Σχόλιο Διόδοτου: Χαρακτηρίζουμε, όχι απλώς πολλών, αλλά αμέτρητων αστέρων το παρακάτω κείμενο!
Είναι δυνατή, είναι εφαρμόσιμη η «γενετήσια ηθική«, μάλιστα στον αιώνα μας και την κοινωνία μας; Πολλοί σπεύδουν να δώσουν αρνητική απάντηση στο ερώτημα τούτο. Και ίσως
να ‘χουν κάποιο δίκιο. Ή μάλλον, ασφαλώς έχουν δίκιο… με ορισμένες
προϋποθέσεις…
Η γενετήσια ηθική είναι ηθική αυτοκυριαρχίας. Και η αυτοκυριαρχία αυτή,
σ’ έναν τέτοιο τομέα σαν το σεξουαλικό, είναι δυνατή μόνο μέσα στο
πλαίσιο μιας ανώτερης πνευματικής ζωής. Έξω από αυτήν δεν είναι, βέβαια,
δυνατή.
Δεν είναι δυνατή η γενετήσια αυτοκυριαρχία, όταν τη ζωή δεν την βλέπεις με ειλικρίνεια, όταν δεν ξεκαθαρίζεις αν θα ζήσης σαν πνευματικός άνθρωπος ή σαν σαρκίο, όταν κάθε σαρκολατρική κατωτερότητα τη θέλεις να την καμουφλάρεις σαν ‘’ιδεολογία», σαν υποταγή στην ‘’επιστήμη», κτίζοντας τη ζωή σου πάνω στην ψευτιά.
Δεν είναι δυνατή η γενετήσια αυτοκυριαρχία, όταν δεν έχουμε μέσα μας ξεκαθαρίσει τι είναι ελευθερία, σαν προϋπόθεση μιας ζωής ανθρώπινης στ’ αλήθεια και φυσιολογικής.
Ότι ελευθερία θα πει συ να είσαι ελεύθερος απέναντι στα ένστικτα, όχι τα ένστικτα να είναι ελεύθερα να σε οδηγούν όπου θέλουν, σε κάτι που είναι ξένο προς τον προορισμό τους.
Δεν είναι δυνατή η αυτοκυριαρχία, όταν δεν την ζητάμε στα σοβαρά, με συνέπεια, χτυπώντας αλύπητα σαν εχθρό μας – σαν τον χειρότερο εχθρό μας – κάθε τι που μας εμποδίζει στην αυτοκυριαρχία αυτή.
Δεν είναι δυνατή η ηθική της αυτοκυριαρχίας, όταν τη ζητάμε έξω από το πεδίο, όπου μπορεί να εκδηλωθεί. Η ηθική της αυτοκυριαρχίας στην ολοκλήρωσή της είναι χριστιανική ηθική. Και ο χριστιανισμός δεν είναι δειγματολόγιο ηθικών αρχών, να διαλεξείς όποια θέλεις. Είναι ένα ενιαίο, αδιάσπαστο, αδιαίρετο σύστημα ζωής. Ή το δέχεσαι, ή το απορρίπτεις. Με όλες τις συνέπειες και στη μια περίπτωση και στην άλλη.
Αν, όμως, το άτομο, ο νέος, η νέα, μπεί ολοκληρωτικά, ειλικρινά, με συνέπεια μέσα στο χριστιανικό κανόνα ζωής;
Τότε… τότε η νίκη στην πάλη με ό,τι κατώτερο μέσα μας δεν είναι απλώς ‘’δυνατή». Είναι πραγματικότητα. Στον πνευματικό στίβο ο αγώνας είναι νίκη. Ο αγωνιστής της ελευθερίας, της πνευματικής ελευθερίας, και μόνο με το να είναι αγωνιστής, είναι νικητής. Αυτό ισχύει και για τη γενετήσια ελευθερία, στην πνευματική της πλευρά.
Όσο για τη σωματική, τη φυσιολογική πλευρά, ο πνευματικός αγωνιστής – ο νικητής που νίκησε στον σπουδαιότερο τομέα, τον πνευματικό -, ας ξέρη και τούτο:
Ο Χριστιανισμός δεν δίνει μόνο εντολές. Δίνει δύναμη.
Και η δύναμιη αυτή κάνει και το γενετήσιο ένστικτο, δύναμη άγια και δημιουργική. Όχι ανταγωνιστή, παρά σύμμαχο και βοηθό του ανθρώπου, ενισχυτή και οδηγητή του μέσα στη ζωή της χριστιανικής δημιουργίας, μέσα στον χριστιανικό γάμο, μέσα τη χριστιανική οικογένεια.
Όπως και σ’ άλλους τομείς, έτσι κι εδώ, η χριστιανική ηθική ενώνει το φυσιολογικό με το υπερφυσικό, εναρμονίζει το βιολογικό με το πνευματικό, την εντολή με το φυσιολογικά σκόπιμο, το παράγγελμα με τη δύναμη για την εκτέλεσή του.
Και αν σήμερα, σε τούτο τον εικοστό αιώνα, ζούμε ακόμα σαν άνθρωποι ομαλοί, σαν κοινωνία κάπως ακόμα ανθρώπινη, σαν βιολογικοί οργανισμοί όχι ακόμα εκφυλισμένοι, αν υπάρχουμε ακόμα σαν κάποιος πολιτισμός, αν δεν πέσαμε ακόμα από τα πλάνα ονειροπολήματα εξωχριστιανικών ‘’υπερανθρώπων» στην πραγματικότητα του υποκτήνους, αυτό οφείλεται στο ότι η ανθρωπότητα, αιώνες τώρα και γενεών γενεές, τη δοκίμασε τη θεία αυτή δύναμη και τη νιώθει ακόμα να ενεργή πάνω της, πάνω στην εκλεκτότερη μερίδα της.
Οφείλεται στο ότι η χριστιανική ηθική, και στον τομέα της γενετήσιας δημιουργικής λειτουργίας, δεν είναι μόνο δυνατότητα. Είναι πραγματικότητα.
Όπως πραγματικότητα είναι η ζωή. Η καθαρή, ανώτερη, πνευματική κυβερνημένη ζωή. Η ζωή, που είναι η μόνη άξια και φυσιολογική για τον άνθρωπο!
περ. Ακτίνες, Απρ. 1946, 123
vimaorthodoxias
simeiakairwn
Δεν είναι δυνατή η γενετήσια αυτοκυριαρχία, όταν τη ζωή δεν την βλέπεις με ειλικρίνεια, όταν δεν ξεκαθαρίζεις αν θα ζήσης σαν πνευματικός άνθρωπος ή σαν σαρκίο, όταν κάθε σαρκολατρική κατωτερότητα τη θέλεις να την καμουφλάρεις σαν ‘’ιδεολογία», σαν υποταγή στην ‘’επιστήμη», κτίζοντας τη ζωή σου πάνω στην ψευτιά.
Δεν είναι δυνατή η γενετήσια αυτοκυριαρχία, όταν δεν έχουμε μέσα μας ξεκαθαρίσει τι είναι ελευθερία, σαν προϋπόθεση μιας ζωής ανθρώπινης στ’ αλήθεια και φυσιολογικής.
Ότι ελευθερία θα πει συ να είσαι ελεύθερος απέναντι στα ένστικτα, όχι τα ένστικτα να είναι ελεύθερα να σε οδηγούν όπου θέλουν, σε κάτι που είναι ξένο προς τον προορισμό τους.
Δεν είναι δυνατή η αυτοκυριαρχία, όταν δεν την ζητάμε στα σοβαρά, με συνέπεια, χτυπώντας αλύπητα σαν εχθρό μας – σαν τον χειρότερο εχθρό μας – κάθε τι που μας εμποδίζει στην αυτοκυριαρχία αυτή.
Δεν είναι δυνατή η ηθική της αυτοκυριαρχίας, όταν τη ζητάμε έξω από το πεδίο, όπου μπορεί να εκδηλωθεί. Η ηθική της αυτοκυριαρχίας στην ολοκλήρωσή της είναι χριστιανική ηθική. Και ο χριστιανισμός δεν είναι δειγματολόγιο ηθικών αρχών, να διαλεξείς όποια θέλεις. Είναι ένα ενιαίο, αδιάσπαστο, αδιαίρετο σύστημα ζωής. Ή το δέχεσαι, ή το απορρίπτεις. Με όλες τις συνέπειες και στη μια περίπτωση και στην άλλη.
Αν, όμως, το άτομο, ο νέος, η νέα, μπεί ολοκληρωτικά, ειλικρινά, με συνέπεια μέσα στο χριστιανικό κανόνα ζωής;
Τότε… τότε η νίκη στην πάλη με ό,τι κατώτερο μέσα μας δεν είναι απλώς ‘’δυνατή». Είναι πραγματικότητα. Στον πνευματικό στίβο ο αγώνας είναι νίκη. Ο αγωνιστής της ελευθερίας, της πνευματικής ελευθερίας, και μόνο με το να είναι αγωνιστής, είναι νικητής. Αυτό ισχύει και για τη γενετήσια ελευθερία, στην πνευματική της πλευρά.
Όσο για τη σωματική, τη φυσιολογική πλευρά, ο πνευματικός αγωνιστής – ο νικητής που νίκησε στον σπουδαιότερο τομέα, τον πνευματικό -, ας ξέρη και τούτο:
Ο Χριστιανισμός δεν δίνει μόνο εντολές. Δίνει δύναμη.
Και η δύναμιη αυτή κάνει και το γενετήσιο ένστικτο, δύναμη άγια και δημιουργική. Όχι ανταγωνιστή, παρά σύμμαχο και βοηθό του ανθρώπου, ενισχυτή και οδηγητή του μέσα στη ζωή της χριστιανικής δημιουργίας, μέσα στον χριστιανικό γάμο, μέσα τη χριστιανική οικογένεια.
Όπως και σ’ άλλους τομείς, έτσι κι εδώ, η χριστιανική ηθική ενώνει το φυσιολογικό με το υπερφυσικό, εναρμονίζει το βιολογικό με το πνευματικό, την εντολή με το φυσιολογικά σκόπιμο, το παράγγελμα με τη δύναμη για την εκτέλεσή του.
Και αν σήμερα, σε τούτο τον εικοστό αιώνα, ζούμε ακόμα σαν άνθρωποι ομαλοί, σαν κοινωνία κάπως ακόμα ανθρώπινη, σαν βιολογικοί οργανισμοί όχι ακόμα εκφυλισμένοι, αν υπάρχουμε ακόμα σαν κάποιος πολιτισμός, αν δεν πέσαμε ακόμα από τα πλάνα ονειροπολήματα εξωχριστιανικών ‘’υπερανθρώπων» στην πραγματικότητα του υποκτήνους, αυτό οφείλεται στο ότι η ανθρωπότητα, αιώνες τώρα και γενεών γενεές, τη δοκίμασε τη θεία αυτή δύναμη και τη νιώθει ακόμα να ενεργή πάνω της, πάνω στην εκλεκτότερη μερίδα της.
Οφείλεται στο ότι η χριστιανική ηθική, και στον τομέα της γενετήσιας δημιουργικής λειτουργίας, δεν είναι μόνο δυνατότητα. Είναι πραγματικότητα.
Όπως πραγματικότητα είναι η ζωή. Η καθαρή, ανώτερη, πνευματική κυβερνημένη ζωή. Η ζωή, που είναι η μόνη άξια και φυσιολογική για τον άνθρωπο!
περ. Ακτίνες, Απρ. 1946, 123
vimaorthodoxias
simeiakairwn
ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΎΜΕ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ,ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ,ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ,ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ,ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ,ΕΚΒΑΛΑΝ ΤΟ ΔΑΙΜΌΝΙΟ."Ω,ΓΕΝΕΑ ΑΠΙΣΤΟΣ,ΕΩΣ ΠΟΤΕ",ΤΑ ΘΕΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ."ΑΥΤΗ Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ,ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ,ΠΑΡΑ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΑ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ".ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ,Ή ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ,ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΣΤΕΡΑΣ.Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ,ΕΖΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ,ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ,ΜΕ ΜΟΝΗ ΤΡΟΦΗ ΛΙΓΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΥΛΑΓΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΑ.ΓΙ'ΑΥΤΟ Ό ΑΒΒΑΣ ΖΩΣΙΜΑΣ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΕ ΧΑΡΙΤΩΜΈΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ.ΕΜΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ.ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΑΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟ-ΠΡΩΤΟ,ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ;ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ,Ό ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΤΕΙ ΩΣ ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΕΙ ΕΞΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ,ΩΣ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,ΤΟΥ ΟΠΟΊΟΥ Η ΖΩΗ ΑΝΗΚΕΙ ΕΚ'ΝΕΟΤΗΤΌΣ ΤΟΥ,Σ'ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΛΛΟΤΕ ΑΤΙΜΩΤΙΚΟ ΞΥΛΟ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΧΑΡΙΤΩΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΘΥΣΙΑ.ΠΑΡΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΥΓΕΝΙΟ ΤΟΥ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ.Ή ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ.ΟΤΑΝ Ό ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ,ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΩΝ,ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΦΟΝΕΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ,ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ,ΖΟΥΣΑΝ ΤΡΥΦΗΛΗ ΖΩΗ;Ή ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ,Ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΨΙΣΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΧΥΣΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ;ΟΤΑΝ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΆΣΚΗΣΗ,ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΌ ΜΕ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ,ΣΚΛΗΡΑΓΩΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΠΟΣΟ ΑΥΤΟΣ ΜΕΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ,ΩΣ ΚΟΡΩΝΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ,ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΘΗ.ΑΝΘΡΩΠΟΣ=ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ=ΒΛΕΠΩ ΕΙΣ ΤΑ ΕΠΑΝΩ=ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ.Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΡΟΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΗΣΕΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ,ΑΞΙΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΑΝΟΙΓΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΕΚ'ΔΕΞΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΙ Ό ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΙ ΘΡΟΝΟΥ ΔΟΞΗΣ ΚΑΘΗΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΖΩΑ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Ό ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ,ΩΣ ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ Ό ΘΡΟΝΟΣ ΑΥΤΟΥ ΦΛΟΓΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΧΟΙ ΑΥΤΟΥ ΠΥΡ ΦΛΕΓΟΝ,ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΥΡΟΣ ΔΕ,ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΑΥΤΟΥ.Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟ,ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΕΣ.Η ΠΡΩΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ;ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ,ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΟΤΙ,ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΕΙ ΤΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ,ΝΗΣΤΕΥΕΙ ΤΡΟΦΗ,ΠΑΘΗ,ΓΛΩΣΣΑ,ΑΦΗ ΚΤΛ.ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΥΤΟΝ,ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ.ΕΙΔΑΛΛΩΣ Ό ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΤΟΥ ΙΣΚΑΡΙΩΤΗ,ΠΟΥ ΑΦΟΥ ΜΕΤΑΛΑΒΕ ΑΝΑΞΙΩΣ,ΜΠΗΚΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Ό ΣΑΤΑΝΑΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ,ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ.ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ,ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΌ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΟ.ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΜΕΙΣ,ΠΟΙΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΙΠΑΣ ΑΔΕΛΦΕ ΕΥ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ,
ΔιαγραφήΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΠΙΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙΩΤΙΚΑ: ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ, ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΕΡΟ -ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ- ΚΑΘΗΚΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ.
Η πατρίδα μας χάνεται, γιατί εμείς χάσαμε τον Χριστό, το κέντρο της ύπαρξής μας, και τον απεμπολήσαμε ακούγοντας τον όφη τον αρχαίο για άλλη μια φορά!Η εν Χριστώ ζωή είναι ό,τι πιο πραγματικό υπάρχει και έχει την μοναδική δυνατότητα να μεταμορφώσει τον άνθρωπο από πτωτική ύπαρξη σε ανώτερη, κατά χάρη θεό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γεγονός ότι όποιος αποφασίσει στ αλήθεια να ακολουθήσει τον δρόμο αυτό, δηλαδή να γίνει Χριστιανός κατ ουσίαν και όχι στα λόγια, να μάθει να ταπεινώνει το εγώ του και να σταυρώνει τα πάθη του, να ακολουθεί τις εντολές της Εκκλησίας και να συμμετέχει ενεργά στα Άγια Μυστήρια,να εγκρατεύεται και να προσεύχεται, να συγχωρεί και να αγαπά,αυτός βρίσκει το νόημα στη ζωή του, αποκαθιστά τον παλαιό άνθρωπο και μεταμορφώνεται,γίνεται καθαρότητα, δύναμη, ακεραιότητα,καλλιεργεί στο έπακρο τα χαρίσματά του,βιώνει από εδώ τον Παράδεισο,γίνεται φως που φωτίζει το περιβάλλον και τους συνανθρώπους του! Έτσι ακριβώς και πρώην μεγάλοι αμαρτωλοί, όπως ΕΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ καλώς γράφεις για την Οσία Μαρία, την Αιγυπτία, έγιναν άγγελοι επί της γης,πέρασαν από το παρά φύσιν στο κατά φύσιν και μετά στο υπέρ φύσιν! Καμία φιλοσοφία και καμία θρησκεία δεν είχε σαν αποτέλεσμα τον άνθρωπο κατά χάριν θεό, την ανάβαση του ανθρώπου στην κατάσταση της Αγιότητας,την βιωματική ένωση με τον Δημιουργό! Αυτό εύχομαι σε όλους μας ξεκινώντας από το πρώτο και καθοριστικό βήμα, την μετάνοια!Καλή αρχή για την πιο όμορφη,χαρούμενη,γεμάτη και συναρπαστική ζωή που είχατε ποτέ!!!
Φίλε μου Μιχάλη,
Διαγραφήσε ευχαριστούμε πολύ για την χρήσιμη παρέμβασή σου.
Να προσθέσω πως η αναφορά σου στην Εκκλησία, επειδή πολλοί δεν καταλαβαίνουν τί διαβάζουν, δεν είναι υπακοή στο ιερατείο. Εκκλησία του Χριστού ονομάζουμε κατ' αρχάς όλους εμάς που τασσόμαστε στην οδό του θείου λόγου του Αναστάντος Χριστού μας.
Καλημέρα!
Εκκλησία είναι σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία, για όσους δεν γνωρίζουν, το Σώμα του Χριστού, κλήρος και λαός, μία ενότητα με κεφαλή τον Χριστό. Η Εκκλησία χωρίζεται δύο μέρη, την στρατευομένη(οι ζώντες, κλήρος και λαός) και τη θριαμβεύουσα(όλοι οι Άγιοι), οι οποίες συνυπάρχουν σε κάθε Θεία Λειτουργία. Η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι θεανθρώπινη, είναι Θεία Αποκάλυψη και θεμελιώνεται πάνω στο αίμα πρώτα του Κυρίου και κατόπιν των Μαρτύρων που Τον μιμήθηκαν διαμέσου των αιώνων, αλλά και των οσιακών μορφών των Αγίων μας, που βίωσαν το Ευαγγέλιο Του. Σκοπός της είναι να θεραπεύσει τον άνθρωπο και να τον σώσει οδηγώντας τον στην προπτωτική του κατάσταση, ενώνοντάς τον με τον Θεό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιο και να ναι το ιερατείο σε όποια εποχή και να βρισκόμαστε, η Εκκλησία είναι μία και Αγία και προχωρά μέσα στους αιώνες...
Μπράβο αγαπητέ Μιχάλη! Τις είχε ανάγκη το αναγνωστικό κοινό τέτοιες διευκρινήσεις. Αν περίμεναν από εμένα.... 🙂
Διαγραφή