Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες, κι Όχι Εθνικός Στρατός: ο Μόνος Τρόπος Άμυνας ενάντια σε Λαθρομετανάστες και Υβριδικούς Πολέμους

γράφει ο Νίκος Μπαϋρακτάρης (Οι Ρωμιοί της Ανατολής)

Σχόλιο Διόδοτου: Έχουμε ξαναδημοσιεύσει κείμενο του κου Μπαϋρακτάρη, ο οποίος διαμένει κάπου στην ανατολική Αφρική. Και έχουμε πει ότι είναι ιδιόρρυθμος, αιρετικός, σε εξοργίζει σε πολλά σημεία, λες κι είναι πρακτοράκι. Όπως για παράδειγμα στο παρόν κείμενο, μόλις δει κάποιος ότι αποκαλεί Β.Μακεδονία το γυφτοσκοπιανό κρατίδιο, ή να λέει ότι η πλειοψηφία των Σύριων είναι αντίθετη με τον Άσσαντ, τού έρχεται να το παρατήσει το άρθρο (και να σκυλοβρίσει κι εμένα, ως αποτέλεσμα.. 🙂). Όμως όχι, προτείνω να το πάτε μέχρι τέλους, γιατί λέει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ! Όσο για το γενικό του μοτο, δεν θα έλεγα ότι προωθεί ιδέες από Κιτσίκη μεριά. Μάλλον Σκουρτέλη θυμίζει, επιμένοντας πως οι Έλληνες σήμερα έχουν σύνδεση μόνο με το βυζαντινό τους παρελθόν, κι όχι με την αρχαιότητα. 

Πολλοί ζητούν από την κυβέρνηση να “πάρει μέτρα” ενάντια στην εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών που βουλιάζουν την Ελλάδα στο απόλυτο χάος το οποίο είναι μόνο το προοίμιο του ανορθόδοξου, μαύρου, υβριδικού πολέμου που από καιρό υφίσταται η χώρα και μάλιστα χωρίς καν να το συνειδητοποιεί.

Α. Επιχειρήσεις Αποπροσανατολισμού

Ανάμεσα σε όσους μιλάνε δημόσια υπάρχουν και αδαείς, άσχετοι, ανίδεοι που παριστάνουν τους ειδικούς γεωπολιτικούς αναλυτές και εγκάθετοι εχθρικών δυνάμεων που αναλαμβάνοντας ένα πρακτορικό ρόλο – κάτι που μπορεί είτε να το ξέρουν οι ίδιοι είτε να μην το ξέρουν καν – αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Αυτοί είναι εύκολο να εντοπισθούν: στρέφουν τον κόσμο προς τα εκεί από όπου δεν πρόκειται να έρθει λύση ή προς τα εκεί όπου μπορεί να εκτονωθεί το συναίσθημα των ακροατών / αναγνωστών κι έτσι να αδρανοποιηθούν συναισθηματικά και ψυχολογικά.

 

Μια τυπική περίπτωση στροφής προς τα εκεί από όπου δεν πρόκειται να έρθει λύση είναι οι αναφορές σε “ευρωπαϊκά σύνορα” (κάτι που ντε φάκτο δεν υπάρχει), σε “βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση” (κάτι που είναι αναποτελεσματικό εξεπίτηδες), σε “συνεργασία με τους συμμάχους μας, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ” (κάτι που είναι ολότελα ψέμμα).

 

Είναι από ηλίθιο έως εγκληματικό κι εθνοκτονικό να περιμένει κανείς βοήθεια από δυνάμεις, κράτη, ενώσεις ή συμμαχίες κρατών, και διεθνείς οργανισμούς (ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και … ΟΗΕ!) που ελέγχονται από αυτούς που προξενούν το πρόβλημα. Οι κύκλοι που ελέγχουν την Δύση θέλουν να στήσουν μια τεράστια επιχείρηση ανάμειξης μαζών και εθνών, πληθυσμών με χαμένη ταυτότητα, ξεχασμένες παραδόσεις και παραμορφωμένες πίστεις και ομάδων με ριζοσπαστικοποιημένες θέσεις, ιδεολογικοποιημένες θρησκείες, και μάχιμη διάθεση αυτοθυσίας, ώστε να προξενήσουν ένα εύθετο μέλλον πολλών δεκαετιών γεμάτων από πολέμους κι εξεγέρσεις. Αυτοί οι κύκλοι θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα, όχι επειδή την μισούν αλλά επειδή θέλουν να καταστρέψουν την Δυτική Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική σε πρώτη φάση. Δεν θα αφήσουν καμμιά αρχή της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στην Ελλάδα – εκτός από μια κατατραπακιά που θα στείλει την χώρα ακόμη πιο κάτω. Κι αντίστοιχα έρχονται για Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία, κοκ.

 

Μια τυπική περίπτωση στροφής προς τα εκεί όπου μπορεί να εκτονωθεί το συναίσθημα των ακροατών / αναγνωστών κι έτσι να αδρανοποιηθούν συναισθηματικά ψυχολογικά είναι οι κατηγορίες κατά του Ερντογάν, ο καταλογισμός ευθυνών για το λαθρομεταναστευτικό στην Τουρκία, η υποδαύλιση μίσους κατά των Τούρκων, και η καλλιέργεια κλίματος στρατιωτικής αναμέτρησης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αποτέλεσμα;

 

Όταν ο κόσμος μισεί, τότε και στραβώνεται, και εκτονώνεται, και αδρανοποιείται. Η Τουρκία είναι στην υπόθεση αυτή πολύ περισσότερο ένα θύμα παρά ένας θύτης. Η Τουρκία παρασύρθηκε τεχνηέντως στην δίνη της Συρίας, φορτώθηκε με καταστάσεις που ντε φάκτο είναι αχρείαστες στην οποιαδήποτε χώρα, κι εκτέθηκε σε επικίνδυνους τριγμούς. Η αλήθεια είναι ότι το στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας προσπαθεί με αρκετή επιτυχία να αντιδράσει, να φέρει την κατάσταση υπό έλεγχο, και ακόμη να εκμεταλλευτεί την τρομερή αυτή κρίση. Δυνητικά κάθε πρόβλημα είναι μια ευκαιρία.

 

Είναι λοιπόν παράλογο να μισούμε στην Τουρκία ό,τι δεν μπορούμε να επιτύχουμε στην Ελλάδα ως κράτος. Πριν από όλα, πάνω από όλα, και πέρα από όλα,υπάρχει μια απόλυτη αλήθεια για την Ελλάδα – και αυτήν την είπε ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμύνης, ναύαρχος Ε. Αποστολάκης: “είμαστε εντελώς μόνοι”.

 

Στην περίπτωση αυτή, η όποια επιβίωση κρίνεται από δύο βασικούς παράγοντες:

 

α. σωστή εκτίμηση της κατάστασης, και

 

β. σωστή και έγκαιρη λήψη των αναγκαίων μέτρων.

 

Αυτά εμπράκτως ξέρουμε σήμερα στην Ελλάδα ότι το κράτος, η κυβέρνηση, και ο στρατός δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας. Αν θα μπορούσαν, θα τα καταφέρναν, αλλά όλοι ξέρουμε ότι τα χρόνια περνάνε, οι λαθρομετανάστες κατακλύζουν την Ελλάδα, οι αξιόμαχοι κι εμπειροπόλεμοι ισλαμιστές στην Ελλάδα αριθμούν ήδη πολλές δεκάδες χιλιάδων, όπλα μπαίνουν λαθραία από παντού, κι οι κυβερνήσεις είναι ντε φάκτο ανίκανες να κάνουν το ο,τιδήποτε.

 

Στην περίπτωση αυτή, η μόνη δυνατότητα αντιμετώπισης της κατάστασης αρμόζει σε μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία – ή μάλλον σε 3-4 τέτοιες εταιρείες. Αυτά όλα και πολύ περισσότερα είχα δει ήδη πριν από ενάμιση χρόνο, όταν απαντώντας σε κάποιον σχολιαστή ενός βίντεο ανεβασμένου στο ΥΤ έγραψα μια αρκετά πρόχειρη απάντηση την οποία στην συνέχεια ανάρτησα στο μπλογκ με τον εξής τίτλο:

 

Για να σωθεί η Ελλάδα, καταργείστε τον Στρατό! Χρειαζόμαστε Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες και Μισθοφορικό Στρατό εκπαιδευμένο για Μη Συμβατικό Πόλεμο!

 

22/4/2018

 

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2018/04/22/για-να-σωθεί-η-ελλάδα-καταργείστε-τον-σ/comment-page-1/#comment-1898

Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα κείμενά μου. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο κόσμος ανησυχεί και ότι ελάχιστοι στην Ελλάδα έχουν αναφερθεί στην συγκεκριμένη αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Οφείλω να σημειώσω πάντως ότι, επειδή το κείμενο εκείνο γράφηκε απλά και μόνον ως απάντηση σε σχόλιο κάτω από ένα βίντεο, σε καμμιά περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα πλήρως επεξηγημένο θέμα. Κάθε άλλο! Είναι απλώς μια πρώτη αναφορά.

Πρόσφατα ένας αναγνώστης μου έκανε μερικές ερωτήσεις υπό μορφή σχολίου στο κείμενο αυτό για το οποίο παρέθεσα τον σύνδεσμο. Ό,τι ακολουθεί είναι η αναδημοσίευση του σχολίου με τις ερωτήσεις και η απάντησή μου. Ούτε και η σημερινή απάντησή μου αποτελεί μια σύντομη, εμπεριστατωμένη και πολύπλευρη περιγραφή του θέματος. Αλλά θα προσπαθήσω να δώσω καλύτερα από όσο στην προηγούμενη ανάρτησή μου τον παγκόσμιο περίγυρο, τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα, και τι σημαίνει ή τι μπορεί να κάνει μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία.

 

——- Σχόλιο στο προηγούμενο κείμενό μου ———-

 

Ωραία αυτά που λές. Αλλά 1) ποιός θα πληρώνει αυτόν τον στρατό; 2) Εάν δεν πολεμήσεις υπέρ βωμών και εστιών καμμιά μάχη δεν κερδίζεται. 3) ολοι αυτοί που έχουν μισθοφορικό στρατό, θα διαλυθούν. Ήδη είναι υπό διάλυση.

 

——————– Απάντησή μου στο σχάλιο ———————————-

 

Φίλε μου, το σύντομο σχόλιο και οι τρεις ερωτήσεις σου επιδέχονται δύο τύπους απαντήσεων – ένα κάπως σύντομο κι ένα πιο μακροσκελή. Ο πρώτος τύπος έχει ως εξής κατά τα τρία σημεία των ερωτήσεών σου:

 

1) Φυσικά τον ιδιωτικό στρατό, θα τον πληρώνει η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία.

 

 

Β. Δεν υπάρχουν σήμερα ‘Πόλεμοι υπέρ Βωμών και Εστιών’

 

2) Κανένας δεν πολεμάει σήμερα υπέρ βωμών και εστιών, και κανένας δεν κερδίζει έτσι μάχες σήμερα. Μην γίνεσαι ισλαμιστής που μεταφέρει τα χρόνια του Μωάμεθ στη σημερινή εποχή για να πει … τι πρέπει να γίνει! Και συ, μην μεταφέρεις το 1940, ή το 1912-1922, ή το 1896 στο σήμερα, για να πεις … τι πρέπει να γίνει! Η κάθε εποχή έχει τα δικά της μέτρα.

Πολέμησε μήπως η Γεωργία εναντίον της Ρωσσίας το 2008 υπέρ βωμών και εστιών; Πολέμησε για να κρατήσει την Αμπχαζία και την Νότια Οσσετία υπό έλεγχο – άλλα έθνη. Κι αν δεχθούμε ότι ήταν ένας πόλεμος υπέρ βωμών και εστιών, η Γεωργία έχασε.

Και ο Αλί Αμπντάλαχ Σάλεχ της Υεμένης κι ο Καντάφι έχασαν το 2011, αν δεχθούμε ότι πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών – γιατί στην ουσία πολέμησαν για τα όσα είχαν οι ίδιοι θησαυρίσει.

 

Και ο Σαντάμ Χουσεΰν έχασε.

 

Και ο Άσαντ έχασε και θα ήταν νεκρός, αν δεν τον έσωζαν οι Ρώσσοι που και βέβαια δεν πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών στην Συρία. Όλο αυτό βέβαια ισχύει, αν δεχθούμε ότι τον Άσαντ τον υποστήριζαν οι περισσότεροι Σύριοι το 2011 – το οποίο είναι ψευδέστατο επειδή, με γνωστή την διάρθρωση του κράτους της Συρίας, ξέρουμε ότι η πλειοψηφία των Σύριων ήταν εναντίον του.

 

Και ο Μιλόσεβιτς έχασε τον πόλεμο στην δεκαετία του 1990, αν βέβαια δεχθούμε ότι οι ‘βωμοί’ και οι ‘εστίες’ των Σέρβων βρίσκονταν στην …. Σλοβενία, την Κροατία, την Βοσνία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο, και την Βόρεια Μακεδονία.

 

Αν αναφερθούμε στην δεκαετία του 1980, εκεί μπορούμε να δούμε μερικούς πολέμους του τύπου ‘υπέρ βωμών και εστιών’, όπως για παράδειγμα τον πόλεμο Ιράν – Ιράκ, όπου οι Ιρανοί αντιστάθηκαν επιτυχώς, και τον πόλεμο Αγγλίας – Αργεντινής για τις Μαλβίνες / Φώλκλαντ, όπου οι Άγγλοι ανακατέλαβαν ένα νησί κοντά στην Αργεντινή που ήταν κατοικημένο από Άγγλους.

 

Αλλά πόσοι Πακιστανοί, Ασιάτες κι Αφρικανοί κατοικούσαν το 1982 στην Αγγλία; Και πόσοι μένουν σήμερα στο Λονδονιστάν;

 

Έτσι λοιπόν πρέπει να καταλάβεις ότι, μπορεί να μεσολαβούν μόνον 40 χρόνια από τότε, αλλά είναι σαν να έχουν περάσει δυο αιώνες. Από αρκετές απόψεις, ο μέσος Έλληνας το 1980 ήταν πιο κοντά στον μέσο Έλληνα των χρόνων του Καποδίστρια παρά στον σημερινό!

Ποιος είχε κομπιούτερ στην Ελλάδα του 1980; Δεν κάνω λόγο για λαπτοπ, ταμπλέτα, κινητό ή έξυπνο κινητό. Δεν μιλάω για virtual reality! Δεν αναφέρω το Ιντερνέτ!

Ποιος θα είχε διανοηθεί στην Ελλάδα του 1980 ότι μπορούν να παντρευτούν με δημόσιο ‘πιστοποιητικό’ δυο ομοφυλόφιλοι, ή δυο λεσβίες, ή δυο τραβεστί;

Ποιος θα είχε διανοηθεί στην Ελλάδα του 1980 ότι μπορεί ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων να υιοθετήσει το παιδί κάποιου άλλου;

 

Να γιατί όντως ο μέσος Έλληνας του 1980 είναι πιο κοντά στο 1830 παρά στο 2019!

 

Όντως, το 1974 θα πολεμούσαμε υπέρ βωμών και εστιών. Ήμουν 18 ετών τότε και θυμάμαι πολύ καλά τι γινόταν εκείνες τις μέρες – 20-23 Ιουλίου. Αλλά, όπως ξέρεις πολύ καλά, δεν μας άφησαν να πολεμήσουμε.

 

Γιατί λοιπόν πιστεύεις ότι εκείνοι, οι οποίοι δεν μας άφησαν να πολεμήσουμε υπέρ βωμών και εστιών το 1974 (οι οποίοι ήταν εκείνοι που κυβερνούσαν τον κόσμο τότε και είναι και αυτοί που κυβερνάνε τον κόσμο σήμερα), θα μας αφήσουν να κάνουμε κάτι τέτοιο εφέτος;

 

Η αλήθεια είναι ότι εκείνοι δεν μας επιτρέπουν και μεις δεν μπορούμε. Γιατί εμείς δεν μπορούμε; Αυτό είναι πολύ απλό!

Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε υπέρ βωμών και εστιών διότι δεν έχουμε βωμούς και εστίες. Αυτή είναι η πολύ πικρή αλήθεια, κι αν δεν την δεις κατάματα, είσαι εξω-πραγματικός και θα αυτοκαταστραφείς άδικα.

 

Βωμοί είναι η Αγία Τράπεζα της κάθε εκκλησίας και εστίες είναι οι οικογένειες.

 

Δεν έχουν βωμούς οι άθεοι.

Δεν έχουν βωμούς όσοι δεν θέλουν να γίνονται διακρίσεις στα σχολεία εναντίον των παιδιών των αθέων.

Δεν έχουν βωμούς οι κομμουνιστές και οι αριστεροί.

Δεν έχουν βωμούς οι κλέφτες και οι εγκληματίες δημόσιοι υπάλληλοι που αποτελούν το σαράκι που τρώει τις σάρκες του έθνους. Τεμπελιάζουν και θέλουν οι άλλοι να τους πληρώνουν. Ο βωμός του θεού τους είναι αυτός του Μαμμωνά.

Δεν έχουν βωμούς οι διεφθαρμένοι κομματικοί, πολιτικοί και κυβερνητικοί παράγοντες.

Δεν έχουν βωμούς οι τραβεστί, οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι, κι οι ναρκομανείς.

 

Επίσης, δεν έχουν εστίες όσες ‘γυναίκες’ θεωρούν δικαίωμά τους τις προγαμιαίες και τις εξωγαμιαίες σχέσεις.

Ούτε οι ψευτο-γάμοι (κάθε πολιτικός γάμος είναι ψεύτικος) φτειάχνουν ‘εστίες’.

Ούτε ο άτιμος άντρας που παντρεύεται μια διακορευμένη γυναίκα έχει ‘εστία’: το σπίτι του είναι κατά κυριολεξία ένα πορνείο.

 

Οπότε, ναι! Ίσως ένα 15-20%των σημερινών Ελλήνων να πολεμούσε υπέρ βωμών και εστιών. Αλλά όπως εύκολα καταλαβαίνεις αυτό δεν αρκεί. Ακόμη χειρότερα, αυτό δεν θα αφεθεί να γίνει. Τοποτηρητές υπάρχουν γι’ αυτό και λέγονται ‘εκλεγμένες κυβερνήσεις’!

 

3) Τέλος, καμμιά μισθοφορική εταιρεία δεν πηγαίνει προς διάλυση και, αντίθετα από όσα λες, οι ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες αυξάνονται σε όλο τον κόσμο. Αριθμητικά περισσότεροι Ρώσσοι στην Συρία ανήκουν σε ρωσσικές ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες (δηλαδή εργάζονται γι’ αυτές) παρά στον τακτικό στρατό της χώρας. Σχετικά:

 

https://ru.wikipedia.org/wiki/Частная_военная_компания

https://www.operationmilitarykids.org/the-ultimate-guide-to-becoming-a-private-military-contractor/

https://www.securitydegreehub.com/most-powerful-private-security-companies-in-the-world/

https://en.wikipedia.org/wiki/Private_military_company

 

Έτσι ολοκληρώνω τον κάπως πιο σύντομο τύπο απάντησης, και στην συνέχεια θα προχωρήσω στον πιο μακροσκελή τύπο. Εδώ θα διακρίνω δύο τμήματα: ένα αρνητικό και ένα θετικό. Το πρώτο τμήμα αναφέρεται στον αρνητικό περίγυρο στον οποίο ζούμε και τον οποίο, αν δεν καταλάβουμε σωστά, είμαστε χαμένοι από χέρι κι από πόδι. Το δεύτερο τμήμα αφορά το τι θετικό μπορεί να επιφέρει, και πως, μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία.

 

 

Γ. Ο Αρνητικός Διεθνής Περίγυρος κι η Επερχόμενη Κατάργηση των Εθνών – Κρατών

Αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο δεν έχουν καμμιά ιδεοληψία και δεν πιστεύουν σε καμμιά ιδεολογία. Απλά πληρώνουν τιποτένια ανθρωπάκια όπως ο Μοντεσκιέ, ο Ρουσώ, ο Μαρξ, ο Μπακούνιν, ο Καμύ, ο Κέυνς, κα για να συνθέτουν ιδεολογίες και θεωρίες που είναι όλες ψέμματα και με τις οποίες ολότελα αποβλακώνονται και εύκολα χειραγωγούνται οι μάζες. Και πληρώνουν επίσης και άλλα τιποτένια ανθρωπάκια, όπως ο Ναπολέων, ο Ροβεσπιέρος, ο Ντισραέλι, ο Κλεμανσώ, ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Χίτλερ, ο Τσώρτσιλ, κα για να κυβερνάνε τις ήδη αποβλακωμένες μάζες.

Αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο δεν έχουν κανένα οικονομικό συμφέρον, απλώς χρησιμοποιούν το χρήμα ως μέσον για την υλοποίηση των στόχων τους. Κι από πάνω αποβλακώνουν τον κόσμο κάνοντάς τον να νομίζει ότι αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο νοιάζονται να τον κυβερνούν λόγω των οικονομικών τους συμφερόντων. Έτσι, ο κόσμος όλος αποπροσανατολίζεται.

 

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο προσπαθούν να επιβάλλουν μυστι(κιστι)κές πίστεις και αντιλήψεις περί του Θείου τις οποίες κρύβουν στα μυστικά ιδρύματά τους (ιησουΐτες, μασώνοι, σιωνιστές). Γι’ αυτό ενδιαφέρονται για μια παγκόσμια κυριαρχία που αλλοιώς την βλέπουν οι μεν κι αλλοιώς την επιδιώκουν οι δε.

Αυτό που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση είναι λοιπόν μια απόπειρα διαφορετικών πανισχύρων κύκλων, οι οποίοι μέσα στον πόλεμό τους εναντίον αλλήλων προσπαθούν να υλοποιήσουν προς διαφορετική κατεύθυνση και συχνά μάλιστα χρησιμοποιώντας τα σχέδια των αντιπάλων ή στρέφοντάς τα εναντίον τους (to turn the tables). Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα σε διεθνές επίπεδο εξαρτώνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από αυτές τις προσπάθειες. Όλα είναι χειραγωγημένα και προσχεδιασμένα και δεν υπάρχει καμμιά από τις όποιες ψευτο-δικαιολογίες κι επεξηγήσεις που τα όργανα των πανισχύρων κύκλων λανσάρουν σε πολιτικό, ακαδημαϊκό ή δημοσιογραφικό επίπεδο.

 

Έτσι, είναι ψέμμα ότι άνθρωποι μετακινούνται από την αλλαγή του κλίματος, από πολέμους, εμφυλίους, καταπιεστικά καθεστώτα, οκονομική ανέχεια και προβλήματα, φυσικές καταστροφές, ή απλώς την διάθεση να βρουν ένα οικονομικώς καλύτερο ‘αύριο’.

 

Η αλήθεια είναι ότι μόνον κάποιοι άνθρωποι μετακινούνται για τους παραπάνω λόγους. Αλλά αυτοί δεν αποτελούν σημαντικό αριθμό για τα παγκόσμια ή τα δυτικά ευρωπαϊκά δεδομένα και ακόμη, στην αρχή, αυτοί οι λίγοι συνήθως δεν έχουν μια κατεύθυνση αλλά πολλές. Για παράδειγμα, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στην Σομαλία το 1991 αρκετοί Σομαλοί έφυγαν, αλλά πήγαν στις εξής χώρες: Υεμένη, Πακιστάν, Ινδία, Εμιράτα, Κένυα, Τανζανία, Ουγκάντα, Ρουάντα, Μπουρούντι, Νοτιοαφρικανική Ένωση, Αίγυπτος, Σουδάν, Σαουδική Αραβία, και Αγγλία. Αλλά μεταγενέστερα, άρχισε να υποδαυλίζεται η ‘καλύτερη ζωή’ σε ΗΠΑ, Αγγλία, Καναδά, Αυστραλία και λιγώτερο Γαλλία, κι έτσι σήμερα οι Σομαλοί στρέφονται βασικά σε 2-3 χώρες κι έτσι, μαζί με όλους τους άλλους, δημιουργούν το πρόβλημα που ξέρεις.

 

Με άλλα λόγια, πάνω σε μια περιορισμένη και μάλλον φυσιολογική κατάσταση, εξασκείται χειραγώγηση που και αυξάνει τους αριθμούς και δίνει την κατεύθυνση. Έτσι, η αρχική κατάσταση γίνεται ‘πρόβλημα’ τεραστίων διαστάσεων – και αυτές είναι ολότελα ανεξέλεγκτες από κράτη. Τα κράτη δεν έχουν καν φτειαχθεί για να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Είναι απλά πράγματα: ένα πιάτο από πορσελάνη έχει φτειαχθεί για να βάζεις πάνω του μια ποσότητα μισού κιλού φαγητό και να τρως. Αν εσύ βάλεις πάνω σε ένα πιάτο μια σιδερένια στήλη διαμέτρου όσης και το πιάτο και βάρους 50 κιλών, το πιάτο θα σπάσει, κι αυτό είναι όλο.

 

 

Είναι εντελώς ψέμμα ότι υπάρχει οικονομική κρίση. Από κάθε άποψη. Και ως προς όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος έχει εμπλακεί σε μια παρασκευασμένη ψευτο-κρίση της οποίας η κορύφωση θα οδηγήσει στο ‘συμπέρασμα’ ότι όλος ο κόσμος δεν μπορεί παρά να είναι μια χώρα. Αυτό δεν θα γίνει δυνατό, διότι αρκετές χώρες θα μείνουν εκτός (μεγάλες χώρες εννοώ), αλλά και προσπάθειες γίνονται για ανατροπές καθεστώτων, και απάτες προτείνονται για να πιασθούν οι άλλοι κορόιδο, και επί μέρους αναπροσαρμογές των αρχικών σχεδίων παγκοσμιοποίησης συμβαίνουν.

 

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα ψεύτικης οικονομικής κρίσης, θα σου αναφέρω το πόσο σιτάρι εισάγει η Αίγυπτος, η οποία λόγω σημαντικών αρδευτικών έργων ήδη αποπερατωμένων και οφειλομένων στο Μεγάλο Φράγμα του Ασουάν (αλλά μη διαθεσίμων προς λειτουργία), θα μπορούσε να γίνει σημαντική εξαγωγική χώρα στο σιτάρι. Ακόμη περισσότερο, Αίγυπτος και Σουδάν μαζί, με την κατάλληλη πολιτική και λίγη δουλειά για 3-4 χρόνια θα μπορούσαν να καλύψουν όλες τις ανάγκες της Αφρικής και της Ινδίας σε αγροτικά προϊόντα. Αλλά αυτό εμποδίζεται αδιαλείπτως και για δεκαετίες. Πως; Με τρομερές απειλές κι άγριους εκβιασμούς Αμερικανών, Άγγλων και Γάλλων διπλωματών στις έντρομες (ως ασταθείς) ηγεσίες των δύο αυτών χωρών. Τι δουλειά νομίζεις ότι κάνουν οι πρέσβεις κάτι τέτοιων χωρών; Ε   πίσκεψη κι απειλή, συζήτηση κι εκβιασμός.

 

Η παγκοσμιοποίηση όπως την επιθυμούν οι κύκλοι που κυβερνούν τον κόσμο είναι ένα πολύ περίπλοκο θέμα για να περιγράψει κανείς. Πάντως πρέπει όλοι να ξέρουν ότι δεν αποτελεί στόχο μια παγκοσμιοποίηση κατά την οποία μια μέρα όλοι θα ξυπνήσουν και θα πουν: “Τι ωραία! Δεν υπάρχουν σύνορα. Υπάρχει ένα νόμισμα και μια οικονομία. Και συνεχίζουμε να ζούμε”!

 

Δεν θα είναι κάτι το απλό και δεν θα είναι κάτι το καλό. Όλος ο κόσμος θα χωρισθεί σε ζώνες και θα γίνουν τρομερές ανακατατάξεις, μετακινήσεις πληθυσμών, πόλεμοι πολλών τύπων (άλλωστε αυτό είναι ‘υβριδικοί πόλεμοι’: ο κάθε πόλεμος είναι κι ένας άλλος τύπος πολέμου – δεν υπάρχει copy & paste), και προσδιορισμός τεραστίων ζωνών για διαφορετική χρήση. Οι ίδιες οι ΗΠΑ έχουν προετοιμασθεί ήδη για τα νέα σύνορα που θα σχηματισθούν μέσα στην επικράτειά τους – αυτές τις ζώνες διαφορετικής χρήσης και δραστηριότητας.

 

 

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο παίζουν μερικοί γνωστοί παράγοντες. Επιχειρούνται ήδη ανάμειξη πληθυσμών, πρόκληση επιδημιών (αυτό είναι κάτι που ελάχιστα αναφέρουν όσοι μιλάνε ενάντια στους λαθρομετανάστες), ηθική διάβρωση και απώλεια εθνικής ταυτότητας με σκοπό την αδρανοποίηση πληθυσμών, αύξηση των διαφορών και των εντάσεων με σκοπό την δημιουργία ζωνών συγκρούσεων εκεί όπου αυτές έχουν προδιαγραφεί με βάση το σχέδιο.

 

Πάνω στην βάση αυτή, ο κάθε ηγέτης και πολιτικός είναι ένα τυχάρπαστο καρυδότσουφλο που στην καλύτερη περίπτωση βρίσκει κάποιον τρόπο να διατηρήσει ή να αυξήσει την δύναμη της χώρας του ή να εκμεταλλευθεί καταστάσεις, ή να επιβιώσει, ή – ακόμη καλύτερα – να συμμαχήσει με μεγάλες δυνάμεις αντίθετες στις χώρες-όργανα των κύκλων παγκοσμιοποίησης. Αυτό έκανε ο Ερντογάν κατ’ εντολήν των παντουρανιστών στρατιωτικών που κατέλαβαν την εξουσία κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος του 2016, σώζοντας κι έτσι καθιστώντας υποχείριο τον Ερντογάν. Ήρθε πολύ πιο κοντά στην Ρωσσία, την Κίνα και το Ιράν. Και έφερε στην συμμαχία και το Κάταρ.

 

Η Ελλάδα θα κέρδιζε, αν σιγά-σιγά έπαιρνε αποστάσεις από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ, και ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση – μέσω μιας αποχώρησης από το ευρώ – και προσέγγιζε την Κίνα, την Ρωσσία, το Ιράν και την Τουρκία. Αλλά αυτό θέλει τολμηρούς, ριψοκίνδυνους, παρορμητικούς ηγέτες κι όχι σκουπίδια τέτοια όπως το σύνολο της πολιτικής ζωής της χώρας. Μόνον η Κίνα και η Ρωσσία μαζί έχουν την ικανότητα να πιέσουν την Τουρκία για κάτι. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αγγλία κι η Γαλλία είτε δεν έχουν την ικανότητα, είτε δεν θέλουν να πιέσουν την Τουρκία αναφορικά με ό,τι μπορεί να θεωρηθεί ως ‘ελληνικό συμφέρον’.

 

Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο στρατηγικό πόκερ και στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε ένας ικανός να το παίξει με πιθανότητες επιτυχίες. Αλλά δυνητικά η χώρα μπορεί να προσφέρει ανταλλάγματα τέτοια που η πίεση της Κίνας και της Ρωσσίας πάνω στην Άγκυρα να είναι αποτελεσματική. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να γίνει παράλληλα με συνεργασία της Ελλάδας με αμερικανικές, γαλλικές, ιταλικές ή ισραηλινές πετρελαϊκές εταιρείες. Αν μάλιστα η Αθήνα έδινε μια ασύλληπτη καρπαζιά στην Λευκωσία και σταματούσαν όλες οι γεωτρήσεις ή – ακόμη καλύτερα –ελληνικός στρατός καταλάμβανε την Νότια Κύπρο, τότε η ελληνοκινεζική ή ελληνορωσσική φιλία θα τιναζόταν στον έβδομο ουρανό. Αλλά όλα αυτά είναι ένα άλλο θέμα, αν και θα βάρυνε πολύ και σε πολλά.

 

 

Δ. Οι Δυτικές Χώρες δεν μπορούν πλέον να πολεμήσουν

 

Μέσα στον γενικώτερο αρνητικό περίγυρο κι ως συνέπεια της φθοροποιού επίδρασής του πάνω στην Ελλάδα επί σειράν δεκαετιών, πολλές πολύ καταστροφικές αλλαγές έχουν επισυμβεί τα τελευταία πενήντα χρόνια. Σ’ αυτό αναφέρθηκα ήδη, αλλά μόνον σε μια διάστασή του. Τώρα πρέπει να επανέλθω για να ολοκληρώσω. Δυστυχώς η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί να διεξαγάγει ένα πόλεμο υπέρ βωμών και εστιών. Και όχι μόνον για το τι έχω προαναφέρει.

 

Ο σημερινός Έλληνας και γενικώτερα ο σημερινός δυτικός άνθρωπος έχουν πάψει από πολύ καιρό να μπορούν να πολεμήσουν με πιθανότητες νίκης. Οι μεγάλες δυτικές χώρες διατηρούν υψηλή τεχνολογία στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς τους, έχουν κάποια επίλεκτα σώματα και ειδικές δυνάμεις, ενδεχομένως πυρηνικά όπλα, κι αυτό είναι όλο. Χώρες όμως όπως ο Καναδάς, η Σουηδία, η Ολλανδία, κλπ δεν μπορούν να διεξαγάγουν πόλεμο. Τους είναι μάλιστα έξω από το μυαλό και την κάθε σκέψη τους. Μερικές χώρες προσπαθούν να είναι μια εξαίρεση, όπως η Ελβετία, η Αυστρία, η Ιαπωνία και η Αυστραλία, αλλά αυτές είναι απλώς σε λιγώτερο κακή κατάσταση – όχι σε εμπειροπόλεμη και πραγματικά μάχιμη κατάσταση.

 

Υπέρ βωμών και εστιών; Αν οι Πολωνοί επιχειρήσουν να σταματήσουν τους Ρώσσους θα κατατσακιστούν, αν δεν επέμβουν με πολλές δυνάμεις άλλες χώρες ή δεν γίνει απειλή πυρηνικών αντιποίνων. Και δεν κάνω καν λόγο για τεράστια ρωσσική υπεροπλία στην μάχη! Μπορεί η Ρωσσία να έχει ασύγκριτη υπεροπλία ως προς την Πολωνία αλλά, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί συμβατικές δυνάμεις όχι μεγαλύτερες από όσες μπορεί να κινητοποιήσει άμεσα η Βαρσοβία, η Πολωνία θα καταληφθεί σε δυο μέρες. Και μιλάω για μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα και για μια παραδοσιακή από αιώνες αντιπαλότητα ανάμεσα στα δύο έθνη (Ρωσσία και Πολωνία) – για να μην κάνω λόγο για έχθρα ή μίσος.

 

Τι έχει συμβεί; Στην ουσία λίγες χώρες μπορούν όντως να διεξαγάγουν πόλεμο σήμερα. Οι δυτικές κοινωνίες έχουν διαλυθεί, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ. Όποιο σημαντικό αξιωματικό μιας αξιόλογης χώρας ή όποιο αξιόπιστο στρατιωτικό αναλυτή κι αν ρωτήσεις, θα πάρεις ως απάντηση ότι σήμερα, το 2019, οι ΗΠΑ δεν μπορούν καν να επαναλάβουν με ακρίβεια την επιχείρηση στρατιωτικής κατάληψης του Ιράκ, την οποία επιτυχώς και με λίγες απώλειες διεκπεραίωσαν το 2003. Θα σου φανεί ίσως περίεργο γιατί το Ισραήλ επιμόνως επιζητεί από τις ΗΠΑ ένα πόλεμο κατά του Ιράν. Ο σκοπός του Ισραήλ είναι να εκθέσει και να εξευτελίσει τις ΗΠΑ. Το Ισραήλ έχει τελείως διαφορετικούς στόχους από το τι νομίζει ο μέσος άνθρωπος (και γι’ αυτό και είναι καταστροφικό να συνεργαστεί η Ελλάδα με το σιωνιστικό κράτος). Τα πυρηνικά του Ιράν είναι απλώς και μόνον μια παγίδα για να εμπλακεί η Ουάσινγκτον.

 

Ο λόγος για τον οποίο οι δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανόμενης της Ελλάδας, δεν μπορούν να διεξαγάγουν πόλεμο σήμερα είναι απλός και ορατός σε όλους. Είναι οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε ή μάλλον μας έκαναν να ζούμε. Οι γονείς μας το 1940 μπορούσαν να πολεμούν. Οι θείοι μας πήγαν στην Κορέα το 1950. Και τα μεγαλύτερα ξαδέρφια μας ήταν έτοιμα να πολεμήσουν στην Κύπρο το 1974 (αλλά τότε κάποιοι άθλιοι στην εξουσία έκριναν ότι … “η Κύπρος κείται μακράν”!!??). Τι μεσολάβησε στην Ελλάδα;

 

Μέσα σε λίγες δεκαετίες, έφθασε στην Ελλάδα η νοοτροπία που είχε ήδη επικρατήσει στην Δυτική Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική “κάνω έρωτα, δεν κάνω πόλεμο”. Για να ξεπεραστούν καταστάσεις όπως ο παρισινός Μάης του 1968 και το Γούντστοκ, επιστρατεύθηκαν τα ναρκωτικά για τους περιθωριακούς κι η ευμάρεια για τους περισσότερους. Ο καθένας άνθρωπος άρχισε να ζει για να εξασφαλίσει τηλεόραση, βίντεο, αυτοκίνητο, καλύτερο και περισσότερο φαγητό, πολύ πιοτό, πλυντήριο πιάτων, δεύτερη κατοικία, φουσκωτό, ιστιοπλοϊκό, τέσσερα αυτοκίνητα σε τετραμελή οικογένεια, ένα πικάπ με 1500 δίσκους, ένα κασετόφωνο με 3000 κασέτες, νέο αυτοκίνητο κάθε 4-5 χρόνια, καθημερινή νυκτερινή έξοδο σε μπαράκια, ταβέρνες, καφετέριες, σινεμάδες και θέατρα, όπως επίσης και ξενοδοχεία πέντε αστέρων στις διακοπές, κι ένα πλήθος από πανάκριβα ρούχα – που είναι κι αυτά τόσο άχρηστα όσο κι όλα τ’ άλλα. Άλλοι άρχισαν να γεμίζουν τα ντουβάρια των σπιτιών τους με χιλιάδες βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και βιντεοκασέτες.

 

Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά δεν είχε η γενηά του 40 και τίποτα από όλα αυτά δεν είχαν στα λιτά και σχεδόν άδεια σπίτια τους οι περισσότεροι Έλληνες ακόμη το 1965 και το 1970, όταν 8-8.5 στους 10 Έλληνες ζούσαν εκτός λεκανοπεδίου. Όλα αυτά είναι απελπιστικά βαρίδια καλοπέρασης που αυτόματα κάνουν τους ανθρώπους ανίκανους για πόλεμο (ακόμη κι αν συνειδητά τον επιθυμούν). Ακόμη χειρότερα, όλα αυτά καλύφθηκαν από ένα μεταγενέστερο στρώμα ερωτισμού, σεξισμού, υλισμού και καταναλωτισμού που ισοπέδωσε κάθε ανδρισμό, κάθε γενναιότητα και κάθε αποτελεσματικότητα σε περίπτωση πολέμου. Δεν πολεμάς για να εξασφαλίσεις το δικαίωμα να βγάλεις μία παραπάνω γκόμενα και να σέρνεις δίπλα σου για τους επόμενους τρεις μήνες μια διακορευμένη γυναίκα. Η διαφορά είναι τραγική ανάμεσα στα ζαχαρωμένα φραπεδάκια που πέφτουν σαν βροχή οι παραγγελίες γι’ αυτά στις σημερινές καφετέριες από τη μια και τους σκέτους τούρκικους καφέδες που ζητούσαν οι περισσότεροι στα καφενεία του 1965 όπου δεν πατούσαν το πόδι τους οι γυναίκες, εκτός και αν ….!

 

Μα το βλέπεις αυτό και στην πραγματικότητα σήμερα, αν την συγκρίνεις με την καθημερινή ζωή στην δεκαετία του 1960. Σήμερα, οι ανεγκέφαλοι πάνε σε κάτι γυμναστήρια μέσα στην μόλυνση της μεγαλούπολης να κάνουν γυμναστική και παίρνουν χάπια για να γίνουν φουσκωτοί, ενώ πριν από 50 χρόνια έσκαβαν οι αγρότες την γη, έκαναν οι εργάτες σκληρές χειρωνακτικές δουλειές, κι είχαν γερά σώματα που αν σου τραβούσαν μια γροθιά, σε έκαναν χαλκομανία στον τοίχο. Αντίθετα, οι σημερινοί τάχα γυμνασμένοι (μακριά από την φύση είναι άχρηστη η εξάσκηση) θυμίζουν μάλλον ανθρωπόμορφους ζελέδες και στην καλύτερη περίπτωση κουραμπιέδες με μια ανάμνηση ανδρισμού. Δυστυχώς το αντριλίκι δεν αγοράζεται στο μπακάλικο, και χωρίς αντριλίκι κανένας στρατιώτης δεν είναι αποτελεσματικός όσο κι αν οι αξιωματικοί του τον εκπαιδεύσουν.

 

Ακόμη χειρότερα, όλα αυτά είναι μόνον μια πτυχή του προβλήματος, γιατί και οι αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, όπως άλλωστε και των περισσοτέρων στρατών του κόσμου, δεν είναι εκπαιδευμένοι στις σύγχρονες μορφές πολέμου και δεν έχουν την κατάρτιση που απαιτείται πάνω στην παγκόσμια γεωστρατηγική και γεωπολιτική σκακιέρα για να μπορούν να διοικήσουν και να κατευθύνουν ένα στράτευμα στη νίκη. Οι περισσότεροι από αυτούς εκπαιδεύουν στρατιώτες στην Ελλάδα σαν να πρόκειται να μας επιτεθεί η Ιταλία από την Βόρεια Ήπειρο – ναι, ομολογουμένως, με πιο σύγχρονα όπλα, αλλά δυστυχώς δεν είναι εκεί το θέμα.

 

Πέρσι (2018) ανέβασα ένα βίντεο, στο οποίο έλεγα ότι έρχεται πόλεμος, και μερικοί ανεγκέφαλοι ακόμη με ρωτούν ειρωνικά γιατί δεν έχει γίνει ακόμη αυτός ο πόλεμος που ανήγγειλα και πότε θα ξεκινήσει. Είναι όμως τραγικό ότι ο πόλεμος έχει αρχίσει κι αυτοί δεν τον βλέπουν. Αυτή είναι η ουσία.

Περιμένουν ένα πόλεμο που δεν θα γίνει και δεν βλέπουν ένα πόλεμο που γίνεται.

 

Κι όταν φτάσει η τελική φάση που – πρόσεξε αυτό! – δεν θα είναι καν κατάληψη εδαφών της Ελλάδας, τότε ο στρατός δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί ο ελληνικός στρατός ακόμη και το 2019 είναι εκπαιδευμένος για να κάνει πόλεμο στα σύνορα – κάτι που δεν θα γίνει. Τι έρχεται; Πόλεμος πόλεων, αντάρτικο πόλεων, και ανορθόδοξες τακτικές δηλητηριασμού των υδάτων και γενικού μπλακ άουτ διαρκείας με σαμποτάζ. Πόσες πιθανότητες δίνεις στον ελληνικό στρατό να σημειώσει μια νίκη στο λεκανοπέδιο, έτσι όπως Λιβανέζοι της Χεζμπολάχ, Ιρανοί πασνταράν, Παλαιστίνιοι αντάρτες, Σύριοι στρατιώτες και Ρώσσοι συμβασιούχοι με ρωσσικές ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες, υπό την υψηλή τεχνολογική καθοδήγηση Ρώσσων αξιωματικών, ανέκτησαν την Χομς και το Χαλέπι στην Συρία;

 

Αλήθεια, τι ικανότητες έχει ο ελληνικός στρατός σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών; Εννοώ σωστά λειτουργουσών στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών που να θεωρούν ως εχθρό τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή τους λαθρομετανάστες που έχουν έλθει κι έρχονται, και όχι τους Τούρκους και τον τουρκικό στρατό που αποτελεί μικρότερη απειλή. Πόσοι Έλληνες φαντάροι των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών ξέρουν παστό, νταρί, ουρντού ή αραβικά για να παρεισφρύσουν μέσα στις τάξεις των λαθρομεταναστών και να συλλέγουν πληροφορίες; Ή μήπως κάτι τέτοιο είναι θέμα της ΚΥΠ; Πόσο μηδενικές είναι οι ικανότητες της ελληνικής αστυνομίας να αντιμετωπίσει 20000 εμπειροπόλεμους τζιχαντιστές (για να μην πω περισσότερους), όταν δεν έχουν καταφέρει μέσα σε δυόμιση μήνες να κάνουν τα Εξάρχεια …. Περιοχή Ανακτόρων, αλλά περνάνε την ώρα τους αδειάζοντας στην εν λόγω συνοικία ένα σπίτι τη βδομάδα;

 

 

Και συ, πως θα αντιμετωπίσεις αυτούς, στους οποίους έχουν υποσχεθεί (αυτοί που τους κατευθύνουν – και δεν εννοώ τον Ερντογάν που μόνον έχει απλώς κάποιους δικούς του ανάμεσα στους τζιχαντιστές λαθρομετανάστες του λεκανοπεδίου) ότι θα διοικήσουν την χώρα σου (δηλαδή την χώρα που έχουν σταλεί για να καταλάβουν και να λαφυραγωγήσουν), όταν δεν την διοικείς καν εσύ ο ίδιος, αλλά από περισσή αφέλεια αφήνεις να εκλέγονται ανίκανα σκουπίδια τύπου Τσίπρα και Μητσοτάκη για να την διοικούν οπότε και αυτοί λειτουργούν ως αποτελεσματικοί εχθροί της Ελλάδας παρά τα παραμύθια τα οποία οι ίδιοι πουλάνε στους Έλληνες;

 

Οπότε, ας αφήσουμε τα αστεία περί του ελληνικού στρατού (που είναι κάτι σαν την ταινία ‘Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;’) και ας περάσουμε στα σοβαρά.

 

 

Ε. Τι είναι και τι μπορούν να κάνουν οι Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες

Πόλεμος σημαίνει απόλυτη, ανενδοίαστη, ακαριαία κι αποτελεσματική διάθεση και ικανότητα να σκοτώσεις τον στόχο σου – για τον στρατιώτη.

 

Πόλεμος σημαίνει ικανότητα ταύτισης εχθρού ή κινδύνου, προληπτική αντιμετώπιση εχθρού ή κινδύνου, ικανότητα παραπληροφόρησης και σύγχυσης του αντιπάλου, ικανότητα εξαφάνισης ιχνών ορισμένων αποστολών, ικανότητα επιλογής του κατάλληλου τύπου πολέμου ανά περίσταση, και ικανότητα απόλυτης ακύρωσης εχθρικών σχεδίων – για τον αξιωματικό / στρατιωτικό.

 

Πόλεμος σημαίνει μια τεράστια ευκαιρία για κερδοφόρες μπίζνες, πλήρη και τέλεια πληροφόρηση και παγκόσμια εποπτεία των στρατιωτικών θεμάτων και των προς αυτά σχετικών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων με σκοπό την καλύτερη εκμετάλλευση ευκαιριών και διεξαγωγή επιχειρήσεων οπουδήποτε οποτεδήποτε και με τον οποιοδήποτε τρόπο – για τον επιχειρηματία.

 

Όταν συνθέσεις τα τρία παραπάνω στοιχεία, έχεις μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία. Αν επισκεφθείς τα σάιτς κάποιων από τις υπαρκτές σήμερα εταιρείες, καταλαβαίνεις περισσότερα, αλλά τα όσα θα δεις είναι μόνον μια μικρή ένδειξη του τι υπάρχει, και το όριο είναι ο ουρανός. Είναι μόνον θέμα επιχειρηματικότητας και τεχνογνωσίας για να υπάρξει αύριο μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία που να είναι καλύτερη, ισχυρώτερη, ικανώτερη κι αποτελεσματικώτερη από μια ρωσσική, αγγλική, τουρκική ή αμερικανική.

 

Βεβαίως, όπως και στην κάθε άλλη περίπτωση, μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία δεν χρειάζεται να έχει μόνον Έλληνες στρατιώτες. Μπορεί να έχει και λίγους Έλληνες στρατιώτες, αλλά επίσης και πολλούς Αγκολέζους, και Τούρκους (από την νοτιοανατολική Τουρκία), και Λατινοαμερικάνους, και Σομαλούς και Κινέζους. Αυτά κανονίζονται από την φύση των εργασιών που θα τεθούν ως στόχοι για την όποια ομάδα, ή λόχο, ή ενότητα μάχης, ή δύναμη κρούσης που θα προετοιμαστεί, εκπαιδευτεί κι εξοπλιστεί ανάλογα. Το ίδιο αφορά και τους στρατιωτικούς – αξιωματικούς που θα αναλάβουν την διοίκηση των ενοτήτων. Αλλά ως ελληνική εταιρεία θα είναι διαθέσιμη για αποστολές που ο επίσημος, κρατικός, ελληνικός στρατός ή και η αστυνομία δεν θα είναι σε θέση να αναλάβουν ή θα κριθεί σκόπιμο να μην αναλάβουν. Δεν θα πρέπει όμως να είναι στα χαρτιά μια ελληνική εταιρεία, διότι αυτό θα την εκθέσει αυτόματα σε ξένες χώρες που παριστάνουν τις φίλα προσκείμενες προς την Ελλάδα, ενώ είναι οι χειρότεροι εχθροί της χώρας (ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ισραήλ). Αυτές οι χώρες επιδιώκουν συστηματικά την αποδυνάμωση και τον πλήρη έλεγχο της Ελλάδας, οπότε είναι αυτονόητο ότι έντονα θα αντιδράσουν στην σύσταση μιας ελληνικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας, η οποία αυτόματα θα έδινε ολότελα άλλες δυνατότητες στην χώρα.

 

 

Σαφώς και για να έχει πολλά έσοδα, μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία θα αναλάβει αποστολές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Αυτό θα μπορεί να γίνεται είτε ανεξάρτητα, δεδομένου ότι ο πόλεμος είναι μια τεράστια μπίζνα που μόνον τρελλοί ή ανίκανοι αφήνουν να τους ξεφύγει από τα χέρια, είτε σε συνεργασία με την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας. Είναι αυτονόητο ότι η εταιρεία θα δημιουργήσει μια οικονομική βάση χάρη στο διεθνές εμπόριο όπλων, το οποίο είναι μια από τις μεγαλύτερες αγορές του κόσμου. Ταυτόχρονα θα μπορεί να δρα ως πολιορκητικός κριός για τα ελληνικά συμφέροντα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης – και αλλοίμονο στην Ελλάδα, αν οι κυβερνήσεις της δεν βλέπουν ολόκληρη την παγκόσμια σκακιέρα ως χώρο υπάρξης και υπεράσπισης ελληνικών συμφερόντων. Κάθε χώρα χωρίς διεθνή παρουσία είναι μια χώρα σε κίνδυνο. Για παράδειγμα αναφέρω τις σχέσεις Ιράν και Βενεζουέλας, δηλαδή δυο χωρών με πολύ διαφορετικές θρησκείες, παραδόσεις, γλώσσες και με ολότελα άσχετα γεωπολιτικά πλαίσια. Αυτές οι δυο χώρες οικοδόμησαν πολύ κλειστές σχέσεις ήδη από την δεκαετία του 1990.

 

Μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία, ανάλογα με τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη της, θα μπορεί να διαθέτει επίλεκτες μονάδες στο εσωτερικό της Ελλάδας ή και κοντά στα σύνορα, ώστε να αναλάβουν οι μονάδες αυτές δράση ως πρώτη δύναμη κρούσης του ελληνικού στρατού ή της αστυνομίας.

 

Αναλαμβάνοντας επιχειρήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία μπορεί να αλλάξει πολλά κατά τόπους δεδομένα προς όφελος της ελληνικής διπλωματίας, έτσι άρδην αλλάζοντας την διεθνή θέση της χώρας, ασχέτως της οποιασδήποτε ενδεχόμενης οικονομικής κρίσης, εφόσον μάλιστα η εν λόγω εταιρεία δεν θα ζητάει ούτε ένα ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, αλλά ούτε και θα φορολογείται – κάτι που πρέπει άλλωστε να χαρακτηρίζει και όλες τις ξένες επενδύσεις. Στο θέμα αυτό (επιχειρήσεις σε διαφορετικά σημεία της γης) όλες οι δυνατότητες είναι υπαρκτές και το όριο είναι ο ουρανός.

 

 

1. Συρία

 

Ένα σύνολο αρχικά μερικών εκατοντάδων κι αργότερα λίγων χιλιάδων στρατιωτών θα μπορούσε να πολεμήσει στο πλευρό του Άσαντ κι έτσι, αποκτώντας μεγαλύτερη εμπειρία στο πεδίο της μάχης, η εταιρεία θα τόνιζε την ελληνο-συριακή συνεργασία ακόμη κι όταν το επίσημο ελληνικό κράτος θα έδειχνε ότι βρίσκεται εναντίον του Άσαντ στην διεθνή κοινότητα. Αυτό θα σήμαινε δικαιωματικά προνομιακή συμμετοχή ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών στην ανοικοδόμηση της Συρίας που μονοπωλείται προς το παρόν από ρωσσικές εταιρείες.

 

2. Λιβύη

 

Ένα σύνολο μερικών εκατοντάδων ή λίγων χιλιάδων στρατιωτών θα μπορούσε να συνεργαστεί με Λίβυους αντάρτες κατά την ανατροπή του Καντάφι και να συμβάλει στην ίδρυση ενός μικρού κράτους, τμήματος της παλιά Λιβύης που ούτως ή άλλως διαλύθηκε και διαιρέθηκε σε τρία τμήματα. Στην συνέχεια, η Ελλάδα επίσημα θα μπορούσε να αναγνωρίσει αυτό το κράτος και να συνεργαστεί στρατιωτικά μαζί του, εκπαιδεύοντας τον τοπικό στρατό, εφόσον η ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία δεν θα ήταν πλέον απαραίτητη εκεί. Οικονομικές συμφωνίες και πολιτική συνεργασία θα ακολουθούσαν.

 

 

3. Υεμένη

 

Συνεργασία με την κυβέρνηση των Υεμενιτών Χούθι θα ήταν για μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση λόγω των συγκυριών, και θα κατοχύρωνε μια πολύ σημαντική θέση για την Ελλάδα στα Στενά της Ερυθράς Θαλάσσης. Ταυτόχρονα, μια συνεργασία της εταιρείας αυτής με ορισμένους Σομαλούς φυλάρχους θα άνοιγε εντελώς νέες δυνατότητες για την Ελλάδα στο Κέρας της Αφρικής από όπου η χώρα ολότελα απουσιάζει.

 

4. Σουδάν

 

Επειδή πολλοί στην Ελλάδα είναι τόσο ηλίθιοι, ώστε να πέφτουν στην παγίδα του αντι-τουρκισμού, του μίσους και της έχθρας ενάντια στους Τούρκους, και να πιστεύουν στην αθλιότητα του ψευτοϊστορικού δόγματος που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα για να προετοιμάζει από την κατώτερη και την μέση εκπαίδευση τους Έλληνες για τον αντιτουρκισμό, γίνεται βλακωδώς λόγος για ‘τουρκικό επεκτατισμό’. Δεν υπάρχει κανένας τουρκικός επεκτατισμός. Είναι η φυσική τάση και συμπεριφορά κάθε φυσιολογικής χώρας. Αλλοιώς, όσοι κρετίνοι Έλληνες μιλάνε για τουρκικό επεκτατισμό, θα πρέπει επίσης να καταγγείλουν τον αμερικανικό επεκτατισμό, τον γαλλικό επεκτατισμό, τον αγγλικό επεκτατισμό, τον γερμανικό επεκτατισμό, τον ρωσσικό επεκτατισμό, τον κινεζικό επεκτατισμό, τον ιρανικό επεκτατισμό, τον πακιστανικό επεκτατισμό, τον ινδικό επεκτατισμό, τον ιταλικό επεκτατισμό, κοκ.

 

Η αλήθεια είναι μία: όσοι Έλληνες μιλάνε εναντίον της Τουρκίας είτε είναι πληρωμένοι από εχθρούς της Ελλάδας για να το κάνουν, είτε είναι απίστευτα κομπλεξικοί και το εναντίον της Τουρκίας κόμπλεξ κατωτερότητας που έχουν φτάνει μέχρι τον ουρανό. Είναι θέμα ντροπής και αυτο-εξευτελισμού. Οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία κάνει ό,τι το ελληνικό κράτος, όντας κατώτερο και πιο ανίκανο, δεν μπορεί να κάνει. Αυτή είναι η αλήθεια: απέναντι στην Τουρκία η Ελλάδα ήταν πάντα ένα κράτος σακάτικο, κουτσό, στραβό και κακορίζικο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες είναι γεννημένοι για την αποτυχία. Κάθε άλλο. Αλλά έτσι θέλουν οι τάχα φίλοι της Ελλάδας (ΗΠΑ, Ισραήλ, Αγγλία και Γαλλία) να διατηρούν την χώρα μας και γι’ αυτό εργάζονται τα εν Ελλάδι όργανά τους (: πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, κα).

 

Να ένα θέμα που οι κομπλεξικοί Έλληνες αναφέρουν σε σχέση με τον Ερντογάν και τον δήθεν τουρκικό επεκτατισμό: η ενοικίαση για 99 χρόνια από την Τουρκία μιας τεράστιας έκτασης στις ακτές του Σουδάν στην Ερυθρά Θάλασσα γύρω από το Σουάκιν, ένα ιστορικό οθωμανικό επίνειο στην περιοχή από όπου για πολλούς αιώνες διέρχονταν όλοι οι μουσουλμάνοι Αφρικανοί της Σαχάρας για να πάνε στην Μέκκα, την Μεδίνα και τα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα (χατζ). Εκεί η Τουρκία θα στήσει μια νέα πόλη, ναυπηγεία, βιομηχανίες, ναύσταθμο, κλπ. Το Σουάκιν ήταν η αρχαία Πτολεμαΐς Θηρών, μια αποικία των Πτολεμαίων στην Ερυθρά Θάλασσα και υπήρχε εκεί μόνιμη ελληνική παρουσία για πάνω από μισή χιλιετία κατά τα ελληνορωμαϊκά χρόνια. Όμως η Ελλάδα είναι ανίκανη να δράσει στην περιοχή εξαιτίας της συνεργασίας της με τις δυτικές αποικιοκρατικές δυνάμεις οι οποίες εξαναγκάζουν την Αθήνα στην άγνοια, στην αδράνεια, και στον αργό θάνατο. Σχετικά:

 

Ίμια & Σουάκιν: ελληνικό, πτολεμαϊκό το νησί που αγόρασε ο Ερντογάν στο Σουδάν – αποκαλύπτει ο κ. Μεγαλομμάτης

 

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2018/02/23/ίμια-σουάκιν-ελληνικό-πτολεμαϊκό-το/

 

Η Μάχη της Ραφίας, Σελευκιδείς, Πτολεμαίοι, Μερόη (Αρχαίο Σουδάν), κι ο ρόλος της Πτολεμαΐδος Θηρών (Σουάκιν) στην Ερυθρά Θάλασσα

 

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2018/05/14/η-μάχη-της-ραφίας-σελευκιδείς-πτολεμα/

———————————————————————-

Σουάκιν, Σουδάν – Ερυθρά Θάλασσα   

———————————————————————–

 

Και να τι θα μπορούσε μόνη της να κάνει μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία: Όλη η παραθαλάσσια περιοχή του Σουδάν, δηλαδή τα ανατολικά τμήματα της χώρας, από την Αίγυπτο μέχρι την Ερυθραία και σε βάθος 100-150 χμ, κατοικείται από ένα έθνος απόλυτα περιθωριοποιημένο, συνεχώς καταπιεσμένο, οικονομικώς καθημαγμένο και οικτρά κοροϊδευμένο από το Χαρτούμ σε πολιτικό επίπεδο: τους Μπέτζα. Αυτοί είναι μουσουλμάνοι, απόγονοι των Αρχαίων Βλεμμύων, και η γλώσσα τους είναι ολότελα διαφορετική από τα επίσημα αραβικά του Σουδάν.

 

Μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία θα μπορούσε να κάνει σε μια περίοδο 2-5 ετών ένα τεράστιο έργο υποδομής, προετοιμασίας, εκπαίδευσης κι εξοπλισμού των Μπέτζα και με μια αρχική εξέγερση στο Πορτ Σουντάν και στο Σουάκιν θα ήταν δυνατόν να ζητηθεί διεθνώς η επίσημη αναγνώριση ενός νέου κράτους που έτσι θα αποσχιζόταν από το Σουδάν, θα απέκλειε το Χαρτούμ στα ενδότερα, και θα ακύρωνε όλες τις συμφωνίες που το Σουδάν υπέγραψε με άλλες χώρες. Αυτά είναι σχέδια κι έργα για άντρες, όχι για ανδρόμορφους ζελέδες, φοβιτσιάρηδες κίναιδους και ψόφιες λεσβίες.

 

————————————————————————

 

Οι Μπέτζα του Ανατολικού Σουδάν

…. μπορούν να εκπαιδευθούν, να εξοπλιστούν και να αποσχισθούν από το Σουδάν, τερματίζοντας τα όνειρα του Ερντογάν στην Ερυθρά Θάλασσα ….

————————————————————————-

 

5. Λαθρομετανάστες και ισλαμιστές στο Αιγαίο

 

Ευνόητο είναι ότι μια ελληνική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα μπορεί να σωθεί από το τι της επιφυλάσσουν (όπως επίσης και σε πολλά άλλα δυτικο-ευρωπαϊκά και βορειο-αμερικανικά κράτη) οι κυρίαρχοι κύκλοι που ελέγχουν την Δύση και επιβάλλουν τα σχέδια και την ατζέντα τους, όπως προανέφερα στην αρχή.

 

Ο λόγος είναι απλός: ένα επίσημο κράτος είναι πάντα ‘απτό’ από την ελεγχόμενη διεθνή κοινότητα. ‘Ετσι εκτίθεται σε πιέσεις, απειλές κι εκβιασμούς. Αντίθετα, μια εταιρεία, αν είναι σωστά οργανωμένη και προετοιμασμένη, είναι κατάλληλα ευέλικτη, εμφανίσιμη κι εξαφανίσμη, μεταμορφώσιμη και αποκρύψιμη.

 

Πολλοί προτείνουν πολλά μέτρα ενανίον των λαθρομεταναστών που θεωρητικά μπορεί όντως να ληφθούν, αλλά στην πράξη είναι αδύνατο να τα αποτολμήσει ένα ευρωπαϊκό κράτος. Εδώ μπορώ να φέρω μερικά παραδείγματα:

 

1- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να κτιστεί ένα τείχος στον Έβρο.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

– Τεράστια προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας. Αντίθετα, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μικρότερη δυσφήμιση, αν εφαρμόσει στον Έβρο τα μέτρα που εφαρμόζει στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα η Βουλγαρία. Αλλά τότε, θα μειωθούν οι ροές από εκεί και θα αυξηθούν οι ροές στο Αιγαίο.

 

2- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να ελεγχθούν/ κλειστούν/εκδιωχθούν οι ΜΚΟ.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

– Διεθνείς καταγγελίες και σοβαρά οικονομικά αντίποινα

 

3- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να μεταφερθούν όλοι οι λαθρομετανάστες σε ακατοίκητα νησιά.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

– Τεράστια προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας ως κράτους διακρίσεων και παράλληλη αύξηση των ροών (κάτι που δεν θα είναι απόφαση του Ερντογάν αλλά των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας που τον κατευθύνουν)

 

4- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να μπλοκαριστούν οι λαθρομετανάστες στην μέση της θαλάσσιας διαδρομής.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

Στο θέμα αυτό σε πρώτη φάση δεν θα υπάρξουν σοβαρά αντίποινα, αλλά το μέτρο είναι επικίνδυνο, διότι αν κατά την απόπειρα αποτροπής των λαθρομεταναστών υπάρξει προβοκάτσια, βυθιστεί ένα φουσκωτό σκάφος, και πνιγούν ορισμένοι από τους λαθρομετανάστες, τότε σύμφωνα με κανόνες του Διεθνούς Δικαίου η Τουρκία θα μπορεί να παρέμβει και να απαιτήσει τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής εκείνης ‘λόγω της ελληνικής ανικανότητας’.

 

5- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να μεταφέρονται οδικώς στην Αλβανία.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

– Διωγμός των Βορειο-Ηπειρωτών

 

6- Μέτρο προτεινόμενο

 

– Να μεταφέρονται διά θαλάσσης στην Ιταλία.

 

Πιθανά Αντίποινα εκ μέρους των κύκλων παγκόσμιας εξουσίας

 

– Άσχημη επιδείνωση των ελληνοϊταλικών σχέσεων, όχι για άλλο λόγο αλλά επειδή θέλουν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να κάνουν το ίδιο η Ιταλία κι η Ισπανία με την Γαλλία.

 

Οπότε, καταλήγουμε ότι η Ελλάδα έχει όντως στοχοποιηθεί, όπως είχε επίσης στοχοποιηθεί προ δεκαετίας στην περίπτωση της αρχής της οικονομικής κρίσης. Η χώρα θα μπορούσε να πάρει κάποια από τα παραπάνω μέτρα αλλά θα εξετίθετο σε πολύ χειρότερα. Η αλήθεια είναι πολύ απλή: η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την απειλή, και θα τα κατάφερνε μόνον σε περίπτωση μεγάλης υπεροπλίας απέναντι στην Τουρκία (αν και σε ένα τέτοιο πόλεμο, όλες οι δυτικές χώρες, ελεγχόμενες από τους κύκλους παγκόσμιας εξουσίας, μεροληπτικώς θα τάσσονταν υπέρ της Τουρκίας).

Η λύση του λαθρομεταναστευτικού – τζιχαντιστικού προβλήματος μπορεί να γίνει μόνον σε ένα συγκεκριμένο τόπο: μέσα στην Τουρκία.

Μάλιστα οι τρόποι που θα σταματούσαν το υπαρκτό πρόβλημα έχουν να κάνουν όχι με συμβατικό αλλά με μορφές υβριδικού πολέμου. Αν αυτό επιχειρηθεί από την Ελλάδα, τότε θα γίνει πόλεμος μεταξύ των δύο χωρών – που κανένας Έλληνας δεν εύχεται σήμερα. Ακόμη χειρότερα, ο πόλεμος, όποιο αποτέλεσμα κι αν θα έχει, δεν θα σταματήσει το λαθρομεταναστευτικό.

 

Αντίθετα, ο μόνος τρόπος επιτυχημένης αντιμετώπισης του λαθρομεταναστευτικού μέσα στην Τουρκία μπορεί να αναληφθεί από μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία. Μπορώ να επεκταθώ πολύ στο θέμα, αλλά αυτό το κείμενο πήρε ήδη τεράστια έκταση. Θα πρέπει να σταματήσω εδώ και βεβαίως μπορώ να επανέλθω. Αλλά τελειώνοντας, θα σου υπενθυμίσω το τι προανέφερα για τους στρατιώτες της ελληνικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας: δεν χρειάζεται να είναι μόνον Έλληνες στρατιώτες. Μπορεί να είναι λίγοι Έλληνες στρατιώτες και πολλοί Αγκολέζοι, και Τούρκοι (από την νοτιοανατολική Τουρκία), και Λατινοαμερικάνοι, και Σομαλοί και Κινέζοι.

 

Δεν κρίνονται τα πάντα από την φυσική κατάσταση, την στρατιωτική εκπαίδευση και την τεχνική κατάρτιση ενός στρατιώτη μιας ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας. Πολλά κρίνονται και από την ψυχολογική προετοιμασία. Κανένας τακτικός στρατιώτης δεν μπορεί εύκολα και εν ψυχρώ να κάνει εκείνο που απαιτείται για να τσακίσει το ηθικό του εχθρού – εν προκειμένω εκατομμύρια λαθρομεταναστών που έχουν χάψει το χάπι της πιθανής καλοζωΐας και της ενδεχόμενης ευμάρειας σε Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική. Για να τσακιστεί το ηθικό τους χρειάζεται ένα τρομερό σκιάχτρο, τέτοιο που θα τους κόψει τα ήπατα, και μονομιάς οι περισσότεροι θα το βγάλουν από το μυαλό τους.

 

Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τους κύκλους της παγκόσμιας εξουσίας αλλά μπορούμε να χτυπήσουμε τα θύματα – όργανά τους: τους λαθρομετανάστες. Όταν δεν μπορείς να χτυπήσεις τον γάιδαρο, βαράς το σαμάρι. Βεβαίως κάνω λόγο για ασύμμετρο ψυχολογικό κτύπημα – κάτι πολύ πέραν του τι μπορούν να φανταστούν οι άνθρωποι σήμερα.

 

Αλλά αυτό δεν μπορούν να το πετύχουν όσοι πέρασαν τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια στην Καβάλα, την Σαλονίκη, την Πρέβεζα, την Καλαμάτα, την Αθήνα και την Ιεράπετρα. Αυτό δεν μπορούν να το πετύχουν όσοι θα θέλουν να τελειώσουν μιαν αποστολή και να πάρουν ένα κοριτσάκι και να καλοπεράσουν στις Κυκλάδες.

 

Αυτό μπορούν να το πετύχουν όσοι το είδαν και το έζησαν μπροστά τους στα 8 τους, στα 12 τους και στα 16 τους. Γι’ αυτό και μια ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία ξέρει που να ψάχνει για υποψήφιους συμβασιούχους. Πρέπει να είναι ικανοί κι έτοιμοι να κάνουν μια λέξη που περιλαμβάνει όλες τις μορφές πολέμου:

– Φρικαλεότητες!

Αλλά έτσι επιστρέφουμε στην αρχική λέξη: αυτό είναι στρατός κι αυτό είναι πόλεμος. Οπότε και συ, σπάσε τα μούτρα όποιου κρετίνου σου μιλήσει απαξιωτικά για τον Αττίλα, τον Τζενγκίζ Χαν και τον Ταμερλάνο! Γιατί μια μέρα μπορεί να σου χρειαστεί και σένα προσωπικά να κάνεις ό,τι έκαναν τα στρατεύματα αυτών των κατακτητών, για να επιβιώσεις. Αυτό είναι ζωή. Ζωή δεν είναι οι θεωρούμενοι ‘πολιτισμένοι δυτικοί τρόποι συμπεριφοράς’, οι ‘δημοκρατικές ευαισθησίες’ κι η λεγόμενη γαλατική ευγένεια. Αυτά είναι η κατεξευτελισμένη ζωή εν τάφω που τώρα έρχεται το τέλος της. Κι όσοι την προτιμούν και την βιώνουν είναι οι ήδη νεκροί, τους οποίους πρέπει και συ να αφήσεις να θάψουν τους εαυτούς τους.

 

—————————————————————————–

 

 

Κατεβάστε το κείμενο σε Word doc:

Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες

 greeksoftheorient