ΝΑΤΟ - Ρωσία: πολεμική παραφροσύνη ή πρόβα διαλόγου ; Ελλάδα: δίαυλοι με τον Ερντογάν, αλλά όχι με την Ρωσία ;

του Σωτήρη Σιδέρη

 

Την Τρίτη 26 Νοεμβρίου θα συνεδριάσουν στις Βρυξέλλες το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία, προκειμένου να αποτιμήσουν την κίνηση της Μόσχας να χτυπήσει στρατιωτική βάση στο ουκρανικό έδαφος, με βαλλιστικό πύραυλο που δεν πρόλαβαν ούτε να εντοπίσουν τα αμυντικά συστήματα της Δύσης. Η ενέργεια της Ρωσίας ήρθε μετά την απόφαση των ΗΠΑ και της Αγγλίας να προμηθεύσουν πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς στο Κίεβο για να καταφέρει πλήγματα βαθιά στο ρωσικό έδαφος. Κάποιοι πολεμοχαρείς σε ΗΠΑ και Αγγλία τρέφονται από την ιδέα ενός πολεμικού μετώπου με την Ρωσία, αλλά δεν είναι όλοι παράφρονες στη Δύση.  

Τι ακριβώς θα αποτιμήσει το ΝΑΤΟ, ερήμην του Τραμπ; μήπως αντί να συσπειρωθεί η Συμμαχία και αναγκάσει τον Τραμπ να ακολουθήσει,  συμβεί ακριβώς το αντίθετο και προκληθεί  κρίση στις σχέσεις πολλών ευρωπαϊκών χωρών με την νέα ηγεσία των ΗΠΑ; είναι άλλωστε γνωστό ότι ο Τραμπ δεν συμπαθεί καθόλου το ΝΑΤΟ και  έχει άλλη θέση για το ουκρανικό πρόβλημα. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι οι κραυγές για τρίτο παγκόσμιο, προετοιμάζουν το έδαφος για διαπραγματεύσεις. Υπό αυτή την οπτική, η πολεμική παραφροσύνη που έχει καταλάβει ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, πώς επηρεάζει την ελληνική εξωτερική πολιτική;

Οι φόβοι και η σύγχυση Μητσοτάκη

Η σύνοδος, η οποία θα πραγματοποιηθεί έπειτα από αίτημα του Κιέβου, θα διεξαχθεί σε επίπεδο πρεσβευτών, διευκρινίστηκε, ωστόσο δεν παύει να είναι πρόβα σημαντικών εξελίξεων γιατί οι πρέσβεις δεν ακολουθούν δική τους πολιτική, αλλά την πολιτική των χωρών που εκπροσωπούν.
 

Όπως έγινε γνωστό, η Μόσχα ειδοποίησε έγκαιρα τις ΗΠΑ για την εκτόξευση του πυραύλου, ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις και φόβοι. Η Ρωσία χρησιμοποίησε  ένα βαλλιστικό πύραυλο μέσου βεληνεκούς (δηλαδή μέχρι 5.500 χιλιομέτρων), ο οποίος μπορεί να φέρει πυρηνική κεφαλή. Ήταν μια σαφής προειδοποίηση προς Ουάσιγκτον και Λονδίνο, ότι η Ρωσία είναι αποφασισμένη να εμπλακεί ακόμη και σε πυρηνικό πόλεμο για την άμυνά της. Ουδέποτε όμως ο Πούτιν δεν είπε το παραμικρό για εισβολή σε οποιαδήποτε δυτική χώρα ή σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Το κλίμα παροξυσμού το προκαλεί η Πολωνία όπως πάντα, που φιλοδοξεί να πάρει τη θέση της Γερμανίας στην ΕΕ και να γίνει το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ στην αντιπαράθεση με την Ρωσία.
 

Είναι προφανές ότι οι θέσεις του Τραμπ για συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας - Ουκρανίας έρχονται σε αντίθεση με τους πολεμοκάπηλους στο ΝΑΤΟ και κυρίως με τα σχέδια της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ για κούρσα εξοπλισμών, με προφανή στόχο τον πλουτισμό τους. Το είπε άλλωστε και ο γιος του Τραμπ, ότι το στρατιωτικό, βιομηχανικό σύμπλεγμα επιδιώκει να προκαλέσει παγκόσμιο πόλεμο, πριν αναλάβει καθήκοντα ο πατέρας του.
 

Η ΕΕ ήδη στρατιωτικοποιεί την οικονομία της. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με αμφιλεγόμενα προγράμματα όπως ο “σιδερένιος θόλος”, που είναι άχρηστος στο Αιγαίο, αλλά η Αθήνα βρίσκεται σε σύγχυση.

Ο  Κυριάκος Μητσοτάκης επέδειξε πειθήνια υποταγή στην Ουάσιγκτον επί πέντε χρόνια. Η εκλογή Τραμπ τροποποίησε κάπως την ρητορική του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος άρχισε να κάνει δηλώσεις για την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας της ΕΕ, ενώ είναι εντελώς αμήχανος ως προς την στάση που θα τηρήσει στο ουκρανικό. Αν η έλευση Τραμπ οδηγήσει σε συνομιλίες, η Ελλάδα θα ακολουθήσει, με την ίδια ευκολία που σήμερα τις απορρίπτει ή τις επικαλείται εντελώς ρητορικά. Και σε περίπτωση συνομιλιών και απώλειας εδαφών για την Ουκρανία τί θα πει ο πρωθυπουργός; ότι η αναθεωρητική πολιτική δικαιώνεται; ότι μπορεί να ισχύσει το ίδιο και για την Κύπρο ή το Αιγαίο στο μέλλον; ό,τι έχει πει, θα τα βρει μπροστά του σύντομα.
 

Το μείζον σε αυτή τη φάση είναι πως θα συντηρηθεί η κατάσταση μέχρι την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ για να καταλάβει ο κόσμος που θα πάει το πρόβλημα. Ήδη όμως, παρά τις κραυγές, ο Σολτς επικοινώνησε με τον Πούτιν, είναι θέμα χρόνου να το κάνουν και άλλοι ηγέτες. Η Ελλάδα που θέλησε να μπει στην πρώτη γραμμή του αντιρωσικού μετώπου δεν θα κινηθεί ανάλογα; Ή περιμένει εντολές από την Ουάσιγκτον;

Τα ελληνικά συμφέροντα απαιτούν πιο ευέλικτες κινήσεις και αναθεώρηση της στάσης της χώρας. Είναι αδιανόητο να δηλώνει η Ελλάδα ότι παρά την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας από την Άγκυρα, έχει και θέλει να ενισχύσει τους διαύλους επικοινωνίας με το καθεστώς Ερντογάν και να μην έχει ανοιχτούς διαύλους με την Ρωσία. Είναι απολύτως σωστό να υπάρχουν δίαυλοι με την Τουρκία, αλλά κάθε άλλο παρά απαγορευτικό είναι να υπάρχουν δίαυλοι με τη Μόσχα.
 

Προφανώς οι στιγμές είναι δύσκολες και κρίσιμες. Ελπίδα όλων το πολεμικό παραλήρημα της Δύσης να σταματήσει και να επικρατήσει η ανάγκη για διάλογο. Πριν χαθεί ο έλεγχος...

 

omegapress.gr 

το είδαμε στο Αστεράκι

 

diodotos-k-t.blogspot.com