Ανυπάκουος γιος,
αδύναμος, βλάσφημος.
Μετέθεσα πάνω Σου τις ευθύνες μου,
αχάριστος, ένιωσα αδικημένος.
Με μάλωνες πάντα απαλά,
μήπως γιατί δεν δάκρυζα ποτέ για εμένα;
Δυο φορές γονατιστός και συντριμμένος.
Ανάξιος σίγουρα, χαμένος.
Πότε θα μάς αφήσεις να ξεχυθούμε στους κάμπους;
Πότε απλόχερα θα μάς προσφέρεις
ό,τι κι αν σού 'χουμε ζητήσει; Ε;..
Πότε θά 'ρθει η στιγμή αυτή,
η ανούσια ελλείψει πόνου;
Κι εκεί, σαστισμένοι, αδαείς,
να σε θωρούμε, εμείς κύμβαλα αλαλάζοντα,
άχρωμα κι αμετανόητα τέκνα,
να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει τέλος;
Αυτή τη στιγμή, την ίδια σαν τόσες άλλες,
το χέρι Σου πάντα απλωμένο, να αρπαχτώ.
Με μάτια δεμένα να γλιστρώ στο μέλλον μου,
ένα μέλλον μεταφυσικό,
μια πλατφόρμα αδιάλλακτων αποφάσεων.
Το θέλημά Σου ξεκάθαρο:
Μια λύση τιμωρίας κι ευτυχίας να βρεθεί,
να φανεί η αξία μιας ζωής που εξέλιπε η πίστη,
μα η γνώση ήσουν Εσύ.
Εκεί που όλα ήταν δαιμονικά,
όπως το περίμενα..
επήλθε Θεία Δίκη.
Τίποτα δεν θά 'ναι ίδιο μετά από 'κείνη την ώρα,
την Άγια Ώρα της Συγκομιδής.
Κι όταν θα χάσκει το κενό, μια μοναξιά τρομαχτική,
κανείς πια δεν θα μπορεί να σ' αρνηθεί.
Η ίδια η Ζωή θα ακυρωθεί, θα σβήσει ο Κόσμος.
Αναρίθμητες φωνές,
στον τρόμο βυθισμένες δίχως το δικό Σου Φως
-κι εγώ ανάμεσα σ' αυτές, αυθάδικα-
θα Σού φωνάξουμε:
Αναστήσου!
Κ-Τ
-κι εγώ ανάμεσα σ' αυτές, αυθάδικα-
ΑπάντησηΔιαγραφήθα Σού φωνάξουμε:
Αναστήσου!
Θα αναστηθή, όταν θα έχει μαζέψει όλα τα παιδιά Του απ' τον Άδη.
Κάθε χρόνο και μιά καινούρια φουρνιά.
Πάντα τρεις μέρες.
Προς το παρόν ςςςςς...
Μην βιάζεσαι.
μνκ
Βλέποντας αυτήν την ανάρτηση, μεταβαίνει ο νους μου σε ένα άκρως ενδιαφέροντα εντοπισμό τού Χρήστου Γιανναρά, τον οποίον ευτύχησα να έχω καθηγητή στο γυμνάσιο. Κατά την διάρκεια τής διδασκαλίας έκφρασε την διαπίστωση, ότι εάν προσέξει κάποιος την απόδοση τής Σταυρώσεως τού Χριστού στην Ορθόδοξη Εικονογραφία με βαθύτερη διάθεση, διαπιστώνει, ότι Αυτός ενώ παρίσταται εκεί εσταυρωμένος, έχει ήδη αναστηθεί. Με τον χρονικό υπερσκελισμό μεταξύ των δυο γεγονότων υπογραμμίζει ο καλός μου διδάσκαλος, ότι η Σταύρωσις είναι γεγονός Αναστάσιμο, διότι δεν κυοφορεί απλώς τον Θρίαμβο τού "θανάτου θάνατον πατήσας", αλλά τον πραγματώνει εδώ και τώρα, καταργώντας πάσα ισχύ τού θανάτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο συμπέρασμα αποκαλύπτει ο κατανυκτικός χρωστήρας τού Αγιογράφου στον Εικονισμό τής στιγμής, που Χριστός ξεψυχάει κατερχόμενος στον Τάφο. Γι αυτό θα αποδώσει, ως μόνη εξαίρεση στα χρονικά τής Εικονογραφίας, μια διπλή ονομασία σε αυτήν την εικόνα: "Άκρα Ταπείνωσις", άλλα ταυτοχρόνως και "Βασιλεύς τής Δόξης". Με αυτόν τον τρόπο αποδίδεται το βάθος τού Μυστηρίου. Γι όποιον διαβαίνει την θύρα τού θανάτου, με στόχο την εκπλήρωση τού Θείου Θελήματος εις Δόξαν Θεού, καταργείται αυτομάτως ο θάνατος.
Τι είναι όμως ο Θάνατος και πού αυτός ελλοχεύει;
Οι Πατέρες τής Εκκλησίας προσφέρουν με την διδασκαλία τους δυο πολύτιμους οδοδείκτες σχετικά. Η πρώτη αφορά την διαπίστωση "Η αμαρτία γεννάει θάνατο". Η δεύτερη συνίσταται στην εκτίμηση ότι "Η ζωή είναι μελέτη θανάτου". Εάν συνδυάσουμε τις δυο αυτές ρήσεις, φρονώ ότι μεταβαίνουμε σε μια καθ' ημάς αποκάλυψη τού Μυστηρίου, όπου ταπείνωσης και δοξολογία συνθέτουν το άρωμα τής Αναστάσεως. Η σύνολη ζωή μας προσκρούει μπροστά σε ένα σαράκι, που κατατρώει την πνευματική μας ενέργεια, βαλτώνοντας τις συνθήκες τού βίου μας. Αυτό είναι η αμαρτία. Η αντιμετώπισή του είναι όμως ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ, έργο τού συνολικού βίου μας, βήμα προς βήμα, καθώς αυτός εκτυλίσσεται. Συνάγω λοιπόν, ότι τόσο η Μετάνοια, όσο και η Ανάσταση ως γόνιμες μετουσιώσεις, δεν αποτελούν στιγμιαία γεγονότα, αλλά προκλήσεις, αλλά και κλίσεις (αλλαγή πορείας) ως ανταπόκριση στις κλήσεις (κάλεσμα) τής Σωτηρίας, τις οποίες καλούμεθα μέσω διαρκούς μελέτης των ανεπαρκειών μας και συγκεκριμένα βήματα υπερσκελισμού τους μέσω τού ασκητικού επιτεύγματος, μέσα στον κόσμο, να υπερβούμε. Γι αυτό διακήρυξε ο ποιητής "βλέπω την διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών".
Πού βρίσκεται όμως το μεγαλείο τής Μεγάλης Στιγμής σε αυτήν την πορεία; Άλλος ποιητής διακήρυξε "Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε". Αυτό είναι το κατώφλι στην διαρκή επανάσταση, όπου κάθε Μεγάλη Άρνηση σηματοδοτείται ταυτοχρόνως από μια Μεγάλη Κατάφαση. Περνώντας το κατώφλι, έχουμε εισέλθει ήδη στον οίκο των θαυμάτων. Διότι το άρωμα τού Ρόδου στην όσφρηση προμηνύει το αμάραντο κάλλος του, που αποκαλύπτεται στην όραση. Άρωμα και Όψις, Σταύρωση και Ανάσταση, είναι οι αναπόσπαστες ιδιότητες τού Ρόδου, ως Νοητού Κάλλους τής Σωτηρείας, στην απέραντη άνθηση τής Δημιουργίας, που οι πρόγονοί μας ονόμασαν κόσμο.
Χρόνια πολλά σε όλους τους αληθινούς Έλληνες και Φιλέλληνες !!! Καλή Ανάσταση Ελλάδα μας, από τα ανίερα σκοτάδια που σε έχουν παγιδεύσει τα ανδράποδα του σκότους.
ΑπάντησηΔιαγραφή