Η διδακτική μεθοδολογία της Ιστορίας

γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

 

Στον φίλο Σέργιο, ξανά

Κατά καιρούς, ακούω (ή βλέπω διατυπωμένες) κατά το μάλλον, ή ήττον ηλίθιες απορίες διαφόρων ημιαγραμμάτων, γιά το τί χρειάζεται η Ιστορία – καί ταλαιπωρούνται οι μαθητές, με το να τη διαβάζουν. (Αντί να παίζουν ποδόσφαιρο, μπας καί τα κονομήσουν κάποια μέρα ως επαγγελματίες παίκτες. Τί να την κάνουν την έρμη την Ιστορία, να τη μάθουν; να γίνουν καθηγητάδες; Σάμπως το δασκαλίκι πληρώνεται αξιοπρεπώς; 🙂 )

Άλλως τε, κι εμείς δεν έχουμε τόσα καθημερινά προβλήματα; Τί μας νοιάζει να ξοδέψουμε τον χρόνο μας, γιά να μάθουμε πχ ποιός ήταν ο Μεχμέτ Β’ «Φατίχ» καί τί έκανε στη ζωή του; Ο Μεχμέτ ο Β’ μας μάρανε, όταν δεν έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα; (Τολμώ να πώ, πως ούτε ο Μεχμέτ ο Α’ μας μάρανε, σε περίπτωση ελλείψεως ηλεκτρικού ρεύματος! 🙂 )

Εκ πρώτης όψεως, όλοι αυτοί έχουν ένα δίκιο: όταν τρέχουμε πίσω από καθημερινές βιοτικές έγνοιες (καί δεν σώνουμε), το να κοιτάζουμε το παρελθόν -εις βάρος του ελεύθερου χρόνου μας- αποτελεί σχεδόν ιδιοτροπία. Ιδιάζον βίτσιο!

Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι τα πράγματα!… καί δεν είναι έτσι, διότι την Ιστορία δεν τη διαβάζουμε σωστά, γι’ αυτό καί την έχουμε θεωρήσει / παρεξηγήσει ως σχεδόν άχρηστη.

«- Καί πώς θα τη διαβάσουμε σωστά, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη;»

Καθήστε αναπαυτικά, καί θα σας πω το κόλπο.

. . . . . . . . . . .

Οι κανόνες

Το διάβασμα της Ιστορίας, λοιπόν, έχει ορισμένους κανόνες. Δικούς του. Όπως πχ όταν διαβάζεις Μαθηματικά, δεν τα διαβάζεις γιά να σε πάρει ο ύπνος (αν υποτεθεί πως έχεις αϋπνίες), έτσι καί το διάβασμα της Ιστορίας θέλει τα «πατήματά» του.

Αυτοί οι κανόνες είναι «εκ των ούκ άνευ»· διότι, διαφορετικά, δεν διαβάζεις Ιστορία, αλλά ένα κάπως ιδιόρρυθμο περιπετειώδες ανάγνωσμα.

Συνεπώς, ιδού αυτοί:

. . . . . . . . . . .

i-α. Αίτιο-αιτιατό

Οι ιστορικώς καταγεγραμμένες πράξεις των ανθρώπων καί των λαών, πάντα έχουν σχέση αιτίου-αιτιατού. Δηλαδή, ουδείς ποτέ αρχηγός κράτους ξύπνησε ένα πρωΐ, καί είπε: «- Βρέ, δεν κάνω κι έναν πόλεμο, να περάσ’ η ώρα;»

Πάντα υπήρξαν αιτίες γιά ο,τιδήποτε.

. . . . . . . . . . .

i-β. Πολλά επίπεδα αιτιών

Οι αιτίες, όμως, σχεδόν ποτέ δεν είναι ενός επιπέδου. Πάντα υπάρχουν καί βαθύτερα επίπεδα!… έως τρία, ή τέσσερα, λέει η πείρα μου.

Ως παράδειγμα, οι πόλεμοι σε πρώτο επίπεδο (αυτό που φαίνεται αμέσως) είναι εθνικοί / «ζωτικού χώρου». Σε δεύτερο επίπεδο, είναι οικονομικοί. Ακόμη βαθύτερα, σε τρίτο, είναι θρησκευτικοί. Καί σε τέταρτο επίπεδο, είναι φυλετικοί καί βιολογικοί. (Αν αμφιβάλλετε, κάντε μιά σοβαρή ανάλυση στα τεκταινόμενα της Μ. Ανατολής, καί τα λέμε.)

. . . . . . . . . . .

i-γ. Τα ίδια αίτια φέρνουν τα ίδια αποτελέσματα

Συνεπώς, είναι άνευ νοήματος να λες ότι οκ, τότε ήταν αρχαιότητα, δεν είχαν ηλεκτρικό, δεν είχαν Διαδίκτυο, δεν είχαν πυραύλους με πυρηνικά, κτλ. Άρα, σήμερα είναι διαφορετικά.

Σίγουρα δεν είχαν, καί σίγουρα ο σημερινός πόλεμος έχει τελείως διαφορετική μορφή από τον Τρωϊκό. Όμως: ούτε τα βουνά έβγαλαν ποδάρια γιά να σηκωθούν να φύγουν, ούτε οι θάλασσες, ούτε ο ορυκτός πλούτος… κι ενδεχομένως, ούτε τα μίση μεταξύ των ίδιων λαών κατασιγάστηκαν από τότε. Άρα, τί περιμένετε να γίνει σήμερα; κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έγινε τότε;

[…Καταλαβαίνετε, πιστεύω, ότι η Ιστορία με την Γεωπολιτική / Γεωστρατηγική είναι αλληλένδετες, καί δεν νομίζω πως αυτό χρειάζεται εξήγηση. Μάλλον θα πρέπει να είναι αυτονόητο το ότι, αν δεν ξέρεις Ιστορία, δεν μπορείς να χαράξεις μελλοντικούς στόχους του έθνους σου.]

Επομένως, η Ιστορία είναι το έτοιμο «λυσάρι», που το διαβάζουμε, καί δεν κάνουμε τον κόπο να βρούμε εμείς τη λύση… στα παρόμοια αποτελέσματα / προβλήματα, που προκύπτουν από τα παρόμοια αίτια. Την έχουμε ήδη έτοιμη!

Οι έξυπνοι, το «λυσάρι» αυτό το χρησιμοποιούν κατ’ ευθείαν. Απ’ την άλλη, όσοι θέλουν να ταλαιπωρούνται επανεφευρίσκοντας τον τροχό, με τις ευχές μου! Μόνο να μου κάνουν τη χάρη, να μην κυβερνάνε την Ελλάδα κάτι τέτοιοι! (Γίνεται; ζητάω πολλά; 🙂 )

. . . . . . . . . . .

ii. Η μή πληρότητα των ιστορικών δεδομένων

Ήτοι: η Ιστορία λέει όσα λέει, αλλά τα υπόλοιπα πρέπει να τα βρείς εσύ!

Ποιά υπόλοιπα;

Όσα δεν αναφέρονται (αμέσως, ή εμμέσως) σαφώς, καί δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία γι’ αυτά, ώστε να τα βρείς έτοιμα. Πχ μιά περίπτωση:

Ακόμη κι αν σου (περι)γράφει ο ίδιος ο ιστορικός το αίτιο, πρέπει να σκεφτείς αν έχει δίκιο. Πχ ο Προκόπιος, που θεωρεί τη Θεοδώρα μιά πόρνη καί μισή (καί την περιγράφει ως τέτοια), σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, αρκετές από τις αρνητικές περιγραφές γι’ αυτήν τις έβγαλε απ’ το μυαλό του. (Δεν αποκλείεται. Αν θυμάμαι καλά, ο Προκόπιος είχε πέσει σε δυσμένεια από το αυτοκρατορικό ζεύγος, κι έβγαλε το άχτι του.)

Εδώ, σ’ αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό, οφείλονται καί οι διαφωνίες ακόμη καί σοβαρών πανεπιστημιακών ιστορικών· διότι ερμηνεύουν τα (ίδια γιά όλους μας βιβλιογραφικά ιστορικά) δεδομένα με υποκειμενικό τρόπο.

Βέβαια, ο ιστορικός πρέπει να είναι όσο γίνεται αντικειμενικός· αλλ’ αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Δες πχ τον Φαλλμεράϋερ: αυτός δεν ήταν ακριβώς πανεπιστημιακός ιστορικός (ούτε ακριβώς στρατιωτικός, γυρολόγος ασχολιών ήταν), αλλά συνέγραψε ένα -ως λέγεται- πολύ καλό ιστορικό βιβλίο γιά την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Ωστόσο, το επόμενο βιβλίο του, περί της καταγωγής των Ελλήνων, είναι κατευθείαν γιά τον καμπινέ.

[Πάω στοίχημα ότι το έγραψε κατά παραγγελίαν, καί ότι -γιά να το γράψει- τον χαρτζηλίκωσαν διάφοροι Δυτικοί θεομπαίχτες, γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα, ότι δήθεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων· καί γάρ, μόλις είχαμε (μισο)απελευθερωθεί από την Τουρκοκρατία.

Βέβαια, σήμερα, με την ανάλυση DNA, το καταγέλαστο αυτό βιβλίο είναι απλώς ένα κακό ανέκδοτο. Απορώ, επομένως, με την -ακόμη καί σήμερα- επιμονή μερικών ηλιθίων, ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων ημών. Είμαστε, αλλά στο συνειδησιακό επίπεδο τα κάναμε …δύσοσμα καφέ πράγματα. Τί να σου κάνει, επομένως, καί το ίδιο με των αρχαίων DNA…]

Εκτός, λοιπόν, από καλή νοητική άσκηση λογικής, η εύρεση των μή ειρηκότων όλο καί κάποιο όφελος αφήνει στον αναγνώστη: τον βοηθάει να βρεί συμπεράσματα μάλλον ακλόνητα. (Αφού πέρασαν την βάσανο της λογικής.)

. . . . . . . . . . .

iii. Η μόλυνση της παραμυθολογίας – ανατρέξτε στις πηγές!

Κάτι άλλο, που πρέπει να γνωρίζουμε γιά την Ιστορία, είναι ότι τα (γιά τα συμφέροντα των εκάστοτε ισχυρών) «ενοχλητικά» δεδομένα, παρασιωπούνται. Κι όχι μονάχα με παθητικό τρόπο (κοινώς: «θάψιμο»), μπάς καί τα ξεχάσουν όλοι, αλλά καί με ενεργητικό, δηλαδή με προπαγάνδα ψεμμάτων καί ψυχολογικό πόλεμο.

Ως παράδειγμα, η πασίγνωστη (πλέον…) ρήση του Ισοκράτη, ότι -δήθεν- Έλληνες είναι οι «μετέχοντες της ημετέρας παιδείας»: στις μέρες μας έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από τους πωλητικούς, γιά να δικαιολογήσουν τον κάθε λαθρομπουκαδόρο, που μπαίνει παράνομα στην Ελλάδα καί κατσικώνεται εδώ. Έ! (λένε οι πωλητικοί), άμα πάει εδώ σχολείο ο λάθρο, δεν γίνεται Έλληνας; 🙂

Τον κακό τους τον καιρό, των αγραμμάτων!!!

Ο Ισοκράτης είπε (επακριβώς στο νόημα) ότι «Έλληνας» κατάντησε να σημαίνει ο μετέχων της ημετέρας παιδείας. Παναπεί: ότι, ακόμη καί στον καιρό του, μάλλον λίγοι έδιναν σημασία στα εκ των ούκ άνευ χαρακτηριστικά του Έλληνα, δηλαδή το όμαιμον (με τους λοιπούς Έλληνες), το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον. Τα προσπερνούσαν! Οπότε, φαντάζομαι, ο ρήτορας τα ψιλοπήρε στο κρανίο μ’ αυτή την κατάσταση, κι αισθάνθηκε την ανάγκη να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

[Καί το αίσθημα του «ανήκειν» (στον εθνικό κορμό) πρέπει να υπάρχει, θα προσθέσω. Διότι όμαιμον / ομόθρησκον / ομόγλωσσον είχαμε καί με τους Τρώες. Αλλά… Αλλά, αυτοί δεν είχανε το «ανήκειν». Ούτ’ εμείς αισθανόμασταν το «ανήκειν» σε μιά παρακμιακή ψιλοαυτοκρατορία, διαβρωμένη από το Χαλδαϊκό ιερατείο· παρά το ότι τους αναγνωρίζαμε ως όμαιμους (κι ομόθρησκους, κτλ). Είχαν καταντήσει γενίτσαροι, οι άνθρωποι!

Γι’ αυτό, προσέξτε πάααααρα πολύ σήμερα, όσοι νομίζετε ότι, αν (όπως λένε οι προφητείες) βαφτιστεί το ένα τρίτο των σημερινών Τούρκων, τότε όλα ‘ντάξ’.

Καθόλου ‘ντάξ’!

Αυτοί οι άνθρωποι, παρά το ότι ίσως έχουν καθαρό Ελληνικό DNA, δεν έχουν το αίσθημα του «ανήκειν» στην Ελλάδα. (Ούτε πρόκειται να το αποκτήσουν εύκολα – άν ποτέ. Μόνο μετά από πέντε γενιές απογόνων τους, καί υπό προϋποθέσεις.) Κι όχι μόνον· κοιτάξτε, μάλιστα, τί κάνουν τώρα στους χριστιανούς καί Έλληνες της Συρίας: τους σφάζουν! Καί θέλετε να μου πήτε ότι με μιά ορθόδοξη τελετή βαπτίσεώς τους θα γίνουν Έλληνες καί πολιτισμένοι; Ας βαπτιστούν, ας πιστέψουν όπου θέλουν, αλλά μακριά από μας. (Άμα κάνουν πως ροβολάνε κατά ‘δώ, καί τους υποδεχθούμε με ανοιχτές αγκάλες ως αδελφούς ορθοδόξους, τη γ@μήσαμε. Βλέπετε, «ομόδοξοι αδελφοί» καί τα ρέστα ήταν καί οι Βούλγαροι το 1900-1945.)

Καί κόψτε τα ληγμένα ναρκωτικά, παίδες. Ο σχεδιασμός του μέλλοντος του έθνους μας δεν σηκώνει συναισθηματισμούς, ρομαντισμούς, ιδεοληψίες. Έχετε ψυχρή λογική επαγγελματία δολοφόνου; καλώς. Δεν έχετε; καθήστε στη γωνίτσα σας, κλείστε το στοματάκι σας, κι αφήστε άλλους να μιλάνε γιά το μέλλον της χώρας μας.]

. . . . . . . . . . .

Η θεραπεία αυτής της ψώρας (της υποβολιμαίας παραμυθολογίας, δηλαδή) θεραπεύεται μονάχα με αναδρομή στις (διαθέσιμες) πηγές καί παράθεση αυτών.

Λοιπόν, Ισοκράτη καί «ημετέρα παιδεία», θές, αναγνώστη μου; Εδώ – στον «Πανηγυρικό» λόγο του ρήτορα, στην ενότητα 50!

Το παραθέτω καί σε απόσπασμα:

Είδες, αναγνώστη μου; καί δεν μιλάει κάν γιά παιδεία, αλλά γιά (εκ)παίδευση! Πάρ’ το τώρα, καί κόλλα το στα μούτρα του κάθε ημιαγράμματου παπάρα, μπάς καί το βουλώσει. Ειδικά εκείνης της αντιπαθέστατης δρακουλοκόρης, που ξεκίνησε τη μόδα της …»ημετέρας παιδείας».

[Αν, τώρα, θέλετε ακριβέστατη (να την ψειρίζετε «με την καρφίτσα», σαν προπολεμικός συνταξιούχος γυμνασιάρχης) απόδοση στα νέα Ελληνικά, να μάθετε Αρχαία, να τη βρήτε μόνοι σας! 🙂 Πάντως, ακόμα κι έτσι, θα διαπιστώσετε ότι το κείμενο δεν λέει ότι Έλλην είναι «ο της ημετέρας παιδείας» καί τα ρέστα.]

Καί γιά να τελειώνουμε, θα βάλω την ταφόπλακα στο θέμα, με τα απλά λόγια της Γραμματέψ μας:

«- Τα λαθροχασανάκια δεν πρόκειται ποτέ τους να χορέψουν τσάμικο. Επειδή δεν το αισθάνονται!»

. . . . . . . . . . .

iv. Προτεραιότητα στα σημαντικά

Ακόμη ένα «φίλτρο», γιά να διαβάζεις Ιστορία όπως πρέπει… καί στο τέλος «να βρίσκεις στόχο», είναι να δίνεις προτεραιότητα στα σημαντικά.

Πχ πόση σημασία έχει, αν ο Γουάλλας είχε ερωμένη τη Γαλλίδα βασίλισσα της αγγλίτσας (καταπώς αφηγείται καί η σχετική ταινία), μπροστά στην «περίεργη» συμπεριφορά των Ναϊτών ιπποτών… που απ’ τη μιά ιδρύουν την Οξφόρδη, κι απ’ την άλλη επιτίθενται στους Άγγλους καί τους κατατροπώνουν στη μάχη του Μπάνοκμπερν; (Αν καί η συμμετοχή των Ναϊτών στη συγκεκριμένη μάχη τίθεται εν αμφιβόλω από τα διαθέσιμα ιστορικά τεκμήρια.)

. . . . . . . . . . .

v. Ειδικά γιά την Ελλάδα

Χμ… Ειδικά γιά την Ελλάδα, η Ιστορία διαβάζεται ως:

Χτύπημα – αντιχτύπημα.

Σαν μιά παρτίδα σκάκι με άπειρες κινήσεις, της οποίας η έναρξη χάνεται σε ανυπολόγιστο βάθος παρελθόντος.

Καλά θα κάνετε να το θυμάστε αυτό· διότι:

• Εάν το αγνοήσετε, έχετε χάσει την ουσία καί είστε εκτός πραγματικότητας.
• Καί διότι αποτελεί ισχυρώτατο εργαλείο, γιά να δούμε καί παραπίσω στο παρελθόν, ακόμη κι αν έχουμε ελλιπέστατα δεδομένα (κυρίως από τη Μυθολογία μας).

Λοιπόν, σ’ αυτό το σκάκι, εμείς οι Έλληνες έχουμε τα λευκά (την πρωτοβουλία των κινήσεων), καί οι κακοί τα μαύρα. Θέλετε αποδείξεις;

• Εκεί που πάει να εξελληνιστεί πλήρως το πρώϊμο Βυζάντιο (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), πάρε μιά Εικονομαχία, νά ‘χεις!

Εκεί που οι εκκλησιαστικές αγιογραφίες πάνε ν’ αποκτήσουν φωτογραφικό ρεαλισμό (σαν τα πορτραίτα του Φαγιούμ), έρχεται η απαγόρευση! Ποιός την υποδαυλίζει καί τη συντηρεί; Ξένοι αυτοκράτορες. Με βλέψεις όλως αντίθετες στις του έθνους μας.

[Από τη στιγμή, που ο ένας ονομάζεται «Ίσαυρος» (σαυρομάτης), ο άλλος «Χάζαρος», κι ο παράλλος «Αρμένιος», τί περιμένεις; …αν καί ο μεσαίος των προαναφερθέντων δεν νομίζω πως συντήρησε την Εικονομαχία.

Η δέ απαγόρευση των εικόνων δεν ήταν μόνο δογματικό θέμα. Ήταν κυρίως πολιτισμικό: αφού οι άπλυτοι της ερήμου δεν μπορούσαν να ζωγραφίσουν, τότε «θρησκευτικώς» δεν έπρεπε να ζωγραφίζει κανένας.]

• Εκεί που πάει να εξελληνιστεί πλήρως το πρώϊμο Βυζάντιο (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), πάρε κι ένα ισλάμ, νά χεις!

Θρησκεία, καθαρή απομίμηση του ιουδαϊσμού (καί η πλάκα είναι πως το Κοράνι δεν επιτάσσει πουθενά την περιτομή, αλλά τα μούσλιμζ έσπευσαν να περιτμηθούν!), διότι καί ο προφήτης τους τέτοιος ήταν, καί η πρώτη του σύζυγος, η χήρα με τα καραβάνια (καί το χοντρό πορτοφόλι) τέτοια ήταν. Θρησκεία, που δημιουργήθηκε καθαρά γιά να πλευροκοπηθεί το Βυζάντιο. Θρησκεία, με πάγια εντολή γιά εξόντωση των «απίστων» – παρμένη κατευθείαν από την «ΠΔ»…

…Άαααν έχετε απορίες γιατί τα σημερινά μεμέτια φέρονται όπως φέρονται, καί αποκεφαλίζουν «απίστους».

[…Αφού η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τους έκανε την Ιερουσαλήμ οικόπεδο, των ομοφύλων / ομοθρήσκων του «προφήτη», τότε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπρεπε να πληρώσει με τον ίδιο τρόπο, γιά εκδίκηση. Μόνο που η «Διασπορά» δεν είχε δύναμη να το κάνει αυτό, κι έτσι έβαλε «πολεμικούς αντιπροσώπους» της το πρωτόγονο απλυταριό της ερήμου.

Το πιάνετε, τώρα, το γιατί; ]

Ναί, σίγουρα έφαγαν φάπες από τους Βυζαντινούς· χάθηκε η Αλεξάνδρεια, όμως; χάθηκε όλη η νότια ακτή της Μεσογείου; Χάσαμε τις πάλαι ποτέ ακμάζουσες Ελληνικές κοινότητες σ’ αυτά τα μέρη; Ναί, καί ναί, καί ναί.

Τα υπόλοιπα (διπλωματικές συνεννοήσεις με δαύτους, «- Έλα, μωρέ, υπάρχουν καί μετριοπαθείς μεμέτηδες!», «- Να τα βρούμε με την τουρκίτσα!», κτλ) είναι τελείως γιά τη χέστρα.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, αν πάμε καί στη Μυθολογία, σας είχα πεί ότι ο Ατλάντειος βιολόγος κυρ-Προμηθέας έφτιαξε τόσο τους Αμπορίτζινες της Αυστραλίας, όσο καί τους τζίπσυζ. Γιατί τους έφτιαξε; γιά στρατό εναντίον των Ελλήνων. Τίποτε άλλο.

Όμως, οι μέν πρώτοι του βγήκαν άκρως τηλεπαθητικοί, αλλά ανίκανοι έστω καί γιά να φτιάξουν πλοία, να πάνε όπου θέλουν. Κι έτσι, τους δεύτερους τους έφτιαξε σε στεριανό έδαφος… καί σιγά-σιγά μας κουβαλήθηκαν εδώ καί κοντεύουν να μας καβαλλήσουν.

Λοιπόν, δεν είναι μονάχα μετά το 1990, που οι «ευπαθείς» τζίπσυζ μπήκαν στη βαρειά εγκληματικότητα (ναρκωτικά, μπραβιλίκια, τοκογλυφίες, κτλ)· επί Τουρκοκρατίας ήσαν οι δήμιοι των Ελλήνων… όπως αυτοί, που θανάτωσαν με βασανιστήρια τους Κατσαντωναίους καί τον Διάκο. (Κάτι που, βέβαια, το κατεστημένο θέλει να ξεχάσουμε. Όπως θέλει να ξεχάσουμε καί τα εγκλήματα των ιουδαίων εναντίον μας· οι οποίοι την ίδια περίοδο ήταν οι χαφιέδες των τουρκαλάδων. Βλέπε πχ Διονύσιο «Σκυλόσοφο».) Τα λέω αυτά, γιά να μην έχετε απορίες γιά τη σημερινή συλλογική συμπεριφορά των τζίπσυζ. Εχθρικός στρατός είναι.

Αλλά δεν φταίνε αυτοί· φταίνε πρώτον ο ανιστόρητος Καντιώτης, που τους έμπασε στην Εκκλησία, καί δεύτερον ο επίσης ανιστόρητος φρύδιας «Εθνάρχης», που τους έδωσε δικαίωμα ψήφου.

. . . . . . . . . . .

vi. Υπόδειγμα εξαγωγής ιστορικών συμπερασμάτων

…»Κέης στάντυ», που λέν’ καί στο χωριό! 🙂

Εάν, λοιπόν, αρχίσουμε να μελετάμε την Ιστορία με τον σωστό τρόπο, θα βρούμε διαμαντάκια! Εννοώ, ότι δεν πρέπει να σταματάμε στα άμεσα συμπεράσματά μας, αλλά να προχωράμε με λογικά βήματα (κι όχι με λογικά άλματα) καί παραπέρα.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε (στο περίπου – κι αν τα θυμάμαι καλά) το πώς οι Νορμανδοί κατέκτησαν την αγγλίτσα.

Κάπου το καλοκαίρι του 1066 μΧ, είχαν μαζέψει στρατό καί στόλο οι Νορμανδοί, γιά να διασχίσουν τη Μάγχη καί να κατακτήσουν το νησί. Ωστόσο, μάλλον τρόμαξαν με τα μελτέμια του Αυγούστου, καί δεν έκαναν κίνηση. (Στη Μάγχη, οι αέρηδες καί τα νερά δεν αστειεύονται.) Απέναντι, τους περίμεναν οι Άγγλοι, αλλά όταν είδαν ότι οι Νορμανδοί δεν κινούνται, ψιλοησύχασαν. Σου λέει, δεν είναι της θάλασσας αυτοί! Τώρα που χειμωνιάζει, δεν θα τολμήσουν ν’ ανοίξουν πανιά καί να έρθουν κατά ‘δώ.

Όμως, εκεί που πήγαν να παρατήσουν τα όπλα οι Άγγλοι καί να πιάσουν τις τσάπες στα χωράφια, τους κουβαλήθηκαν οι Βίκινγκς από βορρά! Χάνουν, λοιπόν, μία μάχη με δαύτους, κερδίζουν τη δεύτερη… αλλά τί κάνουν οι αθεόφοβοι οι Νορμανδοί; Παρά το ότι είχε φτάσει τέλος Σεπτεμβρίου καί χειροτέρεψε αρκετά ο καιρός, μπαίνουν στα καράβια καί διαπεραιώνονται απέναντι… καί βρίσκουν τον ταλαιπωρημένο στρατό των Άγγλων, καί τον τσακίζουν στη μάχη του Χέηστινγκς. (Όπου, όμως, καί οι Άγγλοι έκαναν σοβαρά λάθη στρατηγικής, καί κυρίως γι’ αυτό χάσανε.) Κι έτσι κατακτήθηκε η Αγγλία από τους Νορμανδούς, καί παραμένει κατακτημένη μέχρι σήμερα – αν κι οι λεβέντες αυτοί έχουν πλέον αφομοιωθεί καί συναποτελούν ενιαίο έθνος με τους παλιότερους κατοίκους.

[Από τότε, σχεδόν όλοι οι ευγενείς τους είναι Νορμανδοί, με την εξαίρεση των βασιλιάδων τους, που από τον 18ο αιώνα είναι Γερμανοί· ελάχιστοι ευγενείς είναι από τα αρχοντικά σόγια των παλαιοτέρων κατοίκων του νησιού.

Επίσης, η Αγγλία μετά την κατάκτηση έγινε με το στανιό καθολική· μέχρι τότε, ήταν ορθόδοξη. Ο δέ Ρομπέν των Δασών έδρασε ακριβώς εκείνη την περίοδο, ως ηγέτης ανταρτοπολέμου εναντίον των Νορμανδών. Κι όχι 150 χρόνια αργότερα, όπως θέλει ο κινηματογράφος. Είπαμε: προπαγανδιστικοί μύθοι! ]

. . . . . . . . . . .

Γιατί, όμως, σας τα λέω αυτά;

Επειδή είδατε τί συνέβη στη Συρία: αγωνιζόντουσαν τα τζιχάντια κάμποσα χρόνια να κατακτήσουν τη Συρία, έφαγαν τις φάπες τους, απέτυχαν (αν καί κατέσφαξαν κόσμο), κι έφυγαν. Επανήλθαν, όμως, τότε που δεν τα περίμενε κανένας, καί πέτυχαν τον σκοπό τους. Ακριβώς σαν τους Νορμανδούς του 1066.

«- Καί λοιπόν, ρέ Εργοδότη; αυτός ο ελιγμός είναι σχεδόν αυτονόητος.» (Δεν είναι! Ακούστε με, που σας λέω.) «Τί σχέση έχει το ένα γεγονός με το άλλο;»

Έχει, διότι κάποιος τους έβαλε την ιδέα, των τζιχαντιών, να ξαναεπιχειρήσουν επίθεση, παρά την παρελθούσα ήττα τους. Διότι:

• ούτε από μόνα τους μπορούσαν να σκεφτούν τέτοια πράγματα τα τζιχάντια (ούτε θα τα τολμούσαν),
• ούτε οι τουρκαλάδες, που τα εκπορεύουν,
• ούτε το γισραϊέλ, που τά ‘χει ως μακρύ βραχίονά του (έχει τα δικά του προβλήματα, δεν μπορεί ν’ ασχολείται με υψηλή στρατηγική κατσαπλιάδων),
• ούτε τα πολιτικά / στρατιωτικά επιτελεία της Δύσης, που τα χαϊδεύουν.

Αυτή η δουλειά προέρχεται από βαθύτατο γνώστη της Ιστορίας!

Το πιάνετε, τώρα, τί συμπεράσματα μπορούν να βγούν; ποιός μπορεί να σκέφτηκε τέτοια κίνηση «μάτ» εναντίον του Άσσαντ; (Πχ διάφορες κρυφές «λέσχες» καί διάφορα άλλο τόσο κρυφά «θίνκ τάνκς». Πάντως, γιά κυβερνήσεις, σχεδόν το αποκλείω.)

Είδατε, συνεπώς, πού οδηγεί η καλή γνώση της Ιστορίας: σε «ακτινογραφία» των γεγονότων!

. . . . . . . . . . .

Αντί επιλόγου

Δεν θέλω τα παραπάνω να τα εκλάβετε ως συστηματικό (καί βαρετό) μάθημα σχολικού τύπου. Θα έλεγα πως είναι κάποιες γενικόλογες οδηγίες, που χρησιμεύουν ώστε να δήτε την Ιστορία ως χρηστικό εργαλείο. Καί, βαθμιαία, θα τις ανακαλύψετε (ξανά) κι εσείς από μόνοι σας…

…Όπως θ’ ανακαλύψετε καί την πλήρη χρησιμότητα της Ιστορίας!

Επίσης, σίγουρα καταλάβατε πως η παρούσα ανάρτηση έχει λιγάκι τον χαρακτήρα του επείγοντος – γιά να έχετε στα χέρια σας ένα ισχυρό εργαλείο ερμηνείας των τρεχουσών εξελίξεων… κι άμα είσαστε τόσο καλοί στη χρήση του, καί «προμαντείας» (τουλάχιστον) του εγγύς μέλλοντος!

Τέλος, δεν θέλω να θεωρήσετε ότι στο θέμα κατέχω την πάσα αλήθεια καί την πάσα αυθεντία. Γιατί; επειδή, απλούστατα, καλές ιδέες έχουν όλοι· όχι μόνον η αφεντιά μου. Συνεπώς, μπορείτε να προσθέσετε καί τις όποιες δικές σας.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, μένει ένα πράγμα να σας πω: το πώς φτάνουμε σε σχετικώς καλά συμπεράσματα μελετώντας την Μυθολογία μας (καθώς καί τις Μυθολογίες άλλων λαών), όπου τα δεδομένα είναι λίαν ελλιπή. (Βλέπε πχ Προμηθέα, που τον αναφέρω παραπάνω.) Η αλήθεια είναι πως εδώ εισέρχονται στη σκηνή μεθοδολογικά βοηθήματα από τις θετικές επιστήμες (Μαθηματικά, Φυσική), αλλά επιφυλάσσομαι γιά μελλοντική σχετική ανάρτηση. Εάν τα περιελάμβανα στο παρόν, το κείμενο θα γινόταν μεγάλο καί κουραστικό.

Ραντεβού στη Μυθολογία, λοιπόν!

 

ergdhmerg.wordpress.com 

diodotos-k-t.blogspot.com