“Η απαρχαίωση του ανθρώπου”

Σχόλιο Διόδοτου: Η ανάρτηση αυτή, αφιερώνεται σε τουλάχιστον έξι άτομα από το αναγνωστικό μας κοινό, που είναι εκπαιδευτικοί. Το κείμενο που θα διαβάσετε (μέσος όρος διάρκειας ανάγνωσης: 2 λεπτά), μοιάζει σκανδαλιστικά με απόσπασμα από τα "πρωτόκολλα των σοφών της σιών". Κατ' άλλους, ίσως τούς θυμίσει ατάκες του μέγιστου Άλντους Χάξλεϋ σε συνεντεύξεις του. Όπως και νά 'χει, η βαρύτητα του συμπυκνωμένου αυτού μεγαλειώδους λόγου, καθιστά απαραίτητο το να αναρτηθεί το παρόν κείμενο μόνιμα και στα γκάτζετ του ιστολογίου μας. Να τονίσω στο σημείο αυτό, ότι το κείμενο το είδαμε και το αποθηκεύσαμε, πριν από πέντε ημέρες, στην διαδικτυακή ερπετο-φυλλάδα ονόματι 'Ελευθεροτυπία'. Όταν φαίνεται, την επόμενη μέρα, κατάλαβαν τί ακριβώς αναρτήσανε.. το αφαίρεσαν αμέσως! χαχαχα.. Τί είναι αυτό που θα διαβάσετε.; Είναι απόσπασμα από το «Die Antiquiertheit des Menschen» («Η απαρχαίωση του ανθρώπου»), opus magnum του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς. Γραμμένο το 1956 περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια ένα μέλλον που ταυτίζεται με τις πιο ζοφερές στιγμές του δικού μας παρόντος. Στο τέλος του χρόνου.. η ταπεινότητα και η αυθεντικότητα θα επιβραβευθούν.

 

«Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί, δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές, ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.

Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί. Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς. […]

Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση, η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται. Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων — δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό!

Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα της ελευθερίας. […]

Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ό,τι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί. Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα, πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν»