Η κριτική ανάγνωση της Μυθολογίας μας

γράφει ο ΕργΔημΕργ

φορμή γιά την παρούσα ανάρτηση υπήρξε αυτή εδώ, στο καλό ιστολόγιο της «Πελασγικής». Βεβαίως, είχα κι άλλες αφορμές παλιότερα να γράψω σχετικά – κι έγραψα …επιγραφικώς ότι τη Μυθολογία τη διαβάζουμε «με μυαλό». Όχι κουτουρού. Όχι εικήι καί ώς έτυχεν. Αλλά αυτή τη φορά θεώρησα πως δεν σηκώνει αναβολή· πως πρέπει να επεκταθώ στο θέμα.
Πρίν ξεκινήσω, μπαίνω στον πειρασμό να εξηγήσω γιατί το κάνω. (Βλέπετε, έχουμε καί τους παππούδες του Μάππετ Σώου στο θεωρείο, που κριτικάρουν τα πάντα! Έ, να το δώκω λιανά, να το καταλάβουν ότι δεν πρόκειται γιά σπατάλη χρόνου. Ώστε να το εγκρίνουν! Καρα-lol!!!) Λοιπόν, αναπτύσσω το θέμα γιά να καταλάβουν οι πάντες ότι τα μυθολογικά αρχέτυπα που θα υλοποιήσουν (κατά τη δημιουργία της νέας Ελλάδας) πρέπει να είναι καθαρά. Χωρίς ύποπτες καί ύπουλες προσμείξεις.
Είπαμε πλειστάκις ότι δεν μπορούμε να πάμε μπροστά, δεν θα μπορέσουμε να ξανανεβάσουμε την Ελλάδα στο ύψος που της πρέπει, αν δεν αντλήσουμε ενέργεια καί όπλα από τις ρίζες μας. Αυτό βάλτε το ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ στο μυαλό σας! Εντάξει, καί οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές χρειάζονται, καί τα αυτοκίνητα – καί τα ψυγεία, μπορώ να σου πώ. Αλλά χωρίς αρχαία καί πανάρχαιη Ελλάδα, γιόκ!
Επίσης, θυμηθήτε πως πάντα παραμονεύει το Μάτριξ· το οποίο κι αυτό είναι μιά μορφή ενέργειας, άρα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας. Ευτυχώς, στον τομέα αυτόν δεν χρειάζεται να σπαζοκεφαλιάσουμε, διότι έχουμε έτοιμες τις λύσεις: είναι ακριβώς τα αρχέτυπα της Μυθολογίας μας! Φορέστε τα, επομένως, σαν τη λεοντή του Ηρακλή καί σαν την κυνή του Περσέα!
Εν πάσει περιπτώσει, δεν θα εξηγώ πάντα εξ αρχής το τί περιέχει το κείμενο. Κινδυνεύω να γίνω σαν κάτι σαχλούς, που στ’ ανέκδοτα εξηγούν το πού βρίσκεται το αστείο! Lol!!! Πάμε, λοιπόν.

Στη μικρή μας μελέτη, θα συμπεριλάβουμε καί λίγα φιλολογικά. Ναί, της συμβατικής ακαδημαϊκής Φιλολογίας. Αλλά χρειάζονται!
Το πρώτο, που οφείλουμε να έχουμε κατά νούν, είναι πως η Μυθολογία μας είναι συγκεντρωμένες ψηφίδες από ‘δώ κι από ‘κεί. Δεν είναι ενιαίο συνεκτικό κείμενο, όπως πχ η Ιλιάδα. Κι όπως θα έλεγαν οι φιλόλογοι, δεν είναι corpus (σώμα). Μ’ άλλα λόγια, ο καθένας αρχαίος έλεγε / έγραφε ό,τι γούσταρε – οπότε η προσπάθειά μας έχει βαθμό δυσκολίας που ανεβαίνει κατακόρυφα. Δηλαδή, δεν θα ψάξουμε αν είναι αξιόπιστος ένας καί μοναδικός γραφιάς (πχ μόνον ο Όμηρος), αλλά πολλοί.
Βάλε, τώρα, ότι διαθέτουμε μονάχα ένα μικρό υποσύνολο της όλης αρχαίας (ένθα «αρχαίας», ίσον έως περίπου τον 3ο αιώνα μΧ) Γραμματείας μας, οπότε η δυσκολία πολλαπλασιάζεται εις το τετράγωνον. Πάντως, δεν το βάζουμε κάτω.

α. Αξιοπιστία των μύθων
Τονίζω το θέμα της αξιοπιστίας, διότι αναφέρομαι σε καλοπροαίρετους ανθρώπους – σε αντίθεση με τα  λαμόγια, όπου είναι φανερό ότι εξ ορισμού μας λένε ψέμματα.
Γιατί, όμως, ένας κατά τ’ άλλα καλοπροαίρετος αρχαίος ημών θα έλεγε / έγραφε πράγματα αναξιόπιστα; Γιά πολλούς λόγους. Πχ γιά να ωραιοποιήσει καταστάσεις, ή γιά ν’ αποκρύψει δυσάρεστα. Ή, ακόμη, γιά να εξάρει τους τοπικούς ήρωες, καταφεύγοντας προς τούτο σε ακρότητες.

Αντιπαράδειγμα 1: Η τραγωδία «Μήδεια» του Ευριπίδη.
Το πήραν όλοι σχοινί-λουρί, ότι η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της ένεκα ερωτικού πάθους. Καί δώσ’ του αναλύσεις, καί δώσ’ του άρθρα ψυχολογίας, καί δώσ’ του άρθρα φεμινισμού παύλα μητριαρχίας, καί δώσ’ του μαλακίας το ανάγνωσμα… Έ, λοιπόν, ο Ευριπίδης τελειώνει την τραγωδία του μ’ ένα άρμα που κατέβηκε από τον ουρανό, κι ανέβασε τη Μήδεια προς τον Ήλιο – καθ’ ό,τι εγγονή του Ηλίου. Καί σας ρωτάω: οι περισπούδαστοι αναλυτές, αυτό γιατί το κάνουν γαργάρα; Εφ’ όσον δέχονται ασυζητητί ότι μιά μητέρα θα σκότωνε τα παιδιά της λόγωι καψούρας προς έναν αχαΐρευτο, γιατί δεν πιστεύουν ότι η Μήδεια πήγε στον Ήλιο με ιπτάμενο άρμα;
Μά, θα μου πείς, ο από μηχανής θεός, κτλ κτλ. Άρα, γι’ αυτό προσπερνάνε τα περί άρματος. Σύμφωνοι, αλλά άμα πουλάνε μούρη στα πραγματικά στοιχεία, να τα λένε όλα! Να μην παραλείπουν όσα τους ξυνίζουν! Να διαβάζουν καλά την Ιστορία! Λοιπόν, οι Αθηναίοι δώσανε στον Ευριπίδη το τρίτο βραβείο, κι όχι το πρώτο, διότι του την είπαν στα ίσα πως έλεγε ψέμματα!!! (Παρά το ότι έκριναν την τραγωδία πολύ καλή – με ενδιαφέρουσα πλοκή, ωραία τραγούδια, κτλ.) Τα παιδιά της Μήδειας δεν τα σκότωσε η ίδια, αλλά οι Κορίνθιοι – που τσατίστηκαν, επειδή αυτή σκότωσε τον βασιλιά τους. (Οι Αθηναίοι κριτές τόνισαν στον Ευριπίδη πως δεν δικαιολογείται να γράφει αυθαιρεσίες απ’ τη γκλάβα του, επειδή αυτό το γεγονός το ήξεραν όλοι στην Αθήνα – ως μέρος των παραδόσεων της πόλης.)
[Καί δεν επρόκειτο γιά παιδιά, αλλά γιά ψυχοπαίδια, θα πρόσθετα. Ήταν τα παιδιά της εαρινής πομπής, που περιστοίχιζαν τη Μήδεια – ιέρεια της Ήρας, εκτός των άλλων ιδιοτήτων της. Δυστυχώς, κανείς δεν υποψιάζεται τον κατασκευασμένο μύθο, ούτε κάν από τα κατά Ευριπίδη ονόματα των υποτιθεμένων παιδιών· τα οποία ονόματα χωλαίνουν. (Μόνον ως «μπάλωμα» γιά τους σκοπούς ενός θεατρικού έργου μπορούμε να λάβουμε υπ’ όψη μας τέτοια ονόματα.) Ο μέν Φέρης ήταν θείος του Ιάσονα, όχι πατέρας του – που συνήθως  στο παιδί δίνουμε το όνομα του παππού. Ο δέ Μέρμερος… αυτό δεν είναι όνομα, αλλά παρατσούκλι. Σημαίνει «μουρμούρης», που μουρμουρίζει διαρκώς.]
Τέλος, να σας θυμίσω πως η Μήδεια ήταν ευθεία κληρονόμος του θρόνου της Κορίνθου, οπότε είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή τσακώθηκε άσχημα με τον Κρέοντα. Αυτό η Μυθολογία δεν το λέει μέν στα ίσα, αλλά πρέπει να το καταλάβουμε! Όθεν, δεν ήταν κάποια βάρβαρη με χόμπυ τις δολοφονίες, όπως θέλουν να καταλαβαίνουν οι καλοθελητάδες. Είχε πολλά δίκια να εξοντώσει έναν συνωμότη!
Βέβαια, τους Αθηναίους κριτές (με το τρίτο βραβείο) μπορούμε να τους θεωρήσουμε κι αυτούς προκατειλημμένους, διότι την εποχή εκείνη η Αθήνα είχε στήσει πόλεμο με την Κόρινθο (ένα από τα επεισόδια του Πελοποννησιακού Πολέμου). Μικρό το κακό, όμως. Το μεγάλο κακό είναι πως δεν μπορούμε να συμμαζέψουμε την ανόητη νεο-μυθολογία περί …φεμινισμού καί …ψυχολογικών συμπλεγμάτων της Μήδειας…

Στο ζουμί, όμως: Γιατί ο Ευριπίδης είπε ψέμματα εν γνώσει του;
Δεν έχω στοιχεία ν’ απαντήσω με σιγουριά, αλλά πιστεύω ότι το έκανε γιά να βοηθήσει την πατρίδα του, προς μιά ειρήνευση με την Κόρινθο. Γι’ αυτό παρέβλεψε αυτά που έλεγε η παράδοση.
Όμως, βλέπετε πως οι καλές προθέσεις δεν αρκούν, ώστε ν’ αποτρέψουν το λάθος αποτέλεσμα.

Αντιπαράδειγμα 2: Το πλήρωμα της Αργούς
Ένας μικρός χαμός!!! Εδώ ισχύει στην κυριολεξία το: «- Δό’ μ’ καί  μένα, μπάρμπα!» Lol!!!
Υπάρχουν (αν θυμάμαι καλά) τρείς κύριοι κατάλογοι των ηρώων που επάνδρωσαν την Αργώ, χοντρά ασύμφωνοι μεταξύ τους. Δεν συμφωνούν ουδέ κάν στον αριθμό των μελών του πληρώματος! Άσε στο ποιοί ήταν οι Αργοναύτες… Οι κατάλογοι αυτοί συμφωνούν σε καμιά τριανταριά, κάν τριανταπέντε πρόσωπα, κι από ‘κεί καί μετά το απόλυτο χάος!
Νομίζω πως υπάρχουν ακόμη μερικά αποσπάσματα με ονόματα από ‘δώ κι από ‘κεί σε διάφορα γραπτά – τα οποία απλώς επιτείνουν τη σύγχυση. Καθόλου δεν βοηθάνε.
Εν πάσει περιπτώσει, με λίγο ψάξιμο μπορούμε ν’ αποκλείσουμε όσα ονόματα δεν ταιριάζουν καθόλου. Πχ την Αταλάντη. Σύμφωνοι, έτρεχε πιό γρήγορα απ’ όλους, κτλ κτλ. Αλλά (πέρα από το γεγονός ότι μιά γυναίκα πολύ δύσκολα θα γινόταν τότε δεκτή ως μέλος πληρώματος) στην «Αργώ», όλοι κάτι έλεγαν καί όλοι κάτι έκαναν. Συμετείχαν στη δράση, εν άλλαις λέξεσιν. Η υποτιθέμενη Αταλάντη, όμως, είναι ένα φάντασμα! Δεν εμφανίζεται σε κανένα επεισόδιο της εκστρατείας, δεν φαίνεται πως έκανε κάτι μέσα ή έξω απ’ το πλοίο.
[Εσείς, εκεί κάτω, που μουρμουρίζετε κάτι γιά «καπνοσύριγγες», σταματήστε πάραυτα, διότι θα φάτε μιά μέρα αποβολή! Το μάθημα είναι σοβαρό!]
Καί στο κάτω-κάτω, σε τί θα βοηθούσε (τους σκοπούς της εκστρατείας) το γρήγορο τρέξιμο;
Τα ίδια έχουμε με τον Θησέα καί τον Ασκληπιό. Αναφέρονται μέν ότι συμμετείχαν κι αυτοί στην «Αργώ», αλλά υπάρχει ένα …μικρό πρόβλημα: όταν απέπλευσε η Αργώ, αυτοί οι δυό ήσαν προ πολλού πεθαμένοι! (Πολύ πεθαμένοι, όχι λίγο. Lol!!!)
Γιατί, επομένως, οι αρχαίοι ημών παρενέβαλαν ψευδώς αυτά τα ονόματα στον κατάλογο του πληρώματος της «Αργούς»; Επειδή ήθελαν να ενισχύσουν την δόξα της πόλης τους ο καθένας, αποδίδοντας φανταστικά κατορθώματα στους τοπικούς προγονικούς ήρωες. Αυτό είναι πολύ βάσιμη υπόθεση (βεβαιότητα, θα έλεγα), επειδή έχει επαναληφθεί: όταν ήταν να συνταχθεί ο κατάλογος με τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, υπήρξαν πόλεις που λάδωσαν την επιτροπή, γιά να συμπεριληφθούν οι δικοί τους σοφοί στη λίστα!!!

Αντιπαράδειγμα 3: Οι λοιποί μύθοι περί Μήδειας
Μετά (χρονικώς μετά, δηλαδή) το επεισόδιο με τη δολοφονία των παιδιών, ακολουθεί ένας καταιγισμός σεναρίων με τη Μήδεια! (Ούτε η Σουπεργούμαν να ‘τανε! Lol!!!) Ο ένας λέει ότι βρέθηκε στην Αθήνα, ως σύζυγος Αιγέα, καί πήγε να δηλητηριάσει τον Θησέα. Ο άλλος λέει πως επέστρεψε με τον Ιάσονα στην Ιωλκό, καί πέθαναν εκεί χωρίς παιδιά. Ο παράλλος λέει πως, παρά ταύτα, στην Ιωλκό έκαναν ένα παιδί, τον Μήδο, ο οποίος Μήδος επέστρεψε στην Αία καί ξανάβαλε τον παππού του τον Αιήτη στον θρόνο, που τον είχαν εκθρονίσει συνωμότες. Ο τέταρτος λέει ναί μέν παιδί Μήδος, αλλά τό ‘κανε με κάποιον αξιωματικό του ναυτικού του Μίνωα (καθ’ οδόν προς την επιστροφή της στην Αία), επειδή βαρέθηκε καί Ιάσονες καί Ιωλκές, καί την κοπάνησε.
Δεν ξέρω από τί έπασχαν όλοι αυτοί οι γραφιάδες… Εγωϊσμό; αμετροέπεια; διάθεση γιά καλαμπούρι; υπέρμετρη αυτοπροβολή; Πάντως, το συνολικό αποτέλεσμα είναι ένα μάτσο ηλιθιότητες. Όλα αυτά τα σενάρια ανεξαιρέτως καταρρίπτονται αβλεπί.

• Στό πρώτο, πώς γίνεται ο Θησέας να είναι ήδη πεθαμένος από χρόνια, όταν αποπλέει η Αργώ, αλλά να είναι …έφηβος καμιά εικοσαριά χρόνια μετά; (Μήπως αναστήθηκε καί ξανάνοιωσε; )
• Στο δεύτερο καί στο τρίτο, πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε άντρας να ξαναπλησιάσει μιά τρελλή, που σκότωσε τα παιδιά του – ούσα μάλιστα η μάνα τους; Πώς την ξαναπλησίασε ως σύζυγος, καί δεν την έπνιξε με τα ίδια του τα χέρια; Δηλαδή, τόσο «λίγος» ήτανε ο Ιάσονας από μυαλά; Καί πώς ηγήθηκε ολόκληρης εκστρατείας με περισσότερους από πενήντα πρίγκηπες του Πανελληνίου;
• Στο τρίτο, έχουμε αποδείξει πως δεν ήταν δυνατόν να γίνει, επειδή ο Αιήτης θα είχε ήδη περάσει τα 100-105 χρόνια της ηλικίας του. Ξέρετε εσείς πολλούς λαούς, που χρειάζονται απεγνωσμένα έναν βασιλιά-χούφταλο; (Άσε που τότε δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί οι πάνες ηλικιωμένων. Καρα-lol!!!)
• Στο τέταρτο… άντε, καλά!… Ρομαντισμός με το τσουβάλι, κι άγια η Αφροδίτη! Ευλόγως υποθέτω πως το ζευγάρι χρησιμοποίησε το άρμα προς τον Ήλιο γιά γαμήλια άμαξα! Lol!!! Κι άμα δεν τό ‘γραψε αυτό ο αρχαίος ημών, το προσθέτω εγώ – να πάει όλο το πακέτο γιά το Χόλλυγουντ, να τα κονομήσουμε!🙂 

Από τις παραμυθο-ιστορίες αυτές, βγαίνουν δύο συμπεράσματα:

• Πως οι σημερινοί φιλόλογοι δεν είναι ικανοί να σκέφτονται!

Ενώ θά ‘πρεπε ήδη να έχουν ξεκαθαρίσει το σωστό απ’ το λάθος, καί τέτοιες αφηγήσεις να τις έχουν αρχειοθετήσει στα «σκουπίδια». (Με τα ανάλογα –καί καθαρώς φιλολογικά- συμπεράσματα περί της γνησιότητας των έργων, κτλ κτλ.) Αντ’ αυτού, σκύβουν ευλαβικώς επάνω στις «αρχαίες πηγές» του είδους. (Το πη- στο εξής να το γράφουν με ύψιλον! Lol!!!)
Τώρα, θα μου πείς ότι θεωρούν ως επιστημονική πηγή το σημειωματάριο με τις πρόχειρες σημειώσεις του Έλγιν («πομπή των Παναθηναίων» με …καθιστούς σε καρέκλες καί καναπεδοκρέββατα!), η κριτική θεώρηση της Μυθολογίας τους μάρανε; Αυτά είναι δύσκολα σπόρ! Lol!!!
‘Ντάξ’… Αλλά καλό είναι να κάνουν σωστά τη δουλειά τους καί να μην τους υποκαθιστώ εγώ.

• Καί πως ούτε οι αρχαίοι ημών της Ελληνιστικής Εποχής ήταν ικανοί να σκεφτούν!

Αυτοί είχαν κονομήσει τον Περσικό χρυσό, καί τό ‘χαν ρίξει στο καλαματιανό! Λεφτά με το τσουβάλι ως διδάσκαλοι της (απαραίτητης) Ελληνικής σε βαρβάρους, λεφτά ως κατακτητές περιοχών, συνολικώς ζωή καί κότα! Θέατρο, λουτρά, πόρνες, καί συνωμοσίες ο ένας εναντίον του άλλου – με  διαιτητές  τους  Ρωμαίους!… Πού χρόνος γιά σκέψεις (περί του ποιός ψεύδεται γραπτώς) καί τέτοια!
Αν αυτά σας θυμίζουν τίποτε σημερινές καταστάσεις, δεν έχετε άδικο. Δεν ξέρω, βέβαια, αν σας παρηγορεί η συνέχεια της φυλής μας (στην απερισκεψία). Αλλά εμένα, όχι!

β. Ο θρίαμβος της λαμογιάς!
Εδώ, ό,τι καί να πεί κανείς γι’ «ανθέλληνες» κτλ, όσο υπερβολικό κι αν φαίνεται στους οπαδούς της «πολιτικής ορθότητας», είναι πέρα γιά πέρα αληθινό.
Η αλλοίωση των Ελληνικών μύθων με παρεμβολές ψευδών ξεκινάει κάπου τον έκτο αιώνα πΧ (μιλάμε πάντα σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, όχι με υποθέσεις), αλλά φουντώνει σαν ανεμοβλογιά κατά την Ελληνιστική Εποχή. Γιατί πήρε διαστάσεις τότε; επειδή τότε άρχισε η συστηματική διάδοση του βιβλίου καί των βιβλιοθηκών με Ελληνικά έργα… Μιά που οι επίγονοι του Μ. Αλεξάνδρου πήραν στα χέρια τους το μονοπώλιο της παραγωγής παπύρου – μέχρι τότε πανάκριβου, καθ’ ό εισαγόμενου στην Ελλάδα.
Βέβαια, ο πάπυρος εξακολούθησε να παραμένει ακριβός (αν καί λιγώτερο τώρα), καί ν’ αποτελεί προνόμιο των πλουσίων βιβλιοφίλων. Αλλά, σκεφθήτε: Εκτός απ’ τους μερακλήδες πλούσιους, ποιοί είχαν κι έχουν διαχρονικώς λεφτά; Έ;
Γι’ αυτό, λοιπόν, είχαν την ευχέρεια να γράφουν καί τα δικά τους  ψέμματα στο «Διαδίκτυο» της εποχής εκείνης, την παραγωγή βιβλίων. (Καλή ώρα όπως κάνουν καί σήμερα, στο σημερινό Διαδίκτυο.) Οπότε, νά κι ο ψευδο-Καλλισθένης, νά κι ο άλλος ψευδο-τέτοιος, νά κι ο παράλλος!
Ά! Καί μήν απορείτε γιά το τί απέγιναν τα βιβλία με τις αλήθειες, ώστε να φτάσουμε σήμερα να δεχόμαστε τα ψέμματα ως την πραγματική Μυθολογία μας, ακατέβατα.

Ερώτημα: Δεν είχαν οι αρχαίοι ημών τρόπο, ώστε ν’ αποκλείσουν τα ψέμματα;
Απάντηση: μισο-είχαν. Αυτός ο τρόπος ονομάζεται «μεγαλογράμματος γραφή», καί όντως είχε μεγάλα γράμματα, που μάλιστα έκλειναν όλα τα κενά του παπύρου. (Γιά να μην παρεμβάλει κανένας πονηρός τις δικές του ιδέες στο κείμενο.) Δεν υπήρχαν κάν στοιχεία στίξεως. (Γι’ αυτό καί είναι τρομερά δύσκολο σήμερα να διαβάσουμε κατ’ ευθείαν τέτοιον πάπυρο, παρ’ ότι γνωρίζουμε Ελληνικά.) Πάντως, αν κι η μεγαλογράμματος γραφή δεν παρείχε απόλυτη ασφάλεια, αργότερα αντικαταστάθηκε απ’ την μικρογράμματο, κι ακόμη αργότερα απ’ την επισεσυρμένη. (Γιά ευκολία στον χειρισμό του εργαλείου γραψίματος, του χηνόφτερου.) Έ! εκεί ακριβώς έγινε ΤΟ όργιο λογοκρισίας, παρεμβολών, καί ψευδών… (Μιά που τότε είχε πλέον ξεκινήσει κι η επικράτηση του χριστιανισμού – ένθα «χριστιανός» ψευδεπιγράφως ήταν τότε κατά δήλωσίν του κι ο κάθε πονηρός τζιού.)
Αν κι είχαν εφεύρει από παλιότερα κάποια κόλπα ν’ αλλοιώνουν τους παπύρους. Όπως το να ξύνουν προσεκτικά το κείμενο καί να γράφουν από πάνω καινούριο, ή το να κόβουν τον πάπυρο, καί να τσοντάρουν απ’ ανάμεσα ένα κομμάτι με παρέμβλητο κείμενο.
Ξεκινάμε, όμως, μ’ ένα περιστατικό (ίσως το μοναδικό; ) εγχώριου λαμόγιου – καί μετά θα συνεχίσουμε με τα αλλοδαπά.

Αντιπαράδειγμα 4: Η καταγραφή των Ομηρικών Επών
Μιά που πιάσαμε το θέμα, ειρήσθω ότι τον Πεισίστρατο δεν τον τσίμπησε ξαφνικά κάποια μύγα, να κάτσει να καταγράψει τον Όμηρο. Διότι μέχρι τότε όλοι ήξεραν τα Έπη απέξω, οπότε δεν ετίθετο θέμα γραπτού λόγου· η απομνημόνευση δούλευε αρκετά καλά επί αιώνες.
Ο Πεισίστρατος έλαβε αυτή την απόφαση, επειδή τον προβλημάτισε η συμπεριφορά των Γεφυραίων, που κάμποσο καιρό πρίν είχαν ροβολήσει κατά την Αττική. (Τους διώξανε απ’ τη Βοιωτία, λόγωι της διαρκούς κακής συμπεριφοράς τους.) Οι Γεφυραίοι είχαν ήδη κάνει φανερές τις προθέσεις τους να παρέμβουν στο γίγνεσθαι της Αθήνας – άρα καί ν’ αλλοιώσουν παραδόσεις, κτλ κτλ. Όπως πχ το να συμμετέχει η αδερφή του Αρμόδιου στην πομπή των Παναθηναίων, παρ’ ότι (το ήξερε πως είναι) ξένη (καί απαγορεύεται η συμμετοχή της). Καλή ώρα όπως τα λαθρόσκατα – που μόλις πατάνε τα  βρωμοπόδαρά τους στην Ελλάδα, απαιτούν «ντικαιώματα».
Πολλοί (όπως πχ ο Ιωάννης Πασσάς στην εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος») κάνουν μέγιστο λάθος, θεωρώντας τους Γεφυραίους Ελληνικό φύλο. (Καί δή… δημοκράτες, σε αντιδιαστολή με τον …δικτάτορα Πεισίστρατο!!!) Είχαν μέν απώτερη Ελληνική καταγωγή, ως Πελασγοί, αλλά αφ’ ενός είχαν προ αιώνων μπασταρδευτεί με Φοίνικες (δηλαδή Άτλαντες), αφ’ ετέρου είχαν αλλάξει θρησκεία καί είχαν προσχωρήσει στη λατρεία του Κρόνου. (Ναί, με τις ανθρωποθυσίες, κτλ.) Τέλος, είχαν αλλάξει μέχρι καί τη γλώσσα τους· προς χάριν αυτών έβγαλαν οι Κυμαίοι το λεγόμενο σήμερα «λατινικό» αλφάβητο, γιά να τους ξεστραβώσουν. (Η γλώσσα των Γεφυραίων δεν είχε ακριβώς  τους ίδιους ηχητικούς φθόγγους με την Ελληνική της εποχής εκείνης.)
Καί ποιοί είχαν μέγιστη συμμετοχή στον λαό του Μωϋσή; Οι Φοίνικες κι οι Κρόνιοι Πελασγοί… (Οι γνωστές ως φυλές Βενιαμίν καί Ιούδα, των τελευταίων.) Οπότε, οι υπόλοιπες επεξηγήσεις περιττεύουν. Άσε που αυτοί είχαν πολλά λεφτά εξαπανέκαθεν, άρα εξασκούσαν το σπόρ της δωροδοκίας, κτλ παρόμοια.

Λοιπόν, ο Πεισίστρατος αποφασίζει να καταγράψει τα Έπη (καί όχι μόνον αυτά, αν θυμάμαι καλά), καί προς τούτο αναθέτει το έργο σε επιτροπή, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ονομάκριτος. Όμως ο τελευταίος παρενέβαλε καί δικούς του στίχους! Αλλά πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, επειδή όλοι ήξεραν τα εν λόγωι ποιήματα απέξω!!!
Ένας καί μόνον υπέρμετρος εγωϊσμός, πόση ζημιά μπορεί να κάνει!… Αν δεν τον ανακάλυπταν, θα μας έμεναν σήμερα αμανάτι μερικά ψεύδη ακόμη.
[Παρένθεση: Κι αν ο λεβέντης τά ‘πιασε -χοντρά- απ’ τους Γεφυραίους, γιά να κάνει όσα έκανε;;; Αφού δεν μπορούσαν να τουμπάρουν τον Πεισίστρατο, τούμπαραν αυτόν. Η διάβρωση της κορυφής της πυραμίδας καθόλου δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό, ή το καινοφανές.]

Αντιπαράδειγμα 5: Κάδμος, Φοίνικες, «Φοινικικό» αλφάβητο
Ώ, ρέ, μάνα μου, τί γίνεται εδώ!!!… Η απάτη, της απάτης, ώ απάτη!
Το πρώτο που παρατηρούμε, είναι η χρονική ανακολουθία. Ο Κάδμος ήρθε με τους Γεφυραίους στη Θήβα τον 7ο (άντε, 8ο) αιώνα πΧ, όχι πιό πρίν κι απ’ τον Ιάσονα! Δεν αναφέρονται σε καμμία άλλη γραπτή πηγή τότε (στην εποχή του Ταύρου, προς το τέλος της) ούτε Φοίνικες, ούτε Γεφυραίοι στην περιοχή. Όπως καί πουθενά στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Εντάξει, η Μυθολογία σκόπιμα δεν εξιστορεί με απόλυτη χρονολόγηση· αλλά δυστυχώς αυτό δίνει τεράστια ανοίγματα, να εισέλθει ο κάθε πονηρός καί να πεί τις ψευτιές του. Κι αφού αποφάσισαν οι πονηροί να βάλουν τον Κάδμο να ζή την εποχή που τους συνέφερε, τα υπόλοιπα ήταν πανεύκολα. Κατασκευάστηκε καί το σόϊ του (πρόγονοι, συγγενείς, σύζυγος-πεθερικά, απόγονοι), κατασκευάστηκαν καί …άθλοι του λεγάμενου. (Με ξεπατικωτούρα των άθλων άλλων ηρώων. Όμως την πατάνε, καί πιάνονται στα ψέμματα. Διότι δεν μας λένε οι εξυπνάκηδες τί ακριβώς την ήθελε ο Κάδμος τη σπορά των δοντιών του δράκοντα! Αντίθετα, ο Ιάσων είχε λόγο να το κάνει. Εκεί, η πλοκή του μύθου στέκεται μιά χαρά.)
Στο  τέλος, κατασκευάστηκε καί το «Φοινικικό» αλφάβητο… το οποίο είναι υποσύνολο του πλήρους Ελληνικού. (Κάτι λέγαμε –ξεκινώντας από ‘δώ– γι’ απεικόνιση του πλήρους Ηλιακού μας Συστήματος.) Εδώ το ψέμμα καταρρίπτεται πρώτα με τη λογική: εάν οι Φοίνικες εφηύραν το αλφάβητο, τότε πού βρίσκονται τα συγγράμματά τους; Γιατί δεν την προχώρησαν τη δουλειά; Αλλά ποιός ν’ ακούσει!… Οι επιστήμονες, μή χέσω; Αυτοί, μάτια μου, γενικώς ζούνε με τα παραμύθια. Όπως πχ με τους «Ινδοευρωπαίους» των μυθιστορημάτων του μασωνολόρδου Μπάλβερ Λύττον. (Πολύ επιστημονική πηγή τα μυθιστορήματα φαντασίας!… Τί να σας πώ!)
Ακόμη μία λογική συνεπαγωγή, είναι πως η γλώσσα που χρησιμοποιεί υποσύνολο των φθόγγων της Ελληνικής, δεν είναι Ελληνική. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι …τουριστική Ελληνική! (Που την έμαθαν σε στοιχειώδες επίπεδο κάποιοι βάρβαροι. Όπως τα Αγγλικά των «καμακιών» – ντού γιού λάϊκ, ματμαζέλ, δή Γκρής;  🙂  ) Εν πάσει περιπτώσει, καταλαβαίνουμε πως: (α) κατώτερη γλώσσα σημαίνει κατώτερο πνευματικό επίπεδο, καί (β) δεν είναι δυνατόν ένας λαός παρακατιανός να διδάξει τα φώτα του πολιτισμού στους Έλληνες – καί δή, μία απ’ τις βάσεις του πολιτισμού, το αλφάβητο.
Το κακό είναι πως με την όλη ιστορία περί Κάδμου συσκοτίζεται η πραγματική ιστορία του σημερινού αλφαβήτου μας. Αλλά, εδώ είμαστ’ εμείς γιά κάτι τέτοια ερευνητικά προβλήματα! 🙂

Αντιπαράδειγμα 6: Προμηθέας
Έχουμε πεί εδώ (διά μακρών) τί ακριβώς ήταν ο λεγάμενος, αλλά οκέϋ, εμείς δεν είμαστε …επιστημονική πηγή! Δεν τυγχάνουμε, δέ, ούτε …μασωνοπηγή, ώστε ν’ αλλάξουμε τα μυαλά των κολλημένων! Lol!!!
Ρέ, τί ύμνοι (με μαλακίες) έχουν γραφεί γιά τον Ατλάντειο αληταρά!… Τί «θυσιασμένος υπέρ του ανθρώπου», τί «θεομάχος» / «αναρχικός» / «άθεος» (ναί, πώς;! γι’ αυτό έγλειφε τη Θεά Αθηνά, να του δείξει τί δεν πήγε καλά με τους σπαρτούς που έφτιαξε), τί «ο κακός ο Ζεύς», τί έτσι, τί αλλοιώς!!!
Ρέ σείς, αμετροεπείς ανόητοι!… Έχετε διαβάσει τα πάντα περί Προμηθέως; Έχετε βρή κι έχετε διαβάσει τον «Προμηθέα Πυρφόρο» καί τον «Προμηθέα Λυόμενο»; Έστω, είχατε ποτέ την περιέργεια να την ψάξετε τη δουλειά (όπως ο γράφων) ; Όχι, έ; Τότε, αφού δεν έχετε ολοκληρωμένη άποψη, τί πετάγεστε σαν πορδές απ’ το βρακί κι εκφέρετε κρίσεις υπέρ αυτού; (Μάλλον σας αρκούν οι «εξ αποκαλύψεως αλήθειες», δείγμα πως είστε άτομα κατώτερης νοημοσύνης. Ανίκανης ν’ αυτενεργήσει, παναπεί – καί χρειαζόμενης δεκανίκια. Περαστικά σας.)
Δεν μένω στο γεγονός ότι οι (μασωνικής προελεύσεως) διθυραμβικοί ύμνοι υπέρ του Προμηθέα έχουν πολύ συγκεκριμένο σκεπτικό – δηλαδή να χρησιμεύσουν ως βάση γιά υβρεολόγιο εναντίον του Ελληνικού Πανθέου. (Καί είναι γνωστό ποιοί ζορίζονται με την Ελλάδα καί τον πολιτισμό της! Αυτούς ακριβώς υπηρετείτε κι εσείς με τα κατ’ έτος «Προμήθεια» στον Όλυμπο.) Εδώ θα θυμήσω εκείνη την ιστορία, με την παρεμβολή στο Αισχυλικό κείμενο της «προφητείας», που δήθεν είπε ο Προμηθέας στον Δία: ότι -δήθεν- απόγονος του Δία θα του κάνει τα ίδια, όπως έκανε αυτός στον Κρόνο. (Κι ο Κρόνος στον Ουρανό.)
Η «προφητεία» αυτή εννοούσε σαφώς τον Χριστό, καί είναι φανερό ότι προστέθηκε εκ των -πολύ- υστέρων στο κείμενο του «Προμηθέα Δεσμώτη». Αιώνες μετά το πρώτο ανέβασμα της τραγωδίας στην Αθήνα! Ευτυχώς, την πήραν χαμπάρι μέχρι κι οι φιλόλογοι, καί σήμερα το απόσπασμα αυτό θεωρείται ψευδεπίγραφο. Φυσικά, την παρενέβαλε κάποιος φανατικός χριστιανός ( ; ) των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων – με προφανή σκοπό (άμα πιάσει) να βάλει κι άλλες! 🙂

Αντιπαράδειγμα 7: Δευκαλίων καί Πύρρα
Επειδή η «προφητεία» στον «Δεσμώτη» παραήταν χοντροκομμένη, οι διάφοροι πονηροί κατάλαβαν πως στο εξής πρέπει να τις …λεπτοκόβουν τις παρεμβολές! Κι έτσι, μέχρι σήμερα τρώμε στη μάπα τα περί δημιουργίας των Ελλήνων από τον Δευκαλίωνα καί την Πύρρα. Μάλιστα, δεχόμαστε καί σοβαροφανείς επιπλήξεις των διαφόρων προφεσσόρων – πχ ότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται γιά τη Μυθολογία, κτλ κτλ. (Εγώ, βέβαια, δεν είμαι νέος… γιά ν’ ακριβολογούμε, είμαι ακόμη νέος! Lol!!! Αλλά αυτό το σοβαροφανές δασκαλίστικο ύφος των «ειδικών» στις διάφορες «σοβαρές» εκπομπές της τιβής, δεν το αντέχω!)
Έχω ξαναπεί πως Δευκαλίων καί Πύρρα ήταν καί αδέλφια (ετεροθαλή) από μάνα, καί πρώτα ξαδέρφια από πατέρα! Αιμομιξεία στο φούλ! Γι’ αυτό έφυγαν απ’ την Ατλαντίδα κι ήρθαν στα Ελληνικά κορφοβούνια, γιά να κοπάσει το κοινωνικό σκάνδαλο. (Έτσι, γλύτωσαν κι απ’ τον Κατακλυσμό.)
Άσε που η μάνα τους, η Πανδώρα, ήταν ένα βιολογικό ρομπότ. Όλα τα παραπάνω τα περιγράφει η Μυθολογία μας σαφέστατα – αλλά ποιός τα προσέχει; (Ποιοί «νέοι που δεν ενδιαφέρονται»; οι καθηγητάδες να δήτε! Lol!!!) Κι όχι μόνο δεν τα προσέχουν, αλλά έχουν καί την απαίτηση να θεωρούμε δεδομένο πως καταγόμαστε από τα «μαγικά» κόλπα ενός αιμομικτικού ζεύγους, απότοκου ενός βιολογικού ρομπότ. Φυσικά, τις «λεπτομερειούλες» ότι πατέρας του Δευκαλίωνα ήταν ο Προμηθέας, η δέ καταγωγή αμφοτέρων Ατλάντεια, τις κάνουν γαργάρα οι «σοβαροί μελετητές». Καταλαβαίνετε, όμως, τί -αρνητικό- συνεπάγεται το ν’ αποδεχόμαστε εμείς αυτόν τον μύθο ως σωστό!
Οι Έλληνες είμαστε φυλή συνότσαιρη του Κόσμου! Καί δεν περιμέναμε νά ‘ρθει κανένας Δευκαλίωνας, να κλωνοποιήσει τους πεθαμένους μας, αφού πρώτα σήκωνε τις ταφόπλακες. (Αυτές ακριβώς είναι οι πέτρες που πετούσε πίσω του μαζί με τη σύζυγό του, καταπώς λέει ο μύθος.)


γ. Συμπεράσματα
Μπορεί οι φιλόλογοι να σκύβουν επάνω στα …ιερά κείμενα με προσήλωσιν μεσαιωνικού καλογήρου (που θά ‘γραφε ο Εμμανουήλ Ροΐδης), αλλ’ αυτό ουδόλως σημαίνει ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι θ’ ακολουθήσουμε. Χρειάζεται καθαρό μυαλό, γιά να καθαρίσουμε τη σαβούρα! Καί να μην καταπίνουμε τίποτε αμάσητο.

Λοιπόν, επανέρχομαι στην ανάρτηση της «Πελασγικής» (περί ής αναρτήσεως ο λόγος στην αρχή του σημερινού άρθρου). Καλό το παραμύθι του Κάδμου, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει …δράκο!  🙂  Όθεν, Κάδμος στη Θήβα επικεφαλής Γεφυραίων, το 750 πΧ περίπου. Όχι το 2200 πΧ.
Απόλυτα σωστή η επισήμανση ότι οι σημερινοί λάθρο (καί οι γύφτοι, προ αυτών) ακολουθούν τα βήματα των Γεφυραίων. Όμως, δεν αναφέρεται ο λόγος. Το «γιατί»! Το «γιατί», λοιπόν, είναι το εξής: Πως όλοι αυτοί ζητάνε -γιά λόγους αιθερικής ενέργειας- να εγκατασταθούν σ’ ένα (ίσως καί περισσότερα; αν καί αμφίβολο γιά τον γράφοντα) από τα πάλαι ποτέ «ομαγυρεία» του Παλαιού!!!
Στην περιοχή της Βοιωτίας, αυτό δεν είναι άλλο, παρά η Αυλίδα. Ναί, ακριβώς: Αγαμέμνων, Ιφιγένεια, Τρωϊκή Εκστρατεία, κτλ κτλ κτλ. Καλύτερα, ήταν. Το 2100 πΧ. Επειδή, όμως, μετατοπίστηκαν οι αστρικές θέσεις καί σχέσεις, κάποια στιγμή μετατοπίστηκε κι αυτό το κέντρο στη Θήβα. (Ακριβώς!… «Όπως επάνω, έτσι καί κάτω!».) Όπερ έδει δείξαι! Κι αν στο διάβα των αιώνων ξέχασαν οι Αχαιοί τα παλιά τους υπερκόλπα, «κάποια» ξένα ιερατεία δεν έπαθαν καθόλου Αλτσχάϊμερ!
Πιθανώτατα αυτός να ήταν ο απόκρυφος λόγος, γιά τον οποίο ο Μέγας Αλέξανδρος ξεπάτωσε τη Θήβα. Χτύπησε τους παρεισφρύσαντες προδότες κατ’ ευθείαν στο ενεργειακό τους κέντρο. (Στα ίδια πλαίσια, μπορούμε ίσως να θεωρήσουμε ότι η εκστρατεία εναντίον των Περσών ουσιαστικά άρχισε με την καταστροφή της Θήβας.)

Τούτων ειπωθέντων, εδώ ακριβώς πιάνονται χοντρά στα ψέμματα οι περί Κάδμου παραμυθάδες! Διότι το Κάδμειο τσούρμο πήγε κι εγκαταστάθηκε στη Θήβα, κι όχι στην Αυλίδα. Άρα, γνώριζαν άριστα ότι το «ομαγυρείο» μετατοπίστηκε, εφ’ όσον από την εποχή του Αγαμέμνονα είχαν περάσει 1500 χρόνια. Αλλοιώς, ο σχετικός μύθος θ’ ανέφερε καί την Αυλίδα ονομαστικώς.
Τούτων ειπωθέντων (δίς)… Μήπως πρέπει κι εμείς ν’ αρχίσουμε την αντεπίθεσή μας, συγκεντρωνόμενοι πρώτα σε «ομαγυρείο»; Έ;
Αυτά ακριβώς τα «υπερόπλα» προσφέρει η Μυθολογία μας!… Αρκεί πρώτα να περάσει από σουρωτήρι.

Υγ: Οι παρατηρητικοί θα φέρετε την ένσταση πως το «ομαγυρικό σημείο» έχει πάλι μετατοπιστεί από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Απόλυτα σωστό αυτό! Απλά, σήμερα η Θήβα είναι η πλησιέστερη πόλη του. Γι’ αυτό μαζεύονται εκεί τα βρωμά καί τα λάθρο.


                                                                           ------------------------------


σημ.Διόδοτου: Για περισσότερες διευκρινήσεις πάνω σε όρους, όπως  «ομαγυρικό σημείο», προστρέξτε στα σχόλια του άρθρου από την πηγή του, εδώ.