γράφει ο ΕργΔημΕργ (τα προηγούμενα μέρη εδώ)
μμμ… μάλιστα. Ξεκαθάρισε.
Ο γέρων το ξεκαθάρισε, πως ως «κλώνο» εννοεί κάποιον οικονομολόγο, που θα πάρει τα ηνία της (σαφώς προσωρινής, ΕΑΝ ποτέ γίνει) «παγκόσμιας διακυβέρνησης». (Γιά την οποία ξεσκίστηκαν το Γκάπατο καί εσχάτως καί το Αλεκσάκι. Εδώ οι υπογραφές: «- Δώ’ μ’ κι εμένα, μπάρμπα, παγκόσμια απαυτήν!»· καί χίλια μπράβο, Παλιούρα, που τα ξετρυπώνεις κάτι τέτοια φίδια!)
[Το θέμα είναι… Προσωπικά, δεν διαφωνώ καθόλου με μιά παγκόσμια διακυβέρνηση. Αλλά, αρχηγοί θα μπούμε μιά παρέα πολύ συγκεκριμένων ατόμων με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: ακραιφνείς Έλληνες στο τρίπτυχο σώμα / πνεύμα / ψυχή. Καί θα γίνεται ό,τι θέλουμε εμείς (της Ελληνικής παρέας), χωρίς αντιρρήσεις! Σύμφωνοι, ή όχι, …«κύριοι»;
Άμα είναι έτσι, πρώτοι εμείς θα σπεύσουμε γιά «παγκόσμια» απαυτήν!
Αλλά μάλλον δεν μας θέλουν, έ; Έχουν τους δικούς τους, έ; Έ, τότε, να φάν’ σκατά! 🙂 ]
Πάντως, με τον γέροντα συμφωνούμε απολύτως στο ότι λίαν προσεχώς θα παίξει πολύ το θέμα «κλώνος σε ηγεσία». Είτε είναι αυτός πολέμαρχος, είτε είναι πολιτικός, είτε είναι επιστήμων, είτε… είτε… Θα σου φτιάχνουν έναν κλώνο, θα τον προγραμματίζουν κατάλληλα, καί θα μας βάζουν να κάνουμε τούμπες μπροστά του. Ειδικά αν τον κλώνο τον νομίζουμε δικό μας άνθρωπο, θα κάνει μέγιστη ζημιά.
Η όλη ιστορία με τους σχεδιαζόμενους κλώνους-«ηγέτες», θυμίζει πολύ έναν μύθο του Αισώπου.
Κάποτε, λέει, οι βάτραχοι, γιά να μην τσακώνονται μεταξύ τους, παρακάλεσαν τον Δία να τους στείλει αρχηγό… καί θα υπακούαν σ’ αυτόν. Κι ο Δίας τους έστειλε ένα κούτσουρο. Λοιπόν, όπως έπλεε το κούτσουρο στο νερό, από κοντά οι βάτραχοι! Έστριβε το κούτσουρο; έστριβαν κι αυτοί. Ακινητούσε το κούτσουρο; αγάλματα, τα μπακακάκια!
Ώσπου, μιά μέρα, οι βάτραχοι ξεθάρρεψαν, και καναδυοτρείς τους καβάλλησαν το κούτσουρο καί πήγαιναν βόλτα στο κύμα. Κανένας σεβασμός πιά στον «αρχηγό»! 🙂 Όμως, μερικοί συντηρητικούρες θεούσοι βάτραχοι ξαναπαρακάλεσαν τον Δία γιά άλλον αρχηγό, περιωπής αυτή τη φορά.
Αλλά ο Δίας, τσατισμένος απ’ τη μαλακία της βατραχοφυλής, τους έστειλε γιά «αρχηγό» μιά νεροφίδα, που τους έτρωγε.
Τώρα… πάσα ομοιότης του μύθου αυτού με την πραγματικότητα (με κλώνους-«ηγέτες», «παγκόσμιες κυβερνήσεις», γελαδολαούς, κτλ κτλ) είναι μάλλον συμπτωματική! 🙂 🙂
Μιά παρατήρηση ακόμη.
Πολλοί λένε ότι οι ηγέτες του επιπέδου πχ ενός Πούτιν έχουν τους δικούς τους κλώνους, που εμφανίζονται σε διεθνή συνέδρια κτλ· κι αυτό, γιά να μη δολοφονηθεί ο αυθεντικός. Όχι, δεν συμβαίνει. Εκείνο που συμβαίνει, είναι πως αυτοί οι ηγέτες έχουν σωσίες. Ο Πούτιν πχ έχει τέσσερεις. (Εξακριβωμένους από μένα, απ’ όσα παρατηρώ στα ΜΜΕ. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι.)
Σωσίες, που μιμούνται επακριβώς τη φωνή καί τις κινήσεις του «πρωτοτύπου».
Καί γιατί όχι κλώνους;
Διότι, όσα έγραψα εδώ γιά τα χαρακτηριστικά των κλώνων, δεν είμαι ο μόνος που τα ξέρω! Τα ξέρουν καί οι ισχυροί της Γής, καί οι «υπερεσίες» τους. Όθεν, επειδή αυτοί οι παγκόσμιοι γκάνγκστερς πάντα κάνουν «συμφωνίες κυρίων» (μεταξύ κατεργαραίων), θα δυσαρεστηθούν πάρα πολύ οι υπόλοιποι, εάν ένας τους στείλει κλώνο στο συνέδριο. Άλλως τε, μην ξεχνάτε ότι ο κλώνος προγραμματίζεται… άρα, μπορεί καί να ΕΠΑΝΑ-προγραμματιστεί! Πράγμα, που προφανέστατα είναι λίαν επικίνδυνο. Πιό επικίνδυνο κι από τη δολοφονία ξένου ηγέτη. (…Που πάντα στα σοβαρά κράτη βρίσκεται άξιος διάδοχός του – αρκετά πατριώτης, εννοείται.)
Ας κλείσουμε την ενότητα μ’ ένα θέμα καθαρά δικού μας ενδιαφέροντος.
Η χώρα μας (ως ορθόδοξη) βγάζει αρκετούς αγίους, καί αρκετοί των αρκετών (όλοι, ίσως; δεν γνωρίζω) παρουσιάζουν το φαινόμενο τα σώματά τους να διατηρούνται άφθαρτα μετά θάνατον. Όχι, βέβαια, όπως είναι το σώμα ενός ζωντανού ανθρώπου, αλλά εν πάσει περιπτώσει διατηρούνται· σα μούμιες, να πούμε – καί χωρίς έξωθεν επεμβάσεις (πχ με χημικά κτλ, όπως στους φαραώ). Πολλά, δέ, απ’ αυτά τα σκηνώματα των αγίων μυροβολούν.
[Βέβαια, υπάρχουν καί ιστορίες, που προχωράνε την αφθαρσία των αγίων σωμάτων ένα επίπεδο παραπάνω (πχ με τον άγιο Σπυρίδωνα – ή, ακόμη, καί με κάποιον βουδδιστή λάμα Ρωσσικής καταγωγής, που είχα διαβάσει στα ιντερνέτια, κι αν θυμάμαι καλά), όπου οι νεκροί άγιοι είναι ικανοί να κινούν (καί μετακινούν) τα σώματά τους, σα να ήταν ζωντανοί. Δηλαδή, σα να μην αποχωρίστηκε εντελώς η ψυχή από το σκήνωμα. Δεν έχω αντίρρηση ότι αυτό συμβαίνει, αν καί αγνοώ τί ακριβώς μπορεί να σημαίνει.]
Φανταστήτε, όμως, τώρα, κάποιους παλιανθρώπους να παίρνουν σβάρνα τις εκκλησίες μας…
[…Μήπως ειδικά τώρα, που είναι κλειστές καί χωρίς εκκλησίασμα;;;
Έχω μεγάλη -κ’ ίσως ταραγμένη- φαντασία, αλλά τά ‘χουμε δεί όλα σ’ αυτόν τον κόσμο, πιά!… Νά, όπως πχ με τα σκελετικά ευρήματα των νεκρών του Δημοσίου Σήματος (στις ανασκαφές του Μετρό), που ένας κάποιος Αγγελαράκης τα πήρε γιά «μελέτες» πέραν του Ατλαντικού, κι ακόμη να τα επιστρέψει στη γενέτειρα χώρα τους, την Ελλάδα μας!
«- Μά, είναι αυθεντία στον τομέα του, ρέ Εργοδότη!»
Άφ’ σε μας, ρέ παλληκάρ’! Γιά «εκείνους» δεν δουλεύει; Άει ξυπνάτε καμιά φορά!]
…Να παίρνουν γενετικό υλικό από σκηνώματα, να φτιάχνουν κλώνους, καί να τους αμολάνε ανά την Ελλάδα! (Έλα! Έλα! Όχι καί «τους βάζω ιδέες»! Εγώ απλά προσπαθώ να παρακολουθώ τον τρόπο, με τον οποίο «αυτοί» σκέπτονται – γιά να τους προλαβαίνω καί να τους βραχυκυκλώνω, προς χάριν της χώρας μας καί του λαού μας.)
γ. Σπαρτοί
i. Εισαγωγή
Πολλοί μπερδεύουν τις έννοιες «κλώνος» καί «σπαρτός», αλλά δεν είναι το ίδιο. Μοιάζουν μεν πολύ, αλλά δεν είναι το ίδιο.
ii. Χαρακτηριστικά
Οι σπαρτοί έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τους κλώνους, δηλαδή μπορεί να μοιάζουν με πολλαπλά αντίγραφα κάποιου αρχικού «πρωτοτύπου», αλλά δεν είναι το ίδιο. Δεν μπορούν να είναι το ίδιο με τους κλώνους. Καί τούτο, διότι: ως κατασκευασμένοι σε εργαστήριο, δεν έχουν αναμνήσεις, ούτε εμπειρίες. Βέβαια, μπορούν κι αυτοί να προγραμματιστούν, αλλά δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να το κάνει… επειδή οι σπαρτοί, ως καθαρό κρέας γιά τα λιοντάρια (καί σαφώς ως όντα χωρίς συνείδηση), προορίζονται μονάχα γιά έναν σκοπό: γιά στρατιώτες-δολοφόνοι. (Κι άμα σκοτωθούν, δεν τρέχει καί τίποτε.)
Παράδειγμα: οι πέντε σπαρτοί, τους οποίους αντιμετώπισε ο Ιάσων. Με το που ξεπήδησαν από το έδαφος, επέδειξαν αμέσως πολεμική διάθεση· δεν ξεκίνησαν τίποτε δημοκρατικούς διαλόγους! 🙂
Οι σπαρτοί, βέβαια, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καί ως ιδανικά (βιολογικά) ρομπότ γιά τη συλλογή καρπών πχ. Αλλά το διεθνές (καί σαφώς κρόνιο) κατεστημένο δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό, διότι έχει άλλα στο μυαλό του. Εάν ποτέ (ξανα)φτιάξει σπαρτούς, αυτό θα το κάνει γιά να δολοφονήσει κάθε είδους πραγματικούς ανθρώπους.
Τώρα, θα μου πείς… κατά ‘κεί το πάει, ναί. (Όλες αυτές οι ιστορίες περί «αποπληθυσμού», κτλ.) Αλλά, προς το παρόν, γιά τον σκοπό αυτόν (καί όσον αφορά τη χρήση ανθρωποειδών) μετέρχεται δύο μεθόδους:
Κάπως έτσι, βέβαια, επιδρούν καί τα διάφορα χημικά σκευάσματα τύπου «Κάπταγκον», ή τα βαρειά ναρκωτικά (όπιο, ξέρω ‘γώ) : όσο κρατάει η επίδρασή τους, «κλείνουν» τη συνείδηση. Άλλο αυτό, όμως (η επίδραση κάποτε περνάει), κι άλλο να σε ανοιγοκλείνει συνειδησιακώς κατά το δοκούν ο «επιστήμων» με το τηλεκοντρόλ!
Είπαμε, τά ‘χουμε δεί -καί θα τα δούμε- όλα!!!
iii. Ζόμπυ
Οι σπαρτοί, ως όντα χωρίς συνείδηση (καί χωρίς προσωπικότητα), θυμίζουν πολύ τα ζόμπυ. (Δεν θ’ ασχοληθούμε εδώ μ’ αυτά, αλλά δυό λογάκια οφείλουμε να τα πούμε.)
Η διαφορά των σπαρτών με τα ζόμπυ, είναι ότι οι σπαρτοί ζούν επί χρόνια, ενώι τα ζόμπυ (να το πούμε έτσι) «ξαναπεθαίνουν», όταν πάψει η έξωθεν επίδραση στο νευρικό τους σύστημα – η οποία διαρκεί, όσο διαρκούν οι μακάβριες τελετές που τα «ανασταίνουν» (συνήθως γιά μιά νύχτα).
Ως γνωστόν, οι άνθρωποι είμαστε ηλεκτρομαγνητικά όντα, με τον ηλεκτρομαγνητισμό να δουλεύει κυρίως με το νευρικό μας σύστημα. (Όχι πως οι χημικές αντιδράσεις στο υπόλοιπο σώμα μας πάνε πίσω, αλλά εστιάζουμε εδώ.) Τα ζόμπυ, τώρα, είναι φρέσκα πτώματα, που με κάποιον τρόπο (που στοχεύει πάντα σε διέγερση του νευρικού τους συστήματος) «ανασταίνονται» καί περπατάνε, φρικάροντας τους παρευρισκόμενους σε τελετές της θρησκείας Βουντού. Θες με ηλεκτρικές μπαταρίες, θες με «μυστικά» χημικά του μάγου (καί της μάγισσας) του Βουντού, θες με …μάγια, πάντως σηκώνονται απ’ το φέρετρο καί κινούνται. (Κι όσο κρατήσει!)
Ωστόσο, αφού μιλάμε γιά φρεσκοπεθαμένους, είναι φανερό ότι αυτή η ιστορία είναι απλώς ένας εντυπωσιασμός, χωρίς να μπορεί ν’ ανατρέψει τη φυσική πορεία προς τη μεταθανάτια αποσύνθεση. Όθεν, γιά την επόμενη τελετή (που δεν ξέρω καί κάθε πότε γίνονται!), πρέπει να βρεθεί άλλο φρέσκο πτώμα.
Εκείνο, όμως, που πρέπει να συγκρατήσετε, είναι η σφαγή του κόκκορα σε τέτοιες τελετές.
Γιατί;
Διότι ο κόκκορας συμβολίζει το ξύπνημα, δηλαδή τη συνείδηση· καί, επομένως, η σφαγή του συμβολίζει το κατέβασμα των νοητικών επιπέδων προς την ασυνειδησία.
Αυτό, θυμηθήτε το γιά παρακάτω.
Όπως, θυμηθήτε ότι καμιά φορά όλοι μας είμαστε λιγάκι …ασυνείδητοι…
…στα όνειρά μας.
Στον ύπνο μας! Όσο μας αφήνει ο κόκκορας ήσυχους! 🙂
iv. Λίγα ιστορικά… καί σημερινά
Οι τακτικοί αναγνώστες του παρόντος ιστομπλογκίου, οφείλετε ήδη να έχετε ενστερνιστεί κάποιες παραδοχές ως αναμφισβήτητες αλήθειες. Αλλοιώς, δεν κάνουμε τίποτε προς την πορεία γιά μιά σωστή Ελλάδα· το δε μπλόγκι υποβαθμίζεται σε μία ακόμη Διαδικτυακή συλλογή σαβουροκειμένων.
Όχι αλήθειες «εξ αποκαλύψεως» (μακριά από μας!), αλλά αλήθειες αποδεδειγμένες με τη δική μας λογική· καί στις οποίες κανείς δεν εξέφρασε ισχυρή λογική αντίρρηση.
Νά, γιά παράδειγμα, ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού ΔΕΝ είναι γραμμική, αλλά «πριονωτή» – καί δή, εκθετική. (Εδώ παράδειγμα γραμμικής πριονωτής καμπύλης.) Σηκώνεται απ’ το μηδέν· αργά στην αρχή, γρήγορα (με επιτάχυνση) μετά, υψώνεται, υψώνεται κι άλλο…
…καί ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ μέσα σε στιγμές.
Καί φτού κι απ’ την αρχή.
Κάπως έτσι:
(Όχι πως από το μηδέν μέχρι την κορυφή δεν έχει σκαμπανεβάσματα, αλλά παρουσιάζεται ομαλοποιημένη, απλά γιά να πάρετε μιά ιδέα.)
μμμ… μάλιστα. Ξεκαθάρισε.Ο γέρων το ξεκαθάρισε, πως ως «κλώνο» εννοεί κάποιον οικονομολόγο, που θα πάρει τα ηνία της (σαφώς προσωρινής, ΕΑΝ ποτέ γίνει) «παγκόσμιας διακυβέρνησης». (Γιά την οποία ξεσκίστηκαν το Γκάπατο καί εσχάτως καί το Αλεκσάκι. Εδώ οι υπογραφές: «- Δώ’ μ’ κι εμένα, μπάρμπα, παγκόσμια απαυτήν!»· καί χίλια μπράβο, Παλιούρα, που τα ξετρυπώνεις κάτι τέτοια φίδια!)
[Το θέμα είναι… Προσωπικά, δεν διαφωνώ καθόλου με μιά παγκόσμια διακυβέρνηση. Αλλά, αρχηγοί θα μπούμε μιά παρέα πολύ συγκεκριμένων ατόμων με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: ακραιφνείς Έλληνες στο τρίπτυχο σώμα / πνεύμα / ψυχή. Καί θα γίνεται ό,τι θέλουμε εμείς (της Ελληνικής παρέας), χωρίς αντιρρήσεις! Σύμφωνοι, ή όχι, …«κύριοι»;
Άμα είναι έτσι, πρώτοι εμείς θα σπεύσουμε γιά «παγκόσμια» απαυτήν!
Αλλά μάλλον δεν μας θέλουν, έ; Έχουν τους δικούς τους, έ; Έ, τότε, να φάν’ σκατά! 🙂 ]
Πάντως, με τον γέροντα συμφωνούμε απολύτως στο ότι λίαν προσεχώς θα παίξει πολύ το θέμα «κλώνος σε ηγεσία». Είτε είναι αυτός πολέμαρχος, είτε είναι πολιτικός, είτε είναι επιστήμων, είτε… είτε… Θα σου φτιάχνουν έναν κλώνο, θα τον προγραμματίζουν κατάλληλα, καί θα μας βάζουν να κάνουμε τούμπες μπροστά του. Ειδικά αν τον κλώνο τον νομίζουμε δικό μας άνθρωπο, θα κάνει μέγιστη ζημιά.
Η όλη ιστορία με τους σχεδιαζόμενους κλώνους-«ηγέτες», θυμίζει πολύ έναν μύθο του Αισώπου.
Κάποτε, λέει, οι βάτραχοι, γιά να μην τσακώνονται μεταξύ τους, παρακάλεσαν τον Δία να τους στείλει αρχηγό… καί θα υπακούαν σ’ αυτόν. Κι ο Δίας τους έστειλε ένα κούτσουρο. Λοιπόν, όπως έπλεε το κούτσουρο στο νερό, από κοντά οι βάτραχοι! Έστριβε το κούτσουρο; έστριβαν κι αυτοί. Ακινητούσε το κούτσουρο; αγάλματα, τα μπακακάκια!
Ώσπου, μιά μέρα, οι βάτραχοι ξεθάρρεψαν, και καναδυοτρείς τους καβάλλησαν το κούτσουρο καί πήγαιναν βόλτα στο κύμα. Κανένας σεβασμός πιά στον «αρχηγό»! 🙂 Όμως, μερικοί συντηρητικούρες θεούσοι βάτραχοι ξαναπαρακάλεσαν τον Δία γιά άλλον αρχηγό, περιωπής αυτή τη φορά.
Αλλά ο Δίας, τσατισμένος απ’ τη μαλακία της βατραχοφυλής, τους έστειλε γιά «αρχηγό» μιά νεροφίδα, που τους έτρωγε.
Τώρα… πάσα ομοιότης του μύθου αυτού με την πραγματικότητα (με κλώνους-«ηγέτες», «παγκόσμιες κυβερνήσεις», γελαδολαούς, κτλ κτλ) είναι μάλλον συμπτωματική! 🙂 🙂
Μιά παρατήρηση ακόμη.
Πολλοί λένε ότι οι ηγέτες του επιπέδου πχ ενός Πούτιν έχουν τους δικούς τους κλώνους, που εμφανίζονται σε διεθνή συνέδρια κτλ· κι αυτό, γιά να μη δολοφονηθεί ο αυθεντικός. Όχι, δεν συμβαίνει. Εκείνο που συμβαίνει, είναι πως αυτοί οι ηγέτες έχουν σωσίες. Ο Πούτιν πχ έχει τέσσερεις. (Εξακριβωμένους από μένα, απ’ όσα παρατηρώ στα ΜΜΕ. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι.)
Σωσίες, που μιμούνται επακριβώς τη φωνή καί τις κινήσεις του «πρωτοτύπου».
Καί γιατί όχι κλώνους;
Διότι, όσα έγραψα εδώ γιά τα χαρακτηριστικά των κλώνων, δεν είμαι ο μόνος που τα ξέρω! Τα ξέρουν καί οι ισχυροί της Γής, καί οι «υπερεσίες» τους. Όθεν, επειδή αυτοί οι παγκόσμιοι γκάνγκστερς πάντα κάνουν «συμφωνίες κυρίων» (μεταξύ κατεργαραίων), θα δυσαρεστηθούν πάρα πολύ οι υπόλοιποι, εάν ένας τους στείλει κλώνο στο συνέδριο. Άλλως τε, μην ξεχνάτε ότι ο κλώνος προγραμματίζεται… άρα, μπορεί καί να ΕΠΑΝΑ-προγραμματιστεί! Πράγμα, που προφανέστατα είναι λίαν επικίνδυνο. Πιό επικίνδυνο κι από τη δολοφονία ξένου ηγέτη. (…Που πάντα στα σοβαρά κράτη βρίσκεται άξιος διάδοχός του – αρκετά πατριώτης, εννοείται.)
Ας κλείσουμε την ενότητα μ’ ένα θέμα καθαρά δικού μας ενδιαφέροντος.
Η χώρα μας (ως ορθόδοξη) βγάζει αρκετούς αγίους, καί αρκετοί των αρκετών (όλοι, ίσως; δεν γνωρίζω) παρουσιάζουν το φαινόμενο τα σώματά τους να διατηρούνται άφθαρτα μετά θάνατον. Όχι, βέβαια, όπως είναι το σώμα ενός ζωντανού ανθρώπου, αλλά εν πάσει περιπτώσει διατηρούνται· σα μούμιες, να πούμε – καί χωρίς έξωθεν επεμβάσεις (πχ με χημικά κτλ, όπως στους φαραώ). Πολλά, δέ, απ’ αυτά τα σκηνώματα των αγίων μυροβολούν.
[Βέβαια, υπάρχουν καί ιστορίες, που προχωράνε την αφθαρσία των αγίων σωμάτων ένα επίπεδο παραπάνω (πχ με τον άγιο Σπυρίδωνα – ή, ακόμη, καί με κάποιον βουδδιστή λάμα Ρωσσικής καταγωγής, που είχα διαβάσει στα ιντερνέτια, κι αν θυμάμαι καλά), όπου οι νεκροί άγιοι είναι ικανοί να κινούν (καί μετακινούν) τα σώματά τους, σα να ήταν ζωντανοί. Δηλαδή, σα να μην αποχωρίστηκε εντελώς η ψυχή από το σκήνωμα. Δεν έχω αντίρρηση ότι αυτό συμβαίνει, αν καί αγνοώ τί ακριβώς μπορεί να σημαίνει.]
Φανταστήτε, όμως, τώρα, κάποιους παλιανθρώπους να παίρνουν σβάρνα τις εκκλησίες μας…
[…Μήπως ειδικά τώρα, που είναι κλειστές καί χωρίς εκκλησίασμα;;;
Έχω μεγάλη -κ’ ίσως ταραγμένη- φαντασία, αλλά τά ‘χουμε δεί όλα σ’ αυτόν τον κόσμο, πιά!… Νά, όπως πχ με τα σκελετικά ευρήματα των νεκρών του Δημοσίου Σήματος (στις ανασκαφές του Μετρό), που ένας κάποιος Αγγελαράκης τα πήρε γιά «μελέτες» πέραν του Ατλαντικού, κι ακόμη να τα επιστρέψει στη γενέτειρα χώρα τους, την Ελλάδα μας!
«- Μά, είναι αυθεντία στον τομέα του, ρέ Εργοδότη!»
Άφ’ σε μας, ρέ παλληκάρ’! Γιά «εκείνους» δεν δουλεύει; Άει ξυπνάτε καμιά φορά!]
…Να παίρνουν γενετικό υλικό από σκηνώματα, να φτιάχνουν κλώνους, καί να τους αμολάνε ανά την Ελλάδα! (Έλα! Έλα! Όχι καί «τους βάζω ιδέες»! Εγώ απλά προσπαθώ να παρακολουθώ τον τρόπο, με τον οποίο «αυτοί» σκέπτονται – γιά να τους προλαβαίνω καί να τους βραχυκυκλώνω, προς χάριν της χώρας μας καί του λαού μας.)
- Πώς θα σας φαινόταν, λοιπόν, αν μιά μέρα σ’ όλη την Ελλάδα πλήθη ανθρώπων ορκιζόντουσαν πως είδαν πχ τον άγιο Παΐσιο σε δέκα διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα;… κι ήταν ζωντανός ( ; ) ;
- Πώς θα σας φαινόταν, αν αυτοί οι δέκα «Παΐσιοι» (σαν τους αμέτρητους Αη-Βασίληδες των εμπορικών καταστημάτων) άρχιζαν να λένε τα δικά τους… όμως, πόρρωι απέχοντα των πρακτικών των Οικουμενικών Συνόδων – δηλαδή, αιρετικά; Καί ενδεχομένως αντιφατικά μεταξύ τους; (Αλλά ένας άγιος έχει αυθεντία, έ; οπότε δεν τον αμφισβητούμε, έ; )
- Καί πώς θα σας φαινόταν, αν έβγαινε νόμος να μπουζουριάζει τον κάθε Έλληνα, στην παραμικρή υπόνοια σχιζοφρένειας – που θα υποδεικνύει ο κάθε μαλάκας γείτονας; (Δεν γίνονται αυτά, λέτε; σοβαρά; πού ζήτε, ρέ σείς; Εδώ είμαστε φυλακισμένοι …στην παραμικρή υπόνοια ιού!!!)
γ. Σπαρτοί
i. Εισαγωγή
Πολλοί μπερδεύουν τις έννοιες «κλώνος» καί «σπαρτός», αλλά δεν είναι το ίδιο. Μοιάζουν μεν πολύ, αλλά δεν είναι το ίδιο.
- Ο κλώνος είναι το ακριβές αντίγραφο ενός ήδη υπάρχοντος οργανισμού, ζωντανού ή νεκρού.
- Ο σπαρτός είναι κατασκευή ενός οργανισμού, ξεκινώντας από «λευκό χαρτί». Όπως ακριβώς σχεδιάζονται πχ τα καινούργια αυτοκίνητα, που δεν αποτελούν μετεξέλιξη προηγουμένων μοντέλων. Ακόμη ακριβέστερα: όπως σχεδιάζονται τα καινούργια πολεμικά αεροπλάνα. (Τα οποία πολύ σπάνια αποτελούν τροποποίηση παλαιοτέρων.)
ii. Χαρακτηριστικά
Οι σπαρτοί έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τους κλώνους, δηλαδή μπορεί να μοιάζουν με πολλαπλά αντίγραφα κάποιου αρχικού «πρωτοτύπου», αλλά δεν είναι το ίδιο. Δεν μπορούν να είναι το ίδιο με τους κλώνους. Καί τούτο, διότι: ως κατασκευασμένοι σε εργαστήριο, δεν έχουν αναμνήσεις, ούτε εμπειρίες. Βέβαια, μπορούν κι αυτοί να προγραμματιστούν, αλλά δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να το κάνει… επειδή οι σπαρτοί, ως καθαρό κρέας γιά τα λιοντάρια (καί σαφώς ως όντα χωρίς συνείδηση), προορίζονται μονάχα γιά έναν σκοπό: γιά στρατιώτες-δολοφόνοι. (Κι άμα σκοτωθούν, δεν τρέχει καί τίποτε.)
Παράδειγμα: οι πέντε σπαρτοί, τους οποίους αντιμετώπισε ο Ιάσων. Με το που ξεπήδησαν από το έδαφος, επέδειξαν αμέσως πολεμική διάθεση· δεν ξεκίνησαν τίποτε δημοκρατικούς διαλόγους! 🙂
Οι σπαρτοί, βέβαια, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καί ως ιδανικά (βιολογικά) ρομπότ γιά τη συλλογή καρπών πχ. Αλλά το διεθνές (καί σαφώς κρόνιο) κατεστημένο δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό, διότι έχει άλλα στο μυαλό του. Εάν ποτέ (ξανα)φτιάξει σπαρτούς, αυτό θα το κάνει γιά να δολοφονήσει κάθε είδους πραγματικούς ανθρώπους.
Τώρα, θα μου πείς… κατά ‘κεί το πάει, ναί. (Όλες αυτές οι ιστορίες περί «αποπληθυσμού», κτλ.) Αλλά, προς το παρόν, γιά τον σκοπό αυτόν (καί όσον αφορά τη χρήση ανθρωποειδών) μετέρχεται δύο μεθόδους:
- Χρησιμοποιεί σπαρτούς του παρελθόντος. (Δυό ενότητες παρακάτω η εξήγηση.)
- Καί προσπαθεί να μετατρέψει όλους τους ανθρώπους σε σπαρτούς, ήτοι βιολογικά ρομπότ, ήτοι βαδίζοντα κρέατα χωρίς συνείδηση. (Μπάς καί φάνε οι μέν τους δέ… χωρίς να το πολυσκέφτονται! lol!!!)
Κάπως έτσι, βέβαια, επιδρούν καί τα διάφορα χημικά σκευάσματα τύπου «Κάπταγκον», ή τα βαρειά ναρκωτικά (όπιο, ξέρω ‘γώ) : όσο κρατάει η επίδρασή τους, «κλείνουν» τη συνείδηση. Άλλο αυτό, όμως (η επίδραση κάποτε περνάει), κι άλλο να σε ανοιγοκλείνει συνειδησιακώς κατά το δοκούν ο «επιστήμων» με το τηλεκοντρόλ!
Είπαμε, τά ‘χουμε δεί -καί θα τα δούμε- όλα!!!
iii. Ζόμπυ
Οι σπαρτοί, ως όντα χωρίς συνείδηση (καί χωρίς προσωπικότητα), θυμίζουν πολύ τα ζόμπυ. (Δεν θ’ ασχοληθούμε εδώ μ’ αυτά, αλλά δυό λογάκια οφείλουμε να τα πούμε.)
Η διαφορά των σπαρτών με τα ζόμπυ, είναι ότι οι σπαρτοί ζούν επί χρόνια, ενώι τα ζόμπυ (να το πούμε έτσι) «ξαναπεθαίνουν», όταν πάψει η έξωθεν επίδραση στο νευρικό τους σύστημα – η οποία διαρκεί, όσο διαρκούν οι μακάβριες τελετές που τα «ανασταίνουν» (συνήθως γιά μιά νύχτα).
Ως γνωστόν, οι άνθρωποι είμαστε ηλεκτρομαγνητικά όντα, με τον ηλεκτρομαγνητισμό να δουλεύει κυρίως με το νευρικό μας σύστημα. (Όχι πως οι χημικές αντιδράσεις στο υπόλοιπο σώμα μας πάνε πίσω, αλλά εστιάζουμε εδώ.) Τα ζόμπυ, τώρα, είναι φρέσκα πτώματα, που με κάποιον τρόπο (που στοχεύει πάντα σε διέγερση του νευρικού τους συστήματος) «ανασταίνονται» καί περπατάνε, φρικάροντας τους παρευρισκόμενους σε τελετές της θρησκείας Βουντού. Θες με ηλεκτρικές μπαταρίες, θες με «μυστικά» χημικά του μάγου (καί της μάγισσας) του Βουντού, θες με …μάγια, πάντως σηκώνονται απ’ το φέρετρο καί κινούνται. (Κι όσο κρατήσει!)
Ωστόσο, αφού μιλάμε γιά φρεσκοπεθαμένους, είναι φανερό ότι αυτή η ιστορία είναι απλώς ένας εντυπωσιασμός, χωρίς να μπορεί ν’ ανατρέψει τη φυσική πορεία προς τη μεταθανάτια αποσύνθεση. Όθεν, γιά την επόμενη τελετή (που δεν ξέρω καί κάθε πότε γίνονται!), πρέπει να βρεθεί άλλο φρέσκο πτώμα.
Εκείνο, όμως, που πρέπει να συγκρατήσετε, είναι η σφαγή του κόκκορα σε τέτοιες τελετές.
Γιατί;
Διότι ο κόκκορας συμβολίζει το ξύπνημα, δηλαδή τη συνείδηση· καί, επομένως, η σφαγή του συμβολίζει το κατέβασμα των νοητικών επιπέδων προς την ασυνειδησία.
Αυτό, θυμηθήτε το γιά παρακάτω.
Όπως, θυμηθήτε ότι καμιά φορά όλοι μας είμαστε λιγάκι …ασυνείδητοι…
…στα όνειρά μας.
Στον ύπνο μας! Όσο μας αφήνει ο κόκκορας ήσυχους! 🙂
iv. Λίγα ιστορικά… καί σημερινά
Οι τακτικοί αναγνώστες του παρόντος ιστομπλογκίου, οφείλετε ήδη να έχετε ενστερνιστεί κάποιες παραδοχές ως αναμφισβήτητες αλήθειες. Αλλοιώς, δεν κάνουμε τίποτε προς την πορεία γιά μιά σωστή Ελλάδα· το δε μπλόγκι υποβαθμίζεται σε μία ακόμη Διαδικτυακή συλλογή σαβουροκειμένων.
Όχι αλήθειες «εξ αποκαλύψεως» (μακριά από μας!), αλλά αλήθειες αποδεδειγμένες με τη δική μας λογική· καί στις οποίες κανείς δεν εξέφρασε ισχυρή λογική αντίρρηση.
Νά, γιά παράδειγμα, ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού ΔΕΝ είναι γραμμική, αλλά «πριονωτή» – καί δή, εκθετική. (Εδώ παράδειγμα γραμμικής πριονωτής καμπύλης.) Σηκώνεται απ’ το μηδέν· αργά στην αρχή, γρήγορα (με επιτάχυνση) μετά, υψώνεται, υψώνεται κι άλλο…
…καί ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ μέσα σε στιγμές.
Καί φτού κι απ’ την αρχή.
Κάπως έτσι:
(Όχι πως από το μηδέν μέχρι την κορυφή δεν έχει σκαμπανεβάσματα, αλλά παρουσιάζεται ομαλοποιημένη, απλά γιά να πάρετε μιά ιδέα.)
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου