γράφει ο Andrea Marcigliano
Γεννιέται η Συμμαχία του Σαχέλ. Μια στρατιωτική και πολιτική συμφωνία μεταξύ του Μάλι, της Μπουρκίνα Φάσο και του Νίγηρα. Λίγοι έχουν μιλήσει γι' αυτό. Αλλά είναι ένα επαναστατικό γεγονός. Η γεωγραφία της Αφρικής αλλάζει. Με γοργούς ρυθμούς. Και οι χάρτες που χρησιμοποιούνται ακόμη σήμερα, οι οποίοι στην πραγματικότητα αναπαράγουν εκείνους της αποικιοκρατικής περιόδου, κινδυνεύουν σύντομα να καταλήξουν στο πατάρι.
Η ισορροπία της Βορειοδυτικής και της Κεντρικής Αφρικής φαίνεται να έχει παγώσει. Σταμάτησε την εποχή της αποικιοκρατίας, ιδίως της γαλλικής αποικιοκρατίας, η οποία άφησε τα εδάφη αυτά εντελώς χέρσα. Χωρίς ποτέ να τις αφήσει πραγματικά.
Στην πραγματικότητα, η άμεση αποικιακή κυριαρχία αντικαταστάθηκε απλώς από έναν όχι λιγότερο αυστηρό έλεγχο των οικονομικών πόρων, του νομίσματος και των αποθεμάτων χρυσού των χωρών που προέκυψαν από τη μόνη φαινομενική διαδικασία αποαποικιοποίησης. Διατήρησε ακόμη και μια άμεση στρατιωτική παρουσία. Η παρουσία αυτή ενισχύθηκε από τη διακηρυγμένη επιθυμία συνεργασίας στον αγώνα κατά του ισλαμικού τζιχαντισμού.
Η κυβέρνηση παρέμεινε, ονομαστικά, στα χέρια των τοπικών ηγετών - θα ήταν παράλογο να μιλάμε για ελίτ - με ετεροδιοίκηση από το Παρίσι. Και σχεδόν πάντα αυτοαναφορικά και βαθιά διεφθαρμένα. Ανίκανοι, με σπάνιες εξαιρέσεις, να δώσουν εθνικό νόημα σε χώρες που είχαν σχηματιστεί αποκλειστικά με βάση τα σύνορα των πρώην αποικιακών διοικητηρίων. Χωρίς κανένα σεβασμό στις εθνικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές των λαών τους.
Για δεκαετίες, αυτές οι αφρικανικές χώρες έχουν συνηθίσει σε έντονες φυλετικές εντάσεις. Και χρόνια πολιτική αστάθεια, η οποία καλύπτεται μόνο εν μέρει από προσωποπαγή καθεστώτα. Και συχνά οικογενειακά καθεστώτα, όπως το σαραντάχρονο καθεστώς Μπόνγκο στη Γκαμπόν.
Όλα αυτά, ωστόσο, ποτέ δεν υπονόμευσαν τα αποικιακά συμφέροντα. Και ιδιαίτερα εκείνα της Γαλλίας, η οποία συνέχισε να τρέφεται στις πλάτες των πρώην (αν μπορεί να τις αποκαλέσει κανείς έτσι) αποικιών της. Σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πλούτου της Γαλλίας προέρχεται από την αφρικανική της αυτοκρατορία.
Σήμερα, ωστόσο, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Αυτή η νέα σαχελιανή συμμαχία αποδυναμώνει την ECOWAS, η οποία ήταν πάντα ένα πειθήνιο εργαλείο στα χέρια των Ηλυσίων. Και ανοίγει εντελώς νέους ορίζοντες.
Αλλά δεν είναι μόνο η σύγκρουση, προς το παρόν λανθάνουσα, μεταξύ των (κατώτερων) συμμάχων της Γαλλίας και των ανταρτών. Ολόκληρη η Αφρική φαίνεται να έχει γίνει πυριτιδαποθήκη. Και οι προσπάθειες του παλατιού των Ηλυσίων να χαλαρώσει τις τεταμένες σχέσεις με την Αλγερία δεν έχουν μεγάλη επιτυχία. Η τελευταία έχει δηλώσει δημόσια την υποστήριξή της στον Νίγηρα και τη νέα Συμμαχία.
Αντιθέτως, είχε ένα αποτέλεσμα μπούμερανγκ. Η αποξένωση των σχέσεων με το Μαρόκο. Όπως αποδεικνύεται από τον σνομπισμό που έδειξε το Ραμπάτ στον Μακρόν. Πρώτον, το Μαρόκο αρνήθηκε τη γαλλική βοήθεια κατά τη διάρκεια του πρόσφατου τραγικού σεισμού. Στη συνέχεια αρνήθηκε δημοσίως την επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου και τη συνάντησή του με τον βασιλιά Μοχάμεντ ΣΤ'.
Και στη συνέχεια το πραξικόπημα στην Γκαμπόν. Και το πραξικόπημα, το οποίο αργότερα διαψεύστηκε αλλά σαφώς επιχειρήθηκε, στο Κονγκό. Παίζονται παράξενα διεθνή παιχνίδια. Διότι, ενώ είναι αλήθεια ότι η Μόσχα υποστηρίζει την εξέγερση των κρατών του Σαχέλ -με ολοένα και πιο εμφανή την παρουσία ρωσικών PMCs, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Βάγκνερ-, ακόμη και η Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να είναι δυσαρεστημένη με ορισμένες αλλαγές στην Κεντρική Αφρική. Ξεκινώντας, ακριβώς, από την Γκαμπόν.
Μια στάση που αποκαλύπτει πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τον κακώς κρυμμένο στόχο να αντικαταστήσουν το Παρίσι στον έλεγχο μιας συγκεκριμένης αφρικανικής περιοχής.
Η Αφρική είναι το νέο θέατρο του μεγάλου παιχνιδιού. Ένα παιχνίδι μεταξύ δυνάμεων που δεν ακολουθεί κανένα προκαθορισμένο μοτίβο. Δεν υπάρχουν επίσημες συμμαχίες ή ευθυγραμμίσεις.Ένα παιχνίδι στο οποίο είναι πολύ δύσκολο, σήμερα, να προσδιοριστούν με σαφήνεια οι γραμμές και τα σύνορα.Ένα πράγμα είναι βέβαιο.Ο χάρτης της Αφρικής αλλάζει ραγδαία. Και η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα να εκδιωχθεί από την ήπειρο που κάποτε θεωρούσε δική της.
Καιρός ήταν να αλλάξει ο χάρτης της Αφρικής από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλ. τους Αφρικανούς και να διαλυθούν τα τεχνητά επιβληθέντα σύνορα από τους Γάλλους-Αγγλους - Πορτογάλλους που όχι μόνον δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα αλλά οδήγησαν σε αέναη αιματοχυσία και εμφυλίους πολέμους όλες σχεδόν τις αφρικανικές χώρες!
ΑπάντησηΔιαγραφή