Ό,τι και να κάνουν οι Δυτικοί καμπαλιστές και το ΝΑΤΟ.. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΆΞΕΙ. Και να ξεχάσουν το Ιράν που γνώριζαν..

         Shanghai Cooperation Organisation (SCO) - Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης

 

Του Alastair Crooke - μετάφραση: Διόδοτος

 

Η Ρωσία και η Κίνα ειδοποίησαν τη Δύση ότι το Ιράν δεν πρόκειται πλέον να αντιμετωπίζεται ως κράτος παρίας.

Η χωρική γεωγραφία του κόσμου έχει αλλάξει. Η πρωτεύουσά του μετακόμισε από την Ουάσινγκτον και την περασμένη εβδομάδα επανατοποθετήθηκε με επιτυχία -έστω και προσωρινά- στη Σαμαρκάνδη. Η συρρικνούμενη δυτική "σφαίρα του ΝΑΤΟ" στρέφεται προς τα μέσα, με επίκεντρο τον "εσωτερικό εχθρό". 

Η Δύση επιδιώκει να δεσμεύσει τον πληθυσμό της πίσω από σφιχτά μηνύματα, συμμορφούμενη με τον "πόλεμο" με τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τον εσωτερικό εχθρό ως "πρόσχημα" για να "κλείσει τις καταπακτές" ενόψει μιας επερχόμενης καταιγίδας εσωτερικής ανησυχίας που προκαλείται από την οικονομική δυσπραγία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η Von der Leyen στην ομιλία της για την "Κατάσταση της Ένωσης" στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν σαφής: "Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν δούρειο ίππο της απολυταρχίας [ψέματα] να επιτεθεί στις δημοκρατίες μας εκ των έσω".  Απηχεί την ομιλία του ίδιου του Μπάιντεν για την καταπολέμηση των εσωτερικών απειλών στις ΗΠΑ.

Για την Ευρώπη, η Ουκρανία εμφανώς έχει μεταμορφωθεί από μια υποτιθέμενη, υποθετική προσθήκη στην ατλαντική ευρω-συνοχή - σε ένα σύμβολο για όλες τις χρήσεις για την "εμπροσθοφυλακή" του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση της Ρωσίας. Αυτό ήταν το τελικό παιχνίδι από την αρχή.

Στη Σαμαρκάνδη, ο κόσμος άκουσε μια προκλητική δήλωση ότι οι χώρες -που αντιπροσωπεύουν πάνω από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού- δεν είναι πλέον διατεθειμένες να υποχωρήσουν έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. Στους παρευρισκόμενους περιλαμβάνονταν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία, το Ιράν, το Πακιστάν, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία - που αποτελούν λίγο περισσότερο από το ήμισυ της ανθρωπότητας και κράτη που "αναπτύσσονται πολύ ταχύτερα από άλλα στον κόσμο".

Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ παρουσίασε την Κίνα και τη Ρωσία μαζί ως "υπεύθυνες παγκόσμιες δυνάμεις" που είναι αποφασισμένες να διασφαλίσουν την ανάδυση της πολυπολικότητας και να αρνηθούν την αυθαίρετη "τάξη" που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και η μονοπολική κοσμοθεωρία τους. 

Αυτό το κατασκεύασμα πολυπολικότητας αντικατοπτρίζει το δίδυμο γονέα της Σαμαρκάνδης μιας SCO, της οποίας ο ιδρυτικός χάρτης του 2001 αντικατοπτρίζει τα "τρία "όχι"": συγχωνευμένο με τις παλαιότερες αξίες του Κινήματος των Αδεσμεύτων για σεβασμό της κυριαρχίας, της αυτονομίας και της μη ανάμειξης στις υποθέσεις άλλων κρατών.

Η εφημερίδα Global Times (της Κίνας) το συνόψισε ως εξής: "Η Κίνα και η Ρωσία έχουν ενωθεί για να αντισταθούν στον πολιτικό ιό των ΗΠΑ και της Δύσης, ενώ αντιτίθενται στον ηγεμονισμό" ... Το ξέσπασμα της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας είναι βασικά η συνέπεια της αποτυχίας του δυτικού στρατιωτικού και πολιτικού μπλοκ να χειριστεί σωστά τις ισότιμες σχέσεις με μια περιφερειακή δύναμη. 

Αυτό το τελευταίο σχόλιο συνοψίζει την κινεζική στάση για την Ουκρανία: "Η τελευταία προέκυψε ως αμφιλεγόμενο ζήτημα, λόγω της δυτικής άρνησης της διπλωματίας - και είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα που στήθηκε από τις ΗΠΑ".  

Ναι, η Κίνα και η Ινδία είναι αντίθετες και ευαίσθητες στις τάσεις απόσχισης, αλλά και οι δύο δέχονται ότι η ουκρανική επίθεση κατά του DLRP ήταν προσχεδιασμένη. Ωστόσο, η μετάβαση, όπως περιγράφεται με σαφήνεια από τον Πούτιν, "σε τρομοκρατικές επιθέσεις είναι ένα σοβαρό ζήτημα". Ο Πούτιν προειδοποίησε: "Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη χρήση τρομοκρατικών μεθόδων. Το βλέπουμε αυτό στις δολοφονίες αξιωματούχων στα απελευθερωμένα εδάφη, βλέπουμε ακόμη και απόπειρες διάπραξης τρομοκρατικών επιθέσεων στη Ρωσική Ομοσπονδία, συμπεριλαμβανομένων -δεν είμαι σίγουρος αν αυτό δημοσιοποιήθηκε- προσπαθειών να πραγματοποιηθούν τρομοκρατικές επιθέσεις κοντά στις πυρηνικές μας εγκαταστάσεις, τα πυρηνικά εργοστάσια στη Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν αναφέρομαι καν στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορόζιε".

Τόσο η Κίνα όσο και η Ινδία στην πραγματικότητα ανησυχούν περισσότερο για την τρομοκρατία ακόμη, παρά για την απόσχιση. Αυτή η "στροφή", παραδόξως, είχε ως αποτέλεσμα να εντείνουν την υποστήριξή τους προς τη Ρωσία.

Η Σαμαρκάνδη - σε αντίθεση με τη δυτική διαστρέβλωση - υπογράμμισε την ανάδυση στρατηγικών πολιτικών συνεργασιών μεταξύ βασικών κρατών, με κυριότερη αυτή μεταξύ της Ρωσίας και της Ινδίας (ο Μόντι την αποκάλεσε άρρηκτη φιλία). Τι συνέβη λοιπόν στη διμερή μεταξύ Πούτιν και Σι; Λοιπόν, "Τίποτα εξαιρετικής σημασίας, όσο παράξενο και αν ακούγεται" σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Πούτιν. "Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια συνάντηση ρουτίνας μεταξύ μας. Δεν έχουμε συναντηθεί προσωπικά εδώ και αρκετό καιρό".

Ένας συμπλέκτης ενεργειακών και εμπορικών έργων, (όπως το Πακιστάν που ζήτησε από τη Μόσχα έναν αγωγό φυσικού αερίου), "σφραγίστηκε" στο πλαίσιο της δομής μιας εμπορικής τάξης εκτός της σφαίρας του δολαρίου, χρησιμοποιώντας τα δικά τους νομίσματα. Η περιφρόνηση των κυρώσεων ήταν ένα μήνυμα που ακούστηκε δυνατά και καθαρά.

Η Ρωσία και η Κίνα ειδοποίησαν τη Δύση ότι το Ιράν δεν πρόκειται πλέον να αντιμετωπίζεται ως κράτος παρίας. Το Ιράν καλωσορίζεται εμφατικά τόσο από τον Πούτιν όσο και από τον Σι ως μέλος του SCO. Προχωρώντας προς τα εμπρός, αυτό σημαίνει ότι το Ιράν θα συνεργάζεται με όλα τα μέλη της SCO υπό την αιγίδα μιας νέας οικονομικής τάξης που οργανώνεται από τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία.

Υπήρξε, ωστόσο, μια ζοφερή νότα που ακούστηκε μέσα σε αυτή την αισιόδοξη συγκέντρωση: Ο πρόεδρος Πούτιν προειδοποίησε ότι η αντίδραση της "πολικής τάξης" σε αυτές τις "θεμελιώδεις και μη αναστρέψιμες αλλαγές" είχε γίνει "άσχημη". Υποστήριξε ότι αυτή η αντίδραση των ΗΠΑ αποτελούσε πηγή ανησυχίας μεταξύ των συμμετεχόντων και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ειδικότερα, ο Ρώσος πρόεδρος παρατήρησε την αύξηση της "τρομοκρατίας" που προέρχεται από την Ουκρανία (υπονοώντας ότι, αν συνεχιστεί, θα υπάρξει σοβαρή αντίδραση). Και ο πρόεδρος Σι πρόσθεσε την προειδοποίησή του ότι η Δύση σχεδιάζει μια καταιγίδα χρωματιστών επαναστάσεων.

Πράγματι, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να παραπαίουν, οι τρομοκρατικές ενέργειες -όπως η δολοφονία των διορισμένων από τη Ρωσία πολιτικών διοικητών- προφανώς αποσκοπούν στο να υποκαταστήσουν την έλλειψη επιτυχίας στον στρατιωτικό τομέα και να προβάλουν την αίσθηση ότι η "Ουκρανία βρίσκεται σε επίθεση". Σε αυτό ο Πούτιν σχολίασε: "Η Ουκρανία είναι μια από τις χώρες που δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν: 

 "Όσον αφορά τη συγκρατημένη αντίδρασή μας, δεν θα έλεγα ότι ήταν συγκρατημένη, αν και, τελικά, μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση δεν είναι απλώς μια άλλη προειδοποίηση, αλλά μια στρατιωτική επιχείρηση. Κατά τη διάρκειά της, βλέπουμε απόπειρες διάπραξης τρομοκρατικών επιθέσεων και καταστροφής των πολιτικών μας υποδομών. Πράγματι, ήμασταν αρκετά συγκρατημένοι στην αντίδρασή μας, αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Πρόσφατα, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις επέφεραν μερικά ευαίσθητα χτυπήματα στην περιοχή αυτή. Ας τα ονομάσουμε προειδοποιητικές βολές. Εάν η κατάσταση συνεχιστεί έτσι, η απάντησή μας θα είναι πιο αποτελεσματική".

Μέσα σε αυτό το επιδεινούμενο πλαίσιο ασφάλειας, η κινεζική εφημερίδα Global Times κάνει την αναφορά της στο "τι θα γινόταν αν" - ένας προβληματισμός που μπορεί να αποδειχθεί προάγγελος των αλλαγών που θα έρθουν:

    "Φανταστείτε αν η διεθνής κοινότητα δεν έχει άλλη αρκετά ισχυρή δύναμη για να παρέμβει πραγματικά, να εξισορροπήσει, να αντισταθμίσει, ακόμη και να αντιστρέψει την κατάσταση από την κατεύθυνση της διατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας".

Εδώ, όπως φαίνεται, είναι το νόημα του Πούτιν: Η αντίδραση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία έχει "γίνει άσχημη". Η κλιμακούμενη στροφή προς έναν πόλεμο του ΝΑΤΟ που διεξάγεται εκεί, με σκοπό τη διατήρηση της μονοπολικής "στιγμής" του, κινδυνεύει να μετατραπεί σε έναν ευρύτερο πόλεμο - αν και μπορεί να είναι ένας πόλεμος που η Δύση δεν είναι σε θέση να πολεμήσει.

Έτσι, ερχόμαστε λοιπόν στη δεύτερη τάξη μετατόπισης της χωρογεωγραφίας που ξετυλίγεται παράλληλα. Και αυτή χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως πρόσχημα: Για να "σώσει την Ουκρανία" ως σύμβολο των "σύγχρονων" αξιών που η Ευρώπη φαντάζεται ότι πρεσβεύει, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποταχθεί πολιτικά στην Ουάσιγκτον. Έχει εναποθέσει την αυτονομία και την πολιτική ασφαλείας της στα χέρια του ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη ουσιαστικά τώρα, είναι ένα συμπλήρωμα, μια επαρχία μέσα στην ευρύτερη αμερικανική πολιτεία.

Το πρόσχημα της Ουκρανίας αποτελεί επίσης τροφή για μια ομάδα ευθυτενών Ευρωπαίων φανατικών του κλίματος, οι οποίοι βλέπουν την ενεργειακή κρίση ως μια ευκαιρία να διατάξουν την απολιγνιτοποίηση της Ευρώπης, μέσω μιας επιβαλλόμενης οικονομίας διοίκησης - θέτοντας έτσι και την ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική υπό την κηδεμονία της Ουάσιγκτον.

Αυτή η τελευταία στάση - η υιοθέτηση του ενεργειακού δελτίου - δίνει ουσιαστικά την ευκαιρία στις ΗΠΑ να αφομοιώσουν πλήρως την Ευρώπη στην αμερικανική οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι το ευρώ και το δολάριο συναλλάσσονται σήμερα σε ισοτιμία. Μια κρίση του ευρώ, του ευρωδολαρίου και του δημόσιου χρέους εκτυλίσσεται μαζί με την ενεργειακή και οικονομική κρίση- δεύτερον, επιβάλλουν τέτοιες δομικές πιέσεις στο σύστημα του ευρώ, που μπορεί να οδηγήσουν στην τελική του διάσπαση.

Δεν πρόκειται τόσο για εκούσιες πολιτικές αποφάσεις των κρατών-μελών να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη (αν και αυτό μπορεί να συμβεί), όσο για διαρθρωτικές πιέσεις που δεν δίνουν καμία εναλλακτική λύση - με την έννοια του "όπλου στο κεφάλι". Ναι, θα μπορούσε να υπάρξει ένα μικρότερο, αυστηρότερο ευρώ, με το χρέος των ασθενέστερων κρατών να διοχετεύεται σε μια "κακή τράπεζα", ενώ τα καλά περιουσιακά στοιχεία θα πωλούνται για πενταροδεκάρες. Ουσιαστικά, αν θέλετε, ονομάστε το "ευρώ", αλλά στο μέλλον,  θα είναι το δολάριο στην πραγματικότητα.

 

almayadeen.net