του Τιερί Μεϊσάν
Σε αυτήν την εκλογική αφίσσα, ο χάρτης του «Ανεξάρτητου Κουρδιστάν»
προεκτείνεται πέραν της αυτονόμου ιρακινής περιοχής, επί άλλων ιρακινών και συριακών εδαφών.
Σ’έναν κόσμο όπου οι εικόνες μετρούν περισσότερο από τις πραγματικότητες, αναδύεται από τον διεθνή τύπο η εικόνα δημοκρατικού δημοψηφίσματος για το Ιρακινό Κουρδιστάν. Παρ’όλα αυτά, πέραν του ότι από συνταγματικής σκοπιάς το δημοψήφισμα ώφειλε να διεξαχθεί σε ολόκληρο το Ιράκ και όχι στην “αυτονομιστική” ζώνη, πολλά εκατομμύρια Μη Κούρδων ψηφοφόρων έχουν ήδη εκδιωχθεί από τις εστίες τους και δεν θα μπορούν πλέον να επιστρέψουν. Μέσα στα εκλογικά τμήματα, μόνον οι αυτονομιστές θα επιβλέψουν την κανονικότητα της εκλογικής διαδικασίας. Ο Τιερί Μεϊσάν αποκαλύπτει αυτήν την απάτη και τα συμφέροντα που υποκρύπτει.
Δίκτυο Βολταίρος
| Δαμασκός (Συρία)
Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν είναι στημένο παιγνίδι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες που προσφέρουν στήριξη ‘κάτω από το τραπέζι’, αντιτίθενται δημοσίως. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο πράττουν ομοίως ελπίζοντας ότι η Ουάσιγγτων θα πραγματώσει το παλιό τους όνειρο. Η Ρωσσία δεν υπολείπεται, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν και αντιτιθέμενη σε κάθε μονομερή αλλαγή, θα μπορούσε να στηρίξει την ανεξαρτησία… τουλάχιστον εφόσον όλος ο κόσμος αποδέχεται την ανεξαρτησία της Κριμαίας και κατά συνέπεια την πρόσδεσή της στην Μόσχα.
Ο βαθμός υποκρισίας των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας
(του ΟΗΕ) είναι τέτοιος, που δεν ηδυνήθησαν να αποφανθούν επί του
θέματος, παρά την φαινομενική ομοφωνία των. Δεν υιοθέτησαν ψήφισμα
(δηλαδή κείμενο έχον ισχύ διεθνούς δικαίου), ούτε προεδρική
διακήρυξη (δηλαδή δήλωση κοινής θέσεως των μελών του Συμβουλίου),
ίσα ίσα ένα άνοστο διακοινωθέν στον τύπο επί τῃ συνελεύσει των της
19ης Σεπτεμβρίου [1].
Υφίστανται επί του παρόντος οκτώ μη ανεγνωριζμένα κράτη : η Αμπχαζία, η «Βόρειος Κύπρος», το Άνω Καραμπάχ (Άνω Καραβ˚άγ), το Κόσσοβο, η Οσσετία, η Δυτική Σαχάρα, η “Σομαλιλάνδη” και η Υπερδνειστερία. Ενώ δε δύο ευρωπαϊκές περιοχές προσβλέπουν στην ανεξαρτησία των : η Σκωττία και η Καταλωνία. Κάθε τροποποίηση της διεθνούς νομικής υποστάσεως του ιρακινού Κουρδιστάν θα έχει συνέπειες σε αυτές τις άλλες δέκα “χώρες”, πολιτικές–εδαφικές περιοχές.
Η ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν θα ήταν απρόσμενο στρατηγικό επίτευγμα, στον βαθμό που συνίσταται στο να μετατεθεί το Κουρδιστάν ως τούτο ανεγνωρίσθη από την συνθήκη των Σευρών το 1920, από την παρούσα τουρκική επικράτεια στην ιρακινή επικράτεια. Βέβαια όλος ο κόσμος συνήθισε να χρησιμοποιεί το όνομα Κουρδιστάν για να καθορίσει την περιοχή αυτήν, της οποίας το Λονδίνο και η Ουάσιγγτων επέβλεψαν από του 1991 την αργή και συνεχή εθνική εκκαθάριση.
Επί «Καταιγίδος της Ερήμου», η περιοχή αυτή φιλοξενούσε μίαν πλειονότητα Ιρακινών Κούρδων. Το Λονδίνο και η Ουάσιγγτων την μετέτρεψαν σε ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων (αεροπορικός αποκλεισμός) για τον στρατό του προέδρου Χουσσεΐν. Τοποθέτησαν με το έτσι θέλω στην εξουσία έναν των επί ψυχρού πολέμου συνεργατών τους, τον Μασσούντ Μπαρζανί που εκκίνησε την μετατόπιση των μη κουρδικών πληθυσμών. Αυτός ο ίδιος Μπαρζανί, αν και εκλεγείς έκτοτε δύο φορές, παραμένει στην εξουσία ήδη δύο χρόνια περισσότερο, χωρίς ανανεωμένη εντολή. Η Εθνοσυνέλευση που απαιτεί την αποχώρησή του, δεν συνήλθε παρά μίαν φορά από την λήξη της θητείας του, για να ψηφίσει επί της αρχής του δημοψηφίσματος, εν απουσίᾳ του “Γγοράν”· ενός κόμματος που δεν παύει να καταγγέλλει το φεουδαρχικό σύστημα των Μπαρζανί και Ταλαμπανί, τον νεποτισμό και την διαφθορά που εκπορεύονται απ’αυτό. Στην πραγματικότητα ο Μασσούντ Μπαρζανί κατέχει την εξουσία αδιαλείπτως επί 26 έτη.
Από το 1991 έως το 2003, οι μη Κούρδοι εγκατέλειψαν σταδιακώς την ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων, έτσι ώστε αυτή να ανακηρυχθεί ιρακινό Κουρδιστάν άμα τῃ ήττᾳ του προέδρου Χουσσεΐν.
Την 1η Ιουνίου 2014, οι μυστικές υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, της αυτονόμου περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν, του Κατάρ, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τουρκίας οργάνωσαν στο Αμμάν (Ιορδανία) μία προπαρασκευαστική συνάντηση για την εισβολή του Νταές στο Ιράκ. Τελούμε σε γνώση της τελέσεως αυτής της συναντήσεως από το έγγραφο που πάραυτα δημοσίευσε η “Οεζγγύρ Γγυντέμ” (Özgür Gündem) [2]. Αυτή η ημερησία –με την οποίαν συνεργάστηκα- «επαὐθη» (έκλεισε) έκτοτε υπό του «σουλτάνου» Ρετζέπ Ταΐπ Ερντογάν [3].
Σύμφωνα με το έγγραφο, συνεφωνήθη ο συντονισμός του Νταές και του ιρακινού Κουρδιστάν. Το πρώτο προέβη σε αστραπιαία επίθεση για να καταλάβει την Μοσούλη, ενώ το δεύτερο κατέλαβε το Κιρκούκ. Ο πρόεδρος Μασσούντ Μπαρζανί είχε ήδη πάει τέσσερεις ημέρες πρωτύτερα στην Ιορδανία να συναντήσει τους συμμετέχοντες της συναντήσεως, φρόντισε να μην συμμετέχει, αλλά εκπροσωπήθηκε από τον υιό του Μασρούρ, τον αρχηγό της ιδικής του υπηρεσίας πληροφοριών.
Όταν το Νταές εισέβαλε στην περιοχή του Ιράκ την οποία εκ των προτέρων του είχαν αποδώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, αιχμαλώτισε επί τῃ ευκαιρίᾳ τους Γιαζεντήδες και τους υπέβαλε σε κανονική σκλαυιά. Η πλειονότης των Γιαζεντήδων (ή Γιεζηντήδων) είναι Κούρδοι, αλλά συμμορφούμενοι στο περιεχόμενο της συμφωνίας του Αμμάν, οι γειτνιάζοντες Μπαρζανήδες δεν επενέβησαν, συμπεριλαμβανομένης της περιπτώσεως ότε κάποιοι των Γιαζεντήδων κατέφυγαν στα όρη του Σιντζάρ. Αυτοί οι φυγάδες διεσώθησαν οριστικώς από καταδρομείς του “τουρκικού” ΠΚΚ (PKK). Οι Κούρδοι της Τουρκίας τους έσωσαν ασχέτως του εάν ήταν Κούρδοι ή όχι. Εχράσθησαν αυτής της νίκης τους (της επιτυχούς φυγαδεύσεως των φυγάδων στα όρη Σιντζάρ/Sinjar) ώστε να ζητήσουν αναγνώριση από τους Δυτικούς (οι οποίοι τους θεωρούν τρομοκράτες από τον καιρό του ψυχρού πολέμου). Το πρόσφατο και εκτυλισσόμενο “ξαναγράψιμο” αυτής της υποθέσεως από τους Μπαρζανί δεν θα αρκέσει ώστε να διαγραφεί το έγκλημά του εναντίον του ιδίου λαού του [4].
Άλλος ένας διάσημος Κούρδος που συμμετείχε στην συνάντηση του Αμμάν : ο ισλαμιστής Μουλλά Κερκάρ. Αυτός ήταν φυλακισμένος στην Νορβηγία όπου εξέτειε πενταετή κάθειρξη επειδή είχε από τηλεοράσεως απειλήσει με θάνατο την μέλλουσα πρωθυπουργό Έρνα Σόνμπεργγ. Πήγε στην «συνάντηση κορυφής» επιβαίνων επί αεροσκάφους του ΝΑΤΟ και επέστρεψε στο κελί του τις επόμενες ημέρες. Απεκάλυψε τότε την ένταξή του και απόδοση πίστεώς του στο Νταές. Δεν δικάστηκε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και επωφελήθηκε από μείωση ποινής στα δύο χρόνια και ελευθερώθηκε. Διηύθυνε έκτοτε το Νταές στην Ευρώπη, το Όσλο, υπό την προστασία του ΝΑΤΟ. Αναμφιβόλως τεκμαίρεται πανυγηρικώς ότι το δίκτυο εφεδρειών «εν αναμονή» (“κατεψυγμένων”) της Ατλαντικής Συμμαχίας είναι πάντοτε εν λειτουργίᾳ [5].
Έχοντας προσαρτήσει το Κιρκούκ η τοπική κυβέρνηση του ιρακινού Κουρδιστάν επεξέτεινε την εθνική εκκαθάριση που είχαν διεκπεραιώσει τα μέλη του μεταξύ 1991 - 2003 από την ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων στην περιοχή πέραν της ζώνης αυτής.
Η δυνατότης συμμετοχής φυσικού προσώπου δια δικαιώματος ψήφου στο δημοψήφισμα προϋποθέτει :
να είναι κάτοικος του Κουρδιστάν ή των
προσηρτημένων περιοχών ·
να είναι άνω των 18 ετών ·
να έχει καταχωρηθεί πριν την 7η Σεπτεμβρίου στα
εκλογικά μητρώα ·
και για τους πρόσφυγες να έχουν καταχωρηθεί ώστε να
μπορούν να ψηφίσουν φασματικά (δικτυακά) … το οποίο προϋποθέτει να
παρουσιάσουν (προσκομίσουν) τα έγγραφά τους στην εκλογική αρχή από
την οποία εξεδιώχθησαν ·
Εν κατακλείδι οι “Μπαρζαναίοι” έχουσι ιδιάζουσα αντίληψη επί των προσκαλουμένων να ψηφίσουν πληθυσμών. Το 1992 δεν ήθροισαν παρά 971.953 ψηφοφόρους, μα μία δεκαετία αργότερα (ή εικοσαετία)*, το 2014, ήταν ξαφνικά 2.129.846 .
Η ανεξαρτησία θα προσφέρει στις φάρες των Μπαρζαναίων και Ταλαμπαναίων επιπρόσθετα μέσα για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους επί των υποθέσεών τους. Θα προσφέρει επίσης στο Ισραήλ την δυνατότητα εφαρμογής και πραγματώσεως κάποιων των στρατιωτικών και στρατηγικών του στόχων. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και την ανάπτυξη των πυραύλων, η Τσαχάλ (ακρωνύμιο Στρατού Αμύνης Ισραήλ) εγκατέλειψε την στρατηγική καταλήψεως προγεφυρωμάτων, δηλαδή εδαφών κειμένων ακριβώς εξωτερικά και περιφερειακά των συνόρων του (Σινά, Γγολάν, Νότιος Λίβανος). Αντιθέτως προτίθεται να εξουδετερώσει την Αίγυπτο, την Συρία και τον Λίβανο κυκλώνοντάς τες μετόπισθεν.
Έτσι λοιπόν το Τελ Αυίβ στήριξε την δημιουργία του Νοτίου Σουδάν, το 2011, ώστε να τοποθετήσει πυραύλους στοχεύοντες την Αίγυπτο, και υποστηρίζει σήμερα την ίδρυση του Κουρδιστάν, ώστε να τοποθετήσει πυραύλους στοχεύοντες την Συρία. Σύμφωνα με την Israel-Kurd ευρέως σταχυολογουμένη από τον τουρκικό τύπο, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου δεσμεύθηκε στον Μασσούντ Μπαρζανί να μεταφέρει 200.000 Ισραηλινούς στο νέο Κράτος, για να «βοηθήσουν» στην διοίκησή του [6].
Συμφώνως προς την λογική της, το ιδεώδες για την Τσαχάλ θα ήταν να επεκτείνει τα εδάφη (την επικράτεια) του ιρακινού Κουρδιστάν, όχι μόνον στο Κιρκούκ αλλά και στον βορρά της Συρίας. Είναι η δουλειά του YPG και της «Ροζαύας» του. Αυτό το αυτόνομο αυτανακηρυγμένο Κράτος συνιστά έναν μακρύ διάδρομο συνενούντα το ιρακινό Κουρδιστάν με την Μεσόγειο, κατειλημμένο από τα ηνωμενοπολιτειανά στρατεύματα που παρανόμως εγκατέστησαν εκεί πλείονες στρατιωτικές των βάσεις.
Οκτώ μήνες προ της “συναντήσεως του Αμμάν”, μία ερευνήτρια του Πενταγώνου, η Ρόμπιν Ράιτ (Robin Wright), επιβεβαίωνε την συμφωνία της χώρας της επί του ζητήματος της πρόσπειρας αυτής [7]. Την εποχή εκείνη, οι Μπαρζαναίοι διαβεβαίωναν ακόμη ότι υπερασπίζονται όλους τους Κούρδους, περιλαμβανομένων ακόμη των κατοικούντων στην Τουρκία και την Περσία. Η κυρία Wright εξήγησε εμβριθώς ότι αυτή η πρόσπειρα (project) ήτο αδύνατος, αλλά δημοσίευσε τον χάρτη του «Σουννιστάν», του αποδιδομένου στο Νταές, και του Κουρδιστάν, του αποδιδομένου στους Μπαρζαναίους επί Ιράκ και Συρίας.
Το Πεντάγωνο εξ άλλου μόλις κατεχώρησε τον περασμένο Αύγουστο, πρόσκληση προς κατάθεση προσφορών για την αγορά και μεταφορά 500 εκατομμυρίων όπλων και πυρομαχικών κυρίως “παλαιών σοβιετικών” [8]. Τα πρώτα 200 φορτηγά παρεδόθησαν ήδη στο YPG, στο Χασακέχ (Hasakeh), στις 11 και 19 Σεπτεμβρίου, διεκπεραιοθέντα από του Ιρακινού Κουρδιστάν, χωρίς να δεχθούν επίθεση από τους τζιχαντιστές [9]. Ο Ρώσσος υπουργός άμυνας μόλις κατέστησε δημοσίως γνωστές δορυφορικές φωτογραφίες στρατοπέδου Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε επικράτεια καθαρώς ελεγχομένη υπό του Νταές, που διάγει εν αγαστῄ συνεννοήσει με Κούρδους και τζιχαντιστές [10].
Μα εφόσον μας λένε ότι το «ανεξάρτητο Κουρδιστάν» είναι ένα κουρδικό δημοκρατικό εγχείρημα, προς τί να αμφιβάλλωμε ;
Τιερί Μεϊσάν
Σε αυτήν την εκλογική αφίσσα, ο χάρτης του «Ανεξάρτητου Κουρδιστάν»
προεκτείνεται πέραν της αυτονόμου ιρακινής περιοχής, επί άλλων ιρακινών και συριακών εδαφών.
Σ’έναν κόσμο όπου οι εικόνες μετρούν περισσότερο από τις πραγματικότητες, αναδύεται από τον διεθνή τύπο η εικόνα δημοκρατικού δημοψηφίσματος για το Ιρακινό Κουρδιστάν. Παρ’όλα αυτά, πέραν του ότι από συνταγματικής σκοπιάς το δημοψήφισμα ώφειλε να διεξαχθεί σε ολόκληρο το Ιράκ και όχι στην “αυτονομιστική” ζώνη, πολλά εκατομμύρια Μη Κούρδων ψηφοφόρων έχουν ήδη εκδιωχθεί από τις εστίες τους και δεν θα μπορούν πλέον να επιστρέψουν. Μέσα στα εκλογικά τμήματα, μόνον οι αυτονομιστές θα επιβλέψουν την κανονικότητα της εκλογικής διαδικασίας. Ο Τιερί Μεϊσάν αποκαλύπτει αυτήν την απάτη και τα συμφέροντα που υποκρύπτει.
Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν είναι στημένο παιγνίδι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες που προσφέρουν στήριξη ‘κάτω από το τραπέζι’, αντιτίθενται δημοσίως. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο πράττουν ομοίως ελπίζοντας ότι η Ουάσιγγτων θα πραγματώσει το παλιό τους όνειρο. Η Ρωσσία δεν υπολείπεται, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν και αντιτιθέμενη σε κάθε μονομερή αλλαγή, θα μπορούσε να στηρίξει την ανεξαρτησία… τουλάχιστον εφόσον όλος ο κόσμος αποδέχεται την ανεξαρτησία της Κριμαίας και κατά συνέπεια την πρόσδεσή της στην Μόσχα.
Υφίστανται επί του παρόντος οκτώ μη ανεγνωριζμένα κράτη : η Αμπχαζία, η «Βόρειος Κύπρος», το Άνω Καραμπάχ (Άνω Καραβ˚άγ), το Κόσσοβο, η Οσσετία, η Δυτική Σαχάρα, η “Σομαλιλάνδη” και η Υπερδνειστερία. Ενώ δε δύο ευρωπαϊκές περιοχές προσβλέπουν στην ανεξαρτησία των : η Σκωττία και η Καταλωνία. Κάθε τροποποίηση της διεθνούς νομικής υποστάσεως του ιρακινού Κουρδιστάν θα έχει συνέπειες σε αυτές τις άλλες δέκα “χώρες”, πολιτικές–εδαφικές περιοχές.
Η ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν θα ήταν απρόσμενο στρατηγικό επίτευγμα, στον βαθμό που συνίσταται στο να μετατεθεί το Κουρδιστάν ως τούτο ανεγνωρίσθη από την συνθήκη των Σευρών το 1920, από την παρούσα τουρκική επικράτεια στην ιρακινή επικράτεια. Βέβαια όλος ο κόσμος συνήθισε να χρησιμοποιεί το όνομα Κουρδιστάν για να καθορίσει την περιοχή αυτήν, της οποίας το Λονδίνο και η Ουάσιγγτων επέβλεψαν από του 1991 την αργή και συνεχή εθνική εκκαθάριση.
Επί «Καταιγίδος της Ερήμου», η περιοχή αυτή φιλοξενούσε μίαν πλειονότητα Ιρακινών Κούρδων. Το Λονδίνο και η Ουάσιγγτων την μετέτρεψαν σε ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων (αεροπορικός αποκλεισμός) για τον στρατό του προέδρου Χουσσεΐν. Τοποθέτησαν με το έτσι θέλω στην εξουσία έναν των επί ψυχρού πολέμου συνεργατών τους, τον Μασσούντ Μπαρζανί που εκκίνησε την μετατόπιση των μη κουρδικών πληθυσμών. Αυτός ο ίδιος Μπαρζανί, αν και εκλεγείς έκτοτε δύο φορές, παραμένει στην εξουσία ήδη δύο χρόνια περισσότερο, χωρίς ανανεωμένη εντολή. Η Εθνοσυνέλευση που απαιτεί την αποχώρησή του, δεν συνήλθε παρά μίαν φορά από την λήξη της θητείας του, για να ψηφίσει επί της αρχής του δημοψηφίσματος, εν απουσίᾳ του “Γγοράν”· ενός κόμματος που δεν παύει να καταγγέλλει το φεουδαρχικό σύστημα των Μπαρζανί και Ταλαμπανί, τον νεποτισμό και την διαφθορά που εκπορεύονται απ’αυτό. Στην πραγματικότητα ο Μασσούντ Μπαρζανί κατέχει την εξουσία αδιαλείπτως επί 26 έτη.
Από το 1991 έως το 2003, οι μη Κούρδοι εγκατέλειψαν σταδιακώς την ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων, έτσι ώστε αυτή να ανακηρυχθεί ιρακινό Κουρδιστάν άμα τῃ ήττᾳ του προέδρου Χουσσεΐν.
Την 1η Ιουνίου 2014, οι μυστικές υπηρεσίες της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, της αυτονόμου περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν, του Κατάρ, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τουρκίας οργάνωσαν στο Αμμάν (Ιορδανία) μία προπαρασκευαστική συνάντηση για την εισβολή του Νταές στο Ιράκ. Τελούμε σε γνώση της τελέσεως αυτής της συναντήσεως από το έγγραφο που πάραυτα δημοσίευσε η “Οεζγγύρ Γγυντέμ” (Özgür Gündem) [2]. Αυτή η ημερησία –με την οποίαν συνεργάστηκα- «επαὐθη» (έκλεισε) έκτοτε υπό του «σουλτάνου» Ρετζέπ Ταΐπ Ερντογάν [3].
Σύμφωνα με το έγγραφο, συνεφωνήθη ο συντονισμός του Νταές και του ιρακινού Κουρδιστάν. Το πρώτο προέβη σε αστραπιαία επίθεση για να καταλάβει την Μοσούλη, ενώ το δεύτερο κατέλαβε το Κιρκούκ. Ο πρόεδρος Μασσούντ Μπαρζανί είχε ήδη πάει τέσσερεις ημέρες πρωτύτερα στην Ιορδανία να συναντήσει τους συμμετέχοντες της συναντήσεως, φρόντισε να μην συμμετέχει, αλλά εκπροσωπήθηκε από τον υιό του Μασρούρ, τον αρχηγό της ιδικής του υπηρεσίας πληροφοριών.
Όταν το Νταές εισέβαλε στην περιοχή του Ιράκ την οποία εκ των προτέρων του είχαν αποδώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, αιχμαλώτισε επί τῃ ευκαιρίᾳ τους Γιαζεντήδες και τους υπέβαλε σε κανονική σκλαυιά. Η πλειονότης των Γιαζεντήδων (ή Γιεζηντήδων) είναι Κούρδοι, αλλά συμμορφούμενοι στο περιεχόμενο της συμφωνίας του Αμμάν, οι γειτνιάζοντες Μπαρζανήδες δεν επενέβησαν, συμπεριλαμβανομένης της περιπτώσεως ότε κάποιοι των Γιαζεντήδων κατέφυγαν στα όρη του Σιντζάρ. Αυτοί οι φυγάδες διεσώθησαν οριστικώς από καταδρομείς του “τουρκικού” ΠΚΚ (PKK). Οι Κούρδοι της Τουρκίας τους έσωσαν ασχέτως του εάν ήταν Κούρδοι ή όχι. Εχράσθησαν αυτής της νίκης τους (της επιτυχούς φυγαδεύσεως των φυγάδων στα όρη Σιντζάρ/Sinjar) ώστε να ζητήσουν αναγνώριση από τους Δυτικούς (οι οποίοι τους θεωρούν τρομοκράτες από τον καιρό του ψυχρού πολέμου). Το πρόσφατο και εκτυλισσόμενο “ξαναγράψιμο” αυτής της υποθέσεως από τους Μπαρζανί δεν θα αρκέσει ώστε να διαγραφεί το έγκλημά του εναντίον του ιδίου λαού του [4].
Άλλος ένας διάσημος Κούρδος που συμμετείχε στην συνάντηση του Αμμάν : ο ισλαμιστής Μουλλά Κερκάρ. Αυτός ήταν φυλακισμένος στην Νορβηγία όπου εξέτειε πενταετή κάθειρξη επειδή είχε από τηλεοράσεως απειλήσει με θάνατο την μέλλουσα πρωθυπουργό Έρνα Σόνμπεργγ. Πήγε στην «συνάντηση κορυφής» επιβαίνων επί αεροσκάφους του ΝΑΤΟ και επέστρεψε στο κελί του τις επόμενες ημέρες. Απεκάλυψε τότε την ένταξή του και απόδοση πίστεώς του στο Νταές. Δεν δικάστηκε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και επωφελήθηκε από μείωση ποινής στα δύο χρόνια και ελευθερώθηκε. Διηύθυνε έκτοτε το Νταές στην Ευρώπη, το Όσλο, υπό την προστασία του ΝΑΤΟ. Αναμφιβόλως τεκμαίρεται πανυγηρικώς ότι το δίκτυο εφεδρειών «εν αναμονή» (“κατεψυγμένων”) της Ατλαντικής Συμμαχίας είναι πάντοτε εν λειτουργίᾳ [5].
Έχοντας προσαρτήσει το Κιρκούκ η τοπική κυβέρνηση του ιρακινού Κουρδιστάν επεξέτεινε την εθνική εκκαθάριση που είχαν διεκπεραιώσει τα μέλη του μεταξύ 1991 - 2003 από την ζώνη αποκλεισμού υπερπτήσεων στην περιοχή πέραν της ζώνης αυτής.
- Μπορούμε να τελούμε καθησυχασμένοι : Ο αμετακίνητος πρόεδρος Μπαρζανί βεβαίωσε ότι δεν θα προβεί σε μέτρα αντιποίνων κατά των εκλογέων που θα ψηφίσουν “Όχι”.
Η δυνατότης συμμετοχής φυσικού προσώπου δια δικαιώματος ψήφου στο δημοψήφισμα προϋποθέτει :
να είναι κάτοικος του Κουρδιστάν ή των
προσηρτημένων περιοχών ·
να είναι άνω των 18 ετών ·
να έχει καταχωρηθεί πριν την 7η Σεπτεμβρίου στα
εκλογικά μητρώα ·
και για τους πρόσφυγες να έχουν καταχωρηθεί ώστε να
μπορούν να ψηφίσουν φασματικά (δικτυακά) … το οποίο προϋποθέτει να
παρουσιάσουν (προσκομίσουν) τα έγγραφά τους στην εκλογική αρχή από
την οποία εξεδιώχθησαν ·Εν κατακλείδι οι “Μπαρζαναίοι” έχουσι ιδιάζουσα αντίληψη επί των προσκαλουμένων να ψηφίσουν πληθυσμών. Το 1992 δεν ήθροισαν παρά 971.953 ψηφοφόρους, μα μία δεκαετία αργότερα (ή εικοσαετία)*, το 2014, ήταν ξαφνικά 2.129.846 .
Η ανεξαρτησία θα προσφέρει στις φάρες των Μπαρζαναίων και Ταλαμπαναίων επιπρόσθετα μέσα για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους επί των υποθέσεών τους. Θα προσφέρει επίσης στο Ισραήλ την δυνατότητα εφαρμογής και πραγματώσεως κάποιων των στρατιωτικών και στρατηγικών του στόχων. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και την ανάπτυξη των πυραύλων, η Τσαχάλ (ακρωνύμιο Στρατού Αμύνης Ισραήλ) εγκατέλειψε την στρατηγική καταλήψεως προγεφυρωμάτων, δηλαδή εδαφών κειμένων ακριβώς εξωτερικά και περιφερειακά των συνόρων του (Σινά, Γγολάν, Νότιος Λίβανος). Αντιθέτως προτίθεται να εξουδετερώσει την Αίγυπτο, την Συρία και τον Λίβανο κυκλώνοντάς τες μετόπισθεν.
Έτσι λοιπόν το Τελ Αυίβ στήριξε την δημιουργία του Νοτίου Σουδάν, το 2011, ώστε να τοποθετήσει πυραύλους στοχεύοντες την Αίγυπτο, και υποστηρίζει σήμερα την ίδρυση του Κουρδιστάν, ώστε να τοποθετήσει πυραύλους στοχεύοντες την Συρία. Σύμφωνα με την Israel-Kurd ευρέως σταχυολογουμένη από τον τουρκικό τύπο, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου δεσμεύθηκε στον Μασσούντ Μπαρζανί να μεταφέρει 200.000 Ισραηλινούς στο νέο Κράτος, για να «βοηθήσουν» στην διοίκησή του [6].
Συμφώνως προς την λογική της, το ιδεώδες για την Τσαχάλ θα ήταν να επεκτείνει τα εδάφη (την επικράτεια) του ιρακινού Κουρδιστάν, όχι μόνον στο Κιρκούκ αλλά και στον βορρά της Συρίας. Είναι η δουλειά του YPG και της «Ροζαύας» του. Αυτό το αυτόνομο αυτανακηρυγμένο Κράτος συνιστά έναν μακρύ διάδρομο συνενούντα το ιρακινό Κουρδιστάν με την Μεσόγειο, κατειλημμένο από τα ηνωμενοπολιτειανά στρατεύματα που παρανόμως εγκατέστησαν εκεί πλείονες στρατιωτικές των βάσεις.
Οκτώ μήνες προ της “συναντήσεως του Αμμάν”, μία ερευνήτρια του Πενταγώνου, η Ρόμπιν Ράιτ (Robin Wright), επιβεβαίωνε την συμφωνία της χώρας της επί του ζητήματος της πρόσπειρας αυτής [7]. Την εποχή εκείνη, οι Μπαρζαναίοι διαβεβαίωναν ακόμη ότι υπερασπίζονται όλους τους Κούρδους, περιλαμβανομένων ακόμη των κατοικούντων στην Τουρκία και την Περσία. Η κυρία Wright εξήγησε εμβριθώς ότι αυτή η πρόσπειρα (project) ήτο αδύνατος, αλλά δημοσίευσε τον χάρτη του «Σουννιστάν», του αποδιδομένου στο Νταές, και του Κουρδιστάν, του αποδιδομένου στους Μπαρζαναίους επί Ιράκ και Συρίας.
Το Πεντάγωνο εξ άλλου μόλις κατεχώρησε τον περασμένο Αύγουστο, πρόσκληση προς κατάθεση προσφορών για την αγορά και μεταφορά 500 εκατομμυρίων όπλων και πυρομαχικών κυρίως “παλαιών σοβιετικών” [8]. Τα πρώτα 200 φορτηγά παρεδόθησαν ήδη στο YPG, στο Χασακέχ (Hasakeh), στις 11 και 19 Σεπτεμβρίου, διεκπεραιοθέντα από του Ιρακινού Κουρδιστάν, χωρίς να δεχθούν επίθεση από τους τζιχαντιστές [9]. Ο Ρώσσος υπουργός άμυνας μόλις κατέστησε δημοσίως γνωστές δορυφορικές φωτογραφίες στρατοπέδου Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ σε επικράτεια καθαρώς ελεγχομένη υπό του Νταές, που διάγει εν αγαστῄ συνεννοήσει με Κούρδους και τζιχαντιστές [10].
Μα εφόσον μας λένε ότι το «ανεξάρτητο Κουρδιστάν» είναι ένα κουρδικό δημοκρατικό εγχείρημα, προς τί να αμφιβάλλωμε ;
Τιερί Μεϊσάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου