Εκλογές – η ανοησία των «ψαγμένων»

 γράφει ο ΕργΔημΕργ

α. Εισαγωγή

Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία ποιός είναι, ή δεν είναι ανόητος / «ψαγμένος» / συνδυασμός αμφοτέρων, διότι τα κράτη δεν γίνονται Παράδεισος με εκλογές. (Μάλλον το αντίθετο, θα έλεγα! Κι ο Χίτλερ, με εκλογές βγήκε· τέσσερεις απανωτές εκλογές, που τις προκάλεσαν με αναγκαστικό τρόπο οι βουλευτές του – κάθε φορά παραιτούμενοι.)

Επίσης, δεν έχει σημασία αν οι εκλογές της τρέχουσας εποχής (τόσο οι δικές μας, όσο καί των άλλων κρατών) θα είναι από τις τελευταίες (διότι σε λίγα χρόνια αναλαμβάνει παγκόσμια δικτατορία, που θα μας πάρει καί τα σώβρακα), ή θα επαναλαμβάνονται καί στο μέλλον.

Απλά, είπα να γράψω -παραμονές εκλογών- καναδυό (προ)εκλογικά κειμενάκια, να υπάρχουν ως «κείμενα αναφοράς».

Γιατί; Αν οι εκλογές δεν έχουν νόημα, τότε τί νόημα θα έχουν κι αυτά τα κείμενα;

Κυρίως γιά ν’ αποδείξουν ότι αυτός ο λαός μας είναι τελείως ανίκανος να κάνει πολιτική ανάλυση της προκοπής, έστω κι αν νομίζει το αντίθετο. Καί γιά να τα κολλάτε στα μούτρα όποιου νομίζει πως είναι γάτα με πέταλα στην πολιτική ανάλυση.

Η φάση μοιάζει περίπου σα να πάει, τώρα, ένα νήπιο φορτωμένο λεφτά, να παίξει με τους παπατζήδες της Ομόνοιας… ελπίζοντας να γυρίσει στο σπίτι με περισσότερα. Πώς να μην τον κοροϊδεύει μετά τον λαό μας ο κάθε πονηρός!

. . . . . . . . . . .

Εδώ θ’ ασχοληθούμε όχι με τους χαζούς (ή τους πληρωμένους), που τρέχουν καί χειροκροτάνε τον «αρχηγό», αλλά με τους -τρομάρα τους!- «ψαγμένους». Που λένε πχ: «- Οι εκλογές είναι απάτη! Μήν πάτε να ψηφίσετε!»

Όχι πως δεν είναι απάτη, ειδικά όταν η καταμέτρηση των ψήφων είναι διαδικασία αδιαφανής, αλλά…

…ΟΛΕΣ οι εναλλακτικές που έχεις, είναι απάτη!

Κι από τη στιγμή, που απλά υπάρχουν εκλογές (αδιάφορο αν συμμετέχεις ως ψηφοφόρος, ή όχι), επωμίζεσαι ένα μέρος της απάτης – έστω καί διαφορετικό κατά περίπτωση. Πώς λέμε ότι κάθε νεογέννητο της χώρας μας χρωστάει ήδη καμιά εκατοστή χιλιάδες ευρώ; Έ, αυτό!

Αυτό ακριβώς δεν βλέπουν ούτε οι «ψαγμένοι». Θα δοκιμάσουμε, όμως, εμείς να το κάνουμε πενηνταράκια.

. . . . . . . . . . .

β. Ανάλυση

i. Συμμετοχή, ή αποχή;

Παγίδα διπλή.

• Εάν πας να ψηφίσεις, τότε σε περιμένουν άλλες παγίδες.
• Εάν δεν πάς, τότε θα φας στη μάπα τις (κακές) επιλογές άλλων – όσων πήγαν να ψηφίσουν, παναπεί. Καί ο καθένας θα σου κολλήσει στα μούτρα πως οφείλεις να βγάλεις τον σκασμό!!! (Δικαίως· αφού, όταν εκλήθης να πείς τη γνώμη σου, τό ‘παιξες «υπεράνω».)

Ειλικρινά απορώ, πάντως, πού το βρήκαν γραμμένο μερικοί ξυπνητζήδες αυτό που λένε / γράφουν στα ιντερνέτια, ότι με αποχή 50%+1 «οι εκλογές είναι άκυρες», ή ότι η κυβέρνηση δεν «νομιμοποιείται». Πολύ θα ήθελα να μου πούν πού υπάρχει τέτοια διάταξη, καί δεν την ξέρω. Στο Σύνταγμα, ή σε κάποιον νόμο;

Δηλαδή, κακώς νομίζω ότι ακόμη καί με ένα (αριθμός 1) καί μόνον έγκυρο ψηφοδέλτιο βγαίνει κυβέρνηση;

Επίσης, τί νομίζουν αυτοί οι «έξυπνοι» ότι θα κάνουν / μπορούν να κάνουν, ώστε να επαναφέρουν την κατά τη γνώμη τους νομιμότητα; (Την οποία όντως την έχουν κάνει κωλόχαρτο «αι Αρχαί».)

Έ;

. . . . . . . . . . .

[Η επίκληση του τελείως αορίστου άρθρου 120, παράγραφος 4, του τρέχοντος Συντάγματος, είναι χοντρή γελοιότητα.

• Αν πας να «επαναφέρεις τη νομιμότητα» άοπλος, θα φας βρωμόξυλο από τα ΜΑΤ.
• Αν πας ένοπλος, πιθανώτατα ή θα σκοτωθείς, ή θα καταλήξεις στη φυλακή.

Λέτε, αυτοί που έγραψαν αυτά τα πράγματα, να ήταν αφελείς, ή ρομαντικοί; Κούνια που σας κούναγε…]

. . . . . . . . . . .

ii. Οι (περισσότεροι) πωλητικοί είναι χαζοί

Ισχύει, δέ λέω.

Κι επομένως:

• Αυτοί που ψηφίζουν χαζούς, είναι ακόμη πιό χαζοί. (Ισχύει.)
• Εξ αντιδιαστολής, αυτοί που ψάχνουν τον έξυπνο γιά ηγέτη, είναι έξυπνοι.

Πουλλλάκια μου!!!… Κι εσείς χαζοί είσαστε, άλλου είδους όμως· που δεν φαίνεται εύκολα.

Οι πωλητικοί μπορεί να είναι ντίπ σκεπάρνια, αλλά τα πίσω απ’ τις κουρτίνες επιτελεία τους, εσάς σας παίζουν στα δάχτυλα.

Δέ μου λέτε, κάτι εκλογικοί νόμοι πχ γιά πριμοδότηση του πρώτου κόμματος με έδρες, σας φαίνονται αφελείς καί πρόχειρες ενέργειες αρπακτικών, που δεν χορταίνουν δημόσιο χρήμα; Κακώς σας φαίνονται! Κάκιστα!

Όντως, κάτι τέτοιοι εκλογικοί νόμοι, που μάλιστα κάθε φορά αλλάζουν, είναι τελείως του κώλου καί δεν αρμόζουν σε σοβαρό κράτος. Έλα, όμως, που τα επιτελεία, που λέγαμε, έχουν ΉΔΗ κάνει αριθμητική ανάλυση των πιθανών ποσοστών στο εκλογικό αποτέλεσμα, ΠΡΙΝ βάλουν βουλευτές να ψηφίσουν τα συγκεκριμένα εκλογικά νομοσχέδια!!!

[Άσχετο τί παρουσιάζουν οι -επίσης του κώλου- δημοσιευόμενες στα ΜΜΕ δημοσκοπήσεις. Αυτές είναι ψυχολογικός σανός γιά το πόπολο. Τα επιτελεία έχουν άλλη πληροφόρηση καί σκέφτονται αλλοιώς.]

«Αυτοί», λοιπόν, έχουν ήδη κάνει αριθμητική ανάλυση. Εσείς, την κάνατε;

Όχι, έ; 🙂

Σας καταλαβαίνω. Ειδικά αν τρέχεις γιά καθημερινές σοβαρές έγνοιες, δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος γιά τέτοιες ξυσαρχίδικες ασκήσεις πρακτικής αριθμητικής. (Είδατε, επομένως, ότι στη «δημοκρατία», εσείς οι απλοί πολίτες, ξεκινάτε με ακόμη ένα «μείον» έναντι των πονηρών…)

Μόνον συνταξιούχοι μπαρμπάδες στα καφενεία μπορούν να καθήσουν να υπολογίσουν τέτοια πράγματα, αλλά τα γερόντια τα τρώει ο φανατισμός. (Κι αυτά με τη σειρά τους τρώνε αμάσητες προεκλογικές πωλητικές ψευτοϋποσχέσεις γιά αύξηση των συντάξεων.)

Όταν έρχεται η κουβέντα στα πολιτικά (δηλαδή, καθημερινώς), κατά 99% οι σοφοί -αλλά μονίμως διαφωνούντες καί αναποδιάζοντες- γέροντες θα εκσφενδονίσουν τους καφέδες ο ένας στον άλλον, παρά θα καθήσουν να συζητήσουν νηφάλια καί με επιχειρήματα.

. . . . . . . . . . .

iii. Θα ρίξω άκυρο

Να ρίξεις, αλλά δεν μετράει.

«- Μά, θα δώσει μήνυμα!»

Σε ποιόν;

Η όλη ιστορία θα σταματήσει στην εφορευτική επιτροπή, καί τέλος. Ειδικά κάτι «έξυπνοι», που βάζουν στον φάκελλο σκατωμένα χαρτιά, να δείξουν λίγο σεβασμό στους συνανθρώπους τους. Διότι η εφορευτική επιτροπή δεν είναι οι (όντως προς σκάτωμα) πωλητικοί.

«- Μά, αν το κάνουμε πολλοί, θα το δούν το φτύσιμο στα μούτρα τους οι πωλητικοί!»

Ναί, έ; Λες καί δεν το ξέρουν τί αισθανόμαστε γι’ αυτούς! Εσένα περίμεναν να τους το πείς, με το άκυρο!

Κι άντε, καί πες ότι το 90% των εκλογέων ρίχνει άκυρο· κι οι πωλητικοί δεν ήξεραν ότι τρώνε φτύσιμο, αλλά τό ‘μαθαν το βράδυ των εκλογών. Λες μετά να μή φάνε το φαΐ τους από στεναχώρια, ή να μην τους πάρει ο ύπνος;

[Καί πού ‘σαι! Το χέσιμο στα μούτρα τους το τρώνε -καί το βλέπουν- καθημερινώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – ιδίως το Τουΐττερ, που είναι σχετικά ελεύθερο. Δεν περιμένουν τα άκυρα των εκλογών μιά φορά στα τέσσερα χρόνια, γιά να καταλάβουν πως είναι ανεπιθύμητοι.]

. . . . . . . . . . .

iv. Θα ρίξω λευκό

Να ρίξεις. Πάλι δεν μετράει, ούτ’ αυτό.

«- Μά, δεν γουστάρω κανέναν από τους υπάρχοντες υποψηφίους! Τί να κάνω;»

Σύμφωνοι, αλλά κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, ώστε να σου βρεί αυτόν που θα ήθελες! (Η εφορευτική επιτροπή, που θα το δεί, σαφώς όχι.) Μόνον ο Καλός Θεός κάτι μπορεί να κάνει – αν το συνοδεύσεις το λευκό με καμιά προσευχή, κι αν δεν είσαι ο μόνος! 😉

. . . . . . . . . . .

v. Θα ψηφίσω τον πιό άξιο

Να τον ψηφίσεις.

Αλλά, όχι μόνος σου. Πρέπει να τον ψηφίσει μιά τέτοια πλειοψηφία, που θα υπερκεράσει ακόμη καί τα ποσοστά της πιθανής εκλογονοθείας εναντίον του…

…Πράγμα, που -με τη σειρά του- σημαίνει ότι πρέπει να τον ψηφίσουν περισσότεροι έξυπνοι, από μαλάκες (που ψηφίζουν τους άλλους, τους σαν τα μούτρα τους)!

Καί πού να τους βρείς, τόσους έξυπνους! 🙂 Δεν είναι καί είδος σε αφθονία, άλλως τε…

. . . . . . . . . . .

vi. Θα τον βρώ, τον πιό άξιο!

Δεν σου λέω πως δεν υπάρχει.

Αλλά, η «δημοκρατία» ΔΕΝ υφίσταται επί ίσοις όροις. Οι υποψήφιοι καί τα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές, έχοντας πρώτα εξασφαλίσει χρήμα – πράγμα, που σημαίνει ότι ο άξιος μπορεί (τί «μπορεί»; πιθανώτατα δεν!) καί να μην το έχει εξασφαλίσει. (Τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους.) Ενώι -αντιθέτως- ο ανάξιος πιθανώτατα έχει ήδη χοντρή χρηματοδότηση πίσω του – γιά να έχει βάσιμη ελπίδα να σου καθήσει στον σβέρκο.

Τί ρόλο παίζει το χρήμα;

Πρώτα-πρώτα, πληρωμένη προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Στην Αμερική, λένε ότι, αν ανοίξεις καινούργια επιχείρηση, 5% του απαιτούμενου χρήματος πάει στις υποδομές της, καί 95% στη διαφήμιση. Οπότε, καταλαβαίνετε.

Μετά, σε μοίρασμα γιά εξαγορά ψήφων. (Ώ, ναί!) Από τζίπσυζ μέχρι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι, έ! ένα πενηντάευρο «πουρμπουάρ» θα το δεχόντουσαν ευχαρίστως ο καθένας! (Στη ζούλα, βέβαια, διότι επισήμως απαγορεύεται.)

Μετά, σε μισθούς κομματικών «στρατών» καί λοιπών αλητών (δήθεν αναρχικών)· που, αν χρειαστεί, θα σε σπάσουν στο ξύλο… εντελώς δημοκρατικώς! 🙂

[Μή γελάτε, διότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις! Αν προλάβει κάποιος καί δηλώσει «δημοκράτης» καί «καλό παιδί», τότε εξ ορισμού φταίει ο -κάθε- άλλος! Εσύ, δηλαδή, ο …«φασίστας»! Όθεν, δικαίως θα τις φάς!

Άσε που κυκλοφορούν ανάμεσά μας πολλοί άδηλοι φρενοβλαβείς, εμφορούμενοι από το σύνδρομο του δικαστή…]

Οπότε, γιά ποιά ισονομία μιλάμε, ώστε να διακριθούν καί οι άξιοι; Άσε που οι …άλλοι (οι «ανάξιοι») έχουν από πίσω τους ολόκληρη διεθνή Εγκληματική Υπερδομή να τους στηρίζει!

. . . . . . . . . . .

vii. «- Εντάξει, θα ψηφίσω λαμόγιο, αρκεί…«

«…Να ροκανίσει το Σύστημα από μέσα! Έστω καί γιά την προσωπική του φιλοδοξία!»

Έ, τί να σου πω, μωρέ καημένε κι εσένα;! Το ροκάνισμα του Κατεστημένου από μέσα είναι από τα πιό παλιά (καί πιό επιτυχημένα) ανέκδοτα όλων των εποχών!

Μου θυμίζεις κάτι σοβαρούς ( ; ) τύπους, με προέλευση κυρίως από τημΜπόλιν, που τα βάζουν με την Επανάσταση του 1821.

[Όχι πως δεν έχουν κάποια δίκια, όχι πως δεν έβαλαν το χεράκι τους οι ξένοι να ξεσηκωθούμε, ώστε να μας σφάξουν οι Οθωμανοί – αλλά δεν ξεκινάμε ιστορική ανάλυση εδώ.]

Διότι, λέει, αν δεν γινόταν Επανάσταση γιά μερικά χρόνια ακόμη, οι Έλληνες θα ξαναμπαίναμε επικεφαλής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καί θα την μετατρέπαμε πάλι σε Ελληνική, χωρίς να χρειαστεί να πέσει ούτε τουφεκιά!

Ναί, πώς;!

Το «ροκανίζανε» κι αυτοί το Κατεστημένο από μέσα, επί 368 χρόνια!!!… από την εποχή των «ανθενωτικών» γλειφτών του Μεχμέτ Β’. (Όχι πως οι φιλοδυτικοί ήταν καλύτεροι.) Με αποτέλεσμα, όμως, μηδενικό. Θέλανε κι άλλο χρονικό περιθώριο, επομένως; Προς τί; Αφού η μέθοδός τους δεν απέδωσε. Να μην αναφέρω ότι κάτι προτεστάντες καί κάτι τέτοιοι τους δούλευαν ψιλό γαζί τους «Φαναριώτες» όλ’ αυτά τα χρόνια!

[Οι Φαναριώτες σχεδίαζαν καί περίμεναν, οι εβραίοι βγαίνανε βεζύρηδες καί πρωθυπουργοί. Οι δικοί μας, το πολύ γραμματείς καί μεταφραστές. Άντε, καί βοεβόδες. Αλλά μέχρις εκεί.]

Άσε μας, μωρέ.

. . . . . . . . . .

viii. Μή με λες «βλάκα», αφού τα ξέρω τα βρώμικα!

Σύμφωνοι. Όλοι ξέρουμε ότι τα εκλογικά αποτελέσματα τα βγάζει ιδιωτική εταιρεία, με αδιαφανές μετοχολόγιο… που παραπέμπει σε κάτι τράπεζες κατά Ευρώπη μεριά. Κι όλοι ξέρουμε πως «τράπεζες» επί της ουσίας σημαίνει «Κόκκινη Ασπίδα».

Κι όλοι ξέρουμε πως έχουν γίνει αμέτρητες εκλογικές παρατυπίες, πχ σε κάποια εκλογικά τμήματα εμφανίστηκαν ψηφοδέλτια κόμματος …που δεν κατέβαινε στις (ευρω)εκλογές! Κι όλοι ξέρουμε πως η δυστυχής χώρα μας είναι προτεκτοράτο. Οι δέ ξένοι μας έχουν γιά ξέκαμα.

Το θέμα είναι, τί κάνουμε γιά ν’ αλλάξουν αυτά. Τίποτε, έ;

Είμαστε, λοιπόν, βλάκες – κι εγώ κι εσύ κι ο παρακεί; Ή δεν είμαστε;

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Αυτά – προς το παρόν.

Βλέπετε καθαρά πως με το παρόν πολιτικό / εκλογικό σύστημα, ό,τι καί να κάνεις, χαμένος βγαίνεις. (Φυσικά καί είναι προμελετημένο καί καραστημένο.) Άσχετο τί νομίζεις.

«- Κι εσύ, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη, τί προτείνεις αντί του σάπιου θεσμού των εκλογών, που -αντί να λες κι ‘ευχαριστώ’, που τον έχεις- δεν σκέφτεσαι πως σε άλλα κράτη δεν υπάρχει κάν;

Επανάσταση;»

Ναί, θα ήταν κάποια λύση· ειδικά αν μου απαντούσε κάποιος τί θα κάναμε απέναντι στους ξένους, που θα επενέβαιναν με άγριες διαθέσεις. (Σχέδια χιλετιών εναντίον μας ΔΕΝ αφήνονται ν’ ανατραπούν από …επαναστάτες.) Τα ίδια, βέβαια, ισχύουν καί γιά την (σμικρώτατη) περίπτωση που θα βγεί κυβέρνηση καθαρά πατριωτική – πράγμα, γιά το οποίο δεν μιλάει κανένας (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) πατριώτης.

Θα ήταν. Υποθετικός λόγος.

Διότι, μία επανάσταση στην Ελλάδα δεν είναι λύση σήμερα, ούτε πρόκειται να είναι στο ορατό μέλλον. Επειδή:

• η κοινωνία μας, στο μέγιστο ποσοστό της, αφ’ ενός έχει αποβλακωθεί,
• αφ’ ετέρου, αριστερίζει,
• εκ τρίτου, κυνηγάει τον επιούσιο,
• εκ τετάρτου, κοιτάζει το βόλεμά της ως πρώτη προτεραιότητα – καί τα ιδεολογικά / πατριωτικά / εθνικά, ούτε που τα θυμάται κάν. (Τά ‘χει… θα χρησιμοποιούσα παθητική μετοχή δυσόσμου ρήματος, επί το ακριβέστερον.)

Κοντολογής, αυτό που λέει θυμοσοφικώς ο Παλαιός:

Το κάθε Ζό θέλει απλά να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, καί η κατάσταση ας μην αλλάξει ποτέ!

Οπότε, πού να βρεθούν κι επαναστάτες, να ξεκινήσουμε;! Να βάλουμε μικρές αγγελίες, μπάς καί τους βρούμε; 🙂

. . . . . . . . . . .

Τώρα, όπως είναι τα πράγματα, η κατάσταση θ’ αλλάξει μόνον με τον Γ’ ΠΠ, ή με μεγάλη εθνική συμφορά· ή με συνδυασμό των δύο. (Γνωμούλα μου: τον βλέπω τον συνδυασμό να έρχεται τρέχοντας!)

Όμως, επειδή ρωτήσατε: εάν καί όταν αλλάξουν τα πράγματα, προτείνω συμμετοχή ΟΛΩΝ μας στα κοινά, ως βουλευτές, με θητεία ετήσια καί άπαξ διά βίου. Όπως ακριβώς πάμε θητεία στον στρατό. Καί μετά, όξω απ’ την πόρτα – καί νά ‘ρθουν οι επόμενοι.

[Αν αυτό δεν είναι δημοκρατία, τότε τί είναι; ο σημερινός άπαξ της τετραετίας βόθρος επιλογής απ’ αυτά που ετοίμασαν άλλοι πρίν από μας γιά μας; Καί τί θα πεί «επαγγελματίας πολιτικός», δηλαδή;

Ή, μήπως, έχεις σήμερα την ευκαιρία εσύ να βγείς έστω καί βουλευτής – άσε τα παραπάνω αξιώματα; ]

Ώστε:

• Καί να συμμετέχουμε, όντως έχοντας την πολύ όμορφη αίσθηση πως η Πατρίδα μας δίνει σημασία, έστω καί γιά λίγο.
• Καί να βοηθήσουμε αυτή την έρμη Πατρίδα με τον τρόπο μας ο καθένας. (Όλοι είμαστε απαραίτητοι!)
• Καί να μην προλαβαίνει να δοθεί χρόνος στην πτωτική φύση του ανθρώπου γιά ύποπτες κολλεγιές καί λαμογιές.

Κάπως έτσι.

. . . . . . . . . . .

Καλή ψήφο την Κυριακή!

Μόνο μην το πάρετε πολύ σοβαρά το θέμα, διότι με μαθηματική βεβαιότητα θα πικραθήτε. Καί δεν το θέλω.

ergdhmerg.wordpress.com