Διόδοτος ο Ερυθραίος (4ος αι. π.Χ.): Ένας από τους συντάκτες των Εφημερίδων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Θέματα:
Ειδήσεις, Σχολιασμός Επικαιρότητας, Αναλύσεις, Φιλοσοφικά, Πολιτικά, Ιστορικά, Εθνικά, Διεθνή και Ταξιδιωτικά Θέματα, Χιούμορ, Συνωμοσίες, Βιβλίο, Μουσική.
Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιό μας. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε εν παντί !
Επικοινωνία: diodotos.k.t@gmail.com
▼
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022
Πόσοι τόν ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ άραγε; Ο ΕΞΟΧΟΣ καλλιτέχνης, που ζωγράφιζε τά ΥΠΕΡΟΧΑ αναγνωστικά, που διαβάζαμε μικροί...
τα βιβλια που ειχαμε σαν μαθητες,ενεπνεαν προτυπα συμπεριφορας,σεβασμου,πατριωτισμου,αγαπη για τους μεγαλυτερους,για τον δασκαλο,τη δασκαλα, σεβασμο στα ηθη και τα εθιμα....τι ομορφα βιβλια ,τι ομορφα μηνυματα....σημερα;;;;;ας τ αφησουμε γιατι θα το ανοιξω,και τοτε.....αυτο διδαχθηκα,που το βρηκες και κυριως πως το θυμηθηκες;;;;;;;με συγκινησες....φιλιααααα......Σουλα
ΑΥΤΟ, ΤΟ 1964 ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΛΗ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.... ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΚΟΝΔΥΛΟΦΟΡΟ ΜΕ ΠΕΝΑ, ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ. ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΟΛΙΓΟΝ ΤΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ !!! ΧΑΧΑΧΑ... ΨΑΧΝΩ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΞΑΤΑΞΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ, ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ; ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ; ΧΩΡΙΑΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΙΚΡΗΣ ΚΩΜΟΠΟΛΗΣ... ΤΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;
όποιος έφτανε στην 6η τάξη του εξαταξίου Γυμνασίου.. είχε ήδη κατάρτηση, την οποία στα μεταγενέστερα χρόνια θα την αποκτούσες μόνο αν συμπλήρωνες τουλάχιστον 3 έτη στο Πανεπιστήμιο. Ήσουν Δ' Δημοτικού το 1964.. εγώ γεννήθηκα το 1964, μελανοδοχείο δεν είχα στο σχολείο, είχα όμως άβακα στην Α' Δημοτικού χεχε
Φίλε Δημήτρη, αφού δεν ήσουν στην εβδόμη και ογδόη, είσαι νέος !! χαχαχα Κώστα τον άβακα τον θυμάμαι και εγώ στην τάξη.
Πήγα 1η Δημοτικού το 1971-1972 (άφιξη στην Γαία το 1967 χαχα) και για 3 χρόνια έκανα μόνο γλώσσα και μυθολογία. Αριθμητική απο 4η και μετά !! Τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη την είχα μέχρι πρόσφατα για να βοηθάω τα παιδιά μου όταν με ρωτούσαν κάτι.
Αν γεννήθηκες το 1967, τότε πήγες στα 6 σου στην Α' Δημοτικού, το 1972. Τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη την έχω κι εγώ ακόμα. Δεν με ενδιαφέρουν ό,τι αλλαγές έχουν γίνει στη γλώσσα τώρα, δυστυχώς όμως..τα ανήψια μου μού έχουν πει ότι η δασκάλα τούς διορθώνει το "αυγό" σε "αβγό". Μερικοί εκπαιδευτικοί το κάνουν από το φόβο, για τη θεσούλα τους, άλλοι όμως..ανθελληνικά κομμούνια, το ευχαριστιούνται.
Οι δίφθογγοι (όλοι οι δίφθογγοι)μετατρέπονται σε ω και το αντίστροφο. Π.χ. Κουδούνι-κώδων , αυδή-ωδή, πλεύσις- πλωτήρ Ομοίως και το αυγό-ωόν (το γ μπαίνει για να μην δημιουργείται χασμωδία). Με το αβ χάνεται η ετυμολόγηση. Καταστρέφουν την ορθογραφία διότι θέλουν να χαθή η ετυμολογία άρα ή ρίζα. Κάποιος απο δαύτους είχε πή πως δεν υπάρχουν λάθη και πως ο καθένας μπορεί να γράφη όπως θέλει. Όνομα δεν θυμάμαι. Αν ισχύει, τότε οι μαθητές μπορούν να γράφουν αυγό αντί αβγό ,αρκεί να γνωρίζουν το γιατί.
Εκείνη την BELLE EPOQUE —ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ— και συγκεκριμένα το 1973, ο Κώστας Βάρναλης, ΠροΟρατικός, έγραψε
Γρήγορα πας…
Γρήγορα πας, πιο γρήγορα ξεχνιέσαι· όνομα κι έργο, λάθια, καλοσύνες. Τα φκιάρια ένα πρωί θα σου πετάξουν τα κόκαλα στη λάσπη, άγνωστε φίλε, να χώσουν άλλον αγνωστότερό σου. Θα γίνετ’ έτσι αιώνες των αιώνων ώς να γενεί ένας τάφος όλη η Σφαίρα.
Δε λυπάμαι τα γερατειά που φεύγουν— τα μωράκια που έρχονται αθέλητά τους να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι, σ’ έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων. Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!… Πότε θ’ αναστηθούν οι σκοτωμένοι;
Μα Πως να πιστέψεις τότε έναν Δημοτικιστή και Κομμουνιστή έστω κι αν χρημάτισε Καθηγητής της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τουτέστιν Δάσκαλος Των Δασκάλων;
ΑΧ, ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΒΓΑΖΕ ΑΞΙΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΟΒΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΤΡΩΓΕ ΜΑΖΙ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΛΑΙΕΣ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ, ΤΑ ΕΒΛΕΠΑΝ ΟΛΑ ΣΑΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΟΥΣ. ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΜΕ ΕΛΙΕΣ, ΦΕΤΑ, ΚΑΣΕΡΙ, ΜΟΡΤΑΔΕΛΑ, ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ, ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΕΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΜΟΝΟ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΣΠΑΓΑΜΕ ΚΕΦΑΛΙΑ, ΑΝΟΙΓΑΝΕ ΜΥΤΕΣ, ΣΚΙΖΑΜΕ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ ΞΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΙΖΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΑΜΕ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ.
ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ, ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΚΩΣΤΗ ΜΟΥ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΕΣ, ΝΙΚΟΥΣ, ΝΙΚΟΛΕΤΕΣ.
Δεν τον ήξερα για να τον θυμάμαι, αλλά ήξερα πολύ καλά τις ζωγραφιές του, στο αναγνωστικό μου, με τον Μίμη και τη Λόλα.
Όταν βλέπω το αναγνωστικό, το μυαλό μου θυμάται την πρώτη μέρα στο σχολείο, εγώ μέσα στην τάξη να κοιτώ βουρκωμένος τη μάνα μου έξω στο παράθυρο να με κοιτά χαμογελαστή. Θυμάμαι τα μονοκόματα θρανία, με πάγκο και όχι καρέκλες, που καθόμασταν τρείς τρείς και δεν ήθελα να είμαι στη μέση χαχαχα. Θυμάμαι την ΔΑΣΚΑΛΑ (με όλα κεφαλαία) που κάθε μέρα έγραφε με κιμωλία στον πίνακα την ημερομηνία ολογράφως, με ωραία καλλιγραφικά γράμματα. Θυμάμαι που κάθε ορθογραφικό λάθος σήμαινε και μια ξυλιά με τη βέργα στην παλάμη. Θυμάμαι.....
Όπως είπε κι ο Ηλίας.. εκείνες τις εποχές, κάθε δέκα μέρες πέφταμε, απ' το ποδόσφαιρο που παίζαμε στις χωμάτινες αλάνες, και ματώναμε τα γόνατά μας, και παρ' όλα αυτά είμαστε μέσα στην τρελλή χαρά που η μαμά μας μάς περίμενε με φέτες ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη. Απλότητα, αθωότητα, σεβασμός στα πάτρια και σεπτά..
τα βιβλια που ειχαμε σαν μαθητες,ενεπνεαν προτυπα συμπεριφορας,σεβασμου,πατριωτισμου,αγαπη για τους μεγαλυτερους,για τον δασκαλο,τη δασκαλα, σεβασμο στα ηθη και τα εθιμα....τι ομορφα βιβλια ,τι ομορφα μηνυματα....σημερα;;;;;ας τ αφησουμε γιατι θα το ανοιξω,και τοτε.....αυτο διδαχθηκα,που το βρηκες και κυριως πως το θυμηθηκες;;;;;;;με συγκινησες....φιλιααααα......Σουλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά μωρό μου!!!
ΔιαγραφήΕδω ξεχωριζεις, Κωστα. που θυμασαι αυτους τους σπανιους Ελληνες. Ενα μεγαλο Μπραβο σου αξιζει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα τα Χριστουγεννα, Γραμματοπουλος. Καποια Χριστουγεννα πισω Σπεραντζας. '' τουφες χιονι πεφτουνε στο παραθυρακι ''
Σκετη συγκινηση.
Καλη εβδομαδα.
Η λατρεία μου ήταν ο Αλέξανδρος Αλεξανδράκης (Αναγνωστικό Ε' Δημοτικού)
ΔιαγραφήΚαλή Εβδομάδα φίλε μου Ahoy !!!
ΑΥΤΟ, ΤΟ 1964 ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΛΗ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.... ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΚΟΝΔΥΛΟΦΟΡΟ ΜΕ ΠΕΝΑ, ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ.
ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΟΛΙΓΟΝ ΤΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ !!! ΧΑΧΑΧΑ...
ΨΑΧΝΩ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΞΑΤΑΞΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ, ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ;
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ;
ΧΩΡΙΑΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΙΚΡΗΣ ΚΩΜΟΠΟΛΗΣ... ΤΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εκείνη την εποχή φίλε Δημήτρη (1960-70),
Διαγραφήόποιος έφτανε στην 6η τάξη του εξαταξίου Γυμνασίου.. είχε ήδη κατάρτηση, την οποία στα μεταγενέστερα χρόνια θα την αποκτούσες μόνο αν συμπλήρωνες τουλάχιστον 3 έτη στο Πανεπιστήμιο.
Ήσουν Δ' Δημοτικού το 1964.. εγώ γεννήθηκα το 1964, μελανοδοχείο δεν είχα στο σχολείο, είχα όμως άβακα στην Α' Δημοτικού χεχε
ΔΕΝ ΕΒΑΛΑ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
Διαγραφήhttps://eratobooks.gr/index.php/thematikes/diafores-katigories-2/anagnostika-sxolika-paidika/7019/αναγνωστικό-δ΄-δημοτικού-1964.htm
Φίλε Δημήτρη, αφού δεν ήσουν στην εβδόμη και ογδόη, είσαι νέος !! χαχαχα
ΔιαγραφήΚώστα τον άβακα τον θυμάμαι και εγώ στην τάξη.
Πήγα 1η Δημοτικού το 1971-1972 (άφιξη στην Γαία το 1967 χαχα) και για 3 χρόνια έκανα μόνο γλώσσα και μυθολογία. Αριθμητική απο 4η και μετά !! Τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη την είχα μέχρι πρόσφατα για να βοηθάω τα παιδιά μου όταν με ρωτούσαν κάτι.
Διός Κούρος
Αν γεννήθηκες το 1967, τότε πήγες στα 6 σου στην Α' Δημοτικού, το 1972.
ΔιαγραφήΤη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη την έχω κι εγώ ακόμα. Δεν με ενδιαφέρουν ό,τι αλλαγές έχουν γίνει στη γλώσσα τώρα, δυστυχώς όμως..τα ανήψια μου μού έχουν πει ότι η δασκάλα τούς διορθώνει το "αυγό" σε "αβγό". Μερικοί εκπαιδευτικοί το κάνουν από το φόβο, για τη θεσούλα τους, άλλοι όμως..ανθελληνικά κομμούνια, το ευχαριστιούνται.
Οι δίφθογγοι (όλοι οι δίφθογγοι)μετατρέπονται σε ω και το αντίστροφο. Π.χ. Κουδούνι-κώδων , αυδή-ωδή, πλεύσις- πλωτήρ
ΔιαγραφήΟμοίως και το αυγό-ωόν (το γ μπαίνει για να μην δημιουργείται χασμωδία).
Με το αβ χάνεται η ετυμολόγηση. Καταστρέφουν την ορθογραφία διότι θέλουν να χαθή η ετυμολογία άρα ή ρίζα.
Κάποιος απο δαύτους είχε πή πως δεν υπάρχουν λάθη και πως ο καθένας μπορεί να γράφη όπως θέλει.
Όνομα δεν θυμάμαι. Αν ισχύει, τότε οι μαθητές μπορούν να γράφουν αυγό αντί αβγό ,αρκεί να γνωρίζουν το γιατί.
Εκείνη την BELLE EPOQUE —ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ— και συγκεκριμένα το 1973, ο Κώστας Βάρναλης, ΠροΟρατικός, έγραψε
ΔιαγραφήΓρήγορα πας…
Γρήγορα πας, πιο γρήγορα ξεχνιέσαι·
όνομα κι έργο, λάθια, καλοσύνες.
Τα φκιάρια ένα πρωί θα σου πετάξουν
τα κόκαλα στη λάσπη, άγνωστε φίλε,
να χώσουν άλλον αγνωστότερό σου.
Θα γίνετ’ έτσι αιώνες των αιώνων
ώς να γενεί ένας τάφος όλη η Σφαίρα.
Δε λυπάμαι τα γερατειά που φεύγουν—
τα μωράκια που έρχονται αθέλητά τους
να ζήσουν σκλάβοι, να πεθάνουν σκλάβοι,
σ’ έναν κόσμο ελεύθερων αφεντάδων.
Θα τους μαθαίνουν: η σκλαβιά τους χρέος
εθνικόν και σοφία του Πανάγαθου!…
Πότε θ’ αναστηθούν οι σκοτωμένοι;
Μα Πως να πιστέψεις τότε έναν Δημοτικιστή και Κομμουνιστή έστω κι
αν χρημάτισε Καθηγητής της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας
Τουτέστιν Δάσκαλος Των Δασκάλων;
Α.Κ.
ΑΧ, ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΒΓΑΖΕ ΑΞΙΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΟΒΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΤΡΩΓΕ ΜΑΖΙ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΛΑΙΕΣ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ, ΤΑ ΕΒΛΕΠΑΝ ΟΛΑ ΣΑΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΟΥΣ.
ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΜΕ ΕΛΙΕΣ, ΦΕΤΑ, ΚΑΣΕΡΙ, ΜΟΡΤΑΔΕΛΑ, ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ, ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΕΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΤΑΝ ΜΟΝΟ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΣΠΑΓΑΜΕ ΚΕΦΑΛΙΑ, ΑΝΟΙΓΑΝΕ ΜΥΤΕΣ, ΣΚΙΖΑΜΕ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΕΜΑΤΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΡΩΓΑΜΕ ΞΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΙΖΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΑΜΕ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΑ, ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ.
ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ ΗΤΑΝ, ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΚΩΣΤΗ ΜΟΥ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΕΣ, ΝΙΚΟΥΣ, ΝΙΚΟΛΕΤΕΣ.
Δεν τον ήξερα για να τον θυμάμαι, αλλά ήξερα πολύ καλά τις ζωγραφιές του, στο αναγνωστικό μου, με τον Μίμη και τη Λόλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βλέπω το αναγνωστικό, το μυαλό μου θυμάται την πρώτη μέρα στο σχολείο, εγώ μέσα στην τάξη να κοιτώ βουρκωμένος τη μάνα μου έξω στο παράθυρο να με κοιτά χαμογελαστή. Θυμάμαι τα μονοκόματα θρανία, με πάγκο και όχι καρέκλες, που καθόμασταν τρείς τρείς και δεν ήθελα να είμαι στη μέση χαχαχα. Θυμάμαι την ΔΑΣΚΑΛΑ (με όλα κεφαλαία) που κάθε μέρα έγραφε με κιμωλία στον πίνακα την ημερομηνία ολογράφως, με ωραία καλλιγραφικά γράμματα. Θυμάμαι που κάθε ορθογραφικό λάθος σήμαινε και μια ξυλιά με τη βέργα στην παλάμη. Θυμάμαι.....
Στο καλό σου βρε Κώστα, τι μας έκανες σήμερα !!!
Έρρωσθε
Διός Κούρος
Όπως είπε κι ο Ηλίας..
Διαγραφήεκείνες τις εποχές, κάθε δέκα μέρες πέφταμε, απ' το ποδόσφαιρο που παίζαμε στις χωμάτινες αλάνες, και ματώναμε τα γόνατά μας, και παρ' όλα αυτά είμαστε μέσα στην τρελλή χαρά που η μαμά μας μάς περίμενε με φέτες ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη. Απλότητα, αθωότητα, σεβασμός στα πάτρια και σεπτά..