Η αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο και η θέση της Ελλάδος στη νέα πολιτική Τραμπ - γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης*

 

Ότι προκύπτει και υπάρχει στην εξωτερική πολιτική και τις τρέχουσες εξελίξεις  δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο ή μοναδικό, ούτε προϊόν παρθενογένεσης ή ο Τραμπ ο μόνος υπεύθυνος για την μετάλλαξη στο διεθνές σύστημα.

Η άποψή μου είναι ότι όντως επανερχόμαστε ολοκληρωτικά στην φυσική κατάσταση της ιστορίας κατά Χομπς, δηλαδή όλοι εναντίον όλων την πολιτική ρεαλισμού του Μέγα Θουκυδίδη, όπως αναφέρεται στον διάλογο Αθηναίων και Μήλιων. Δηλαδή στο δίκαιο του ισχυρότερου.

Για να το καταλάβουμε πάμε λίγο πιο πίσω, όταν μετά τον Β’ Π.Π. η σχετική σταθερότητα που προέκυψε, σχετική γιατί πόλεμοι υπήρχαν, ο κίνδυνος του πυρηνικού πολέμου και πολλά άλλα, χωρίς τις μεγάλες ανατροπές.

Το θεμέλιο ήταν η ακεραιότητα των εθνών και κρατών και το απαραβίαστο των συνόρων. Και ελάχιστοι πόλεμοι έγιναν με αλλαγές συνόρων ή κατάκτηση εδάφους άλλης χώρας, όπως π.χ. με την Κύπρο το 1974.

Βέβαια στην Μέση Ανατολή είχαμε πολλούς πολέμους, γιατί προέκυψε το κράτος του Ισραήλ, μέσα σε ένα πυκνό αλλοεθνικό και εχθρικό περιβάλλον, όπως και μέσα στο ανατολικό μπλοκ όχι για προσάρτηση εδαφών, αλλά για σταθεροποίηση του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Η ρωγμή της παγκόσμιας τάξης αποτέλεσε η Τουρκία, που εξελίχθηκε σε ένα παγκόσμιο ταραχοποιό και κράτος αναθεωρητικό της περιοχής μας αρχής γενομένης με την εισβολή και κατοχή της Βόρειας Κύπρου, μοναδικό και πρωτοφανές για την Ευρώπη και μέσα στο ΝΑΤΟ και την ευθύνη, όλοι γνωρίζουμε, ότι εκτός των προδοτών της Αθήνας, την έχουν οι ΗΠΑ, οι οποίες θα μπορούσαν να αποσοβήσουν τα μοιραία γεγονότα.

Και δυστυχώς για την περιοχή μας οι ΗΠΑ έκαναν άλλα δύο τραγικά λάθη, που αποτέλεσαν την αρχή πολλών εξελίξεων. Το πρώτο αφορά την «εκδίωξη» του Σάχη της Περσίας, εκείνο  το απόγευμα της 16ης Ιανουαρίου 1979, που το αυτοκρατορικό ζεύγος εγκατέλειψε το Ιράν για την εξορία με πρώτο προορισμό την Αίγυπτο.

Κάπως έτσι, 2.500 χρόνια ιρανικής μοναρχίας ήρθαν στο τέλος τους και δύο εβδομάδες αργότερα επέστρεψε ο Αγιοταλλάχ Χομεϊνί από το Παρίσι για να ιδρύσει το θεοκρατικό καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και να δημιουργηθούν τα προβλήματα του ισλαμιστικού εξτρεμισμού και της δημιουργίας δορυφόρων και αξόνων αντίστασης, που φθάνουν μέχρι σήμερα.

Και το δεύτερο με συμμετοχή της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, για πρώτη φορά την διάλυση μιας χώρας, σε αυτά που συν ετέθη και  ο βομβαρδισμός της Σερβίας  το 1999, για να αποσχιστεί υποχρεωτικά ένα κομμάτι της, το Κόσοβο. Έγινε αυτό για να δημιουργηθεί νομικό άλλοθι για την Ταιβάν και την Κίνα.

Και φυσικά για την Μέση Ανατολή, η «εμπνευσμένη πολιτική» των ΗΠΑ  και η δημιουργία της Αραβικής Άνοιξης, το 2011, ή κατά τους Άραβες ο «αραβικός χειμώνας», που κατέληξε σε αραβικό εφιάλτη, με διάλυση του Ιράκ και της Συρία και αποτέλεσε την γιγάντωση του Ιράν και  όλα αυτά συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Και όλα αυτά άρχισαν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την ατιμωρησία της Τουρκίας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Και ας έλθουμε στο σήμερα και στην νέα αμερικανική κυβέρνηση και στον «τυφώνα Τραμπ», όπως εκτιμώ από τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, σε ένα δύσκολο και ρευστό περιβάλλον, παρακολουθεί προσεκτικά τα βήματα της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και στέλνει με κάθε τρόπο τα μηνύματα ότι η στενή σχέση που οικοδομήθηκε τα τελευταία χρόνια εξυπηρετεί και τις αμερικανικές επιδιώξεις στην περιοχή για ασφάλεια, σταθερότητα και συνεργασία.

Η ελληνική κυβέρνηση διέπραξε τεράστιο διπλωματικό λάθος που τάχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στον ένα υποψήφιο για την προεδρία την κ. Χάρις και χρησιμοποιήθηκαν απαξιωτικές εκφράσεις προς τον άλλο υποψήφιο και τελικά εκλεγέντα και νυν πρόεδρο των ΗΠΑ.

Έτσι αρχίζει μια διπλωματική προσπάθεια να είμεθα παρόντες στις νέες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, με επισκέψεις και επαφές στο Ισραήλ, στην Ραμάλα και την Ινδία. Σωστά επέλεξε την συμμαχία με το Ισραήλ κατά τον πόλεμο στην Γάζα. Θέλει δε να κρατηθεί ζεστό το σχέδιο για τον νέο εμπορικό δρόμο ΙΜΕC και το ενδιαφέρον του Ινδού ηγέτη,  για επιλογή της χώρας μας ως κεντρικής πύλης εισόδου του IMEC προς την Ευρώπη.

Παράλληλα με την έναρξη των ερευνών μεγάλων και αμερικανικών εταιριών για υδρογονάνθρακες Δυτικά της Κρήτης, θα πρέπει να αναθερμανθεί ο  αγωγός EAST MED, που είχε παγώσει.

Για τα Ε/Τ, φαίνεται ότι παραμένει η ίδια απάθεια, ακινησία και αφωνία και φαίνεται ότι πολλά έχουν συμφωνηθεί, εξ ου και το Σαββατοκύριακο του Αγίου Βαρθολομαίου για τις Ε.Δ. που δεν θέλω να αναφερθώ τι σημαίνουν όλα αυτά.

Σε ότι αφορά την Κύπρο και μετά την άρση του εμπάργκο και αναβάθμισή της από τις ΗΠΑ σε στρατηγικό εταίρο (32 χώρες) φαίνεται ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν για το μέλλον και το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Τουρκίας και συμμετοχή της στους  BRICS και τον Παγκόσμιο Νότο,  ή «εκδίωξης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ (δεν ξέρω πως), η Κύπρος θα αποτελέσει τον αναγκαίο στρατηγικό κρίκο του RIMLAND στο νότιο τμήμα του, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ.

Σε ότι αφορά τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, φαίνεται ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για   την κατάληψη της Συρίας από τους τζιχαντιστές της Χαγιάτ Ταχριμ αλ Σιάμ και τον επικηρυγμένο με 10 εκατ $ αρχηγό της αλ Σιάμ, αλλά για την υπόλοιπη Μέση Ανατολή.

Ο απεσταλμένος του  Στηβ Γουίτκοφ, στον οποίο πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία της σύναψης της συμφωνίας για εκεχειρία, επιστρέφει στην περιοχή και αναλαμβάνει το έργο του:

Να ολοκληρωθεί ο πόλεμος στην Γάζα και να τελειώσουν με Χαμάς και Χεζμπολάχ και να ολοκληρωθεί η Συμφωνία του Αβραάμ, έργο Τραμπ.

Στο πλαίσιο αυτό η Σαουδική Αραβία αναβαθμίζεται στο ύψιστο βαθμό, ως ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου, η οποία εκτός του ότι θα συμβάλλει στον έλεγχο και την ανοικοδόμηση της Γάζας σε συνέργεια με άλλα αραβικά κράτη, θα πρέπει να συμμετάσχει στην Συμφωνία του Αβραάμ.

Το σχέδιο των δύο κρατών επανέρχεται στο προσκήνιο, η Γάζα θα είναι υπό την Παλαιστινιακή Αρχή, με παρουσία σε επόμενη φάση και δυνάμεων από αραβικές χώρες και θα υπάρχει μια μορφή εποπτείας για θέματα ασφάλειας και από το ίδιο το Ισραήλ στα πρότυπα της Δυτικής Όχθης. «Η εξομάλυνση σημαίνει την αρχή του τέλους του πολέμου.

Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η περιοχή γίνεται ικανή για επενδύσεις και για χρηματοδότηση», δήλωσε ο κ. Γουίτκοφ.

Σε ότι αφορά τις δύο εξτρεμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, χωρίς χρηματοδότηση και υποστήριξη δεν είναι βιώσιμες και γίνονται θνησιγενείς. Τόσο η Χαμάς, όσο και η Χεζμπολλάχ του Λιβάνου θα συρρικνωθούν, θα αφοπλιστούν  και θα είναι στο περιθώριο ή στην παρανομία αν επιλέξουν τον τελικό θάνατό τους.

Με την ομαλοποίηση της κατάστασης στην περιοχή, θα αρχίσουν να υλοποιούνται οι σχεδιασμοί, όπως ο IMEC, EAST MED, ενδεχομένως και το BEN GOURION CANAL από τον κόλπο της Άκαμπα μέχρι την Μεσόγειο.

Η δε Γάζα θα είναι μέλος της Δυτικής Όχθης, συνδεόμενη με υπόγειο ή εναέριο δρόμο και καλυτέρευση του ήδη υπάρχοντος από το 2020 «Σχεδίου Τραμπ» για το Παλαιστινιακό. Σε ότι δε αφορά την Συρία, η τύχη της είναι οδυνηρή.

Φαίνεται ότι προκρίνεται η  δημιουργία αυτόνομων περιοχών με  ζώνες επιρροής, όπως στην ΒΔ Συρία (Γιαραμπλούς, Αφρίν, Ιντλίμπ) μέχρι και Χαλέπι ο ΝΣΑ, υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας, στην κεντρική Συρία το Σουνιτικό «κράτος» από νοτίως Χαλεπίου μέχρι Δαμασκό υπό την HTS και τον Αλ Σιάρα, υπό την επιρροή της Τουρκίας, στην δυτική παραλιακή ζώνη από Λατάκεια μέχρι Ταρσό, την λεγόμενη κοιλάδα των Χριστιανών, με Αλαουίτες, Εληνοορθόδοξους χριστιανούς, Μαρωνίτες καθολικούς υπό την προστασία των δύο ρωσικών βάσεων στην ανατολική πλευρά του Ευφράτη  οι Κούρδοι (YPG) υπό την προστασία των ΗΠΑ και τέλος νοτίως της Δαμασκού μέχρι υψίπεδα του Γκολάν και Δυτικά το συριακό όρος Χερμόν οι Δρούζοι της Συρίας, υπό την προστασία και επήρεια του Ισραήλ.

Σε ότι αφορά το Ιράν, ή θα αποδεχθεί την υφιστάμενη κατάσταση ή ενδεχομένως να υπάρξει αλλαγή του καθεστώτος, ‘ή να δεχθεί βαλλιστική και αεροπορική επίθεση από το Ισραήλ και ΗΠΑ κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του.

Τελειώνοντας το Ισραήλ είναι σαφώς ο μεγάλος νικητής και όχι η Τουρκία όπως πολλοί πιστεύουν. Αν εξελιχθούν τα πράγματα όπως αναφέραμε, το Ισραήλ απαλλάσσεται από συνεχιζόμενους κινδύνους και απειλές και καθίσταται εμπορικός σημαντικό κόμβος.

 Σε ότι αφορά την αναθεωρητική, επιθετική και ταραχοποιό Τουρκία, τώρα που απέκτησε σύνορα με το Ισραήλ θα πρέπει να προσέχει μην πέσει στον λάκκο που έσκαψε για τους άλλους.

 

militaire.gr 

 

  * Ο Ιωάννης Μπαλτζώης είναι αντιστράτηγος ε.α. Γεννήθηκε στην Άρτα το 1954. Απεφοίτησε το 1976, ονομασθείς ανθυπολοχαγός Ιππικού-Τεθωρακισμένων. Πέρα των προβλεπόμενων θέσεων, υπηρέτησε ως παρατηρητής της ΕΕ κατά τον πόλεμο της Βοσνίας, υπασπιστής του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου και Ακόλουθος Άμυνας στην ελληνική πρεσβεία στο Τελ Αβίβ (2000-2003). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Γεωπολιτική και σε σπουδές Άμυνας και διεθνούς ασφάλειας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου, της Σχολής Εθνικής Αμύνης και της Σχολής Τακτικών Πληροφοριών του στρατού των ΗΠΑ. Μετά την αποστρατεία του δίνει διαλέξεις και αρθρογραφεί τακτικά.

 

diodotos-k-t.blogspot.com