«Αυτοκτονικός ιδεασμός»

γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

Όχι, δεν αποφάσισα να σας κάνω μαθήματα Ψυχολογίας. (Σάμπως την ξέρω εγώ, γιά να την πω καί σ’ άλλους; …αν καί, θα μου πείς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι στη χώρα μας είσαι ό,τι δηλώσεις.)

Απλούστατα, αυτή η έκφραση είναι ένα μαργαριτάρι, που το εκτόξευσε ένας δικηγόρος ενός μεγαλοαπατεώνα, που τον χώσανε στη φυλακή. Λέει, λοιπόν, ο δικηγόρος: «- Μην αφήνετε τον πελάτη μου στη φυλακή, διότι πάσχει από …αυτοκτονικό ιδεασμό!» Μ’ άλλα λόγια: άμα τον στριμώξετε στην ψειρού, θα τον πιάσει τέρμα κατάθλιψη καί θ’ αυτοκτονήσει – καί το κρίμα στο λαιμό σας!

…Καί, σκεπτόμενοι χριστιανικώς πως, ξέρω ‘γώ, …τον βγάλανε απ’ τη φυλάκα, τον πελάτη του!…

[…Εδώ, βέβαια, ο καθένας μπορεί να σκεφθεί ό,τι θέλει. Παρεκτός απ’ το να περάσει απ’ το μυαλό σας η λέξη «δωρεάν». 🙂 ]

Επειδή, όμως, δεν απαγορεύεται να ονειροπολεί κανείς, αν ήμουν δικτάτορας, θα του έλεγα του πελάτη: «- Θες να σε βγάλω απ’ το δίλημμα, να μην το σκέφτεσαι αν θ’ αυτοκτονήσεις ή όχι;», καί παρευθύς θα του έχωνα μερικές σφαίρες στο κεφάλι. Καί μετά θα έλεγα του δικηγόρου: «- Μήπως θες κι εσύ;» Αλλά, ευτυχώς γιά κάτι τέτοιους, δεν είμαι. Οι δέ πιθανότητες να γίνω, είναι μικρότερες απ’ το να κερδίσω το τζόκερ δέκα φορές στη συνέχεια. 🙂

. . . . . . . . . . .

Έθνος σηπόμενον

Η ιστορία θα ήταν γιά γέλια – καί γιά τους φιλολόγους, αφορμή να κατατάξουν στην αποθησαύριση παροιμιωδών εκφράσεων αυτό το λεκτικό λουλούδι. Άκου, «αυτοκτονικός ιδεασμός»!… Πού το σκέφτηκε, ρέ π@ύστη μου!… καί δή, σε καιρούς λεξιπενίας καί αδυναμίας εκφράσεως! Ωραίος! Αν έγραφε μυθιστορήματα, η λογοτεχνία μας θα κέρδιζε έναν υποψήφιο νομπελίστα.

Θα ήταν γιά γέλια, λέω, αν δεν ήταν να τινάζαμε τα δικά μας τα μυαλά στον αέρα – με την όλη κατάσταση.

Διότι, βλέπετε, τώρα τελευταία απαξάπαν το ένδοξον έθνος ημών πάσχει από «αυτοκτονικό ιδεασμό». Καί δεν φαίνεται γιατρειά στον ορίζοντα.

. . . . . . . . . . .

Από πού να το πιάσεις, κι από πού ν’ αρχίσεις!…

• Του κλέβουν στα ίσα το πορτοφόλι; δεν αντιδράει ο Έλλην (που ξεσπαθώνει ξεσπαθώνει)! Καρδιογράφημα ευθείας γραμμής!
• Τον κοροϊδεύουν; τίποτε ο Έλλην! Μακρόθυμος!
• Τον βρίζουν (εκείνα τα: «έθνος τεμπέληδων καί διεφθαρμένων», κτλ, τα θυμάστε; ) ; ο Έλλην πάει καί χειροκροτάει τους υβριστές του.
• Τον οδηγούν σαν τα μοσχάρια στη σφαγή ( = εμβόλια) ; σκύβει το κεφάλι ο Έλλην (του οποίου ο τράχηλος δεν υπομένει, κτλ). Κι όχι μόνον, αλλά παίρνει καί το μέρος των σφαγέων, καί τη λέει καί στους άλλους, που δεν γουστάρουν.
• Του φέρνουν στην Ελλάδα όλους τους κουτσοκουλόστραβους διαφόρων χρωμάτων καί διαμετρημάτων, τους δίνουν επιδόματα (ενώι ο Έλλην ξεσκίζεται σε δυό δουλειές γιά να τα βγάλει πέρα), του υποδεικνύουν ότι αυτοί όλοι θα γ@μήσουν …παντρευτούν τις γυναίκες καί τις κόρες του (ενδεχομένως κι αυτόν τον ίδιον), αυτοί οι ξενόφερτοι δείχνουν με θράσος πως στο τέλος πιθανώτατα θα σφάξουν πάντες τους εντόπιους, αλλά ο Έλλην πάσχει από μυωπία καί βαρηκοΐα.
• Του πουλάνε τρέλλα, ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο με δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις (δύο, λέγω· μην ξεχνάτε την -σύμμαχο της Ρωσσίας- Κίνα, καί τις πρόσφατες δηλώσεις της, ότι δεν θα μείνει αμέτοχη) ; έχει καταπιεί το αμίλητο νερό ο Έλλην.
• Του αφαιρούν τα μέσα άμυνας απέναντι σε βαρβάρους; ο Έλλην κοιτάζει το ταβάνι, να δεί αν είναι όμορφο. «- Δεν γίνονται αυτά!», λέει. (Ναί, αλλά τώρα που το παραδέχτηκε κι ο ίδιος ο κουκλοχαιρετάκιας ότι γίνονται, …γίνονται. 🙂 )
• Τον στέλνουν να σκοτωθεί γιά χώρες καί πολέμους που ΔΕΝ τον αφορούν; πάει τρέχοντας.

Καί, ναί, αναφέρομαι στην αποστολή στρατιωτικών δυνάμεών μας στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας. Υπερβολές; Δημοσιογραφικά ψέμματα; Μπά… Δεν θα τό ‘λεγα. Εάν ένα ΜΜΕ φτάσει στο σημείο να γράψει τέτοια πράγματα, που να είναι ψευδή, ρισκάρει πολύ άσχημες δικαστικές περιπέτειες – καί δεν νομίζω ότι επιθυμούν κάτι τέτοιο, αυτοί που πρωτοέγραψαν τη σχετική είδηση.

Αυτό το τελευταίο, ήταν ακριβώς η αφορμή να γράψω το σημερινό.

. . . . . . . . . . .

Όχι, δεν μ’ έπιασε ξαφνικά η ιερή αγανάκτηση γιά τα έξωθεν επιβαλλόμενα δεινά του έθνους μας. (Κάνουμε κι εμείς μαλακίες, αλλά τέτοια τύχη δεν την αξίζουμε – καί δεν την προκαλέσαμε. Τουλάχιστον, δεν την προκαλέσαμε στο 100%.) Αλλά, καθόλου δεν μ’ αρέσει, όταν γίνομαι μάντης κακών.

Το ενδεχόμενο να στρατολογήσουν πάντες ημάς, γιά να πάμε να σκοτωθούμε γιά το Χαζαροκράτος, το είχαμε θίξει εδώ στο ιστολόγιο αρκετό καιρό πρίν. (Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά γιά να μην λέει κανείς ότι δεν βλέπουμε καθαρά τουλάχιστον το προβλέψιμο μέλλον.) Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις, λοιπόν, (ξανα)δηλώνω ότι προσωπικώς ουδόλως μ’ ενδιαφέρει αν αρχίσουν νά ‘ρχονται πίσω φέρετρα ανοήτων καί δειλών, που έσκυψαν το κεφάλι καί υπάκουσαν τέτοιες διαταγές, αντί να φυτέψουν έναν γεμιστήρα σφαίρες στο κεφάλι αυτουνού που τις εξέδωσε. (Στο κάτω-κάτω, γιά προδότη πρόκειται – αν σας φαίνεται ότι είμαι παράφρων καί γουστάρω -άνευ λόγου- βία κι έκνομες πράξεις. Πώς τους μεταχειριζόμαστε, τους προδότες; Μήπως τους κερνάμε σοκολατάκια, ξέρω ‘γώ; )

Ίσα-ίσα, όταν θα βλέπω τέτοιες εικόνες, θα ρεύομαι καί θα πέρδομαι.

Οπότε, το ερώτημα πλέον είναι:

• Πόσοι πραγματικοί Έλληνες κι Ελληνίδες μείναμε;
• Πόσοι πραγματικοί Έλληνες άνθρωποι μείναμε, που μπορούμε να πούμε «όχι» στην παράνοια του «αυτοκτονικού ιδεασμού» του Ελληνικού Λαού;

Κι ένα παρεπόμενο ερώτημα:

• Ποιός είναι ο ελάχιστος αριθμός ζευγαριών σε αναπαραγωγική ηλικία, με βάση τον οποίο το έθνος μας μπορεί να ξαναγεννηθεί σε σωστές βάσεις (καί να μην πέσουμε σε αιμομειξίες λόγωι συγγένειας – πολύ βασικό αυτό), ώστε να μπορούμε αδίστακτα να στείλουμε στον Καιάδα την υπόλοιπη σαβούρα;

Βλέπετε, όταν καθήσει σκατόμυιγα στο φαγητό σου, δεν κάθεσαι να πετάξεις έξω το μέρος που κάθησε το σιχαμερό έντομο, καί να φάς το υπόλοιπο. Το πετάς όλο στα σκουπίδια. (Παρεκτός αν θες να εκκολαφθούν μερικές εκατοντάδες προνύμφες στ’ άντερά σου.) Καί, δυστυχώς, η κατάσταση μ’ όσους εγχώριους έχουν διαλυμένα μυαλά, είναι πλέον μή αναστρέψιμη.

[Γιά όσους την έχουν δεί ιεραπόστολοι, κι ελπίζουν (ακόμη) να …μετανοήσουν οι αμαρτωλοί (καί οι ανοηταίνοντες), έστω καί την τελευταία στιγμή… καί δεν πολυγουστάρουν πράξεις βίαιης επιβολής: κάντε ό,τι θέλετε, αλλά πλέον δεν υπάρχει χρόνος. Είμαστε στο «καί μισή», περιμένουμε ν’ ακούσουμε τον γδούπο, που σκάμε στον γκρεμό, καί δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε να βάλει μυαλό ο κάθε σάπιος. Τώρα κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξη του έθνους μας, αν καταλάβατε – καί κάθε άλλη (συζητήσιμη) προτεραιότητα πάει κατευθείαν στα σκουπίδια.]

. . . . . . . . . . .

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα κυμαίνεται από λίαν απαισιόδοξη («- Δεν γεμίζουμε ούτε ταξί!» – Παλαιός), έως τις πλέον λογικές εκτιμήσεις, δηλαδή κάπου δύο με δυόμιση εκατομμύρια. (Οι υπόλοιποι, ειδικά κάτι «ευαισθητούληδες», παρακαλούνται να μας αδειάσουν τη γωνιά – μαζί με το αγαπημένο τους ξενόφερτο λαθρομπουλούκι.)

Η απάντηση στο δεύτερο, δυστυχώς, είναι (κατά τη γνωμάρα μου) μάλλον απογοητευτική: μερικές (ελάχιστες) χιλιάδες, κυρίως άτομα τηρούντα πατριωτικά ιστολόγια, συν όσοι-ες κατεβάζουν (πατριωτικώς, όχι κομματικώς) τα καντήλια των πωλητικών στα ΜΚΔ. Οι υπόλοιποι (εκ των δυόμιση εκατομμυρίων), μπορεί να έχουν μιά γνήσια Ελληνική πατριωτική ψυχή καί νοοτροπία, μπορεί να είναι χρυσά παιδιά, αλλά δυστυχώς φέρονται σα να έχουν υποταχθεί εντελώς στην άσχημη μοίρα τους. (Τους λές πχ ότι στο ρεύμα μας ληστεύουν, κι απαντούν: «- Το ξέρουμε, αλλά τί μπορούμε να κάνουμε;»)

Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα απαιτεί μαθηματική επεξεργασία στο λογιστικό φύλλο. (Που δεν την έκανα. Ού χρόνος, τα ξέρετε.) Πάντως, θα έδινα μιά χοντρική πρώτη εκτίμηση κουτουρού: κάπου πεντακόσιες χιλιάδες (500,000) ζευγάρια, δηλαδή ένα εκατομμύριο άτομα. (Η Ισλανδία, ας πούμε, πόσον πληθυσμό έχει; Ο οποίος, μάλιστα, θεωρείται -καί είναι- καθαρή φυλή, χωρίς επιμειξίες.)

. . . . . . . . . . .

Καλά όλ’ αυτά (καλά, τρόπος του λέγειν), αλλά τί κάνουμε τώρα;

Τίποτε άλλο, απ’ αυτό που έχουμε πεί κατ’ επανάληψιν εδώ στο ιστολόγιο: προετοιμαζόμαστε γιά τα τρομερά επερχόμενα γεγονότα – με αποθήκευση τροφίμων μακράς διαρκείας, κτλ κτλ. (Αλήθεια, προλάβατε να κάνετε τίποτε στον τομέα αυτόν; βλέπετε πού πάνε οι τιμές των τροφίμων, καί γενικώς!…)

Καί να μηδενίσουμε τον οίκτο μας.

Όποιος εξακολουθεί να λυπάται τους εχθρούς του («- Έλα, μωρέ! Άνθρωποι είναι κι αυτοί!»), ήδη έχει υπογράψει τον θάνατό του.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Ιστορία – δώρο:

Το ξόρκι

Μιά ιστορία… δεν έχει σημασία αν έγινε, πώς έγινε, πότε έγινε, ή αν είναι σκέτο αποκύημα φαντασίας.

Κάποτε, λέει, σε μιά πολύ παλιά εποχή, καί σε μιά κάποια χώρα (που ίσως καί να μην υπάρχει πιά), ζούσε μιά μαθητευόμενη ιέρεια. Όταν, λοιπόν, έφτασε ο χρόνος να γίνει κανονική ιέρεια, της είπανε κι όλα τα μυστικά…

…Ανάμεσα στα οποία ήταν κι ένα τρομερό ξόρκι, που -προφερόμενο- σκότωνε αμέσως όλους τους ανθρώπους, που εκείνη τη στιγμή βρισκόντουσαν μπροστά της, ή στο μυαλό της.

Το ξόρκι βρισκόταν γραμμένο σε μιά «ιερή δέλτο», με σημειωμένη επακριβώς την προφορά του, διότι απαγορευόταν να το προφέρεις γιά μή σοβαρό λόγο· έστω, καί γιά να το μάθει (διά της ακοής) η επόμενη ιέρεια. Αλλά η ιέρεια του παραμυθιού μας γέλασε, είπε: «- Σιγά μην γίνεται αυτό!», καί το πρόφερε. Ως αποτέλεσμα, πέθαναν αμέσως όλοι οι κάτοικοι της χώρας της.

. . . . . . . . . . .

Το θέμα είναι, ότι:

• είτε δεν πρόλαβαν να της πούν τί χρειάζεται ένα τέτοιο ξόρκι (αλήθεια, εσείς τί θα λέγατε; σε ποιόν τομέα χρειάζεται; ), κι η ίδια βιάστηκε να διαπιστώσει του λόγου το αληθές,
• είτε επίτηδες δεν της το είπαν, ώστε να το καταλάβει αυτή από μόνη της – διά της λογικής.

Η ζημιά, όμως, έγινε – καί την πλήρωσαν όλοι αδιακρίτως.

Έ, λοιπόν! Το ξόρκι αυτό χρειαζόταν σε περιπτώσεις σαν τη δική μας, γιά να καθαρίσει το σάπιο μέρος ενός έθνους! Εννοείται, βέβαια, ότι αυτός, ή αυτή που θα το έλεγε, θα έπρεπε να εστιάσει νοητικώς αυστηρά στο σάπιο μέρος, κι όχι στο σύνολο του πληθυσμού – πράγμα δύσκολο μέν, αλλά γιά ιέρεια ή ιερέα, αυτονόητο.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Καί τί σημαίνουν όλ’ αυτά, ώ Εργοδότα, πέρα από ένα «ηθικόν δίδαγμα» να προσέχουμε τις πράξεις μας καί τα λόγια μας – ακόμη καί τις σκέψεις μας;

Χμμμ… Έχω υπαινιχθεί μερικές φορές ότι κάτι τέτοια «ξόρκια» υπάρχουν ακόμη – γιά την ακρίβεια, έχουν επιζήσει μέχρι καί σήμερα.

Πού;

Όπου βρεθούν «ακατανόητες» αρχαίες επιγραφές. Ενδεχομένως καί μπροστά στα μάτια μας, σε (ήδη γνωστά) αρχαία χειρόγραφα – διότι οι ξένοι έχουν λυσσάξει να τα μελετάνε ξανά καί ξανά, ακριβώς μήπως καί βρούνε τα τυχόν υποκρυπτόμενα ξόρκια· κι όχι γιά να δούν αν το «λύω-λύεις-λύει» έχει κι ανώμαλον παρακείμενο. Φυσικά, δεν αρκεί να καταλάβεις (έστω, να υποθέσεις) απάνω-κάτω τί διαβάζεις· πρέπει να το συνδυάσεις καί με το ηχητικό μέρος, την προφορά του. Κι εδώ είναι το δύσκολο, έως αδύνατον – κι ευτυχώς! Δεν είναι να πέσουν στα χέρια του κάθε άσχετου καί του κάθε εχθρού τέτοια πράγματα.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, καλό θα ήταν τέτοιες γνώσεις να τις επανακτήσουμε πάραυτα εμείς οι Έλληνες, καί μόνον εμείς. Αλλά, πού τέτοιο καλό!… Μόνον αν μας λυπηθούν «άνωθεν» καί μας ξανανοίξουν τις πόρτες των ενθυμήσεων.

Δεν ξέρω αν θα το πράξουν, αλλά τους έχω καταστήσει 100% υπεύθυνους τους «άνωθεν», αν χαθεί το έθνος μας, επειδή επιμένουν να μας δεσμεύουν τα από το βάθος του παρελθόντος ερχόμενα τέτοια όπλα μας! Υπάρχει καί Θεός, καί θα λογοδοτήσουν!

Διότι, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δεχόμαστε, καί δεν τ’ αρχίσαμε εμείς (δεν δώσαμε την αφορμή, δηλαδή), καί είναι βρώμικα. Άρα, κάθε μέσον αντίδρασης γιά την άμυνά μας (ναί, καί βρώμικο) δικαιολογείται απολύτως.

 

ergdhmerg.wordpress.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com