Μπαλέτο ουδετερότητας της Ρωσίας για Ισραήλ-Παλαιστίνη

 του Pepe Escobar

Ενώ ορισμένα ρωσικά βαριά ονόματα πιέζουν για να επαναπροσδιορίσουν το Ισραήλ ως εχθρικό κράτος, το Κρεμλίνο είναι απίθανο να υποχωρήσει. Αντ' αυτού, η Μόσχα θα παραμείνει "ουδέτερη" για να μεγιστοποιήσει την επιρροή της στη Δυτική Ασία, ενώ παράλληλα θα πλησιάσει περισσότερο τον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο.

Είναι δυνατόν ο φιλοσημίτης Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν να επανεκτιμά αργά αλλά σταθερά τη γεωπολιτική του εκτίμηση για το Ισραήλ; Το να το αποκαλέσει κανείς αυτό ως τον βασικό γρίφο στους διαδρόμους της εξουσίας της Μόσχας είναι στην πραγματικότητα μια υποτίμηση.

Δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια μιας τέτοιας σεισμικής μετατόπισης - τουλάχιστον όσον αφορά την επίσημα "ουδέτερη" ρωσική θέση για το δυσεπίλυτο δράμα Ισραήλ-Παλαιστίνης.

Εκτός από μια εκπληκτική δήλωση την περασμένη Παρασκευή στη Σύνοδο Κορυφής της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (CIS) στο Μπισκέκ, όταν ο Πούτιν κατακεραύνωσε τις "σκληρές μεθόδους" που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για τον αποκλεισμό της Γάζας και τις συνέκρινε με "την πολιορκία του Λένινγκραντ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου".

"Αυτό είναι απαράδεκτο", δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος και προειδοποίησε ότι όταν όλοι οι 2,2 εκατομμύρια άμαχοι της Γάζας "πρέπει να υποφέρουν, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των παιδιών, είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να συμφωνήσει με αυτό".

  Τα σχόλια του Πούτιν μπορεί να ήταν μια ένδειξη των αλλαγών που βρίσκονται σε εξέλιξη στην απογοητευτικά αδιαφανή σχέση Ρωσίας-Ισραήλ. Αμέσως μετά είναι αυτό το πολύ σημαντικό άρθρο που δημοσιεύθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Vzglyad, μια ιστοσελίδα στρατηγικής ασφάλειας που βρίσκεται κοντά στο Κρεμλίνο, με τον διπλωματικό τίτλο "Γιατί η Ρωσία παραμένει ουδέτερη στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή".   

Είναι ζωτικής σημασίας να σημειωθεί ότι μόλις πριν από έξι μήνες και αντικατοπτρίζοντας μια σχεδόν συναίνεση μεταξύ της κοινότητας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, οι συντάκτες της Vzglyad καλούσαν τη Μόσχα να μετατοπίσει το σημαντικό πολιτικό της βάρος προς την υποστήριξη του υπ' αριθμόν ένα ζητήματος για τον αραβικό και τον ισλαμικό κόσμο.  

Το άρθρο σημείωσε τα βασικά σημεία που εξέφρασε ο Πούτιν στο Μπισκέκ: δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στις διαπραγματεύσεις- το Τελ Αβίβ δέχθηκε μια βίαιη επίθεση και έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του- μια πραγματική διευθέτηση είναι δυνατή μόνο μέσω ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.  


Ο Ρώσος πρόεδρος τάσσεται υπέρ της αρχικής λύσης των "δύο κρατών" του ΟΗΕ και πιστεύει ότι ένα παλαιστινιακό κράτος θα πρέπει να δημιουργηθεί "με ειρηνικά μέσα". Όμως, όσο κι αν η σύγκρουση ήταν "άμεσο αποτέλεσμα της αποτυχημένης πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή", ο Πούτιν απορρίπτει τα σχέδια του Τελ Αβίβ να ξεκινήσει χερσαία επιχείρηση στη Γάζα.


Αυτή η εξειδικευμένη αντιστάθμιση δεν αποτελεί σίγουρα απόδειξη ότι ο Πούτιν ταλαντεύεται σε αυτό που αποτελεί σχεδόν συναίνεση μεταξύ του Γενικού Επιτελείου, των σιλόβικων σε διάφορες υπηρεσίες πληροφοριών και του υπουργείου Άμυνας του [ Σημ.Διόδοτου: Σιλόβικος είναι ένα πρόσωπο που εργάζεται για οποιονδήποτε κρατικό οργανισμό που έχει την άδεια να χρησιμοποιεί βία εναντίον πολιτών ή άλλων. Παράδειγμα, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, η ρωσική εθνική αστυνομία, ο ρωσικός εθνικός έλεγχος ναρκωτικών, ο ρωσικός έλεγχος μετανάστευσης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η πολιτική αστυνομία FSB, η πρώην KGB κ.ά.] Θεωρούν ότι το Ισραήλ μπορεί να είναι de facto εχθρός της Ρωσικής Ομοσπονδίας, συμμαχικός με την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

 

Ακολούθα το χρήμα

Το Τελ Αβίβ ήταν εξαιρετικά προσεκτικό στο να μην ανταγωνιστεί μετωπικά τη Ρωσία στην Ουκρανία, και αυτό μπορεί να είναι άμεση συνέπεια των διαβόητα εγκάρδιων σχέσεων μεταξύ του Πούτιν και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου.  

Ωστόσο, πολύ πιο σημαντικές από το Ισραήλ στη γεωπολιτική σκακιέρα είναι οι εξελισσόμενες σχέσεις της Μόσχας με τα αραβικά κράτη σήμερα, ιδίως με την εταίρο του ΟΠΕΚ+ Σαουδική Αραβία, η οποία έχει συμβάλει στη ματαίωση των δυτικών προσπαθειών για τον έλεγχο των τιμών του πετρελαίου.

Επίσης, εξαιρετικά κεντρική θέση στη χάραξη περιφερειακής πολιτικής της Ρωσίας κατέχει η στρατηγική της εταιρική σχέση με το Ιράν, η οποία έχει αποκομίσει μερίσματα στη Συρία και τον Καύκασο και η οποία συμβάλλει στον περιορισμό του αμερικανικού επεκτατισμού. Τέλος, το πολύπλοκο, πολυεπίπεδο, μπρος-πίσω της Μόσχας με την Άγκυρα είναι ζωτικής σημασίας για τις ρωσικές οικονομικές και γεωπολιτικές φιλοδοξίες στην Ευρασία.  

Και οι τρεις δυτικοασιατικές δυνάμεις είναι κράτη με μουσουλμανική πλειοψηφία, σημαντικές σχέσεις για μια πολυπολική Ρωσία που φιλοξενεί τον δικό της σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό.

Και για αυτούς τους τρεις περιφερειακούς παράγοντες, χωρίς διάκριση, η τρέχουσα συλλογική τιμωρία της Γάζας υπερβαίνει κάθε πιθανή κόκκινη γραμμή.     


Το Ισραήλ δεν είναι επίσης τόσο σημαντικό πλέον στις οικονομικές εκτιμήσεις της Μόσχας. Από τη δεκαετία του 1990, τεράστιες ποσότητες ρωσικών κεφαλαίων διακινούνται προς το Ισραήλ, αλλά τώρα, ένα σημαντικό μέρος επιστρέφει κατευθείαν πίσω στη Ρωσία.


Η περιβόητη περίπτωση του δισεκατομμυριούχου Μιχαήλ Φρίντμαν απεικονίζει καλά αυτή τη νέα πραγματικότητα. Ο ολιγάρχης εγκατέλειψε το σπίτι του στο Ηνωμένο Βασίλειο και μετακόμισε στο Ισραήλ μια εβδομάδα πριν από την έναρξη του Al-Aqsa Flood - το οποίο με τη σειρά του τον έκανε να αρπάξει βιαστικά το ρωσικό του διαβατήριο και να κατευθυνθεί στη Μόσχα για ασφάλεια.


Ο Φρίντμαν, ο οποίος ηγείται του ομίλου Alfa Group με σημαντικά συμφέροντα στις τηλεπικοινωνίες, τις τράπεζες, το λιανικό εμπόριο και τις ασφάλειες και είναι ένας πλούσιος επιζών της οικονομικής κρίσης του 1998, είναι ύποπτος από τους Ρώσους ότι "συνεισέφερε" έως και 150 εκατομμύρια δολάρια στο εχθρικό καθεστώς του Κιέβου.


Η αντίδραση του προέδρου της Δούμας Βιατσεσλάβ Βολοντίν δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη - ή λιγότερο ανήσυχη για τα συναισθήματα του Ισραήλ επί του θέματος:

"Όποιος έφυγε από τη χώρα και συμμετείχε σε καταδικαστέες πράξεις, πανηγυρίζοντας για πυροβολισμούς σε ρωσικό έδαφος και ευχόμενος νίκη στο ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι όχι μόνο δεν είναι ευπρόσδεκτος εδώ, αλλά αν επιστρέψει, το Μαγκαντάν (διαβόητο λιμάνι διέλευσης προς τα γκουλάγκ την εποχή του Στάλιν) τον περιμένει".   


Η ρωσοφοβία συναντά τη συλλογική τιμωρία


Καθώς η συλλογική Δύση κατέφυγε σε ένα μονομανές "Είμαστε όλοι Ισραηλινοί τώρα", η στρατηγική του Κρεμλίνου είναι να τοποθετηθεί εμφανώς ως ο εκλεκτός διαμεσολαβητής σε αυτή τη σύγκρουση - όχι μόνο για τον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και για τον Παγκόσμιο Νότο/την Παγκόσμια Πλειοψηφία.


Αυτός ήταν ο σκοπός του ρωσικού σχεδίου ψηφίσματος αυτής της εβδομάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που ζητούσε κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, το οποίο αναμενόμενα καταρρίφθηκε από τους συνήθεις υπόπτους.


Τρία μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας - οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, καθώς και η νεοαποικία τους, η Ιαπωνία - το καταψήφισαν. Για τον υπόλοιπο κόσμο, αυτό έμοιαζε ακριβώς με αυτό που ήταν: παράλογη δυτική ρωσοφοβία και κράτη-μαριονέτες των ΗΠΑ που επικυρώνουν τον γενοκτονικό βομβαρδισμό του Ισραήλ στην πυκνοκατοικημένη από αμάχους Γάζα.

Ανεπίσημα, αναλυτές των μυστικών υπηρεσιών επισημαίνουν πως το ρωσικό Γενικό Επιτελείο, ο μηχανισμός πληροφοριών και το υπουργείο Άμυνας φαίνεται να ευθυγραμμίζονται οργανικά με τα παγκόσμια αισθήματα σχετικά με τις υπερβολικές επιθέσεις του Ισραήλ.  


Το πρόβλημα είναι ότι η επίσημη και δημόσια ρωσική κριτική στην κατά συρροή ψυχωτική υποκίνηση της βίας από τον Νετανιάχου, μαζί με τον δεξιό υπουργό Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben-Gvir και τον υπουργό Οικονομικών Bezalel Smotrich, είναι ανύπαρκτη.


Οι Μόσχοβοι επιμένουν ότι η επίσημη "ουδέτερη" θέση του Κρεμλίνου συγκρούεται μετωπικά με τις υπηρεσίες άμυνας και ασφαλείας του -ιδίως την GRU και την SVR- που δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι το Ισραήλ εμπλέκεται άμεσα στη δολοφονία Ρώσων στη Συρία.


Η άποψη αυτή έχει ενισχυθεί από τον Σεπτέμβριο του 2018, όταν η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ χρησιμοποίησε ένα αεροσκάφος ηλεκτρονικής αναγνώρισης Ilyushin-20M ως κάλυψη έναντι συριακών πυραύλων, με αποτέλεσμα να καταρριφθεί και να σκοτωθούν και οι 15 Ρώσοι που επέβαιναν σε αυτό.    


Αυτή η σιωπή στους διαδρόμους της εξουσίας αντικατοπτρίζεται από τη σιωπή στη δημόσια σφαίρα. Δεν έχει γίνει καμία συζήτηση στη Δούμα για τη ρωσική θέση σχετικά με το Ισραήλ-Παλαιστίνη. Και καμία συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας από τις αρχές Οκτωβρίου.

Ωστόσο, μια λεπτή νύξη δόθηκε από τον Πατριάρχη Κύριλλο, τον ηγέτη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος τόνισε ότι η "ειρηνική συνύπαρξη" έχει "θρησκευτική διάσταση" και απαιτεί "δίκαιη ειρήνη". Αυτό δεν ευθυγραμμίζεται ακριβώς με την εξαγγελθείσα εθνοκάθαρση των "ανθρώπινων ζώων" (copyright Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας) στη Γάζα.  


Κατά μήκος ορισμένων διαδρόμων κοντά στην εξουσία, υπάρχει μια ανησυχητική φήμη για ένα περίπλοκο παιχνίδι σκιών μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, όπου οι Αμερικανοί θα ασχοληθούν με το Ισραήλ με αντάλλαγμα οι Ρώσοι να ασχοληθούν με την Ουκρανία.


Ενώ αυτό θα επισφράγιζε την ήδη συνεχιζόμενη διαδικασία της Δύσης να πετάξει κάτω από το λεωφορείο τον ηθοποιό με τις ιδρωμένες μπλούζες στο Κίεβο, το Κρεμλίνο είναι εξαιρετικά απίθανο να εμπιστευτεί οποιαδήποτε αμερικανική συμφωνία, και σίγουρα όχι μια συμφωνία που θα περιθωριοποιούσε τη ρωσική επιρροή στη στρατηγική Δυτική Ασία.


Αυτή η λύση των δύο κρατών είναι νεκρή


Το μπαλέτο "ουδετερότητας" της Ρωσίας θα συνεχιστεί. Η Μόσχα εμπεδώνει στο Τελ Αβίβ την αντίληψη ότι ακόμη και στο πλαίσιο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με το Ιράν, όπλα που θα μπορούσαν να απειλήσουν το Ισραήλ -όπως, δηλαδή, να καταλήξουν στη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς- δεν θα εξαχθούν. Το αντάλλαγμα αυτής της συμφωνίας θα είναι ότι το Ισραήλ δεν θα πουλήσει επίσης τίποτα απειλητικό για τη Ρωσία ούτε στο Κίεβο.

Αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ρωσία δεν θα χαρακτηρίσει τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ ήταν πολύ ευθύς για το θέμα αυτό: Η Μόσχα διατηρεί τις επαφές της και με τις δύο πλευρές, η "νούμερο ένα προτεραιότητά της" είναι "το συμφέρον των πολιτών της χώρας (της Ρωσίας) που ζουν τόσο στην Παλαιστίνη όσο και στο Ισραήλ" και η Ρωσία θα παραμείνει "ένα μέρος που έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει στις διαδικασίες διευθέτησης".  


Η ουδετερότητα, βέβαια, μπορεί να καταλήξει σε αδιέξοδο. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, για τα αραβικά και μουσουλμανικά κράτη που φλερτάρει ενεργά το Κρεμλίνο, η διάλυση της σιωνιστικής εποικιστικής αποικιοκρατίας θα πρέπει να είναι η "νούμερο ένα προτεραιότητα".


Αυτό συνεπάγεται ότι η λύση των δύο κρατών, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, είναι πλήρως νεκρή και θαμμένη. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποιος, και όχι μόνο η Μόσχα, είναι έτοιμος να το παραδεχτεί.

new.thecradle.co

μετάφραση: Διόδοτος