Σε έναν κήπο στο σπίτι της αγάπης Καθισμένος μόνος σε μια πλαστική καρέκλα Ο ήλιος είναι σκληρός όταν κρύβεται Χρειάζομαι μια αδελφή, θα μείνω... Ένα μικρό κορίτσι, ένα μικρό αγόρι Σε μια εκκλησία ή σε ένα σχολείο Μικρέ Ιησού, με παρακολουθείς; Είμαι τόσο νέος, μόλις δεκαοχτώ Αυτή, αυτή, αυτή, αυτή, αυτή λάμπει Σε έναν κήπο στο σπίτι της αγάπης Δεν υπάρχει τίποτα αληθινό, μόνο ένα οικόσημο. Δεν είμαι η ευχαρίστηση που ήμουν κάποτε για τους άλλους Τόσο νέος, μόλις δεκαοχτώ Aυτή, αυτή λάμπει. Δεν ξέρω γιατί ονειρεύομαι έτσι Ο ουρανός είναι μοβ, τα πράγματα είναι εντάξει κάθε μέρα Δεν ξέρω, απλά αυτός ο κόσμος είναι τόσο μακριά... Αλλά δεν θα πολεμήσω και δεν θα μισήσω, όχι σήμερα.
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΚΩΣΤΑΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ
Χρόνια τεστοστερόνης φίλε... 🙂
ΔιαγραφήΚαλημέρα!