Η Τριλογία της Απόκλισης (Divergent) 🥢

γράφει ο Καταχανάς

Σχόλιο διόδοτου: Τί να πει κάποιος για το νέο αυτό αρθρογράφο που ήρθε για να γίνει ένας ακόμα εφιάλτης, και μάλιστα πολύ επικίνδυνος, για τη συμμορία που θέλει να ονομάζεται ελληνική κυβέρνηση. Τα άρθρα του κυρίου Καταχανά αρχίζουν να γίνονται συλλεκτικά 🙂 Η ραγδαία άνοδος του μπλογκ του απειλεί να καταβροχθήσει το ιστολόγιό μας 🙂 Κάποιος να τον σταματήσει πριν ο Κυριάκος κόψει τις φλέβες του ή ζητήσει άσυλο στο Πεκίνο 🤣

Όπως ήδη έχετε καταλάβει, κάποια άρθρα μου, παίρνουν τον τίτλο τους από κάποια ταινία που το περιεχόμενό της αντανακλά τη θεματολογία του άρθρου. Αυτήν τη φορά, η έμπνευση λέγεται «Η Τριλογία της Απόκλισης». Πρωτότυπος τίτλος: «Divergent». Το Divergent είναι μια αμερικανική δυστοπική ταινία δράσης επιστημονικής φαντασίας του 2014, σε σκηνοθεσία του Neil Burger, και βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Veronica Roth (2011). Πρωταγωνιστούν οι Shailene Woodley, Theo James, Ashley Judd, Jai Courtney, Ray Stevenson, Zoë Kravitz κα. Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα δυστοπικό και μεταποκαλυπτικό Σικάγο όπου οι άνθρωποι χωρίζονται σε ξεχωριστές φατρίες με βάση τις ανθρώπινες αρετές. Η Beatrice Prior (Shailene Woodley) ανακαλύπτει ότι είναι «Απόκλιση» και έτσι δεν θα χωρέσει ποτέ σε καμία από τις τρεις φατρίες. Ο φαινομενικά γαλήνιος τρόπος ζωής,Ο διαταράσσεται όταν εκείνη αλλά κι άλλοι «Αποκλίνοντες» ανακαλύπτουν ότι πέρα από το τεράστιο τείχος που περιβάλλει την περιοχή, δεν υπάρχει ερημιά όπως νόμιζαν, αλλά μία πόλη όπου ζει η ελίτ. Καθώς η ελίτ έχει κάνει τους κατοίκους να πιστεύουν ότι οι «Αποκλίνοντες» αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία, διαδραματίζεται ένα ανελέητο κυνηγητό. Η ελίτ, συλλαμβάνει τους δύο πρωταγωνιστές και με ένα εμβόλιο προσπαθεί να τους κάνει υπάκουους. Τότε, ανακαλύπτεται ένα ηχητικό απόσπασμα του πρώτου ιδρυτή της μεταποκαλυπτικής αυτής κοινωνίας, που ανατρέπει τα πάντα, αφού ομολογεί ότι οι «Αποκλίνοντες» είναι το μέλλον της κοινωνίας, καθώς ανήκουν σε όλες τις φατρίες…  

 

 

Λαϊκή… Δημοκρατίας της Κίνας! Ένας τίτλος, ιδιαίτερα ειρωνικός εάν αναλογιστεί κανείς το τι πραγματικά σημαίνει το να ζει κάποιος στην Κίνα.

Το κινεζικό καθεστώς, έχει στηθεί πάνω στην αποτυχημένη ιδεολογία του Μάο Τσε Τουνγκ. Μία ιδεολογία που βασίζεται σε μία και μόνη λέξη: αυταρχικότητα! Έννοιες όπως «ιδιωτική πρωτοβουλία» και «ελευθερία», είναι παντελώς άγνωστες σε αυτήν τη χώρα. Ο Μάο, παίρνοντας το Σοβιετικό πρότυπο του κομμουνισμού, δημιούργησε μία μετεξέλιξη του σταλινικού και λενινιστικού προτύπου. Την 1η Οκτωβρίου του 1949, προέβη στη διακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η «δημοκρατία» αυτή, προέβλεπε ένα μονοκομματικό κράτος, με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Αυτήν την κίνηση την ονόμασε «Επανάσταση». Κι η «επανάσταση» του Μάο, στράφηκε ενάντια στους γαιοκτήμονες, τους οποίους τους έβλεπε ως εχθρούς του κράτους, και τους ονόμασε «αντί-επαναστάτες».

Το 1958, προχώρησε και σε άλλη μία «επαναστατική» εκστρατεία, που την ονόμασε το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», μετατρέποντας την κινεζική οικονομία από αγροτική σε βιομηχανική. Ακολούθησε μία δύσκολη τριετία, καθώς οι αγρότες δε χάρηκαν ιδιαίτερα με αυτήν την απόφαση. Ως απάντηση, το 1966 ξεκίνησε τη «Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση», εξαπολύοντας ένα ανελέητο κυνηγητό ενάντια στα… «αντί-επαναστατικά» στοιχεία της κινεζικής κοινωνίας. Αιματηρές συγκρούσεις και καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, ήταν τα βασικά συστατικά αυτής της μαοϊκής «επανάστασης». Το αποτέλεσμα ήταν να επιβληθεί μία άνευ προηγουμένου, προσωπολατρεία στο πρόσωπο του Μάο.

 

Μάο Τσε Τουνγκ

 

 Τον Απρίλιο του 1989, ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού κόμματος, Χου Γιαομπανγκ, που θεωρούταν σημαντικός μεταρρυθμιστής, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Τότε πίστεψαν πολλοί ότι η Κίνα θα έμπαινε σε μία πιο δημοκρατική διαδικασία. Συνέβη όμως το ακριβώς αντίθετο. Στις 15 Απριλίου του 1989, ο κόσμος συγκεντρώθηκε στη μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου, την Τιεν Αν Μεν (Ουράνια Γαλήνη) προκειμένου να τιμήσει τον εκλειπόντα πρωθυπουργό Τσου Εν Λάϊ, ο οποίος είχε πεθάνει τον Ιανουάριο. Τότε ξέσπασε ένα φοιτητικό κίνημα, που ζητούσε ελευθερία. Στις 19 Μαΐου ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος και πρωθυπουργός της Κίνας, Ζάο Ζιγιάνγκ πήγε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν και υποσχέθηκε στους φοιτητές ότι θα συζητούσε τα αιτήματά τους. Κάτι που δεν έγινε ποτέ. Οι ταραχές συνεχίστηκαν ως και τον Ιούνιο του ίδιου έτους, με αποκορύφωμα την 4η Ιουνίου 1989, οπότε και το καθεστώς κατέπνιξε στο αίμα τους εξεγερμένους «αντιεπαναστάτες».

 

Η γνωστή σκηνή με το φοιτητή μπροστά στο άρμα μάχης

 

 Όλα αυτά, είχαν ως αποτέλεσμα το καθεστώς να γίνει ακόμα πιο σκληρό. Ο απολυταρχισμός εδραιώθηκε για τα καλά στην Κίνα. Μία από τις μεγαλύτερες μορφές της κινεζικής πολιτικής σκηνής, ήταν ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ, ο οποίος θεωρήθηκε από πολλούς ως αναμορφωτής της Κίνας. Είχε κατηγορηθεί από πολλούς ως πραγματιστής και ως έχων έλλειψη κομμουνιστικών φρονημάτων. Κατάφερε ωστόσο να αναρριχηθεί στην εξουσία και να θεωρηθεί από τους δυτικούς ως φιλελεύθερος. Κάτι που τελικά αποδείχθηκε «όνειρο θερινής νυκτός».

 

Ντενγκ Ξιαοπίνγκ

 

Η Κίνα σήμερα, παραμένει ένα αυταρχικό καθεστώς, με μόνη εξαίρεση το Χονγκ Κονγκ, το οποίο έχει ένα ιδιότυπο τρόπο διακυβέρνησης. Το Χονγκ Κονγκ ήταν στην κατοχή των Τσινγκ ως το 1839, οπότε και αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τις εισαγωγές οπίου. Αυτό οδήγησε στον «πόλεμο του οπίου» ανάμεσα στη Βρετανική Αυτοκρατορία και την αυτοκρατορία των Τσινγκ. Η ήττα των Τσινγκ οδήγησε στην κατοχή του Χονγκ Κονγκ από τις βρετανικές δυνάμεις στις 20 Ιανουαρίου 1841. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο ιαπωνικός στρατός κατέλαβε το Χονγκ Κονγκ αναγκάζοντας Βρετανούς και Καναδούς να παραδοθούν (25 Δεκεμβρίου 1941). To 1983 επανήλθε στη Βρετανική Αυτοκρατορία όταν αυτή αναταξινομούσε την παγκόσμια επικράτειά της. Μετά από συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τη Κίνα, γράφηκε η Κοινή Σινοβρετανική Διακήρυξη το 1984. Οι δύο χώρες συμφώνησαν το Χονγκ Κονγκ να περάσει στην κυριαρχία της Κίνας την 1η Ιουλίου 1997, ενώ το Χονγκ Κονγκ θα παρέμενε αυτόνομο ως ειδική διοικητική περιοχή και να μπορούσε να διατηρήσει την οικονομία της ελεύθερης αγοράς, το νομικό του σύστημα, ανεξάρτητη. Σήμερα έχει κυβερνήτη την Κάρι Λαμ (από το 2017), πρώτη γυναίκα στο αξίωμα αυτό. Χάρη της ανεξαρτησίας του, το Χονγκ Κονγκ έχει ένα πιο ελεύθερο καθεστώς έναντι της υπολοίπου Κίνας.

 

Χονγκ Κονγκ

 

Στη σύγχρονη Κίνα, το να έχεις τάσεις ελευθερίας, ισοδυναμεί με το να έχεις τάσεις αυτοκτονίας. Η απόλυτη υπακοή αποτελεί καθημερινότητα στη συνείδηση των πολιτών. Το κράτος, για να μπορεί να ελέγχει τους πολίτες, έχει εφαρμόσει μία διαδικασία επιβράβευσης των ρουφιάνων. Ο κάθε Κινέζος πολίτης, εάν εντοπίσει «παραβατική» συμπεριφορά σε κάποιον άλλον, αμέσως ενημερώνει τις αρχές. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει ένα κλίμα τρόμου στην κοινωνία, καθώς -αν είναι κάτοικος της Κίνας- δεν ξέρεις εάν αυτός που θα σε «καρφώσει» στις αρχές είναι ο γείτονας, ο γονέας σου, το παιδί σου, ο συμμαθητής σου, ο συγγενής σου, ο δάσκαλός σου, ή κάποιος τυχαίος περαστικός. Υπάρχουν ορισμένοι που ζουν από αυτό. Τριγυρνάνε στους δρόμους, στις πλατείες, στα καταστήματα, στα μέσα μεταφοράς, στα κέντρα διασκέδασης, αναζητώντας «παραβάτες». Εκτός από την οικονομική επιβράβευση που φέρνει το επάγγελμα του ρουφιάνου, έχει δημιουργηθεί ένα ακόμα σύστημα ανταμοιβής.

 

Σύστημα «Sesame Credit» (φωτό: Athens Voice)

 

Πιλοτικά προγράμματα έχουν ξεκινήσει μέσα από εφαρμογές που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι. Ένα από αυτά, είναι εκείνο του «Sesame Credit», το οποίο παρακολουθεί και καταγράφει τις οικονομικές και καταναλωτικές δραστηριότητες των χρηστών.

 

Σύστημα «Dept Shaming» (φωτό: triklopodia)

 

Ένα ακόμα σύστημα σε εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα, είναι εκείνο που εφαρμόζεται στην κινεζική επαρχία Χεμπέι. Έχει τίτλο «Dept Shaming» (Η ντροπή του χρέους). Μόλις βρεθείς σε ακτίνα 500 μέτρων από κάποιον που χρωστά, σου έρχεται ειδοποίηση. Τουλάχιστον στην εφαρμογή δε βλέπεις (προς το παρόν) τη φωτογραφία και τα στοιχεία του οφειλέτη. Κάτι είναι κι αυτό…

Υπάρχει όμως μία ακόμα εφαρμογή για κινητά, που αποτελεί τον παράδεισο των Κινέζων ρουφιάνων. Μία εφαρμογή αξιολόγησης πολιτών και εξυπηρέτησης. Με αυτήν μπορεί ο κάθε χρήστης να βαθμολογεί την εξυπηρέτηση κάποιου καταστήματος ή ακόμα και υπαλλήλου. Θετικές αξιολογήσεις δίνουν προνόμια στους υπάκουους κι αναγκαστικά ευγενικούς υπαλλήλους. Φυσικά, εκείνος που βαθμολογεί, έχει κι εκείνος προνόμια. Εκτός από οικονομικά, μπορεί να λαμβάνει και άλλα δώρα, όπως το δικαίωμα του να ταξιδέψει εκτός Κίνας. Το σύστημα αυτό, συνοδεύεται και από ένα απίστευτο κύκλωμα ηλεκτρονικής παρακολούθησης, με κάμερες να ξεφυτρώνουν παντού. Από εκεί, ειδικά εκπαιδευμένοι υπάλληλοι ελέγχουν τη συμπεριφορά των πολιτών και την αξιολογούν. Το σύστημα αξιολόγησης, είναι συνδεδεμένο με όλες τις υπηρεσίες, αλλά και με γραφεία ταξιδίων, αεροδρόμια, λιμάνια και μέσα μεταφοράς. Έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις όπου πολίτες δεν μπορούσαν να πάρουν εισιτήριο, διότι είχαν αρνητική αξιολόγηση.

 

 

Μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι; Ο κινεζικός ιός, «επεκτάθηκε» παγκόσμια. Μόνο που ο πραγματικός ιός, δεν είναι ο γνωστός covid19. Αυτός είναι η δικαιολογία. Ο πραγματικός ιός λέγεται «στέρηση της ελευθερίας». Κι αυτός ο ιός είναι πιο θανατηφόρος από κάθε άλλον ιό, γιατί δεν προσβάλλει το σώμα. Προσβάλλει το νου. Προσβάλλει την προσωπικότητα. Προσβάλλει κάθε έννοια ατομικής ελευθερίας και εξέλιξης. Δημιουργεί κοπάδια ανθρώπων, χωρίς καμία βούληση. Φανταστείτε μία τεράστια στάνη όπου ο «αόρατος τσοπάνης» βάζει τους ανθρώπους εκεί που αυτός θέλει, δημιουργώντας μία κοινωνία παρόμοια με αυτήν που περιγράφεται στην «Τριλογία της Απόκλισης». Ο αγρότης καταδικασμένος να είναι πάντα αγρότης, χωρίς δικαίωμα στη μόρφωση και την αναζήτηση νέων ευκαιριών. Ο στρατιώτης, πάντα στρατιώτης, χωρίς δικαίωμα να πάρει αξίωμα. Ο υπάλληλος, πάντα υπάλληλος, χωρίς δικαίωμα να πάρει ποτέ προαγωγή. Οι «δούλοι» ν’ αναπαράγουν «δούλους» κι η ελίτ να παραμένει ένα ερμητικά κλειστό κύκλωμα ελέγχου των μαζών. Κάθε ένας που θα τολμήσει να σκεφτεί ότι από υπάλληλος θα μπορούσε να γίνει διευθυντής, να καταδικάζεται ως αντιφρονούντας. Εκείνος που θα τολμήσει να σκεφτεί ότι από στρατιώτης θα μπορούσε να γίνει λοχίας, να περνάει από βασανιστικά προγράμματα «συμμόρφωσης». Ο αγρότης που θα θελήσει να γίνει αστός, να καταδικάζεται ως «αντικαθεστωτικός». Κι όλα αυτά, γιατί μια «πανδημία» αποτέλεσε το έναυσμα του ελέγχου των πάντων, με την πρόφαση της «δημόσιας υγείας».

 

φωτό: the President

 

Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί που τώρα επικαλούνται τη «δημόσια υγεία» και εμφανίζονται ως «σωτήρες» της ανθρωπότητας, είναι οι ίδιοι που έχουν αφήσει το σύστημα υγείας στην κατάρρευση και την απαξίωση. Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να δώσουν χρήματα στα νοσοκομεία. Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να προσλάβουν ιατρούς. Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να προσλάβουν νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι οι ίδιοι που αφήνουν πανάκριβα ιατρικά μηχανήματα να σαπίζουν σε μουχλιασμένα υπόγεια. Είναι οι ίδιοι που χρεώνουν μία γάζα 6€ στα νοσοκομεία ενώ στο φαρμακείο κοστίζει μόλις 1,20€. Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να αναβαθμίσουν τα δημόσια νοσοκομεία. Είναι οι ίδιοι που αφήνουν ποντίκια και κατσαρίδες να σουλατσάρουν ανενόχλητα στα κρεβάτια των ασθενών, τα μαγειρεία και τις αποθήκες τροφίμων των νοσοκομείων. Είναι οι ίδιοι που όταν ασθενήσουν δεν πατάνε ούτε απ’ έξω από δημόσιο νοσοκομείο, αλλά πάνε στα πανάκριβα ιδιωτικά… Κι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μας «σώσουν» από τη «θανατηφόρα πανδημία» του… κρυολογήματος!!!

Και για να το πετύχουν, θα πρέπει να σου ελέγχουν τη ζωή. Να σου στερήσουν την ελευθερία. Να σου στερήσουν την προσωπικότητα. Να σου στερήσουν τη σκέψη. Να σε «μπουκώσουν» με ένα εμβόλιο στο οποίο ΕΣΥ θα πρέπει να γίνεις το πειραματόζωο. Όταν ένα εμβόλιο θέλει τουλάχιστον 10 χρόνια δοκιμών για να βγει στην αγορά, σε πείθουν ότι με το που κατασκευάστηκε ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΛΕΓΧΟ, είναι ασφαλές για σένα. Την ίδια ώρα που εδώ και 100 χρόνια επισταμένων ερευνών, δε σου έχουν δώσει θεραπεία για τον καρκίνο… Την ίδια ώρα που για ένα απλό κρυολόγημα, εδώ και δεκάδες χρόνια, δεν έχουν ανακαλύψει το εμβόλιο…

Κι όσοι αντιδρούμε, γινόμαστε «Αποκλίσεις». Όσοι χρησιμοποιούμε τη λογική μας, λεγόμαστε «ψεκασμένοι», «συνωμοσιολόγοι». Η ιστορία έχει δείξει ότι οι «συνωμοσίες» που αποκαλύπταμε και μας αποκαλούσαν «γραφικούς» και «φαντασμένους», ήταν η οικτρή πραγματικότητα. Και να είστε σίγουροι πως ΚΙ ΑΥΤΗΝ τη φορά, η ιστορία θα αποδείξει κι αυτήν την οικτρή, ανατριχιαστική κι απάνθρωπη πραγματικότητα που κάποιοι αρνούνται ν’ αποδεχτούν. Κι από «ψεκασμένοι» θ’ αποδεχτούμε «προφήτες» γι’ άλλη μία φορά. «Αποκλίσεις» ενός πραγματικού κόσμου, ανάμεσα σε μάζα υπάκουων δούλων… 

 

 kanenazori.wordpress.com