Κίτρινα Γιλέκα - Εμανουέλ Μακρόν, 1-1 !

του Rostyslav Ishchenko

(ο πραγματικός τίτλος του άρθρου είναι " Οι λαοί της Ευρώπης ενώνονται κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης ", απέχει αρκετά όμως από το περιεχόμενο)

Τις τελευταίες μέρες, ο 6ος γύρος των διαμαρτυριών με τα κίτρινα γιλέκα δεν εμπόδισε τον Macron  να κάνει μια επείγουσα επίσκεψη στο Τσαντ. Με την έναρξη των εορτών των Χριστουγέννων και την προσέγγιση του νέου έτους στη Γαλλία αναμένεται να αποδυναμώσουν  οι  διαμαρτυρίες κατά τον προγραμματισμένο 7ο γύρο.

Το κίνημα  των "κίτρινων γιλέκων" που αναπτύχθηκε στη Γαλλία εγκαταλείπει σταδιακά τις πρώτες σελίδες των πρακτορείων ειδήσεων. Προφανώς, ο Macron θα είναι σε θέση να επιβιώσει, παίρνοντας μόνο χαμηλότερη βαθμολογία,η οποία μπορεί ακόμη  και να διορθωθεί  πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές

Πρέπει να σημειωθεί ότι, αν και οι διαμαρτυρίες εφαρμόζουν την τεχνολογία της "χρωματιστής επανάστασης ή  αλλιώς Maidan), έχουν σαφώς την υποστήριξη τουλάχιστον κάποιων Αμερικανικών ελίτ και της Βρετανικής κυβέρνησης (η οποία, όπως στην περίπτωση της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, έντεχνα έχει καλυμμένα τα "αυτιά" της και  προσπαθεί  να ρίξει την ευθύνη για τις διαμαρτυρίες στην Ρωσία) αλλά τα κίτρινα γιλέκα  έχουν μια σημαντική διαφορά, μειώνεται  δραστικά η αποτελεσματικότητά τους.

Η διαμαρτυρία των κίτρινων γιλέκων δεν είναι μόνιμη. Δεν υπάρχει κέντρο της "επανάστασης χρώματος", όπως ένα στρατόπεδο με σκηνές , που να συμβολίζει την “ελεύθερη” επικράτεια της νικηφόρας επανάστασης από το εγκληματικό καθεστώς, η οποία επανάσταση θα έπρεπε να εξαπλωθεί ιδανικά  σε ολόκληρη τη χώρα. Πέντε ημέρες την εβδομάδα οι άνθρωποι ζουν μια φυσιολογική ζωή και μόνο  το  Σαββατοκύριακο πηγαίνουν  να πολεμήσουν  με την αστυνομία.

Βαθμιαία, η διαμαρτυρία αποκτά μια απόχρωση καρναβαλιού-και για τον εξωτερικό παρατηρητή, και για τους διαδηλωτές τους ίδιους. Ταυτόχρονα, οι μάχες, οι συλλήψεις, οι τραυματισμοί, ο θάνατος μεμονωμένων διαδηλωτών και οι υλικές ζημιές τους είναι απολύτως πραγματικές. Σπασμένες  προθήκες, καμένα αυτοκίνητα υπερβαίνουν την κρίσιμη μάζα. Επιπλέον, οι ζημίες βαρύνουν εκείνους των οποίων η περιουσία δεν είναι κατεστραμμένη. Κάποιος δεν μπορεί να ψωνίσει  διότι η περιοχή  εμποδίζεται από διαδηλωτές. Κάποιος δεν είναι σε θέση να κάνει   μια επαγγελματική συνάντηση ή εργασία, καθώς  δρόμος  εμποδίζεται από διαδηλωτές με την αστυνομία. Κάποιος μπορεί να πεθάνει εξαιτίας του ασθενοφόρου που δεν έφτασε.

Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι ο Macron αποφάσισε να περιμένει και να δει  αν οι διαμαρτυρίες θα εκπνεύσoυν  κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων. Από τη μία πλευρά, αυτή τη στιγμή  οι διαδηλωτές δεν μπορούν να κάνουν μια παύση. Δεν είναι σίγουροι  ότι μετά την αναστολή  οι  διαμαρτυρίες  μπορεί να ξανασυμβούν . Από την άλλη πλευρά, το αυθόρμητο μέρος της διαμαρτυρίας (η βιομάζα του, που αποτελείται από το  μεγάλο μέρος των πρόσθετων στοιχείων του κινήματος   και  που είναι το κύριο  υλικό του ) θα πρέπει να μειώσει την ένταση της συμμετοχής του, καθώς  οι περισσότεροι παραδοσιακά θα περάσουν τα Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους, συμπεριλαμβανομένων αυτών που φεύγουν για διακοπές στην επαρχία.
Ναι και η ηθική υποστήριξη του πληθυσμού αυτού  που δεν εμπλέκεται  άμεσα στις διαμαρτυρίες μπορεί να έλθει στο μηδέν.   Οι άνθρωποι θα ενοχλούνται από το γεγονός ότι τους χαλάνε τις διακοπές.

Μόλις η κυβέρνηση αισθανθεί ότι η διαμαρτυρία έχει  εξαντληθεί (και οι μερικές παραχωρήσεις της που  στοχεύουν στο διαχωρισμό  του κινήματος), θα προσπαθήσει να επιλύσει το ζήτημα γρήγορα με τη βία. Για να πάει στην επίθεση, ο Macron πρέπει να ξεπεράσει  την κατάσταση, όπως ο  Sarkozy ξεπέρασε  την κατάσταση κατά τη διάρκεια των ταραχών στα προάστια του Παρισιού το 2005 (το οποίο ήταν ένα σοβαρό επιχείρημα όταν εξελέγη Πρόεδρος τον Μάιο του 2007). Οι άνθρωποι πρέπει να είναι κουρασμένοι από τους επαναστάτες, να πεισθούν για τη δικαιοσύνη του αγώνα του (Μακρόν) και να κινηθούν ηθικά προς την πλευρά της κυβέρνησης.

Το γεγονός ότι οι διαμαρτυρίες δεν εξαπλώθηκαν στην επικράτεια του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Γερμανίας (παρόλο που υπήρξαν τέτοιες απόπειρες) μειώνουν  έτσι  τις πιθανότητες των διαδηλωτών στη Γαλλία, και τους στερεί  την πανευρωπαϊκή στήριξη. Χαλαρώνει το βασικό σύνθημα τους – την  απόσυρση της Γαλλίας από την ΕΕ. Εν τω μεταξύ, αν οι διαμαρτυρίες (με το σύνθημα αυτό, μεταξύ άλλων) θα κάλυπταν και τη Γερμανία (αν όχι μόνο) με  διαδηλώσεις  θα ξεπερνούσε  το αποκλειστικά Γαλλικό πλαίσιο και θα ελάμβανε  την  μορφή ενός «αγώνα των λαών της Ευρώπης ενάντια στην ΕΕ».

Δεδομένου ότι η μετατροπή της διαμαρτυρίας κατά της κοινωνικής πολιτικής του  Macron  σε διαμαρτυρία κατά της ΕΕ, ως δομή, απέτυχε, η απόσυρση του Macron  παύει να είναι θέμα αρχής. Θα πρέπει  να αντικατασταθεί από έναν  "Ευρωαισιόδοξο",  τον πιο δημοφιλή. Κατά συνέπεια, οι δυνάμεις διαμαρτυρίας γίνονται πιο κερδοφόρες για να στοιχηματίσουν  στις επόμενες προεδρικές εκλογές, χρησιμοποιώντας περιοδικές επιθέσεις στο σχήμα Macron  (ο  οποίος από τις  διαμαρτυρίες  σε κάθε περίπτωση είναι  αποδυναμωμένος) για τη συνολική μείωση της δημοτικότητας των πολιτικών και τις  Πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν την ενότητα της Ευρώπης.

Τα στοιχεία που υπάρχουν  δείχνουν ότι η διαμαρτυρία των κίτρινων γιλέκων δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα αμιγώς Γαλλικό φαινόμενο, σε απομόνωση από την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα. Ο Macron  μόλις απροσδόκητα αποδείχθηκε ότι ήταν ένας αδύναμος κρίκος της ΕΕ-ένα βολικό αντικείμενο για επίθεση. Μόλις πριν από λίγους μήνες, η Μέρκελ ήταν ένας τόσο αδύναμος κρίκος. Αλλά, όντας  μια πεπειραμένη και ευέλικτη  πολιτικός, κατόρθωσε να εξουδετερώσει την ένταση που συσσωρεύτηκε  γύρω από το πρόσωπο της  για να αρνηθεί να ορίσει την υποψηφιότητά της για τη θέση του ηγέτη  του κόμματος ( το περασμένο φθινόπωρο), καθώς επίσης και την έλλειψη προθέσεων να παλέψει για Καγκελάριος μετά τη λήξη της θητείας της τρέχουσας κυβέρνησης (κατά το έτος 2022 ).

Έτσι, η επίθεση στον Macron ήταν μόνο ένα αποτυχημένο προοίμιο της επίθεσης στην ΕΕ, και οι Βρετανοί και ένα μέρος της Αμερικανικής ελίτ που την οργάνωσαν  με στόχο την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Macron καταφέρει να νικήσει τους επαναστάτες του (ενώ φαίνεται ότι θα  το πετύχει), το ίδιο το γεγονός μιας τέτοιας παρατεταμένης και ισχυρής επίθεσης, με απώτερο στόχο όχι την παραίτηση του Γάλλου Προέδρου, αλλά την καταστροφή της Ευρωπαϊκής ενότητας είναι ένα σημάδι όχι μόνο της συστημικής κρίσης του δυτικού πολιτικού-οικονομικού μοντέλου (στο οποίο σχεδόν κανείς δεν αμφιβάλλει σήμερα), αλλά και την καταστροφή της ιδεολογικής βάσης των συγκεκριμένων πανευρωπαϊκών δομών.

Το γεγονός ότι η ΕΕ δεν μπορεί να υπάρχει στην παρούσα μορφή της είναι προφανές σε όλους. Οι κάτοικοι των  ανατολικών  συνόρων της  Ευρωπαικής  Ενωσης   είναι δυσαρεστημένοι με το μειωμένο επίπεδο της οικονομικής βοήθειας της ΕΕ και την επικείμενη κατάρρευση της, "ο φτωχός Νότος" είναι δυσαρεστημένος με την οικονομική και χρηματοοικονομική  πολιτική της Γερμανίας, η οποία έχει καταδικασμένες τοπικές οικονομίες να υποβαθμισθούν. Η Γερμανία και η Γαλλία είναι δυσαρεστημένοι με το επίπεδο των πολιτικών δικαιωμάτων των παραμεθόριων περιοχών  , καθώς και τον προσανατολισμό τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα ήθελαν να μετατρέψουν την ΕΕ σε μονολιθική ενιαία κρατική οντότητα, η οποία να  ελέγχεται στενά από το Γερμανικό-Γαλλικό δίδυμο .
 Εκμεταλλευόμενοι τις αυξανόμενες εσωτερικές αντιφάσεις στην ΕΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία προσπαθούν να καταστρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να ανακόψουν  τη σταδιακή κλίση της προς τη Ρωσική-Κινεζική έννοια της" μεγάλης Ευρασίας ".

Στην πραγματικότητα, στην κίνηση των  "κίτρινων  γιλέκων " τα  αντι Macron  συνθήματα ήταν  μόνο ένας δευτερεύον "αφρός", που καλύπτει μία από τις πρώτες σοβαρές προσπάθειες για να "ταρακουνήσει" και να καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προσπάθειες αυτές θα συνεχιστούν και θα αυξηθούν, διότι βασίζονται σε σοβαρές ενδοΕυρωπαϊκές αντιφάσεις και στην εξαφάνιση του Αγγλοσαξονικού μπλοκ από  μια ενιαία και ισχυρή Ευρώπη.


Rostislav Ishchenko, η εβδομαδιαία "Star"

https://news-front.info

πηγή