του Διονύση Κλαδά ('Μποτίλια στο Πέλαγος') - ΠΟΛΎΧΡΟΝΟΣ ΦΙΛΕ ΔΙΟΝΎΣΗ !!!
Το πιο πρόσφατο κείμενο μου, που ανάρτησα εδώ, ανέβηκε στις 10 τού προηγούμενου Νοεμβρίου. Έκτοτε, κοιτώντας αραιά τα στατιστικά δεδομένα τής σελίδας διαπίστωνα, ότι πάνω από διακόσιες ψυχές καλούσαν έκτοτε καθημερινά σε μόνιμη βάση αυτήν την σελίδα. Όταν προβλήθηκε πριν από μερικές ημέρες στα μαζικά μέσα η σαπουνόπερα με εκείνο το αποκριατικό “πραξικόπημα” στην Γερμανία, που σκηνοθέτησαν οι ξενέρωτοι παλιάτσοι τού βαθέους κράτους , είδα για διάστημα κάποιων ημερών τις εισόδους να υπερδιπλασιάζονται. Προφανώς κάποιοι φίλοι και φίλες μάλλον θέλησαν να ενημερωθούν για τις απόψεις μου σχετικά. Εξ άλλου αρκετοί φίλοι μού υπέβαλαν αντίστοιχα ερωτήματα τότε στο Facebook. Σαν υπεκφυγή απαντούσα τότε, ότι σύντομα θα έκανα μια ανάρτηση με αφορμή αυτό το θέμα, χωρίς όμως να ανταποκριθώ στην εξαγγελία αυτή. Ο νους μου είχε κολλήσει τότε στο δοκιμαστικό μήνυμα εκτάκτου ανάγκης EBS (Emergency Broadcast System) που είχε στείλει η Συμμαχία Αντιδυνάμεων ενάντια στην καμπάλ σε όλα τα κινητά τηλέφωνα στην Γερμανία και στην Βραζιλία, σαν εκκίνηση τής διαδικασίας ανατροπής μια ημέρα πριν τις προσχεδιασμένες συλλήψεις των 105 γερόντων με κινητοποίηση μιας δύναμης 3.000 καμπαλλέρος (εκ τού “καμπάλ” συν “λέρα”) άσχετα από τον τρόπο, που αξιολόγησε η μεγάλη πλειοψηφία τότε την αποστολή τού μηνύματος. Οι παλιάτσοι είχαν αντιληφθεί, ότι ο διαιτητής είχε σφυρίξει την λήξη τού δεύτερου ημιχρόνου και ότι ξεκίναγαν τα πέναλτυ. Σύντομα θα έπεφτε η αυλαία, όπως είχε προαναγγείλει ο Πρόεδρος Τραμπ στον βαρυσήμαντο λόγο του στις 15 Νοεμβρίου, οπότε οι παλιάτσοι ξεκίνησαν μια ύστατη προσπάθεια απαξίωσης τού κινήματος για συνταγματική αποκατάσταση στην Γερμανία και των Q, αναφέροντας φαρδιά πλατιά με ειρωνεία μεν, αλλά και με ευδιάκριτα σφιγμένα τα δόντια, τον όρο “συνωμοσιολογία.
Αυτή η εμπιστοσύνη, που καταγράφηκε από τις εισόδους σε αυτήν την σελίδα και η πιστή συνέχεια κάποιων που διαπίστωσα, ενώ βρισκόμουν σε φάση αδιαπραγμάτευτων ενδοσκοπήσεων, με εξωτερική συλλογή των δεδομένων και εσωτερική μόχλευση τους, αλλά και μόνιμες νοητές μεταβάσεις και ανασκοπήσεις στο παρελθόν, μού επέφερε ένα αίσθημα ενοχής, εφόσον δεν είχα διάθεση να ανταποκριθώ εδώ και τώρα σε αυτήν την πρόσκληση και ταυτόχρονη πρόκληση. Η μόνη δυνατότητα, που έμενε, ήταν να αναλογίζομαι με εκτίμηση αυτό το είδος πιστής φιλικής προσκόλλησης, σε κάποιον, που δεν ανταποκρινόταν. Η σκέψη μετέβαινε σε εκείνο το πλάσμα, που θεωρώ τον πιο πιστό σύντροφο τού ανθρώπου. Παρόλο που αγαπάω τα σκυλιά, ποτέ δεν μπόρεσα να συνδεθώ με κάποιο εκπρόσωπο τού είδους, καθότι τα διαμερίσματα που κατοικώ τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν ξεπέρναγαν το μέγεθος τού ενάμισι δωματίου, ενώ ο προσωπικός μου χώρος ήταν μόνιμα μικρότερος από δέκα τετραγωνικά. Η αγάπη μου για τα σκυλιά και η ταυτόχρονη αδυναμία να αποκτήσω μια φιλική σχέση μαζί τους, με οδήγησαν ίσως να συνδεθώ εξ αίματος με κάποιον που αγαπώ, ο οποίος ανήκει στο ζώδιο τού σκύλου στο κινέζικο ωροσκόπιο. Μια φορά πάντως, που βρέθηκα στο εξοχικό μας στην Ελλάδα, ένας συγγενής είχε φέρει ένα ντόμπερμαν, το μόνο φιλαράκι, που μπόρεσα να σχετιστώ για λίγες ημέρες. Επειδή το θεωρούσαν ιδιαίτερα επιθετικό ζώο και επειδή πριν μερικές ημέρες είχε επιτεθεί σε ένα μπουλντόγκ και το είχε τραυματίσει, το είχαν δέσει με αλυσίδα σε ένα πάσσαλο κάτω από ένα πεύκο. Το ζώο προσπαθούσε συνεχώς με υπερβολικά γαυγίσματα, να σπάσει την αλυσίδα και να ξεριζώσει τον πάσσαλο. Επειδή στο φινάλε υποτίθεται ότι ήμουν συνιδιοκτήτης τούς κτήματος, πλησίασα τον σκύλο και τον έλυσα. Τότε μού έβαλαν όλοι τις φωνές, λέγοντας, ότι το συρματόπλεγμα έχει τρύπες, και ο άγριος θα έφευγε έξω, για να διαπράξει την επόμενη επίθεσή του, μπλέκοντάς μας για μια ακόμη φορά. Πέρασα στον σκύλο το λουρί και πήγαμε περίπατο στην θάλασσα. Καθίσαμε σε κάτι βράχια και είπαμε πολλά. Τού εξήγησα, ότι τον καταλαβαίνω, μια και έχω περάσει για αρκετές δεκαετίες σκυλίσια ζωή στο εξωτερικό. Από τότε ο φίλος μου ηρέμησε και καθόταν μόνιμα μετά την επιστροφή μας δίπλα μου. Την νύχτα, ενώ κοιμόμουν στην βεράντα, αισθάνθηκα μια ζεστή παρουσία δίπλα μου στο κρεβάτι. Ήταν το ντόμπερμαν. Λίγες ώρες ήσαν αρκετές, για να παραμερίσει όσα τού έμαθαν τα καθάρματα, που το είχαν “εκπαιδεύσει” και οι τζάμπα μάγκες, που το θεωρούσαν ιδιοκτησία τους.
Με αυτές τις σκέψεις, αποφάσισα να αναφερθώ στην έννοια τής πιστής φιλίας, παραθέτοντας μια συζήτηση με τον αγαπητό μου νοητό σκύλο, που δεν έλαβε ποτέ χώρα.
Έχεις δίκιο, τού απάντησα. Ψάχνω τον Μόμπυ Ντικ. Αυτό είναι και το έπος τής Αμερικής. Όταν το έγραψε ο Χέρμαν Μέλβιλ, ίσως να μην θεωρούσε εφικτό, ότι οι θαλασσοδαρμένοι κυνηγοί κάποτε θα εξόντωναν το κύτος. Μόνο, που για να πραγματοποιηθεί αυτό, έπρεπε προηγουμένως η ζωή των ανθρώπων να μετατραπεί σε όλη την υφήλιο σε σκυλίσια ζωή.
Εννοείς τα εμβόλια, τούς εγκλεισμούς, την ενεργειακή και την επισιτιστική κρίση, την καλπάζουσα πτωχοποίηση και την διάλυση τής οικονομίας, το ανθρωποχασαπιό στην Ουκρανία, τούς παιδοβιασμούς και τις τελετουργικές θανατώσεις, την απαξίωση στην ουσία τής ανθρώπινης ζωής; Αυτό εννοείς, μιλώντας για σκυλίσια ζωή;
Ακριβώς αυτό, τού απάντησα
Κάνεις λάθος φίλε μου, μού αποκρίθηκε ο σκύλος. Αυτά δεν είναι σκυλίσια ζωή. Στα σκυλιά οι λεγάμενοι πάντα μάς άφηναν το κόκαλο. Το ίδιο κάναν και με σάς, με την πλέμπα, που τής έριχναν την διαπλοκή, για να γλύφει. Τώρα όμως σάς πήραν και το κόκαλο. Και σάς ρίχνουν, ως έσχατο επιχείρημα πλέον την φόλα.
Μα πώς να μπορέσεις να καταλάβεις εσύ αυτές τις απλές αλήθειες. Ποτέ δεν κατάφερες να αναπτύξεις μια ισχυρή φιλία με τα μάς, τούς σκύλους. Πάντοτε μάς παρακολουθούσες από απόσταση. Μια ζωή ο νους σου έτρεχε στις κατσίκες. Τις γίδες και τα τραγιά παρακολουθούσες κατά πόδας. Σε τέτοιου είδους ενασχολήσεις δαπανούσες την ενέργειά σου. Γι αυτό κατάντησες πλέον τρελός και απομονωμένος. Ενώ, εάν είχες αναπτύξει την φιλία σου με ένα σκύλο, θα είχες μόνιμα ένα πιστό σύντροφο. Δεν θα ξέμενες ποτέ μόνος.
Αδυνατείς όμως καλέ μου φίλε, ως σκύλος να αξιολογήσεις την έννοια τής Αιγίδας. Όταν παράτησαν τον Δια ως βρέφος στα βουνά τής Κρήτης μια γίδα τον περιμάζεψε και τον έθρεψε με το γάλα της. Άλλο εάν κ
άποιοι στην συνέχεια ανήγαγαν σαν θεό τους τον αποδιοπομπαίο τράγο. Αυτόν, που κουβαλάει όλα τα κακά, τα εγκλήματα και κάθε συναπάντημα δόλου.Ναι, αλλά η γίδα, αφού τον μεγάλωσε, τον εγκατέλειψε τον Δία. Αυτός όμως που αναγνώρισε τον Οδυσσέα μετά την επιστροφή του, εκτός από τον γέρο βοσκό, ήταν ο σκύλος του. Πιστός με άκρα συνέπεια. Παράτα τα τραγιά και ακολούθησε εμάς.
Σήμα τής στολής Ουκρανού μαχητού υπέρ τού καθεστώτος
Baroness Marie-Hélène de Rothschild sporting golden calf baphomet,
and Baron Alexis de Redé as two-faced Janus at a Rothschild soiree….
Φίλε μου αρχίζεις να με ζαλίζεις, είπα στον σκύλο.
Εμάς τούς σκύλους, όσο κι αν μάς ζαλίσατε οι άνθρωποι και κάποιοι εκπαιδευτές ανάπτυξαν την επιθετικότητά μας, ποτέ δεν φτάσαμε στο χάλι, να μισήσουμε το ίδιο μας το είδος, όπως κατάφερε να επιβάλει η δική σας ψυχολογική χειραγώγηση, σε βάρος κάποιων ανθρώπων. Εμείς ποτέ δεν δημιουργήσαμε ένα τάγμα σκύλων, που να μισεί τα σκυλιά. Κάποιοι άνθρωποι (;) όμως οργάνωσαν το τάγμα των “μισανθρώπων” στα πλαίσια τού Ουκρανικού κρατικού ναζισμού Παρέα με την υπόλοιπη δύση και τις υποτιθέμενες “δημοκρατικές” της “αξίες. Παρέα με την υπόλοιπη δύση και τις υποτιθέμενες “δημοκρατικές” της “αξίες. Με αυτούς πολέμησαν μαζί και κάποια κουμάσια από τις ΗΠΑ, υπερασπιζόμενοι τις “αξίες” τής δύσης.
https://www.gospanews.net/en/2022/11/21/an-american-neo-nazi-who-fought-within-azov-battalion-avowes-the-crimes-of-his-ukrainian-colleagues/
Με κάνεις να ντρέπομαι, τού απάντησα. Τώρα κατανοώ το νόημα από κάποιο όνειρο, που είδα πρόσφατα. Ονειρεύτηκα ότι μπήκα σε ένα μπαρ και παράγγειλα ένα καφέ. Η γυναίκα στο μπαρ, όταν μού τον σέρβιρε μού είπε: “Με τις υγείες σου, Μποτίλια”. Παραξενεύτηκα, διότι δεν την γνώριζα. “Συγγνώμη, γνωριζόμαστε”, την ρώτησα. Τότε οι θαμώνες ξεκίνησαν να γελούν. “Όλοι σε ξέρουμε εδώ σαν κάλπικη δεκάρα”, είπε τότε κάποιος. Εγώ όμως δεν μπορούσα να αναγνωρίσω κανένα. Μού φαίνεται, ότι αυτό το όνειρο μού έδειξε, ότι έχω αρχίσει να αποξενώνομαι από το ανθρώπινο περιβάλλον με όσα παρακολουθώ.
ΣΤΟ ΜΠΑΡ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ
Ποτέ μην το κάνεις αυτό, είπε ο σκύλος. Ποτέ μην επιτρέπεις να κλονίζεται η πίστη σου στούς ανθρώπους. Μάθε από εμάς. Αγαπάμε τούς ανθρώπους και παραμένουμε πάντα πιστοί. Έχετε πράξει τεράστια ατοπήματα μέχρι σήμερα. Αλλά δεν παύετε να είστε και τα υποκείμενα, που προωθούν. το καλό. Τεράστια βήματα έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα από τις δυνάμεις, που προωθούν το καλό. Επειδή οι κακοί μεταξύ σας ενεργούν ύπουλα, πολλά από αυτά δεν έχουν φανεί ακόμη στην επιφάνεια. Πλήθος σημαντικών οργανωμένων βημάτων γίνονται με προσοχή, υπομονή, επιμονή, σύνεση και αποφασιστικότητα. Μια τεράστια αφύπνιση διογκώνεται μέρα με την μέρα. Σύντομα θα βγουν στην επιφάνεια. Μάθε να διαβάζεις ανάμεσα στις γραμμές. Οι άνθρωποι είσαστε σε θέση να απελευθερωθείτε με τις ίδιες σας τις δυνάμεις. Και τότε θα απελευθερώσετε τα πάντα επάνω στην γη. Το περιβάλλον, τα ζώα και τα φυτά. Πίστεψε στην διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών. Και βάλε και συ τα δυνατά σου. Ποτέ μην χάνεις την πίστη σου στον θρίαμβο τού καλού.
ΔΙΟΤΙ Η ΠΙΣΤΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙ ΒΟΥΝΑ.
Τέλος τού πρώτου μέρους.
Καποιοι απο εμας ειμαστε ανθρωποι. Αλλοι φαινονται μεν αλλα δεν ειναι. Και καποιοι αλλοι εχουν προβιες ανθρωπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχουμε μπλεξει τα μπουτια μας καιρο τωρα ακομη και μεσα στις οικογενειες μας..
Γνωριζω ομως οτι κατι σοβαρο γινεται με την θάλασσα που μπουκαρει και γεμιζει dumbs οταν σημαινουν οι καμπανες στους σεισμογραφους στα 5 με 10 km βαθος..
Η πρώτη φράση στο σχόλιό σου, μού έφερε στο νού μια ρήση τού Κομφούκιου: "Κάποιοι ζουν σαν άνθρωποι και πεθαίνουν σαν σκυλιά, ενώ άλλοι ζουν σαν σκυλια και πεθαίνουν σαν άνθρωποι".
ΔιαγραφήΤι υπέροχος διάλογος!!! Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου αγαπητέ Διονύση και σου εύχομαι σύντομα να βρεθείς με την οικογένειά σου σε ένα μεγάλο ηλιόλουστο σπίτι στην πατρίδα και να αποκτήσεις ένα δικό σου πιστό υπέροχο σκύλο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι από εκείνους που αρκετοί χλεύαζαν- στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- και ακόμα μουρμουρίζουν ή και βρίζουν όταν σε βλέπουν να κυκλοφορείς με τον πιστό σου φίλο.
Αγαπητή Αναστασία,
Διαγραφήσε ευχαριστώ θερμά για την επιδοκιμασία ενός διαλόγου, που τελικά δεν συνέβη ποτέ. Επειδή αυτός ο διάλογος βγήκε από μέσα μου, όπως ακριβώς πέφτουν τα κέρματα στις μηχανές τού τζόγου, δεν είμαι σε θέση να τον αξιολογήσω. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι, ότι κάποιοι υπέροχοι διάλογοι δεν έλαβαν ποτέ χώρα, διότι ποτέ δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιηθούν.
Σε ευχαριστώ επίσης από καρδιάς για τις ευχές. Το προηγούμενο καλοκαίρι πήγα στο κτηματάκι, όπου μάς έκαψαν την παράγκα το 2005, ίσως για λόγους εκφοβισμού. Αντικρίζοντας για δεύτερη φορά τα αποκαΐδια, που ακόμη δεν απομακρύναμε, δεν μελαγχόλησα τόσο, όσο την πρώτη φορά. Παρηγοριά μου ήταν, ότι ο πάσσαλος κάτω από πεύκο ξηλώθηκε μια για πάντα. Μάζεψα μερικές πέτρες και μια πεταμένη σκάλα, για να κτίσω ξανά τα καμένα. Ναι, είμαι βέβαιος, ότι θα κτίσουμε ένα μεγάλο και ωραίο οικοδόμημα, αφού όλα πλέον έγιναν μέσα μας, όπως έγραψε ο Ελύτης, “ωραία ερείπια”. Όσο αφορά τον σκύλο, έχει εκεί αρκετά αδέσποτα, που υποθέτω ότι με περιμένουν, για να γίνει και ωραία κουβέντα.
Κατά πρώτον, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!!! Σαν δωράκι σου στέλνω μια ολόθερμη ευχή: Να βρεθείς σύντομα με έναν πιστό σκύλο σε ένα ηλιόλουστο μεγάλο σπίτι στην πατρίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σχέση με ένα σκύλο κάποιες φορές γίνεται μύχια, αρκεί να έχει κανείς καθαρή καρδιά και αισθήματα βαθιάς αγάπης και πίστης άνευ ορίων. Έτυχε να δεθώ από νήπιο ακόμα με έναν υπέροχο σκύλο, της γιαγιάς και του παππού, που γεννήθηκε μαζί με εμένα και έφυγε 18 χρόνων από μαράζι και άρνηση τροφής, θρηνώντας για το θάνατο της αγαπημένης του γαϊδούρας, που είχαν τα παππούδια μου στο χωριό, όπου λαχταρούσα να πάω στις διακοπές, περισσότερο για τον αγαπημένο μου σκύλο, παρά για όλα τα άλλα ωραία. Όμως, στο πατρικό δεν ήθελαν σκύλο στο σπίτι. Έτσι κι εγώ " από παιδάκι είχα πάντα ένα μεράκι να' χω συντροφιά ένα αστέρι κι ένα σκύλο στην αυλή". Στο δικό μου σπίτι, τώρα πια, υπάρχει πάντα τουλάχιστον ένας σκύλος.
Η σχέση με το σκύλο μπορεί να γίνει μύχια, ανάλογα με την ψυχική ποιότητα και των δύο μερών. Με όλα τα σκυλιά μου είχα υπέροχες εμπειρίες. Αλλά, η εκπληκτική μου σχέση με ένα μοναδικό μαύρο Βέλγο ιππότη, που έζησε κοντά μου 16 χρόνια, έχει μείνει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή μου και έχει κερδίσει το θαυμασμό για τον αγαπημένο μου συντροφάκο και από όλους όσους συναναστρεφόμουν εκείνα τα χρόνια. Τώρα έχω έναν χαρούμενο φωνακλά, που με κράτησε και με κρατάει ψυχικά υγιή στις δύσκολες ώρες της καραντίνας και της μοναξιάς του διστοπικού καιρού που ζούμε. Κάνω κι εγώ καθημερινά ανάλογες συζητήσεις μαζί του......παίρνω ενέργεια και μαθήματα από το βλέμμα του και την άνευ ορίων και όρων πίστη και αγάπη του....
Σημ.: Η Αναστασία έστειλε το σχόλιο 16:08, νομίζοντας πως το αρχικό της δεν έφτασε στον Διόδοτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να τα πάω πολύ καλά με τους σκύλους, αλλά φαίνεται πως τα ποντίκια με αντιπαθούν και μου στήνουν παγίδες, όπως το ποντίκι του υπολογιστή μου. Μάλλον θυμώνει μαζί μου και μου κάνει δολιοφθορές, γιατί ο γάτος μου - που κάποια μέρα θαύμασες Κώστα για την ομορφιά του - αναβαίνει στο τραπέζι μπροστά στο πληκτρολόγιο χαχαχααχ.
ΔιαγραφήΦίλτατε Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήθερμά ευχαριστώ για την ανάδειξη της ανάρτησης και για τις ευχές. Ως παλαίμαχος και ένθερμος παλαιοημερολογίτης, έστω κι αν ακολουθώ στην πορεία κάποια sui generis οδό, εξακολουθώ να γιορτάζω μετά 13 ημέρες. Όμως οι ευχές είναι πάντοτε εγκάρδια ευπρόσδεκτες, διότι για την εκκλησία κάθε ημέρα είναι εορτή, όπου εορτάζεται κάποιος Άγιος, κάποια Αγία, ή κάποια αγνή και ζωοδότρα Θεία Ενέργεια. Βιώνουμε τον χρόνο πάντοτε εορταστικά, κόντρα στις όποιες αντιξοότητες, με πίστη για τον θρίαμβο τής Σωτηρίας τής συνόλου κτίσεως. Εύχομαι και εγώ τα καλύτερα σε σένα και για μακροημέρευση και αφυπνιστική προκοπή τού Διόδοτου.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου φίλε Διονύση!
ΔιαγραφήΚαι θέλω να σού ευχηθώ από τώρα και για τις 30 Δεκεμβρίου, γιατί είμαι λίγο στον κόσμο μου με το θέμα των εορτών κι ίσως ξεχαστώ τότε.
Εύχομαι λοιπόν.....
Να σε χαιρόμαστε όλο το χρόνο!!!
Ο διάλογος που τελικά δεν συνέβη ποτέ είναι Εξαιρετικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά για τη γιορτή σου αγαπητέ Διονύση.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να γυρίσεις σύντομα για πάντα στην Ελλάδα μας.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΑΧΑΡΝΑΙ 🌹
Αγαπητή Αγγελική,
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια. Η ευχή σου για επιστροφή είναι μόνιμος πόθος μου. Όμως η Ελλάδα εκτός από τόπος, είναι και τρόπος. Και όσο σημαντικό κι αν είναι το πρώτο, η έλλειψή του αποζημιώνεται από το δεύτερο.
Άντε κι ένα τραγουδάκι που θυμήθηκα, λόγω σκύλου, για τη γιορτή του φίλου μας. Αφιερωμένο εξαιρετικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήNana Mouskouri - O Ymittos (Manos Hadjidakis) (Ο Υμηττός) https://www.youtube.com/watch?v=jij_Py5tzU0
Σε ευχαριστώ για την ωραία αφιέρωση.
ΔιαγραφήΤα μέρη, που προβάλλονται στο βίντεο, ήσαν στην αρχαία εποχή και εξακουλουθούν και σήμερα, να είναι τόποι χθόνιας, κρόνιας λατρείας. Δίπλα στον υποτιθέμενο ναΐδριο "ρωμαϊκής" εποχής, που έχει πρέκια στα παράθυρα από μπετόν, και διάσπαρτα ολόγυρα θραύσματα από κολώνες, που μεταφέρθηκαν εκεί από το μαρμαράδικο τού μπάρμπα Μήτσου, υπάρχει "εκκλησάκι" χωρίς σταυρό, που είναι μάλλον είσοδος σε καταβάσια. Γι αυτά έχω γράψει αρκετά στο παρελθόν.
Αναρτώ και εδώ το σχόλιο που μόλις ανέρτησα και στο blog του Φίλτατου Διονύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σκύλος, ως γνωστόν, είναι ο κύνας.Τώρα, γιατί εγώ διαβάζοντας το καταπληκτικό σου κείμενο (έστω και το πρώτο μέρος), έχω την εντύπωση οτι η συζήτηση που είχες, Φίλτατε Διονύση, ΔΕΝ ήταν με τον αγαπητό σου "νοητό" επίγειο σκύλο, αλλά με τον ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ σου, ο οποίος κατοικοεδρεύει στον αστερισμό του Κυνός ;
Αναμένω με ανυπομονησία το δεύτερο μέρος, το οποίο και θα περιέχει αποκαλύψεις.
Έρρωσο και Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σου εορτή.
Διός Κούρος
Αγαπητέ Διός κούρε,
Διαγραφήσε ευχαριστώ για τις ευχές, την μόνιμη στήριξη, αλλά και τις αφορμές για σκέψη που προσφέρεις.
Πράγματι, η παρατήρησή σου οδήγησε στην επαναφορά στην μνήμη μου μιας σημαντικής αναφοράς, ενός πολύτιμου δασκάλου, που είχα στο γυμνάσιο, τού Ματθαίου Μουντέ, που και το σχόλιό σου με ωθεί σε μια ουσιώδη ενσωμάτωσή της στο δεύτερο μέρος τής αυτής τής σειράς αναρτήσεων.
Ο Μουντές εκτός από καθηγητής Θεολογίας ήταν λογοτέχνης και στιχουργός, αλλά πριν απ' όλα άνθρωπος. Το τελευταίο που τον ενδιέφερε να μεταδώσει, ήταν ένα καλούπωμα τού δόγματος μέσα σε στενά όρια, προσπαθώντας μόνιμα να αναδείξει το βαθύ νόημα τής πίστεως, αναφερόμενος στο αισθητικό της κάλλος. Έτσι μάς εισήγαγε τους μαθητές σε σημαντικά κείμενα τής λογοτεχνίας και τού θεάτρου.
Ο πλέον διαδεδομένος διεθνής κώδικας επικοινωνίας στην σύγχρονη εποχή είναι η αγγλική γλώσσα. Ο Μουντές σε μια αναφορά του στο έργο τού “θεάτρου τού παραλόγου” τού Ιρλανδού δραματουργού Σάμουελ Μπέκετ “Περιμένοντας τον Γκοντό”, εντόπισε ότι ο Γκοντό, μπορούσε να είναι ο GOD, ως αναφορά στο θείο, ή ο DOG, ως αναφορά στον θάνατο. Πράγματι ο εντοπισμός, ότι ο DOG είναι λεκτικός αντικατοπτρισμός τού GOD είναι περισσότερο από πρωτότυπος. Είναι όμως ο DOG μια πιθανή μνεία στον θάνατο, ή μήπως η λέξη υποδηλώνει την μνεία μιας Θείας Ουσίας, που αποτυπώνει μύχια ο DOG μέσω τής σχέσης του με τον άνθρωπο; Και μήπως αυτή η αποτύπωση δεν αφορά μόνον την πίστη τού σκύλου προς τον άνθρωπο, ως πιστός σύντροφος, αλλά παραπέμπει σε μια βαθύτερη υπερβατική διαδικασία; Ιδού λοιπόν μια ωραία αφορμή που πρόσφερες με το σχόλιό σου για την πορεία τού προβληματισμού στο δεύτερο μέρος.
ΜΑΛΛΟΝ Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΞΑΝΑΡΘΕ ΣΤΗ ΓΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΔΕΛΤΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΑ,
ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗΝ ΣΟΥ ΕΟΡΤΗ.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΔΟΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ, ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ, ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟΣ.
ΔΙΟΝΥΣΗ ΜΟΥ, ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΙΣΑΘΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΟΜΑΝΕΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ.
ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΚΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ,
ΘΕΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ.
ΚΑΠΟΤΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟΣ.
ΗΛΙΑ, ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΩ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ, ΟΥΤΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΠΟΤΕ.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΔΙΟΓΕΝΗ ΚΥΝΙΚΕ.
ΜΕ ΑΓΑΠΗ
ΗΛΙΑΣ.
Φίλτατε Ηλία,
Διαγραφήσε ευχαριστώ θερμά για τις ευχές, αλλά και τις πολύτιμες αφορμές για σκέψη, που παρέχεις.
Και το δικό σου σχόλιο, όπως και αυτό τού Διός κούρου, παρέχει σημαντικές λαβές για την συνέχιση τού θέματος στο δεύτερο μέρος, αφού κάθε αναφορά στούς πιστούς μας σκύλους δεν μπορεί να μην εμβαθύνει σε κάποια σχετικά ζητούμενα, που σχετίζονται με τον Διογένη και τού Κυνικούς Φιλοσόφους.
Για ποιον λόγο υπάρχει η φήμη, ότι ο Διογένης ζήτησε να δοθεί η σωρός του βορά στα σκυλιά, αφού αποβιώσει; Ήθελε με αυτήν την προτροπή να απαξιώσει κάποια παγιωμένα ήθη, νοοτροπίες ή ταφικά έθιμα; Εξ άλλου, αυτή η προτροπή αφορούσε μόνον αυτόν και όχι τούς άλλους. Μήπως με αυτόν τον εξωτερικά απροκάλυπτο τρόπο, αποσκοπούσε να αναδείξει κάτι βαθύτερο, ότι δηλαδή η απομένουσα ύλη ενός φιλοσόφου αρμόζει να αποδοθεί σε εκείνα τα όντα, που η σχέση τους με τον άνθρωπο αντανακλά μια σημαντική πτυχή τής Θείας Ουσίας;
Ο εντοπισμός σου, σχετικά με το όνομα Διογένης / Διο-γενής και το Διό-νυσος (εξ ου και το Διονύσιος) φαίνεται να ισχύει. Ο Διογένης είναι γένημα τού Διός. Η νύσα είναι το μικρό πτηνό σε πολύ νεαρή ηλικία. Ο Διό-νυσος είναι ο Δίας σε βρεφική ηλικία, όταν τον προστάτεψαν οι Τιτάνες, για να μην αποβεί αυτός τελετουργικό θύμα τού κρόνιου ιερατείου. Τόσο ο Διογένης, όσο και ο Διόνυσος, είναι σπορά τού Διός. Ο πρώτος ως σημαντικός φιλόσοφος, που ανέδειξε το ξεπέρασμα τής ματαιότητος, ο δεύτερος ως μυθική και θρησκευτική οντότητα, με πολύ σημαντικές όμως ιστορικές προεκτάσεις, που ανάγονται στην ανάδειξη τόσο τής κατανάλωσης αδρενοχρώματος, με την μορφή τού Βάκχου (Ίακχου, ιαω κραυγές και τα τοιαύτα) όσο και τής καταγγελίας και κατάργησης αυτής τής απάνθρωπης πρακτικής, μέσω τής ριζικής μεταβολής, που επέβαλαν οι Έλληνες στον Βάκχο, αντικαθιστώντας αυτόν με τον Διόνυσο. Έτσι, η λεγόμενη “ιερή μανία” μετατράπηκε σε απόλαυση τού οίνου και συμποσιασμό.
Και για να μην ξεχνάμε τα σκυλιά, η ισχυρότερη και ίσως ωραιότερη μορφή συμποσιασμού είναι τα σκυλάδικα. Άλλο έάν η δική μου κακεντρέχεια, ως αποτέλεσμα τής χαμένης πλέον νεανικής ορμής μου, μετέτρεψε κάποια από αυτά σε απώτερο παρελθόν, από σχεδόν άδεια νεκροταφεία – μαγέρικα, σε κόλαση, κάνοντας λαμπόγυαλο, όχι μόνο τα πιάτα., αλλά και αρκετά έπιπλα τού καταστήματος. Οι ιδιοκτήτες τότε, βλέποντας τον τζίρο να ανεβαίνει χειροκροτούσαν, όταν όμως οι καταστροφές άγγιζαν ευαίσθητα την τσέπη τους, μού έκαναν απαγόρευση εισόδου. Να είσαι καλά ρε Λάκη, εκεί που βρίσκεσαι, εγώ έκανα κωλοτούμπες επάνω στα σπασμένα, εσύ κονόμαγες. (Sorry για το σεντόνι, αλλά τα σκυλιά γουστάρουν παιχνίδι).
ΔΙΟΝΥΣΗ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΩΣ Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΟΠΩΣ ΑΡΙΣΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ,
ΕΙΧΕ ΩΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΕΝΑ ΠΥΘΑΡΙ.
ΠΟΣΟ ΝΑ HTAN ΕΝΑ ΠΥΘΑΡΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ;
1Χ1 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ;
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΓΕΝΗ.
ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΒΙΛΛΕΣ 1.000 ΤΕΤΡ. ΜΕΤΡΩΝ,
ΜΕ ΠΙΣΙΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ;
ΕΥΤΥ-ΧΕΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΝΕ 10 ΟΡΘΙΑ ΚΡΕΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ.
Η στενότητα τού χώρου, που ομολογουμένως ουδέποτε επιδίωξα, αλλά σχεδόν μόνιμα ήταν τα εξωτερικά όρια μιας σκυλίσιας ζωής διάρκειας μισού αιώνος, με οδήγησαν στην αναζήτηση εσωτερικών χώρων, που εθίστηκα να βολεύομαι. Ουδέν κακόν αμειγές καλού, γι αυτό ποτέ δεν μέμφομαι το πιλοτήριο ούφο, γιάφκα νοηματικών συνομοσιών, αλλά και μικρό θερμοκήπιο ανθέων, φυτών και μικρών κάκτων, που απολαυμάνω την θαλπωρή του, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μου προς το πεπρωμένο, που με προικοδότησε με μια ζεστή γωνιά, έστω κι αν συμμετείχα στην κατασκευή εκατοντάδων κτηρίων. Όπως τραγούδησε ο Captain Beefheart:
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=XJ2kSmbxEUw
'll let a train be my feet if it's too far to walk to you
If a train don't go there I'll get a jet or a bus
'Cause I'm going to find you
You're going to see my shadow soon around you
And my head is my only house unless it rains
I walk the meadow plains
Water deserts are my eyes until I find you
I won't sleep until I find you
I won't eat until I find you
My heart won't beat until I wrap my arms around you
My arms are just two things in the way
Til' I can wrap them around you
You can make my sad song happy
And a bad world good
I can feel you out there moving
You're mine, I know I'll find you
And my head is my only house until I've found you
I hate to have other people hear me sing this song
But if it reaches you before I do
Follow this song to "I love you"
That's where I'll find you
And my head is my only house unless it rains
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ, ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ, ΕΙΣΤΕ Η ΧΡΥΣΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Α-ΛΗΘΙΝΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΙΚΗΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΟΝΥΣΗ ΜΟΥ,
Ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ,
ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ, ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ.