Πλέουμε μέσα από ατελείωτους ουρανούς Τα αστέρια λάμπουν σαν μάτια Η μαύρη νύχτα αναστενάζει Το φεγγάρι στα ασημένια δέντρα Πέφτει κάτω με δάκρυα Φως της νύχτας Η Γη, μια πορφυρή φλόγα Από ζαφειρένια ομίχλη Σε τροχιά πάντα Ενώ κάτω από τα δέντρα λουσμένα στο δροσερό αεράκι Το ασημένιο φως των αστεριών σπάει τη νύχτα Κι έτσι περνάμε από το βυσσινί μάτι του μεγάλου θεού Άρη Καθώς ταξιδεύουμε μέσα στο σύμπαν
Τώρα μόλις έμαθα για την επάνοδο σου κα χάρηκα ειλικρινά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο ευχές καλές έχω -θελω -αξιζει να δώσω
Όλα να είναι και να πορεύονται κατά πως τα θέλεις
Καλώς ξαναηλθες Κώστα
Eυχαριστώ πολύ αγαπητέ Άκμωνα!!!
ΔιαγραφήΞεκινήσαμε πάλι, στις 26 Μαρτίου. Μπορεί και να βρεις κάτι που σε ενδιαφέρει στις προηγούμενες αυτές ημερομηνίες.
Χαρά μας που είσαι πάλι κοντά μας!!!!!
ΠΑΝΤΑ ΈΤΣΙ ΦΙΛΑΡΑΚΙ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΑΜΠΑΘ ...
ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΜΑΣ.
Kαλημέρα μπόυ μας!!!
Διαγραφή