WATERMARKGATE 9 - Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

γράφει ο Διονύσης Κλαδάς (Μποτίλια στο Πέλαγος)

 

1. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ  

Πριν αρκετές ημέρες ξεκίνησα να ετοιμάζω νοητά την επόμενη ανάρτηση της σειράς WATERMARKGATE. Μόλις διαπίστωσα, ότι αυτή είχε φθάσει στο ένατο μέρος, θεώρησα αυτό το δεδομένο ως σημείο και την σταμάτησα, πριν κάνω καν επιλογή ενός προσδιορισμού για τον τίτλο. Ο αριθμός εννέα είναι αναφορικά με τις συμβολικές του ιδιότητες αριθμός κλειδί. Κανένας αριθμός δεν είναι αφ' εαυτού καλός ή κακός. Οι συμβολικές ιδιότητες, που αυτός προσδιορίζει στην πορεία του χρόνου, εξαρτώνται σε σημαντικό βαθμό από τις προθέσεις των διαφόρων δυνάμεων, που συνέβαλαν στην αριθμοσοφική του θέσμιση. Οπωσδήποτε κάθε αριθμός έχει συγκεκριμένες αριθμητικές ιδιότητες...

..Μπορεί να είναι άρτιος ή περιττός, ακέραιος, δεκαδικός ή κλασματικός, να έχει πεπερασμένα ή άπειρα δεκαδικά ψηφία κλπ. Αναλόγως προς την φύση του μπορεί να συμμετέχει στον ένα ή άλλο βαθμό στα δεδομένα της φυσικής δημιουργίας. Παλαιότερα ο αριθμός 7 ταυτιζόταν με τους τότε γνωστούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της Σελήνης. (Στην πορεία ανακαλύφθηκαν και άλλοι πλανήτες). Στον βαθμό που αποδίδονταν στους πλανήτες θείες ιδιότητες, ο αριθμός 7 απέκτησε ιερό χαρακτήρα. Τον αντίστοιχο συμβολισμό συναντούμε σε τελετουργικά σκεύη, όπως η επτάφωτος λυχνία της εβραϊκής θρησκείας. Ο αριθμός 9 από αριθμητική σκοπιά μπορεί να συμβολίζει διαφορετικές ιδιότητες. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι μια αρμονία και κάποιο κάλος, όπως συμβαίνει στην απόδοσή του στις Μούσες, ή μια φιλοσοφική διάσταση, όπως μπορούμε να διακρίνουμε στην σύνταξη των έργων του Πλωτίνου σε Εννεάδες από τον Πορφύριο. Στον μυστικισμό και στον αποκρυφισμό ο αριθμός 9 επιτελεί ένα σημαντικό ρόλο, προφανώς λόγω της σταθερότητας που εμφανίζει, με αποτέλεσμα να αποδίδεται αυτός σε καταστάσεις, που είναι, σύμφωνα προς τους όσους τις πρεσβεύουν, αδύνατον να παρέλθουν ή να μεταβληθούν στην πορεία του χρόνου. Όλα τα πολλαπλάσια του εννέα αθροιζόμενα δίνουν πάλι αυτόν τον αριθμό (πχ. 3 χ 9 = 27, 2 + 7 = 9) καθώς και όλοι οι μονοψήφιοι αριθμοί εάν προστεθούν στο 9, το αποτέλεσμα που προκύπτει αθροίζεται πάλι στον αρχικό αριθμό (πχ. 9 + 6 = 15, 1 + 5 = 6). Μέσα από μια τέτοιου είδους οπτική τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες και η λερναία ύδρα είχε 9 κεφάλια.   

    Διαπίστωσα λοιπόν, ότι έχοντας ασχοληθεί στην προηγούμενη ανάρτηση με το κεφάλι ενός άλλου τέρατος, αυτό της μέδουσας, η συγκυρία με ωθούσε εκ των πραγμάτων να ασχοληθώ με ένα ακόμη κεφάλι, αυτό της ύδρας. Οπότε γεννάται το ερώτημα, για ποιον λόγο αναφέρεται η Ελληνική Μυθολογία σε δυο διαφορετικά κεφάλια, δυο διαφορετικών τεράτων; Δεν επαρκεί η αναφορά στο ένα από τα δύο; Και επί πλέον – εφόσον δεχθούμε, ότι υφίστανται συγχρονικότητες, που διέπουν τις νοητικές μας προσπάθειες – με ποιο τρόπο συνδέεται το τελευταίο κεφάλι της λερναίας ύδρας, που εξακολουθεί να υπάρχει θαμμένο στην γη (δηλαδή μακρυά από το φως της δημοσιότητος) μια και ο Ηρακλής με τον Ιόλαο δεν κατάφεραν να το καταστρέψουν, σε συσχετισμό με το θέμα, που είχα επιλέξει να απασχολήσει την παρούσα συνάρτηση και που αφορούσε τον τεράστιο αριθμό εσωτερικών εχθρών, που με ύπουλο τρόπο περιβάλουν τον Πρόεδρο Τραμπ, υποθάλπτοντας τους αγώνες του Επιτελείου του; Με αυτήν την συλλογιστική διέκοψα τότε την επεξεργασία αυτού του θέματος, ώστε να αναλογιστώ βαθύτερα αυτόν τον συσχετισμό, πριν καταθέσω άποψη στον δημόσιο διάλογο. 

    Αναμφιβόλως η Ελληνική Μυθολογία διακρίνεται για την απαράμιλλη σοφία της, η οποία έχει διαχρονικό χαρακτήρα. Όπως δηλαδή αυτή ίσχυε στην εποχή, που συγκροτήθηκε, εξίσου ισχύει και σε κάθε άλλη εποχή. Οπότε υφίσταται η δυνατότητα, να αντλήσουμε από αυτήν χρήσιμα συμπεράσματα και οδοδείκτες για τις σύγχρονες και τις επίκαιρες προκλήσεις, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η Μυθολογία αναφέρεται σε πάγιες ψυχικές ποιότητες και κοινωνικά δεδομένα, τα οποία προκύπτουν από την διαμόρφωση της νοοτροπίας των ανθρώπων και των κοινωνικών συνθηκών, οι οποίες, ενώ μετ εξελίσσουν τον συγκεκριμένο τρόπο, που αυτά εκδηλώνονται εξωτερικά, διατηρούν ανέπαφο τον εσωτερικό τους πυρήνα, ο οποίος διέπεται από τις διαχρονικές σταθερές του λεγόμενου "Μάτριξ", δηλαδή της μήτρας - καλουπιού, που φορμάρει με διαδικασίες υποβολής, διδαχών και βίας την επιβολή στερεότυπων στην ανθρώπινη ατομική και κοινωνική συμπεριφορά. Αυτό, που θα μπορούσαμε δηλαδή να συνοψίσουμε με τον προσδιορισμό “ενσωμάτωση στα δεδομένα του Μάτριξ”, ή σύμφωνα με τον όρο που έχω επιλέξει, "εντοιχισμό". Διότι, όπως ανάλυσα στο παρελθόν, φρονώ, ότι οι άνθρωποι δεν βρισκόμαστε μέσα στο μάτριξ, αλλά μας έχουν χτίσει κυριολεκτικά μέσα στην τοιχοποιία του. Έτσι, ώστε, εάν επιχειρήσουμε να αποτολμήσουμε μια ρωγμή στα τείχη του, είμαστε καταδικασμένοι να αυτοτραυματιστούμε. Γι αυτόν τον λόγο η αλήθεια στα πλαίσια της ιδεολογικής της συγκρότησης ομολογείται, ενώ στην βάση της αληθούς της υπόστασης μαρτυρείται.

    Το χαρακτηριστικό της ένατης κεφαλής της ύδρας, σύμφωνα με τον μύθο, είναι προφανές. Διαθέτει μια τεράστια ισχύ, που στο παρελθόν τής παρείχε την ικανότητα να μην μπορεί κανείς, ούτε ο ισχυρότερος των Ηρώων (βλέπε Ελληνισμός) να την καταστρέψει. Επειδή αυτή ήταν θαμμένη στην γη, ήταν επίσης πολύ δύσκολο να εντοπιστεί, διατηρώντας το προτέρημα να δρα καλυμμένη. Η απόδοση αυτής της αλληγορίας στο κατά καιρούς βαθύ κράτος και στα σατανολατρικά κυκλώματα που το αναπαράγουν είναι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια κατανοητή. Το βαθύ κράτος είναι τόσο ισχυρό και τόσο μπαμπέσικα διαπλεκόμενο, που κατατρώει την ζωή των ανθρώπων ακόμη και εκεί, που αποκλείουμε, ότι αυτό μπορεί να βρίσκεται. Μεγαλύτερες όμως δυσκολίες παρουσιάζει η κατανόηση της αλληγορίας της κεφαλής της μέδουσας. Το χαρακτηριστικό της είναι η πλήρης αδυναμία, να μπορεί ο οποιοσδήποτε να την αντικρίσει κατά πρόσωπο. Εφόσον μπορέσει κάποιος να εντοπίσει την θέση του, μπορεί μετά, όπως διδάσκει ο μύθος, να το καταστρέψει. 

Σε τι έγκειται η δυσκολία να αντικρίσουμε την μέδουσα. Όπως πολύ κατανοητά και παραστατικά αναλύει στο βίντεο, που παραθέτω στην συνέχεια ο έξοχος αναλυτής Γιώργος Χαραλαμπίδης, (ο οποίος έχει στο youtube πολλά άκρως ενδιαφέροντα βίντεο για την μυθολογία και την φιλοσοφία) ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Το να αντικρίσουμε και πολύ περισσότερο να χειριστούμε στην βάση της μετάνοιας τον αρνητικό εαυτό μας, που χαρακτηρίζεται από ανεπάρκειες και αδυναμίες, είναι σχετικά δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει αναθεωρήσει κάποιες αδυναμίες, ακόμη και στην περίπτωση, που αυτός διακατέχεται από άκρατο εγωισμό και βρίσκεται σε συνεχή καθοδική πορεία. Το να αμφισβητήσουμε όμως εκείνες τις περιοχές του εαυτού μας, που θεωρούμε εσφαλμένα, ότι είναι αξιόλογες, χρηστές, ιερές, αποτελούν υψηλά προτερήματα και καύχημα της προσωπικότητάς μας, παρέχουν ζωή και εγγυώνται την τιμή των αγαπημένων μας προσώπων, την επιβίωση των οποίων επωμιζόμαστε ως φυσική, ή θεία επιταγή και να τα θεωρήσουμε επιρροή του κακού και δρώμενα της απωλείας, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΊΣΟΥΜΕ ΚΑΝ. 

Συχνά το μάτριξ μας υποβάλει αυταπάτες, που θεωρούμε χρήσιμες και ζωτικής σημασίας, ενώ αυτές μας υποδουλώνουν στον βούρκο του. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο εντοπισμός του Οδυσσέα Ελύτη στο “Άξιον Εστί”: “Έβαλαν την αμαρτία μέσα στις εκκλησίες , την ονόμασαν αρετή και την προσκύνησαν”. Αυτή την διαπίστωση δεν καταγράφω σε καμία περίπτωση για να κλονίσω την εμπιστοσύνη σε αυτά, που όσοι με διαβάσουν θεωρούν, ότι αποτελούν ηθικές αξίες και αρετές. Τουναντίον στα όσα γράφω ανελλιπώς, τονίζω την αξία της προσήλωσης στις αρετές και την ηθική εξύψωση. Γνωρίζω καλώς, ότι οι συντριπτική πλειοψηφία όσων παρακολουθούν αυτήν την σελίδα είναι άξιοι σεβασμού, διαθέτουν συγκροτημένη προσωπικότητα, τάσσονται χωρίς αμφιβολίες με την μεριά του καλού, άρα οφείλουν να διαφυλάξουν όλες τις ψυχικές και πνευματικές τους κατακτήσεις, έμπροσθεν των οποίων υποκλίνομαι και ομολογώ, ότι δεν μου πέφτει το παραμικρό δικαίωμα κριτικής. 

Πέραν αυτού όμως, ο διαχωρισμός της ήρας από το σιτάρι μια πολύ λεπτή και επίπονη διαδικασία. Για να γίνω κατανοητός, θα αναφερθώ στην περίπτωση ενός μέσου μαζανθρώπου στην Ευρώπη. Εάν αυτός είναι συντηρητικός, θεωρεί υψηλή υποχρέωσή του να μοχθεί επαγγελματικά, ώστε να εξασφαλίσει στα παιδιά του μια καλή μόρφωση. Δηλαδή φροντίζει να στέλνει στον μηχανισμό κοινωνικής ενσωμάτωσης της καμπάλ, ώστε να παρασκευαστούν αυτά πειθήνια όργανά της. Κάνει παιδιά, με στόχο να δωρίσει ζωή και να συμβάλει στην διατήρηση του ανθρώπινου είδους, παραβλέποντας ότι κάθε χρόνο απαγάγονται στην Ευρώπη 200.000 παιδιά, για να καταλήξουν σε παιδοβιασμούς και παιδοκτονίες της καμπάλ. Πληρώνει χρήματα στην παπική εκκλησία, με την αυταπάτη, ότι με αυτά θα γίνουν αγαθοεργίες, ενώ αυτά πάνε στην αγορά μετοχών της πολεμικής βιομηχανίας. Πληρώνει φόρους με την εντύπωση, ότι έτσι συνεισφέρει στο δημόσιο καλό, ενώ αυτά καταλήγουν στις τσέπες αυτών που οργανωμένα και συστηματικά επιβουλεύονται και βλάπτουν αναίσχηντα την κοινωνία. 

Και εάν εξετάσουμε την άλλη πλευρά, των λεγόμενων "απελευθερωμένων", αυτών που κάνουν "αγώνα" για την θεσμοθέτηση της ελευθεριότητας, της έκκλησης των ηθών, την καταρράκωση των αξιών και πάσης κοινωνικής νόρμας, αυτών που ψηφίζουν "πράσινους" και "οικολόγους" που συναποφάσισαν τους βομβαρδισμούς αμάχων στην Σερβία, το μακελειό στο Αφγανιστάν και την εντονότερη μετατροπή αυτής της χώρας σε φυτείες του οπίου, αυτών που τρέχουν πίσω από φρικιά τύπου κουτσούμπα, βαυκαλιζόμενοι, ότι με αυτόν τον τρόπο προασπίζουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Αυτές οι περιπτώσεις των μαζανθρώπων μπορεί μεν να είναι ακραίες, είναι όμως χαρακτηριστικές για όσα υποβάλει το μάτριξ ως "ιερά και όσια". Πρόκειται για την λεγόμενη σιωπηρή πλειοψηφία, δηλαδή τους συνοδοιπόρους των κοινωνικών δημίων, των ευνουχιστών της νεολαίας, τους ταχυδακτυλουργούς της "ευημερίας", που είναι η καραμέλα, πριν σερβιριστεί η κόπρος. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΠΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ, ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΣΑ.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ 

 

2. ΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ. 

    Καθώς προχωρούσε ο μήνας Δεκέμβριος γινόταν όλο και περισσότερο ορατό, ότι το κράτος στις ΗΠΑ είναι μια κωμωδία, μια ψευδής πρόσοψη σε ένα πολιτειακό οικοδόμημα, που εξασφάλιζε την βίαιη μονοκρατορία των νεοταξικών κυκλωμάτων, πέρα από κάθε ουσιαστική δημοκρατία. Οι θεσμοί του, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων αποτελούν επίφαση θεσμών και μόνον, μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτικής διάβρωσης. Η αντίληψη, ότι στις ΗΠΑ λειτουργούν ως ένα βαθμό κάποιοι δημοκρατικοί θεσμοί, που εν πάσει περιπτώσει στα πλαίσια της τρέχουσας έντιμης και φιλότιμης προεδρίας είχαν αρχίσει να εισέρχονται βαθμηδόν σε πορεία αποκατάστασης του περιεχομένου που υποτίθεται ότι έχουν, αποκαλύφθηκε έντονα απατηλή, με αποτέλεσμα να εκπλαγούν αρχικά και να απογοητευτούν στην συνέχεια αναφορικά με το βαθμό της διάβρωσής τους, πάρα πολλοί άνθρωποι, που επικρότησαν την πράγματι πρωτοφανή προσπάθεια της Διοίκησης Τραμπ να εξυγιάνει την διαλυμένη οικονομία και να ξεσκεπάσει τους σατανολατρικούς θύλακες, που όργωναν σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Αναφερόμενοι σε “βαθύ κράτος” εννοούμε συνήθως κάποια θεσμικά καρκινώματα, τα οποία δρουν υποθαλπτικά μέσα σε φορείς, οι οποίοι στοιχειωδώς λειτουργούν. 

Η εντύπωση, ότι πράγματι κάποιος θεσμικός κορμός εξακολουθεί να λειτουργεί σε ουσιαστικά πλαίσια ενισχύθηκε από την πρακτική της τρέχουσας Διοίκησης, όταν αυτή κρατικοποίησε την FED, κατάργησε το προηγούμενο σύστημα οικονομικών συναλλαγών FIAT, αντικαθιστώντας το με το σύστημα QFS, ενίσχυσε αποφασιστικά το λαϊκό εισόδημα (ειδικά στην φάση των lock down) δημιούργησε εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, κατάργησε τις αιματηρές επεμβάσεις του στρατού στο εξωτερικό, αναθεώρησε την μεταναστευτική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, πολέμησε στοχευμένα ενάντια στις συμμορίες του εγκλήματος και τα καρτέλ εμπορίου ανθρώπων, προστάτευσε την εθνική οικονομία θεσμοθετώντας δασμούς, ανήγαγε την προώθηση των ηθικών αξιών σε βασικό γνώμονα της κρατικής πολιτικής, ξεσκέπασε τις ύπουλες πρακτικές της καμπάλ που γινόντουσαν με ψευδεπίγραφο “οικολογικό” μανδύα και ανακήρυξε τον πατριωτισμό ως κύρια επιλογή ενάντια στον παγκοσποιημένο νεοταξικό ολοκληρωτισμό. Τότε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη, που θεωρούσαν τον εφιάλτη της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, όχι μόνο πρακτική σκληρής καταδυνάστευσης, αλλά και αρμαγεδωνική εστία, που κυοφορούσε βήμα προς βήμα με συστηματικό τρόπο την επιβολή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, στην κυριολεξία ανάπνευσαν. Πίστευσαν, ότι πράγματι το αιμοβόρο θηρίο της πλανητικής επιβολής στις ΗΠΑ μετεξελισσόταν σε παγκόσμια ευλογία, που θα καθίστατο βήμα για ένα άνευ προηγουμένου θετικό μετασχηματισμό του πλανήτη. Και μάλιστα ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Ο εφιάλτης είχε μετατραπεί στην συνείδηση όσων παρακολουθούσαν και ήσαν σε θέσει να ερμηνεύουν στοιχειωδώς την πολιτική της Διοίκησης Τραμ, σε ένα πρωτόγνωρο και εν τέλει αναπάντεχα υψηλό όραμα.

      Όπως ανέφερα σε μια από τις προηγούμενες αναρτήσεις , η Διοίκηση Τραμπ εγκαταστάθηκε σε πλαίσια συμβιβασμού, στα οποία η καμπάλ έδειξε συγκατάβαση, διότι δεν ήταν πλέον σε θέση να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που είχε επισυσσωρεύσει, με στόχο την απαξίωση της ζωής, ώστε, σε συνθήκες πανικού να επιβάλει τον 3ππ. Με τα νέα δεδομένα, που δημιουργήθηκαν μετά την εκλογική νίκη του Τραμπ το 2016 και καθώς ξεκίνησαν να εκδηλώνονται σημαντικά βήματα της πολιτικής του, άρχισε να επικρατεί η εντύπωση, ότι πράγματι δεν ήσαν όλες οι κρατικές δομές στις ΗΠΑ σάπιες στο σύνολό τους και ότι αυτές θα καθίστατο δυνατόν μέσα σε μια πορεία να μετασχηματισθούν σταδιακά. Ώστε να καταστούν λειτουργικές και αποδοτικές, μέσα στα νέα πλαίσια εκδημοκρατισμού και βαθμιαίας επίτευξης μιας στοιχειώδους κοινωνικής ειρήνευσης, που θα στηριζόταν σε αποκατάσταση της οικονομικής ευημερίας. Μονίμως ο Τραμπ δεχόταν ποικίλες επιθέσεις και καθ' όλη την διάρκεια της προεδρίας του και βρισκόταν κάτω από ένα καταιγισμό στημένων, κακόβουλων δικαστικών διώξεων, οι οποίοι επεκτείνονταν και σε βάρος των επιστήθιων συνεργατών του, όπως ο Stephen Bannon και ο Michael Flynn, τους οποίους κατάφερε τελικά η καμπάλ να απομακρύνει από το άμεσο κυβερνητικό περιβάλλον του Προέδρου. Ο Τραμπ υπέστη με απαράμιλλη καρτερία όλες αυτές τις νομότυπες μεν, αλλά στην ουσία ολοφάνερα αστήρικτες και κακεντρεχείς πιέσεις, χωρίς να προβεί σε βεβιασμένες ενέργειες, όπως η αλλαγές στην κορυφή του υπουργείου δικαιοσύνης. Φαινόταν να υπομένει ένα προσωπικό μαρτύριο, ώστε να μπορέσει με σίγουρα βήματα να προωθήσει τις θέσεις του πρώτιστα σε εκείνες τις περιοχές, που θεωρούσε στρατηγικής σημασίας. Με προοπτική, εφόσον επιτευχθεί η σταθεροποίηση στους τομείς που θεωρούσε κλειδιά για την επόμενη πορεία, να περάσει στην επόμενη φάση.

      Αναμφίβολα, συν τω χρόνω, δεν αρκέστηκε ο Τραμπ στην διακήρυξη μόνον θετικών στοχεύσεων, που θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν κάτω από το πρόθεμα “Make Amerika Great Again“, αλλά ξεκίνησε να αναπτύσσει μια ρητορική κριτικής ενάντια “στο βαθύ κράτος”, με στόχο την συνειδησιακή προετοιμασία της κοινής γνώμης για τα συγκεκριμένα πρακτικά βήματα, που προώθησε στην συνέχεια. Αυτά στην κυριολεξία στόχευσαν, προς έκπληξη σχεδόν όλων, στην καρδιά του θηρίου. Η Διοίκηση Τραμπ, γυρίζοντας με πρωτόγνωρη παρρησία, θάρρος και αποφασιστικότητα την αιχμή του δόρατος ενάντια στον πυρήνα που εδρεύει η σατανολατρεία ως πηγή του κακού, δεν προέβη μόνον σε αποκαλύψεις ως προς την συμπεριφορά της, αλλά προχώρησε σε βήματα άμεσης καταστολής των μηχανισμών της. Αυτά, που επί μια μακρά πορεία δεκαετιών καταγγέλλαμε ένας μικρός αριθμός περιθωριακών συνωμοσιολόγων, ως επιγνώσεις μετά από πολυετείς ενδελεχείς έρευνες, αντικρίσαμε να αποτελούν ξαφνικά την επίσημη πολιτική τού Προκαθημένου τού Λευκού Οίκου. Επ' αυτού αξίζει να τονιστεί, ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΔΡΕΝΟΧΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ, Η ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗ. Διότι, μετά την καθιέρωση της τυπογραφίας, όταν πλέον τα βιβλία έπαψαν να είναι χειρόγραφα, που βρίσκονταν κάτω από το καθεστώς της αποκλειστικής ιδιοκτησίας της παπικής σατανολατρικής κλίκας, η εποχή της νοησιαρχίας επιβλήθηκε με ένα και μοναδικό σκοπό. Η δύναμη που απέκτησαν οι μηχανισμοί διάδοσης τής ενημέρωσης, κατέστησαν άκρως επικίνδυνη την διάχυση μέσα στην κοινωνία των πληροφοριών, για την δράση των εωσφορικών κυκλωμάτων και την εξουσιαστική επιρροή τους στην σκλάβωση των κοινωνιών. Την πρώτη “αποψίλωση” αυτών, που διακινούσαν βιβλία και πληροφοριακό υλικό ανέλαβε η “ιερά εξέταση”. 

Στην πορεία επέβαλαν τα μασοναριά του “διαφωτισμού” την απατηλή νεύρωση, ότι όποιος αναφέρεται στην ύπαρξη τού σατανά, είναι νοητικά παρωχημένος. Η ισχύς της σατανολατρείας στηρίζεται αποκλειστικά σε ένα δεδομένο. Την έντεχνη επιβολή στην μέση αντίληψη, ότι αυτός δεν υπάρχει καν. Οπότε, σε τί να αντιπαρατεθεί κάποιος αναφορικά με την δράση των λεγόμενων “μυητικών εταιριών”; Στην πορεία επικράτησε η εσφαλμένη αντίληψη, ότι αυτές δεν είναι παρά λέσχες, που στην βάση τής αμοιβαιότητας προωθούν τα συμφέροντα των μελών τους, παραγκωνίζοντας τους υπολοίπους, ή συναθροίσεις αφελών, που κάποιοι εκμεταλλεύονται με χρηματισμό και δόσιμο προνομίων, για την προώθηση κάποιας πολιτικής ατζέντας. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα νεοταξικά κυκλώματα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για να αποδώσουν την συνωμοσιολογία στην σφαίρα της φαντασιοπληξίας.

        Μέσα στις συνθήκες μόνιμης επέλασης της Διοίκησης Τραμπ ενάντια στο βαθύ κράτος, ήταν επόμενο να επικρατήσει η εκτίμηση, ότι οι θεσμοί στις ΗΠΑ λειτουργούν, τουλάχιστον σε κάποιο στοιχειώδη βαθμό (αν όχι σε σημαντικό βαθμό, που ήταν ίσως και η επικρατέστερη) και ότι το βαθύ κράτος δεν ήταν, παρά καρκινώματα, που είχαν στήσει ενέδρα μέσα σε αυτούς τους θεσμούς, και που στόχευαν στα πλαίσια αυτών των θεσμών να απωθήσουν χρονικά, όσο αυτό τους ήταν δυνατόν, την τελική τους εξόντωση. Όπως, όμως έβγαλαν στο φως της δημοσιότητας οι πρόσφατες εξελίξεις, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου όπως φαινόντουσαν στην επιφάνεια. Το “βαθύ κράτος” ως θεσμικός μοχλός της σατανολατρείας, δεν είναι μόνον “κάποια” καρκινώματα, που στήνουν ενέδρα στα πλαίσια των θεσμών. Το κράτος στις ΗΠΑ αποτελεί στο σύνολό του ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ. Ο βαθμός σήψης είναι τόσο προχωρημένος, που σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για ένα κινούμενο ζόμπι, μια εστία βρικολάκων, ένα φράνκενστάιν τζούνιορ, που υποδύεται ένα άκακο κατοικίδιο σκυλάκι. Η υποτιθέμενη και προσποιητή “πίστη” αυτού τού “κύονος”, δεν είναι παρά η μάσκα μιας απίθανα λυσσασμένης ύαινας, ΠΟΥ Η ΣΟΦΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΑ ΜΙΑΡΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

3. ΤΑ ΔΟΚΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΟΚΑΝΟ

     Η επιλογή του Προέδρου Τραμπ και του επιτελείου που τον στηρίζει να ξεσκεπάσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό και στην μέγιστη δυνατή έκταση την καμπάλ αποτελεί, ως ήδη καταγράφεται στις εξελίξεις, ως ο κεντρικός στόχος τους, είναι δηλαδή στρατηγική επιλογή. Οι συνέπειες της προώθησης αυτής της στρατηγικής είναι καταλυτικής σημασίας για την αποδόμηση ενός κατεστημένου. Η απαξίωση του στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας αποστερεί από το όλο οικοδόμημα την βάση του. Αυτό, παραμένοντας μετέωρο, είναι στην συνέχεια θέμα χρόνου να γκρεμιστεί ολοσχερώς. Κάθε κατεστημένο εδράζεται σε συγκεκριμένο νομικό πλέγμα. Αυτό είναι συνήθως δαιδαλώδες, ώστε αυτοί που το υφίστανται, να μην είναι σε θέση να διακρίνουν στην μεγάλη πλειοψηφία τους τις επί μέρους ρυθμίσεις, που το αποτελούν. Το νομικό πλέγμα δεν στηρίζεται κατά συνέπεια στους νόμους καθ' εαυτούς, δεδομένου, ότι το εκάστοτε κατεστημένο διατηρεί το αυθαίρετο “δικαίωμα” να εφαρμόζει ή να καταπατά την ισχύουσα νομοθεσία σύμφωνα προς τις εκάστοτε σκοπιμότητες. Το νομικό οικοδόμημα στηρίζεται αποκλειστικά στην αφηρημένη νομιμοποίηση, που αυτό μπορεί να επενεργεί, στην συνείδηση των πολιτών. 

Αυτή η νομιμοποίηση επικρατεί κυρίως με την δύναμη της συνήθειας, που επενεργεί στην απάθεια των πολιτών, αλλά και την παθητική αντίληψη, ότι η αποδοχή της συστημικής νομιμοποίησης είναι προτιμότερη από την ρευστότητα καταστάσεων, που θα μπορούσε να επιφέρει μια ενεργητική αμφισβήτησή της.  

Αυτή η σχετικά αδύναμη έδραση ενός νομικού πλέγματος στην βάση της ανοχής, φροντίζει το κατεστημένο να ενισχύσει με το λεγόμενο “αφήγημα” (narrativ). Αυτό αποσκοπεί να εγκαθιδρύσει ένα γενικό ερμηνευτικό σχήμα ενός ισχύοντος συστήματος,. Στην περίπτωση, που το σύστημα δεν ανταποκρίνεται ουσιαστικά σε αυτά που προβάλλει ως θεμελιώδεις επιδιώξεις του, το αφήγημα θέτει σε κίνηση με αφηρημένο τρόπο ψευδεπίγραφες αξίες, φοβίες, ψυχολογικά σύνδρομα και συμπλέγματα ανύπαρκτης ανωτερότητος, η συνεχής επανάληψη των οποίων τους προσδίδει την αληθοφάνεια της “κοινής” λογικής. Όταν το ισχύον νομικό πλέγμα, όπως αυτό πραγματώνεται μέσω των θεσμών, απολέσει την νομιμοποίηση του, το υπάρχον αφήγημα καταρρέει. Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΝΟΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ, ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΠΑΘΕΙΑ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΔΕΙΧΘΕΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ. Άρα, το ισχύον νομικό πλέγμα και η σύνολη καθεστωτική συγκρότηση θεσμών και κρατικών μηχανισμών εισέρχεται τότε σε φάση νεκροφάνειας, οπότε ο ενταφιασμός του είναι το άμεσα ζητούμενο.

      Εκτιμώ όμως, ότι η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή ξεσκεπάσματος της καμπάλ, απηχεί μια βαθύτερη προαίρεση των Αντιδυνάμεων. Ο Πρόεδρος Τραμπ και το επιτελείο του έχουν με επανειλημμένες ευκαιρίες δείξει, ότι είναι άνθρωποι με βαθύτατη πίστη στο Θείον. Ο εμπρησμός του ναού σε μικρή απόσταση από τον Λευκό Οίκο προ εβδομάδων από τους ενεργούμενους της καμπάλ, σηματοδοτεί ακριβώς την τάση, να τραυματιστεί τελετουργικά η μύχια υπόσταση των Αντιδυνάμεων. Σχετικά με τον απελευθερωτικό αγώνα υπάρχει μια δεσπόζουσα ευαγγελική ρήση: “Όψεσθε της Αληθείας και αυτή ελευθερώσει υμάς”. Το ξεσκέπασμα των δυνάμεων του πονηρού, εκτός από στρατηγικό στόχο στα πλαίσια του αγώνα για την εξόντωση της καμπάλ, διέπεται – κατά την γνώμη μου – και από την βαθύτερη πνευματική αναγκαιότητα στην συνείδηση των Δυνάμεων του Προέδρου Τραμπ, να θέσουν σε κίνηση αρωγής αυτό, που θεωρούν Ιερό. Όντας συνειδητοί, ότι επωμίζονται ένα ηρωικό ρόλο, εντάσσονται αυτομάτως στην δεοντολογία, που διέπει τον ηρωισμό. 

Όλους τους Ήρωες ανέκαθεν προσέδραμε κάποια Θεότητα. Στις πλείστες των περιπτώσεων ήταν η Θεά της Σοφίας Αθηνά. Με αυτήν την ευκαιρία αξίζει να επιμείνουμε σε μια (αυστηρά προσωπική) διαπίστωση. Για ποιον λόγο, ενώ στην Θεά Αθηνά ανατίθεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος, στα πλαίσια της ηρωικής δράσης  η ετυμολογία της λέξης ήρωας ανάγεται στην Θεά Ήρα; Η οποία, κατά την εκτίμησή μου, αν και είναι σύζυγος του Πατέρα των Θεών, είναι δευτερεύουσα θεότητα, μια και η ήρα είναι μόνον το τσόφλι, το περικάλυμμα του καρπού και όχι ο σίτος.

Το σιτάρι αποδίδεται ως ιερόν δεδομένο στην θεά Δήμητρα (γη – μητέρα, δεδομένου ότι το δέλτα εναλλασσόταν με το γάμμα). Η Δήμητρα όμως προέρχεται από την λατρεία της μητριαρχικής γονιμότητος, στην οποία θέσπιζε η “μεγάλη θεά”, ή “λευκή θεά”. Αυτή η λατρεία ήταν συνυφασμένη με ανθρωποθυσίες, που αποσκοπούσαν στον εξευμενισμό των “γήινων θεοτήτων”, ώστε να επιτρέψουν να καρποφορήσει η γη. Στα πλαίσια του συμβιβασμού της εγκαθίδρυσης των Ολύμπιων Θεοτήτων, επετράπη στην Δήμητρα να ανέλθει στον Όλυμπο, με την προϋπόθεση να πάψει να τρώει ανθρώπινο κρέας. Στα πλαίσια της κατάργησης της βλαστικής λατρείας, που προερχόταν από την μητριαρχική περίοδο, η πρώτη κατά την τάξη θήλεια θεότητα, ως παρακαθήμενη του Διός, είχε νοηματικά υποβιβασθεί, για λόγους περιθωριοποίησης της βλαστικής λατρείας. Και η δεύτερη σημαντική θήλεια θεότητα, εκπροσωπώντας την νόηση και όχι το ένστικτο των οργιαστικών λατρειών, ξεπήδησε μέσα από την κεφαλή άρρενος, τονίζοντας την πρωτοκαθεδρία των αρρένων, στα πλαίσια των Ουράνιων Θεοτήτων σε βάρος των χθονίων. 

Υπό αυτήν την έννοια, ενώ οι Ήρωες εξόντωναν τέρατα συνήθως θηλυκής φύσεως, η ουσία τους διαφοροποιείτο συγκεκριμένα από την προγενέστερη διαδικασία της βλαστικής λατρείας. Στην Γαία αποδόθηκαν θήλεια χαρακτηριστικά, διότι αυτή γεννούσε. Αυτό το δεδομένο δεν απαξιώνει τις γυναίκες ως είδος σε καμία περίπτωση. Κατά την άποψή μου, όπως θα καταδείξω στην συνέχιση της ανάρτησης θεωρητικού χαρακτήρα, που ξεκίνησα προ εβδομάδων, αυτός που έδωσε την πρώτη μάχη ενάντια στην λατρεία του Μολώχ και που του επέφερε το πρώτο πλήγμα, ήταν ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. Όμως αρμόζει να μην συγχέουμε κάποια πραγματιστικά, ιστορικά δεδομένα, με ερμηνείες, που αποδίδονται σε τελετουργικά πλαίσια από τα κυκλώματα του σκότους. Υπό αυτήν την έννοια, ο εντοπισμός που έχει γίνει στην αναφορά στην campala harris, ότι στα ανώτατα τελετουργικά κλιμάκια της σατανολατρείας βρίσκονται γυναίκες, καθίσταται περισσότερος κατανοητός με βάσει τα προηγούμενα. Αναμφίβολα, οι άρρενες, που συμμετέχουν σε αυτά τα κυκλώματα, έχουν εξίσου βαρειές ευθύνες. Όμως αυτοί, με πρότυπο τον “ανδρόγυνο” είναι πνευματικοί ευνούχοι. Υπό αυτήν την έννοια, η επανειλημμένη καταδίκη των ελτζιμπιτάδων, που προωθείται εδώ, δεν έχει αφετηρία να υπεισέλθω στα προσωπικά δεδομένα και στις σεξουαλικές προτιμήσεις κανενός. Αυτά σε προσωπικό επίπεδο δεν με αφορούν και δεν μου πέφτει σχετικά λόγος. Αυτό, το οποίο καταγγέλλω, είναι η τελετουργική αφετηρία κάποιων φαινομένων και η πολιτική τους εκμετάλλευση, με στόχο την διάβρωση των κοινωνιών, ενώ σέβομαι το κάθε άτομο, το οποίον εκ φύσεως ανήκει στο όποιο φύλο και εφαρμόζει την σεξουαλική του οικονομία χωρίς να προκαλεί το κοινωνικό σύνολο και χωρίς να προσπαθεί να διαφθείρει άλλους.

 

    Στόχος αυτής της ανάρτησης ήταν αρχικά η ενημέρωση σχετικά με τον διπλοπρόσωπο και εκ των έσω προδοτικό ρόλο, που είχαν αναλάβει να διεκπεραιώσουν ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα θεσμικά γουρουνόσκυλα, που βρισκόντουσαν δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ, στους οποίους είχε ανατεθεί από την καμπάλ την κατάλληλη στιγμή να πετάξουν τις μάσκες. Οδηγώντας τον Πρόεδρο σε πλήρες αδιέξοδο. Με στόχο, ή αυτός να παραιτηθεί, αναγνωρίζοντας κάτω από την πίεση των συνθηκών, ότι δεν διαθέτει άλλα περιθώρια ελιγμών, ή να προβεί σε πρόωρη εφαρμογή στρατιωτικής βίας, όπως η κήρυξη εκτάκτου ανάγκης, ή στρατιωτικού νόμου, πριν εξαντληθούν οι δικαστικές δυνατότητες, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, μόνον τύποις παρεχόντουσαν, στα πλαίσια ολοσχερώς διαβρωμένων θεσμών. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πρόεδρος θα εκτίθετο, ως κάποιος που διακατέχεται από πραξικοπηματικές διαθέσεις, εφόσον δεν θα ήταν διατεθειμένος να εξαντλήσει την δικαστική οδό. Παρ' όλο που οι αποδείξεις για την καλπονοθεία ήταν τεράστιες, ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ απέφυγαν πλήρως να ασχοληθούν μαζί τους, προσποιούμενα δικανικές προφάσεις, που κινούνταν στην σφαίρα της γελοιότητος. Φρόντισαν με ύπουλο τρόπο να ροκανίσουν χρόνο, χωρίς διάθεση να προβούν σε ουσιαστικές διαδικασίες, ώστε να φθάσει η κατάσταση μέχρι το άνοιγμα των φακέλων των εκλεκτόρων στην κοινή συνεδρίαση του κογκρέσου και της γερουσίας στις 6 Ιουνίου (που γράφεται και αυτό το τμήμα του κειμένου).      

     

     Νομίζω, ότι πλέον δεν έχει νόημα να υπεισέλθω διεξοδικά στα επί μέρους βήματα, που ένας προς ένα ξεσκεπαζόντουσαν οι άσπονδοι “φίλοι” του Προέδρου ως λαγοί της καμπάλ, ακόμη και εάν αυτοί ανήκαν στο τελείως στενό περιβάλλον του. Ξεκινώντας από τον γενικό εισαγγελέα William Barr, που δεν διέκρινε την παραμικρή παρατυπία στην εκλογική διαδικασία, προχωρώντας στον γενικό διευθυντή όλων των υπηρεσιών κρατικής ασφάλειας John Ratcliffe, ο οποίος αρνήθηκε να παραδώσει στις 18 Δεκεμβρίου έκθεση, συνεκτιμώντας τις διαπιστώσεις αυτών των υπηρεσιών σχετικά με τις εκλογές, όπως του ζητήθηκε από τον Πρόεδρο, επικαλούμενος την γελοία δικαιολογία, ότι “δεν ήταν ακόμη έτοιμος”. Για να μην αναφερθώ στον εθνοπροδοτικό ρόλο αυτών των εταιρειών, FBI κλπ., με την CIA να πρωτοστατεί ένοπλα ενάντια στην αποκάλυψη του σκληρού δίσκου του “Dominion“ στην Φρανκφούρτη. 

 

Αυτό που ταρακούνησε τα νερά της μέσης αντίληψης σχετικά με το μέγεθος της προδοσίας, ήταν οι αποκαλύψεις του Patrik Byrne μετά την συνδιάσκεψη στον Λευκό Οίκο, κατά την οποία αυτός είχε κληθεί, συνοδευόμενος από την Sidney Powell και τον Michael Flynn, να παρουσιάσει στον Πρόεδρο μια τεχνική διαδικασία σχετικά με την τεκμηρίωση τής καλπονοθείας. Στην διάρκεια αυτής της συζήτησης τόσο ο Patrik Byrne, όσο και ο Πρόεδρος δέχθηκαν χυδαίες επιθέσεις, που βρισκόντουσαν έξω από τα όρια του ελάχιστου προσήκοντος σεβασμού, συνοδευόμενες από αυθαίρετη εμμονή να πεισθεί ο Πρόεδρος σε παραίτηση, από τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Mark Medows, τον γενικό διευθυντή Cipelosi και τρεις νομικούς συμβούλους της Προεδρίας. Όσοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες με αυτό το συμβάν και ενδιαφέρονται να ενημερωθούν σχετικά, μπορούν να κάνουν χρήση του ακόλουθου συνδέσμου:

 

Patrick Byrne: What Really Happened In The Oval Office

https://www.youtube.com/watch?v=3Vi7H8yNHgk

    Φθάνοντας πλέον στο όριο της 6ης Ιανουαρίου, γίνεται έντονα λόγος και για τον Mike Pence, ότι αναμένεται και αυτός να μην ανταποκριθεί με ορθό τρόπο στον θεσμικό ρόλο του, ανοίγοντας τους φακέλους εκείνων των εκλεκτόρων, όπως αρμόζει πέρα από τα όρια της καλπονοθείας. Επικρατεί πλέον η άποψη, ότι και αυτός είναι λαγός της καμπάλ, ότι είναι εκβιάσιμος και ότι ενέχεται στις εγκληματικές της πρακτικές. Οπότε αναμένεται να οριστεί κάποιος άλλος, στα πλαίσια της μόνιμα επιβεβλημένης αυθαιρεσίας, που θα προβεί στο άνοιγμα των φακέλων. Τα αντίστοιχα αποτελέσματα δεν αναμένεται να ανακοινωθούν πριν από αύριο το πρωί, λόγω διαφοράς ώρας, καθώς και λόγω ότι μια σειρά μέλη του Κογκρέσου θα προβάλλουν ενστάσεις, οι οποίες θα καθυστερήσουν την διαδικασία. Έχοντας ολοκληρωθεί η προηγούμενη φάση μέχρι την επικείμενη απόφαση του Κογκρέσου και της Γερουσίας, θεωρώ, ότι αρμόζει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σχετικά με την βασική τακτική των δυο συγκρουόμενων στρατοπέδων και τις εικαζόμενες εξελίξεις: 

    1. Η υπό εξέλιξη σύγκρουση δεν είναι σύγκρουση μεταξύ δύο κομμάτων. Όπως φάνηκε στην πορεία, και ο κορμός του ρεπουμπλικανικού κόμματος πρόδωσε τον αγώνα του Προέδρου Τραμπ. Η σύγκρουση πολώνει τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας ενάντια στο κατεστημένο. Αυτούς που υπερασπίζονται τον Πατριωτισμό και τις Αξίες, ενάντια στους καιροσκόπους που υπηρετούν τον σατανισμό στα πλαίσια της νεοταξικής ατζέντας. Αυτούς που πιστεύουν στην Θεία Δικαιοσύνη και στην αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, ενάντια στους πωρωμένους μηδενιστές και άκρατους εγωιστές.

 

       2. Η καμπάλ συναίνεσε στην προεδροποίηση του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, ώστε να μπορέσει να αναδιπλωθεί από τα πλήρη αδιέξοδα που είχε περιέλθει μετά την ματαίωση του 3ουΠΠ από την ρωσική τεχνολογική υπεροπλία. Βάση ενός σχεδίου, επιχείρησαν να αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ μια προεδρική έδρα με πριονισμένα ποδάρια. Με στόχο, κατά την επόμενη εκλογική διαδικασία να τον εκπαραθυρώσουν πραξικοπηματικά, παρά τα τεράστια επιτεύγματα της προεδρίας του και την συντριπτική δημοτικότητα, που αυτός απέκτησε. Έχοντας αποτύχει να μειώσουν κατακόρυφα τον παγκόσμιο πληθυσμό και να καταστρέψουν τον υπάρχοντα πολιτισμό μέσω της επιβολής ενός παγκοσμίου πολέμου, πέρασαν στην προσπάθεια να επιβάλλουν αυτούς τους στόχους στην συνέχεια μέσω μιας ψευδεπίγραφης "πανδημίας" και την επιβολή θανατηφόρων εμβολιασμών.

 

3. Τα δόκανα που έστησε η καμπάλ ενάντια στον Διοίκηση Τραμπ, φρόντισε αυτή να τα στρέψει ενάντιά της. Η σοφή πρακτική της Διοίκησης Τραμπ οδήγησε την καμπάλ να αποκαλυφθεί αυτή με δική της πρωτοβουλία μέχρι έσχατης συνέπειας. Η απάντηση των Αντιδυνάμεων ενάντια στο αναμενόμενο σημερινό θεσμικό φιάσκο, θα είναι ακόμη περισσότερες, τεκμηριωμένες, φοβερές αποκαλύψεις, που θα απογυμνώσουν τελείως τα σατανικά κυκλώματα. Αυτά ξεκίνησαν με τις πρόσφατες δημοσιοποιήσεις του Lin Wood, θα ακολουθήσουν προφανώς όμως και άλλες, που θα ταρακουνήσουν έντονα την παγκόσμια κοινή γνώμη.

 

     4. Με την ταυτόχρονη κινητοποίηση της κοινωνίας των πατριωτών στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνον) έχοντας καταδείξει στην πράξη ο Πρόεδρος την απαξίωση των υπαρχόντων νομικών θεσμών, παραδίδει τους σατανιστές στα χέρια των θιγόμενων. Κατά πόσο στο άμεσο μέλλον θα αναλάβουν δράση στρατοδικεία, δεν είμαι σε θέση να προδικάσω. Είμαι όμως βέβαιος, ότι η θύελλα, που θα ξεσπάσει και θα γιγαντωθεί στην διάρκεια των επόμενων δέκα ημερών, θα σημάνει την έναρξη της διαδικασίας ενταφιασμού των νεοταξιτών σε ορατό πλέον διάστημα. Εύχομαι "καλά σαράντα" και στα τσιράκια της ένατης κεφαλής, που προκαλούν Θεό και ανθρώπους στην Ευρώπη, στα πλαίσια μιας εντεινόμενης, απροκάλυπτης, απάνθρωπης τυρρανίας. 

 

Στην αφίσσα για την σημερινή συγκέντρωση ο Πρόεδρος έχει γυρίσει την πλάτη του. Αυτήν την στάση ερμηνεύω ως μήνυμα στην καμπάλ: Κάθε γέφυρα είναι για σάς πλέον κομμένη. Το τέλος σας πλησιάζει, χωρίς να μπορείτε να το ματαιώσετε. 

 

bostopel.blogspot.com