του Guan Guoping
Ένα άρθρο που δεν πρέπει να χάσετε!!! Ο συγγραφέας, Κινέζος αξιωματούχος, περιγράφει με τεκμηριωμένο και ορθολογικό τρόπο τον παραλογισμό πίσω από τους αδίστακτους πολέμους και καλεί την "ανθρώπινη κοινωνία" να υιοθετήσει άλλες πολιτικές προοπτικές που να ανταποκρίνονται στις παραδόσεις και τα συμφέροντα όλων για την ειρήνη και την ανάπτυξη όλων. Αποκαλύπτει τις αντιφάσεις της αμερικανικής ηγεμονίας, την απόσταση ανάμεσα στα ΣΤΟΙΧΕΙΑ και την αφήγησή τους, τον τρόπο με τον οποίο υποδαυλίζονται οι φόβοι και οι πόλεμοι για το αποκλειστικό όφελος των λίγων. Η Κίνα, η οποία επιθυμεί με πάθος την ειρήνη και την πλανητική ανάπτυξη, απορεί που δεν βλέπουμε ποιοι εργάστηκαν για να κάνουν τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση μια μόνιμη κλιμάκωση επιζήμια για όλο τον κόσμο. Αυτή η τύφλωση είναι ακόμη πιο παράξενη γιατί είναι η απόλυτη αναπαραγωγή των σεναρίων του πολέμου, των κυρώσεων, με τα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν την κυριαρχία, τη λεηλασία, τον πόλεμο και τη μόνιμη ανασφάλεια στον πλανήτη, ακόμη και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό το φαινόμενο της πλανητικής αυτοκαταστροφής συνεχίζει να μεγαλώνει και να διεκδικεί νέα θύματα στην παγίδα του. Μια αμείλικτη ανάλυση. (Δημοσιεύθηκε: 25 Φεβ 2023 02:23 μμ Εικονογράφηση: Liu Rui/GT
Η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση συνεχίζεται εδώ και ένα χρόνο από τότε που ξέσπασε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, με βαθύτατες επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Η σύγκρουση εξαπλώνεται και οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις απέχουν ακόμη πολύ. Τανκς, πύραυλοι και άλλα πιο εξελιγμένα όπλα που προμηθεύονται οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνεχίζουν να προσγειώνονται στο πεδίο της μάχης, ενώ η Ρωσία κινητοποιεί όλο και περισσότερους ανθρώπους για να συμμετάσχουν σε "ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις".
Δεν διαφαίνεται τέλος στη σύγκρουση "η οποία χρησιμοποιεί τα χρήματα της Ευρώπης, κοστίζει ζωές Ουκρανών, φέρνει πλούτο στις ΗΠΑ αλλά κάνει ολόκληρο τον κόσμο να υποφέρει".
Τον τελευταίο χρόνο, οι λαοί της Ουκρανίας και της Ευρώπης υποφέρουν, αλλά οι αυξανόμενες εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός δεν έχουν αποτρέψει τις ΗΠΑ από το να επιμένουν να "πολεμούν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό". Η σκληρή πραγματικότητα του περασμένου έτους έδωσε στον κόσμο μια σαφέστερη κατανόηση της ηγεμονικής αφήγησης των ΗΠΑ.
Η ψυχροπολεμική νοοτροπία, η οποία δεν έχει υποχωρήσει μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, σε συνδυασμό με την ηγεμονία, οδήγησε στη συνεχή επέκταση του ΝΑΤΟ, το οποίο θα έπρεπε να έχει τερματίσει την αποστολή του, καθώς είναι ενάντια στο παγκόσμιο δημόσιο συμφέρον. Τα τελευταία 30 χρόνια, το φαινόμενο της τραγελαφικής άλωσης της παγκόσμιας ασφάλειας με ψέματα και της επιδίωξης μιας αντιπαράθεσης τύπου Ψυχρού Πολέμου αναδύεται ακατάπαυστα στην καρδιά της αμερικανικής ηγεμονίας.
Παραλογισμός Νο 1: απαγωγή του πολέμου με ιστορίες
Για ένα χρόνο, οι ΗΠΑ όρισαν τη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ως "πόλεμο μεταξύ δημοκρατίας και δεσποτισμού", κάτι που κυριάρχησε στις ΗΠΑ και τη δυτική κοινωνία. Βυθισμένοι σε μια προσεκτικά χορογραφημένη αφήγηση, πολλοί στη Δύση αγνοούν ότι ήταν το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που σταδιακά έσυρε τη Ρωσία σε σύγκρουση με την Ουκρανία τις τελευταίες δεκαετίες.
Μετά τη "σύγκρουση δι' αντιπροσώπων", οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ αναστατώνουν, "κάνουν θόρυβο" και "μοιράζουν όπλα" με τεράστιες ποσότητες στρατιωτικής βοήθειας και χρησιμοποιούν τη συνέχιση της σύγκρουσης για να τονώσουν την "αναβίωση" του ΝΑΤΟ και να διατηρήσουν την ηγεμονία.
Οι αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές πιστεύουν εδώ και καιρό ότι η έκβαση του σύγχρονου πολέμου δεν εξαρτάται μόνο από τη στρατιωτική νίκη, αλλά και από τη "νίκη της ιστορίας".
Σύμφωνα με τα λόγια του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, "εξαπατήσαμε". Από την ιστορία της "θερμοκοιτίδας μωρών" που κατασκεύασαν οι ΗΠΑ πριν από τη χρήση βίας κατά του Ιράκ το 1990, μέχρι το σκηνοθετημένο βίντεο των "Λευκών Κράνων" που αναφέρθηκε ως απόδειξη για τη διεξαγωγή πολέμων στη Συρία, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις απαγωγής της κοινής γνώμης από τις ΗΠΑ με ψέματα, τα οποία συνδέονται στενά με την εξωτερική στρατηγική των ΗΠΑ.
Αυτή είναι η ίδια ιστορία στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση. Οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν επινοήσει μια σειρά από "εντυπωσιακές και προκλητικές ιστορίες για να δυσφημίσουν τη Ρωσία". Για παράδειγμα, το βίντεο από την επίθεση τουρκικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους στον συριακό στρατό περιγράφηκε ως ρωσικό άρμα που καταστράφηκε σε ουκρανικό πεδίο μάχης. Το βίντεο μιας ρωσικής στρατιωτικής άσκησης τον Απρίλιο του 2021 χρησιμοποιήθηκε για να φανεί ότι η Ρωσία βομβάρδιζε ουκρανικές πόλεις. Εικόνες παιδιών που τραυματίστηκαν σε συριακές αεροπορικές επιδρομές το 2018 κατασκευάστηκαν ως "παιδιά της Ουκρανίας που υποφέρουν".
Παραλογισμός #2: Χρήση της "θεωρίας της ηγεμονικής σταθερότητας" για τη δημιουργία παγκόσμιας αναταραχής
Ο δυτικός διεθνής πολιτικός λόγος δημιούργησε έννοιες όπως το "δίλημμα ασφάλειας", η "παγίδα του Θουκυδίδη" και η "παγίδα Kindleberger" που επαναλαμβάνονται εδώ και δεκαετίες, οι οποίες εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό - να διασφαλιστεί η συνεχής σταθερότητα του ηγεμόνα.
Ωστόσο, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ της έννοιας και της πραγματικότητας. Το αφήγημα της "ειρήνης" και της "ανάπτυξης" που επιφέρει η κυριαρχία των ΗΠΑ ήταν πάντα κεντρικό στην αφήγηση των ΗΠΑ, αλλά όλο και περισσότερο έχει αρχίσει να θεωρείται ως ψευδαίσθηση στην επιδίωξη των ΗΠΑ για ηγεμονία, και μάλιστα ως εργαλείο για την προώθηση της ηγεμονίας. Κοιτάζοντας πίσω στα 30 χρόνια από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο κόσμος μπορεί να έχει απολαύσει μια πολλά υποσχόμενη "μακροχρόνια ειρήνη", αλλά η ανθρωπότητα δεν έχει βιώσει πραγματική ειρήνη και ηρεμία και εξακολουθεί να έχει συνεχείς συγκρούσεις και κρίσεις.
Μετά την έναρξη της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη παρείχαν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και χρησιμοποίησαν την οικονομική τους ηγεμονία για να επιβάλουν τις αυστηρότερες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κυρώσεις στη Ρωσία στην ιστορία, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων ρωσικών συναλλαγματικών αποθεμάτων και της αποπομπής της Ρωσίας από το SWIFT. Τα μέτρα αυτά δεν γονάτισαν τη Ρωσία, αλλά προκάλεσαν δραστικές διακυμάνσεις στις διεθνείς ενεργειακές και χρηματοπιστωτικές αγορές.
Το δολάριο είναι το κυρίαρχο αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο. Ωστόσο, οι ΗΠΑ έχουν επί μακρόν καταχραστεί αυτή τη θέση για να αρπάξουν τον πλούτο άλλων χωρών. Μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο από την έλευση του COVID-19, οι ΗΠΑ τύπωσαν σχεδόν τα μισά από όλα τα δολάρια που κυκλοφόρησαν στα 200 και πλέον χρόνια της ιστορίας τους, οδηγώντας τον κόσμο να βιώσει πληθωριστικές πιέσεις, αναταράξεις και φούσκες που δεν θα έπρεπε.
Οι ΗΠΑ ιδιωτικοποίησαν και χρησιμοποίησαν ως όπλο το δημόσιο αγαθό - το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε γεωπολιτικές συγκρούσεις για να αντιμετωπίσουν εχθρικές χώρες και υπο-κρατικούς δρώντες. Αυτό είναι χειρότερο από τη Βρετανία, η οποία ήταν η "ηγεμονική δύναμη" που δεν ήταν σε θέση να παράσχει διεθνή δημόσια αγαθά μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων.
Παραλογισμός αριθ. 3: Χρήση της "διεθνούς τάξης" για να εξωραΐσει "μονομερείς νόμους και κανόνες μικρών κλικών".
Η διεθνής τάξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο περιγράφεται συχνά ως προϊόν της αμερικανικής ισχύος. Τα νικηφόρα έθνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους, επιβάλλουν τη θέλησή τους στον υπόλοιπο κόσμο, διαμορφώνοντας θεσμούς και κανόνες που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και εξασφαλίζουν την υπεροχή τους.
Οι ΗΠΑ και η Δύση θεωρούν τους εαυτούς τους ως "εκπροσώπους της διεθνούς κοινότητας" και έχουν τη συνήθεια να χαρακτηρίζουν ορισμένες χώρες με διακριτικούς χαρακτηρισμούς όπως "Αυτοκρατορία του Κακού", "Άξονας του Κακού", "Κράτος-απατεώνας" και "αποτυχημένο κράτος", προκειμένου να διακρίνουν τον λεγόμενο "πολιτισμένο εαυτό" από τους "άλλους άγριους". Ενώ δαιμονοποιούν άλλες χώρες, θεωρούν τους εαυτούς τους ως τον ηθικό κριτή του κόσμου. Στη σκηνή πρόκειται για "ελευθερία και δημοκρατία", αλλά πίσω από τις σκηνές υπάρχει η φιλοδοξία για ατελείωτη ηγεμονία.
Η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, η οποία ξέσπασε κάτω από μακροχρόνια ανάσχεση και βαριά πίεση από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, έχει περιγραφεί από ορισμένους δυτικούς πολιτικούς ως ένα "έπος" "δημοκρατίας εναντίον απολυταρχίας". Και όχι μόνο αυτό, αλλά το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε επίσης για πρώτη φορά τη λέξη "πρόκληση" για να περιγράψει την Κίνα, ισχυριζόμενο ψευδώς ότι η Κίνα αμφισβητεί τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες του ΝΑΤΟ και ενώνει τις δυνάμεις της με τη Ρωσία για να "υπονομεύσει τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες".
Παραλογισμός 4: Καταστολή του "ηγεμονικού άγχους" με την πώληση "φόβου
Από τον Τζέιμς Μονρόε που είναι γνωστός για το Δόγμα Μονρόε, μέχρι τον Θίοντορ Ρούσβελτ που ισχυρίστηκε ότι "κάθε επέκταση του πολιτισμού φέρνει ειρήνη", μέχρι τον Τζο Μπάιντεν που τώρα διαφημίζει τη "δημοκρατία" και την "ελευθερία", οι αμερικανικές ελίτ πουλάνε αδυσώπητα τον φάρο της ελευθερίας από γενιά σε γενιά καθώς επεκτείνουν την επικράτειά τους και επιβάλλουν την ηγεμονία τους, αλλά ταυτόχρονα, για να το κάνουν αυτό, πρέπει να δημιουργήσουν κάθε είδους φόβο.
Από τον "φόβο του βάρβαρου" κατά τη διάρκεια της ινδικής σφαγής μέχρι τον "ισλαμικό φόβο" κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, από τον "φόβο του κομμουνιστή" κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μέχρι τον "φόβο" της "περιφρόνησης των κανόνων και της τάξης από την Κίνα" σήμερα, το μόνο που θέλουν να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να αποσπάσουν οικονομικά κέρδη και να διατηρήσουν την ηγεμονία τους εν μέσω φόβου και χάους.
Η υπερβολή του "φόβου" αντανακλά την αγωνία των ΗΠΑ ως ηγεμόνα. Σε μια στρατηγική κουλτούρα που ανυπομονεί να "βρει τον εχθρό", ο νόμος της ζούγκλας, η νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου και το παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος εξακολουθούν να υφίστανται στο μυαλό των Αμερικανών πολιτικών και το αίσθημα ανασφάλειας ότι η ηγεμονία των ΗΠΑ θα αντικατασταθεί και θα απειληθεί εξακολουθεί να υφίσταται.
Πρόσφατα, ένα κινεζικό πολιτικό αερόπλοιο εισήλθε στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ λόγω ανωτέρας βίας. Αν και πολλοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ δήλωσαν ότι το κινεζικό αερόστατο δεν αποτελούσε απειλή για το προσωπικό και την ασφάλεια των ΗΠΑ, το περιστατικό αξιοποιήθηκε. Οι ΗΠΑ έστειλαν προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη και μάλιστα χρησιμοποίησαν την ευκαιρία για να προβούν σε πολιτική χειραγώγηση, να συκοφαντήσουν και να επιτεθούν στην Κίνα, να υποδαυλίσουν μια αντι-κινεζική ατμόσφαιρα και να στήσουν ένα υστερικό "πολιτικό σόου με μπαλόνια".
Στεκόμενη στην πλευρά του ειρηνικού διαλόγου, η ανθρώπινη κοινωνία δεν πρέπει να επιστρέψει στον παλιό δρόμο της αντιπαράθεσης και της διαίρεσης των πλευρών και δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα των παιχνιδιών μηδενικού αθροίσματος και των πολεμικών συγκρούσεων. Αυτή είναι η ισχυρή επιθυμία των λαών όλων των χωρών, είναι η κοινή ευθύνη όλων των χωρών του κόσμου και η σωστή κατεύθυνση της ανάπτυξης στους καιρούς που έρχονται.
Οι μεγάλες δυνάμεις μπορούν να ανταγωνίζονται, αλλά θα πρέπει να το κάνουν ειρηνικά. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς είπε κάποτε σε ένα άρθρο του ότι το κεντρικό ερώτημα για τους Ευρωπαίους και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πώς μπορούν να παραμείνουν ανεξάρτητοι παίκτες σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο, ότι η άνοδος της Κίνας δεν δικαιολογεί την απομόνωση του Πεκίνου ή τον περιορισμό της συνεργασίας και ότι πρέπει επίσης να αποφύγουμε τον πειρασμό να διαιρέσουμε τον κόσμο ξανά σε μπλοκ.
Μπροστά σε μεγάλες ιστορικές αλλαγές, όλες οι χώρες του κόσμου αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Μόνο με την προσήλωση στη σωστή αφήγηση που συμβαδίζει με την ιστορία και μοιράζεται το πεπρωμένο των καιρών, δρώντας από κοινού, μπορούμε να κερδίσουμε ένα λαμπρό μέλλον.
μετάφραση: Con
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου