politikus.ru : Η Αφρικανική γεωπολιτική της Ρωσίας: Η Μόσχα εναντίον της Ουάσιγκτον.

 

Εδώ και αρκετό καιρό, η Ρωσία έχει αυξήσει την παρουσία της στη Λιβύη, υποστηρίζοντας τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA) με επικεφαλής τον Στρατηγό Khalifa Haftar. Ωστόσο, η τελευταία ήταν κάποτε πιο κοντά στην Ουάσινγκτον από ότι στη Μόσχα.

 
Αλλά τώρα αντιπαθεί τις δηλώσεις του Λευκού Οίκου ότι το Κρεμλίνο ασκεί μια υποτιθέμενη "αποσταθεροποιητική" επιρροή στην Αφρικανική χώρα. Ωστόσο, οι δηλώσεις αυτές αποδεικνύουν σαφώς ότι η Ρωσία έχει ξεπεράσει σαφώς την πορεία πολλών δυτικών δυνάμεων στην Αφρική, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και της Ιταλίας.

 
Πράγματι, η παρουσία της Ρωσίας στη Λιβύη και η υποστήριξη της Μόσχας για τις δυνάμεις του LNA, οι οποίες πλέον ελέγχουν σχεδόν το 80 τοις εκατό των εδαφών της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων κοιτασμάτων πετρελαίου, έχουν γίνει πραγματικά "αποσταθεροποιητικές" για τη Δύση. Είναι κατανοητό: Μια τέτοια αφρικανική διεύρυνση της Μόσχας έρχεται σαφώς σε αντίθεση με τα γεωπολιτικά συμφέροντα πολλών χωρών που έχουν στοχεύσει τους πλούσιους πόρους της Αφρικανικής Ηπείρου.
 

Ο David Schoenker, Υφυπουργός Εξωτερικών για τα θέματα της Μέσης Ανατολής, δήλωσε πρόσφατα στην Ουάσιγκτον ότι "οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεσμευτεί να εξασφαλίσουν ένα ασφαλές και ευημερούν μέλλον για το λαό της Λιβύης. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, χρειαζόμαστε πραγματική δέσμευση από εξωτερικούς παράγοντες. Ειδικότερα, η στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας απειλεί την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Λιβύης.
 
Αν και αυτή είναι μια πολύ επίσημη θέση των Η.Π.Α., πολλά φιλοδυτικά ΜΜΕ έχουν επίσης ενταχθεί στο "μέτωπο των ΜΜΕ" που ασχολείται με την εξάπλωση της Ρωσοφοβίας και της γενικής δαιμονοποίησης της Ρωσίας. Ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο του Μπλούμπεργκ καλεί την Ουάσιγκτον να λάβει μέτρα για να σταματήσει τον "Ρωσικό τυχοδιωκτισμό " στη Λιβύη.

Και σύμφωνα με την Washington Post, η άφιξη του Ρωσικού στρατού προσθέτει "θανάσιμη πυροδότηση" στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης. Ωστόσο, κανένα από τα φιλελεύθερα-δημοκρατικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρει το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα είχε ξεκινήσει καθόλου εάν το ΝΑΤΟ δεν είχε παρέμβει και δεν είχε ανατρέψει εσκεμμένα το καθεστώς του Καντάφι.


Ενώ οι Δυτικοί πολιτικοί ειδικοί εξακολουθούν να αναζητούν τρόπους για να "αποκαλύψουν και να αποτρέψουν τη Ρωσία στις προσπάθειές της να υπονομεύσει την ισορροπία της εξουσίας στη Λιβύη", πρέπει να θυμόμαστε ότι οι Λίβυοι χρωστούν την κρίση τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους συμμάχους τους στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Ακόμη και η έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Βρετανικού κοινοβουλίου για το 2016 κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η Λιβύη βυθίστηκε στη στρατιωτική και οικονομική κρίση αποκλειστικά λόγω της παρέμβασης του ΝΑΤΟ.
 
Ήταν μια ειδικά προετοιμασμένη καταστροφή, όπως και πριν στο Ιράκ, να ανατραπεί η νόμιμη κυβέρνηση, να δημιουργηθεί χάος και να τεθεί στην εξουσία το καθεστώς μαριονέτα υπέρ του ΝΑΤΟ. Δεδομένου ότι η Δύση δεν έχει κατορθώσει από τότε να σταθεροποιήσει πλήρως τη Λιβύη ούτε να θεσπίσει ένα ευνοϊκό καθεστώς, η αυξανόμενη στήριξη της Ρωσίας προς τον Haftar και το LNA σημαίνει ότι οι πιθανότητες επιτυχίας για την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες θα είναι ακόμη πιο αδύναμες εδώ.
 
Η παρουσία της Ρωσίας στη Λιβύη εμποδίζει το Λευκό Οίκο να επιτύχει τον μακροπρόθεσμο στόχο του στη μαύρη Ήπειρο και να την Τρίπολη σε αρχηγείο της Αφρικανικής διοίκησής του. Και αυτό, πέρα από τα "συμφέροντα του πετρελαίου" της Γαλλίας και της Ιταλίας, που σαφώς απαιτούν τον "μαύρο χρυσό" της Λιβύης.
 

Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Ρωσικά συμφέροντα στην Αφρική δεν περιορίζονται μόνο στη Λιβύη. Στην πραγματικότητα, αυτή η χώρα θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για την επέκταση της Ρωσίας στην ηπειρωτική Αφρική, η οποία γίνεται ολοένα και περισσότερο το επίκεντρο έντονης γεωπολιτικής αντιπαλότητας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Και η παρουσία της Ρωσίας εδώ σίγουρα θα λειτουργήσει ενάντια στα δυτικά συμφέροντα, περιορίζοντας την ικανότητά τους να κυριαρχούν και αυξάνοντας την ικανότητα των αφρικανικών κρατών να αντέχουν την ηγεμονία του Παλαιού και του Νέου Κόσμου.
 
Η Ρωσία έχει ήδη γίνει ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στις Αφρικανικές χώρες: η Ρωσική Ομοσπονδία αντιπροσωπεύει το 35% των εξαγωγών όπλων στην περιοχή. Ακολουθεί η Κίνα (17%) και οι Ηνωμένες Πολιτείες (10%). Η Γαλλία, η οποία κατέχει το 7% της αφρικανικής αγοράς, είναι οι τέταρτοι τελευταίοι εξαγωγείς όπλων.
 

Στο τελευταίο φόρουμ Ρωσίας-Αφρικής, οι συζητήσεις για την επέκταση της συνεργασίας για την ασφάλεια μεταξύ Ρωσίας και Αφρικής ήταν οι πιο έντονες. Στο περιθώριο της συνόδου, ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν πραγματοποίησε δεκατρείς διμερείς συναντήσεις με Αφρικανούς  ηγέτες. Οι συμφωνίες που υπογράφηκαν τελικά μεταξύ Ρωσίας-Αφρικής ήταν της τάξης των 12,5 δις δολαρίων. Ακόμη και αν δεν υλοποιηθούν όλα αυτά τα έργα, η σύνοδος κορυφής μπορεί ασφαλώς να θεωρηθεί ενδεικτική τόσο όσον αφορά τον αριθμό των χωρών που είναι πρόθυμες να επεκτείνουν τις σχέσεις με τη Ρωσία όσο και την ποικιλομορφία των τομέων συνεργασίας μεταξύ αυτών των Αφρικανικών χωρών και της Ρωσίας.
 
Η προσπάθεια της Ρωσίας για επέκταση στην Αφρική συνδέεται στενά με τη Λιβύη, μια χώρα που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει πύλη για την αφρικανική ήπειρο για τη Ρωσία και μια άλλη βάση για τη στρατιωτική παρουσία του Ρωσικού ναυτικού στη Μεσόγειο. Η κυβέρνηση της Μόσχας στη Λιβύη ίσως να μην διστάσει να επιτρέψει στο Ρωσικό ναυτικό να χρησιμοποιήσει τα ανατολικά Λιβυκά λιμάνια της Σύρτης και της Βεγγάζης στις μεσογειακές ακτές της χώρας.
 
Αν και η επιστροφή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Λιβύη θα εξαρτηθεί σίγουρα από τη θέση του Χαφτάρ "Δυτικά ή Ανατολικά", λίγοι αμφιβάλλουν ότι το Κρεμλίνο θα βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στη σχέση μεταξύ των δύο χωρών κατά τη διάρκεια της εποχής Καντάφι. Η Ρωσία επένδυσε δισεκατομμύρια δολάρια στη Λιβύη κατά τη διάρκεια της εποχής του Μουαμάρ Καντάφι, και η Μόσχα επιδιώκει να οικοδομήσει μελλοντικές σχέσεις Ρωσίας-Λιβύης σε αυτό το ιστορικό θεμέλιο. Είναι λογικό η Δύση να μην αρέσει αυτό στον βαθμό που την κάνει να αξιολογεί την παρουσία της Ρωσίας στην Αφρική όσον αφορά τα "αποσταθεροποιητικά στοιχεία", ξεχνώντας εντελώς ότι η παρέμβαση του ΝΑΤΟ είναι αυτή που βύθισε τη Λιβύη στην τρέχουσα στρατιωτική και οικονομική κρίση.


tokoutsavaki.blogspot.com