Οι φυλές καί υποφυλές του Ελληνοφώνου Διαδικτύου

 γράφει ο ΕργΔημΕργ

«…Ως οι Ινδοί, ούτω καί οι Έλληνες, διαιρούνται εις φυλάς· τάς εξής τρείς:

• Την συμπολίτευσιν, ήτις διαθέτει κοχλιάριον, βυθίζουσα τούτο εις την χύτραν του κρατικού προϋπολογισμού.
• Την αντιπολίτευσιν, ήτις διαθέτει μόνον το κοχλιάριον.
• Καί τους εργαζομένους, οίτινες γέμωσιν την χύτραν διά του ιδρώτος των.»

. . . . . . .

α. Εισαγωγή

Αυτά έγραφε ο μέγας Εμμανουήλ Ροΐδης, πρίν περίπου 150 χρόνια. Ωστόσο, εμείς σήμερα (παρ’ ό,τι μέγιστοι θαυμασταί του), δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια· εμείς θ’ αναλύσουμε τις φυλές καί τις υποφυλές του Ελληνοφώνου Διαδικτύου.

Καί όχι, ούτε αυτό το άρθρο είναι άσχετο τραλαλά-τραλαλό, ενώι καίγεται ο κώλος μας. (Καί θα καεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον, αν τα πράγματα πάνε όπως πάνε.) Μη σας ξεγελάει η πρώτη εντύπωση!

. . . . . . .

Κι ενώι το Διαδίκτυο είναι πλέον κοινός τόπος (φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια «λαϊκής» παρουσίας καί συμμετοχής στην Ελλάδα), ακόμη καί σε άτομα 70 ή 80 ετών, καί παρ’ ό,τι βοηθά τα μέγιστα στην (χαμηλού κόστους) επικοινωνία γιά κάθε γούστο, ωστόσο δεν υφίσταται μία κοινή «γλώσσα» συνεννοήσεως μεταξύ όσων το χρησιμοποιούν.

Θες επειδή -ως λαός- έχουμε το σαράκι της διαίρεσης με κάθε αφορμή; (Άσε που, δεν φτάνει που διαιρούμαστε συνεχώς -αν κι είμαστε ολιγάριθμο έθνος!-, ξαναδιαιρεθήκαμε πάλι καί στα ιντερνέτια!) Δέ λέω, αυτό είναι ένας σημαντικός παράγων. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, ο βασικός (αν καί καθόλου αιτιολογημένος – δες το τέλος του παρόντος) διαιρετικός παράγων είναι το τί ζητάς απ’ το Διαδίκτυο.

Οι βασικές «φυλές» των χρηστών του Ελληνοφώνου κομματιού του, λοιπόν, είναι χοντρικά οι εξής:

• Οι ιστολόγοι και κάτοχοι sites.
• Οι χρήστες Φατσομπούκ, Μήγουή, κτλ παρομοίων.
• Οι χρήστες του Τουΐττερ.
• Οι παραγωγοί ζωντανών εκπομπών, ντοκυμανταίρ, κτλ («γιουτιούμπερς», καί λοιποί παρόμοιοι).
• Οι πιτσιρικάδες (ηλικίες <=20).

Ας τις δούμε λίγο αναλυτικώτερα.

. . . . . . .

β1. Ιστολόγια καί sites

Τα ιστολόγια τα ξέρετε όλοι. Τα sites είναι το ίδιο πράγμα – αλλά, όταν έχεις αρκετά χρήματα γιά να πληρώσεις μιά «κυριλέ» εμφάνιση, συν τους ανθρώπους που θα τη δημιουργήσουν (γραφίστες, καί λοιπές απαραίτητες ειδικότητες). Υπάρχει, βέβαια, καί μιά ενδιάμεση κατηγορία, όπου στον server φιλοξενίας του ιστολογίου σου δίνεις κάποια χρήματα με συνδρομή, καί σου δίνει κάποιες παραπάνω δυνατότητες (γιά μιά σχεδόν επαγγελματική εμφάνιση – σχεδόν, όμως).

Ειδικά τα ιστολόγια, όμως, είναι τα πλέον σοβαρά αναγνώσματα στο Ελληνόφωνο Διαδίκτυο, διότι απαιτούν κόπο γιά να γραφούν τα άρθρα τους. (Ακόμη καί τα ειδικής θεματολογίας, πχ τα ορθόδοξα χριστιανικά.) Έτσι, σ’ αυτά δεν θα δείς πχ πωλητικές βλακείες, διότι κανένα κομματόσκυλο δεν κάθεται να γράψει κείμενα μεγέθους πέντε σελίδων Α4, ίσα-ίσα γιά να δικαιολογήσει μιά κομματική γραμμή… που στο κάτω-κάτω κανείς δεν του είπε ποιά ακριβώς είναι!!! (Σάμπως ξέρουν καί τα εν Ελλάδι κόμματα τί πρεσβεύουν, πέρα απ’ το: «να κάτσουμε στην καρέκλα καί να γ@μήσουμε το δημόσιο ταμείο»; ) Ούτε το πλήρωσαν το κομματόσκυλο τόσα, ώστε να στρώσει τον κώλο του στο πληκτρολόγιο.

Επίσης, γιά τον ίδιο λόγο σε ιστολόγια δεν θα δείς ποτέ πωλήσεις αλοιφών γιά τη φαλάκρα, ή άλλες τέτοιες βλακείες. (Άλλο οι διαφημίσεις, που βάζουν οι εταιρείες φιλοξενίας.)

Όμως, όλα τα παραπάνω, που απαγορεύονται στα ιστολόγια, …επιτρέπονται στους ιστοτόπους! Εκεί, θα δείς καί πωλητικές ανοησίες, καί προπαγάνδα, καί ψευδείς ειδήσεις, καί ό,τι σιχαμερό θες… διότι αυτοί που έχουν λεφτά καί πληρώνουν γιά κυριλέ ιστοτόπους, είναι τα κόμματα καί οι αρδ. (Κι ο υπόκοσμος έχει λεφτά, βέβαια, αλλά σπανίως ενδιαφέρεται γιά Διαδικτυακή προβολή.)

Νά, γιά παράδειγμα, σ’ αυτά τα sites θα δείς είδηση του τύπου: «Τραγικό δυστύχημα στην εθνική οδό! Ξεκληρίστηκε τετραμελής οικογένεια!»… αλλά από κάτω: «Ο οδηγός ήταν ανεμβολίαστος.» Ή (σε κομματοσκυλικά sites) θα δείς …δημοσκοπήσεις (έ; τί; πώς; ), που βγάζουν πχ τον πρώθυ να έχει λαϊκή έγκριση ως πρώτος καί καλύτερος με …120% του εκλογικού σώματος!!!

(Δυστυχώς, τα σιχτίρια που δικαιωματικώς θες να τους ρίξεις, δεν τ’ αφήνουν στα σχόλια.)

Φυσικά, τα sites εμπόρων, τραπεζών, κτλ, είναι στημένα καθαρά γιά επαγγελματικούς λόγους· οπότε, δεν τα σχολιάζω – παρά μόνον όσον αφορά την εμφάνισή τους καί την ευχρησία τους.

. . . . . . .

Τα ιστολόγια τα τηρούν άτομα, που έχουν κάτι σοβαρό να πούν· ή, έστω κάτι που θεωρούν αυτά γιά σοβαρό. Όθεν, δεν παρουσιάζουν …υποφυλές συμμετεχόντων, όπως οι παρακάτω κατηγορίες.

Υποφυλές παρουσιάζονται στα σχόλια. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει να τις αναλύσουμε, διότι πάντα ισχύει ο «μετριασμός» (διάβαζε: λογοκρισία) -ή καί η πλήρης απαγόρευση- των σχολίων, οπότε αυτά δεν είναι αντιπροσωπευτικά των ποσοστών των κατηγοριών των συγγραφέων τους.

. . . . . . .

β2. «Μέσα κοινωνικής δικτύωσης»

Αυτά είναι μετεξέλιξη των πάλαι ποτέ φόρουμς (εκτός μόδας σήμερα), που επιτρέπουν καί ανέβασμα άλλου υλικού, όπως πχ μεγάλων αρχείων. Πλήρως πολυμεσικά, δίνουν τη δυνατότητα να έχεις οπτικοακουστικό υλικό, ιδιωτικές συνομιλίες, ενδεχομένως τηλεδιασκέψεις, δημιουργία ομάδων, κτλ. Είναι, δηλαδή, σαν ένα τεράστιο, παγκόσμιο πάρτυ – μέσα σ’ ένα τεράστιο, παγκόσμιο σπίτι, με πάρα πολλά δωμάτια.

Τα περιεχόμενά τους δεν πολυφαίνονται από τους «απέξω». Σ’ αφήνουν να δείς μονάχα ένα μεζεδάκι (σα να προσπαθείς απ’ τον δρόμο να δείς τί γίνεται σε διαμέρισμα τρίτου ορόφου, μέσα απ’ τα παράθυρά του)· καί γιά να δείς τα υπόλοιπα, σου λένε: «- Κάνε εγγραφή!». Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει τα Διαδικτυακά «μπότς» (προγραμματάκια ειδικού σκοπού) να έχουν κάνει φύλλο καί φτερό τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών τους.

Όθεν, τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» είναι η χαρά των «υπερεσιώνε»… διότι ο συνδυασμός των μπότς καί της ματαιοδοξίας των χρηστών βγάζει άνετα τα εν οίκωι εν δήμωι. (Πού να πληρώνεις κατασκόπους, τώρα, καί να τους τρέχεις – γιά να παρακολουθούν κάτι δισεκατομμύρια κόσμο! Αφήνεις τον κοσμάκη να καρφώνεται από μόνος του.)

Σημειώστε, πως αυτά (τουλάχιστον τα πιό μεγάλα) έχουν κυρίως πολιτική διαφορά – όσον αφορά τα πολιτικά των ηπαπάρα, εννοώ. Πχ το Φατσομπούκ είναι των Γαϊδάρων (Ντέμοκρατζ), ενώ το Μήγουή (παναπεί …Εγωεμείς!) είναι πιό «Τραμπικό».

Βέβαια, αμφότερα τα διευθύνουν τζιούζ… Εννοείται.

. . . . . . .

Τί κόσμος γράφει καί ανεβάζει υλικό στα φατσομπούκια; Ποιές οι …υποφυλές τους, μ’ άλλα λόγια;

Μιά πρόχειρη ανάλυση, δείχνει τα εξής.

• Σοβαρά άτομα με άποψη καί φιλοσοφία, που βαρυούνται να τηρήσουν ιστολόγιο. (Ή απλά δεν μπορούν, γιά κάποιους λόγους – πχ ιατρικής φύσεως, έλλειψη ελεύθερου χρόνου, καί τα παρόμοια.)
• Επαγγελματίες καί εταιρείες, γιά προώθηση του ονόματός τους.
• Διάφοροι μυαλοφυγόδικοι, που νομίζουν ότι εκεί μέσα θα βρούν γκόμενες να γ@μήσουν.
• Παρεμφερείς γκόμενες, που νομίζουν πως θα βρούν τον καλό γαμπρό. (Όμως οι εφοπλιστές δεν χαζεύουν στο φατσομπούκ, κορίτσια! Έχουν σοβαρώτερες δουλειές να κάνουν.) Ή, έστω -οι πιό ρεαλίστριες-, τον καλό γ@μιά. (Αυτό …’ντάξ’… παίζει. 🙂 )
• Διάφορες «πονεμένες ψυχές» (κάτι ζωντοχήρες, κάτι σιτεμένες, καί λοιπές παρόμοιες), που γράφουν γιά ζωάκια καί λουλουδάκια καί ποιηματάκια, αλλά στην πραγματικότητα θέλουν τα ίδια με την προηγούμενη υποφυλή.
• Κομματόσκυλα.
• Πρακτόρια.
• Φανατικοί καί βαρεμένοι κάθε είδους.
• Μασώνοι καί μέλη σεχτών.
• Οπαδοί ομάδων.
• Απατεώνες (Διαδικτυακοί καί μή).
• Καί δεν θυμάμαι αν μού ξεφεύγει κάποια υποφυλή.

Τώρα, βέβαια, τί είδους συνεννόηση κάνουν όλοι αυτοί κι όλες αυτές μεταξύ τους… αδυνατώ να καταλάβω. Ίσως καθ’ ομάδες.

. . . . . . .

Μπορεί να μην ξέρω τί συνεννόηση παίζει στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», αλλά ξέρω πως τα μέλη τους δεν έχουν ενιαίο σκοπό. Ο μόνος υπαρκτός ενιαίος σκοπός, είναι των αφεντικών αυτών των «μέσων»: να πουλάνε στη ζούλα τα δεδομένα των χρηστών τους, να μετράνε επακριβώς τις τάσεις της κοινωνίας, καί επομένως (αλλά όχι μόνον) να προετοιμάζουν τις αυριανές μορφές του εμπορίου, της μόδας… γενικά, της κοινωνίας ολόκληρης.

(Πχ το Φατσομπούκ προετοιμάζει το δικό του ψηφιακό «κρυπτονόμισμα». Δεν νομίζω πως μπαίνει σε τέτοιον κόπο χωρίς ουσιαστικές πρακτικές προσδοκίες κέρδους γιά τ’ αφεντικά του!)

Διότι, η κοινωνία δεν αυτενεργεί πάντα, κινούμενη προς τις αλλαγές της· όπως πχ στην περίπτωση της μόδας, αρκετές φορές δέχεται κρυφές εντολές «λεπτής υφής» (αυτές, που συνήθως καλούνται «subliminal messages»), καί τα υπόλοιπα τα συμπληρώνει ο μιμητισμός.

. . . . . . .

β3. Τουΐττερ

Το Τουΐττερ είναι -περίπου- σαν τα προηγηθέντα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», μόνο που περιορίζει το κάθε κείμενο σε 150 χαρακτήρες (αν δεν κάνω λάθος). Πάντως, αυτός ο «λακωνισμός» αφ’ ενός ανεβάζει κατά πολύ την ταχύτητα διαδόσεως της πληροφορίας, αφ’ ετέρου βγάζει διαμαντάκια! Μπορώ να σου πω ότι -στα σοβαρά θέματα- το 1 «τιτίβισμα» (των 100-150 χαρακτήρων, όχι λιγώτερο) στα 3, είναι συμπυκνωμένη σοφία. Χωρίς υπερβολή.

Βέβαια, μπορείς ν’ ανεβάσεις μεγαλύτερα κείμενα, πχ με απανωτά «τιτιβίσματα» – ή με φωτογραφία (καί screen capture) ενός κειμένου απ’ αλλού. Πλήν όμως, τα μεγάλα κείμενα δεν τα ευνοεί αυτή η πλατφόρμα, ούτε κάν οπτικώς.

Το Τουΐττερ το βλέπεις κι απέξω, δεν έχει περιορισμούς. Περιορισμούς βάζουν τα μέλη του, όσον αφορά το ποιός μπορεί να διαβάσει τα γραπτά τους καί ποιός μπορεί ν’ απαντήσει.

. . . . . . .

Το Τουΐττερ έχει τις ίδιες υποφυλές με την προηγούμενη κατηγορία. Επειδή, όμως, τα μηνύματά του είναι σύντομα (σαν τα sms των κινητών τηλεφώνων), προσθέστε εδώ καί άτομα, όπως πχ ναυτικούς μετά τη βάρδια καί πρίν τον ύπνο τους. ‘Η, ξέρω ‘γώ, φαντάρους σε χρόνο εκτός σκοπιάς κι αγγαρείας. (Με κανένα κινητό οθόνης > 6 ιντσών, όμως, διότι το Τουΐττερ οπτικώς απαιτεί μεγάλη οθόνη.)

Δυστυχώς, η συντομία των μηνυμάτων βοηθάει πάρα πολύ όχι μόνο τη διατύπωση σωστών συνοπτικών σκέψεων, αλλά καί:

• την προπαγάνδα (στο Τουΐττερ ξεσαλώνουν τα κομματόσκυλα -ναί, αυτά που γράφουν μαλακίες με αμοιβή 0.60 ευρώ ανά μήνυμα-, καθώς καί τα πρακτόρια),
• το ψέμμα,
• την υποτίμηση ενός σοβαρού συμμετέχοντος,
• ή ακόμη καί τα βρισίδια.

Ναί, θεωρητικά μπορείς να καταγγείλεις τον αδικούντα, καί του σβήνουν τον λογαριασμό. Αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απλώς, θα τον αναγκάσεις να φτιάξει άλλον λογαριασμό καναδυό μέρες αργότερα.

Το Τουΐττερ επίσης ευνοεί (λόγωι της φύσης του) μπότς προπαγανδιστικά ή συγκεντρωτικά στοιχείων, εκπορευόμενα από συστοιχίες υπολογιστών, ή «mobile farms». (Παναπεί: συστοιχίες αυτοματοποιημένων κινητών τηλεφώνων μέσα σ’ ένα δωμάτιο, που σε κάνουν να νομίζεις ότι αφήνουν μηνύματα διαφορετικοί χρήστες.)

[Γι’ αυτό καί βλέπεις ακριβώς το ίδιο -προπαγανδιστικό- μήνυμα να «τιτιβίζεται» καμιά πενηνταριά φορές, δήθεν από διαφορετικούς χρήστες. Καί, όχι παίδες, δεν πρόκειται γιά copy-paste, καί δή τόσο γρήγορα.]

. . . . . . .

β4. Παραγωγοί ζωντανών εκπομπών

Ετούτοι εδώ συνήθως κινούνται στους εξής θεματικούς άξονες:

• Κωμωδία.
• Παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων (gaming).
• Εμπόριο. (Πχ παρουσιάζουν καινούργιες συσκευές, από το ξετύλιγμα της συσκευασίας τους -«outboxing»-, μέχρι την αρχική τους λειτουργία.)
• Πολιτική – κυρίως απόψεις μικρών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων / ομάδων, ή πολιτικές απόψεις ατόμων, που αντιτίθενται στην εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα. (Τα ίδια τα κόμματα έχουν στη διάθεσή τους ολόκληρα sites, προκειμένου να διαδώσουν τις ιδέες τους. Δεν ενδιαφέρονται γιά «ανεξάρτητες παραγωγές» σε πλατφόρμες φιλοξενίας βίντεο.)
• Παραγωγή ντοκυμανταίρ γιά διάφορα θέματα.
• Οδηγίες γιά κατασκευές, ή χόμπυ (πχ αερομοντελισμός, μαγειρική, κτλ).
• Μουσικές συνθέσεις καί τραγούδια, προσφερόμενα δωρεάν. (Τώρα, πώς θα βγάλουν λεφτά αυτοί οι μουσικοί, μή με ρωτάτε. Όποιος προαιρείται, στέλνει κάτι από λεφτά.)
• Μαγνητοσκοπημένες (ή καί σε ζωντανή ροή) ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, συνήθως από μικρούς σταθμούς. Ή ακόμη καί αποκλειστικά Διαδικτυακές εκπομπές από σπιτικά στούντιο.
• Υπάρχουν καί τα προσωπικά βίντεος (πχ από διακοπές), αλλά αυτά είναι πολύ σπάνια. Σε πλατφόρμες ανοιχτής θεάσεως (όπως το Youtube) δεν έχουν θέση. Είναι κάπως «εκτός θέματος».

Οι υποφυλές εδώ είναι άτομα με άνεση χρημάτων, χρόνου, και σαφώς χώρου. (Διότι ποιός έχει τόσο μεγάλο σπίτι, ώστε ένα δωμάτιο να το μετατρέψει σε στούντιο!) Περισσότερο φέρνει σ’ επαγγελματίες των ραδιοτηλεοπτικών η κατηγορία αυτή, αλλά μπορούν να δοκιμάσουν την τύχη τους κι όσοι έχουν κάμερες κτλ παρόμοια (πχ μικροφωνικές εγκαταστάσεις, κτλ) επαγγελματικού επιπέδου.

Εννοείται, πως αν δεν έχεις λεφτά να ρίξεις στις εκπομπές, πρέπει να βρείς (πχ από διαφημίσεις). Οπότε, εδώ δεν σηκώνει μέν ερασιτεχνισμό κι αλαφράδα, αλλά καί η θεματολογία είναι σχετικά περιορισμένη. Και, δυστυχώς, πάντα υπάρχει η περίπτωση να πέσεις θύμα «καλοθελητών», καί το Youtube να σου κόψει την πρόσβαση. (Άλλες πλατφόρμες δεν το κάνουν αυτό μέχρι στιγμής, αλλά είναι λιγώτερο δημοφιλείς καί γνωστές στο ευρύ Διαδικτυακό κοινό.)

. . . . . . .

β5. Πιτσιρικαρία

Σε ηλικίες 20 ετών το πολύ (καί σαφώς στις μικρότερες), αλλά όχι μονάχα βιολογικές· εννοώ κι από μυαλά! 🙂

Οι πιτσιρικάδες, τώρα:

• Βλέπουν πολλά βίντεο, αλλά όχι πολιτικά. Κωμωδίες, gaming, outboxing (δηλ. παρουσιάσεις νέων συσκευών), τζάμπα κινηματογραφικές ταινίες… τέτοια πράγματα. Επίσης:
• Παίζουν Διαδικτυακά παιχνίδια.
• Αποφεύγουν τη χρήση κειμένων, καί χρησιμοποιούν περισσότερο τις πλατφόρμες φιλοξενίας φωτογραφιών καί βίντεο (πχ Instagram, TikTok).
• Καί, γενικώς, κινούνται στην ανεύθυνη κι ανέμελη πλευρά του Διαδικτύου, καί συμπεριφέρονται σα να μην τρέχει τίποτε. (Ποιά προβλήματα της κοινωνίας; Ποιά «κρίση»; )

Οι πιτσιρικάδες αποτελούν μία ενιαία καί ομογενοποιημένη φυλή παγκοσμίως! Lol!!!

. . . . . . .

γ. Καί λοιπόν;

Εδώ, όμως, βρίσκεται το ζουμί! Καί είναι πικρό.

Η επί χρόνια περιήγησή μου στα τοπία του Διαδικτύου, μου έχει ξεκαθαρίσει δύο τινά:

• Ότι, ενώι οι περισσότεροι νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα γιά το Διαδίκτυο, στην πραγματικότητα ξέρουν το 40% (καί λιγώτερο) απ’ τις τρομερές (κι ενδεχομένως τρομακτικές) του δυνατότητες.

[Τί μας είπες, τώρα, ρέ χαζοφιλόσοφε Εργοδότη! Εδώ, οι περισσότεροι τα θέλουν όλα στο πιάτο, επειδή βαρυούνται να ψάξουν έστω καί κινώντας λίγο το ποντίκι τους!… Πού, δηλαδή, να τους βάζαμε να κάνουν ψάξιμο «της παλιάς σχολής», σε βιβλιοθήκες!… Θα κάτσουν να μάθουν τί άλλο μπορεί να βρούν στο Διαδίκτυο, πέρα από τίποτε ξεβράκωτες; Σιγά!]

Νά, γιά παράδειγμα, σας έχω πεί πως στο Διαδίκτυο ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. (Καί δεν είναι τωρινή αυτή η δουλειά!) Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει όχι μονάχα οι πιτσιρικάδες, όχι μονάχα τα υβρίζοντα κομματόσκυλα, αλλά ούτε κάν τα -πλήρως εξοπλισμένα με στελέχη- κομματικά επιτελεία!!!

Ρέ!… καί γιά ποιά «κομματικά επιτελεία» συζητάμε; Εδώ δεν το ξέρουν ούτε τα στελέχια της «Ε»Ε στας Βρυξέλλας, ούτε του βιολογικού εργαστηρίου της Γουχάν στην Κίνα, που σβήνανε (νομίζουν!) αβέρτα ενοχοποιητικές ιστοσελίδες τους!

(Δεν είναι μυστικό το πού ξαναβρίσκουμε τις δήθεν σβησμένες ιστοσελίδες· αλλά δεν θέλω να πω περισσότερα εδώ, διότι δεν επιθυμώ να σκαλίζω βόθρους.)

Τώρα, αν μιλήσεις σε τέτοιους ανεπίδεκτους μαθήσεως πχ γιά computer / mobile farms, αυτά θα τους φανούν μεταπτυχιακά! 🙂

. . . . . . .

‘Ντάξ’, πες πως αυτή η μή επιδεκτικότητα στην εκμάθηση των δυνατοτήτων του Διαδικτύου είναι χαρακτηριστικό των «ζών» του Παλαιού. Αλλά το άλλο, που διαπίστωσα, τί σας λέει;

• Ότι οι «φυλές» των χρηστών σπάνια επικοινωνούν μεταξύ τους!!!

Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι:

Ενώι, αν ενδιαφέρεσαι να ψάξεις τα ιστολόγια γιά σοβαρές απόψεις καί εναλλακτική ειδησεογραφία, θα καταλήξεις σε καμιά δεκαριά, που θα τα διαβάζεις καθημερινά (περιμένοντας, ενδεχομένως, νέα τους άρθρα), οι ομοϊδεάτες σου χρήστες του Τουΐττερ δεν τα γνωρίζουν!!! Οι δέ ομοϊδεάτες σου στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» γνωρίζουν τα μισά, κι οι πιτσιρικάδες, κανένα. (Οι Διαδικτυακοί ραδιοφωνατζήδες καί τηλεορασάδες έχουν επιτελείο, που τα ψάχνει όλα – καί τα ξέρουν. Αυτοί, όμως, κοιτάζουν ν’ αρπάξουν κανένα θέμα τζαμπέ, διότι αυτό ακριβώς τους ενδιαφέρει: το να γεμίζουν τις εκπομπές τους. Από ‘κεί καί μετά, σπάνια αναφέρουν την πηγή.)

Εντάξει, μπορεί απλά να μην υπάρχει χρόνος, γιά να συμμετέχεις σ’ όλα. Καλώς, ή κακώς, υπάρχει καί ζωή εκτός πληκτρολογίου… Έτσι, μπορεί ένας πατριώτης, που δραστηριοποιείται πχ στο Τουΐττερ, να μην γνωρίζει ποιός είναι πχ ο Διηνέκης, καί αντίστροφα ένας πατριώτης ιστολόγος να μην ξέρει ποιός είναι πχ ο «Kubrick knew».

Τί σημαίνουν, όμως, αυτά;

Γιατί, πάλι, έγραψα κοτζάμ τεχνικό άρθρο, φαινομενικώς άσχετο;

Σημαίνουν, αγαπητό μου αναγνωστικόν κοινόν, πως αν νομίζεις ότι εμείς οι πατριώτες είμαστε ανοργάνωτοι απέναντι στην επέλαση της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» μία φορά, στην πραγματικότητα κάνε το επί 10!

Νά γιατί επελαύνει η προπαγάνδα καί η εν γένει σαπίλα χωρίς σοβαρές αντιστάσεις!

. . . . . . .

Τώρα, θα με ρωτήσεις καί τί να κάνουμε; να στήσουμε επικοινωνιακά επιτελεία, γιά να στηρίξουμε την Πατρίδα; με τί ανθρώπους; με τί λεφτά;

Λογικές οι ερωτήσεις σου, αναγνώστη μου· απόλυτα λογικές. Αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ καί πενήντα (καί πλέον) χρόνια: να υπάρχει, δηλαδή, ένας αταλάντευτος πατριωτικός πυρήνας, μιά «μπετόν-αρμέ» ομάδα σοβαρών καί μυαλωμένων πατριωτών με επίσης αταλάντευτες διεργασίες διαδοχής προσώπων, καί δραστηριοποιούμενη σε πολλούς τομείς, που σε πολιτική έκφραση θα χτυπούσε κάθε φορά ένα 25% τουλάχιστον. Αλλά εμείς δεν είχαμε ποτέ μυαλό γιά τέτοια· κι όταν άρχισε τη δεκαετία του 1980 ν’ ανθίζει ο γνήσιος πατριωτισμός της τότε νεολαίας, τον έκαψε εν τήι γενέσει του το βιτριόλι των «Ψίψιλων». (Ν’ αρχίσω τώρα τα σκατοψύχια των υπευθύνων γι’ αυτή την κατάντια; δεν το επιθυμώ – αν καί με γαργαλάει.)

Με απλά λόγια, σε μεγάλη κλίμακα (πχ καλώς σχεδιασμένος καί στελεχωμένος ιδεολογικός πόλεμος, όπως κάνει η Τουρκία) δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε· καί μάλλον είναι πολύ αργά προς τούτο.

Όμως, το εφικτό είναι να γνωριζόμαστε κατ’ αρχήν μεταξύ μας. (Δεν εννοώ απαραίτητα σε φυσικό επίπεδο.) Κι αν όχι όλοι με όλους, τότε κάνοντας «γέφυρες»: δηλαδή, όποιος μπορεί, συμμετέχει σε περισσότερους από έναν τομείς, κι ενημερώνει όποιους άλλους πατριώτες μπορεί, με όποιον τρόπο μπορεί.

Αν μή τί άλλο, τα -άσχημα- επερχόμενα να μή μας βρούν απροετοίμαστους.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . .

Υγ 1: Είναι φανερό, πως το βάρος της επικοινωνίας πέφτει σε όσους πατριώτες δεν έχουν πολλές υποχρεώσεις (παιδιά / σκυλιά / ηλικία)· αλλά κι εμείς οι υπόλοιποι δεν θα λουφάρουμε, ως εικός.

Ο σκοπός είναι ιερός.

. . . . . . .

Υγ 2: Η ρουφιάνα η τηλεόραση μπορεί να είναι αηδιαστικώς μονόπλευρο μέσον· αλλά κερδίζει κατά κράτος, επειδή είναι συγκεντρωτική.

Θα μου πείς, τί «συγκεντρωτική», αφού δεν έχει μονάχα ένα κανάλι! (Ναί, μωρέ! Έχουμε δημοκρατία! Αυτό έλειπε, να έχει μονάχα ένα! Lol!!!) Ναί, όντως… Έχει καμιά δεκαριά (μεγάλα) κανάλια, εκ των οποίων όλα μά όλα λένε τα ίδια (φιλοκυβερνητικά) πράγματα – όσο παράλογα, ή ψευδή κι αν είναι αυτά.

Δέκα κανάλια μέν, αλλά με το ζάππινγκ είναι θέμα πέντε λεπτών, να δείς τί παίζει σε όλα. Άρα, πάλι συγκεντρωτισμός! Αντιθέτως, στο Διαδίκτυο έχεις:

• (υπολογίζω) καμιά εικοσαριά πατριωτικά ιστολόγια επιπέδου,
• συν (υπολογίζω) καμιά πενηνταριά πατριώτες τουϊττεράδες καί πατριώτισσες τουϊττερούδες,
• συν (υπολογίζω) κάπου εκατόνδιακόσια πατριωτικού φρονήματος άτομα στα Φατσομπούκια.

Τώρα, αν όλ’ αυτά τα άτομα γράφουν καί συχνά (ειδικά στο Τουΐττερ, πολυβολούν), άντε τρέχα πρόλαβέ τα!…

Νά γιατί, ενώι οι πάντες γνωρίζουν ότι το Διαδίκτυο είναι ΤΟ ΜΟΝΟ μέσον σήμερα, όπου διακονείται η αλήθεια, τρέχουν στην κωλοτηλεόραση κι ακούν ψευτιές!

(Αυτό τό ‘γραψα, γιά κάτι φίλους που λένε: «- Αφού τους το γράψαμε εμείς στα ιστολόγια! Γιατί κάνουν πως δεν το ξέρουν;» Καταλάβατε, τώρα, το γιατί; )

. . . . . . .

Υγ 3: Δεν ξέρω αν η κότα έκανε τ’ αυγό, ή το αυγό την κότα (…βιολογικώς, βέβαια, προηγείται το αυγό…), αλλά αυτή η πολυδιάσπαση του καθ’ ημάς Διαδικτύου ίσως είναι ευθεία αντανάκλαση της πολυδιασπάσεως του καθ’ ημάς πατριωτικού χώρου.

Ή το αντίστροφο.

Καί στις δύο περιπτώσεις, όχι καλό.

ergdhmerg.wordpress.com