Διόδοτος ο Ερυθραίος (4ος αι. π.Χ.): Ένας από τους συντάκτες των Εφημερίδων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Θέματα:
Ειδήσεις, Σχολιασμός Επικαιρότητας, Αναλύσεις, Φιλοσοφικά, Πολιτικά, Ιστορικά, Εθνικά, Διεθνή και Ταξιδιωτικά Θέματα, Χιούμορ, Συνωμοσίες, Βιβλίο, Μουσική.
Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιό μας. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε εν παντί !
Ναι, μου λείπει το φιλί της προδοσίας Το ξεδιάντροπο φιλί της ματαιοδοξίας Το απαλό και το μαύρο και το βελούδινο Σφιχτά στην πλευρά μου Και το στόμα και τα μάτια και η καρδιά αιμορραγούν Και τρέχουν σε όλο και πιο πυκνά ρεύματα απληστίας Καθώς σιγά-σιγά, αρχίζει η ανάγκη Να το αφήσω να φύγει, το κομμάτι της παρέας μου Ναι, μου λείπει το φιλί της προδοσίας Το ξεδιάντροπο φιλί πριν τραφώ Η δυσωδία της αγάπης για νεότερο κρέας Και ο ήχος που κάνει όταν κόβει βαθιά Το κράτημα στα λυγισμένα γόνατα Ο εθισμός της διπροσωπίας Καθώς λίγο-λίγο, αρχίζει η ανάγκη Να το αφήσω να φύγει, το κομμάτι της παρέας μου... Αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα μείνω μέχρι το τέλος Σε αφήνω με μωρά και ελπίζοντας σε μυστικότητα Ουρλιάζοντας έτσι με την ελπίδα της ειλικρίνειας Ούρλιαξε μαζί μου ξανά και ξανά και ξανά Σ' αφήνω με φωτογραφίες, εικόνες από κόλπα... Λεκέδες στο χαλί και λεκέδες στο τοπίο Τραγούδια για την ευτυχία που ψιθυρίζονται στα όνειρα Και οι δυο μας ξέραμε πως θα ήταν το τέλος Έτσι όλα ξαναγύρισαν πίσω και διαλύθηκαν ξανά Να διαλύομαι σαν να είμαι φτιαγμένος από γυαλί πάλι. Τα φτιάχνω πίσω από την πλάτη μου πάλι Το κάνω να φοβάται για το φόβο του ύπνου πάλι Σπρώχνοντας βαθιά μέχρι το γυμνό κόκκαλο πάλι Να τον βγάλω έξω σαν να είναι πάλι μόνος του Γύρω-γύρω-γύρω, διαλύεται πάλι Ξανά και ξανά και ξανά Τώρα που ξέρω ότι γίνομαι κομμάτια Θα βγάλω την καρδιά μου και θα την ταΐσω σε οποιονδήποτε Κλαίγοντας για παρηγοριά, οι κροκόδειλοι κλαίνε Για την αγάπη του κοινού και τις τρεις επευφημίες από όλους Πέφτοντας μέσα από τον ουρανό, μέσα από το γυαλί της οροφής Μέσα από την οροφή του στόματός σου, μέσα από το στόμα του ματιού σου Μέσα από το μάτι της βελόνας, είναι πιο εύκολο για μένα να πλησιάσω τον ουρανό παρά να νιώσω ξανά ολόκληρος Ποτέ δεν είπα ότι θα μείνω μέχρι το τέλος Θα σε άφηνα με μωρά και ελπίζοντας για μυστικότητα Ουρλιάζοντας έτσι στην τρύπα της ειλικρίνειας Ούρλιαξε μαζί μου ξανά και ξανά και ξανά Σε αφήνω με φωτογραφίες, εικόνες από κόλπα Και λεκέδες στο χαλί και λεκέδες στη μνήμη Τραγούδια για την ευτυχία που ψιθυρίζονται στα όνειρα Και οι δυο μας ξέραμε.. Πώς Είναι Πάντα Το Τέλος ...
The Cure - Disintegration (1989)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, μου λείπει το φιλί της προδοσίας
Το ξεδιάντροπο φιλί της ματαιοδοξίας
Το απαλό και το μαύρο και το βελούδινο
Σφιχτά στην πλευρά μου
Και το στόμα και τα μάτια και η καρδιά αιμορραγούν
Και τρέχουν σε όλο και πιο πυκνά ρεύματα απληστίας
Καθώς σιγά-σιγά, αρχίζει η ανάγκη
Να το αφήσω να φύγει, το κομμάτι της παρέας μου
Ναι, μου λείπει το φιλί της προδοσίας
Το ξεδιάντροπο φιλί πριν τραφώ
Η δυσωδία της αγάπης για νεότερο κρέας
Και ο ήχος που κάνει όταν κόβει βαθιά
Το κράτημα στα λυγισμένα γόνατα
Ο εθισμός της διπροσωπίας
Καθώς λίγο-λίγο, αρχίζει η ανάγκη
Να το αφήσω να φύγει, το κομμάτι της παρέας μου...
Αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα μείνω μέχρι το τέλος
Σε αφήνω με μωρά και ελπίζοντας σε μυστικότητα
Ουρλιάζοντας έτσι με την ελπίδα της ειλικρίνειας
Ούρλιαξε μαζί μου ξανά και ξανά και ξανά
Σ' αφήνω με φωτογραφίες, εικόνες από κόλπα...
Λεκέδες στο χαλί και λεκέδες στο τοπίο
Τραγούδια για την ευτυχία που ψιθυρίζονται στα όνειρα
Και οι δυο μας ξέραμε πως θα ήταν το τέλος
Έτσι όλα ξαναγύρισαν πίσω και διαλύθηκαν ξανά
Να διαλύομαι σαν να είμαι φτιαγμένος από γυαλί πάλι.
Τα φτιάχνω πίσω από την πλάτη μου πάλι
Το κάνω να φοβάται για το φόβο του ύπνου πάλι
Σπρώχνοντας βαθιά μέχρι το γυμνό κόκκαλο πάλι
Να τον βγάλω έξω σαν να είναι πάλι μόνος του
Γύρω-γύρω-γύρω, διαλύεται πάλι
Ξανά και ξανά και ξανά
Τώρα που ξέρω ότι γίνομαι κομμάτια
Θα βγάλω την καρδιά μου και θα την ταΐσω σε οποιονδήποτε
Κλαίγοντας για παρηγοριά, οι κροκόδειλοι κλαίνε
Για την αγάπη του κοινού και τις τρεις επευφημίες από όλους
Πέφτοντας μέσα από τον ουρανό, μέσα από το γυαλί της οροφής
Μέσα από την οροφή του στόματός σου, μέσα από το στόμα του ματιού σου
Μέσα από το μάτι της βελόνας, είναι πιο εύκολο για μένα
να πλησιάσω τον ουρανό παρά να νιώσω ξανά ολόκληρος
Ποτέ δεν είπα ότι θα μείνω μέχρι το τέλος
Θα σε άφηνα με μωρά και ελπίζοντας για μυστικότητα
Ουρλιάζοντας έτσι στην τρύπα της ειλικρίνειας
Ούρλιαξε μαζί μου ξανά και ξανά και ξανά
Σε αφήνω με φωτογραφίες, εικόνες από κόλπα
Και λεκέδες στο χαλί και λεκέδες στη μνήμη
Τραγούδια για την ευτυχία που ψιθυρίζονται στα όνειρα
Και οι δυο μας ξέραμε.. Πώς Είναι Πάντα Το Τέλος ...
ΑΧΧΧΧΧ ΡΕ ΚΩΣΤΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΔιαγραφήPostpunk πενθήμερο...
Παρεξηγημενο ειδος μουσικης, ωστοσο εμενα μου αρεσει:
Διαγραφήhttps://coldi.bandcamp.com/album/dead-days
https://m.youtube.com/playlist?list=PLSC60EQPlatJvsOTJZVQ3jJ6P_YKRTSz7
ΛΟΚΙ
Πολύ καλοί οι cold i !!!
ΔιαγραφήΚαι τα ρωσικά postpunk πολύ ενδιαφέροντα!