Η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας και η μεταδυτική πολυπολική τάξη [OBSERVATEUR CONTINENTAL]

 

Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κόσμος δεν θα επιστρέψει στη μονοπολικότητα με οποιαδήποτε μορφή, είναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε ποιον ρόλο θα θελήσει να δώσει η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας που υποστηρίζει τη διεθνή πολυπολική τάξη στη μικρή πλανητική μειοψηφία, μια μειοψηφία που αυτοαποκαλείται Δύση.

Κατά τη γνώμη πολλών διεθνών εμπειρογνωμόνων, μεταξύ των οποίων Ασιάτες, Αφρικανοί και Λατινοαμερικανοί, είναι πλέον σαφές ότι η πολυπολική πραγματικότητα κερδίζει το πάνω χέρι έναντι των επιθετικών νοσταλγών της μονοπολικής εποχής, κατά την οποία η Δύση αναδείχθηκε μονομερώς ως ο αδιαμφισβήτητος ιθύνων νους στις διεθνείς υποθέσεις, ενώ εκπροσωπούσε μια σαφή μειοψηφία σε πλανητική κλίμακα.

Τα πρόσφατα γεγονότα θα έχουν καταδείξει οριστικά ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας δεν επιθυμεί να ακολουθήσει τις δυτικές εντολές. Η περίπτωση της τήρησης των κυρώσεων κατά της Ρωσίας το έδειξε αυτό περίτρανα. Και αυτό παρά όλα τα είδη "εργαλείων" που προσπάθησε να εφαρμόσει το δυτικό ατλαντικό κατεστημένο: απειλές, εκφοβισμός, πιέσεις κάθε είδους, και όταν αυτά δεν απέδωσαν: υποσχέσεις για επενδύσεις, "εναλλακτικές λύσεις" σε σχέση με αυτά που προσέφεραν η Κίνα και άλλες αποφασιστικές πολυπολικές χώρες. Το αποτέλεσμα δεν έχει αλλάξει. Οι χώρες που έχουν προσχωρήσει στην πολιτική των κυρώσεων κατά της Μόσχας αντιπροσωπεύουν μια μικρή παγκόσμια μειονότητα, δημογραφικά, αλλά και όλο και περισσότερο σε άλλους τομείς - όπως η οικονομία και το διεθνές εμπόριο.

Η Δύση, ή ακριβέστερα οι ελίτ της, το καταλαβαίνουν αυτό πολύ καλά. Αλλά εξακολουθούν να αδυνατούν να προσαρμοστούν στις πρόσφατες παγκόσμιες πραγματικότητες, σε τέτοιο βαθμό που το πνεύμα της νεοαποικιοκρατίας και της υποτιθέμενης υπεροχής έναντι των μη δυτικών λαών παραμένει βαθιά θαμμένο στους δυτικούς ιθύνοντες. Όσον αφορά τους δυτικούς πληθυσμούς, σήμερα πρέπει σίγουρα να χωριστούν σε διάφορα μέρη: οι υποστηρικτές της πολυπολικότητας αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών των δυτικών χωρών, αλλά πολλοί παραμένουν σχετικά παθητικοί, από φόβο ή άγνοια για τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν. Το άλλο μέρος, το οποίο μπορεί να μην είναι κατ' ανάγκη εναντίον της πολυπολικότητας ως τέτοιας, αλλά απλώς δεν κατέχει τις διεθνείς διαδικασίες, παραμένει υπό τον έλεγχο του δυτικού πολιτικο-μεσικού ρεύματος.

Τέλος, υπάρχουν βέβαια και εκείνοι μεταξύ των δυτικών πολιτών που εγκρίνουν την πολιτική του δυτικού άξονα για τον απλούστατο λόγο ότι είναι πεπεισμένοι ότι όταν τελικά πέσει η μονοπολικότητα - θα επηρεαστούν άμεσα. Αυτοί οι πολίτες της Δύσης αρέσκονται να διαδίδουν την ιδέα ότι όλος ο κόσμος υποτίθεται ότι "ονειρεύεται" τον δικό τους μικρό κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα είναι χαρακτήρες που έχουν συνηθίσει να ζουν στις πλάτες των άλλων, όπως και οι αντίστοιχες ελίτ τους - οι άλλοι είναι τα μη δυτικά έθνη. Ζηλεύουν επίσης πολύ τις επιτυχίες των μη δυτικών χωρών, ιδίως από οικονομικής και εμπορικής άποψης, και αυτές οι επιτυχίες για αυτούς συνδέονται έντονα στη φαντασία τους με μελλοντικά προβλήματα - για τους ίδιους και τον τρόπο ζωής τους.

Πώς όμως θα πρέπει να αντιδράσει σε αυτές τις ομάδες η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, που απλώς δεν θέλει να ζει υπό τη μονομερή κυριαρχία της Δύσης; Πιθανότατα το πιο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε και να επεκτείνουμε τα διάφορα πρότυπα επιτυχημένης αλληλεπίδρασης μεταξύ μη δυτικών εθνών. Και αυτό σε περιφερειακά - καθώς και σε διηπειρωτικά και διεθνή - πλαίσια. Όλα αυτά υπερασπιζόμενοι τα αντίστοιχα συμφέροντα και χωρίς να δίνουν σημασία στη γνώμη των δυτικών καθεστώτων.

Όσον αφορά το μέλλον της Δύσης, μεταξύ των υποστηρικτών της πολυπολικότητας οι απόψεις παραμένουν εν μέρει διχασμένες. Ενώ πολλοί πιστεύουν ότι θα έρθει η ώρα της πλήρους λογοδοσίας για τη Δύση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, άλλοι θεωρούν ότι τα τιμωρητικά μέτρα εκδίκησης μπορεί να μην είναι απαραίτητα. Αν και είναι ακόμα δύσκολο να γνωρίζουμε ποιοι θα έχουν δίκιο, το κύριο σημείο είναι ότι η συλλογικότητα που ονομάζεται Δύση θα συνεχίσει να αγνοείται, αφού η ακραία υποκρισία, η αλαζονεία και το σύμπλεγμα μιας γελοίας ψευδούς ανωτερότητας θα την έχουν κάνει να αποξενώνεται όλο και περισσότερο από την πραγματική διεθνή κοινότητα, η οποία δεν βρίσκεται στις δυτικές διατριβές.

Και από αυτή την άποψη, πρέπει να αναγνωριστεί ότι το πλανητικό μέλλον μπορεί να είναι μόνο μετα-δυτικό, και αυτό ανεξάρτητα από τα πιθανά τιμωρητικά μέτρα κατά της Δύσης, τα οποία θα ληφθούν -ή όχι- από τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

observateurcontinental.fr

μετάφραση: Con