KINA - Το Γράφημα Που Εξηγεί Τα Πάντα

γράφει ο Mike Whitney (Unz Review)

 

 Σχόλιο Con: ΠΡΟΣΩΠΙΚA ΓΝΩΡIΖΩ ΚΑΛA ΤΗΝ ΚIΝΑ !!!  Το όνειρο της κινεζικής κυβέρνησης είναι να γίνει μια Σιγκαπούρη Πολυπολικού καπιταλισμού !!!! Θυμηθείτε ότι η Κίνα δεν είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα ως τέτοια στη Δύση και ότι είχαν χτίσει το μεγάλο τείχος για να κρατήσουν τους εισβολείς έξω !! Υπολογίστε πόσους πολέμους είχαν κάνει οι ΗΠΑ στα περίπου 250 χρόνια της ύπαρξής τους !!! Πάνω από 225

 ---------------------------------------------------------------------------------------------

 

 Κοιτάξτε προσεκτικά το παραπάνω γράφημα. Τι βλέπετε;

 

Βλέπετε την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού συστήματος υψηλής ταχύτητας που είναι ασυναγώνιστο οπουδήποτε στη γη. Βλέπετε την πραγματοποίηση του σχεδίου για τη σύνδεση όλων των τμημάτων της χώρας με σύγχρονες υποδομές που μειώνουν το κόστος αποστολής, βελτιώνουν την κινητικότητα και αυξάνουν την κερδοφορία. Βλέπετε ένα όραμα του 21ου αιώνα στο οποίο το κρατικό κεφάλαιο συνδέει τους αγροτικούς πληθυσμούς με τα αστικά κέντρα που ανυψώνουν το βιοτικό επίπεδο σε όλους τους τομείς. Βλέπετε μια έκφραση ενός νέου οικονομικού μοντέλου που έχει βγάλει 800 εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, ενώ ανοίγει το δρόμο για την παγκόσμια οικονομική ολοκλήρωση. Βλέπετε ένα βιομηχανικό μεγαθήριο να επεκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ παράλληλα θέτει τις βάσεις για έναν νέο αιώνα οικονομικής ολοκλήρωσης, επιταχυνόμενης ανάπτυξης και κοινής ευημερίας.

 

Υπάρχει σιδηροδρομικό σύστημα υψηλής ταχύτητας στις Ηνωμένες Πολιτείες που είναι συγκρίσιμο με αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Κίνα;

 

Μέχρι στιγμής, έχουν κατασκευαστεί λιγότερο από 50 μίλια σιδηροδρομικών γραμμών υψηλής ταχύτητας στις Ηνωμένες Πολιτείες. ("Η Acela της Amtrak, η οποία φτάνει τα 150 μίλια την ώρα σε 49,9 μίλια σιδηροδρόμων, είναι η μόνη σιδηροδρομική υπηρεσία υψηλής ταχύτητας των ΗΠΑ.") Όπως όλοι γνωρίζουν, το δίκτυο μεταφορών της Αμερικής είναι απαρχαιωμένο και σε ένα χάος.

 

Αλλά, γιατί; Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο πίσω από την Κίνα στην ανάπτυξη κρίσιμων υποδομών;

 

 

Είναι επειδή το κρατικό μοντέλο της Κίνας είναι πολύ ανώτερο από το μοντέλο "carpetbagger" της Αμερικής. Στην Κίνα, η κυβέρνηση συμμετέχει άμεσα στη λειτουργία της οικονομίας, πράγμα που σημαίνει ότι επιδοτεί εκείνες τις βιομηχανίες που ενισχύουν την ανάπτυξη και τονώνουν την ανάπτυξη. Αντίθετα, ο αμερικανικός καπιταλισμός είναι ένας άγριος ελεύθερος για όλους, στον οποίο οι ιδιώτες ιδιοκτήτες είναι σε θέση να εκτρέψουν μεγάλα χρηματικά ποσά σε μη παραγωγικές εξαγορές μετοχών και άλλες απάτες που δεν κάνουν τίποτα για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ή να ενισχύσουν την οικονομία. Από το 2009 οι αμερικανικές εταιρείες έχουν δαπανήσει περισσότερα από 7 τρισεκατομμύρια δολάρια για επαναγορές μετοχών, μια δραστηριότητα που ενισχύει τις πληρωμές σε πλούσιους μετόχους, αλλά αποτυγχάνει να παράγει οτιδήποτε υλικής αξίας. Αν αυτό το κεφάλαιο είχε επενδυθεί σε κρίσιμες υποδομές, κάθε πόλη στην Αμερική θα συνδεόταν με ένα γιγαντιαίο πλέγμα σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας που εκτείνεται από "θάλασσα σε λαμπερή θάλασσα". Αλλά αυτό δεν έχει συμβεί, επειδή το δυτικό μοντέλο ενθαρρύνει την εξόρυξη κεφαλαίου για προσωπικό πλουτισμό και όχι την ανάπτυξη έργων που εξυπηρετούν το κοινό καλό. Στην Κίνα, βλέπουμε πόσο γρήγορα μπορούν να γίνουν μετασχηματιστικές αλλαγές όταν ο πλούτος ενός έθνους χρησιμοποιείται για την εξάλειψη της φτώχειας, την αύξηση του βιοτικού επιπέδου, την κατασκευή υπερσύγχρονων υποδομών και τη δημιουργία των βάσεων για έναν νέο αιώνα.

 

Εδώ είναι περισσότερα από μια έκθεση της Υπηρεσίας Έρευνας του Κογκρέσου σχετικά με την "οικονομική άνοδο της Κίνας..."

 

Από το άνοιγμα στο εξωτερικό εμπόριο και τις επενδύσεις και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων ελεύθερης αγοράς το 1979, η Κίνα συγκαταλέγεται στις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, με πραγματική ετήσια αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) κατά μέσο όρο 9,5% έως το 2018, ρυθμός που περιγράφεται από την Παγκόσμια Τράπεζα ως "η ταχύτερη διαρκής επέκταση από μια μεγάλη οικονομία στην ιστορία."Η ανάπτυξη αυτή επέτρεψε στην Κίνα, κατά μέσο όρο, να διπλασιάζει το ΑΕΠ της κάθε οκτώ χρόνια και βοήθησε να συγκεντρωθούν περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι από τη φτώχεια. Η Κίνα έχει γίνει η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο (σε βάση ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης), κατασκευαστής, έμπορος εμπορευμάτων και κάτοχος συναλλαγματικών αποθεμάτων.... Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ, η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγών και ο μεγαλύτερος ξένος κάτοχος τίτλων του αμερικανικού Δημοσίου, οι οποίοι βοηθούν στη χρηματοδότηση του ομοσπονδιακού χρέους και διατηρούν τα επιτόκια των ΗΠΑ χαμηλά.

... Η οικονομική άνοδος της Κίνας: Ιστορία, τάσεις, προκλήσεις και επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες, Υπηρεσία Έρευνας του Κογκρέσου

 

Εδώ είναι περισσότερα από ένα άρθρο στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών με τίτλο Αντιμετώπιση της πρόκλησης του κινεζικού κρατικού καπιταλισμού:

 

Η Κίνα έχει πλέον περισσότερες εταιρείες στη λίστα Fortune Global 500 από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες... με σχεδόν το 75% αυτών να είναι κρατικές επιχειρήσεις (SOEs). Τρεις από τις πέντε μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο είναι κινεζικές (Sinopec Group, State Grid και China National Petroleum). Οι μεγαλύτερες κρατικές επιχειρήσεις της Κίνας κατέχουν δεσπόζουσες θέσεις στην αγορά σε πολλές από τις πιο κρίσιμες και στρατηγικές βιομηχανίες, από την ενέργεια έως τη ναυτιλία έως τις σπάνιες γαίες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Freeman Chair, τα συνδυασμένα περιουσιακά στοιχεία για τις 96 μεγαλύτερες κρατικές επιχειρήσεις της Κίνας ανέρχονται σε περισσότερα από 63 τρισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με σχεδόν το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση του κινεζικού κρατικού καπιταλισμού, Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών

 

Και εδώ είναι ένα ακόμη από μια έκθεση του ΔΝΤ με τίτλο "Η Ασία είναι έτοιμη να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, ενισχυμένη από την επανέναρξη της Κίνας":

 

Η Κίνα και η Ινδία μαζί προβλέπεται να δημιουργήσουν περίπου το ήμισυ της παγκόσμιας ανάπτυξης φέτος. Η Ασία και ο Ειρηνικός είναι ένα σχετικά φωτεινό σημείο μέσα στο πιο σκοτεινό πλαίσιο της βραχώδους ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας.

Όπως δείχνει το διάγραμμα της εβδομάδας, η περιοχή θα συμβάλει περίπου στο 70% της παγκόσμιας ανάπτυξης φέτος—ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από ό, τι τα τελευταία χρόνια."Η Ασία είναι έτοιμη να οδηγήσει την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, ενισχυμένη από την επαναλειτουργία της Κίνας, το ΔΝΤ

 

 

Εν ολίγοις, το κινεζικό κρατικό μοντέλο ξεπερνά γρήγορα τις ΗΠΑ σχεδόν σε κάθε τομέα της βιομηχανίας και του εμπορίου και η επιτυχία του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η κυβέρνηση είναι ελεύθερη να ευθυγραμμίσει τη στρατηγική επανεπένδυσης με το όραμά της για το μέλλον. Αυτό επιτρέπει στο κράτος να αγνοήσει τη βραχυπρόθεσμη κερδοφορία των διαφόρων έργων του, υπό την προϋπόθεση ότι θέτουν τις βάσεις για μια ισχυρότερη και πιο επεκτατική οικονομία τα επόμενα χρόνια. Ο Κινέζος μεταρρυθμιστής Τσεν Γιουν αποκάλεσε αυτό το φαινόμενο "οικονομία κλουβιών πουλιών", που σημαίνει ότι η οικονομία μπορεί να "πετάξει ελεύθερα" μέσα στα όρια του ευρύτερου πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, η κινεζική ηγεσία βλέπει την οικονομία ως μέσο για την επίτευξη του συλλογικού οράματός της για το μέλλον.

 

Η επιτυχία της Κίνας οφείλεται μόνο εν μέρει στον έλεγχό της σε βασικές βιομηχανίες, όπως οι τράπεζες και το πετρέλαιο. Λάβετε υπόψη ότι "το μερίδιο των κρατικών επιχειρήσεων (κρατικές επιχειρήσεις) στο συνολικό αριθμό των εταιρειών στη χώρα έχει μειωθεί σε μόλις 5%, αν και το μερίδιό τους στη συνολική παραγωγή παραμένει στο 26%. Και παρόλο που ο κρατικός τομέας έχει συρρικνωθεί δραματικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει εφαρμόσει ένα τριετές σχέδιο δράσης με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των κρατικών επιχειρήσεων μετατρέποντάς τις σε "οντότητες της αγοράς" που διοικούνται από "μικτή ιδιοκτησία"."Με απλά λόγια, η Κίνα παραμένει προσηλωμένη στο δρόμο της απελευθέρωσης παρά τις έντονες επικρίσεις στη Δύση.

 

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το λεγόμενο κινεζικό θαύμα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ αν η Κίνα είχε εφαρμόσει τα προγράμματα που συνιστούσαν οι λεγόμενοι "δυτικοί εμπειρογνώμονες". Αν η Κίνα είχε επιβάλει τις ριζικές μεταρρυθμίσεις (όπως η "θεραπεία σοκ") που έκανε η Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, τότε θα είχαν βιώσει το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς, οι Κινέζοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αγνόησαν τις συμβουλές των δυτικών οικονομολόγων και ανέπτυξαν τη δική τους σταδιακή ατζέντα μεταρρυθμίσεων που παρήγαγε επιτυχία πέρα από τα πιο τρελά όνειρα κανενός. Η ιστορία συνοψίζεται σε ένα βίντεο στο You Tube με τίτλο "Πώς η Κίνα (στην πραγματικότητα) έγινε πλούσια". Έχω μεταγράψει μέρος του παρακάτω κειμένου. Οποιαδήποτε λάθη είναι δικά μου:

 

Η πιο εκπληκτική οικονομική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών ήταν η άνοδος της Κίνας. Από το 1980 έως το 2020, η οικονομία της Κίνας αυξήθηκε περισσότερο από 75 φορές. Ήταν η μεγαλύτερη και ταχύτερη βελτίωση των υλικών συνθηκών στη σύγχρονη ιστορία.... Η Κίνα ήταν μια από τις φτωχότερες χώρες της γης, αλλά τώρα είναι μια οικονομική δύναμη... οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Οι άνθρωποι το αποκαλούν κινεζικό θαύμα. Μερικοί άνθρωποι περιγράφουν αυτό το θαύμα ως μια απλή ιστορία της "ελεύθερης αγοράς". Λένε "είναι μια απλή ιστορία. Η Κίνα ήταν φτωχή (αλλά) τότε η οικονομία απελευθερώθηκε από τη λαβή του κράτους. Τώρα η Κίνα είναι πλούσια."Αλλά αυτό είναι παραπλανητικό. Η άνοδος της Κίνας δεν ήταν θρίαμβος της ελεύθερης αγοράς. ...

 

Από τη δεκαετία του 1980, οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς έχουν σαρώσει τον κόσμο. Πολλές χώρες έχουν υποστεί εκτεταμένες μεταμορφώσεις. Απελευθέρωση των τιμών, ιδιωτικοποίηση ολόκληρων βιομηχανιών και άνοιγμα στο ελεύθερο εμπόριο. Αλλά πολλές από τις οικονομίες που υποβλήθηκαν στην αγορά εν μία νυκτί έκτοτε έχουν παραμείνει στάσιμες ή έχουν αποσυντεθεί. Κανένα από αυτά δεν είχε ρεκόρ ανάπτυξης όπως αυτό που παρατηρήθηκε στην Κίνα. Οι αφρικανικές χώρες γνώρισαν βίαιη οικονομική συρρίκνωση. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής γνώρισαν 25 χρόνια στασιμότητας. Αν συγκρίνουμε την Κίνα με τη Ρωσία, τον άλλο γίγαντα του κομμουνισμού τον 20ο αιώνα, η αντίθεση είναι ακόμη πιο συγκλονιστική.

 

Υπό τον κρατικό σοσιαλισμό, η Ρωσία ήταν μια βιομηχανική υπερδύναμη, ενώ η Κίνα ήταν ακόμα σε μεγάλο βαθμό μια γεωργική οικονομία. Ωστόσο, κατά την ίδια περίοδο που οι κινεζικές μεταρρυθμίσεις οδήγησαν σε απίστευτη οικονομική ανάπτυξη, η μεταρρύθμιση της Ρωσίας οδήγησε σε μια βίαιη κατάρρευση. Τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία ήταν οικονομίες που διατάχθηκαν σε μεγάλο βαθμό μέσω κρατικών Διοικήσεων. ….Η Ρωσία ακολούθησε τις συστάσεις της πιο " επιστημονικής οικονομίας "εκείνη την εποχή, μια πολιτική της λεγόμενης" θεραπείας σοκ " ως βασική αρχή, η ιδέα ήταν ότι η παλιά σχεδιασμένη οικονομία έπρεπε να καταστραφεί, για να δημιουργηθεί χώρος για την εμφάνιση της αγοράς.... Η Ρωσία αναμένεται να αναδυθεί ως μια πλήρης οικονομία εν μία νυκτί. ... Όταν ο Μπόρις Γέλτσιν ανέλαβε την εξουσία, εξάλειψε όλους τους ελέγχους τιμών, ιδιωτικοποίησε κρατικές εταιρείες και περιουσιακά στοιχεία και άνοιξε αμέσως τη Ρωσία στο παγκόσμιο εμπόριο. Το αποτέλεσμα ήταν μια καταστροφή. Η ρωσική οικονομία ήταν ήδη σε αταξία, αλλά η θεραπεία σοκ ήταν ένα θανατηφόρο πλήγμα. (Δυτικοί οικονομολόγοι) προέβλεψαν κάποιο βραχυπρόθεσμο πόνο, αλλά αυτό που δεν είδαν να έρχεται ήταν πόσο σοβαρές και καταστροφικές θα ήταν οι επιπτώσεις. Οι τιμές καταναλωτή ξέφυγαν από τον έλεγχο, ο υπερπληθωρισμός επικράτησε, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 40%.

Η ύφεση της θεραπείας σοκ στη Ρωσία ήταν βαθύτερη και μεγαλύτερη από τη Μεγάλη Ύφεση με μεγάλο περιθώριο. Ήταν μια καταστροφή για τους απλούς Ρωσική.... Ο αλκοολισμός, ο παιδικός υποσιτισμός και το έγκλημα πέρασαν από την οροφή. Το προσδόκιμο ζωής για ρωσική άνδρες μειώθηκε κατά 7 χρόνια, περισσότερο από ό, τι οποιαδήποτε βιομηχανική χώρα έχει βιώσει ποτέ σε καιρό ειρήνης. Η Ρωσία δεν απέκτησε ελεύθερη αγορά εν μία νυκτί. Αντ ' αυτού, πήγε από μια στάσιμη οικονομία σε ένα κοίλο ναυάγιο που διοικείται από ολιγάρχες. Αν η απλή απαλλαγή από τους ελέγχους των τιμών και την κυβερνητική απασχόληση δεν δημιούργησε ευημερία, αλλά κατέστρεψε την οικονομία και σκότωσε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, τότε σαφώς, η ταχεία μετάβαση στις "ελεύθερες αγορές" δεν ήταν η λύση. …

 

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η Κίνα εξέτασε την εφαρμογή του ίδιου τύπου ξαφνικών μεταρρυθμίσεων που ακολούθησε η Ρωσία. Η ιδέα της εκκίνησης από μια καθαρή πλάκα ήταν ελκυστική και η θεραπεία σοκ προωθήθηκε ευρέως από (σεβαστούς) οικονομολόγους... αλλά στο τέλος, η Κίνα αποφάσισε να μην εφαρμόσει θεραπεία σοκ. ... Αντί να χτυπήσει ολόκληρη την οικονομία ταυτόχρονα, η Κίνα αναμορφώθηκε σταδιακά και πειραματικά. Οι δραστηριότητες της αγοράς ήταν ανεκτές ή προωθήθηκαν ενεργά σε μη βασικά μέρη της οικονομίας. Η Κίνα εφάρμοσε μια πολιτική διπλής τιμολόγησης.... Η Κίνα μαθαίνει από.. τα πιο ανεπτυγμένα έθνη του κόσμου, χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Καθένας από αυτούς διαχειριζόταν και σχεδίαζε την ανάπτυξη των δικών του οικονομιών. και αγορές, προστατεύοντας τις βιομηχανίες πρώιμου σταδίου και ελέγχοντας τις επενδύσεις.

 

Οι οικονομολόγοι της Δυτικής ελεύθερης αγοράς πίστευαν ότι αυτό το σύστημα θα ήταν καταστροφή .... Αλλά οι ηγέτες της Κίνας δεν άκουσαν, και ενώ η Ρωσία κατέρρευσε μετά την παρακολούθηση του προγράμματος "θεραπεία σοκ", η Κίνα είδε αξιοσημείωτη επιτυχία. Το κράτος διατήρησε τον έλεγχο της ραχοκοκαλιάς της βιομηχανικής οικονομίας, καθώς και την ιδιοκτησία της γης,. Καθώς η Κίνα εξελίχθηκε στη νέα δυναμική της οικονομίας της, οι κρατικοί θεσμοί δεν υποβαθμίστηκαν σε απολιθώματα από το παρελθόν, αλλά ήταν συχνά οι οδηγοί στα σύνορα των νέων βιομηχανιών, προστατεύοντας και εγγυώντας τη δική τους ανάπτυξη. Η Κίνα σήμερα δεν είναι μια ΕΛΕΎΘΕΡΗ οικονομία της αγοράς με καμία έννοια της λέξης. Είναι μια οικονομία της αγοράς υπό την ηγεσία του κράτους. Η κυβέρνηση κατέχει ουσιαστικά όλη τη γη και η Κίνα αξιοποιεί την κρατική ιδιοκτησία μέσω του ανταγωνισμού της αγοράς για να κατευθύνει την οικονομία. Η προσέγγιση της θεραπείας σοκ που υποστηρίχθηκε σε όλο τον κόσμο ήταν μια αποτυχία. Ενώ η Ρωσία κατέρρευσε μετά την ξαφνική μετάβασή της, οι σταδιακές μεταρρυθμίσεις της Κίνας της επέτρεψαν να επιβιώσει. Και αυτό έκανε όλη τη διαφορά."Πώς Η Κίνα (Στην Πραγματικότητα) Έγινε Πλούσια", You Tube.

 

Το γεγονός ότι οι κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις προστατεύονται από τον ξένο ανταγωνισμό και λαμβάνουν κρατικές επιδοτήσεις, έχει εξοργίσει ξένες εταιρείες που πιστεύουν ότι η Κίνα έχει αθέμιτο πλεονέκτημα και δεν παίζει με τους κανόνες. Αυτό είναι σίγουρα δίκαιη κριτική, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι οι μονομερείς κυρώσεις της Ουάσιγκτον—οι οποίες έχουν πλέον επιβληθεί σε περίπου το ένα τρίτο όλων των χωρών του κόσμου-αποτελούν επίσης σαφή παραβίαση των κανόνων του ΠΟΕ. Σε κάθε περίπτωση, η προσέγγιση της Κίνας στην αγορά υπό το Xi ήταν αμφίσημη στην καλύτερη περίπτωση. Και ενώ "το μερίδιο του κρατικού τομέα στη βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε από 81% το 1980 σε 15% το 2005", (στο πνεύμα της μεταρρύθμισης) ο Xi έχει επίσης εξασφαλίσει ότι το ΚΚΚ έχει μεγαλύτερη επιρροή στην εταιρική διαχείριση και τη λήψη εταιρικών αποφάσεων. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν έχει περάσει καλά με τιτάνες επιχειρήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ που πιστεύουν ακράδαντα ότι οι εταιρικοί ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να κυβερνούν το κόκορα. (όπως συμβαίνει στη Δύση.)

 

Το μεγαλύτερο ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι ότι η Κίνα επιδοτεί τις κρατικές επιχειρήσεις της ή ακόμη και ότι η Κίνα πρόκειται να γίνει η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο μέσα στην επόμενη δεκαετία. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η Κίνα δεν έχει αφομοιωθεί με την καθοδηγούμενη από την Ουάσινγκτον "τάξη βασισμένη σε κανόνες" όπως είχε αρχικά προβλεφθεί. Το γεγονός είναι ότι οι Κινέζοι ηγέτες είναι έντονα πατριωτικοί και δεν έχουν καμία πρόθεση να γίνουν υποτελές κράτος στην παγκόσμια αυτοκρατορία του Θείου Σαμ. Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο που ο πολιτικός αναλυτής Alfred McCoy ρίχνει φως σε ένα άρθρο στο Counterpunch:

 

Ο αυξανόμενος έλεγχος της Κίνας στην Ευρασία αντιπροσωπεύει σαφώς μια θεμελιώδη αλλαγή στη γεωπολιτική αυτής της ηπείρου. Πιστευμένος ότι το Πεκίνο θα έπαιζε το παγκόσμιο παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες των ΗΠΑ, το κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον έκανε έναν σημαντικό στρατηγικό λάθος υπολογισμό το 2001 παραδεχόμενο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). "Σε όλο το ιδεολογικό φάσμα, εμείς στην Κοινότητα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ", ομολόγησαν δύο πρώην μέλη της κυβέρνησης Ομπάμα, " συμμεριζόμαστε την υποκείμενη πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ η εξουσία και η ηγεμονία θα μπορούσαν εύκολα να διαμορφώσουν την Κίνα σύμφωνα με τις προτιμήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών... όλες οι πλευρές της συζήτησης πολιτικής έσφαλαν. Σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία μετά την ένταξή του στον ΠΟΕ, οι ετήσιες εξαγωγές του Πεκίνου προς τις ΗΠΑ αυξήθηκαν σχεδόν πενταπλάσια και τα συναλλαγματικά του αποθέματα αυξήθηκαν από μόλις 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρωτοφανή 4 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2013. Η άνοδος της Κίνας και η πτώση των ΗΠΑ

 

Σαφώς, τα μανταρίνια της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έκαναν ένα καταστροφικό σφάλμα κατά την κρίση σχετικά με την Κίνα, αλλά τώρα δεν υπάρχει τρόπος να αναιρεθεί η ζημιά. Η Κίνα όχι μόνο θα αναδειχθεί ως η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, αλλά θα ελέγξει και το δικό της πεπρωμένο σε αντίθεση με τα δυτικά έθνη που έχουν ενταχθεί στο ολιγαρχικό σύστημα (WEF) που αποφασίζει τα πάντα, από την πολιτική για το κλίμα έως τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και από τα μπάνια των τρανσέξουαλ έως τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτές οι πολιτικές καθορίζονται από ολιγάρχες που ελέγχουν τους πολιτικούς, τα μέσα ενημέρωσης και το εκτεταμένο βαθύ κράτος. Και πάλι, το ζήτημα με την Κίνα δεν είναι το μέγεθος ή τα χρήματα; πρόκειται για τον έλεγχο. Η Κίνα ελέγχει επί του παρόντος το δικό της μέλλον ανεξάρτητα από την "τάξη που βασίζεται σε κανόνες" που την καθιστά απειλή για το ίδιο σύστημα.

 

Αν κοιτάξουμε ξανά το πρώτο διάγραμμα (παραπάνω), μπορούμε να καταλάβουμε γιατί η Ουάσιγκτον έσπευσε στον πόλεμο μεσολάβησης με τη Ρωσία. Σε τελική ανάλυση, εάν η Κίνα ήταν σε θέση να διαδώσει το σιδηροδρομικό της δίκτυο υψηλής ταχύτητας σε όλη την Κίνα σε μόλις 12 χρόνια, τι θα φέρουν τα επόμενα 12 χρόνια; Αυτό ανησυχεί την Ουάσιγκτον.

 

Η ανάδυση της Κίνας ως περιφερειακού ηγεμόνα στην ασιατική ήπειρο είναι σχεδόν βέβαιο σε αυτό το σημείο. Ποιος μπορεί να το σταματήσει;

 

Όχι Στην Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ βρίσκονται επί του παρόντος σε τέλμα στην Ουκρανία, παρόλο που η Ουκρανία υποτίθεται ότι ήταν ένα σημείο εκτόξευσης για την εξάπλωση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων σε όλη την Κεντρική Ασία και (τελικά) την περικύκλωση, την απομόνωση και τον περιορισμό της Κίνας. Αυτό ήταν το σχέδιο, αλλά το σχέδιο φαίνεται λιγότερο πιθανό κάθε μέρα. Και θυμηθείτε τη σημασία που ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Zbigniew Brzezinski έθεσε στην Ευρασία στο κλασικό του The Grand Chessboard πριν από σχεδόν 3 δεκαετίες. Είπε::

 

"Η Ευρασία είναι η μεγαλύτερη ήπειρος του πλανήτη και είναι γεωπολιτικά αξονική. Μια δύναμη που κυριαρχεί στην Ευρασία θα ελέγχει δύο από τις τρεις πιο προηγμένες και οικονομικά παραγωγικές περιοχές του κόσμου. ….Περίπου το 75% των ανθρώπων του κόσμου ζουν στην Ευρασία και το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού πλούτου του κόσμου βρίσκεται επίσης εκεί, τόσο στις επιχειρήσεις του όσο και κάτω από το έδαφός του. Η Ευρασία αντιπροσωπεύει το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ και περίπου τα τρία τέταρτα των παγκόσμιων γνωστών ενεργειακών πόρων."(Η μεγάλη σκακιέρα: Η αμερικανική υπεροχή και οι γεωστρατηγικές της επιταγές, Zbigniew Brzezinski, σ. 31)

 

Η συναίνεση μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής mucky-mucks είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνουν ο κυρίαρχος παίκτης στην Κεντρική Ασία εάν ελπίζουν να διατηρήσουν την τρέχουσα υψηλή θέση τους στην παγκόσμια τάξη. Ο πρώην Υφυπουργός Άμυνας Πολ Βόλφοβιτς έφτασε στο σημείο να πει ότι η "πρώτη προτεραιότητα" της Ουάσιγκτον πρέπει να είναι "να αποτρέψει την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, που αποτελεί απειλή με τη σειρά εκείνης που αποτελούσε προηγουμένως η Σοβιετική Ένωση."Τα συναισθήματα του Wolfowitz εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται σε όλα τα πρόσφατα έγγραφα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας και της στρατηγικής Εθνικής Άμυνας. Όλοι οι ειδήμονες συμφωνούν σε ένα και μόνο πράγμα: ότι οι ΗΠΑ πρέπει να επικρατήσουν στο σχέδιό τους να ελέγξουν την Κεντρική Ασία.

 

Αλλά πόσο πιθανό είναι αυτό τώρα; Πόσο πιθανό είναι η Ρωσία να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ουκρανία και να εμποδιστεί να αντιταχθεί στις ΗΠΑ στην Ευρασία; Πόσο πιθανό είναι η πρωτοβουλία της Κίνας για τη ζώνη και τον δρόμο να μην επεκταθεί σε όλη την Ασία και στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και ακόμη και τη Λατινική Αμερική; Δείτε αυτό το σύντομο απόσπασμα για το σχέδιο ζώνης και δρόμου της Κίνας:

 

Η Κίνα κατασκευάζει το μεγαλύτερο έργο Οικονομικής Ανάπτυξης και κατασκευής στον κόσμο που έχει αναληφθεί ποτέ: ο νέος δρόμος του Μεταξιού. Το έργο στοχεύει σε μια επαναστατική αλλαγή στον οικονομικό χάρτη του κόσμου...το φιλόδοξο όραμα είναι να αναστηθεί ο αρχαίος δρόμος του Μεταξιού ως ένας σύγχρονος διαμετακομιστικός, εμπορικός και οικονομικός διάδρομος που εκτείνεται από τη Σαγκάη στο Βερολίνο. Ο "δρόμος" θα διασχίσει την Κίνα, τη Μογγολία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Πολωνία και τη Γερμανία, εκτείνοντας πάνω από 8.000 μίλια, δημιουργώντας μια οικονομική ζώνη που εκτείνεται πάνω από το ένα τρίτο της περιφέρειας της γης.

 

Το σχέδιο προβλέπει την κατασκευή σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας, δρόμων και αυτοκινητοδρόμων, δικτύων μεταφοράς και διανομής ενέργειας και Δικτύων οπτικών ινών. Οι πόλεις και τα λιμάνια κατά μήκος της διαδρομής θα στοχεύουν στην οικονομική ανάπτυξη.

 

Ένα εξίσου ουσιαστικό μέρος του σχεδίου είναι ένα θαλάσσιο στοιχείο "Maritime Silk Road" (MSR), τόσο φιλόδοξο όσο το χερσαίο έργο του, που συνδέει την Κίνα με τον Περσικό Κόλπο και τη Μεσόγειο Θάλασσα μέσω της Κεντρικής Ασίας και του Ινδικού Ωκεανού. Όταν ολοκληρωθεί, όπως ο αρχαίος δρόμος του Μεταξιού, θα συνδέσει τρεις ηπείρους: την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. (και, τώρα, Λατινική Αμερική) η αλυσίδα έργων υποδομής θα δημιουργήσει τον μεγαλύτερο οικονομικό διάδρομο στον κόσμο, καλύπτοντας πληθυσμό 4,4 δισεκατομμυρίων και οικονομική παραγωγή 21 τρισεκατομμυρίων δολαρίων…

Για τον κόσμο γενικότερα, οι αποφάσεις του για το δρόμο δεν είναι τίποτα λιγότερο από σημαντικές. Το τεράστιο έργο έχει τη δυνατότητα για μια νέα αναγέννηση στο εμπόριο, τη βιομηχανία, την ανακάλυψη, τη σκέψη, την εφεύρεση και τον πολιτισμό που θα μπορούσε κάλλιστα να ανταγωνιστεί τον αρχικό δρόμο του Μεταξιού. Γίνεται επίσης σαφέστερο μέρα με τη μέρα ότι οι γεωπολιτικές συγκρούσεις για το έργο θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ Ανατολής και δύσης για κυριαρχία στην Ευρασία. Το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου βέβαιο. ("Ο Νέος Δρόμος Του Μεταξιού Θα Μπορούσε Να Αλλάξει Την Παγκόσμια Οικονομία Για Πάντα", Robert Berke, Τιμή Πετρελαίου)

Το Μέλλον Είναι Η Κίνα

 

Το "σχέδιο υποδομής υπογραφής" του Σι Τζινπίνγκ αναδιαμορφώνει τις εμπορικές σχέσεις σε όλη την Κεντρική Ασία και σε όλο τον κόσμο. Το BRI θα περιλαμβάνει τελικά περισσότερες από 150 χώρες και μυριάδες διεθνείς οργανισμούς. Είναι, χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο έργο υποδομής και επενδύσεων στην ιστορία, το οποίο θα περιλαμβάνει το 65% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Οι βελτιώσεις στις οδικές, σιδηροδρομικές και θαλάσσιες διαδρομές θα αυξήσουν σημαντικά τη συνδεσιμότητα, θα μειώσουν το κόστος αποστολής, θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα και θα ενισχύσουν την ευρεία ευημερία. Η ζώνη και ο δρόμος είναι η προσπάθεια της Κίνας να αντικαταστήσει την καταρρέουσα μετά τον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο "βασισμένη σε κανόνες" τάξη με ένα σύστημα που σέβεται την κυριαρχία των Εθνών, απορρίπτει τη μονομέρεια και βασίζεται σε αρχές που βασίζονται στην αγορά για να επηρεάσει μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου.

 

Το BRI είναι το πρόσωπο του καπιταλισμού του 21ου αιώνα και είναι βέβαιο ότι θα μετατοπίσει τον τόπο της παγκόσμιας εξουσίας ανατολικά στο Πεκίνο, το οποίο πρόκειται να γίνει το de facto κέντρο του κόσμου.

 

 unz.com/mwhitney