειτονιά κάτι σε –άνα την ανέβαζε και την κατέβαζε) στο Δημόσιο, δεν το βλέπει. Γενικά, όποιος κοιτά το συμφέρον του, δεν βλέπει όσα οι υπόλοιποι. 

Εμείς το βλέπουμε. 

Απώλεια Ιστορίας, απώλεια εθνικής κυριαρχίας, απώλεια εδαφών-υδάτων-εναέριου χώρου, απώλεια επιστημόνων και απώλεια ψυχών. 

Ο ένας φονιάς έρχεται εδώ να μπεκρουλιάσει και του κρατάμε το αλεξήλιο. Ο άλλος φονιάς μας λέει ότι είμαστε περιορισμένων δικαιωμάτων και δεν μπορούμε να απαιτούμε. Ο παράλλος μιλάει καθαρά για μεταβολή συνόρων. 

Διαπρεπείς ιθαγενείς παρλαπίπες (Στεφανόπουλος, Παπούλιας, Παυλόπουλος) και άλλοι παραγεμισμένοι με χαβιάρι φασιανοί, αμολάνε «βαρυσήμαντα μηνύματα με πολλούς αποδέκτες», τάχα ότι φυλάνε Θερμοπύλες. Καλούν και σε ενότητα. Του κολίγα με τον κοτζάμπαση. Του ιδεολόγου με τον φελλό. Του πατριώτη με τον εθνομηδενιστή. 

Προσβολές, εκβιασμοί, φοβέρες, από Ευρωατλαντικούς πολιτικούς ταγούς, κατ’ ουσίαν πολιτισμικούς τράγους. 

Ένα μάτσο κερατάδες, άλλοι απευθείας απόγονοι τυχοδιωκτών και αποικιοκρατών, άλλοι μπάσταρδοι των Ναζίδων, φίλοι υποτίθεται, εταίροι και σύμμαχοι, ξεδιψούν με το αίμα μας. 

Μια παγκόσμια ελίτ κοινών δολοφόνων, με συνεργάτες την εγχώρια ελίτ δοτών και προθύμων, απειλεί πλέον την ίδια την επιβίωσή μας. 

Γκαρσόνια χρεωμένα, ευτυχή για τα φιλοδωρήματα. Αυτό είναι το μέλλον μας. 

Ασφυξία. Το οξυγόνο τελειώνει. 

Η επιβίωσή μας απαιτεί να κόψουμε λαιμούς. 

Ηρεμήστε καλέ κυρία. Εσείς του Αρείου Πάγου. Ηρεμήστε καλέ κύριε. Εσείς του Αντιρατσισμού και της Εχθροπάθειας. Ηρεμήστε κυρίες και κύριοι Εισαγγελείς και λοιποί λειτουργοί της Θέμιδος. 

Δεν κινδυνεύετε. Όχι από μένα τουλάχιστον. 

Κανείς δεν έχει πρόθεση να διεγείρει τον πληθυσμό σε πράξεις βίας. Όχι εγώ τουλάχιστον. 

Ουδείς εξυφαίνει συνωμοσία κατά του πολιτεύματος. Όχι εγώ τουλάχιστον. 

Η αλήθεια είναι ότι σας την έσκασα! 

Μη μου πείτε ότι δεν ταραχτήκατε! Μη μου πείτε ότι δεν πάθατε ταχυκαρδία! Μη μου πείτε ότι δεν σας ανέβηκε η πίεση! 

Χαλαρώστε διότι σέρνονται και εγκεφαλικά. Ή εμφράγματα. Ο Θεός να φυλάει. 

Χαλαρώστε, πάρτε βαθιές ανάσες και σκεφθείτε κάτι ευχάριστο. Τις αυξήσεις μισθών που μπορείτε να δώσετε στους εαυτούς σας ας πούμε! Τα καθυστερούμενα που μπορείτε να διεκδικήσετε από τους εαυτούς σας! Τα οφίκια που μπορείτε να αλώσετε μετά τη συνταξιοδότησή σας! Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. 

Έτσι κάνω εγώ όταν τρομάζω, όταν αναλογίζομαι, ας πούμε, την πλήρη και διαρκή ανεπάρκειά σας να προστατέψετε όχι μόνο τη Δικαιοσύνη, αλλά και το βασικότερο των αγαθών: την ελευθερία. Εγώ βέβαια σκέπτομαι άλλα ευχάριστα, τα οποία καθόλου, ίσως, δεν θα σας άρεσαν. Θα σας τα πω κάποια φορά. 

Λοιπόν ηρεμήσατε; Όχι ακόμα; Καλά θα συνεχίσω τις διαβεβαιώσεις για να μπορέσετε να κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου. 

Λοιπόν, οι θεσμοί, δηλαδή η πλάτη σας (για να μην αναφέρω άλλο γειτονικό τμήμα του σώματός σας) δεν κινδυνεύουν. Οι τρομεροί αυτοί μηχανισμοί, με τους οποίους η εξουσία κάθεται στον σβέρκο του λαού, ελέγχει τα πάντα και εξουδετερώνει οποιαδήποτε υγιή αντίσταση, είναι ακλόνητοι. Προς τούτο φροντίζουν οι ίδιοι με το τμήμα τους που λέγεται Ελληνική Αστυνομία, ιδιαιτέρως το υποτμήμα που αυτοαποκαλείται Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης. Εφόσον σας φυλούν ασπίδες και ρόπαλα δεν καταλαβαίνω γιατί φοβάστε. Είναι απλό: όταν οι «ταραξίες» είναι πολλοί και αδυνατείτε να τους τυλίξετε σε μια κόλλα χαρτί (να δικάζονται, καταδικάζονται, κολάζονται επ’ άπειρον), πέφτουν οι ροπαλιές σαν το χαλάζι. Προς τι λοιπόν η ανησυχία; 

Αρχίζατε να ηρεμείτε ε; Χαίρομαι. Και συνεχίζω: 

Ούτε το πολίτευμα κινδυνεύει. Το τρομερό αυτό καθεστωτικό σύστημα που χρησιμοποιεί προπαγάνδα, ψεύδη, διασπορά ψευδών ελπίδων και πελατειακές σχέσεις, ώστε ο λαός να εξαναγκάζεται να ψηφίσει τον εκάστοτε εκλεκτό της πλανητικής ελίτ, είναι αλάνθαστο. Ο ευφυής σχεδιασμός του μάλιστα, προβλέπει και βαλβίδα εκτονώσεως: οι εξουθενωμένοι πολίτες παρά τα πάνδεινα που υφίστανται, μπορεί να μην έχουν δικαίωμα αντίδρασης (βλ. το ανωτέρω εδάφιο περί ΜΑΤ), διατηρούν όμως το δικαίωμα μετά πάροδο τετραετίας να τιμωρήσουν τους προδότες των ελπίδων τους, στέλνοντάς τους στην αντιπολίτευση και εγκαθιστώντας στην κυβέρνηση τον επόμενο προδότη. Έτσι το σύστημα επανατροφοδοτείται και γάτα και ζημιά! 

Ηρεμήσατε εντελώς; Όχι ακόμα; Μα στο θεό σας άνθρωποί μου τι θέλετε τέλος πάντων; Να πηγαίνουν όλα καλά; Τότε κανείς δεν θα σας έχει ανάγκη! Δεν μπορεί να είναι όλα στην εντέλεια. Σε ποιον θα ασκείτε εξουσία; Θα πέσετε σε κατάθλιψη. Θα αδρανήσουν τα αντανακλαστικά σας! Αν π.χ δεν δείρει κάποιος τους Μπουτάρηδες, πώς θα κρατηθείτε σε φόρμα; Όλοι όσοι έδειραν τον Μπουτάρη ταυτοποιήθηκαν, προσήχθησαν, συνελήφθησαν, δικάστηκαν, καταδικάστηκαν εν μία νυκτί. Και μπράβο σας. Πώς θα βγάλετε τη ζωή σας με τους Τσαλικίδηδες που βάζετε στο αρχείο; 

Πώς θα αντέξετε τη ραθυμία, τις προανακρίσεις, ανακρίσεις, συντάξεις δικογραφιών μεγαλύτερων από τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας; Από αναβολή σε αναβολή κι από κει σε παραγραφή θα πεθάνετε από ανία! 

Γι’ αυτό σας προκάλεσα! Για το καλό σας! Και δεν δέχομαι και ευχαριστίες. 

Κοιμηθείτε, παρακαλώ, ήσυχοι. Όταν λέω να κόψουμε λαιμούς εννοώ να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να βρούμε λύση. Όταν λέω να κόψουμε λαιμούς εννοώ τους δικούς μας. Επί του παρόντος… 

πηγή: εδώ... και μετά εδώ.