Διαχρονικώς προδοτικό ιερατείο… Γιατί;

γράφει ο ΕργΔημΕργ

Προοίμιο
ο παρόν άρθρο έλαβε αφορμή από το άρθρο του Παλαιού γιά τη συμφωνία Ιερώνυμου-Τσίπρα· κυρίως, από την εξυπονοούμενη παρατήρηση του Παλαιού, ότι κανείς (από τους αντιδρώντες πατριώτες) δεν διάβασε τί γράφει η συμφωνία αυτή (καί άρα, κανείς δεν κάθησε να σκεφτεί τα επακόλουθα), πρίν την καταδικάσει. Κατ’ αντιστοιχίαν, τα ίδια απάνω-κάτω λέει κι ο Μποτίλιας γιά τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Εδώ, όμως, δεν θα μείνουμε στα κείμενα των συμφωνιών, ή στο γιατί αυτός ο λαός -σε πλείστες περιπτώσεις πολιτικών γεγονότων- αντιδράει από ένστικτο. (Αν καί θα το εξηγήσουμε κι αυτό.) Θα προχωρήσουμε σε πιό θεμελιώδη ερωτήματα, καί δή όσον αφορά τον κλήρο:
Σε μας, ως άτομα, αλλά καί στη χώρα μας…

• Χρειάζεται ο κλήρος (το ιερατείο) ;
• Χρειάζεται η οργανωμένη Εκκλησία;
• Χρειάζεται, εν τέλει, η ίδια η θρησκεία;

Φιλοδοξώ (ούτε λίγο, ούτε πολύ) το παρόν άρθρο ν’ αποτελέσει γραπτό αναφοράς, ώστε αφ’ ενός τα παραπάνω ερωτήματα ν’ απαντηθούν μία καί καλή, αφ’ ετέρου να σταματήσουν οριστικά οι όποιες διαμάχες προκύπτουν απ’ τις όποιες αντίθετες απαντήσεις. (Φιλοδοξώ, είπαμε.)
Δεν είναι μόνον ότι τώρα καιγόμαστε ως έθνος, επομένως αυτή τη στιγμή δεν έχουν καμμία θέση οι διαμάχες πεποιθήσεων – θρησκευτικές, φιλοσοφικές, πολιτικές, ποδοσφαιρικές… ο,τιδήποτε. (Κι όποιος δεν το βλέπει αυτό, ή κάνει πως δεν το βλέπει, είναι είτε βλάξ, είτε ενσυνείδητος προδότης.) Είναι καί το ότι με λυπεί βαθύτατα να βλέπω πως ο λαός μου -τα τελευταία 200 χρόνια- δεν έκανε ούτε ένα τόσο δά βήμα, ώστε να έχει ΉΔΗ ξεκαθαρισμένα κάποια πράγματα. Καί με στέρεη βάση αυτά, να συνεχίσει την πορεία του προς την πρόοδο.
Κάθε φορά, μά κάθε φορά, οι ίδιες καί οι ίδιες καί οι ίδιες ατέρμονες συζητήσεις – καί πάντα σε επίπεδο αούγκαγκα. (Να πείς ότι υπάρχει καί κάποια σοβαρότητα προθέσεων κι επιχειρημάτων; άμ, δέ… τζάμπα περιμένεις κάτι τέτοιο.) Καί φτού κι απ’ την αρχή.

• Υπάρχουν εξωγήϊνοι; (Ξέρω ‘γώ;… Δεν το βρήκατε, ύστερα από δεκαετίες σχετικών ερευνών; Αν μή τί άλλο, το Σύμπαν είναι μεγαλούτσικο καί χωράει πολύ κόσμο – θα έλεγα.)
• Γίνονται συνωμοσίες; (Ά, μπά! Ιδέα σ’! 🙂 )
• Είναι καλός, ή κακός ο Χριστιανισμός;
• Έγινε, ή δεν έγινε Εθνική Αντίσταση κατά την Κατοχή;

Καί τα λοιπά, καί τα λοιπά. Τα ανυπόφορα λοιπά.
Ειδικά στην περίπτωση της θρησκείας των Ελλήνων, γίνεται ο κακός χαμός! Η Σκυθόπολη απ’ τη μιά, καί η διεφθαρμένη αρχαία Ελλάδα απ’ την άλλη.
Θα σταθώ εδώ λιγάκι…
Στην μέν πρώτη περίπτωση, η επιλεκτική ανάγνωση της Ιστορίας είναι χειρότερη απ’ τη Σκυθόπολη· το ίδιο καί η επιλεκτική τήρηση της αρχαίας μας θρησκείας. Έχω ρωτήσει κατ’ επανάληψη “αρχαιόθρησκους”, αν τηρούν τ’ αρχαία μας μυστήρια. Μου απάντησαν, όσο μου απάντησαν τα ντουβάρια του σπιτιού μου. Δεν περίμενα, βέβαια, υψηλότερο νοητικό επίπεδο από ανθρώπους, που νομίζουν ότι γίνεσαι αρχαίος Έλληνας με υπεύθυνη δήλωση απ’ το ΚΕΠ της περιοχής σου. (Οι λεβέντες αυτοί αγνοούν παντελώς το ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά.)
Στη δέ δεύτερη, δεν έχω καμμία όρεξη να μπλέξω με τους δικηγόρους ενός ούλτρα ανθελληνικού θρησκευτικού (θρησκοβαρεμένου, καλύτερα) ιστοτόπου, αλλοιώς θα τον κατονόμαζα. (Πολύ εύκολα, όμως, θα τον εντοπίσετε.) Όπου η αρχαία Ελλάδα παρουσιάζεται ως διεφθαρμένη καί γεμάτη παλιανθρώπους, καί σιγά τα έργα των αρχαίων Ελλήνων, να ’ούμ’! (“- Σιγά τον Παρθενώνα!”, αν καταλάβατε.) Κι ευτυχώς που ήρθε ο Χριστός, κι έγιναν όλα ρόδινα!
Αυτουνούς εδώ, αφού τους ζητήσω ευγενικά να μην ξαναγράψουν καί να μήν ξαναμιλήσουν Ελληνικά (γιατί επιμένουν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα “των διεφθαρμένων”, οι Φαρισαίοι υποκριτές; ), τους προειδοποιώ πως, όταν αλλάξουν τα πράγματα, θα λογοδοτήσουν! Να μή νομίζουν ότι θα τους ξεχάσουμε, ή θα τους συγχωρήσουμε!
Να ξέρουν, επίσης, ότι, όσα ενοχοποιητικά κείμενα καί να προλάβουν να κατεβάσουν, στο Διαδίκτυο ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει.

Το χαριτωμένο, τώρα, είναι το εξής: αμφότερες αυτές οι κατηγορίες ελληνοειδών “ξεχνάνε” να πούν ότι οι χριστιανοί ρασοφόροι, που γκρεμίζανε τους αρχαίους ναούς μας (βλέπε καί το περίφημο -ή διαβόητο, όπως το πάρει κανείς- φιλμάκι του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά), ήταν προσήλυτοι ιουδαίοι καί Γότθοι… άπαντες “ορθόδοξοι” εκείνη την εποχή. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, η γατούλα έφαγε κάποιες γλώσσες!
Προσωπικώς, θα παραξενευόμουν πρός τί τέτοια παράλειψη, αν δεν ήταν φώς-φανάρι πως καί οι μέν «θρησκευόμενοι», καί οι δέ, εκπορεύονται από τα ίδια σκοτεινά καί μυστικά ανθελληνικά κέντρα αποφάσεων (καί με το αζημίωτο, φυσικά). Οπότε, ως Έλλην λέω να τους χαλάσω τον τραχανά!
Τό ‘χω, βλέπεις, κι αυτό το ελάττωμα… ζυμωμένος με την παιδεία των θετικών επιστημών, γάρ. Όπου, αν αποδειχθεί πχ ότι το τάδε αέριο είναι υδρογόνο, εσύ γιατί ψάχνεις να δείς αν είναι οξυγόνο; Κάποιες απαντήσεις τις θεωρώ οριστικές· ήτοι, αποδεδειγμένες! Κάποιες απαντήσεις, που πέρασαν τη βάσανο της λογικής. Από ‘κεί καί μετά, όποιος επανέρχεται στην ερώτηση, αποδεικνύει πανηγυρικώς πως είναι ηλίθιος με πιστοποιητικό ISO – καί δεν μπορώ να κάνω τίποτε, γιά να τον βοηθήσω. (Έχω ήδη …απονείμει αρκετά …πιστοποιητικά με τον “Αγαθάγγελο”!)
Βέβαια, αν κάποιος θέλει να σταδιοδρομήσει ως κλόουν, δεν θα τον εμποδίσω. Όμως, επειδή το Διαδίκτυο έχει τεράστια ισχύ, θα εμποδίσω πάσει δυνάμει τα ξερατά του καθενός (προδότη, ή βλάκα) να φτάσουν σε πολλούς αποδέκτες – ειδικά τους νέους.

Επανέρχομαι στο κυρίως θέμα μας.
Επειδή η κατάσταση είναι περισσότερο από κρίσιμη, κι επειδή συμφωνώ απόλυτα με τον Παλαιό, ότι δηλαδή πάμε να φτιάξουμε μιά νέα Ελλάδα επάνω σε στέρεες καί υγιείς βάσεις (αλλοιώς δεν αξίζει τον κόπο να χάνουμε τον χρόνο μας αμφότεροι – καθώς κι οι αναγνώστες, καί όποιος άλλος συν-γραφιάς), θα προβώ σε εγχείριση του κακοήθους αποστήματος, ώστε να τελειώνουμε μία καί καλή. Δεν θέλω να κοροϊδευόμαστε· δεν θα δώσω ασπιρίνη στον βαρύτατα ασθενούντα.
Οπότε, τα κύρια ερωτήματα είναι δύο:

• Γιατί ο ανώτερος κλήρος επιδεικνύει διαχρονικώς προδοτική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας;
• Τί μπορούμε να κάνουμε, ώστε να μήν ξανασυμβεί αυτό;

Θα τ’ απαντήσουμε (όσο μπορούμε), αφού πρώτα καταλήξουμε σ’ αυτά – μέσωι άλλων. Συγχωρήστε μου το πρωθύστερο της διατυπώσεως των κυρίως ερωτημάτων, αλλά το θεώρησα απαραίτητο.


Εισαγωγή

Ξεκινάμε με το πολύ-πολύ βασικό ερώτημα, αν χρειάζεται ο Θεός. Προσέξτε, όχι αν υπάρχει, αλλά αν χρειάζεται ως αίσθηση πως υπάρχει· έστω, ως (πρόχειρη; ) απάντηση σε πολλά βασανιστικά ερωτήματα του ανθρώπου.
Νομίζω πως οι συντριπτικώς περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη θ’ απαντούσαν θετικά. Αρκεί να δείς ένα βράδυ (χωρίς Σελήνη καί μακριά από τεχνητό φωτισμό) το μεγαλείο της εικόνας τ’ ουρανού, καί θα πειστείς.
Ακόμη κι αν δεν πειστείς έτσι, υπάρχει κι άλλος τρόπος! Πέρα απ’ τους ατέλειωτους κι απέραντους τόμους της Patrologia Graeca (γιά ν’ αναφέρουμε μονάχα τα δικά μας -χριστιανικά- ιερά κείμενα), που ελάχιστοι είχαν την υπομονή καί τον χρόνο να κάτσουν να διαβάσουν, ο μακαρίτης Μανώλης Ρασούλης τον έδειξε λακωνικώς πως (κι αν θυμάμαι καλά τη διατύπωση) : “- Ζητάς τον Θεό; Έ, λοιπόν, έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που τρώς ένα βζίτ! στο κεφάλι, καί Τον βρίσκεις!”

Το επόμενο ερώτημα είναι αν χρειάζεται η οργανωμένη θρησκεία, επομένως αν χρειάζεται η Εκκλησία, ως πολυανθρώπινος οργανισμός (ιερατείου καί λαϊκών).
Χμμμμ… νομίζω πως η θρησκεία, εκτός απ’ τον εξωτερικό τύπο (εορτολόγιο, μυστήρια, λειτουργίες, νηστείες, κτλ), είναι κατ’ αρχήν καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Βέβαια, επειδή μιά ομογενής φυλετική ομάδα, δηλαδή ένα έθνος, έχει ίδιες αντιδράσεις στα ίδια ερεθίσματα, η ίδια θρησκευτική αντίληψη καθίσταται στο τέλος κοινό κτήμα των πολλών. Μ’ άλλα λόγια, κι όσο είμαστε Έλληνες, στην συντριπτική μας πλειονότητα θα θρησκευόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Άλλως τε, τα όποια ιστορικά “πειράματα” περί του αντιθέτου, δηλαδή περί οριστικού -δικτατορικώι τώι τρόπωι- ξερριζώματος του θρησκευτικού συναισθήματος σ’ ολόκληρον τον λαό (πχ ΕΣΣΔ), απέτυχαν παταγωδώς.
Τώρα, η χρεία υπάρξεως μιάς οργανωμένης Εκκλησίας (άρα, καί ιερατείου), η οποία να φροντίζει την οργανωμένη κοινή θρησκευτική λατρεία, μπορείς κατ’ αρχήν να πείς ότι είναι κάτι το συζητήσιμο. (Με τις σχετικές ενστάσεις, βέβαια.) Εμείς οι Έλληνες, στην αρχαία Ελλάδα δεν είχαμε οργανωμένο ιερατείο – με την σημερινή έννοια της κεντρικής πυραμιδωτής διοίκησης· αυτό ιστορικώς υπάρχει μόνο στους μεταχριστιανικούς αιώνες, καί είναι αντίληψη σαφώς γεννημένη μετά τον Μέγα Αλέξανδρο (καί τις ανοησίες του, περί του ιδίου ως ζώντος θεού). Άλλως τε, υπάρχει σήμερα ολόκληρη θρησκευτική κοινότητα, ολόκληρη θρησκεία, οι Σίκχ, η οποία δεν διαθέτει ιερείς, διότι θεωρεί πως ο καθένας μπορεί να έρχεται σ’ επαφή με τον Θεό, χωρίς …μεσάζοντες. (Οι Σίκχ δεν έχουν μέν ιερατείο, αλλά παρ’ όλ’ αυτά διαθέτουν ναούς.)
Όμως, στην Ελλάδα η Εκκλησία (έστω, όχι όλη – ένα μέρος της) παίζει καί τον ρόλο του τηρητή της φυλετικής / ιστορικής μνήμης· κάτι, που ξεκίνησε από τ’ αρχαία χρόνια. Τα πολύ αρχαία! Καί, κάπως φυσικώι τώι λόγωι, συνεχίζεται καί σήμερα. Σύμβολα, εικόνες, υπαινικτικά κείμενα… κρατάνε ζωντανή καί υγιή μιά πανάρχαιη Ελληνική κληρονομιά, κόντρα στον χρόνο καί την αλλοίωση.

• Σας (απ)έδειξα ποιά μνήμη φέρουν οι εκκλησίες του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης… κάτι το οποίο το ήξεραν τόσο οι ντονμέδες της στοάς “Ένωσις καί Πρόοδος” (γι’ αυτό “απήγαγαν” τον μαρμάρινο άμβωνα της Ροτόντας, γιά να καταστήσουν αιθερικώς μή-λειτουργικό το σύνολο), όσο καί -αν κι ενστικτωδώς, μάλλον- οι σημερινοί φυλετικοί συνεχιστές τους, οι μπαχαλάκηδες, που τώρα τελευταία μαζεύονται στη Ροτόντα (τον Ήλιο του συγκροτήματος) γιά να τη “μαυρίσουν” – καί μέσωι του “μαυρίσματος” να μαγαρίσουν αιθερικώς τα πάντα.
• Σας έδειξα ότι τα ξωκκλήσια της Θεσσαλίας απεικονίζουν την (έναστρη) ιστορία με τον θάνατο του Προμηθέα καί τον Ηρακλή.
• Σας έδειξα (στο ιστολόγιο του Μποτίλια) ότι η Σφίγγα του Οιδίποδα, η αποτελούμενη από τα τέσσερα ζώδια του “σταθερού σταυρού”, σήμερα απεικονίζεται (κρυπτικώς) στους τέσσερεις κεντρικούς στύλους των ναών βυζαντινού ρυθμού, με τους τέσσερεις Ευαγγελιστές.

Ίσως σε πολλούς να μην αρκούν αυτά τα παραδείγματα, όμως είναι υπεραρκετά γιά το παρόν άρθρο. Οι μετρήσεις, η Γεωμετρία, η Αστρονομία, δεν είναι κούφια λόγια στον αέρα. Είναι αποδείξεις. Κι όποιος αμφισβητεί,… ακόμα χειρότερα, όποιος αμφισβητεί μ’ επιχειρήματα της στιγμής, απλά γιά να περάσει γιά έξυπνος, κονομάει πάραυτα πιστοποιητικό βλακείας καί ξεκινάει καρριέρα κλόουν. Δεν θα καθήσω να συζητήσω με τέτοια άτομα. Δεν έχω πιεί το ελιξήριο της αθανασίας, ώστε να έχω την χρονική πολυτέλεια ν’ ασχολούμαι με τον κάθε ανόητο.
Συνοψίζοντας, φαίνεται πως το οργανωμένο εγχώριο ιερατείο ξεκίνησε ως ομάδα, η οποία (εκτός του καθαρά θρησκευτικού ρόλου της) φρόντιζε καί τη διατήρηση της φυλετικής καί ιστορικής μνήμης. Πιστεύω ότι αυτό συνέβη, με το σκεπτικό ότι: εφ’ όσον οι ιερείς ασχολούνται με το Θείον, άρα εφ’ όσον -λόγωι αυτής της ιδιότητάς τους- δεν πρόκειται να επιδεχθούν (έντονη) αμφισβήτηση από τον λαό, τότε πρέπει να τους ανατεθεί καί η ιδιότητα των φυλάκων των εθνικών παραδόσεων. Ώστε αυτές οι τελευταίες επίσης να μην αμφισβητούνται.
Πιστεύω, ακόμη, ότι αυτό έγινε αμέσως μετά τον Δευκαλιώνειο Κατακλυσμό του 9,600 πΧ, διότι όλος ο μέχρι τότε πολιτισμός κατέληξε πάραυτα στα σκουπίδια. Οπότε, οι διασωθέντες νουνεχείς σκέφτηκαν να λάβουν μέτρα, ώστε (με κάποια μελλοντική φυσική -ή μή- καταστροφή τέτοιου μεγέθους) να μην ξανασυμβεί τέτοια τρομακτική απώλεια της Γνώσης, τέτοια επαναφορά των ανθρώπων στο μηδέν. Έτσι, ανέθεσαν το σχετικό καθήκον στην ομάδα σοφών, που είχε παρεμφερείς υψηλές έγνοιες (και όχι βιοτικές) : στους ιερείς!
(Ειρήσθω εν παρόδωι, ότι «ιερεύς» γιά την ακρίβεια σημαίνει σφαγεύς. Καί «ιέρειον» είναι το σφάγιον. Η ονομασία μάλλον δόθηκε κάπου στην εποχή του Τρωϊκού Πολέμου, από τις θυσίες ζώων.)
Επίσης, υπάρχει κι ο παράγων της παραδόσεως. (Της συνήθειας, αν θέλετε.) Εφ’ όσον όλη η Ελλάδα επί ολόκληρες δεκάδες γενεών έχει ορθοδόξους ιερείς, τότε η οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής αυτού του καθεστώτος πρέπει να έχει: (α) την έγκριση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, (β) τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να ευδοκιμήσει. Διότι, όπως προείπαμε, στο θέμα αυτό με δικτατορικά μέτρα δεν γίνεται τίποτε. Οπότε, αν χρειαστεί αλλαγή, θα πρέπει τηρηθούν …ευλαβικώς οι δύο προαναφερθείσες προϋποθέσεις.
Αλλ’ αυτή τη στιγμή, προσωπικώς δεν βλέπω να υφίστανται ούτε η μία, ούτε οι άλλες· επίσης, κι ανεξαρτήτως καταλλήλων συνθηκών, θεωρώ την όποια προσπάθεια -τώρα, αμέσως!- θρησκευτικής μεταρρυθμίσεως στην Ελλάδα άκαιρη καί άστοχη. Άσε που θα κάνει τρομερή ζημιά, διότι θ’ ασχοληθούμε με το έλασσον, καί θα παρατήσουμε το μείζον – που είναι η επιβίωση του έθνους μας μέσα καί μετά από τον τυφώνα που έρχεται. (Κοινώς: θ’ αφήσουμε τον γάμο, γιά να πάμε γιά πουρνάρια.)
Επομένως, προς το παρόν πορευόμαστε με τον κλήρο ώς έχουμε. (Καί …βλέπουμε.) Εδώ χρησιμοποιώ γιά τον κλήρο το επιχείρημα του Παλαιού γιά τον Εθνικό μας Ύμνο: “…- Είναι γνωστό ποιοί έδωσαν τους στίχους καί τη μουσική του ύμνου (είχε γράψει -στο περίπου- ο Παλαιός), αλλά εφ’ όσον αυτός έγινε κοινό κτήμα καί εκφράζει πλέον κάποια πολύ σημαντικά σημαινόμενα, θα πορευτούμε μ’ αυτόν μέχρι νεωτέρας. (Καί θ’ αποδίδουμε τον δέοντα σεβασμό.)”
Βέβαια, εδώ ανακύπτει ένα -χμ- “θεματάκι”: είναι περισσότερο από φανερό πως, αν ο Ελληνικός Λαός ακολουθήσει τα καμώματα της σημερινής θρησκευτικής του ηγεσίας, θα καταλήξει στον γκρεμό μιά ώρ’ αρχήτερα.
Άρα, τί μας χρειάζεται τελικώς ο κλήρος; Πέφτουμε στον γκρεμό μιά χαρά καί μόνοι μας! (Μαύρο χιούμορ κάνω, μήν τσιμπάτε! 🙂 )
(Επίσης… δεν έθεσα έτερο sine qua non ερώτημα: “Ποιός θέλει την όποια θρησκευτική μεταρρύθμιση, καί δή τώρα αμέσως, ακατέβατα;”.
Αν φοβάστε πως, αν γίνουν αισυμνήτες ο Παλαιός με τον Μάρκο ντεΣάντ, θα τα κάνουν -τα της θρησκείας- όλα ώπα!, τότε αναθεωρήστε! Οι επίδοξοι αισυμνήτες μας δεν θα προλάβουν. Απ’ αλλού έρχεται.
Παρακάτω η σχετική συζήτηση.)


Το συλλογικό αισθητήριο του Ελληνικού Λαού

Ο λαός μας πολλές φορές δρά (αλλά κυρίως αντιδρά – διότι σπάνια αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων) ενστικτωδώς στα όποια κοινά ερεθίσματα. Πολιτικά θέματα, εθνικά, θρησκευτικά… ξεσηκώνουν αντιδράσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές ουδόλως αποτελούν την προτροπή λογικών συμπερασμάτων προς ανάλογη κινητοποίηση· οι οποίες -άλλες τόσες φορές- δεν αντέχουν σε καμμία εξαντλητική λογική (καί στρατηγική) ανάλυση. (Δεν εννοώ πως οι λαϊκές αυθόρμητες αντιδράσεις είναι κακές, αλλά σχεδόν πάντα υπάρχουν καλύτεροι τρόποι ενέργειας – που δεν επιλέγονται.) Καί δεν μιλάω, βέβαια, γιά τις πληρωμένες (καί δασκαλεμένες) συγκεντρώσεις – όπου μαζεύονται μερικές εκατοντάδες χαρτζηλικωμένοι κοπρίτες, καί με φωνασκίες “απαιτούν” διάφορα. (Κι αυτά απέχοντα πόρρωι της λογικής.)
Όμως, τις περισσότερες φορές οι λαϊκές αντιδράσεις -με κάποιον σχεδόν μαγικό τρόπο- πετυχαίνουν στόχο επακριβώς.
Αυτό, αν κι είναι από πολλούς κατακριτέο, είναι ωστόσο απολύτως εξηγήσιμο.

Οι παλαιότεροι από μας, ζήσαμε όλη την εξέλιξη στους επιτραπέζιους ηλεκτρονικούς υπολογιστές· από τα αρχικά χαζοκούτια του 1975, που απαιτούσαν επίπονη εκμάθηση εντολών καί δουλικές υπηρεσίες του “τυχερού” …πρωτοπόρου χρήστη τους (αντί να είναι αυτά δούλοι δικοί μας…), μέχρι τις σημερινές μέρες, όπου ένα πολύπλοκο περιβάλλον εργασίας (βλακωδώς καλούμενο “λειτουργικό σύστημα”) αναλαμβάνει τις βρωμοδουλειές του …υπηρετείν υπολογιστή – κι εμείς απλά παίζουμε μ’ ένα ποντίκι απάνω σε εικονίτσες.
Μάλιστα, οι δουλειές του “λειτουργικού” (που εγκαθίσταται στον σκληρό δίσκο, καί κάθε τρείς καί λίγο θέλει αναβάθμιση) σιγά-σιγά κατεβαίνουν προς τον μόνιμο (απ’ το εργοστάσιο) ενδογενή προγραμματισμό του υπολογιστή, το λεγόμενο BIOS (καί UEFI την σήμερον). Ώστε, κάποια μέρα δεν θα χρειαζόμαστε σκληρούς δίσκους, εγκατάσταση ΛΣ, καί λοιπές θρίχες περμανάντ. Θ’ αγοράζουμε τον υπολογιστή, θ’ ανοίγουμε τον διακόπτη του, καί θα μας βγάζει κατευθείαν στο περιβάλλον εργασίας – χωρίς “φόρτωμα του λειτουργικού” καί λοιπές παρεμφερείς αηδίες.
Κάπως έτσι, λοιπόν, δηλαδή υπ’ αυτό το πρίσμα, πρέπει να δούμε καί τις αντιδράσεις του Ελληνικού Λαού. Η ενασχόληση του Έλληνα με τα κοινά φαίνεται πως (από επίκτητη διαδικασία εκμαθήσεως σε πανάρχαια χρόνια) κάποια στιγμή γράφτηκε στο dna μας! Οπότε, με πείρα χιλιετιών στο θέμα, οι ζητούμενες απαντήσεις έχουν πλέον γραφτεί στο μή λογικό μέρος του μυαλού του Έλληνα, με αποτέλεσμα τα συμπεράσματα περί το κοινωνικό γίγνεσθαι να βγαίνουν ταχύτατα (χωρίς την παρέμβαση της λογικής) – καί εν πολλοίς σωστά.

Βέβαια, τίποτε δεν είναι ρόδινο· χωρίς τη λογική, πάντα μά πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του (τρομερού) λάθους! Εδώ, όμως, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον λαό γιά τις αποφάσεις που (είναι μαθημένος να) παίρνει εν θερμώι, καί υπό πίεση χρόνου καί συνθηκών.
Θα τον κατηγορήσουμε γιά κάτι άλλο, πολύ σοβαρώτερο:
Την έλλειψη φυλετικού ιερατείου. Το οποίο (φανερά, ή κρυφά) θα δίνει τις ορθές κατευθύνσεις καί θα διορθώνει τα στραβά.
Φαίνεται πως κάποτε είχαμε φυλετικό ιερατείο, το οποίο όμως (γιά τους χ, ψ λόγους) τα τελευταία 2,000 χρόνια περιέπεσε σε αδράνεια; αφάνεια; αχρηστία; ανυπαρξία; όπως θες πές το. Ως αποτέλεσμα, ο λαός μας κουτουλάει στα βράχια χωρίς οδηγό καί πληγώνεται διαρκώς· τα τελευταία δέκα χρόνια, δέ, είναι καταφανής η πορεία του προς την ολοκληρωτική του εξόντωση κι εξαφάνιση.
Όθεν, η επανασύσταση του φυλετικού μας ιερατείου είναι εκ των ούκ άνευ – καί στο θέμα αυτό δεν δέχομαι κουβέντα.
[Παρένθεση: Φαίνεται πως πράγματι έλαβαν χώραν κάποιες προσπάθειες προς επανασύσταση φυλετικού Ελληνικού ιερατείου, περίπου έξι ή επτά δεκαετίες πρίν την εποχή μας. Με -καί από- άτομα όπως ο Ωνάσης, ο Ιωάννης Πασσάς, καί άλλα. Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν κατέληξαν πουθενά, κυρίως επειδή δεν άφησαν νεώτερους διαδόχους στο κατόπι τους.
Να μας γίνει μάθημα αυτό… Πάντα φροντίζουμε τη διαδοχή.]
Όμως, εάν το πολιτικό ένστικτο του Ελληνικού Λαού δεν δίνει σωστές απαντήσεις στο 100% του συνόλου των προβλημάτων, ή/καί στο 100% του καθενός χωριστού προβλήματος, τότε ας δούμε καί το έτερο εργαλείο που μας απέμεινε: τη λογική.

Λογική καί μαθηματικές κατανομές

εωρώ βλακείες ανάξιες πολιτισμένων ανθρώπων τα διάφορα αφοριστικά τσιτάτα, του τύπου:
«Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωΐνη!”,
“Οι εκπαιδευτικοί κάνουν ιδιαίτερα!”,
“Οι γιατροί παίρνουν φακελλάκια!”,
κτλ κτλ. (Βέβαια, το ποιός θα τρέξει να βάλει τάξη, όταν τσακώνεσαι με τον μαλάκα που παραβίασε το κόκκινο, ή ποιός υποφέρει το κάθε αγενέστατο στουρνάρι ένα εξάωρο καθημερινώς, ή ποιός κάνει πλούσιους τους καφετζήδες, ξενυχτώντας στα επείγοντα γιά έναν μισθό της πλάκας, ουδόλως απασχολεί τους αφορίζοντες.)
Κι απ’ την αντίθετη πλευρά, την “καλή”, έχουμε διάφορα άλλα, εξ ίσου βλακώδη. Πχ:
“Οι καλοί άνθρωποι του Θεού, οι καλόγεροι!”
(Τώρα, το πώς φεύγουν απ’ τα μοναστήρια διάφορα κειμήλια μεγάλης αξίας, αποτελεί αξεδιάλυτο μυστήριο· τα κειμήλια την κοπανάνε με τρόπο όντως …θαυματουργό!  🙂   Καί γιά όσους δεν πιστεύουν στα θρησκευτικά θαύματα, αλλά στα ιατρικά, μάλλον οι εικόνες βγάζουν πόδια, καί δοκιμάζουν να περπατήσουν.
Γιά δέ τις αντεθνικές ραδιουργίες του σκατόψυχου -ναί! ναί! καλόγερου καρέντος!- Μιχαήλ Φελλού, απαιτείται να εκπονηθεί διδακτορική διατριβή, ώστε να σκιαγραφηθούν επακριβώς.)

Το ξέρω, είναι δύσκολο να σκέφτεται κανείς λογικά· απαιτεί πολλή προσπάθεια η ρημάδα η σκέψη! Αυτό το γνωρίζουμε καλά, όσοι σκεπτόμαστε σε “επαγγελματικό” (θα έλεγα) επίπεδο. Ο γράφων, μετά από κάθε μακρά περίοδο νοητικής εργασίας, παραπατάει σα μαστουρωμένος – χρειάζεται δέ επειγόντως την ηδονή της σοκολάτας, γιά να στανιάρει! (Στην οποία, καλό είναι να μήν αντιστέκεστε! Lol!!!)
Ακόμη πιό δύσκολο είναι να σκεφτόμαστε με δύο, τρείς,… περισσότερες παραμέτρους. Γιά παράδειγμα, εάν θέλουμε να παίξουμε ποδοσφαιρικό στοίχημα: πώς πρέπει να παίξουμε, ώστε να έχουμε έστω καί κάποιο μικρό κέρδος, δηλαδή ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση της πιθανής χασούρας. Ποιό σύστημα, με ποιούς συντελεστές αποδόσεων, κτλ. (Τί ζητάω κι εγώ τώρα, έ;!… Κατά τ’ άλλα, πρόκειται γιά Μαθηματικά επιπέδου Γυμνασίου – που υποτίθεται τα έχουν διδαχθεί όλοι, από τότε που το Γυμνάσιο έγινε υποχρεωτικό.)
Ωστόσο, είτε μας αρέσει να σκεφτόμαστε σύνθετα, είτε όχι, σε κάθε δείγμα πληθυσμού ανθρώπων ισχύει απαρεγκλίτως η λεγόμενη Γκαουσσιανή (ή “κανονική”) κατανομή – καί τίποτε άλλο.
Ας δούμε -ως παράδειγμα Γκαουσσιανής- πώς κατανέμεται στο σύνολο του πληθυσμού η καλωσύνη:



(Η καλωσύνη, ως μετρήσιμο μέγεθος, σημαίνει το πόσες καλές πράξεις θα κάνεις, στις εκατό που θα σου ζητηθούν.)
Τί δείχνει το διάγραμμα; Πολύ απλά, ότι στο δεξιό μέρος το συγκεκριμένο δείγμα πληθυσμού (πές ένα πέντε τοις εκατό) έχει την καλωσύνη άκρως ανεπτυγμένη (“άγγελοι”)· το αντίθετο συμβαίνει στο αριστερό κομμάτι (“διάβολοι”). Καί το υπόλοιπο 90% στη μέση, είναι οι πότε έτσι – πότε γκιουβέτσι. Καλώς ήρθατε στο κλάμπ, μέλος του οποίου είναι καί ο γράφων!
Αυτό ακριβώς ισχύει σε κάθε ανθρώπινο σύνολο· κι είτε μας αρέσει, είτε όχι, όταν μελετάμε ανθρώπινες συμπεριφορές, πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχουμε κατά νούν ολόκληρη την εικόνα της κανονικής κατανομής, καί να μην εκφέρουμε κρίσεις με τσιτάτα.
Πάμε παρακάτω.

Εάν, τώρα, φτιάξουμε Γκαουσσιανή με την δημόσια (πολιτική, θρησκευτική, ή άλλης μορφής) ισχύ των ατόμων ενός λαού, το σχήμα θα είναι ακριβώς το ίδιο:



(Η δημόσια ισχύς, ως μετρήσιμο μέγεθος, σημαίνει πόσες φορές στίς 100 θα περάσει το δικό σου – σε δημόσιες αντιδικίες.)
Αλλά, όταν πάρουμε ως ανθρωποδείγμα ειδικά το 10% της κορυφαίας ισχύος, καί ξαναφτιάξουμε μ’ αυτό Γκαουσσιανή με (μετρήσιμο) μέγεθος στον άξονα x την προσκόλληση σε ιδανικά, τότε κατά κανόνα προκύπτει κάτι σαν αυτό εδώ:



Η καμπύλη της απεικόνισης είναι μία “biased” Γκαουσσιανή κατανομή. Η λέξη βγαίνει μέν από το “(παρα)βιασμένη”, αλλά δεν είναι δόκιμη μετάφραση. Θα λέγαμε “μονομερώς μετατοπισμένη”, ή “μονομερώς αλλοιωμένη”. Στο διάγραμμα απεικονίζεται το πώς φέρεται η (τρομάρα της!) «άρχουσα τάξη» του Ψευτορωμαίϊκου, δηλαδή η παρέα των είκοσι, κάνε εικοσιπέντε χιλιάδων ατόμων, που κυβερνάνε διαρκώς (είτε εμφανώς, ή αφανώς) τη χώρα μας, μετά τον θάνατο του Καποδίστρια.
Μή σας κάνει έκπληξη· αυτό που βλέπετε, είναι με επιστημονική ορολογία αυτό που ξέρουμε με καθημερινά λόγια, ότι πχ οι πολιτικοί δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους! Επίσης, η «μή προσκόλληση σε ιδανικά» είναι απλά ο ευγενικός τρόπος, γιά να πείς τη λέξη “προδοσία”!…
…Πράγμα που ισχύει απολύτως καί γιά τα σημερινά καμώματα της θρησκευτικής μας ηγεσίας, δηλαδή των Βοθρολυμαίου, Ιερώνυμου Λιάπη, καί ενίων δεσποτάδων. Μ’ άλλα λόγια, εκεί ακριβώς στον ανώτερο κλήρο εντοπίζεται το πρόβλημα της (γειτνιάζουσας με προδοσία) αντεθνικής στάσης, κι όχι σ’ όλον τον κλήρο. Διότι, τί να προδώσει, τώρα, ο απλός παπάς της ενορίας; το μεταχειρισμένο ράσο του; Τί να προδώσει ο απλός φαντάρος; το ξύλινο κουβούκλιο της σκοπιάς του;
Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι καί το παιδί του γείτονά σου, που πήγε στο εξωτερικό γιά σπουδές, αλλά έμεινε μόνιμα εκεί καί παντρεύτηκε αλλόφυλη (είπαμε: εκτός από περιπτώσεις κάρματος!), αντεθνική προδοσία διαπράττει. Όμως, άλλο το ένα άτομο μέσα στο πλήθος, κι άλλο η ηγεσία. Προδοσία με προδοσία έχουν άλλη βαρύτητα.
Οπότε, εδώ προκύπτει το πρώτο κύριο ερώτημα του παρόντος θέματος: Γιατί συμβαίνει αυτό με τον ανώτερο κλήρο;

Στην περίπτωση των πολιτικών, το ξέρουμε. (Καί, μπορώ να πω, δεν μας εκπλήσσει… πλέον.) Οι πωλητικοί, γιά ό,τι κάνουν καί γιά ό,τι παραλείπουν, παρακινούνται από μία πολύ συγκεκριμένη τριάδα κινήτρων: εξουσία, χρήμα, σέξ. (Οι δέ ξελιγωμένες γκόμενες που τους γλείφουν, το κάνουν επειδή βρίσκουν την εξουσία άκρως σεξοδιεγερτική. Λες κι είναι γυμνές μ’ ανοιχτά τα πόδια κάτω απ’ τον καλοκαιρινό Ήλιο.) Μπροστά σ’ αυτό το τρίο, καί ενεργούντες ως ναρκομανείς ισχυρού ναρκωτικού, οι πωλητικοί γράφουν πατρίδες / ιδεολογίες / ευημερία του λαού εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Γνωστά πράγματα, χιλιοειπωμένα κι εξηγημένα πλειστάκις. (Εάν θέλετε εκτενέστερη ανάλυση, απευθυνθήτε σε κανέναν ψυχολόγο. Ή ψυχίατρο. Εγώ στις ψυχο-τέτοιες επιστήμες είμαι έξω απ’ τα νερά μου.)
Στην περίπτωση, πάλι, των (ανωτέρων) στρατιωτικών, επίσης το ξέρουμε. Αυτοί ελπίζουν κάποια μέρα να βάλουν τη στολή στη ντουλάπα, να φορέσουν το κοστούμι, καί να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, ήτοι πωλητικοί. Άρα, καί με δαύτους πέφτουμε στα ίδια – καί δεν είναι ν’ απορείς, που πολλοί των δύο κατηγοριών γίνονται τέκτονες, δηλαδή …επίτιμοι υπήκοοι του αγγλοφώνου κατεστημένου, που κάνει νύν ουσιαστικό κουμάντο στο ενθάδε προτεκτοράτο… ελπίζοντας να μασήσουν κανένα ψίχουλο της εξουσίας, που την κρατάει καί τη μοιράζει ο αγγλόφωνος τεκτονισμός.
(Κι άμα τακιμιάσεις με την αγγλίτσα καί τις ηπαπάρα, καημένε, είσαι τουλάχιστον ένα σκαλί παραπάνω απ’ τους ιθαγενείς του ψευτορωμαίϊκου!… Λίγο τό ‘χεις;
Εννοείται πως πάλι σε ψυχοπερίπτωση πέφτουμε, αλλά είπαμε: ρωτήστε τους ειδικούς!)
Φυσικά, στα παραπάνω εξυπονοείται -εμμέσως, πλήν σαφέστατα- ότι οι πωλητικοί, προκειμένουν να έχουν το τρίπλεξ ναρκωτικό τους το επιούσιον, δεν τό ‘χουν σε τίποτε να το πληρώσουν καί με προδοσία.
Δεν λέω πως αυτό είναι κι ο κανόνας… Μάλλον θα είμαι υπερβολικός, καί δεν το θέλω. Είπαμε, το θέμα είναι σοβαρώτατο, καί κατά το δυνατόν θ’ αποφύγω τις υπερβολές καί τις ανακρίβειες. Ωστόσο… τα ξέρετε. (Καί τα υφίστασθε στην καμπούρα σας καθημερινώς.) Να μην πολυεξηγούμε.

Εδώ πρέπει να κάνουμε καί την απαραίτητη παρένθεση, διότι αλλοιώς θα ήταν ασέβεια προς τον Μποτίλια – που παιδεύεται συνεχώς να μας ανοίξει τα μάτια: Ενδεχομένως η τριάδα κινήτρων να είναι τετραπλέττα… εάν βάλουμε στην παρέα καί το ισχυρώτατο ναρκωτικό DMT (δι-μεθυλ-τρυπταμίνη), το οποίο βρίσκεται στο αίμα βιαίως σφαγιασθέντων μετά από βασανιστήρια. (Ναί, ανθρωποθυσίες εννοώ.)
Αλλά τα περί της διμεθυλτέτοιας δεν τα γνωρίζω (εδώ δεν γνωρίζω τα της εξουσίας! – αν καί, από χρήμα καί σέξ, κάτι σκαμπάζω! Lol!!!), οπότε πάλι ανατρέξτε σε ειδικούς, βιβλιογραφία, κτλ.
Προδοσία ανωτέρου κλήρου – περιγραφή του προβλήματος
Την προδοτική στάση των πωλητικών την καταλαβαίνουν άπαντες. (Εννοώ, όσον αφορά τα κίνητρα, την ψυχική ικανοποίηση, κτλ). Όμως, αν πάμε να μελετήσουμε την προδοτική συμπεριφορά του ανωτέρου κλήρου, πέφτουμε κατ’ αρχήν σε λογικό φράγμα. Διότι αυτοί (δεσποτάδες καί λοιποί) υποτίθεται δεν ασχολούνται με το χρήμα, μιά που το θεωρούν του διαβόλου – καί παρακατιανό ως αξία, μπροστά στον Θεό (που υποτίθεται πως υπηρετούν). Υποτίθεται, επίσης, ότι δεν κάνουν σέξ, διότι ασχολούνται με ανώτερα πράγματα.
‘Ντάξ’… στην πράξη, μερικοί ίσως καί να κάνουν όσα θεωρητικώς δεν επιτρέπονται. Δε βαρυέσαι!… Η μέν παραδοπιστία ειναι μιά μορφή ψυχικής νόσου, που δύσκολα καταπολεμιέται. Γιά το δέ σέξ, κατ’ εμένα ο κανόνας της αγαμίας των ανωτέρων κληρικών είναι λάθος· θά ‘πρεπε ν’ αφήνονται ελεύθεροι να πηγαίνουν με γυναίκες, να ξεχαρμανιάζουν – αν καί δεν μου πέφτει λόγος στα του δόγματος. Με την εξουσία, πάλι, αρκετοί απ’ αυτούς πράγματι έχουν κόλλημα, όντες λίαν εξουσιομανείς. Τέλος, γιά τυχόν τακτική λήψη DMT από το ημέτερον υψηλό παπαδαριό, ουδέν γνωρίζω – αλλά καί δεν νομίζω.
Βέβαια, γιά τον σατανοκατήφορο του Βατικανού καί των προτεσταντών έχει βουΐξει το Διαδίκτυο, αλλά όσοι μετέχουν σε φόνους κι αιμοποσίες, έχουν τέτοια ψυχική αύρα, που βρωμάει ακόμη κι αν τους δείς στην τηλεόραση. (Ξέρω καλά τί σας λέω.) Καί τέτοιο πράγμα μέχρι στιγμής δεν διαπίστωσα στους απο ‘δώ, τους δικούς μας.
Το γενικό ερώτημα, όμως, είναι γιατί κάποια άτομα του ανωτέρου κλήρου φέρονται ως άτομα με χαμηλές / ταπεινών ελατηρίων βλέψεις, αφού υποτίθεται υπηρετούν ανώτερα ιδανικά; Τί τους τραβάει εκεί; Άρα, γιατί θα φτάσουν στο σημείο να προδώσουν όσα υψηλά κι ωραία ορκίστηκαν να υπηρετούν;

• Δηλαδή, να προδώσουν την Ορθοδοξία;
• Δηλαδή, να προδώσουν την Ελλάδα; (Μιά που -όπως προείπαμε- η κάθε συγκεκριμένη θρησκεία είναι έκφραση της αντίστοιχης συλλογικής εθνικής ψυχής.)

Καί το κίνητρό τους είναι μονάχα η απόκτηση της εξουσιαστικής τετραπλέττας των πωλητικών; Ή μήπως καί τίποτ’ άλλο;
Δύσκολη η απάντηση· ίσως με πολλαπλά σκέλη. Αλλά, οπωσδήποτε θα επιχειρήσουμε να τη δώσουμε. Δεν κάνουμε πίσω!


Προδοσία ανωτέρου κλήρου – οι αιτιολογήσεις

Θα χρειαστεί να ψάξουμε σε πιθανές κι απίθανες αιτίες, ακόμη καί στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Δεν έχουμε πολλά στηρίγματα στον δρόμο μας, αλλά οδηγοί μας άτεγκτοι θά ‘ναι η Ιστορία, η Μυθολογία, κι η λογική.

Το φαινόμενο του ξεπουλήματος της Ελλάδας απ’ τον ανώτερο κλήρο δεν είναι τωρινό. Θυμάμαι προχείρως αρκετά παραδείγματα:

• Πηγαίνοντας πίσω, στην Τουρκοκρατία, βρίσκουμε πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως που έγλειφαν τους δυνάστες Τούρκους, ή τακίμιαζαν με προτεστάντες.
• Πιό πίσω ακόμη, πρίν την Άλωση του 1453, είχαμε εμετικώς φιλοκαθολικούς (παρά τα όσα άσχημα έκαναν οι καθολικοί το 1204).
• Ακόμη πιό πίσω, στην (διπλή) άλωση του 1203/1204, πάλι είχαμε τον χαμογελαστώς λοξοκοιτάζοντα τους καθολικούς πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καματηρό.
• Ακόμη παραπίσω, στο πρώϊμο Βυζάντιο, κάποιοι πατριάρχες έγλειφαν μετά προθυμίας διαφόρους αιρετικούς αυτοκράτορες. (Αδιαφορώντας γιά το ότι ο λαός στους δρόμους σκοτωνόταν γιά δογματικά ζητήματα.)

Καί στην αρχαιότητα, στους προχριστιανικούς αιώνες, δεν υστερούσε σε προδοσία το ανώτερο παπαδαριό. Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς!…

• Τους Δελφούς, που -ενώι καιγόταν ο κώλος της Ελλάδας- έγλειφαν τους Πέρσες, προκειμένου να μη χάσουν τις δωρεές των τελευταίων;
• Τους Δελφούς (πάλι), από τις διαβολές των οποίων ξεκίνησαν οι προκαταρκτικές φάσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου (δεκαετίες 470-440 πΧ) καί του έκτοτε ασταμάτητου κατήφορου της Ελλάδας;
• Τους Δελφούς (εκ τρίτου), χάριν των οποίων ξεκίνησαν οι ιεροί ή Φωκικοί πόλεμοι… γιά την κτηματική περιουσία; (Τόσο “ιεροί”! Γιά τον μπεζαχτά! Γιά τα Δελφικά βακούφια!)
• Τους Δελφούς (εκ τετάρτου), που ιερέας τους δολοφόνησε τον Νεοπτόλεμο μέσα στον ναό;
• Ή τους αντίστοιχους ιερείς του Απόλλωνα στην κατακτημένη καί φλεγόμενη Τροία, που δολοφόνησαν τον (πατέρα του Νεοπτόλεμου, τον) Αχιλλέα – πάλι μέσα στον ναό; (Τα περί βέλους του Πάρη στην φτέρνα του Αχιλλέα είναι ποιητικές σαχλαμάρες.)

Ωστόσο, συγκρατώντας την τάση μας γιά εμετό, βγάζουμε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα απ’ αυτά τα ιστορικά (αντι)παραδείγματα. Θα φανεί καθαρά πως οι αιτίες της αντεθνικής προδοτικής στάσης του ανώτερου κλήρου είναι κι άλλες, πέραν των υποσχέσεων γιά υλικές απολαυές.

ς δούμε, λοιπόν, τί άλλο κρύβει ο προδοτο-μπαχτσές.

i. Συμβατικές μέθοδοι εξαναγκασμού
…Δηλαδή, η εξής μία: ο εκβιασμός.

Αυτός επιτυγχάνεται, όταν γίνει γνωστή η συμμετοχή του εκβιαζομένου σε έγκλημα, ή η εκ μέρους του καταπάτηση των «χρηστών ηθών» της υπόλοιπης κοινωνίας (πχ -καί κυρίως- να είναι ομοφυλόφιλος). Πρόκειται γιά παμπάλαιη μέθοδο, η οποία εφαρμόζεται κατά κόρον σε κλειστές λέσχες, σέχτες, κτλ. (Καί δή, με τελετουργικό προκάλυμμα.) Ώστε ο εκβιαζόμενος να είναι τέτοιος μιά ζωή, μή μπορώντας πιά να ξεφύγει.
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Κι αν δεν έχει κάνει, ή δεν θέλει να κάνει έγκλημα;
Απλούστατο! Σ’ αυτή την περίπτωση, ο ίδιος ο αρχηγός της σέχτας τον υποχρεώνει να κάνει (προκειμένου να δείξει πως είναι πιστός στην «αδελφότητα»), με τις κρυφές κάμερες να καταγράφουν τα πάντα – ή τους κρυμμένους αυτόπτες μάρτυρες να παρακολουθούν τα πάντα. Καί μετά, του το ανακοινώνει στα ίσα ότι έγινε δημόσιο θέαμα στην «αδελφότητα». Οπότε να μην επιχειρήσει στο μέλλον τίποτε …επαναστατικό, διότι θα γίνει δημόσιο θέαμα σ’ όλο το πόπολο παραέξω.
Ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν, εάν τον εκβιαζόμενο τον αρπάξουν (εκόντα-άκοντα) πεντέξη αραπάδες, καί του (ανα)δείξουν …τη θηλυκή του πλευρά. (Όπως γίνεται καί στις φυλακές.) Είτε είναι αδερφή, είτε δεν είναι, μετά από ένα τέτοιο -χμ- “ατύχημα” η προσωπική του ελευθερία τελειώνει διά παντός. (Την ξαναποκτάει, όταν πιά τον βάλουν στο φέρετρο γιά θάψιμο.)
Καί πώς τα πετυχαίνουν αυτά οι αρχηγοί των «αδελφοτήτων», ρέ Εργοδότη;
Κι αυτό απλούστατο! Στο κάθε εύπιστο (ή εθελόπιστο) βλήμα, οι αρχηγοί υπόσχονται εξουσία, μυστικά, μυήσεις… Όταν ο άλλος δεν είναι συγκροτημένο / μορφωμένο / σκεπτόμενο άτομο, αλλά ένας μαλάκας χαζοεγωϊστής, που νομίζει πως είναι γεννημένος αυτοκράτορας (καί γι’ αυτό κωλοτρίβεται με τέτοιες «εκλεκτές αδελφότητες» – γιά να ξεχωρίσει το καμάρι μου απ’ τους κοινούς θνητούς), ή το παίζει πονηρός (γιά ν’ αποκομίσει οφέλη), θα προχωρήσει από μόνος του στο να ζητήσει να πάρει τη …μύηση… Μόνο που δεν θα ξέρει εξ αρχής ότι πρόκειται γιά την αράπικη. (Τη μύηση, εννοώ. Πού πήγε το μυαλό σας; 🙂 )
Το έξυπνο πουλί απ’ τη μύτη πιάνεται! Με χάντρες καί καθρεφτάκια “μυητικών μυστικών” του κώλου. (Στην κυριολεξία! Lol!!!)
Εδώ, βέβαια, θα με ξαναρωτήσεις… Με τόση (υπερ)πληροφόρηση, ειδικά των τελευταίων χρόνων, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσα πολλά κορόϊδα τέτοιου μεγέθους; Πώς συνεχίζουν να επιβιώνουν επαναλαμβανόμενα διαρκώς τα ίδια κι απαράλλαχτα παμπάλαια, νηπιακού επιπέδου («- Θα σου μάθω μυστικά!»), τετριμμένα κόλπα των πονηρών; Κανείς, μά κανείς δεν τά ‘μαθε ακόμη;
Ξέρω καί ‘γώ, ρέ παιδιά… Φοβάμαι πως χρειάζεται διάβασμα ολόκληρης βιβλιοθήκης, προκειμένου να βρούμε τις αιτίες της βλακείας.

Ειρήσθω ότι τα παραπάνω γράφονται  κυρίως γιά λόγους πληρότητας του  …εγχειριδίου οδηγιών. Το έγκλημα καί η ανδρική ομοφυλοφιλία είναι πολύ βαρειά φάουλ, ώστε να γίνονται ανεκτά στην Ελλάδα (παρά τις υστερικές τσιρίδες των ΜΜΕ περί του αντιθέτου) – καί ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους.
Δεν παραγνωρίζω πως, σε παλιότερες δεκαετίες, υπήρχε στην Ιερά Σύνοδο άτομο, που φώναζε «- Παρούσα!». Ωστόσο, δεν πρέπει να είναι ο κανόνας αυτό. Θά ‘ταν πολύ χοντρό, καί θα ξεκίναγε μαζικές αντιδράσεις. (Γιά όσους μελετάνε την νεώτερη Ιστορία, ας ψάξουν γιατί στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γράφτηκε το άρθρο: «Αρχιεπίσκοπο τουλάχιστον άνδρα!») Αν οι ανώτεροι κληρικοί εκβιάζονται, τότε θα είναι κυρίως γιά δύο λόγους: γιά οικονομικής φύσεως παρανομίες (λοβιτούρες, κοινώς – αν είναι …μακρυχέρηδες οι λεγάμενοι), καί γιά να μή μαθευτεί παραέξω η (όπως φημολογείται) τεκτονική ιδιότητα αρκετών απ’ αυτούς.
(Ούτε η ποδιτσοφορία είναι ανεκτή στην Ελλάδα – ειδικά σε ανώτερους ιερωμένους. Δεν παλαβώσαμε τόσο, ώστε να μή ξέρουμε τί μας γίνεται, επειδή έτσι θέλουν τα ξεφτιλισμένα ΜΜΕ!)
Ο μηχανισμός εκβιασμού, βεβαίως-βεβαίως, παραμένει ο αυτός. («- Ή βγάζεις το σκασμό, ή σε καρφώνω!»)

ii. Ψυχολογία υποταγής

Με την περίπτωση του πατριάρχη Καματηρού, καταλαβαίνουμε πως δεν ήταν κάποια υπόσχεση εξουσίας ή καί χρήματος (από μεριάς Φράγκων), που τον έκαναν να καμαρώνει αδρανής το Δυτικό σκυλολόϊ που μαζεύτηκε κάτω απ’ τα τείχη της Πόλης, μαζί με τους λοιπούς εξ ίσου αδρανείς χαζοβιόληδες άρχοντες… αντί όλοι μαζί να κατακάψουν τα καράβια των Ενετών με το υγρό πύρ.
Εξαιρούμε, βέβαια, την ύπαρξη μυστικής αλληλογραφίας – την οποία, αν υπήρχε, σίγουρα φρόντισαν μετά οι Φράγκοι να εξαφανίσουν. Αλλά, πάλι, τί στην ευχή; ούτε ανώτερος ιερατικός ηγέτης υπήρχε πάνω απ’ αυτόν (εφ’ όσον οι Δυτικοί ήταν πλέον -μετά το δεύτερο σχίσμα του πατριάρχη Κηρουλάριου- αιρετικοί), ούτε είχαν οι Δυτικοί τόσα πλούτη, όσα οι δικοί μας. Άρα, τί να του τάξουν – καί ποιοί να του τάξουν; Οι μπατίρηδες ληστοσυμμορίτες αιρετικοί; Δεν στέκει ως υπόθεση.
Η μόνη εξήγηση γιά τη στάση του, είναι η παθητική ψυχολογία. Δηλαδή, το άτομο αυτό -καί παρά το αξίωμά του- ήταν γεννημένος δούλος. Ή, με κάποιο τρόπο απέκτησε τέτοια ψυχολογία στην (ιερατική του) πορεία, καί μετά δεν απέβαλε ποτέ του τη νοοτροπία του υποτακτικού. (Σημειώστε πως, στις σκήτες των μοναχών υπάρχει το δίπολο «ο γέρων» καί «ο υποτακτικός». Δεν το κόβω γιά τυχαίο, το συγκεκριμένο επίθετο.)

Ακόμη κάτι:
Επαναλαμβάνω πως δεν είμαι καθόλου ειδικός στο θέμα, αλλά η υποτακτική ψυχολογία λογικά περιλαμβάνει κι αυτό που λέμε “ετεροκαθορισμό”· δηλαδή, το να μή βρίσκει κάποιος με τίποτε τα σημεία αναφοράς του στον εαυτό του (στο “id”, που λένε οι ψυχολόγοι – το αναφέρω, επειδή έψαχνα μιά ωραία έκφραση· με κίνδυνο όμως να έχω πετάξει κοτσάνα, λόγωι μή ειδικότητας στο θέμα), αλλά στο έτερον. Δηλαδή, αλλού. Σε ξένους ανθρώπους, σε ξένους πολιτισμούς. Να τους θαυμάζει, να τους βλέπει σαν θεούς.
Φερ’ ειπείν: δεν μ’ αρέσει η φάτσα μου, δεν έχω συμβιβαστεί με δαύτην, καί κάνω πλαστική εγχείριση να μοιάσω του πολυδιαφημισμένου κινηματογραφικού πηδήκουλα. (Μπας κι επεκτείνω την ομοιότητα καί κανένα μέτρο παρακάτω απ’ το πρόσωπο. Lol!!!)
Δεν μ’ αρέσει η χώρα των φουστανελλοφόρων αγραμμάτων προγόνων μου, καί θαυμάζω τις ηπαπάρα… χωρίς κάν να συνειδητοποιώ ότι η επιστημονική μηχανή των αλλοδαπών κινείται από εγκεφαλικό καύσιμο συμπατριωτών μου. Καί χωρίς να συνειδητοποιώ ότι οι ηπαπάρα ξεκίνησαν την τρομερή τεχνολογική τους πρόοδο μόλις στις  αρχές του 20ου αιώνα – μέχρι τότε είχαν κι αυτές πληθυσμό απλύτων καί τραχέων χωρικών, όπως εμείς. Τί φουστανέλλα καί ντουλαμάς, τί μπλουτζήν! (Αυτές οι -ρεαλιστικές- πληροφορίες, όμως, απωθούνται στο ασυνείδητο, παρ’ ό,τι άκρως λογικές.)
Συνεπώς, ο Καματηρός μπορεί πολύ απλά να σιχαινόταν τους συμπατριώτες του, γι’αυτό κι ήταν Φραγκολάγνος. (Δεν ξέρω γιά ποιόν μυστήριο λόγο ψυχικού στραβοξυλιάσματος.)

iii. Ψυχολογία «επαναστάτη κόντρα στο ρεύμα»

Την απάντηση αυτή την πρότεινε η Γραμματέψ μας, γι’ αυτό καί την αναφέρω (τιμητικώς). Το νόημα εδώ είναι πως ο “επαναστατημένος” αισθάνεται -εγωϊστικώς- σπουδαίος, όταν δεν συμφωνεί με τους υπόλοιπους συμπατριώτες του· ακόμη κι όταν δεν συμφωνεί ευρισκόμενος εν αδίκωι – ή εκτός τόπου καί χρόνου. Μ’ άλλα λόγια, πρόκειται γι’ ακόμη ένα ψυχολογικής φύσεως κουσούρι.
Ωστόσο, προσωπικά δεν δίνω μεγάλη πιθανότητα ύπαρξης στο “επαναστατηλίκι” καρα-αρχηγών του καρα-κατεστημένου. Βλέπετε, αυτοί οι άνθρωποι υπόκεινται σε αυστηρό πρωτόκολλο, καί ειδικά στα παλιά χρόνια (πχ Βυζάντιο) δεν μπορούσαν ούτε κάν να γελάσουν σε δημόσιες συναθροίσεις, αν δεν έπρεπε. Καλά-καλά δεν μπορούσαν ούτε να μιλήσουν, αν δεν τους δινόταν ο λόγος.
Εξαιρέσεις υπήρξαν ελάχιστες· ένας φρενοβλαβής Καλλιγούλας στη Ρώμη, κι ένας μεθύστακας Φωκάς στο πρώϊμο Βυζάντιο. Αυτοί, αφού γίνανε περίγελως του λαού, στο τέλος χάσανε τη ζωή τους από ανθρώπους, που -ως φαίνεται- δεν σήκωναν μεγάλες δόσεις γελοιότητας.
(Σήμερα, στα ίχνη αυτωνών βαδίζει το δικό μας το γελαδογλειμμένο. Ποιές γραββάτες καί ποιό πρωτόκολλο, τώρα; Ποιά Μυτιλήνη καί ποιά Λέσβος;… Πάμε, όμως, κανένα στοιχηματάκι γιά το τέλος του; )

iv. Διείσδυση αλλοφύλων

Με τις δολοφονίες Αχιλλέα καί Νεοπτόλεμου, βγάζουμε λαυράκι! Ο διαδοχικός κατατρεγμός των αρρένων απογόνων του Πηλέα, δείχνει πως τους την είχαν φυλαγμένη. Ποιοί, όμως;
Προφανείς εκδοχές:

• Ή κάποιο άλλο σόϊ, ανταγωνιστικό (γιά θρόνους, κτλ).

Μόνο που, στην περίπτωση αυτή, θα το ξέραμε απ’ τα Έπη… διότι, παρά τις αμέτρητες επεμβάσεις στ’ αρχαία Ελληνικά κείμενα από “μή εξουσιοδοτημένους” λωποδύτες γραφιάδες, όλο καί κάποια πληροφορία θα ξέφευγε. Άρα, αυτή η εκδοχή δεν ισχύει.

• Ή αλλόφυλοι ιερείς, “μεταμφιεσμένοι” σε δικούς μας.

Εδώ είμαστε!!!

Από τις έρευνές μου, προκύπτει ότι ο -όντως καλός άνθρωπος- Πρίαμος είχε αφήσει πιό λάσκα τα λουριά απ’ τους δικούς μας ηγεμόνες σε διείσδυση “πολυπολιτισμικών” αλλοφύλων στοιχείων στην χώρα του, την Τροία.
(Ιστορικώς, έτσι γίνεται στη Μ. Ασία, ακόμη καί στις  μέρες μας· αν καί αγνοώ τους ακριβείς λόγους προς τούτο. Παράβαλε “κοσμοπολίτικη” Σμύρνη των αρχών του 20ου αιώνα, η οποία το 1922 τον πλήρωσε πανάκριβα τον “κοσμοπολιτισμό” της. Σαν το Ίλιον. Ακριβώς σαν το Ίλιον. Ίδια μοίρα!)
Όθεν, αυτοί που σκότωσαν τον Αχιλλέα, σαφώς δεν ήταν Έλληνες – αλλά “μεταμφιεσμένοι” σε Έλληνες. Αυτό εξηγεί καί το ότι ο Απόλλων στον Όμηρο είναι ένας χαρακτήρας κατάμαυρος. Πού ο αιώνιος ωραίος έφηβος Απόλλων της Ελλάδας;!… Τεράστια διαφορά!
Στην μητροπολιτική Ελλάδα, τώρα, ήταν σαφώς πιό δύσκολο να εισχωρήσουν αλλόφυλοι στο ιερατείο, αν καί ήδη υπήρχε ένας κάποιος πυρήνας ξένων (“ενσωματωμένων” Ατλάντων, απογόνων πρώην αιχμαλώτων – παράβαλε Πελία). Οι σταμπαρισμένοι ξένοι, το πολύ να συμμετείχαν σε συνωμοσίες γιά κατάληψη της εξουσίας (Πελίας, ξανά)· οι οποίες συνωμοσίες ετύγχαναν μιά χαρά κι ενδημικό φρούτο, δεν ήταν απαραίτητη η εισαγωγή τους απ’ το εξωτερικό. Όμως, δεν νομίζω πως αυτοί οι ξένοι μπορούσαν να εισχωρήσουν στο δικό μας ιερατείο. (Θυμηθήτε: «…καί φύλακες των παραδόσεων».)
Αυτοί που σκότωσαν τον Νεοπτόλεμο, ήσαν Κρόνιοι Πελασγοί, δηλαδή αρκετά “δικοί μας”… “μεταμφιεσμένοι” όμως σε Πελασγούς του Διός. Ας μην ξεχνάμε, άλλως τε, πως, δυό γενιές πρίν τον Νεοπτόλεμο (επί εποχής Θόα), οι Κρόνιοι Πελασγοί (καί Φοίνικες) του Μίνωα είχαν κατακτήσει το μισό Αιγαίο – ξεκινώντας συστηματικά τις κατακτήσεις τους ανατολικώς του 25ου μεσημβρινού. (Σας θυμίζει τίποτε; Αν ναί, κρατήστε το.)
Καταλαμβάνοντας τη Λέσβο (μπορεί καί τη Μυτιλήνη – lol!!!), τη Λήμνο, τη Σάμο, την Ίμβρο (κρατήστε το κι αυτό)… Ενδεχομένως καί τη Σαμοθράκη, ή καί την Τένεδο (αν καί γιά τα δυό αυτά νησιά είναι μάλλον απίθανο). Όπου, ενώι στην αρχή πήγαν στους Διΐους Πελασγούς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου σαν συγγενείς καί φιλαράκια, στη διαδρομή επέβαλαν καί τις ανθρωποθυσίες· με τη μέθοδο -που προανέφερα- της κατασκευής υποτακτικών “αδελφών”, τον εκβιασμό. Σιγά, τώρα, μην ήταν η Υψιπύλη ανθρωποθυσιάστρια εκ συστήματος! (Φαίνεται καθαρά από τον μύθο, ότι το έγκλημα το τέλεσε άπαξ… ερασιτεχνικώς πως – κι αυτή, καί οι Λημνιές.)

Εδώ ανοίγει τεράστια παρένθεση – κι ας είναι καλά ο Μποτίλιας, που πάλι βρέθηκε καί τά ‘πε στα ίσα, καί μας άνοιξε τα μάτια καί σ’ αυτό.
Οι Πελασγοί ήσαν μιά χαρά άνθρωποι… τί “Πελασγοί”; οι πρόγονοί μας, οι πανάρχαιοι Έλληνες ήταν. Απλώς, είναι γνωστοί μ’ αυτό το όνομα (που σημαίνει “κοντοχωριανοί”). Έξυπνο!… Καί τους δείχνει ως συγγενείς μας εξ αίματος, αλλά καί τους διαχωρίζει από τους Έλληνες! Δηλαδή, από τον κύριο κορμό της Ελληνικής γενεαλογίας… διότι αρκετοί (ίσως σε ποσοστό πάνω από το 50%) ακολούθησαν την λατρεία του Κρόνου. Άρα, έπρεπε να δηλώνεται ο σαφής διαχωρισμός των Κρονολατρών από τους λοιπούς Έλληνες.
Όμως, γιατί πλείστοι όσοι τους ακολούθησαν τη λατρεία του Κρόνου – καί δή, τις σκοτεινές πλευρές της (ανθρωποθυσίες, κτλ) ; Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν έγινε υπό ομαλές συνθήκες, αλλά με το ζόρι. Όπως ακριβώς έγιναν μαζικοί εξισλαμισμοί Ελλήνων -ειδικά παιδιών- κατά την Τουρκοκρατία. Υπάρχουν -μετά  τον Κατακλυσμό- αρκετές “σκοτεινές” χιλιετίες εγχώριας Ιστορίας, προτού πάρει ο Ιάσων την απόφαση να φτιάξει την Αργώ· μόνο που δεν μιλάει κανείς γι’ αυτές. Ουσιαστικώς, ο Ατλαντο-Ελληνικός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ! Συνεχίζεται, δέ, ακόμη καί σήμερα.
Από τον τρομερό Κατακλυσμό του 9,600 πΧ, δεν βγήκαν τσακισμένοι μονάχα οι Άτλαντες· βγήκαν κι οι Έλληνες. Οι Άτλαντες έφυγαν κυνηγημένοι (καί χωρίς πατρίδα πλέον) στα βάθη της Ασίας (κοκκινομάλλικες μούμιες στην Κίνα)· αλλά κι αυτοί κακό χερόβολο, κι εμείς κακό δεμάτι. Όταν υπεραντέδρασε η Φύση στα αιθερικά όπλα των Ελλήνων, γέμισε η Ελλάδα νερά… Κι όχι μόνον αυτή. Σκεφθήτε, τώρα, τη Θεσσαλία όχι σαν κάμπο με σιτάρια (καί με συνδικαλιστές αγρότες), αλλά τίγκα στο νερό, σαν τεράστια πισίνα. Αυτό μπορεί να σημαίνει ψάρια καί αλιεία, αλλά όχι καλλιέργειες. Λοιπόν; Πού θα καλλιεργούσαν βρώσιμα φυτά οι Έλληνες, αν η Θεσσαλία κι άλλες μεγάλες εκτάσεις είχαν γίνει …νεροτσουλήθρες;
(Περί άλλων μεγάλων εκτάσεων, που πλημμύρισαν: ακόμη καί σήμερα, στα όρια της Βέροιας υπάρχει μιά ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος, κάτω από την οποία βρίσκεται ένας γκρεμός – καί μετά, ένας απέραντος κάμπος. Όποτε πάω εκεί, κάνω πλάκα στους ντόπιους, αποκαλώντας τη λεωφόρο αυτή “παραλιακή”! Η γεωλογική εξέλιξη, όμως, δηλ. η κάποτε αποστράγγιση των νερών του Κατακλυσμού -που άφησε πίσω της τον σημερινό κάμπο-, είναι προφανής.)

Επί χιλιετίες ολόκληρες μετά τον Κατακλυσμό, έχουμε λοιπόν Άτλαντες απάτριδες, κυνηγημένους, καί γεμάτους δίψα γιά εκδίκηση, κι Έλληνες στον τόπο τους μέν, αλλά αρκετά στριμωγμένους.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, είναι φανερό ότι οι Άτλαντες θα κοίταζαν ν’ ανασυνταχθούν, καί ν’ αρχίσουν επιδρομές εναντίον των Ελλήνων. (Να ξαναρχίσουν, ακριβέστερα. Όπως καί πολύ παλιότερα, πρό της εκστρατείας του Τρίο Στούτζες – Μελχισεδέκ, Προμηθέα, Οντουάρπα.) Πάντα ο πλάνης κάνει επιδρομή εναντίον του εγκατεστημένου· ποτέ το ανάποδο.
Όπως καταλαβαίνετε, τώρα, οι επιδρομές πάντα έχουν αντάρτικο χαρακτήρα – χτύπα καί φύγε. Ποτέ δεν εξελίσσονται σε συστηματικές μάχες αντιπάλων τακτικών στρατών. Έτσι, οι Άτλαντες απεδείχθησαν άξιοι …πρόγονοι των Τουρκαλάδων: άρπαξαν σοδειές Ελλήνων, κατέστρεψαν, σκότωσαν, γκρέμισαν, άρπαξαν παιδιά… κι όλ’ αυτά, πολύ πρίν αρχίσουν να εισβάλουν μαζικώς στην Ελλάδα με οργανωμένο στρατό ή/καί πληθυσμό. (Όπως πχ οι Πελασγο-Φοίνικες του Μίνωα, οι -μία απ’ τα ίδια- κοκκινομάλληδες Υκσώς στην Αίγυπτο, κι οι -μία απ’ τα ίδια- Γεφυραίοι του ψευτοήρωα Κάδμου.) Εννοείται, βέβαια, ότι στα α(ρ)παγμένα παιδιά κάνανε πλύση εγκεφάλου…
…Καί, κάποια στιγμή, τα ξανάστελναν πίσω. Ή αυτά, ή τους απογόνους τους.
Γιατί;
Μά, είναι πάναπλο: γιά να χρησιμεύσουν ως ιδεολογικοί καί θρησκευτικοί (καί εθνολογικοί) «ιοί»!…
…Αφού, όμως, πρώτα διασφάλιζαν την ύπαρξη βολικών συνθηκών, ώστε να κάνουν παιχνίδι απερίσπαστοι. Αλλοιώς, αυτοί οι “ιοί” βρισκόντουσαν “εν ύπνωι” καί περίμεναν υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. (Ή τη στιγμή περίμεναν, ή το σύνθημα του απόκρυφου ιερατείου τους.) Πανάρχαιες πρακτορίστικες τακτικές, που οδήγησαν καί στις δολοφονίες των Πηλιϊάδεων, καί -μέχρι πολύ αργότερα, έως καί σήμερα- σε τόσους καί τόσους εμφυλίους πολέμους των Ελλήνων.
(…Μαντέψτε, τώρα, γιατί μαζεύονται εδώ καί τί περιμένουν τόσα λαθροτζιχάντια, δήθεν “κατατρεγμένοι πρόσφυγες”!)

Έτσι ακριβώς συνέβησαν τα γεγονότα κατά τις σκοτεινές χιλιετίες της Ελλάδας. Συνοψίζουμε:

• Άτλαντες επιδρομείς, με μέγιστο θεό τον Κρόνο – καί δή, στη σκοτεινή μορφή του.
• Αρπάζουν παιδιά Ελλήνων, καί τους αλλάζουν μυαλά.
• Τα στέλνουν πίσω στην Ελλάδα ως Δούρειους Ίππους, γιά εθνολογική / θρησκευτική / ιδεολογική αλλοτρίωση καί διάλυση.
• Η έως βλακείας καλωσύνη των Ελλήνων τα δέχεται με ανοιχτές αγκάλες.
• Καί τ’ αποτελέσματα τα βλέπουμε. Τα είδε πρώτη η Ιστορία! (Δελφοί / Πελοποννησιακός, κτλ κτλ κτλ.)

Λοιπόν… Ποιός πασίγνωστος σημερινός κοκκινομάλλης κατάγεται από την Ίμβρο; Επομένως, μήν απορείτε καθόλου γιά τα καμώματά του!
Τα παραπάνω, να τα βλέπετε ειδικά όσοι ονειρεύεστε μαζικές βαπτίσεις Τούρκων καί ιουδαίων μετά τα επερχόμενα γεγονότα, επειδή “το είπαν οι προφητείες”! (Οι προφητείες ποιανών, μωρέ; της Μίτ καί της Μωϋσάντ; Σοβαρά; ) Δεν σας έφτασαν οι καταστροφές αρχαιοελληνικών ναών (φίλμ Γαβρά) από βαπτισμένους ιουδαίους πρίν 1700 χρόνια; Θέλετε καί συνέχεια με τους σημερινούς ναούς – συν ό,τι έμεινε όρθιο από το τότε γκρέμισμα;
Καί, πού ‘σαστε;! Η πατρίδα του “εγερθησομένου” Βατάτζη είναι μαχαλάς Κρονίων Πελασγών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό – άν με πιάνετε. Γι’ αυτό, σεμνά· καί λίγα τα λόγια σας γιά το μέλλον της Ελλάδας. (Αδιαφορώ πλήρως αν επαναλαμβάνετε όσα διαβάσατε σε προφητείες, ή στην οπαδική φυλλάδα του Αθλητικού Ομίλου Κακογκρεμούρας.)
Το μέλλον της Ελλάδας ΔΕΝ θα το καθορίσετε εσείς.

v. Διείσδυση αλλοφύλων …σπαρτών

Πάλι με τις δολοφονίες Αχιλλέα-Νεοπτόλεμου βγάζουμε λαγό!… Καί τί λαγό;! Τετράπαχον!
Η τρομερή αυτή ασέβεια προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων (ξέρετε τί αιθερικό μαγάρισμα φέρνει μιά ανθρωποθυσία σ’ έναν χώρο, καί δή ναό; ), δείχνει όχι μονάχα αλλοδαπό ιερέα που μισεί τους Έλληνες, ο οποίος σαφώς καί δεν σέβεται καθόλου ό,τι δεν θεωρεί δικό του (παράβαλε τζιχάντια στη Συρία με χριστιανικούς ναούς), αλλά καί κάτι άλλο· κάτι, που δεν σκέφτηκε κανείς.
Αλήθεια… ένας ιερέας (έστω κι ανθέλλην αλλόφυλος) είναι μόνο γιά τελετουργίες; Μόνο γιά Κυρ-ελέησον; Δεν ξέρει καί κάποιες διδασκαλίες;
…Κάποιες απόκρυφες διδασκαλίες;… Έστω, απόκρυφες γιά την τότε εποχή.
…Νά, ας πούμε, πως όταν κάνεις το άδικο, θα το λουστείς πολλαπλάσιο· είτε σ’ αυτή τη ζωή, είτε σε κάποια από τις επόμενες.
Εντάξει, το καταλάβατε πού το πάω. Αλλά δεν εννοώ μόνον αυτό. Εννοώ επίσης ότι, γιά να υπάρξει αλυσίδα πράξεων καί παραλείψεων μεταξύ ενσαρκώσεων, πρέπει πρώτα να υπάρχει ψυχή που μετενσαρκώνεται. Χωρίς ψυχή, ουδέν.
Λοιπόν, ρωτάω: είναι ο ανθελληνικός φανατισμός τόσο ισχυρός παράγων, ώστε ακόμη κι ο ανθέλλην αλλόφυλος ιερέας να ΜΗ νοιάζεται γιά το τί θα γίνει μετά; Μετά από είκοσι, πενήντα, χίλια, δυό χιλιάδες χρόνια; Μάλλον όχι, έ;
Οπότε, τί απαντάμε εδώ;

• Πως, είτε τα αλλόφυλα ιερατεία έχουν τον τρόπο να περνάνε τις ενσαρκώσεις ατιμώρητα.
• Είτε αυτοί οι “ιεροί” δολοφόνοι ήταν όντα χωρίς ψυχή. Σπαρτοί!!!

Θέλετε τη γνώμη μου;
Επειδή, όπως είπαμε εδώ παλιότερα, ο κυρ-Προμηθέας έφτιαξε στρατιές από δαύτους (σε διάφορες εποχές καί διάφορες εκδόσεις), μάλλον ισχύει το δεύτερο. (Με μιά λίαν σοβαρή επιφύλαξη στα υστερόγραφα.)

Δεν είναι μυστικό, το ότι όλα τα (τρομάρα τους!) προηγμένα κράτη αυτόν τον καιρό δουλεύουν πάνω στον ρομποτικό στρατιώτη, ως ένα από τα όπλα των πολέμων του προσεχούς μέλλοντος. Βλέπε ταινίες πχ “Ρόμποκοπ” καί “Τερμινέητορ”. Ακόμη κι αν δεν …“βλέπε”, αρκεί ένα ψάξιμο στο Γιουτιούμπ γιά σχετικά ντοκυμανταίρ. (Ποιοί γυμνασμένοι πεζοναύτες, καί παραμύθια της Χαλιμάς! Αυτά πλέον είναι κατάλληλα μονάχα γιά στρατούς χωρών με κατοίκους επιπέδου ανθρωποφάγων.)
Όμως, το ρομπότ το διακρίνεις αμέσως απ’ τον άνθρωπο, συνειδητοποιείς αμέσως πόσο επικίνδυνο είναι, καί το βάζεις στο σημάδι (με το αντιαρματικό) κατευθείαν, πρίν σε πάρει χαμπάρι αυτό. Επομένως, το επόμενο καλύτερο τεχνολογικό βήμα μετά τον στρατιώτη μηχανικό ρομπότ, είναι το βιολογικό ρομπότ· ο σπαρτός!
Αυτόν ακριβώς τον σκοπό είχε η (καί πρό του Β’ ΠΠ) έρευνα γιά κατασκευή κλώνων· ήτοι, την γρήγορη ανάπτυξη στρατιωτών. Όμως, η ακόμη γρηγορώτερη ανάπτυξη μοντέρνων όπλων αφήρεσε τελείως το στρατιωτικό ενδιαφέρον απ’ το θέμα, το οποίο περιέπεσε σε απλώς επιστημονικό αξιοπερίεργο (πρόβατο Ντόλλυ, κτλ). Τί να κλάσει, δηλαδή, ο σπαρτός φαντάρος μπροστά στα πυρηνικά!
Φαίνεται, όμως, ότι η κατασκευή σπαρτών καί κλώνων, καί μάλιστα σε θερμοκρασία καί συνθήκες περιβάλλοντος (δηλ. όχι σε εργαστήριο με θαλάμους ελεγχομένων χαμηλών θερμοκρασιών, κτλ), ήταν κοινός τόπος μερικές χιλιετίες πρό Χριστού. (Τά ‘παμε κι εδώ: Οι γίγαντες του Ιάσονα, ο φόνος του Άψυρτου, ο Πέλοπας… Η Μήδεια με το -ναί!- πρόβατο καί τον Πελία… Λειτουργική, χρηστική βιοτεχνολογία στο φούλ!)
Λοιπόν… Τί βιολογικό ρομπότ γιά στρατιωτικές αποστολές, τί γιά …θρησκευτικές! Το πιάνετε;
Οπότε, το προς τούτο προγραμματισμένο βιολογικό ρομπότ απλά εκτελεί φόνους στοχευμένων αντιπάλων, χωρίς να νοιάζεται γιά κάρματα καί τέτοια. (Καί γιατί να νοιαστεί; αφού δεν έχει ψυχή.) Αρκεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου καί να σε πλησιάσει. Την οποία εμπιστοσύνη συνήθως κερδίζει, λόγωι της φυλετικής βλακείας μας στο συγκεκριμένο θέμα.
Έξυπνο!… Δε λέω.
Ρέ, έχει απόλυτο δίκιο ο Μάρκο ντεΣάντ! Στο εξής, όποιος δείξει οίκτο σε αλλόφυλο, πρέπει να εκτελείται επί τήι εμφανίσει!

ίδαμε διάφορες πιθανές κι απίθανες αιτίες, γιά τις οποίες ο εγχώριος ανώτερος κλήρος θα πρόδιδε· όμως, δεν εξετάσαμε το τί (τον) περιμένει από την άλλη μεριά των συνόρων, δίκην Παραδείσου. Ποιός είναι ο τόσο ισχυρός μαγνήτης, τί είν’ αυτό το τόσο ελκυστικό που τραβάει τόσο πολύ την θρησκευτική ηγεσία, ώστε -συνεργούντων καί των κινήτρων της προδοσίας- να περνάει τα απαράβατα όρια του Ελληνισμού;
Αυτό που περιμένει μακριά στο ορίζοντα, είναι ένα ψεύδος μεταμφιεσμένο σε ακλόνητη αλήθεια. Καί τίποτ’ άλλο. Μιά αδυναμία, ένα προσωπείο ενός μπαμπούλα, μεταμφιεσμένο σε τρομερή ισχύ.
Αυτό το πράγμα είναι γνωστό ως «Παλαιά Διαθήκη».


Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 1

Η όλη ιστορία ξεκινάει από την περίφημη «Μετάφραση των εβδομήκοντα». Στην Ελληνιστική Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων, όπου όλοι μιλούσαν κι αντάλλασσαν ιδέες με όλους, υποτίθεται ότι κάποιος ηγέτης της οικογένειας των Πτολεμαίων ζήτησε από τους ιουδαίους να μεταφράσουν τα ιερά τους βιβλία στα Ελληνικά. Έτσι, (ξανά υποτίθεται ότι) συνήλθαν στη σκιά κάτω απ’ τις φοινικιές της Αιγύπτου εβδομηνταδύο -καί κατά συντομία «εβδομήκοντα», Ο’– μεταφραστές ιουδαίοι (που σαφώς ήξεραν καλά Ελληνικά), καί μετέφρασαν τα ιερά τους κείμενα σε διάστημα δύο αιώνων.
Πέρα από το παράλογον του πράγματος, ότι δηλαδή οι μεταφραστές αυτοί μετέφραζαν …δέκα λέξεις ημερησίως, στην υπόθεση αυτή κρύβονται κι άλλα. Πρώτον, ότι είναι άκρως απίθανο Έλλην της τότε εποχής να ενδιαφέρθηκε γιά το τί πίστευαν κάποιοι σημίτες της ερήμου. (Καί δεδηλωμένοι εχθροί των Ελλήνων, ειδικά το Φοινικικό παρακλάδι τους.) Καί δεύτερον…
…ήγγικεν η ώρα να σας παραθέσω τα επιχειρήματά μου, γιατί η «ΠΔ» γράφτηκε κατ’ ευθείαν στα Ελληνικά, καί μάλιστα στο ποδάρι.
Το ότι η «ΠΔ» είναι συρραφή κειμένων χωρίς συνοχή μεταξύ τους (κοινώς: άρτσι μπούρτζι καί λουλάς), είναι μάλλον προφανές. Το ότι δεν υπήρξε προγενέστερο κείμενο σε κάποια σημιτική γλώσσα (εβραϊκά; Αραμαϊκά; δενξέρωγώτί; όπως θες πές το), το οποίο μεταφράστηκε στα Ελληνικά, δεν είναι προφανές. Αλλά φαίνεται από το ότι μιά οργανωμένη θρησκεία έχει καί οργανωμένα (δηλαδή συνεκτικά μεταξύ τους) ιερά κείμενα, που στην περίπτωση της «ΠΔ» δεν υπάρχουν.
Βέβαια, όταν έχεις να κάνεις με σαλάτα αντιλήψεων (που πάει να περάσει γιά θρησκεία) σημιτών, Κρονίων Πελασγών, Αράβων, Φοινίκων, συν αποδιοπομπαίων Αιγυπτίων (λεπρών / αιρετικών / πολιτικών αντιπάλων της επίσημης Αιγύπτου), τί συνοχή να περιμένεις; Αλλά έχει κι άλλο αρνητικό παρακάτω.
Μιά θρησκεία έχει ΠΑΝΤΟΤΕ ορισμένα θεμέλια «εκ των ούκ άνευ». Το κυριώτερο των οποίων είναι η ύπαρξη του Κακού. Διότι, άμα δεν υπάρχει το Κακό, γιατί να κάθεσαι ν’ ασχολείσαι με θρησκευτικούς κανόνες αυτοπεριορισμού καί να παρακαλάς τον όποιο θεό; Εκμηδενίζεται η ανάγκη γιά ύπαρξη θεού καί (οργανωμένης) θρησκείας!
Έ, λοιπόν, ψάξτε γιά το Κακό στην «ΠΔ»… καί ΔΕΝ θα το βρήτε!!!
Εδώ, προλαβαίνω μερικούς ηλίθιους (τρόλλς καί λοιπούς παρεμφερείς), που θα με ρωτήσουν πώς να ψάξουν τόσο μεγάλο κείμενο. (Εννοώντας ότι θα υποχρεωθούν να το διαβάσουν όλο.) Ζώα μου αγαπημένα!… Υπάρχει το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή, καί υπάρχουν τα αυτόματα ψαχτήρια τέτοιων κειμένων, καί στα ψαχτήρια βάζουμε κριτήρια. Πχ τις λέξεις «Σατανάς», «διάβολος», καί τα ρέστα. Λοιπόν, σ’ όλο το κείμενο υπάρχουν μόνο τρείς (αριθμός 3) τέτοιες λέξεις, εκ των οποίων η μία είναι -αν θυμάμαι καλά- η «πεπτοκώς». (Κι ευτυχώς που τα πάω καλά με την Ελληνική, καί έβαλα στο ψαχτήρι με τη σειρά όλα τα συνώνυμα του Οξαποδώ!)
Άρα, γιά ποιά οργανωμένη θρησκεία καί ποιά οργανωμένα ιερά κείμενα μιλάμε;…
(Άσε που εκείνη η φάση με τις κόρες του Λώτ, θα κάνει μέχρι καί τον Μάρκο ντεΣάντ να κοκκινίσει από ντροπή! Lol!!!)
Πρίν κλείσω, θεωρώ επιβεβλημένη (από τον χαρακτήρα του ιστολογίου!) μιά μικρή -εντάξει, υποκειμενική…– αναφορά στο υπερβατικό στοιχείο της ιστορίας της «μετάφρασης των Ο'»· όμως, με την παράκληση να μή μείνετε σ’ αυτό. Απλώς, στα υπ’ όψιν.

Την έλευση του Χριστού την είχαν προΐδει τα αρχαία ιερατεία μας. Υπάρχει πχ το κείμενο (κείμενα, ίσως· καί με την επιφύλαξη της πλαστογραφίας) με τις προφητείες της Σίβυλλας, που μιλάει γιά το γεγονός αυτό. Ωστόσο, η προσωπική μου έρευνα λέει πως γενικώς τα ιερατεία μας ήταν απόλυτα σίγουρα – καί γιά τον προσδιορισμό του «πότε;», το προχώρησαν τόσο, όσο…
…να ζητήσουν την κατασκευή του Μηχανισμού των Αντικυθήρων!!!
(Ξέρω, ξέρω, εδώ οι πιό ορθολογιστές θα τσινήσετε άγρια. Καί, μεταξύ μας, καλύτερα! Γιά να μην υποψιαστεί κανείς ότι ήδη είπα δημοσίως πολλά περισσότερα του δέοντος!  🙂   )
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς οι Έλληνες (κι εγώ μαζί! lol!!!) έχουμε ένα κακό (μεταξύ άλλων) : μιλάμε πολύ! Ανοίγουμε το στόμα μας πολύ! Έτσι, τα περί ενός Έλληνα υπερ-Μύστη που θα ερχόταν, τα έμαθαν κι οι ιουδαίοι, κι έλαβαν τα μέτρα τους. Παναπεί, συνέγραψαν την «ΠΔ» ως «ρελάνς» στα όσα επρόκειτο να πούν καί να κάνουν οι Έλληνες, εν όψει της Εποχής των Ιχθύων.

Εφ’ όσον, τώρα, είχε δημιουργηθεί η θεωρητική βάση, απέμενε η πρακτική εφαρμογή της· δηλαδή, η «ΠΔ» ν’ αποκτήσει ισχύ νόμου υποχρεωτικού γιά όλους. Αυτή η ευκαιρία δόθηκε μέσα στο ομογενές χαρμάνι λαών, που έφτιαξε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οπότε, ήρθε κάποια στιγμή, που η «ΠΔ» έγινε «ιερό βιβλίο» καί γιά τους χριστιανούς με την ονομαζόμενη «μετάφραση Βουλγάτα« (δηλ. λαϊκή) του αγίου Ιερωνύμου, ύστερα από εντολή του πάπα Δάμασου Α’ (καλό κουμάσι ο λεγάμενος!). Κι εκεί που μετέφραζε ο άγιος Ιερώνυμος, πετάχτηκε ο Θεοδόσιος ο Α’ (ο γνωστός «Ες έδαφος φέρειν»), καί του λέει του Ιερώνυμου: «- Χώσε καί την ΠΔ μέσα στη μετάφρασή σου, διότι είναι ιερό βιβλίο!!!» (Ά-μπάααα… Δεν ήταν «κρύπτο-« ο Θεοδόσιος!…) Ο άγιος Ιερώνυμος φρίκαρε, κι επειδή προφανώς έφερε αντιρρήσεις, τον εξόρισαν.
Μ’ άλλα λόγια, η επιβολή της «ΠΔ» ως ιερού βιβλίου των χριστιανών ΔΕΝ έγινε από Οικουμενική Σύνοδο, αλλά από εντολή μισέλληνα αυτοκράτορα. Άρα, ως μή επίσημο μέρος του δόγματος, μπορεί ανά πάσα στιγμή ν’ αποκοπεί καί να πεταχτεί στα σκουπίδια. (Αυτό μήν το ξεχάσετε ποτέ!)
(Την πληροφορία περί διαταγής του Θεοδοσίου Α’ την πήρα πρώτα από βίντεο του στρατηγού Αϋφαντή, καί την έψαξα λιγάκι· πιστεύω ότι δεν έκανα κάποιο σοβαρό λάθος -βιασύνης ένεκα- στα όσα παρέθεσα εδώ.)
Έτσι έχουν τα πράγματα. Μή με ρωτήσετε, όμως, γιατί δεν τα κατήγγειλαν αυτά οι σύγχρονοι «αρχαιόθρησκοι δωδεκαθεϊστές»!  🙂


Υποδειγματική εφαρμογή στρατηγικού καπελλώματος – 2

Αφού παρήλθαν, τώρα, γενιές καί γενιές, που αποδεχόντουσαν εξ ορισμού -δηλ. χωρίς να εξετάζουν τα πώς καί τα γιατί- την «ΠΔ» ως ιερό καί θεόπνευστο βιβλίο του χριστιανισμού, τότε εφαρμόστηκε πλήρως το: «Ενός κακού μύρια έπονται!»

• Οι θεολόγοι προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα αναγραφόμενα της «ΠΔ» με σαχλαμάρες περί «θεοπνευστίας» (των θυγατέρων του Λώτ, προφανώς), καί περί «παιδαγωγού εις Χριστόν» (του καβαλλήματος της ανορθωμένης μαλαπέρδας του Λώτ από τις κόρες του – γιά τέτοιο παιδαγωγιλίκι μιλάμε).
• Επομένως -λόγωι θεοπνευστίας-, κανείς δεν αντέδρασε (μέχρι τους τελευταίους αιώνες) στις αν(ιστ)ο(ρ)ησίες της «ΠΔ», πχ ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε πρίν πέντε χιλιάρικα χρόνια (καί κάτι ψιλά). Ή, ότι επιτρεπόταν σε αλλοδαπό σκλάβο (δήθεν ο Μωϋσής) να πάρει το καμουτσίκι, καί να βαρέσει Αιγύπτιο επιστάτη. (Αν γινόταν κάτι τέτοιο, ο αλλοδαπός σκλάβος θα γινόταν πάραυτα φρίσκιζ γιά κροκόδειλους. Αλλά πού να τα ξέρει αυτά ο μάγκας, που συνέγραψε την «ΠΔ» «υπό τους φοίνικες της ερήμου» μαζί με τους υπόλοιπους εβδομηνταέναν.)
• Κανείς δεν αντέδρασε στις ανοησίες (καί πλαστογραφίες) περί καταγωγής του Χριστού -ύστερα από «γενεές δεκατέσσερεις»– από τους διαφόρους Αβράμηδες καί Ισαάκηδες. (Να χαρώ εγώ «Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού»… καταγόμενον από ανθρωποθυσιαστή!!!)
• Εφ’ όσον όλοι θεωρούσαν δεδομένη την «θεοπνευστία», θεωρούσαν αυτομάτως εκ Θεού καί την ισχύ του βιβλίου αυτού – δηλαδή, των κανόνων που αυτό επέβαλε.
• Επομένως, όλοι κατάπιαν -καί συνεχίζουν να καταπίνουν- αμάσητη την αξίωση των ιουδαίων να θεωρούνται προνομιούχος εκ Θεού λαός («περιούσιος»).
• Τέλος, αλλ’ όχι έσχατον, έκαναν καί κάνουν το λάθος να θεωρούν ότι Έλληνες καί ιουδαίοι έχουμε τον ίδιο Θεό.

Είχαμε καί συνέχεια, όμως… Δεν σταμάτησε εκεί ο κατήφορος. Η πεποίθηση ότι η «ΠΔ» είναι ιερό βιβλίο (άρα σκάστε καί προσκυνήστε), είχε σοβαρώτατες συνέπειες:

• Όταν οι ιουδαίοι κατασκεύασαν το ισλάμ (το λέει στα ίσα εδώ – αλλά πιάστε την αφήγηση από το κεφάλαιο 1, αξίζει), ως ρελάνς στον διαφαινόμενο επερχόμενο πλήρη εξελληνισμό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (πρώϊμου Βυζαντίου), εξ αρχής ισλάμ καί (ιουδαίοι) Χάζαροι απετέλεσαν θανάσιμο  κίνδυνο γιά το Βυζάντιο… με το στρατηγικό πλεονέκτημα των εχθρών του Βυζαντίου ότι είχαν με το μέρος τους τη «θεοπνευστία» καί το «περιούσιον». (Άρα, ψιλοέθεσαν εξ αρχής τους εαυτούς τους στο απυρόβλητο – ως «εκ Θεού». Παναπεί: Τον βαράς τον συγγενή του Θεού; Δεν τον βαράς!…) Ευτυχώς που οι Βυζαντινοί στρατιωτικοί δεν μάσησαν από κάτι τέτοια, αν καί τελικά έπεσε στα χέρια των ορδών του Μωάμεθ η Αλεξάνδρεια.
• Κάποια στιγμή, οι Γάλλοι βασιλιάδες (Μεροβίγγιοι) βγάλανε ένα παραμύθι, ότι κατάγονται από παιδί του Χριστού καί της Μαρίας Μαγδαληνής. (Διάβαζε «Κώδικας ντά Βίντσι», καί τα ρέστα.) Έμ, τί;! Μονάχα ο κάθε αρχαίος Έλλην βασιλέψ Μεγαλέξανδρος θα έλεγε πως κατάγεται απ’ τον Δία;  🙂   Οι Γάλλοι, όμως, δεν έμειναν στα θεωρητικά συγγενολόγια. Το προχώρησαν… θεωρώντας τους Αγίους Τόπους δικούς τους· καί κατακτώντας τους με τις δυσώνυμες «Σταυροφορίες».
• Όμως, κάποια στιγμή πιό μετά (κι αφού είχε χαθεί η πρώην ισχύς των Γάλλων – με τους Ναΐτες, τους πάπες της Αβινιόν, κτλ), οι Άγγλοι προχώρησαν σε πιό δυνατή ρελάνς, με το σκεπτικό ότι: «- Απόγονοι του Χριστού εσείς, Γάλλοι; Απόγονοι των εβραιοπρογόνων του Χριστού εμείς!!!» Δηλαδή, πιό ορίτζιναλ πράμα!

Μη γελάτε, διότι ούτε οι Άγγλοι έμειναν στα θεωρητικά καί τις γραφικότητες. (Πχ το ότι οι βασιλιάδες τους κάθονται απάνω στην «πέτρα του Δαυΐδ».) Η αντίληψη «εμείς καταγόμαστε απ’ τους θεόπνευστους, κι όχι εσείς», έφερε στον κόσμο τον τεκτονισμό. Ν’ απαριθμήσω από ‘κεί καί μετά τί έγινε από το 1717 μέχρι σήμερα με την συνεπακόλουθη οβραιοφιλολογία (Θεοσοφίες, καί τα ρέστα), απ’ όπου απουσιάζει παντελώς -όπως καί στον τεκτονισμό- η οποιαδήποτε αναφορά στον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας; Εντελώς περιττό.

Αυτές τις άσχημες συνέπειες είχε η άκριτη αποδοχή της «ΠΔ» ως ιερού  βιβλίου του χριστιανισμού. Στα σίγουρα όχι μόνον αυτές, αλλά κι άλλες – μόνο που το κείμενο θα μεγαλώσει εκτός λογικών ορίων, αν τις παραθέσω. Εκτός από μία:
Ότι η «θεοπνευστία» της «ΠΔ»…
(…παναπεί, τα -εντελώς σεναριακά παύλα θεατρικά- νεφελώδη κολλητηλίκια με τον Θεό, τα δήθεν προερχόμενα από ένα νεφελώδες παμπάλαιο παρελθόν…),
…η οποία γνέφει καί χαμογελάει απ’ το βάθος του ορίζοντα, είναι τρομερός μαγνήτης γι’ ανθρώπους αφελείς καί αδύναμου χαρακτήρα· εν οίς, καί μεγαλοκληρικοί δικοί μας. Ότι εκεί, πέρα μακριά στο βάθος η –εκ Θεού, μάλιστα!- ισχύς!… (Άμα σκαμπάζετε λιγάκι από ψυχολογία αδυνάμων χαρακτήρων, θα καταλάβετε αμέσως.)
Νά γιατί προδίδουν!!!

Φυσικά, την κατάσταση τη βοηθάνε με τα μέσα τους καί τα όπλα τους οι κάθε μορφής «θεόπνευστοι» καί «περιούσιοι» (πχ οι τέκτονες). Καί πώς θ’ αφήναν τα Ελληνικά πράγματα λάσκα, άλλως τε; Γιά νά ‘ρθει μιά μέρα, να τους βατέψει χωρίς σάλιο ο Ελληνισμός;
Τώρα, θα με ρωτήσεις… Καί γιατί τόσους αιώνες αποδέχθηκε την «ΠΔ» το επίσημο δόγμα της Ορθοδοξίας;
Όντως σοβαρώτατη ερώτηση!
Έχω απάντηση, αλλά σκεφτήτε το πρώτα λιγάκι.

  -κατά τη γνωμάρα μου- λόγος, γιά τον οποίο οι όποιοι …Ελληνόφρονες Έλληνες του χριστιανικού ιερατείου έκαναν την πάπια στο θέμα «ΠΔ» επί τόσους αιώνες, είναι ένας καί μοναδικός· τα «θεμέλιά» του, δέ, αναφέρονται στην ίδια την «ΠΔ»!
Έγραψα πως η «ΠΔ» είναι γιά τα σκουπίδια – καί τη γνώμη μου δεν την αλλάζω. Πλήν όμως, μερικές σελίδες της τη γλυτώνουν την ανακύκλωση. Αυτές είναι οι καθαρά ιστορικές… διότι είναι πολύτιμες αναφορές γιά κάποιες καταστάσεις Ελληνικού ενδιαφέροντος.


Ιστορία μετά την Έξοδο, εν συντόμωι

Όταν ο Μωϋσής έβγαλε τους «εβραίους» απ’ την Αίγυπτο,…
(Λάθος! Έβγαλε το σύνολο των λαών, που έγιναν μετέπειτα γνωστοί -λόγωι θρησκείας- ως ιουδαίοι, το ορθό. Οι Εβραίοι είναι φυλετικός προσδιορισμός – από Χαλδαία μεριά. Γι’ αυτό γράφεται με κεφαλαίο Ε. Το «ιουδαίος» αναφέρεται σε θρησκεία. Ο όποιος ιουδαίος αποκαλούταν «εβραίος» μόνον ειρωνικά, δηλαδή Χαλδαίος πονηρός βρωμιάρης με μυτόγκα, αλλά με την πολλή χρήση επικράτησε ο ειρωνικός φυλετικός χαρακτηρισμός ως συνώνυμος του θρησκευτικού.)
…γιά να τους οδηγήσει στη Γή της Επαγγελίας, την Παλαιστίνη…
(Επίσης λάθος! Η Γή της Επαγγελίας ήταν η ίδια η Αίγυπτος! Μεγάλη ιστορία αυτή, δεν θα την αναπτύξουμε εδώ. Μόνο που ο φαραώ Χορεμχέμπ, ως πρώην στρατιωτικός καί ανήρ με όρχεις, δεν άφηνε τα σύνορα της Αιγύπτου ανοιχτά -μπάτε σκύλοι αλέστε, στύλ γελαδογλειμμένου να πούμε-, γιά να ξαναμπούν στην Αίγυπτο οι σφετεριστές υπό τον Μωϋσή καί να καταλάβουν την εξουσία. Είδε κι απόειδε ο Μωϋσής σαράντα χρόνια ότι δεν χαμπαρίζουν οι Αιγύπτιοι από «κατατρεγμένους πρόσφυγες», καί μετά είπε στους δικούς του να τραβήξουν ανατολικά πλέον.)
…ένωσε όλον αυτόν τον συρφετό των «κατατρεγμένων» με τον βούρδουλα της θρησκομαγείας. Τελικά, οι «εβραίοι» (δηλ. οι ιουδαίοι), καί προφανώς γιά να τα βρίσκουν μεταξύ τους, καθιέρωσαν το σύστημα των δώδεκα φυλών (του Ισραήλ). Καί όντως, η καταγωγή τους ήταν πολυφυλετική. Ανάμεσα, λοιπόν, στις δώδεκα φυλές, ήταν καί δύο καθαρά Ελληνικές: του Βενιαμίν καί του Ιούδα. Όπως καταλαβαίνετε (ειδικά από το όνομα «Ιούδας»), επρόκειτο γιά φυλές Κρονίων Πελασγών.

Τί απέγιναν αυτές, τώρα;
Η φυλή του Βενιαμίν σήμερα δεν υπάρχει. Γιατί; Διότι οι Βενιαμίτες, ως μάγκες Έλληνες, μιά μέρα ήθελαν να δουν τί είναι η περίφημη «Κιβωτός της Διαθήκης». (Καί προφανώς να της βάλουν χέρι.) Οι επιφορτισμένοι με τη λειτουργία της ( ; ) (μή-Έλληνες) ιουδαίοι ιερείς αρνήθηκαν, καί -λόγο στο λόγο- ήρθαν στα χέρια. Τελικά, οι ιερείς έβαλαν τους λοιπούς να ορμήσουν με τα όπλα στους Βενιαμίτες, καί ακολούθησε ένοπλη σύγκρουση… κατά την οποία οι λοιποί «εβραίοι» σκότωσαν τις γυναίκες καί τα παιδιά των Βενιαμιτών. (Τους ίδιους, μάλλον δεν μπόρεσαν να τους κάνουν ζάφτι.)
Στη συνέχεια, οι Βενιαμίτες ετοίμασαν βαλίτσες. Βλέποντας ότι ετοιμαζόταν να φύγουν, οι λοιποί «εβραίοι» έκαναν συμβούλιο. «- Να τους ζητήσουμε μιά συγνώμη, ρέ παιδιά!», είπε ο ένας. «- Να τους δώσουμε εμείς δικές μας γυναίκες!», είπε άλλος. (Γεγονός – έτσι γράφει η «ΠΔ».) Ωστόσο, οι Βενιαμίτες έφυγαν οριστικά. Καί πού πήγαν;
Ξαναγύρισαν στην Ελλάδα. Σε μιά απ’ τις κύριες ιδιαίτερες πατρίδες των Πελασγών, την Αρκαδία. (Υπολογίζω ότι ξαναγύρισαν κάπου το 1,200 πΧ. Κάπου το 1,300 πΧ έγινε η Έξοδος.)
Τη συνέχεια μας την εξιστορεί το περίφημο (ή διαβοήτως αιρετικό) βιβλίο «Γενεαλογία του Αγίου Αίματος» (Ελληνικός τίτλος – δυό λόγια γιά το αγγλόφωνο πρωτότυπο, εδώ). ΟΙ Βενιαμίτες στην Αρκαδία προφανώς ξανάρχισαν τις ανθρωποθυσίες (ίχνη των οποίων βρίσκουν καί σήμερα οι αρχαιολόγοι στο Λύκαιον όρος – μαγάρισμα του βωμού του Δία έκαναν οι Βενιαμίτες), μόνο που αυτό δεν το λέει το βιβλίο. Καί, προφανώς, έφαγαν δεύτερο σούτ απ’ τους ομοφύλους συμπατριώτες τους… φεύγοντας αυτή τη φορά προς τον Βορρά.
Τους ξαναβρίσκουμε αναμεμειγμένους με διάφορα Φράγκικα φύλα, όπως οι Σάλιοι Φράγκοι καί οι Σίκαμβροι. Τα φύλα αυτά εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία, αποτελούν (φυλετικό) μέρος του σημερινού λαού των -λευκών- Γάλλων, καί στον πρώϊμο Μεσαίωνα οι θρησκευτικές τους αντιλήψεις θεωρήθηκαν …»εβραϊκές». Όντως τους αποκαλούσαν «εβραίους» τότε, αν καί σαφώς δεν ήταν. Μονάχα οι θρησκευτικές τους αντιλήψεις εβραιοφέρνανε αγρίως, ως Κρόνιες. Λογικό!

Η φυλή του Ιούδα, τώρα, ξεχώρισε νωρίς-νωρίς τα τσανάκια της με τους υπόλοιπους «εβραίους», διότι κάπου το 900 πΧ βλέπουμε -στην περιοχή της Παλαιστίνης- να υπάρχουν δύο «εβραίϊκα» κράτη, το του Ισραήλ καί το του Ιούδα. Οι αυθεντικοί Ιουδαίοι (το όνομα εδώ ως φυλετικός προσδιορισμός), αν καί το κράτος τους καταλύθηκε, έφτασαν μέχρι τα χρόνια του Χριστού· υποψιάζομαι, μάλιστα, ότι ο εκ των αρχικών αποστόλων Ιούδας (αυτός που πρόδωσε τον Χριστό) δεν ονομαζόταν έτσι, αλλά ότι το «Ιούδας» είναι παρατσούκλι.
Δεν γνωρίζω τί απέγιναν τα τελευταία δυό χιλιάδες χρόνια οι φυλετικώς Ιουδαίοι, δηλαδή από τους χριστιανικούς αιώνες μέχρι σήμερα, πάντως στην ιουδαϊκή θρησκεία εξακολουθούν να ενυπάρχουν έντονα τα Πελασγικά στοιχεία. Πχ υπάρχει ο ιερατικός δυϊσμός: οι «επίσημοι» παπάδες, καί οι «ανεπίσημοι», οι σαμάνοι. Ενώ οι πρώτοι αποκαλούνται Λευΐ (καί θεωρούνται ξεχωριστής φυλής – νομίζω αυτοί ακριβώς τσακώθηκαν με τους Βενιαμίτες), οι δεύτεροι έχουν το ίδιο το πανάρχαιο Ελληνικό όνομα, που περιγράφει την ιδιότητά τους: ονομάζονται Κοέν, δηλαδή κόοντες! Δηλαδή, λαϊκοί παπάδες, σαμάνοι. Παράβαλε το όνομα (ιδιότητα – όχι κύριο όνομα, όπως νομίζουμε) Λαοκόων. Ήτοι, λαϊκός παπάς!
Γιά την Ιστορία, σε μας σήμερα οι κόοντες είναι οι καλόγεροι. Μά, ναί!… Φτιάχνουν βότανα, έχουν ειδική μαγειρική, φτιάχνουν φυτικές μπογιές, ζωγραφίζουν, ψέλνουν, περπατούν ξυπόλητοι (γιά να πιάσουν τις δονήσεις της Γαίας)… όπως ακριβώς (μά ακριβώς!!!!) χιλιάδες χρόνια πρίν οι ανιπτόποδες χαμαιεύναι Σελλοί!
Κλείοντας, θέλω ν’ αναφέρω την πληροφορία που άκουσα, ότι υπάρχει ηχογράφηση της μακαρίτισσας Όφρα Χάζα από πανηγύρι, με καθαρά Πελασγικές μελωδίες. Νομίζω, όμως, ότι η ηχογράφηση αυτή είναι παράνομη («μπούτλεγκ»), γι’ αυτό καί δεν τη βρήκα πουθενά στα Ιντερνέτια, όσο κι αν έψαξα. (Αν κανείς αναγνώστης την πετύχει… άκρως επιθυμητόν!)
Χέρι βοήθειας

Επανερχόμενοι στο γιατί οι δικοί μας ιερείς κάναν το κορόϊδο στην -με το στανιό- ενσωμάτωση της «ΠΔ» στην Ορθοδοξία, ως απάντηση βλέπω μονάχα την εξής:
Η Εκκλησία μας έτεινε χέρι βοηθείας στους Κρονίους Πελασγούς, γιά να τους ξανατραβήξει (απ’ τον γκρεμό της Κρόνιας λατρείας) πίσω στον φυλετικό κορμό των Ελλήνων!
Αυτή είναι η μόνη σοβαρή πιθανότητα, ως απάντηση.
Η Εκκλησία, με αρκετή διπλωματία, είπε στους (φυλετικώς πάντα Έλληνες, αλλά δυστυχώς γενίτσαρους…) Κρονίους Πελασγούς περίπου το εξής: «- Εντάξει, να δεχθούμε πως έχουμε κοινά σημεία στις θρησκείες μας. Ναί, κι η δική σας είναι αποδεκτή -έστω, εν μέρει- κι από μας! Επομένως, ελάτε να πατήσουμε σ’ αυτά τα κοινά σημεία, μήπως καί βρούμε τις διαφορές μας – κι εξαλείψουμε τις αιτίες του φευγιού σας από τον φυλετικό μας κορμό.«
Γι’ αυτό ακριβώς οι όντως Έλληνες, οι καθαροί, αυθεντικοί Έλληνες ανεχόμαστε επί δυό χιλιάδες χρόνια να τρώμε στη μάπα Αβράμηδες καί Ισαάκηδες, καθώς καί το ανθελληνικό παραλήρημα τόσο της «ΠΔ», όσο καί του κάθε Ρωμανού Μελωδού. Γι’ αυτό ακριβώς!… Επί δυό χιλιάδες χρόνια, καθ’ όλη την Εποχή των Ιχθύων (με κουμανταδόρο τον Κρόνο), αυτό το χέρι βοήθειας της Μάνας Ελλάδας συνεχίζει να είναι απλωμένο.
Τώρα, αν οι Κρόνιοι Πελασγοί συνεχίσουν να το αγνοούν… άλλη ιστορία. Θα ξεκόψουμε οριστικά τους δεσμούς μας – κι ήρθε επιτέλους η ώρα γιά το μεγάλο «ναί», ή το μεγάλο «όχι»! Ούτε αναβολή σηκώνει, ούτε αδιαφορία.


Πανθρησκεία – εισαγωγή

Έγραψα πως δεν θ’ αναφέρω άλλες -κακές- συνέπειες της «ΠΔ», παρεκτός του ότι η «θεοπνευστία» της είναι τρομερός μαγνήτης γιά τους αδύναμους χαρακτήρες. (Ιερείς καί μή.) Έ, λοιπόν, θ’ αναφέρω καί …δεύτερη! (Όπως στις δύο πίτσες, η μία δώρο!  🙂   ) Κι αυτή είναι η διαβόητη «Πανθρησκεία» των ημερών μας.
Τί σαχλαμάρα είν’ αυτή τώρα, έ;
Αφού κάθε συγκεκριμένη θρησκεία είναι έκφραση της συλλογικής ψυχής κάθε συγκεκριμένου λαού, πώς γίνεται να τις βάλεις όλες στο μπλέντερ, καί να τις κάνεις μία; Δεν γίνεται! Όπως δεν γίνεται όλα τα έθνη να γίνουν ένα. Παραλογισμός σκέτος! Απλά, οι Κρόνιοι άρχοντες της εποχής μας νομίζουν ότι θα φτιάξουν μία ομογενοποιημένη ανθρωπότητα στα μέτρα τους… Μ’ έναν θεό, μία θρησκεία, ένα νόμισμα, ένα ενιαίο κράτος, μία ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση…
…κι έναν ενιαίο τύπο υπηκόων: τσιπαρισμένων δούλων.
Φυσικά, αυτά είναι καθαρές ανοησίες, κι απορώ προς τί το παλεύουν. Απορώ, ακόμη, τί σκατά μαθαίνουν στις στοές τους καί τις μυστικές λέσχες τους, εφ’ όσον η επερχόμενη Εποχή του Υδροχόου δεν τα ευνοεί αυτά. Ο Υδροχόος μεταφυσικώς είναι το ζώδιο των πολλών, όχι του ενός. Αν έκαναν την ίδια προσπάθεια κατά τον «μεγάλο μήνα» του ενός, δηλαδή του Λέοντα, δηλαδή όπως ξεκίνησε να το επιχειρεί η Ατλάντειος κακοτριάδα, θα το καταλάβαινα.
Εδώ θα πεταχτούν διάφοροι «μυημένοι», καί θα μου φέρουν αντίρρηση· δηλαδή, ότι εφ’ όσον δημιουργηθούν τετελεσμένα, μετά το Σύμπαν δεν παρεμβαίνει.
Θα φέρω αντίρρηση στην αντίρρηση! Γιά να δήτε ότι δεν πρέπει να παπαγαλίζουμε διδασκαλίες «εξ αποκαλύψεως», αλλά να πιστεύουμε τα μάτια μας καί να δουλεύουμε το μυαλό μας.
Λοιπόν, μιά που μιλάμε γιά Ατλαντίδα, είναι περιττό να ξαναγράψω πως οι Άτλαντες έδωσαν τρομερή ώθηση στις επιστήμες καί την τεχνολογία. Καί μάλιστα, χωρίς ηθική. Ναί, αλλά το πλήρωσαν πανάκριβα!!!… διότι η χωρίς όρια ανάπτυξη επιστήμης καί τεχνολογίας είναι ακριβώς χαρακτηριστικό της Εποχής του Υδροχόου – καί στην Εποχή του Λέοντα (Ατλαντίδα) ήταν τελείως άκαιρη. Πιό άκαιρη δεν θα μπορούσε να γίνει!
Αυτά, γιά τους γιαλαντζή «μυημένους». Να είναι σεμνότεροι στις επιδιώξεις τους, την επόμενη φορά!
Στην ερχόμενη Εποχή του Υδροχόου κινδυνεύουμε από την αλόγιστη ανάπτυξη της επιστήμης, αλλά όχι από ενιαία (δικτατορική) παγκόσμια κυβέρνηση κι ενιαία παγκόσμια θρησκεία. (Στον Υδροχόο, ο καθένας θα είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι γουστάρει.) Να τα ξεχάσουν αυτά που ονειρεύονται, οι «μυημένοι»!… διότι θα τα πληρώσουν (θα τα πληρώσουμε όλοι μαζί…) πανάκριβα, ακριβώς όπως οι Άτλαντες.
(Καί γι’ αυτούς, χέστηκα. Γιά τους Έλληνες με νοιάζει.)
Πανθρησκεία – το ψητό
Σαφώς καταλάβατε ότι η μαγειρευόμενη «Πανθρησκεία» των ημερών μας δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η προσπάθεια να ενταχθούν υπό την ομπρέλλα της «ΠΔ» καί της ιουδαϊκής θρησκείας όλες οι υπόλοιπες θρησκείες. Δηλαδή να υποδουλωθούν αυτές στην Κρόνια ιουδαϊκή λατρεία – γιά να μιλάμε σωστά.
Τα μεν μουσλίμια οι ιουδαίοι τά ‘χουν σίγουρα (καί θα τα χρησιμοποιήσουν ως μαχαιροβγάλτες, όταν χρειαστεί). Τους χριστιανούς κάθε δόγματος τους έχουν πάλι στο τσεπάκι τους, διότι οι τρείς Κρόνιοι, ο Φοινικο-Πελασγός Αρχοντώνης κι ο Πελασγός Λιάπης, μαζί με τον Πελασγό Μπεργκόλιο, φρόντισαν να βάλουν τα δύο μεγάλα χριστιανικά ρεύματα (ορθοδοξία-καθολικισμό) στο αυλάκι των ιουδαίων. (Τη Μυτιλήνη γιατί σκατά την επισκέφτηκαν παρέα, δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω· αλλ’ αυτό είναι δευτερεύον. Δεν βιαζόμαστε να το βρούμε. Μπορεί κι οι τρείς να έψαχναν …τη Λέσβο! Καρα-lol!!!)
Οπότε, απομένουν να μπουν στο μπλέντερ ο βουδδισμός, ο σιντοϊσμός, ο ταοϊσμός, ο ινδουϊσμός, οι Σίκχ, συν μερικά μικρότερα θρησκευτικά κομμάτια. Καί με πόλεμο, αν χρειαστεί: τα -δασκαλεμένα / πληρωμένα / θηριωδώς εξοπλισμένα– μούσλιμζ εναντίον όλων! (Πχ το Πακιστάν θα χαρεί τα μάλα να ριχτεί στην Ινδία.)
Τέτοιο ενδεχόμενο δεν βλέπω να ευοδώνεται, αλλά οπωσδήποτε θα το επιχειρήσουν. (Έχουν τυφλωθεί από φανατισμό.) Το κακό είναι πως εμείς, οι -ολιγάριθμοι- Έλληνες, δεν γουστάρουμε Κρόνια λατρεία, καί τό ‘χουμε αποδείξει ανά τις χιλιετίες. Συνεπώς, θα φάμε το μέγιστο ζόρι στα επερχόμενα γεγονότα, εξ αιτίας της μαλακισμένης ιδεοληψίας των νύν παγκοσμίων αρχόντων.
Άρα…
Τί πρέπει να κάνουμε τώρα;

Είδαμε πως στην αρχαία εποχή υπήρχε έντονη εισχώρηση αλλοφύλων στα ιερατεία μας. Στη σημερινή, υπάρχει έντονη ιδεολογική διείσδυση.
Αν καί…
…Πάλι ο στρατηγός Αϋφαντής αναφέρει (σε βιβλίο του καί σε βίντεο) ότι υπήρξε στο πρόφατο παρελθόν μία προσπάθεια κάποιων κυκλωμάτων να φέρουν αληθινούς ιουδαίους (καί φυλετικώς) στην Κωνσταντινούπολη, δήθεν ως «παιδιά μιάς ξεχασμένης χριστιανικής κοινότητας»· κι αυτοί να μπουν στο ιερατείο, επιδιώκοντες μιά μέρα ένας τους να γίνει πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως!!!
Βλέπετε ότι οι Κρόνιοι δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη· δεν τους αρκεί ο ιδεολογικώς (δηλ. θρησκευτικώς) Κρόνιος πατριάρχης· εν όψει «Πανθρησκείας» τον θέλουν καί φυλετικώς.
Τέλος πάντων, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Εμείς τί κάνουμε; Τί μπορούμε να κάνουμε;

Δεν είναι εφικτό αυτή τη στιγμή να επιβάλουμε στους άλλους τις εθνικές απόψεις μας με τα όπλα. Πάλι, το να ξεχωρίσουμε τους Έλληνες από τους ανά την επικράτεια καί τους θεσμούς σπαρμένους (δήθεν Έλληνες) αλλόφυλους, καί να διώξουμε τους τελευταίους, είναι μεν εφικτό, αλλά δύσκολο. Παρά την -όπως άκουσα- ύπαρξη …κάπου…. πλήρων ληξιαρχικών καταγραφών γιά τις αληθινές Ελληνικές οικογένειες (οπότε, το πονηρό κάψιμο των ληξιαρχείων στο τέλος της Κατοχής δεν ωφέλησε), δεν είναι εύκολος ούτε ο διαχωρισμός, ούτε κάν το υποχρεωτικό τέστ dna. Αυτά καί μακροχρόνιες διαδικασίες είναι, καί πρέπει να τα επιβάλουμε με το στανιό. Άρα, πάμε πάλι στο ερώτημα του κατά πόσο μπορούμε να επιβάλουμε τη θέλησή μας, που τώρα η δύναμή μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Οπότε, τί μας μένει;
Ο ιδεολογικός πόλεμος!
Όπου, όχι μόνο μπορούμε να χτυπήσουμε στα ίσα, μά μπορούμε καί να κερδίσουμε άνετα!
Ξεκινάμε, λοιπόν, από την καταγγελία καί το οριστικό ξήλωμα ως ανθελληνικών στοιχείων:

• της «ΠΔ», καθώς καί κάθε ιουδαϊκού (ή, έστω, απλώς ανθεληνικού) στοιχείου μέσα στη θρησκεία μας (πχ επιστολές Σαούλ, ή Σαύλου, ή Παύλου, ή -όπως τον λέει ένα φιλαράκι- Φαύλου, ή -όπως τον λέει άλλο φιλαράκι- …Καύλου!),
• των Κρονίων ιεραρχών,
• της «Πανθρησκείας».

Δεν αρκεί πχ το ότι ο λαός αισθάνεται τον Λιάπη καί τον Αρχοντώνη ως προδότες. Πρέπει καί να τους ξηλώσουμε απ’ τη θέση τους! Κι αν δε λένε αυτοί να φύγουν, επειδή είναι «θεσμοί» (ή επειδή τους προστατεύουν τα ΜΑΤ-όσκυλα), τότε …φεύγουμε εμείς! Τόσο απλό! Αν δεν …φεύγει το βουνό απ’ τον …Μωάμεθ, τότε φεύγει ο Μωάμεθ απ’ το βουνό! Lol!!!
Την «ΠΔ» την κρατάμε μονάχα ως ιστορικό βιβλίο, κι αυτό υπό αίρεσιν· δηλαδή, να ψάξουν την αξιοπιστία των ιστορικών της αναφορών οι μόνοι ενδεδειγμένοι, οι ιστορικοί.
Την δέ «Πανθρησκεία» τη γράφουμε κατ’ ευθείαν εκεί που δεν πιάνει το μελάνι.
Τα μέτρα θα επεκταθούν καί στους απλούς ιερείς, όπου ο μή-Έλλην κι ο ανθέλλην (συν όσοι επιμένουν στο «παιδαγωγιλίκι εις Χριστόν») θα φύγουν κλωτσηδόν. Όπως καταλαβαίνετε, σ’ αυτά τα θέματα θα επιχειρήσουμε αναστροφή καί πορεία προς το απώτατο Ελληνικό παρελθόν· δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Έτσι, η θρησκεία μας θα πάψει να είναι ένα σύνολο υποχρεωτικών κανόνων επιβαλλομένων με τον κρόνειο βούρδουλα, καί θα ξαναγίνει αυτό που ήταν (πολύ) κάποτε: η κιβωτός της συλλογικής μνήμης καί πορείας του έθνους μας. Επιτέλους, να μην ασχολούμαστε όλη μας τη ζωή μονάχα με την άμυνά μας (μπάς καί αποφύγουμε να τιμωρηθούμε γιά τις αμαρτίες μας), αλλά να περάσουμε καί στην επίθεση!
Εντάξει, ρέ παιδί μου, είμαστε ατελείς κι αμαρτωλοί!… Το παραδεχόμαστε. Αλλά, τα καλά καί ωραία καί σημαντικά πότε θα προλάβουμε τα κάνουμε, αν είναι να χτυπάμε μετάνοιες καί κομποσχοίνια στον Κρόνο καθημερινώς;


Αυτά είχα να πω, κι ελπίζω να βοήθησαν.


ΤΕΛΟΣ



Υγ 1: Δεν ξέρω αν βοηθάει την περαιτέρω έρευνά σας, δεν ξέρω κάν αν θα κάνετε κάποια έρευνα στο θέμα του παρόντος. Πάντως, φαίνεται πως το να συμμετέχουν οι ιερείς σε συνωμοσίες είναι διαχρονικό καί …διακρατικό φαινόμενο. Παράδειγμα, ο βουδδισμός.
Ο Βούδδας, ως αντίδραση στις υπερβολές του ινδουϊσμού, ήθελε να φτιάξει μία «θρησκεία» χωρίς ναούς, παπάδες, κεριά καί λιβάνια· κι όμως, ο βουδδισμός κατέληξε πάλι σε μία απ’ τα ίδια!!! Απ’ την άλλη, οι βουδδιστές ιερείς που εισήγαγαν τον βουδδισμό στην Ιαπωνία, οι ειρωνικώς αποκαλούμενοι «ψηλά καπέλλα», κατηγορήθηκαν από πολλούς τοπικούς άρχοντες ως συνωμότες· φαίνεται πως οι αντίπαλοί των προηγουμένων τοπάρχες χρησιμοποίησαν την τότε νέα (καί ξένη) θρησκεία γιά εξουσιαστικούς λόγους.
Τέλος, οι βουδδιστές ιερείς εισήγαγαν στην Ιαπωνία αρκετά Κινεζικά ιδεογράμματα (τα καλούμενα Κάντζι), γιά να εισάγουν αναλλοίωτα τα νοήματα του βουδδισμού. Αν αυτό δεν είναι …ξένη επέμβαση στην Ιαπωνία, τότε τί είναι; (Πληροφοριακώς, η παραδοσιακή εγχώρια θρησκεία της Ιαπωνίας είναι ο σιντοϊσμός.)

Υγ 2: Είχαμε μιλήσει γιά πιθανούς σπαρτούς ιερείς στην (παν)αρχαία Ελλάδα… ενδεχομένως καί τη σημερινή. Υπάρχει κι ένα άλλο επίσης σοβαρό ενδεχόμενο «εισαγωγής» ξένων στοιχείων στο ιερατείο, στο οποίο δεν ήθελα να επεκταθώ. Είναι ο μεταφυσικός «προγραμματισμός» των ανθρώπων, άρα καί των ιερέων (καί των ιερειών στην αρχαία Ελλάδα). Όχι ο χημικός παύλα ψυχολογικός «προγραμματισμός» -των «υπερεσιώνε»- γιά την κλασική πλύση εγκεφάλου, αλλά ο καθαρά μεταφυσικός. Στο θέμα αυτό, μπορώ -συντόμως- να πω τα εξής:
Έχουν πέσει στην αντίληψή μου κάποιες περιπτώσεις, όπου άτομα γεννήθηκαν με τελετουργία, καλώντας οι «τελετουργοί» συγκεκριμένες ψυχές του παρελθόντος. Παναπεί, αν κάποια άτομα κάνανε ζημιά (στην Ελλάδα, που μας ενδιαφέρει) στο παρελθόν, τότε καλούνται να γεννηθούν πάλι, ώστε να ξανακάνουν ζημιά καί σήμερα· καί δή, την ίδια, μιά που έχουν …προϋπηρεσία. Γιά παράδειγμα, διάσπαση των Ελλήνων.
Τώρα, βέβαια, αυτό ενέχει μία δυσκολία: κι αν η ψυχή που ζητάνε οι πονηροί ανθέλληνες έχει ήδη ενσαρκωθεί; πώς θα ξαναγεννηθεί με σώμα «εδώ καί τώρα», που τη χρειάζονται;
Οι πιθανές απαντήσεις είναι:

• Είτε οι «τελετουργοί» έχουν τρόπο να ξέρουν, αν μιά ψυχή είναι ακόμα στον ουρανό. Οπότε, την καλούν.
• Είτε ξέρουν ότι έχει ενσαρκωθεί, οπότε προκαλούν τον θάνατο του σώματος που τη φέρει. (Καί περιμένουν κάμποσο.)
• Είτε ψάχνουν αν το άτομο που τους ενδιαφέρει είναι φυλετικώς καί ιδεολογικώς (δηλ. από οικογένεια «με αρχάς») άψογο, παναπεί 100% δικό τους· οπότε, επάνω του θα «προγραμματίσουν» μιά συγκεκριμένη προσωπικότητα (που θα τους κάνει τη δουλειά τους), την οποία πρώτα διαβαζουν στα αιθερικά αρχεία, καί μετά απλά τη «φοράνε» αιθερικώς στο άτομο που επέλεξαν.

Αυτό το τελευταίο ίσως σας φέρει στο νού τις λέξεις «κλιφώθ» (τα άδεια κελύφη του καμπαλλιστικού δέντρου) καί «(δαιμονο)καταληψία», οπότε πιστεύω πως συνεννοούμαστε εύκολα γιά το τί ακριβώς λέω παραπάνω. Εν πάει περιπτώσει, δεν επεκτείνομαι, διότι: (α) το θέμα είναι επικίνδυνο (αφού μιλάμε μέχρι καί γιά πιθανούς φόνους…), (β) η έρευνά μου δεν έχει τελειώσει, καί θέλω να σιγουρευτώ, (γ) κρατάω άσσους στο μανίκι μου, καί -αυτό έλειπε!- δεν θα φανερώσω όλα τα όπλα μου.
Καί πάλι πολλά είπα!… Ψάξτε τη συνέχεια κι εσείς!


πηγή