-'Αυτη ειναι η λιστα με τις αναθεσεις' ?
-'Ναι, πως σου φαινεται' ?
Ο πρωτος συνομιλητης εριξε μια ματια στην φασματογραφικη εικονα που αιωρουνταν αναμεσα στο δαπεδο και το ταβανι. Αφησε να περασουν λιγα δευτερολεπτα πριν μιλησει.
-'Ενταξει, τ' αναμενομενα' ειπε. 'Για στασου' προσθεσε και εστιασε σ' ενα σημειο της οθονης.
-'Δεν το πιστευω' εκανε με μια δοση γνησιας εκπληξης στη φωνη. 'Ανεθεσαν στην Ρινντακκ'....
-'Ακριβως' απαντησε ο αλλος. 'Αυτο ηταν κατι που δεν το περιμενε κανεις' συμπληρωσε.
-'Μαλλον εκνευρισε καποιον απο τους ψηλα' ηρθε η απαντηση. 'Το ξερει' ?
-'Ναι, την ενημερωσα μολις μου γνωστοποιηθηκε'.
-'Και πως αντεδρασε' ? εκανε ο αλλος με την περιεργεια να ξεχειλιζει απο πανω του.
-'Δεν ξερει ακομα τιποτα για το τι συμβαινει. Νομιζει πως ολα ειναι ενταξει. Φανταζομαι πως πηγαινει τωρα στο τμημα για να ενημερωθει'.
Κοιταχτηκαν μ' ενα υφος συμπονιας για την ατυχη Ρινντακκ.
-'Δεν θα ηθελα να ειμαι στην θεση της για τιποτα στο συμπαν' ψιθυρισε ο δευτερος συνομιλητης.
===========================
Εφτασε μπροστα στο αρμοδιο τμημα και δοκιμασε ν' ανοιξει την πορτα. Ηταν κλειδωμενη. Αναρωτηθηκε τι να συμβαινει και πηγε στο διπλανο τμημα που φαινοταν να εχει ζωη.
-'Συγγνωμη' ειπε στον πρωτο που συναντησε 'το διπλα τμημα γιατι ειναι κλειδωμενο' ?
-'Και τι θα επρεπε να ειναι αφου δεν λειτουργει' ? ηρθε φυσιολογικη η απαντηση.
-'Τι θα πει δεν λειτουργει' ? ειπε η Ρινντακκ. 'Αφου εχω αναλαβει'....
Σταματησε βλεποντας την εκφραση αυτου που ρωτησε.
-'Σου εδωσαν το...' εκανε ο αλλος σαν να μην το πιστευε. -'Περιμενε λιγο να ειδοποιησω καποιον' προσθεσε και απομακρυνθηκε οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Επεστρεψε σε λιγα λεπτα.
-'Σε δυο λεπτα ερχεται καποιος ν' ανοιξει' ειπε. 'Μπορεις να περιμενεις εκει'.
Εφυγε χωρις να πει καν ενα ευχαριστω ενω ενοιωσε ενα ασχημο προαισθημα να την τυλιγει σταδιακα υπουλα και αθορυβα. Οσο και να προσπαθουσε να βγαλει ακρη το μυαλο της δεν πηγαινε πουθενα. Ειδε στο βαθος καποιον να ερχεται και πηρε βαθια ανασα.
=========================
-'Το τελευταιο πραγμα που περιμενα ηταν να μου ζητησουν ν' ανοιξω αυτο εδω το τμημα' ειπε αυτος που την εμπασε μεσα και ανοιξε τα φωτα. 'Τι μπορω να κανω για σενα' ? συμπληρωσε.
Η Ρινντακκ εριξε μια ματια στο εσωτερικο και η εικονα της εγκαταλειψης και της απαξιωσης της εφερε μια απογοητευση που εκφραστηκε με μια αχαρη κινηση.
-'Δεν καταλαβαινω' μουρμουρισε ατονα. 'Μου ανεθεσαν αυτο εδω το τμημα και'...
-'Δεν ξερεις τιποτα λοιπον' ? ρωτησε ο αλλος δημιουργωντας της περισσοτερη συγχυση.
-'Τι θα επρεπε να ξερω δηλαδη' ? και η φωνη της μολις κι εβγαινε.
-'Καθησε' της ειπε ο αλλος μ' ενα τονο συμπαραστασης. -'Θα στα εξηγησω ολα. Θα πιεις κατι' ? προσθεσε κραδαινοντας ενα μπουκαλι αλκοολ που ειχε με καποιο μαγικο τροπο εμφανισει απο το πουθενα. 'Μονο καλο μπορει να σου κανει τωρα αυτο' ολοκληρωσε τη φραση του.
Γεμισε δυο ποτηρια μετα το καταφατικο κουνημα του κεφαλιου της Ρινντακκ, της εδωσε το ενα, βυθιστηκε σε μια πολυθρονα, ηπιε μια γενναια γουλια και ξεκινησε να μιλαει.
==============================
-'Οπως ξερεις εμεις οι Μορντοκ ειμαστε υπευθυνοι για την οργανωση, εκτελεση και την διεξαγωγη ολων των εκδηλωσεων που αντιστοιχει στην εποπτεια μας στο συμπαν. Σχεδον ολα τα μεγαλα γεγονοτα που λαμβανουν χωρα σε οσους πλανητες ειναι στην αρμοδιοτητα μας και που οι κατοικοι τους αδυνατουν να εκπληρωσουν στο ακεραιο φροντιζουμε εμεις, παντα αθεατοι, να το κανουμε. Αυτη τη χρονικη περιοδο ειναι μια απο τις μεγαλυτερες εκδηλωσεις στον Ζερκον, τα Χριστουγεννα, που εορταζονται σχεδον απο το συνολο του πλανητη. Βεβαια η εκδηλωση αυτη δεν ειναι δικη τους. Οι Ζερκον ειναι απο τους πλεον ταξιδεμενους λαους στο συμπαν, παντα επαιρναν ηθη κι εθιμα απο αλλους πολιτισμους, τους εφερναν στα μετρα τους με αποτελεσμα ολο σχεδον το ετος τους να ειναι πλημμυρισμενο απο τετοια φαντασμαγορικα γεγονοτα. Σου θυμιζω εδω πως την εννοια των Χριστουγεννων την εχουν ξεσηκωσει απο τον πλανητη Γη αλλα ελαχιστα εχουν αλλαξει ως προς την τελεση και το εθιμοτυπικο τους.
Ευλογα θ' αναρωτηθεις λοιπον που ακριβως εμπλεκομαστε εμεις' ειπε και συνεχισε απτοητος διχως να περιμενει απαντηση αδειαζοντας ταυτοχρονα το ποτηρι του.
============================
-'Εμεις λοιπον προμηθευουμε αυτα που οι Ζερκον δεν μπορουν εκ των πραγματων να εχουν. Εναν πραγματικο Αγιο Βασιλη, με πραγματικο ελκηθρο και ταρανδους, ξωτικα, καλλικαντζαρους, νεραιδες και φυσικα την διανομη των δωρων μεσα σε μια νυχτα σε ολα τα παιδια που εχουν ζητησει κατι χαρη στην εξελιγμενη τεχνολογια μας. Αυτο θα επρεπε να συμβει και φετος και αυτο το τμημα που βλεπεις ερημο θα εσφυζε απο ζωη. Ομως αυτο που δεν ειχε υπολογισει κανεις ηταν η εισβολη'.
Προλαβαινοντας την απορια στα ματια της Ρινντακκ κι εχοντας παρει φορα συνεχισε.
-'Μεσα σε εξι μηνες ολα ειχαν τελειωσει. Οι εξωγηινοι εισβολεις ισοπεδωσαν τα παντα και ξεκληρησαν τους Ζερκον αφηνοντας μερικες σκορπιες χουφτες ζωντανους τους οποιους κι αυτους κυνηγανε να εξοντωσουν. Κατω απο τετοιες συνθηκες φετος το μονο πραγμα που δεν θα κανουν οι Ζερκον ειναι Χριστουγεννα για λογους που μαλλον καταλαβαινεις, οποτε και αυτο το τμημα δεν ειχε λογο υπαρξης. Διπλοκλειδωθηκε και πεταξαν τα κλειδια σε μενα. Καταλαβαινεις τωρα την απορια μου οταν ζητησες ν' ανοιξει αυτο το τμημα'.
===============================
Η Ρινντακκ κουνησε καταφατικα το κεφαλι της, αφησε το ποτηρι της διχως να εχει πιει σταγονα και σηκωθηκε απο την καρεκλα της.
-'Που μπορω να σε βρω αν σε χρειαστω' ? ειπε και βαδισε προς την εξοδο.
Ενα μικρο αντικειμενο διεσχισε τον αερα και προσγειωθηκε στο χερι της.
-'Απλα πατα αυτο' της ειπε. Η Ρινντακκ βγηκε απο την αιθουσα και ξαναμπηκε σχεδον αμεσως.
-'Ευχαριστω για ολα' ειπε αψυχα και ξαναβγηκε.
-'Δεν κανει τιποτα' απαντησε ο κλειδοκρατορας μιλωντας στο κενο.
Λιγα λεπτα αργοτερα βηματιζε πανω κατω στο γραφειο της προσπαθωντας να βαλει σε μια ταξη τις σκεψεις της. Το ειχε παρει το μηνυμα. Πληρωνε το μεγαλοπρεπεστατο οχι που ειχε πεταξει καταμουτρα στον επικεφαλης διευθυντη συντονισμου. Σε δυο μηνες ηταν η αξιολογηση στην οποια αυτη θα ειχε να δειξει το απολυτο τιποτα οποτε θα παρεμενε στασιμη για αλλα πεντε ντρεσεκ. Εξαιρετικη εξελιξη καριερας σκεφτηκε μ' ενα πικρο χαμογελο.
==============================
Το μικρο ρυπαρο με λασπες και σκονη πιτσιρικι συνεχισε να κυνηγαει το ιπταμενο θαυμα που προπορευοταν μπροστα του. Δεν ειχε δει εδω και καιρο πεταλουδα και ειχε μαγευτει απο τις απαλες, αερινες κινησεις της. Συνειδητοποιησε οτι ειχε απομακρυνθει πολυ απο την σπηλια των γονιων του μονο οταν σταματησε αποτομα για να σκεφτει που μπορει να ειχε χαθει η πεταλουδα.
Το σκοταδι ερχοταν σιγα σιγα αδιαφορωντας αν αυτος ο ερχομος δημιουργουσε εναν αυξανομενο φοβο στην ψυχουλα του. Κοιταξε προς τα πισω προσπαθωντας να θυμηθει πως ειχε ερθει και ενα εσωτερικο φουσκωμα του εφερε δακρυα στα ματια.
Στεκοταν ασαλευτο μην μπορωντας να κανει καμια κινηση οταν ενοιωσε την μαυρη σκια αριστερα στο πλαι του. Γυρισε αργα και οι κορες των ματιων διεσταλησαν.
Το πλασμα απεναντι του το πλησιασε και ετεινε ενα κουτι προς το μερος του.
-'Απο τον Αγιο Βασιλη' του ειπε με ηρεμη φωνη. 'Δεν μπορουσε να το φερει ο ιδιος και το εδωσε σε μενα, στην βοηθο του. Παρτο, ειναι δικο σου'.
Το πιτσιρικι το πηρε με τρεμαμενο χερι και αρχισε να σκιζει το περιτυλιγμα. Οταν απογυμνωσε το δωρο του σηκωσε τα ματια εκει που στεκοταν το πλασμα μα εκει δεν υπηρχε κανεις πια.
==============================
Το ασημι, απαστραπτον ρομποτ εκτος απο τις αλλες ιδιοτητες του ειχε την ικανοτητα ν' απλωσει ενα τεραστιο χαμογελο στο προσωπο του μικρου. Τα χερια του δεν σταματουσαν να πασπατευουν το παιγνιδι πατωντας τα κουμπια που διεθετε εχοντας ξεχασει εντελως πως δεν θυμοταν τον δρομο επιστροφης. Τα ματια του φωτισαν οταν ενα συγκεκριμενο κουμπι αρχισε να παραγει ηχους οπως ενα πραγματικο ρομποτ. Το εσφιξε στην αγκαλια του σαν να ηταν οτι πιο πολυτιμο ειχε. Ο ιδιος ο Αγιος Βασιλης ειχε στειλει την βοηθο του να του δωσει αυτο που ειχε ζητησει για τα Χριστουγεννα. Ενιωσε μια παρορμηση ν' αρχισει να φωναζει και να γελαει, να πει σε ολους οτι Αγιος Βασιλης υπηρχε, μολις ειχε παρει το δωρο του οταν ενοιωσε ξανα την παρουσια. Στραφηκε χαρουμενο προς την μερια της παρουσιας μα κοκκαλωσε.
Το πλασμα απεναντι του ηταν εντελως διαφορετικο απ' αυτο που του ειχε δωσει το δωρο.
Ειχε μαλλια καστανα, ισια, ματια πρασινομελια, ενα υπεροχο, καταλευκο χαμογελο, φιλντισενια επιδερμιδα και ολοκαθαρα, πανεμορφα ρουχα.
=============================
-'Αυτο μου το εφερε δωρο η βοηθος του Αγιου Βασιλη' ειπε τεινοντας το ρομποτ προς το μερος της. 'Εισαι και συ βοηθος του' ? ρωτησε με απορια.
Αντι απαντησεως το πλασμα εβγαλε κατι απο την τσεπη του.
-'Δικο μου ειναι κι αυτο' ? εκανε χαρουμενο το πιτσιρικι. -'Πειραζει να το παρω κι ας μην το εχω ζητησει' ? ειπε με μια ανειπωτη χαρα.
-'Δικο σου ειναι, μπορεις να το παρεις' ηρθε η απαντηση.
-'Σ ευχαριστω πολυ' εκανε ο μικρος. 'Εγω'....
Η δυναμη με την οποια χτυπησε το λειζερ ηταν τοσο μεγαλη που δεν αφησε την παραμικρη πιθανοτητα επιβιωσης.
Ο τοπος γεμισε κομματια απο το διαμελισμενο σωμα με ματωμενες σαρκες, ιστους και κοκκαλα να βρισκονται διασπαρτα σκορπισμενα πανω στο χωμα που ρουφουσε απληστα το πολυτιμο για την ζωη υγρο. Ηταν τοση η ενταση του χτυπηματος και τοσο εξαφνη που το ρομποτ γλιστρησε απο τα χερια του μικρου και βρεθηκε κι αυτο καμποσα μετρα μακρια, συνεχιζοντας να παραγει ηχους κι αδιαφορωντας πληρως για το αν το στιλπνο περιβλημα του ειχε πλεον λερωθει με σταγονες αιματος.
==========================
Η Ρινντακκ γεμισε το ποτηρι της με αλκοολ και θρονιαστηκε στην πολυθρονα του γραφειου της.
Ηξερε πως ο εορτασμος των Χριστουγεννων στον Ζερκον ηταν ισως η τελευταια αποστολη που της ειχε ανατεθει. Ηξερε πως δεν μπορουσε ν' ανταπεξελθει λογω συνθηκων μα ομως κατι μπορουσε να κανει, πιοτερο για την ψυχη και την συνειδηση της. Ηταν αποφασισμενη να κανει εστω κι εναν Ζερκον να νοιωσει την μαγεια των γιορτων και τα ειχε καταφερει αν εκρινε απο το βλεμμα του μικρου οταν του ειχε δωσει το ρομποτ, το δωρο του. Ενα ρομποτ, μικρομετρικα ρυθμισμενο να προφυλασει και να υπερασπιζεται τον ιδιοκτητη του απο τις επιθεσεις των εισβολεων, εκπεμποντας θανατηφορες δεσμες λειζερ. Αυτο το βλεμμα και το χαμογελο του αξιζε περισσοτερο απ' ολες τις προαγωγες που θα εχανε.
Επιασε τον εαυτο της να χαμογελαει κι απορησε και η ιδια. Ενα πρωτογνωρο συναισθημα ικανοποιησης την ειχε πλημμυρισει και το μονο που ηθελε ηταν να διαρκεσει οσο το δυνατον περισσοτερο.
Εφερε την φασματογραφικη οθονη μπροστα της ζητωντας στοιχεια για τον Ζερκον.
Το ματι της σταματησε εκει που γινοταν η αναφορα για την εισβολη των εξωγηινων. Ασυναισθητα το δαχτυλο της ακουμπησε εκει που αναβοσβηνε το ονομα των εισβολεων και μεγαλωσε την εικονα για να διαβασει πιο καθαρα τ' ονομα τους.
-'Ανθρωποι' ψιθυρισε και κουνησε απογοητευμενη το κεφαλι της.
TZOVENOS 'N' MAX ( THE PARROT )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου