Aντιμιλούν στην νύχτα..

 

 

Ψηλά πάνω από τη ζέστη ενός καλοκαιρινού δρόμου της Νέας Υόρκης
Ένας άνεργος μουσικός παίζει σόλο σαξόφωνο
Και είναι ιεροκήρυκας και δάσκαλος
Και στέκεται ολομόναχος
ξεκρέμαστος στο σκοτάδι ενός οράματος στο πάρκο
Ένας ποιητής στην τρέλα του προσπαθεί να βρει μια άλλη γραμμή
Και χάνει και χειρίζεται
Και λέει ότι είναι μια χαρά
Και κοιτάζουν από τέτοιο ύψος
Ότι με κάποιο τρόπο είναι όλα εντάξει
Aντιμιλούν στην νύχτα..
Είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν
Απλά αντιμιλούν στην νύχτα..
Έτσι τα καταφέρνουν
Αν αφουγκραστείς μπορείς να τους ακούσεις
Οι φωνές τους σε τραβούν κοντά τους
Aντιμιλούν στην νύχτα για σένα
Κάτι φαίνεται να παίρνει κάθε δεκάρα που μπορεί να βγάλει ο άνθρωπος
Το όνειρό του γίνεται όλο και μικρότερο και αναρωτιέται πού να στραφεί
Και προσπαθεί σκληρά να τα καταφέρει
Και προσπαθεί να μην καεί
Και κοιτάζουν από τόσο ψηλά
Ότι με κάποιο τρόπο είναι όλα εντάξει
Aντιμιλούν στην νύχτα..
Είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν
Aντιμιλούν στην νύχτα..
Έτσι τα καταφέρνουν
Aντιμιλώντας στην νύχτα

(Wilbur Herschel Jennings)

 

Διόδ💿τος