Mε τέτοιες τραγουδάρες έρχομαι στα ίσα μου...

Ψαρόβαρκες βγαίνουν στα βραδινά νερά Λαθραία όπλα στα ισπανικά σύνορα Ο άνεμος χτυπάει τα κύματα τόσο δυνατά Το φεγγάρι φάντασμα ταξιδεύει ανάμεσα στα σύννεφα Μετατρέπει τα τουφέκια σε ασήμι στα σύνορα Στον τοίχο μου τα χρώματα των χαρτών τρέχουν Από την Αφρική οι άνεμοι μιλούν για αλλαγές που έρχονται Οι πυρσοί ανάβουν μέσα στη νύχτα Το χέρι που βάζει φωτιά στις φάρμες Έχει διαδώσει το μήνυμα σε αυτούς που περιμένουν στα σύνορα. Στο χωριό όπου μεγάλωσα Τίποτα δεν φαίνεται το ίδιο Ακόμα δεν βλέπεις την αλλαγή από μέρα σε μέρα Και κανείς δεν παρατηρεί τα τελωνεία να ξεγλιστρούν... Αργά χθες το βράδυ η βροχή χτυπούσε το παράθυρό μου Κινήθηκα στο σκοτεινό δωμάτιο και στο φως της λάμπας Νόμιζα ότι είδα κάτω στο δρόμο Το πνεύμα του αιώνα να μας λέει ότι όλοι στεκόμαστε στα σύνορα Στα νησιά όπου μεγάλωσα Τίποτα δεν φαίνεται το ίδιο Είναι μόνο τα μοτίβα που παραμένουν Ένα άδειο κέλυφος Αλλά υπάρχει μια παραξενιά στον αέρα που την αισθάνεσαι πολύ καλά. (Al Stewart "Στα σύνορα" 1976)