Οι λαοί, πρέπει να ξεχάσουν… Μέρος 1ο

 γράφει ο Καταχανάς

Σχόλιο Διόδοτου: Εξαιρετικό το σημερινό άρθρο του κου Καταχανά! Αφορά όλους μας και έχει απασχολήσει όλους μας. Ένας σκοτεινός νους απεργάζεται πλείστες πτυχές της ζωής μας, αναφρεσκάρει το μάτριξ και το μόνο μας όπλο μέχρι στιγμής, που καθυστερεί το κακό.. είναι οι συνωμοσιολόγοι. Άραγε θα βρούμε τρόπο στο τέλος να διαλύσουμε αυτή τη μαγεία των σατανάδων του κόσμου, που μάς έχει καθίσει στο σβέρκο;

 

Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά η ψηφιακή τεχνολογία, έχει γίνει ένα με τη ζωή μας. Από τη μία βέβαια, αυτό είναι ένα θετικό βήμα, καθώς κάποια πράγματα γίνονται πλέον πιο εύκολα. Από την άλλη όμως, έχει δημιουργηθεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που ελάχιστοι το παίρνουν στα σοβαρά. Κι αυτό το πρόβλημα, λέγεται «μνήμη»!

Όσο αυξάνεται η μνήμη των συσκευών, τόσο μειώνεται η μνήμη του ανθρώπου. Όσο μειώνεται η μνήμη των ανθρώπων, τόσο χάνεται το παρελθόν.

 

 

Στα παλιά χρόνια, για να αποτυπώσουμε μία στιγμή της ζωής μας, είχαμε τις φωτογραφικές μηχανές με φιλμ. Οι φωτογράφοι εμφάνιζαν αυτά τα φιλμ στον «κόκκινο θάλαμο», αποτυπώνοντας τις αναμνήσεις μας στο φωτογραφικό χαρτί. Αυτές οι αναμνήσεις, έμπαιναν σε λευκώματα (album) που όποτε θέλαμε, ανατρέχαμε σε αυτά, και γεμίζαμε αναμνήσεις.

Αναμνήσεις από τους φίλους μας, τις παρέες μας, τους γονείς μας, τα πάρτι, τις διακοπές, τη θάλασσα, το βουνό, το στρατό κι ένα σωρό ακόμα αναμνήσεις. Ένα σύνολο αναμνήσεων που αποτελούσε την ιστορία της ζωής μας.

 

 

Στη σημερινή εποχή, που οι φωτογραφικές μηχανές έχουν μπει στα κινητά μας τηλέφωνα, οι αναμνήσεις μας βρίσκονται μέσα στις συσκευές μας. Πολλές από τις αναμνήσεις μας, βρίσκονται στο λεγόμενο «cloud». Στο διαδικτυακό εικονικό αποθηκευτικό χώρο. Η εκτύπωση φωτογραφιών είναι εξαιρετικά σπάνια πια, άσχετα αν μπορούμε να την κάνουμε ακόμα και στο σπίτι μας χρησιμοποιώντας έναν εκτυπωτή και ένα φωτογραφικό χαρτί.

Η συσκευή μας, ανά πάσα στιγμή μπορεί να χαλάσει κι οι αναμνήσεις μας να εξαφανιστούν. Οι κάρτες μνήμης, το ίδιο. Το «cloud» ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάψει να υπάρχει, εξαφανίζοντας αυτές τις αναμνήσεις. Όλοι το ξέρουμε, αλλά κανείς δε δίνει σημασία πια!

Την εποχή των φωτογραφικών μηχανών με φιλμ, η κάθε φωτογραφία μας ήταν πολύτιμη. Ήταν εξαιρετικά σημαντική, καθώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να φωτογραφίζουμε κάθε τρεις και λίγο. Τώρα, ειδικά μέσω των κινητών τηλεφώνων, που έχουμε την πολυτέλεια να αποθανατίζουμε κάθε στιγμή, αυτές οι φωτογραφίες μιας είναι ελαφρώς αδιάφορες. Ειδικά τα χρόνια, οι στιγμές που ζούσαμε ήταν σημαντικές. Πλέον, οι στιγμές που ζούμε είναι αδιάφορες. Έτσι, η μνήμη μας αρχίζει πλέον να φθίνει.

 

 

Οι μεγαλύτεροι, έχουμε την πολυτέλεια να ανατρέχουμε στο παρελθόν μέσα από τα λευκώματα των φωτογραφιών μας και να θυμόμαστε τι κάναμε πριν 10 ή 15 ή 20 χρόνια ή ακόμα παλαιότερα. Όμως, τι κάναμε πέρισυ; Πρόπερσι; Τι είδαμε σ’ εκείνη την εκδρομή που πήγαμε πριν τρία χρόνια; Ούτε που θυμόμαστε. Οι αναμνήσεις μας είναι «κλειδωμένες» σε έναν ψηφιακό αποθηκευτικό χώρο. Έχουν φύγει, ή έχουν αρχίσει να φεύγουν από τον αποθηκευτικό χώρο της μνήμης μας. Οι αποδείξεις της προσωπικής ιστορίας μας, εξαφανίζονται… Χάνονται… Εξατμίζονται… Χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία!

Ύστερα, υπάρχει το διαδίκτυο… Αυτός ο χώρος που καταχωρούνται αναμνήσεις. Αναμνήσεις, που για έναν… «περίεργο» λόγο, έχουν εξαφανιστεί στην πλειοψηφία τους. Αν ανατρέξουμε στο διαδίκτυο αναζητώντας φωτογραφίες και βίντεο παρελθόντων ετών, θα διαπιστώσουμε ότι δισεκατομμύρια φωτογραφιών και βίντεο έχουν εξαφανιστεί. Ένα «αόρατο χέρι», εξαφάνισε δισεκατομμύρια αναμνήσεων, χωρίς να ρωτήσει κανέναν.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Όταν κυβερνούσε ο Κώστας Σημίτης, υπήρξε μία ημέρα όπου η σημαία στη βουλή είχε τοποθετηθεί ανάποδα. Τότε είχε γίνει σοβαρό θέμα στα δελτία ειδήσεων αλλά και στο διαδίκτυο. Όμως, όλες οι εικόνες αυτού του θέματος, έχουν εξαφανιστεί. Σα να μην έγινε ποτέ…

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο των πολιτικών, έχουν εξαφανιστεί κατά δισεκατομμύρια! Δύσκολα θα βρούμε φωτογραφίες των πολιτικών πριν 3, 4, 6 ή 10 χρόνια. Ακόμα πιο δύσκολο, να βρούμε τις πρωτότυπες ειδήσεις που μας είχαν κάνει εντύπωση πιο παλιά: το 2018 και πίσω. Έχουν εξαφανιστεί! Σα να μη συνέβησαν ποτέ.

Σε όλο αυτό, έρχεται να προστεθεί το «φαινόμενο της λανθάνουσας μνήμης» ή όπως αλλιώς ονομάζεται: «φαινόμενο Μαντέλα» (Mandela effect). Τι είναι όμως αυτό το φαινόμενο και γιατί ονομάστηκε έτσι;

 

Σύμφωνα με τους… «ειδικούς» το φαινόμενο της λανθάνουσας μνήμης, αναφέρεται σε μια κατάσταση στην οποία μια μεγάλη μάζα ανθρώπων πιστεύει ότι ένα συμβάν συνέβη ενώ δεν έχει συμβεί.

Ονομάστηκε έτσι, από τον γνωστό κομμουνιστή ηγέτη της Νοτίου Αφρικής, Nelson Mandela. Κι αυτό γιατί πολλοί συγκρατούμενοι του Mandela, θυμούνταν ότι ο κομμουνιστής ηγέτης της Νοτίου Αφρικής, είχε πεθάνει μέσα στη φυλακή το 1975.

Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να τονίσω ότι σκοπός της ανάρτησης δεν είναι η διερεύνηση του «φαινομένου Mandela», αλλά μία συνάρτηση καταστάσεων που οδηγούν στην απόσβεση της μνήμης της ανθρωπότητος. Και μία από αυτές τις καταστάσεις, είναι και το συγκεκριμένο φαινόμενο.

Οι παλαιότεροι, θυμόμαστε ότι οι ΗΠΑ είχαν 52 Πολιτείες. Τώρα μας λένε ότι λάθος το θυμόμαστε έτσι. Ήταν ανέκαθεν 50…

Επίσης, οι περισσότεροι θυμόμαστε ότι τα δημοφιλή κινούμενα σχέδια της Warner Bros ονομάζονταν «Looney Toons». Τώρα μας λένε ότι κάναμε λάθος και πως ήταν ανέκαθεν «Looney Tunes»…

 

 Οι περισσότεροι από εμάς, θυμόμαστε ότι ο Άγνωστος Στρατιώτης στο Σύνταγμα δεν ήταν τελείως ξαπλωμένος, αλλά ελαφρώς ανασηκωμένος σαν να πολεμούσε ακόμα και με το Θάνατο προκειμένου να ζήσει. Τώρα μας λένε ότι λάθος το θυμόμαστε αυτό. Ήταν ανέκαθεν ξαπλωμένος…

 

Είναι αυτά τα πραγματικά αποκαλυπτήρια του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου;

 

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το τι πραγματικά συμβαίνει. Η κάθε θεωρία, αντικατοπτρίζει εκείνους που την εκφράζουν.

Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο αυτό είναι αποτέλεσμα της ψευδούς μνήμης. «Παραμνησία»! Δηλαδή, το φαινόμενο κατά το οποίο ένας άνθρωπος ανακαλεί στη μνήμη του γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ή ανακαλεί ήδη υπαρκτά γεγονότα ελαφρώς παραμορφωμένα ή διαστρεβλωμένα. Επίσης, επικαλούνται την «ψευδομνήμη» η οποία είναι μια ασυνείδητη κατασκευή ψευδώς ερμηνευμένων αναμνήσεων και λανθασμένα επεξεργασμένων πληροφοριών.

Οι νευροψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι καθημερινές αναμνήσεις μας ανακατασκευάζονται επειδή η άποψή μας για τον κόσμο αλλάζει συνεχώς, δημιουργώντας νέα δεδομένα που επιβάλλουν τις αναμνήσεις μας να προσαρμοστούν.

Από την άλλη υπάρχει η θεωρία ότι αυτό συμβαίνει εξ αιτίας κάποιου ή κάποιων που έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν στο χρόνο και να αλλάζουν το παρελθόν.

Εδώ λοιπόν θα θέσω τα εξής ερωτήματα:

1. Πώς γίνεται μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων να θυμάται ότι ο Nelson Mandela πέθανε στη φυλακή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980; Μαζική παράκρουση;
2. Πώς γίνεται εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο να θυμούνται ότι ο τελευταίος στίχος του τραγουδιού “We are the champions” από τους Queen είναι “no time for losers cause we are the champions of the world”, αλλά στην «πραγματικότητα» το “of the world” να μην υπάρχει; Άλλη μαζική παράκρουση;
3. Πώς γίνεται εκατομμύρια ανθρώπων να θυμούνται τον Άγνωστο Στρατιώτη ανασηκωμένο, ενώ στην «πραγματικότητα» είναι ξαπλωμένος;
4. Πώς γίνεται εκατομμύρια ανθρώπων να θυμούνται πράγματα που… «δε συμβαίνουν» ή «δε συνέβησαν ποτέ»;

Αυτά, είναι φύσει αδύνατον να συμβούν. Επομένως, κάτι άλλο κρύβεται από πίσω.

 

 

Γνωρίζοντας ότι «ψυχολόγοι» και «ψυχίατροι» είναι γνωστοί λακέδες και δουλικά της Νέας Τάξης, μας είναι αδύνατον να τους εμπιστευτούμε. Αυτοί θα πουν ό,τι τους λένε οι «επιστήμονες».

Μήπως τελικά η απάντηση στο πρόβλημα υπάρχει στη «συνωμοσιολογία»; Οι «συνωμοσιολόγοι» έχουν μάθει να σκέφτονται εκτός της «πεπατημένης», με αποτέλεσμα πολλές θεωρίες να έχουν στην πορεία επιβεβαιωθεί (ΑΤΙΑ, ερπετόμορφοι, Νέα Τάξη, αεροψεκασμοί και πάρα πολλά άλλα).

Οι «συνωμοσιολογικές» θεωρίες, είναι χωρισμένες σε τρία βασικά μέρη:

1. Χρονοταξιδιώτες άλλαξαν το παρελθόν…
2. Καθώς υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, ενίοτε μπερδεύονται μεταξύ τους οι αναμνήσεις και
3. Σε όλη τη Γη έχει απλωθεί μαγεία που αλλάζει τον τρόπο που θυμόμαστε τα πράγματα.

 

 

Πάντως, αν κάποιος αναλογιστεί το τι όγκος ιστορίας θα «έπρεπε» ν’ αλλάξει, θα πρέπει να είχαν πάρα πολύ τρέξιμο οι… «χρονοταξιδιώτες». Από την άλλη όμως, εάν συνέβη κάτι τέτοιο, παραβιάζεται αυτόματα ο Πρώτος Νόμος των ταξιδίων στο χρόνο: Απαγορεύεται η παρέμβαση στην ιστορία της ανθρωπότητος. Επιτρέπεται μόνο η παρατήρηση!

Πριν συνεχίσω στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης, θα θέσω ένα θεμελιώδες -κατά την κρίση μου- ερώτημα:

Για ποιο λόγο το «φαινόμενο Mandela» εμφανίστηκε τώρα που όλα είναι ψηφιοποιημένα;

Αυτό και άλλα ερωτήματα, θα διερευνήσουμε στην επόμενη ανάρτηση.

 

Σημ. Διόδοτου: Συμπληρώνουμε με ένα σχόλιο που κατετέθη στην αρχική δημοσίευση:

Αλεξάνδρα:

16/02/2021 στο 20:12

Καλησπέρα 🙂 Ευχαριστώ πολύ για αυτό το υπέροχο άρθρο.
Θα σταθώ στα τελευταία γραφόμενα σου, που ανάφερεσαι σε χρονοταξιδιωτες, παράλληλα σύμπαντα και μαγεία.
Οι χρονοταξιδιωτες δεν «παίζουν μπάλα» γιατί όπως έγραψες δεν επιτρέπεται να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.
Οπότε πάμε στα άλλα δύο.
Παράλληλα Σύμπαντα λοιπόν… Ναι, πιστεύω ότι υπάρχουν και ότι θα μπορούσε να παίξουν ρόλο σε ότι αφορά τα γεγονότα. Όμως… υπάρχει και ένας άλλος βασικός παράγοντας. Εμείς. Αν υπήρχε αυτή η μεταφορά σε παράλληλο Σύμπαν δεν θα έπρεπε και εμείς να ήμασταν αλλαγμένοι σε θέματα ζωής???? Τι στο καλό???? Άρα και αυτή η προσέγγιση κάπου χολαινει.
Και έρχομαι στο τελευταίο. Την μαγεία πάνω σε όλο τον πλανήτη. Η οποία, κατά την γνώμη μου, γίνεται με υπερτεχνολογια με την οποία, δίχως εμείς να μπορούμε να αντιληφθούμε, αλλάζουν το μνημικο μας.
Έτσι, με διαδικασία που μόνο αυτοί οι «μάγοι» γνωρίζουν, μας περνάνε εικόνες και γεγονότα που δεν υπάρχουν.
Για αυτό πιστεύω ότι το τελευταίο μέρος με την μαγεία είναι πιο βάσιμο.

 

 kanenazori.com