«Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι» ( Σωκράτης/Πλάτων:Κρίτων, 51β ). Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΜΕΤΩΠΟΣ. Η ΕΛΛΑΣ, Η ΚΟΙΤΙΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΞΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ. Ο ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ ΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΓΗ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΩΝ, ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΩΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ. ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΚΑΕΞΑΚΤΙΝΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ. Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ "ΔΙΟΔΟΤΟΣ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΥΤΕ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗ. ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ Ή ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ, ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ Ή ΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΠΟΤΙΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΛΑΙΕΣ, ΠΑΤΡΩΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΑΥΤΩΝ ΕΛΟΧΕΥΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΡΜΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΥΤΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ! ! !
Ποιός φοβάται τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη; - Δήμητρα Λιάτσα
https://www.youtube.com/watch?v=JcvAM7cxLEo
Λίγα λόγια για την ομιλία
Στην παρούσα ομιλία διερευνούνται οι λόγοι που οδήγησαν στην κατάργηση
του "Επιταφίου" από την διδακτέα ύλη της γενικής παιδείας,
καθώς και οι βαθύτερες αιτίες του ευρύτερου εγκλήματος
που διαπράττεται εναντίον της Δημόσιας Παιδείας.
Η κατάργηση του "Επιταφίου" εντάσσεται στην μακρά σειρά "μεταρρυθμίσεων"
που συντελούν στην υποβάθμιση της ποιότητος του Δημοσίου Σχολείου
(κατάργηση πολυτονικού, αχρήστευση βασικών κανόνων γραμματικής και συντακτικού, κατάργηση
τρίτης κλίσεως ονομάτων, …).
Ο απώτερος σκοπός όλων αυτών είναι, κατά την ομιλήτρια,
να κατασταθούν οι άνθρωποι αμόρφωτοι
και ως εκ τούτου ευκολο-κυβέρνητοι.
Θεωρείται βέβαιον ότι ένα τόσο φλογερό μανιφέστο, όπως ο "Επιτάφιος"
(αλλά και η "Αντιγόνη")
θα ανάψει την θρυαλλίδα της σύγκρισης με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα.
Οι ιδέες και αρετές που προβάλλονται μέσα από το κείμενο θεωρούνται ενοχλητικές
για την σημερινή "καθεστηκυία τάξη".
Για τον λόγο αυτόν αμφισβητούνται αξίες όπως:
ιστορική και γενετική ΣΥΝΕΧΕΙΑ με τους προγόνους,
ΧΡΕΟΣ απότισης τιμών και μνήμης στους προγόνους,
ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ, ΑΡΕΤΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΗΡΩΙΣΜΟΣ,
ηγεμονική ΔΥΝΑΜΗ, εδαφική ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ,
ΙΣΟΤΗΤΑ έναντι των νόμων, προσωπική ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ του εμπορίου,
ΕΥΗΜΕΡΙΑ πόλεως, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ πολιτών.
--------------------------------------------------------------------------------------
Αποσπάσματα που "ενοχλούν":
- "Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον" (Θα ξεκινήσω πρώτα από τους προγόνους μας.)
- Σ΄ αυτούς, λοιπόν, τους προγόνους είναι δίκαιον και πρέπον να αποδώσουμε την τιμή αυτής της μνήμης.
- διότι αυτοί οι πρόγονοι ζώντας στην χώρα τούτη, οι ίδιοι πάντα, η μία γενιά ύστερα από τη άλλη…
- … χάριν στην ανδρεία τους, μας παρέδωσαν την χώρα αυτήν ελεύθερη έως σήμερα.
- Οι πρόγονοι λοιπόν είναι αξιέπαινοι, αλλά ακόμα περισσότερο οι πατέρες.
Γιατί σε αυτά που κληρονόμησαν, απέκτησαν και την ηγεμονία.
- Εμείς οι τωρινοί αυξήσαμε την δύναμη της ηγεμονίας αυτής,
και ετοιμάσαμε την πόλη να έχει απόλυτη αυτάρκεια,
τόσο για πόλεμο όσο και για ειρήνη.
- Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στους νόμους, για τις ιδιωτικές τους διαφορές.
Στα δημόσια αξιώματα, όμως, προτιμάται κάποιος για την προσωπική του ικανότητα.
Ούτε επειδή κάποιος είναι φτωχός, και ενώ μπορεί να κάνει κάτι καλό στην πατρίδα του,
εμποδίζεται από την ασήμαντη κοινωνική του θέση.
- Αυτόν που δεν λαμβάνει μέρος στα κοινά τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο αλλά ἀχρηστο
- Η πόλη μας έχει όλα τα αγαθά
- Στόχος του καλού ηγέτη είναι η ευημερία της πόλεως και η ευδαιμονία των πολιτών
- Και έχουμε πολίτευμα που δεν μιμείται τους νόμους των άλλων.
- Και ονομάζεται δημοκρατία όχι επειδή η εξουσία βρίσκεται στα χέρια ολίγων, αλλά στα χέρια των πολλών.
- Και υπακούμε στους άρχοντες και τους νόμους,
ιδιαιτέρως σε εκείνους τους νόμους που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων.
Αλλά και στους άλλους τους νόμους, τους άγραφους, που φέρουν καταισχύνη στους παραβάτες τους.
Η συνέχεια στο βίντεο :
Ποιός φοβάται τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη; - Δήμητρα Λιάτσα
https://www.youtube.com/watch?v=JcvAM7cxLEo
--------------------------------------------------------------------------------------
Πρωτότυπο και Mετάφραση «Επιταφίου» Περικλέους- Θουκυδίδη, κεφάλαια 35-45
https://liagkasouka.com/2008/12/04/metafrasiepitafios/
ΥΣ.
ΜΟΝΟ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ..........
.
Δευτέρα, 27 Μαΐου 2019
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκλογές στην αρχαία Ελλάδα
Το Εκλέγειν και το Εκλέγεσθαι
Σεβόμαστε τοὺς ἄρχοντες, πειθαρχοῦμε στοὺς νόμους, καί, μάλιστα, σὲ ὅσους ἔχουν γίνει γιὰ νὰ προστατεύουν τοὺς ἀδυνάτους καὶ ὅσους πού, ἄν καὶ ἄγραφοι, εἶναι ντροπὴ νὰ τοὺς παραβαίνει κανείς.
»Αὐτά εἶναι, μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα, ποὺ κάνουν θαυμαστὴ τὴν πόλη μας. Ἀγαποῦμε τὸ ὡραῖο, ἀλλά μένομε ἁπλοὶ καὶ φιλοσοφοῦμε χωρὶς νὰ εἴμαστε νωθροί. Τὸν πλοῦτο μας τὸν ἔχομε γιὰ νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε σὲ ἔργα καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὸν καυχιόμαστε. Δὲν θεωροῦμε ντροπὴ τὴ φτώχεια. Ντροπὴ εἶναι νὰ μὴν τὴν ὰποφεύγη κανεὶς δουλεύοντας. Οἵ ἴδιοι, ἐμεῖς, φροντίζομε καὶ τὶς ἰδιωτικὲς μας ὑποθέσεις καὶ τὰ δημόσια πράγματα κ' ὲνῶ ὁ καθένας μας φροντίζει τὶς δουλειές του, τοῦτο δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ κατέχωμε καὶ τὰ πολιτικά.
Μόνο ἐμεῖς θεωροῦμε πὼς εἶναι ὄχι μόνον ἀδιάφορος, ἀλλὰ καὶ ἄχρηστος ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται στὰ πολιτικά. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κρίνομε κι ἀποφασίζομε γιὰ τὰ ζητήματά μας καὶ θεωροῦμε πὼς ὁ λόγος δὲν βλάφτει τὸ ἔργο. Ἀντίθετα, πιστεύομε πὼς βλαβερὸ εἶναι τὸ νὰ ἀποφασίζη κανεὶς χωρὶς νὰ ἔχει φωτιστῆ. Διαφέρομε ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ σὲ τοῦτο. Εἴμαστε τολμηροί, κι ὅμως ζυγίζομε καλὰ τὴν κάθε ἐπιχείρησή μας, ἐνῶ τοὺς ἄλλους ἡ ἄγνοια τοὺς κάνει θρασεῖς κ' ἡ γνῶση ἀναποφάσιστους.
Επιτάφιος λόγος Περικλέους ( 5 )
https://homeristes.blogspot.com/2019/05/blog-post_27.html
.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς εκλέγανε οι Αθηναίοι τους άρχοντες τους
.
Καθώς βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, θα ήταν ίσως σκόπιμο να δούμε πώς δούλευε η αρχαία δημοκρατία και κυρίως πως εκλέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τους άρχοντές τους.
Αναγκαστικά θα περιοριστούμε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, όχι από κανένα «ξενοκαρφίτικο» μένος, αλλά γιατί γι΄ αυτήν έχουμε τις περισσότερες και εγκυρότερες πληροφορίες, όπως τις διαβάζουμε στο έργο του Αριστοτέλη “Αθηναίων Πολιτεία”. Ο Αριστοτέλης μελέτησε σε βάθος το αθηναϊκό καθεστώς, άνκαι όχι χωρίς προκατάληψη, (γιατί πως να το κάνουμε, μαθητής του ολιγαρχικού Πλάτωνα και δάσκαλος βασιλιά ήταν ο Σταγειρίτης) και μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες.
Η αθηναϊκή δημοκρατία έφτασε στον κολοφώνα της στα μέσα του 5ου αιώνα και η ακμή αυτή κράτησε τριάντα περίπου χρόνια, περίοδος που έμεινε στην ιστορία σαν ο χρυσός αιώνας του Περικλή. Ομως το πολίτευμα με τους ξεχωριστούς θεσμούς του υπήρχε ήδη σαράντα χρόνια πριν από τον Περικλή και θα επιβίωνε ως την εποχή των Μακεδόνων, διακόσια χρόνια αργότερα. Εζησε δηλαδή σχεδόν τρεις αιώνες, όσο καμμιά άλλη σύγχρονη ή αρχαία δημοκρατία. Τη μεγάλη αντοχή στο χρόνο της αθηναϊκής δημοκρατίας την αποδίδουν οι μελετητές όχι μόνοστους σωστούς θεσμούς αλλά και στη μεγάλη προσαρμοστικότητα και εξελικτικότητά τους. Οι θεσμοί γεννήθηκαν από τις ανάγκες της ζωής και γιαυτό προσαρμόζονταν εύκολα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Δεν υπήρξαν εγκεφαλικά δημιουργήματα κάποιας σοφής κεφαλής, έστω κι αν αυτή ανήκε στο Σόλωνα.
Η προσαρμοστικότητα των θεσμών φαίνεται από την εξέλιξη του θεσμού του βασιλιά. Σε πλήρη δημοκρατία, τον καιρό του Περικλή, κληρωνόταν κάθε χρόνο ο άρχων βασιλεύς, μακρυνός απόηχος των μυκηναίων ανάκτων, που τελευταίος τους υπήρξε ο Κόδρος. Ο θεσμός δεν καταργήθηκε. Εξελίχτηκε σε ένα ανώδυνο για τη δημοκρατία αξίωμα με θρησκευτικές τελετουργικές αρμοδιότητες.
Μπορεί να θεωρείται ο Κλεισθένης ιδρυτής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, βασίστηκε όμως στη νομοθεσία που θέσπισε ο Σόλων, που είναι χωρίς αμφιβολία ο πατέρας της δημοκρατίας. Οταν ο Σόλων συνέταξε τους νόμους του δεν είχε και πολλές αυταπάτες για την αποτελεσματικότητα τους. “Ο νόμος” έλεγε “μοιάζει με τον ιστό της αράχνης. Τα μικρά και τα αδύνατα πιάνονται σ’αυτόν, ενώ τα ισχυρά τον σχίζουν και περνούν”. Ακόμα ένα δείγμα ευθύτητας και παρρησίας, που χαρακτήριζαν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Η δημοκρατία που καθιέρωσε ο Κλεισθένης, μετά την εκδίωξη των Πεισιστρατιδών, ήταν σχετικά πλουτοκρατικό και ολογαρχικό σύστημα, είχε όμως σωστούς και εξελίξιμους θεσμούς και με τις μεταρρυθμίσεις που έκαναν ο Ευβουλος, ο Εφιάλτης και ο Περικλής, μεταμορφώθηκε σε πραγματικά «λαοκρατικό» καθεστώς.
Το πολίτευμα λοιπόν της αρχαίας Αθήνας όπως διαμορφώθηκε μετά τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη, του Εφιάλτη και του Περικλή, ήταν η άμεση δημοκρατία. Η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η λαϊκή συνέλευση όλων των αθηναίων πολιτών από 20 χρονών και πάνω, μετά το 462 πΧ είχε συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες και τις ασκούσε με τα διάφορα όργανα, που αυτή όριζε ή έλεγχε.
.
Τέλος η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν υπερβολικά τοπικιστική. Μολονότι της δόθηκε η ευκαιρία να συνενώσει σε μια πολιτική ενότητα το σύνολο σχεδόν της Ελλάδας, δεν είχε την διορατικότητα, την ευρύτητα του πνεύματος και την οργανωτική ικανότητα να το κάνει, αρετές που αργότερα μόνο η Ρώμη επέδειξε. Ακόμα και οι ξένοι που είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα και που στο τέλος του 5ου αιώνα αποτελούσαν σχεδόν τους μισούς κατοίκους του Αστεως, δεν απόχτησαν ποτέ δικαιώματα αθηναίου πολίτη.
Αυτά τα σοβαρά μειονεκτήματα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας την οδήγησαν σε αδιέξοδα και προκάλεσαν την παρακμή της. Παρ’όλα αυτά ήταν το πιο γόνιμο σε θεσμούς και ιδέες, (που γνώρισαν παγκόσμια ακτινοβολία και έχουν διαχρονική ισχύ), πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς της ιστορίας.
.
Γράφει ο Δημ. Γερμιώτης
http://www.sarantakos.com/arx/arx_ekloges34.html