Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ

γράφει ο Διονύσης Κλαδάς ('Μποτίλια στο Πέλαγος')

 Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΔΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΜΕΤΑΞΟΓΡΑΦΙΑ Δ.ΚΛΑΔΑ

 

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

  Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση τού θέματος που επέλεξα, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ευθυμώ να ενημερώσω τον φίλτατο σχολιαστή, που έθεσε ένα ερώτημα σχετικά με την στάση των Ντόναλντ Τραμπ και Βλαδίμιρου Πούτιν αναφορικά με τα λεγόμενα “εμβόλια” για τον λεγόμενο “κόβιντ”, ότι σύντομα θα αναρτήσω την απάντηση στο σημαντικό του ερώτημα, αφού τού ζητήσω συγγνώμη για την αργοπορία, η οποία οφείλεται σε δυο αιτίες.

  Τις τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει τελείως να σχολιάζω, διότι έχω στρέψει την προσοχή μου στην εντατική μελέτη θεμάτων των μαθηματικών και τής φυσικής, που αφορούν τόσο την παρούσα ανάρτηση, όσο και κάποιες άλλες αναρτήσεις στο προσεχές μέλλον, σχετικά με μια θεματολογία, που θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμη και ενδιαφέρουσα. Αναμφίβολα, αισθάνομαι διαρκώς την συμπάθεια και την προσμονή κάποιων φίλων επισκεπτών, την οποίαν έχουν εκφράσει και σε κάποια σχόλια, να διαβάσουν κάτι εδώ. Και η ευθύνη που αισθάνομαι έναντι των εκατό και πλέον εισόδων, που καταγράφονται καθημερινά σε αυτήν την σελίδα, σε φάση που δεν συμβαίνει εδώ τίποτε, δεν είναι διόλου αμελητέα. Επί πλέον έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο διάστημα συνταρακτικές εξελίξεις, όπως η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, αλλά και αρκετές άλλες, που προσκύπτουν σε μεγάλο ενδιαφέρον των ανήσυχων ανθρώπων. Για όλα αυτά τα ζητήματα έχω απόψεις διεξοδικές, που, όπως έχουν καταγραφεί σε αυτήν την σελίδα οι προσεγγίσεις μου στα εκάστοτε συμβάντα, είναι κατά κανόνα ριζοσπαστικές και απέχουσες μακράν των συνήθων εξουσιαστικών και μη αφηγημάτων, άσχετα τού κατά πόσον αυτές μπορεί να είναι ορθές ή όχι. Πλην όμως ακολουθώ την οδό, να προσπαθώ να τοποθετούμαι όσο μπορώ υπεύθυνα. Πριν διατυπωθεί κάτι άξιο λόγου, αρμόζει να κυοφορείται αυτό επαρκώς μέσα στον νου. Και τα όρια που υφίστανται γενικότερα, αφορούν τόσο την επαρκή ωρίμανση των συμβάντων, ώστε να μπορούν να τύχουν αυτά ενός σώφρονα χειρισμού, όσο και την ανάπτυξη και περεταίρω δόμηση τής γνωσιολογικής συγκρότησης, αυτού που φιλοδοξεί να τα προσεγγίσει και να προβεί σε ουσιαστικές ερμηνείες τους.

  Ο δεύτερος λόγος, που καθυστέρησα να απαντήσω στην ερώτηση που προανέφερα, είναι ότι θέλω να το πράξω αυτό με την μορφή βιντεοσκόπησης. Δεδομένου, ότι η αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται από πολλούς, που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο και διακρίνεται από κάποια σημαντικά προτερήματα που προσφέρει, θεωρώ σκόπιμο να την εφαρμόσω στο μέλλον συστηματικά, φτιάχνοντας ένα κανάλι. Έτσι ασχολήθηκα ταυτοχρόνως και με το τεχνικό μέρος αυτής τής διαδικασίας, ώστε να μπορώ να ενσωματώνω στις βιντεοσκοπήσεις εικόνες και τμήματα από άλλα βίντεο, που απαίτησαν κάποια προσπάθεια και χρόνο. Στόχος μου είναι στα θέματα τής επικαιρότητος να τοποθετούμε μελλοντικά με μορφή βίντεο, ενώ ζητήματα που έχουν απαιτήσεις θεωρητικής πραγματείας, να παρεμβαίνω κυρίως με κείμενα, εάν είναι δυνατόν συχνά με την μορφή σύντομων βιβλίων, που θα καταχωρούνται για κατέβασμα ατελώς στο διαδίκτυο, όπως έγινε ήδη με το πρώτο βιβλίο:

https://www.keepandshare.com/doc15/25508/?da=y

  Από αυτή την θέση εκφράζω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ιστολόγιο https://diodotos-k-t.blogspot.com και στον αγαπητό φίλο Κώστα για την μόνιμη προβολή του.

  Η χαμηλή ηλιοφάνεια τού χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη επέδρασε περιοριστικά στην διάθεση μου, ώστε να μπορέσω να εκπονήσω το δεύτερο βιβλίο, που έχω προαναγγείλει, με θέμα την Κρόνια Λατρεία. Παρ' όλο, ότι έχω συλλέξει και ταξινομήσει ήδη όλο το σχετικό υλικό και ενώ ο πλανήτης Άρης βρισκόταν για διάστημα μηνών στο ζώδιο που ανήκω, προσφέροντας μια σημαντική ενεργητικότητα, αυτή περιορίστηκε σε τρικυμίες μέσα στο μυαλό μου, ελπίζω με δημιουργικό αντίκτυπο, που αναμένω προσεχώς να βρει συγκεκριμένη έκφραση.

  Η εξωτερική μου αδράνεια στην προηγούμενη φάση είχε μια εξαίρεση. Σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη ήταν αδύνατο να αποδεχθώ τα δυο αφηγήματα, που κυριάρχησαν αμέσως μετά την εκδήλωσή του. Τα μαζικά μέσα τού συρμού επικέντρωσαν την προπαγάνδα τους εστιάζοντας την αιτία σε ελλείψεις των συστημάτων ασφάλειας και χαρακτηρίζοντας ως κύριο ένοχο τον σταθμάρχη τής Λάρισας. Τα εναλλακτικά διαδικτυακά φόρα πολύ συχνά απέδωσαν κυρίως την αιτία τού εγκλήματος σε συνειδητά οργανωμένη ανθρωποθυσία. Διαφώνησα ριζικά και με τις δυο αυτές εκδοχές, υποστηρίζοντας, ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε πυρομαχικά για την Ουκρανία σε μυστική και παράνομη βάση, οπότε παρέμενε σκόπιμα αθέατη. Επειδή τα καλώδια κίνησης είχαν κλαπεί στην γραμμή ανόδου, ο σταθμάρχης στην Λάρισα θεώρησε, ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, από το να στρέψει το επιβατικό τραίνο στην γραμμή ανόδου, αγνοώντας την έλευση τής εμπορικής αμαξοστοιχίας. Αυτή την οπτική προσπάθησα να τεκμηριώσω με μια σειρά σχολίων σε δυο αναρτήσεις τού ιστολογίου ΔΙΟΔΟΤΟΣ, μελετώντας και αξιολογώντας τα δεδομένα, που ήσαν προσβάσιμα στην συγκεκριμένη φάση. Όσο αφορά την προώθηση αυτής τής ερμηνείας βρισκόμουν τελικά σε συνθήκες πλήρους διαδικτυακής μοναξιάς, μια και κάποιες ελάχιστες ιστοσελίδες (όπως το Greeknewsondemand) έκαναν πολύ μικρή μνεία και τελείως περιθωριακά σε αυτό το ενδεχόμενο. Στην πορεία των εξελίξεων στράφηκε η προσοχή ακόμη κάποιων λίγων ιστολόγων προς αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς όμως να εκφέρουν κατηγορηματικά αυτήν την εκδοχή ως μόνη δυνατή ερμηνεία τού εγκλήματος. Οι αναρτήσεις που κατέθεσα τα εκτενή σχετικά σχόλια, έχουν τούς συνδέσμους που ακολουθούν. Επειδή όμως σκοπεύω να ασχοληθώ σύντομα εδώ με ιδιαίτερες αναρτήσεις σε αυτό το θέμα διεξοδικά, στις οποίες σκοπεύω να αξιολογήσω και τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει, μπορούν οι φίλοι που επιθυμούν να ανατρέξουν ενημερωτικά στους συνδέσμους που παραθέτω, προσθέτοντας όμως, ότι η αναφορά στο θέμα από την μεριά μου κάθε άλλο παρά έχει λήξει ήδη:

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_8.html#more

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html#more 

2. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ

Στα πλαίσια αυτών των σχολιασμών στους συνδέσμους που προηγούνται, προανήγγειλα μια προσέγγιση τού εγκλήματος σε μαθηματική βάση, την οποίαν δεν έχω κάνει ακόμη. Στις 26 Μαρτίου αναρτήθηκε στον ΔΙΟΔΟΤΟ μια συνέντευξη με τίτλο:

Ελευθέριος Αργυρόπουλος: "Πυθαγόρειος Αριθμοσοφία & Τα Μυστικά Των Τεμπών" - Συνέντευξη στον Τέρρυ Χατζηιερεμία

Την συνέντευξη αυτή είχα παρακολουθήσει με μεγάλη προσοχή όταν αναρτήθηκε στο youtube. Επειδή το περιεχόμενό έχει μαθηματική βάση, έχοντας προβεί ήδη και εγώ σε μια μαθηματικής φύσεως τού θέματος, έκρινα σκόπιμο να την σχολιάσω διεξοδικά.

Θεωρώντας, ότι τα σχόλια, που κατέθεσα σχετικά, έχουν κάποιο μη αμελητέο θεωρητικό ενδιαφέρον τα παραθέτω και εδώ:

 Παρακολούθησα την συνέντευξη τού κυρίου Αργυρόπουλου στον Τέρρυ Χατζηιερεμία πριν κάποιες μέρες με ιδιαίτερη προσοχή. Πέραν τού γενικότερου υψηλού ενδιαφέροντος για όσα ο κ. Αργυρόπουλος κατά καιρούς καταθέτει και αναλύει ως προαίρεση, έχω προαναγγείλει και εγώ μια μαθηματική προσέγγιση τού εγκλήματος στα Τέμπη, την οποία δεν έχω εκπονήσει ακόμη. Τις δυο τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει πλήρως να σχολιάζω και να αναρτώ κείμενα, έχοντας στρέψει πλήρως την προσπάθειά μου στην εντατική μελέτη των θεμάτων των μαθηματικών και τής θεωρητικής φυσικής, μέσω των οποίων θα προσπαθήσω να διαμορφώσω αυτήν την μελέτη. Το ίδιο ισχύει και την διαμόρφωση τής τοποθέτησής μου στην ερώτηση τού αγαπητού Διός Κούρου, που αφορά την μαθηματική τεκμηρίωση τού φαινομένου τής Συγχρονικότητος, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ, όσο πιο υπεύθυνα μπορώ στην τρέχουσα φάση.
Οι παρατηρήσεις, που έχω να κάνω στα λεγόμενα τής παρούσης συνεντεύξεως είναι πολλές, εφόσον συν τής άλλοις με απασχολεί και εμένα το ίδιο θέμα, από μια διαφορετική σκοπιά όμως στην προσέγγισή του, από αυτήν που εφάρμοσε ο κ. Αργυρόπουλος. Ενώ αυτός στηρίχθηκε στην λεξαριθμική θεωρία, εγώ προσανατολίζομαι στην μαθηματική ανάλυση των χαοτικών συστημάτων σε συνδυασμό με την κβαντική φυσική, σε μια προσπάθεια να την συνδέσω με τα πεδία πληροφορίας.
Μεταθέτοντας αυτό το θέμα στο επόμενο μέλλον, επειδή ακόμη δεν έχω προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την μελέτη μου, θα παραμείνω προς ώρας σε κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις, παρόλο που βλέποντας προχθές αυτήν την ανάρτηση, είχα ενδοιασμούς κατά πόσο έχει νόημα μια σχετική τοποθέτησή μου σχετικά εδώ και τώρα:
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος είναι μια μορφή αναμφισβήτητα μεγάλης αξίας, γνήσιο τέκνο τού Ελληνικού Πνεύματος και με πολύ σημαντική προσφορά στην επιστήμη των μαθηματικών. Η σημαντικότερη προσφορά του βρίσκεται, κατά την εκτίμησή μου, στην ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ τής σύνδεσης των μαθηματικών με την μαθηματική υπόσταση τής Ελληνικής Γλώσσας. Πλην όμως πρόκειται για εμβάθυνση από την μεριά του στο ζήτημα και όχι για τον εντοπισμό τού ζητήματος από αυτόν. Το θέμα αυτό έθεσε αρκετά πριν από αυτόν ο Ιπποκράτης Δακόγλου, με το τεράστιας σημασίας τετράτομο Έργο του για “Τον Μυστικό Κώδικα τού Πυθαγόρα”. Όπως και ο φυσικομαθηματικός Κοσμάς Μαρκάτος, που εκπόνησε επίσης σειρά σημαντικών έργων σχετικά, όπως οι περιοδικές εκδόσεις ΠΑΜΕΓΑΣ (ΠΑγκόσμιος Μαθηματική Μελέτη Ελληνικής ΓλώσσΑΣ) με εξέχον το Έργο “Το DNA Ομιλεί Ελληνικά – Γενετικό και Λεξαριθμικό Πρώτυπο).

 

  Εκτιμώ, ότι αναφορικά με αυτά, που καταθέτει ο κ. Αργυρόπουλος στην συνέντευξή του, μεγαλύτερη αξία έχουν οι παράπλευρες αναφορές του γύρω από το κεντρικό θέμα τής συνέντευξης, παρά η λεξαριθμική προσέγγιση στο έγκλημα των Τεμπών, που επιχειρεί. Οπωσδήποτε και αυτή έχει αναμφισβήτητα σημαντική αξία, πλην όμως θεωρώ, ότι δεν είναι επαρκής. Αυτή παρατίθεται προς το τέλος τής συνέντευξης και έχει πολύ μικρότερη διάρκεια από τα προλεγόμενα.
Η βασικότερη της αδυναμία έγκειται, στο ότι ο Ομιλητής αποστασιοποιείται πλήρως και απερίφραστα από τα συγκεκριμένα πολιτικά δεδομένα. Υπό αυτήν την έννοια, η μαθηματική του προσέγγιση διεξάγεται σε αφηρημένη σφαίρα, εισερχόμενος στα πραγματικά συμβάντα αποκλειστικά με το μαθηματικό όργανο τής Ελληνικής Γλώσσας, τουτέστιν η προσέγγισή του είναι μονομερώς λεξαριθμική. Ουδόλως αμφισβητώ την τεράστια σημασία αυτής τής μεθόδου, η οποία σαφώς μπορεί να οδηγεί σε αξιόπιστους πρωτότυπους εντοπισμούς, αποκαλύπτοντας σημαντικές πτυχές τού μη προφανούς. Εξ άλλου σε αυτήν (την λεξαριθμική μέθοδο) έχει στρέψει και ο ομιλητής το κέντρο βάρος τής μεθόδου προβλέψεων που εφαρμόζει, όπως την αναπτύσσει με αξιοθαύμαστο τρόπο στο βιβλίο του “Η Προβλεπτικότης τής Ελληνικής Γλώσσης”. Και είναι αναμφιβόλως άξιος συγχαρητηρίων ο Συγγραφέας, για την προσφορά του, να απεγκλωβιστούν τα μαθηματικά από την αφηρημένη σφαίρα, προς μια κατεύθυνση των εφαρμοσμένων μαθηματικών, που δεν περιορίζονται μόνον στην μελέτη των φυσικών φαινομένων, την λογιστική και την στατιστική. Την μεγάλη, σύγχρονη επανάσταση στην εφαρμογή των μαθηματικών κατέστησε δυνατή η επιστήμη τής Κυβερνητικής, που με την εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στάθηκε δυνατή η μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, οι υπολογισμοί των οποίων δεν είναι δυνατόν να γίνουν με το χέρι, λόγω τού τεράστιου όγκου τους. Αυτή η διαδικασία επανέφερε στην επιφάνεια και έθεσε σε δράση μια πολύ σημαντική διάσταση των μαθηματικών προσεγγίσεων, η οποία σε σημαντικό βαθμό είχε παραμεληθεί στην πορεία τού χρόνου και δεν έχει βρει ακόμη την περίοπτη θέση που τής ανήκει στην ανάπτυξη τής ανθρώπινης διανοητικής δραστηριότητος. Σε αυτήν θα αναφερθώ σύντομα αργότερα.

  Προσωπικά θέλω να ανήκω οργανικά στην σχολή, που καθιέρωσε και προωθεί - συνειδητά ή ασυνείδητα - ο Εργοδότης Δημοσίων Έργων, ΕργΔημΕργ (https://ergdhmerg.wordpress.com). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτός είναι μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες σε παγκόσμιο επίπεδο στην φυσικομαθηματική επιστήμη, ανοίγοντας σε αυτήν νέους δρόμους στην κυριολεξία, επεκτείνοντας την εφαρμογή των μαθηματικών συν τοις άλλοις μέσω τής σύνδεσης αφηρημένων υπολογιστικών διεργασιών με κοσμικά φαινόμενα, τα οποία επιχειρεί στην συνέχεια να συνδέσει με ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα. Οπωσδήποτε δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος που επιχειρεί αυτήν την σύνδεση. Πολύ πριν από την δική μας γενιά, ήδη από την δεκαετία τού 60, ογκόλιθοι τού πνεύματος, όπως ο Benoit Mandelbrot, ο Stephen Smale (που δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας του) ο Ilja Prigogine και κάποιοι άλλοι, αρχής γενομένης από τον Henri Poincare τον πρόπερασμένο αιώνα, χίμηξαν στην κυριολεξία επάνω στην μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, που θεωρούντο ακραιφνώς απροσδιόριστα και απροσπέλαστα, αποδεικνύοντας στην πράξη, ότι “η τάξις φοράει την μάσκα τής τυχαιότητος”. Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, τα όσα προσάπτει στην γνώση ο ΕργΔημΕργ., θέτοντας ταυτοχρόνως το ερώτημα, με ποιον τρόπο μπορούν αυτά να προωθηθούν ένα βήμα περαιτέρω. Ο καλός μας φίλος μπορεί να μετράει τα ψιλά στο πορτοφόλι του, για να πάει να αγοράσει μια ρέγκα, όμως η σκέψη του δονείται στις παρυφές τού απείρου, άσχετα από το πόσο συχνά μοιρολογεί την κατάντια μας. Συχνά διαφώνησα με κάποιες πολιτικές εκτιμήσεις του, καθ' ότι η σκέψη όλων μας προσκρούει σε συγκεκριμένα όρια. Όμως η μεγάλη αρετή του βρίσκεται σε μια άκρως ανεπτυγμένη διαίσθηση. Και εάν δεν περάσει κάποιος στην αλυσίδα των ενσαρκώσεών του από ιερατικά σκαμνάκια μάθησης, προβληματισμού και ιεροπραξίας, αυτά δεν γίνονται παλμός ύπαρξης. Εκτιμώ τέτοιου είδους παγοθραυστικές διαδικασίες, διότι προσβλέπω στα μασηματικά τού έρωτα, που μπορεί να είναι αφηρημένα στην σφαίρα των Ιδεών, αλλά αποτολομούν να ξεχύνονται στις προκλήσεις του συγκεκριμένου, χωρίς να εγκλωβίζονται σε φορμαλισμούς και σχήματα, που δεν μπορούν να κυοφορήσουν.

  Στα μαθηματικά, πρέπει για να κατανοηθούν αυτά που έπονται, να έχουν κατανοηθεί καλώς τα βήματα που προηγούνται. Πρόκειται για συνεπαγωγές, που αποτελούν μια λογική σειρά. Αυτή η λογική διαδοχή που τα διέπει, μοιραία διαχέεται και στα πρόσωπα, που τα υπηρετούν και τα εφαρμόζουν. Έτσι, η κάθε γενιά των μαθηματικών στηρίζεται σε αυτά, που ανέδειξαν οι προηγούμενοι. Με αυτήν την διαδικασία δομείται ένας συγκεκριμένος τρόπος σκέψης, που σε μεγάλο βαθμό είναι προκαθορισμένος, για όσους επιθυμούν να τον διαβούν και να επισυνάψουν την δική τους παραγωγή και δημιουργικότητα, σε αυτόν, ή και πιο απλά την δική τους εφαρμοσμένη πρακτική με την χρήση τους. Εξ άλλου, αυτοί που δημιούργησαν τις βάσεις, τις σημαντικές τομές και ανέπτυξαν τις κύριες μεθόδους των μαθηματικών, ήσαν άνθρωποι με τρομερή ευφυία, πλήρη αφιέρωση στην έρευνα και ισχυρή εφευρετικότητα, με αποτέλεσμα να μην αποτολμά ένας καθημερινός άνθρωπος να αμφισβητήσει κάποιους από τούς εντοπισμούς τους, δημιουργώντες νέες διακλαδώσεις, ή παρεκκλίσεις από την πεπατημένη οδό, με εξαίρεση εκείνες τις χαρισματικές διάνοιες, που αποτόλμησαν και καθιέρωσαν τις μεγάλες ανατροπές στην μαθηματική σκέψη. Μια τέτοια μορφή, που καθιέρωσε ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα στα πλαίσια τής μαθηματικής λογικής, ήταν ο Kurt Gödel, που απέδειξε τον “νόμο τής μη πληρότητας” των μαθηματικών θεωριών. Αυτός ο νόμος αφορά το απαράβατο δεδομένο, ότι κανένα σύστημα δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από τα στοιχεία που περιέχει. Αυτό συνεπάγεται, ότι όλες οι μαθηματικές θεωρίες στηρίζονται σε πρωτογενείς παραδοχές και αξιώματα, που δεν αποδεικνύονται. Στην ουσία, οι μαθηματικές θεωρίες αποτελούν ανάπτυξη με εφαρμογή πλήρους λογικής συνέπειας, πάνω στα αξιώματα, που γίνονται αποδεκτά, στην βάση τού αυτονόητου. Πλην όμως, οι αντιληπτικές ικανότητες τού ανθρώπου, προσλαμβάνουν την πραγματικότητα μέσω των αισθητηρίων οργάνων, που αυτός διαθέτει και αυτή η πρόσληψη διαθλάται στην συνέχεια μέσω των λειτουργιών τού εγκεφάλου. Οπότε, οι αντιλήψεις που έχουμε για την πραγματικότητα, είναι μεν επαρκείς για να λειτουργήσουμε με βάση τις ανάγκες μας, δεν συλλαμβάνουν όμως την πραγματικότητα με τα εν τέλει δεδομένα της. Οι αισθητηριακές αντιλήψεις μας πχ. έχουν αναλογικό χαρακτήρα, ενώ η πραγματικότητα έχει ψηφιακή δομή. Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικείμενο ως συνεχές στερεό σώμα, ενώ αυτό αποτελείται από μόρια, τα οποία δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Άρα, αυτό που θεωρούμε εκάστοτε “αυτονόητο”, δεν ταυτίζεται πλήρως με το πραγματικό. Κατά συνέπεια, οι θεωρήσεις και οι θεωρίες μας έχουν μόνον προσεγγιστικό χαρακτήρα έναντι τής πραγματικότητος, ο οποίος είναι λειτουργικά επαρκής, για την ικανοποίηση των αναγκών μας, με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ορίζουμε αυτές. Κατά συνέπεια και τα μαθηματικά αποτελούν ένα ανοικτό σχήμα, όπου οι μελλοντικές επιγνώσεις μας έρχονται για να προσαρμόσουν, ή ακόμη και να αναθεωρήσουν, αναλόγως την περίπτωση, τις προηγούμενες. Υπό αυτήν την έννοια, πραγματική εξέλιξη σημαίνει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, εφ' όσον είμαστε προσδεδεμένοι a priori σε σχήματα τού παρελθόντος και εφ' όσον θεωρούμε ως αμετακίνητα θέσφατα τα εκάστοτε επιτεύγματα τού ανθρώπινου πνεύματος.

  Όλοι γνωρίζουμε τις ανεπάρκειες τής παιδείας, που δομείται μέσα σε ένα εξουσιαστικό χώρο. Η παραγωγή ημιμαθών, αλλά και αμαθών, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν, βρίσκεται στην βάση αναπαραγωγής τού συστήματος. Η αδράνεια και η απάθεια χαρακτηρίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων απέναντι στα στοιχειώδη ζητήματα τής ζωής, για να μην αναφερθούμε στις προκλήσεις τής ανθρώπινης δημιουργικής σκέψης. Αυτή οι κακοδαιμονία επεκτείνεται επίσης στο διδακτικό προσωπικό και στα επιστημονικά στεγανά, εφόσον τόσο η παιδεία, όσο και η βασική έρευνα βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο. Στο περιοδικό NATURE, τής 09.01.2014 υπάρχει άρθρο με τίτλο „Shut up and calculate“, που περιέχει στοιχεία για την χρηματοδότηση τής έρευνας στις ΗΠΑ, που είναι το τεχνολογικά πλέον προηγμένο κράτος τις Δύσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιέχει το άρθρο, από το 1949 και εντεύθεν το 95% των ερευνών στις ΗΠΑ χρηματοδοτείται από το πεντάγωνο και το υπουργείο άμυνας. Ο μεγαλύτερος δεσμώτης μέσα στο Μάτριξ είναι κατά την εκτίμησή μου η επιστήμη και ιδιαίτερα τα μαθηματικά και η φυσική, που δυστυχώς χειραγωγούνται σχεδόν πάντοτε με την σιωπηρή σύμπραξη των επιστημόνων και των ερευνητών. Μέσα σε αυτήν την διαδικασία, μεγάλες μορφές, που επενέργησαν αξιόλογες τομές στην κβαντομηχανική, όπως ο John Archibald Wheeler και ο Richard Feynman συμμετείχαν στο Los Alamos στις έρευνες για την κατασκευή τής πυρηνικής βόμβας.

  Στις 23 αυτού τού μηνός έφυγε ο πλανήτης Πλούτων από το ζώδιο τού Αιγόκερω, που συμβόλιζε την μανιασμένη τάση των εξουσιαστών να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την υποδούλωση τής ανθρωπότητος. Μετά από 14 χρόνια παραμονής εκεί, που καταταλάνισαν την ανθρωπότητα, αλλά και συνέβαλαν τα μέγιστα στην αφύπνισή της, εισήλθε στο ζώδιο τού Υδροχόου, που συμβολίζει τις μεγάλες ανατροπές. Όταν ήταν ο Πλούτων στον Υδροχόο έλαβε χώρα η Γαλλική επανάσταση, αλλά και η επανάσταση στην Αμερική. Κατά την παραμονή του εκεί στην διάρκεια τής δεκαετίας τού 1860 συντελέστηκε η μεγάλη βιομηχανική επανάσταση με τις τεράστιες αλλαγές στις μεθόδους παραγωγής. Στον Υδροχόο θα παραμείνει ο Πλούτων για μια εικοσαετία, μέχρι το 2044. Σε αυτήν την περίοδο αναμένεται να λάβει χώρα ριζική ανατροπή των παγκόσμιων δεδομένων. Εκτός από την ανατροπή τής κυριαρχίας τής καμπάλ από την Παγκόσμια Συμμαχία των Λευκών Καπέλων, αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή προς όφελος τής ανθρωπότητος δεκάδες εφευρέσεις και ευρεσιτεχνίες, την εφαρμογή των οποίων απαγόρευε το κατεστημένο. Αλλά πέραν αυτών αναμένεται μια έξαρση των επιστημών, νέων κοινωνικών θεωριών και τρόπων κοινωνικής οργάνωσης και συμβίωσης.

 Στην κούρσα των μεγάλων ανακαλύψεων και επιστημονικών τομών τού παρελθόντος παρέμεινε η Ελλάδα παθητικός θεατής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο μεγάλος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. Εκτιμώ, ότι αυτή η κατάση άρδην στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Η Ελλάδα ανήκει στο ζώδιο τού Υδροχόου και αυτό το δεδομένο προαναγγέλλει, ότι ο Ελληνισμός θα τεθεί εκ νέου επικεφαλής στις μεγάλες ανατροπές κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων και των επιστημονικών.
Ο Λένιν είχε ισχυριστεί, ότι “Σοσιαλισμός στην Ρωσία σημαίνει εξουσία των Σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός”. Εγώ διατείνομαι αντ΄ αυτού, ότι αληθής επανάσταση σημαίνει προώθηση τής εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών συν καλλιέργεια και ανάπτυξη των μαθηματικών σε νέες ατραπούς. Στις βιντεοσκοπήσεις, που κάναμε με τον φίλτατο Κώστα το προηγούμενο καλοκαίρι, είχα προβάλλει την ανάγκη τής ανάπτυξης κινηματικών διαδικασιών με βάση την προώθηση των Αρχαίων Ελληνικών και τής Κλασσικής Γραμματείας. Τώρα προσθέτω σε αυτά και την προώθηση των μαθηματικών. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος, ότι βρίσκεται στην δική μας δικαιοδοσία, να αφήσει η νεολαία στο επόμενο μέλλον την ανάγνωση των μίκυ μάους και τα βιντεοπαιχνίδια και να στραφεί προς την καλλιέργεια των μαθηματικών. Ότι αποτελεί όραμα στο σήμερα, αυτό θα είναι η πραγματικότητα τού αύριο. Σε αυτό εμμένει εξ' άλλου και ο Ομιλητής τής συνέντευξης, που προβάλλει η ανάρτηση, Ελευθέριος Αργυρόπουλος, τον οποίον συγχαίρω: Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά. Αυτά δεν είναι μόνον πρόγνωση για το μέλλον, αλλά το ίδιο το μέλλον.

 Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

  Ένα ζήτημα, το οποίο ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιο αλλά δεν εξέθεσα, αφορά μια μεθοδολογία των μαθηματικών, που έχει εν πολλοίς ατονίσει, ιδιαίτερα όσο αφορά την εφαρμογή τους στην Ελλάδα. Τα μαθηματικά προσανοτολίστηκαν όλοένα και περισσότερο στην επίλυση προβλημάτων, συσχετισμών και συστημάτων, επιδιώκοντας κατά το σύνηθες ακριβείς λύσεις, τουτέστιν εγκλωβίστηκαν στην έννοια τής ακρίβειας. Πλην όμως μια εξ ίσου σημαντική μέθοδος των μαθηματικών είναι η διερεύνηση. Μέσω αυτής υφίστανται χειρισμό ζητούμενα, τα οποία λόγω πολυπλοκότητος δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν, ή να αποσαφηνιθούν, με ακρίβεια. Παρόλα αυτά η διερεύνηση μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό σημαντικών πλευρών και ιδιοτήτων τους.
Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαζόντως σημαντική στην μελέτη του μικροκόσμου. Η ύλη και η ενέργεια είναι κβαντισμένες, οπότε έχουν ψηφιακή υπόσταση. Επί πλέον η διαφορά τής σύστασης των διαφόρων μορφών τους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ. Η τυρόπιτα και η φασολάδα μπορεί να διαφέρουν εξωτερικά άρδην μεταξύ τους, όμως η σύστασή και των δύο, ως αποτελούμενες από μόρια, άτομα, ηλεκτρόνια και πυρήνες ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟΝ ΠΟΣΟΤΙΚΑ. ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΣΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ. Η ΣΥΝΟΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΛΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΥΣ.

  Πέρα αυτού, στο επίπεδο τού μικροοκόσμου η ύλη και η ενέργεια διέπονται από τον λεγόμενο δυισμό, έχουν δηλαδή διτή υπόσταση και μορφή. Πριν περάσουν στην αντίληψή μας, προσλαμβάνοντας συγκεκριμένη μορφή ως σωματίδια, φωτόνια, ή άλλη μορφή ενέργειας, υπάρχουν υπό την μορφή κύμματος, το οποίο αφορά ένα φάσμα πιθανοτήτων. Κατά συνέπεια Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΚΡΑΤΙΚΗ. Υπό αυτήν την έννοια, η όλη ύπαρξη σε μικροεπίπεδο υφίσταται εν δυνάμει, ενώ ο τρόπος που θα εκδηλωθεί αφορά περισσότερες δυνατότητες, που περιέχονται σε ένα κυμματικό φάσμα. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, όταν τα κβάντα παρουσιάζονται σε μεγάλο αριθμό, ξεπερνούν δηλαδή ως πλήθος το λεγόμενο στην κβαντική φυσική ΚΑΤΩΦΛΙ, ΕΧΕΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΒΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΛΗ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥΣ. Όπως ακριβώς η θερμοκρασία, που ανάγεται στην κινητική ενέργεια των μορίων ενός σώματος, δεν αφορά την εν τέλει συγκεκριμένη εκινητική ενέργεια ενός εκάστου μορίου αυτού τού σώματος, η οποία ποικίλει σε κάποιο βαθμό από μόριο σε μόριο, αλλά αποτελεί των ΜΕΣΟ ΟΡΟ τής σύνολης κινητικής τους ενέργειας. Γι αυτό τον λόγο, ο μεγάλος ερευνητής Friedrich Bolzmann εισήγαγε την στατιστική στην μελέτη τής θερμοδυναμικής.

  Υπό αυτήν την έννοια, μια μελλοντική κατάστρωση ενός φαινομένου δεν υφίσταται στα πεδία πληροφορίας με συγκεκριμένη μορφή, αλλά με την μορφή μιας γκάμας πιθανοτήτων. Αυτή η γκάμα πιθανοτήτων αποτελεί αναλογικά με την Θεωρία τού Χάους, κατά την άποψή μου, ένα λεγόμενο ΕΛΚΥΣΤΗ. Αυτός “έλκει” τις εξελίξεις προς μια περιοχή δυνατών εκφάνσεων, που ενυπάρχουν μέσα στην πληθώρα των δυναμογραμμών του. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. Σε αυτό συμμετέχουν περισσότερες μεταβλητές και ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπεισέρχεται η χρονική εξέλιξη, ο χρόνος προσλαμβάνει στην μαθηματική μελέτη τού φαινομένου απειροελάχιστο μέγεθος, με μορφή dt. Οπότε προκύπτουν διαφορικές εξισώσεις ανωτέρου βαθμού, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν επ' ακριβώς, ούτε με σύγχρονους πολύ ισχυρούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Είναι όμως δυνατόν αυτές να διερευνηθούν σε κάποιο βάθος με την σύγχρονη τεχνολογία, αποκαλύπτοντας πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές και ιδιότητες τού φαινομένου.
  Αυτή την πρακτική εκπόνησε ο μεγάλος μετεωρολόγος EDWARD LORENZ με τον εντοπισμό τού λεγόμενου ΠΑΡΑΞΕΝΟΥ ΕΛΚΥΣΤΗ. Για να διερευνήσει όμως αυτός την πολυπλοκότητα τής διαμόρφωσης τού καιρού, περιορίστηκε στην μελέτη μόνον των τριών βασικότερων παραγόντων που τον διέπουν, από τούς δώδεκα που υφίστανται. Έτσι διαμόρφωσε τρεις διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες μπορούν να επιλυθούν από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το αποτέλεσμα όμως κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούσε πάρα να είναι προσεγγιστικό. Προσεγγιστικό μεν, αλλά άκρως χρήσιμο και λειτουργικό, όπως βιώνουμε από τις εκάστοτε προγνώσεις τού καιρού. Η πολυπλοκότητα επίσης τού φαινομένου καθιστά την πρόγνωση τού καιρού προσβάσιμη διάστημα το πολύ δυο εβδομάδων. Κατά συνέπεια, η μαθηματική μέθοδος τής διερεύνησης, ενώ δεν οδηγεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (αναλόγως τού βαθμού πολυπλοκότητος τού υπό εξέταση ζητουμένου) σε ακριβή αποτελέσματα, είναι πάρα πολύ χρήσιμη και συνήθως επαρκώς λειτουργική.
Ο “Παράξενος Ελκυστής” που εντόπισε ο Lorenz έχει την μορφή τρισδιάστατης γραφικής παράστασης (σε τρεις άξονες αναφοράς, επειδή συμμετέχουν τρεις μεταβλητές) και έχει περίπου την μορφή πεταλούδας. Επειδή πολύ μικρές διακυμάνσεις των μεταβλητών αυτών μπορεί να οδηγήσουν σε αποτελέσματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, από εκεί καθιερώθηκε η περιώνυμη φράση “Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Νότιο Αμερική, μπορεί να επιφέρει μια καταιγίδα στην Κίνα). Πρόκειται για μια φραστική προσομοίωση τού Παράξενου Ελκυστή και όχι για μια απτήκυριολεξία.

  

  Μέσα από αυτήν την προβληματική, αυτός είναι ο λόγος, που στην μελέτη πολύπλοκων φαινομένων και στην πρόγνωση μελλοντικών καταστάσεων, που μπορεί να προκύψουν, προσανατολίζομαι στην εφαρμογή μεθόδων τής κβαντικής φυσικής, τής θεωρίας των πεδίων πληροφορίας και τής Θεωρίας τού Χάους (καθότι το χάος διέπεται από μη άμεσα αντιληπτή, κεκρυμμένη τάξη) και δεν επιδιώκω την εφαρμογή τής λεξαριθμικής μεθόδου, χωρίς όμως να αμφισβητώ την μεγάλη αξία της
Η λεξαριθμική μέθοδος μέσω των γλωσσικών συναρίθμων, οδηγεί σε ακριβή αποτελέσματα και βεβαιότητες. Η λεξαριθμική ισοψηφία λέξεων ή φράσεων οδηγεί σε συμπεράσματα τού τύπου Α = Β. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την ιδιαίτερα υψηλή αξία αυτής τής μεθόδου, που μπορεί να οδηγεί πράγματι σε θεαματικά αποτελέσματα, θεωρώ, ότι αυτή δεν μπορεί να εφαρμόζεται με απόλυτο τρόπο και ότι τα αποτελέσματά της χρήζουν επαλήθευσης δια τής λογικής οδού. Κατ' αρχάς υπάρχουν αναγραμματιζόμενες λέξεις, που έχουν τον ίδιο συνάριθμο, χωρίς όμως να μπορούν να συσχετισθούν σε καμία περίπτωση λεξαριθμικά, όπως πχ. Η λέξεις ΔΩΜΑ και ΜΑΔΩ. Πέραν ότι, οι όποιες διαφορετικές καταστάσεις μπορούν να διατυπωθούν περιφραστικά με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους, ώστε να είναι δυνατόν να προκύψουν κοινοί συνάριθμοι, χωρίς όμως αυτές οι καταστάσεις να σχετίζονται μεταξύ τους, ή πολύ λιγότερο να ταυτίζονται. Για να εκφράσω σε μαθηματική βάση αυτό το δεδομένο, φρονώ, ότι οι λεξάριθμοι μπορούν να οδηγούν σε “ικανές” συνθήκες, όχι όμως απαραίτητα και σε “αναγκαίες”. Δηλαδή, η λεξαριθμική μέθοδος μπορεί να οδηγήσει σαφώς σε ασφαλή συμπεράσματα υπό συνθήκες, δεν μπορεί όμως να ισχύει σε κάθε τυχαία περίπτωση. Άρα είναι και αυτή μια μέθοδος, που δεν μπορεί να διεκδικήσει ακραία πληρότητα, οπότε προϋποθέτει προσεκτική εφαρμογή. Αυτός είναι ο λόγος, που δεν επιλέγω μεθόδους ακριβείας, αλλά προσανατολίζομαι σε μεθόδους διερεύνησης των πολύπλοκων καταστάσεων και δεδομένων, που εμπεριέχουν εκ φύσεως την αμφιβολία. Καθ' ότι, ως ορθώς διαπίστωσαν οι πρόγονοί μας, “Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑΙ ΟΥΤΕ ΟΧΙ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ”. Οπότε στο τελικό συμπέρασμα μπορεί να οδηγήσει ΜΟΝΟΝ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥΣ. Γι αυτόν τον λόγο υποκλίνομαι μπροστά στην διαίσθηση τού ΕργΔημΕργ. περισσότερο, από ότι μπροστά στις όποιες μαθηματικές βεβαιότητες. Για το μικρό μυαλό μου (και αυτό το διαπιστώνω χωρίς ίχνος ταπεινοφροσύνης) παραμένει πάντοτε ως οδοδείκτης ο KURT GÖDEL.

 

 bostopel.blogspot.com