Με ψήνουν...

Πολλοί φίλοι, με ψήνουν να φτιάξω και ένα μουσικό μπλογκ, που να το ευχαριστηθούν κι αυτοί, να το ευχαριστηθώ κι εγώ, "που κατέχω τόσα πράγματα" λέει "στη μουσική" και "σε όλα τα είδη της".

Ναι, σχεδόν έτσι είναι, γι αυτό.. θα το σκεφτώ παιδιά, σοβαρά το θέμα. Προς το παρών όμως.. μέσα στον Διόδοτο μού δίνεται η δυνατότητα να συνδυάσω όσα συμβαίνουν γύρω μου, στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, με μουσικές πινελιές που θεωρώ πως ταιριάζουν στα καθέκαστα, σατιρίζοντάς τα ή συμπληρώνοντάς τα νοηματικά, συναισθηματικά, κριτικά, με λογικές ή απρόβλεπτες προεκτάσεις και εντυπώσεις. Τις μισές απ' αυτές βέβαια φορές, αρέσκομαι σε μουσικές αναρτήσεις και μόνον. Αυτό καλύπτει μια εσωτερική μου ανάγκη να μοιραστώ και με άλλους πράγματα που με ενθουσιάζουν στη μουσική. Το "κουσούρι" αυτό με οδήγησε στο να ασχοληθώ ως dj για πάνω από 28 χρόνια, και δεν το έκανα για βιοπορισμό, γιατί είχα πάντα και ένα πρωινό επάγγελμα. 

Το κουσούρι άρχισε όταν η πρώτη μου δουλειά, στα 13 μου, παράλληλα με το Γυμνάσιο, ήταν υπάλληλος σε δισκοπωλείο. Εκεί έμαθα τότε τα άπειρα! Κι ενώ ήμουν τυχερός να ακούω από τα 8 μου κλασσική μουσική, Αρλέττα, Σαββόπουλο, Λάκη Παππά, το Ummagumma των Pink Floyd και το τραγούδι Love you till Tuesday του David Bowie, στο Β' και Γ' πρόγραμμα της ΕΡ, που τα είχαν η μητέρα μου και η γιαγιά μου συνέχεια ανοιχτά... στο δισκοπωλείο έγραφα συλλογές σε κασσέτες που παράγγελναν τουλάχιστον 15 πελάτες την ημέρα, ό,τι μπορείς να φανταστείς! Δισκογραφίες Ξαρχάκου, Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, "σκυλέ", Καφάσης, Κλασσικούς μουσουργούς και όπερες, δισκογραφίες Genesis, Beatles, Deep Purple, Emerson Lake & Palmer, Δημοτικά, ρεμπέτικα, Jazz, Blues, John Coltrane, και και και......

"Κατάντησα" λοιπόν.. να παρατηρώ με λεπτομέρειες τα καλά και τα κακά κάθε μουσικού είδους και να ξεχωρίζω ταλέντα από όπου κι αν προέρχονται. Ηπειρώτικα κλαρίνα και σαξοφωνίστες της τζαζ τα θαύμαζα το ίδιο. Ο Μανώλης Χιώτης και ο Jango Reinhardt μού φάνταζαν σαν ένα και το αυτό πρόσωπο, με ξετρέλαιναν το ίδιο. Δεν γκεττοποιόμουν σε παρέες μόνο με ροκάδες ή "καρεκλάδες" (=disco και funk και soul). Πήγαινα σε ροκ συναυλίες, σε μπαράκια που έπαιζαν πολωνικά κ τσεχοσλοβάκικα jazz trio που έρχονταν στην Αθήνα, σε ντισκοτέκ που έπαιζαν James Brown και Chic (με τον θεό του ηλεκτρ.μπάσσου Jerry Barnes - τo ηλεκτρικό μπάσσο πάντα με γοήτευε, γι αυτό και έκανα μαθήματα πάνω σε αυτό αργότερα και έφτιαξα και δικό μου μουσικό σχήμα jazz rock). 

Mην μακρηγορώ.. Η μουσική ήταν πάντα η μεγαλύτερή μου αγάπη για να έχω ισορροπημένη ψυχολογία και να πορεύομαι στη ζωή. Αλλά ήθελα πάντα να την μοιράζομαι, να εκπαιδεύω τον κόσμο στους διάφορους ήχους, όπως είχα την τύχη κι εγώ από συγκυρία να περιπλανηθώ σε αυτήν από μικρό παιδί, και να διαπιστώσω επίσης ότι η καλή μουσική δεν έχει και σύνορα, ταξικές κι εθνικές διαφορές, δεν την νοιάζει το χρώμα δέρματος κλπ.. Μην πάει ο νους σας στο κακό.. Αυτά που είπα δεν σημαίνουν ότι θα μπορούσαν να μπουν στο μπλογκ σκυλοτσιφτετέλια εθνικής οδού και τούρκικοι αμανέδες.. χεχε 

Τις τελευταίες ημέρες ο σχολιαστής μας κύριος Γκλίτσας μάς έδειξε πώς εκτός απ' την ρέγκε, βρίσκει πολύ ενδιαφέρουσα και την ψυχεδελική μουσική, εννοώντας περισσότερο την ψυχεδελική τρανς μουσική, το πιο γρήγορο ηλεκτρονικό χορευτικό είδος. Ψυχεδέλεια όμως υπάρχει και σε άλλες κατηγορίες. Όπως στα αλτέρνατιβ και στην ροκ. Οι δύο επόμενες αναρτήσεις κινούνται πάνω σε αυτό. Όσο για την τρίτη επόμενη ανάρτηση, είναι αφιερωμένη στον σχολιαστή μας SABBATH, ο οποίος αγαπάει πολύ τους Black Sabbath και τους Deep Purple.

Σάς ζάλισα.. σταματώ εδώ.. και σάς εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, με λιγότερη αγωνία και άγχος για τα εθνικά μας θέματα. Αυτό το τελευταίο βέβαια, το λέω για να το ακούσω περισσότερο εγώ ο ίδιος, καθώς και η φίλη μου η Φωτεινή (μπλογκ Αστεράκι), που ξυπνάμε και κοιμόμαστε συνέχεια με αυτό τον καημό, και μάς αποσπάει ακόμα και από το νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας.

Να είστε πάντα καλά φίλοι μου!

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ

 

diodotos-k-t.blogspot.com