Του στραβού (μπάρμπα απ’ τ’ Αγρίνιο) το δίκιο

γράφει ο ΕργΔημΕργ

Αφιερώνεται στον Διηνέκη

ίναι να γελάει κανείς, είναι καί να κλαίει ταυτόχρονα… Μιλάω γιά την είδηση (που ανέδειξε ο Διηνέκης), όπου σ’ ένα χωράφι του Αγρινίου, ένας μπάρμπας (μαζί με τη θειά) πήρε το τρακτέρ κι άρχισε στις τσουγκρανιές τα τοιχώματα ενός -εκεί υπάρχοντος- ναΐσκου του αγ. Νικολάου, με αποτέλεσμα το εκκλησάκι να καταστεί ετοιμόρροπο καί κατεδαφιστέο. Κι όλ’ αυτά, γιά να μην τυχόν κληθεί να πληρώσει Ένφια γιά το -ιδιωτικό, οικογενειακό του- εκκλησάκι!!! (Καί παρά το γεγονός ότι οι πάντες –”επίσημοι” καί μή- τον διαβεβαίωναν πως δεν θα πληρώσει.)

Στην αρχή, κι εγώ τα πήρα στο κρανίο με το γεγονός, διότι θεώρησα πως το γκρέμισμα του ναΐσκου επιχειρήθηκε από τίποτε λαθρομούσλιμζ (που δουλεύουν στα χωράφια), ή τίποτε παρεπιδημούντα εν Ελλάδι Χαλβανά, διότι η μεθοδολογία της επιθέσεως εναντίον του ναού θυμίζει τα καμώματα της μπασκιναρίας καί των παρακρατικών του χασισοπρωθυπουργού Ράμα. Αλλά, όταν έμαθα τα σχετικά με τον ένοχο, μ’ έπιασαν τα νευρικά γέλια καί δεν σταμάταγαν!
Έ, λοιπόν, ο έρμος ο μπάρμπας είναι ο τελευταίος, που πρέπει να καταδικαστεί γιά το γκρέμισμα της εκκλησίας. Καί τούτο, επειδή υφίστανται αρκετοί -ελαφρυντικοί- λόγοι.

α. Εγχώριος σουρρεαλισμός καί τρέλλα με κορδέλλα

Ποιός Ιονέσκο καί ποιός Πικάσσο! Είναι γνωστό πως ο λαός μας ξεπερνάει τους πάντες σε σουρρεαλισμό. Εάν θεσπιζόταν βραβείο σουρρεαλισμού κι ήμουνα μέλος της κριτικής επιτροπής, δεν ξέρω αν θα τό ‘δινα σ’ εκείνη την συμπαθή κυρία, που φόρεσε την κατσαρόλα στο κεφάλι (ως αντισεισμική προστασία) καί περπατούσε του καλού καιρού, ή στον μπάρμπα απ’ τ’ Αγρίνιο!

Πάντως, την αρχή στα σουρρεαλιστικά την έκανε το ψευτο-Ρωμαίϊκο – οπότε, πώς να μην ακολουθήσουν οι πολίτες στην οδό της παλαβωμάρας;

Ήδη από τον 19ο αιώνα, ο Ροΐδης έγραψε το εξής άπαιχτο: “…Καθ’ ήν ώραν πίπτει εις την Βουλήν βροχή νομοσχεδίων, λαμβάνει καί ο Ασμοδαίος το θάρρος να προτείνηι το ακόλουθον έν: Περί τηρήσεως των κειμένων νόμων!”
(Ο Ασμοδαίος, σύμφωνα με κάτι μεσαιωνικές δοξασίες, είναι ένας από τους αρχιδιαβόλους της Κολάσεως. Ήταν ένα απ’ τα ψευδώνυμα του Εμμανουήλ Ροΐδη, καί ταυτόχρονα ο τίτλος της σατιρικής εφημερίδας του. Άλλο ψευδώνυμό του ήταν το: “Θεοτούμπης”!)

Ο δέ πιό νηφαλίως φιλοσοφημένος Παπαδιαμάντης, κάνοντας έμμεση μνεία στο ίδιο θέμα (της κρατικής μούρλας), περιγράφει -στους “Χαλασοχώρηδες”– τον πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής του εκλογικού τμήματος σε κάποιες εκλογές στη Σκιάθο, τον γέροντα αγωνιστή Νιαουστέα· αυτός ήταν αγωνιστής του 1821, στον οποίο το κράτος απένειμε το παράσημο του Αργυρού Σταυρού. Όμως, ο γέρων αγωνιστής Νιαουστεύς θεώρησε πως δικαιούταν τον Χρυσούν Σταυρόν, κι έστειλε σχετική επιστολή στην κυβέρνηση. Έ, λοιπόν, το γκουβέρνο, αφού έκανε κάμποσο να του απαντήσει, …του ξανάστειλε τον Αργυρούν Σταυρόν!

Μετά καί τον διπλό Αργυρούν Σταυρόν του γέροντα, δεν νομίζω πως πρέπει να προσθέσουμε κάτι άλλο! Πάντως, το “διά ταύτα” είναι ότι, αν ο λαός μας είχε ήδη μιά φυρή βίδα στον εγκέφαλο, το κράτος με τα καμώματά του την διέλυσε εντελώς· γι’ αυτό σήμερα άπαντες οι ημεδαποί είμεθα εν δυνάμει σουρρεαλισταί… κι όταν τύχει να εκδηλωθεί κανένας (φερ’ ειπείν η κυρά με την αντισεισμική κατσαρόλα), τον καταγράφουν οι τηλεοπτικές κάμερες με τα μαρκούτσια, καί γινόμαστε νούμερο ανά την Υφήλιο.

Τέλος πάντων, πάμε καί στα σοβαρά. Ήταν η πράξη του μπάρμπα ιεροσυλία; Ήταν. Ήταν παρανομία; Ήταν. Ήταν εντελώς παρανοϊκή; Ήταν. Πρέπει να τιμωρηθεί; Πρέπει.
Αλλά, “του στραβού το δίκιο», που λένε… πρέπει -εκτός των άλλων- να του αναγνωριστεί καί το ελαφρυντικό της απελπισίας. Προφανώς ο άνθρωπος βρισκόταν στα (οικονομικά, καί άλλα) όριά του, προφανώς σάλταρε εντελώς (η πληρωμή του Ένφια του είχε γίνει έμμονη ιδέα), γι’ αυτό τελικά έκανε αυτό που έκανε.
Κι αν είναι ν’ απονείμουμε ποινές, πρέπει ν’ αρχίσουμε απ’ αλλού. Απ’ άλλους. Καί νά ‘ναι καί πολύ βαρύτερες.

β. Εμπνευστές κι εφαρμοστές του Ένφια

“… Τί είναι η ληστεία μιάς τράπεζας, μπροστά στην ίδρυση μιάς τράπεζας;!”, γράφει ο Μπέρτολντ Μπρέχτ στην “Όπερα της πεντάρας”!

Τον Ένφια, δηλαδή το να πληρώνεις ενοίκιο …γιά το δικό σου σπίτι, τον εμπνεύστηκε ένα παχύδερμο, ονόματι Τουργκούτσογλου· το οποίο παχύδερμο, μάλιστα, τυγχάνει καί καθηγητής της Νομικής Σχολής.
Τώρα, βέβαια, κάτι νομικές “λεπτομέρειες”, όπως πχ ότι η κατοικία καί η ιδιοκτησία προστατεύονται συνταγματικώς, ουδόλως απασχόλησαν τον λεγάμενον· ή, το ότι σε περιπτώσεις διαχωρισμού της ιδιοκτησίας σε ψιλή κυριότητα καί επικαρπία, ο ψιλός κύριος δεν έχει καμμία υποχρέωση να πληρώσει ο,τιδήποτε… αλλά, σε τέτοια περίπτωση, να ξέρετε πως ο Ένφια πληρώνεται εις διπλούν! Πληρώνει κι ο ψιλός κύριος, εκτός του επικαρπωτή.
[Παρένθεση, γιά τους μή γνωρίζοντες: ψιλός, δηλαδή γυμνός στ’ Αρχαία, σημαίνει έναν τυπικά ιδιοκτήτη, ο οποίος απλά έχει ένα επίσημο συμβολαιογραφικό έγγραφο, που λέει πως είναι ιδιοκτήτης ενός ακινήτου, χωρίς όμως να έχει φορολογικές υποχρεώσεις. Καί τούτο, διότι δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί. Η εκμετάλλευση, η λεγόμενη “επικαρπία”, δηλαδή το να έχεις έσοδα από ενοίκιο κτλ, μπορεί νομικώς να δοθεί σε κάποιο άλλο άτομο, το οποίο καί -υποχρεούται να- πληρώνει τους αναλογούντες φόρους. Συνήθως αυτή η δουλειά γίνεται με γέροντες γονείς ψιλούς κυρίους, καί παιδιά επικαρπωτές. Ή το ανάποδο, γονείς επικαρπωτές καί ανήλικα παιδιά ψιλούς κυρίους.]

Ταυτόχρονα, ο Ένφια από την πρώτη στιγμή ίσχυσε αναδρομικώς γιά δύο χρόνια, …επειδή δεν είχε προλάβει να ετοιμαστεί το νομοσχέδιο!!!
Η αναδρομική βλαπτική ισχύς των νόμων δεν συνηθίζεται, αλλά αυτή ήταν ακόμη μία “πατέντα” του Πασόκ, που μάλιστα εφαρμόστηκε πολλάκις (πχ κατάργηση της επετηρίδας διορισμών των εκπαιδευτικών, «τρομονόμος», κτλ). Αναρωτιέμαι, όμως, τί θα πούν (καί ποιοί εξυπνάκηδες θα το πούν), σε περίπτωση που στηθούν κρεμάλες κι εφαρμοστεί αναδρομικώς η θανατική ποινή γιά αδικήματα των προδοτών!  🙂

Αυτές, προφανώς, είναι καί οι νομικές γνώσεις, που ο λεγάμενος περνάει στους φοιτητές του. Τους πρόκοψε!
Σημειώστε πως ο λεγάμενος εμπνεύστηκε κι άλλον νόμο (μόνο που δεν απασχολεί πολύ κόσμο αυτός, γι’ αυτό κι είναι σχετικά άγνωστος), ότι αν έχεις ένα βιβλίο ηλικίας πάνω από εκατό ετών, υποχρεούσαι να το παραδώσεις στο κράτος. Κατά τ’ άλλα, η ιδιοκτησία προστατεύεται συνταγματικώς…
[Παρένθεση, ξανά: Είναι προφανέστατο ότι δεν εννοεί όλα τα βιβλία “άνω των εκατό ετών”· «φωτογραφίζει» εκείνα, που σε παλιότερες εποχές, όταν δεν υπήρχαν οι απαγορεύσεις της “πολιτικής ορθότητας”, κράζανε στα ίσα τους τζιούζ. Οπότε, «υποχρεούσαι» να τα παραδώσεις στο κράτος, γιά να γίνουν μπρικέττες γιά το τζάκι. Να εξαφανιστούν όλα τα σχετικά αντίτυπα, να μην υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες εναντίον των Κρονίων, καί να μή γνωρίζει κανείς την πραγματική Ιστορία.

Επειδή, όμως, τέτοια άτομα μπορεί μέν να είναι κακιασμένα κι εμπαθή, αλλά δεν είναι ιδιαιτέρως έξυπνα, ουδόλως του πέρασε απ’ το μυαλό ότι ένα οποιοδήποτε βιβλίο μπορεί να σκαναριστεί καί ν’ ανεβεί ανωνύμως στο Διαδίκτυο, γινόμενο κοινό κτήμα… οπότε, τί θα “θάψει” μετά; ]

Ο Ένφια, λοιπόν, εξ αρχής δημιουργήθηκε επίτηδες, γιά να χτυπήσει τους Έλληνες – τη στιγμή που ο Έλλην έχει αναλογικώς την μεγαλύτερη ιδιοκτησία ακινήτων απ’ οποιονδήποτε άλλον λαό. Οπότε, παραφράζοντας τον Μπρέχτ, τί είναι η αποφυγή πληρωμής του Ένφια, μπροστά στη θεσμοθέτηση του Ένφια;

Εκτός, όμως, απ’ τον εμπνευστή αυτής της αθλιότητας, έχουμε καί τους εφαρμοστές του νόμου – εισαγγελείς καί δικαστάδες! Που βρήκαν τον Ένφια απολύτως συνταγματικόν, καί τον εφαρμόζουν.
Δεν γνωρίζω καλά, αλλά κάπου πήρε το μάτι μου ότι οι λεβέντες αυτοί έχουν υποχρέωση να μην τηρούν έναν νόμο, που είναι αντισυνταγματικός, ή αντίκειται σε άλλους υπάρχοντες· έτσι, ώστε νόμοι που γραφτήκαν στο ποδάρι, να μην έχουν καμμία τύχη. Αλλά, δυστυχώς, η μόνη μέριμνα των εν λόγωι είναι να πέφτει ο μισθός (μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει), κι ο πολίτης να πάει να γ@μηθεί.
Έ, λοιπόν, φωράται ως ανεπαρκής ο Μάρκο ντέ Σάντ, που είχε προτείνει πρώτα βασανιστήρια γιά τους τραπεζίτες, καί μετά κρέμασμα. Θα έλεγα ότι, ειδικά γιά τους αποφοίτους της Νομικής κρατικούς «λειτουργούς», πρέπει να μετακαλέσουμε Κινέζους ειδικούς βασανιστηρίων! Να το αναβαθμίσουμε το χάππενινγκ! Να δώσουμε μιά σχετική γκλαμουριά, βραδερφέ!  🙂
Οκέϋ, να ισχύσουν τα μεσαιωνικά, σχετικώς πρωτόγονα βασανιστήρια (πυρωμένο σίδερο στον κώλο, μαστίγωμα με τη “γάτα με τις εννιά ουρές” – “κάτ ό νάϊν ταίηλζ”, μαστίγιο με βαρίδια είν’ αυτό, με αγγίστρια στις άκρες, γιά να μαθαίνετε-, καί τα τοιαύτα) γιά τους τραπεζίτες. Αλλά, γιά τους κρατικοδίαιτους αποφοίτους της Νομικής, να ισχύσουν πχ τα “επτά χωρίσματα της χαρούμενης σοφίας”!

Τ’ είν’ αυτό, τώρα; Είναι ότι, όταν θέλουν οι Κινέζοι να κάνουν κάποιον να μιλήσει (ή να του αποσπάσουν ομολογία), τον βάζουν γυμνόν σ’ ένα στενό συρμάτινο (ή από μπαμπού) κλουβί με εφτά χωρίσματα, μέσα στα οποία αμολάνε ποντίκια – αρχίζοντας από τα πόδια. Τα ποντίκια τρώνε τις σάρκες του βασανιζομένου, οπότε: ή μιλάει, ή -αν επιμένει να είναι σκληρό αντράκι- του βάζουν ποντίκια καί στο παραπάνω χώρισμα. Καί ούτω καθ’ εξής. Έ, πού θα πάει;! Κάποια στιγμή, ο καταπιών τ’ αμίλητο νερό γίνεται τενόρος!  🙂
Άλλο τέτοιο κεχαριτωμένο είναι να τον θάψουν όρθιον, αφήνοντας έξω το κεφάλι του. Το οποίο μετά ξυρίζουν καί πασαλείβουν με μέλι. Τα υπόλοιπα αναλαμβάνουν να τα φέρουν εις πέρας τα μυρμήγκια.
Τέλος πάντων, πολλά μπορεί να γίνουν, ώστε οι ένοχοι να πληρώσουν. Φαντασία να υπάρχει!

Αφού, τώρα, επιμορφωθήκατε στα των βασανιστηρίων, προχωράμε παρακάτω.

γ. Αλητεία τινών νεο-Ελλήνων

Το να κοιτάξει ν’ αποφύγει την πληρωμή φόρων ένας φτωχός, δεν είναι μέν νόμιμο, αλλά -ως κοινωνία- μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Όμως, το ν’ αποφεύγει συστηματικά τη φοροδοσία ένας πλούσιος, είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει δεκτό· κάτι, εντελώς μα εντελώς απαράδεκτο! (Ούτε συνταγματικώς επιτρέπεται: ορίζεται σαφώς πως ο καθένας φορολογείται ανάλογα με τις δυνατότητές του.) Κι απ’ την άλλη, νά ‘χεις το ψευτο-Ρωμαίϊκο να σβήνει συνεχώς (καί σκανδαλωδώς) πρόστιμα σε κάτι τέτοιους!

Λοιπόν (καί διορθώστε με, αν σφάλλω), στη Μύκονο, όπου συχνάζουν οι πλούσιοι, αλλά το πόσιμο νερό είναι λίγο καί πολύτιμο, αρκετοί (κονομημένοι) είχαν βρεί το κόλπο να χτίζουν βιλλάρες με πισίνες, αλλά κάπου στην άκρη να βάζουν κι ένα εκκλησάκι… το λεγόμενο “πανιερόσπιτο” στην τοπική διάλεκτο (πανηγυρόσπιτο – ιερά πανήγυρις, που λένε). Ώστε να εμπίπτουν σε ευνοϊκές διατάξεις της φορολογίας. Έλα, όμως, που -παρά τα “πανιερόσπιτα”– η Εφορία δεν πολυμάσαγε, καί τους κυνηγούσε. (Καί καλά τους έκανε.) Ίδιας μορφής αλητεία, μ’ αυτούς που στις εξοχικές βιλλάρες τους ανά την Αττική (καί αλλού) έχουνε …εργολαβικό ρεύμα!

Αλλά, σου λέει ο μπάρμπας απ’ τ’ Αγρίνιο (καί ορθώς) : “- Με τέτοια προηγούμενα, μήπως κυνηγήσουν κι εμένα;”
Στην οποία απορία, δεν υπάρχει κάτι πειστικό να του απαντήσεις.

δ. Οι αρδ (αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι)


Αυτοί κι αν θέλουν ξύλο καί βασανιστήρια!… Διότι αποβλακώνουν κι αποτρελλαίνουν τον λαό μας συστηματικώς καί κατά συρροήν.

Τη μιά, οι ειδήσεις ξεπερνάνε καί τα θρίλλερ: “- Έρχονται νέοι φόροι, πρόστιμα, φυλακίσεις!…” (Λέει ο κουστουμάτος τηλεπαρουσιαστής, με τη συνοδεία εφιαλτικής μουσικής.) Κι οι φόροι …έρχονται.
[Κι οι φυλακίσεις έρχονται – αλλά μέχρι αυτές να …ξεχαστούν· αφού πρώτα την πληρώσουν καναδυό, που θα συλληφθούν τις πρώτες μέρες. Αργότερα, ως αντίδοτο της λησμονιάς, θα ‘ρθει άλλο νομοσχέδιο …με φυλακίσεις – σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή. Άσε που φυλακίζεσαι, επειδή πχ καπνίζεις ενώι οδηγείς· αλλά, άμα σκοτώσεις πεντέξη νοματαίους, …αποφυλακίζεσαι πχ στα τρία χρόνια, λόγωι …καλής διαγωγής στας φυλακάς! Καί στο μεταξύ, παίρνεις κι άδειες!
Κρατικός σουρρεαλισμός 24ων καρατίων, λέμε!]

Την άλλη, εντελώς ανάποδα, σπάει Σαββατιάτικο χαμόγελο η γεροντομπεμπέκα τηλεπαρουσιάστρια (με το ταγιέρ, καί τις σαγιονάρες στα ποδάρια – που δεν τα πιάν’ η κάμερα κάτω απ’ το γραφείο) : “- Ο κύριος υπουργός ανακοίνωσε πως ΔΕΝ θα επιβληθεί νέος φόρος στα καύσιμα, καί πως οι φήμες ΔΕΝ ισχύουν!” Κι από Δευτέρα, τσούπ! Μισό ευρώ παραπάνω το λίτρο η βενζίνη!

Οπότε, τί να πιστέψεις απ’ αυτές τις κοπριές; Τί να πιστέψεις από εμετική φιλοκυβερνητική προπαγάνδα; (Η οποία γίνεται όχι γιά τίποτ’ άλλο, αλλά γιά να σβηστούν τα θαλασσοδάνεια του καναλάρχη.)
Καί τί να πιστέψουν ο μπάρμπας με τη θειά απ’ τ’ Αγρίνιο; Λογικό δεν είναι, που έγραψαν τις διαβεβαιώσεις των πάντων (ότι δεν θα πληρώσουν Ένφια) εκεί που δεν πιάνει το μελάνι;

Επίμετρον

Αυτά, λοιπόν, κι ας με συγχωρήσει ο άη-Νικόλας: Θέλετε να καταδικάσετε τον Αγρινιώτη μπάρμπα; Ναί, αλλά τελευταίον στη σειρά!
Ας ελπίσουμε, μονάχα, να ξημερώσει σύντομα η μέρα της πραγματικής λευτεριάς του έθνους μας!

(Κι ας κάνουμε ο καθένας καί το κατιτίς μας προς αυτή την κατεύθυνση.)


πηγή