γράφει ο Χρήστος Γούδης
Το είδαμε κι αυτό και άντε να δούμε τι άλλο θα δουν τα μάτια μας με την υβριδική ένωση δύο όντων, ενός Μήτσου και ενός Τάκη σε πακέτο του ενός, που προσομοιάζει με αποξηραμένο μίσχο, τάλε κουάλε με τη φυσιογνωμία και την ισχύ της χώρας μας σήμερα, κάτι σαν τη καλαμιά στον κάμπο, που σκύβει μπροστά στον ισλαμοθωμανικό άνεμο που πνέει εξ ανατολών, τον λεβάντε δηλαδή με τους φραγκολεβαντίνους του, που αναρριχώνται στους περιστερεώνες της εξουσίας, για να τρώνε και να πίνουν (τα σκευάσματα της Novartis όταν αρρωσταίνουν) και να κουτσουλίζουν κατά το πώς τους έρθει.
Μιας εξουσίας της οποίας τα όργανα αποστέλλονται δίκην ρωμαϊκών λεγεώνων να καθυποτάξουν τους «τουρκόσπορους» των νησιών του Αιγαίου, έτσι τους καθύβριζαν τους νησιώτες μας οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε άμα τη αφίξει τους εκεί, σύμφωνα με τις πολλές τηλεοπτικές μαρτυρίες πολιτών και δημοσιογράφων των νησιών, με αποτέλεσμα να πιαστούν στον ύπνο και να πάθουν αυτά που έπαθαν από τους ελληνόσπορους των νησιών που μάχονταν για τη ζωή την τιμή και την περιουσία τους ενάντια και σε όλους αυτούς τους απρόσκλητους που τους κατσικώθηκαν στα νησιά τους και στους άλλους που ήρθαν ως ομόφυλοι εισβολείς -ομόφυλοι είπα όχι ομοφυλόφιλοι, θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου- για να τους καβαλήσουν, λες και ήταν υποζύγια υπό τον οθωμανικό ζυγό.
Έτσι αντί να παρακολουθήσουμε απόβαση Ελλήνων υπερασπιστών της ελληνικότητας για να αντιμετωπίσουν την απόβαση των ανεπιθύμητων λαθρέποικων, παρακολουθήσαμε μια εμφύλιο σύρραξη με στόχο την προσπάθεια ενός ανάλγητου έναντι των Ελλήνων κράτους να επιβάλλει την επίταξη των χωραφιών των Ελλήνων για να ανοικοδομήσει εκεί ένα νέο μουσουλμανικό κράτος εν κράτει, πού; Στα νησιά που ξαναέγιναν ελληνικά μετά από αγώνες, θυσίες και αίμα, έτσι ώστε να μπορεί σήμερα ο κάθε Μήτσος και ο κάθε Τάκης να συνευρίσκονται εις πρωθυπουργική σάρκα μία, αφού πρώτα μας εξαπάτησαν κι οι δυο τους επαγγελλόμενοι προεκλογικά την εκδίωξη των «λαθρομεταναστών», έτσι τους αποκαλούσε προεκλογικά το μόρφωμα Μήτσο-Τάκης γουρλώνοντας τα μάτια του, για να μας πει στη συνέχεια μόλις ανέλαβε το σκήπτρο του αυτού, πως τον λένε να δεις αυτόν που χουφτώνει το σκήπτρο και καβαλάει το καλάμι της εξουσίας, κάπως τον λένε βρε παιδί μου, αλλά δεν θυμάμαι, από «μ» αρχίζει, «μέντορα», «μάστορα», «μύκητα», «μήκωνα», «μάγο», «μαλαγάνα», κάτι με «μαλά» αλλά δεν μου έρχεται τώρα, τέλος πάντων, για να μας πει αυτός ο μαλαγάνας μόλις ανέλαβε το ύπατο αξίωμα (καμία σχέση με «υπατίτιδα», γιατί αυτή γράφεται με «ήτα»), ότι πολύ χαίρεται που το εμπεδώσαμε ότι θα γίνουμε μια πολυπολιτισμική Ελλάδα, με μπούργκες, κλειτοριδεκτομές και μουφτήδες και σαρία. Αυτό είναι πολιτισμός! «Αλ σικιμί βουρ ντουβαρά» ρε μεγάλε, α ναι το θυμήθηκα αυτό που αρχίζει από «μου», όχι δεν το είναι ουδέτερο, αρσενικό είναι, ναι, είσαι όντως Μεγάλος….
Χρίστος Γούδης
Το είδαμε κι αυτό και άντε να δούμε τι άλλο θα δουν τα μάτια μας με την υβριδική ένωση δύο όντων, ενός Μήτσου και ενός Τάκη σε πακέτο του ενός, που προσομοιάζει με αποξηραμένο μίσχο, τάλε κουάλε με τη φυσιογνωμία και την ισχύ της χώρας μας σήμερα, κάτι σαν τη καλαμιά στον κάμπο, που σκύβει μπροστά στον ισλαμοθωμανικό άνεμο που πνέει εξ ανατολών, τον λεβάντε δηλαδή με τους φραγκολεβαντίνους του, που αναρριχώνται στους περιστερεώνες της εξουσίας, για να τρώνε και να πίνουν (τα σκευάσματα της Novartis όταν αρρωσταίνουν) και να κουτσουλίζουν κατά το πώς τους έρθει.
Μιας εξουσίας της οποίας τα όργανα αποστέλλονται δίκην ρωμαϊκών λεγεώνων να καθυποτάξουν τους «τουρκόσπορους» των νησιών του Αιγαίου, έτσι τους καθύβριζαν τους νησιώτες μας οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε άμα τη αφίξει τους εκεί, σύμφωνα με τις πολλές τηλεοπτικές μαρτυρίες πολιτών και δημοσιογράφων των νησιών, με αποτέλεσμα να πιαστούν στον ύπνο και να πάθουν αυτά που έπαθαν από τους ελληνόσπορους των νησιών που μάχονταν για τη ζωή την τιμή και την περιουσία τους ενάντια και σε όλους αυτούς τους απρόσκλητους που τους κατσικώθηκαν στα νησιά τους και στους άλλους που ήρθαν ως ομόφυλοι εισβολείς -ομόφυλοι είπα όχι ομοφυλόφιλοι, θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου- για να τους καβαλήσουν, λες και ήταν υποζύγια υπό τον οθωμανικό ζυγό.
Έτσι αντί να παρακολουθήσουμε απόβαση Ελλήνων υπερασπιστών της ελληνικότητας για να αντιμετωπίσουν την απόβαση των ανεπιθύμητων λαθρέποικων, παρακολουθήσαμε μια εμφύλιο σύρραξη με στόχο την προσπάθεια ενός ανάλγητου έναντι των Ελλήνων κράτους να επιβάλλει την επίταξη των χωραφιών των Ελλήνων για να ανοικοδομήσει εκεί ένα νέο μουσουλμανικό κράτος εν κράτει, πού; Στα νησιά που ξαναέγιναν ελληνικά μετά από αγώνες, θυσίες και αίμα, έτσι ώστε να μπορεί σήμερα ο κάθε Μήτσος και ο κάθε Τάκης να συνευρίσκονται εις πρωθυπουργική σάρκα μία, αφού πρώτα μας εξαπάτησαν κι οι δυο τους επαγγελλόμενοι προεκλογικά την εκδίωξη των «λαθρομεταναστών», έτσι τους αποκαλούσε προεκλογικά το μόρφωμα Μήτσο-Τάκης γουρλώνοντας τα μάτια του, για να μας πει στη συνέχεια μόλις ανέλαβε το σκήπτρο του αυτού, πως τον λένε να δεις αυτόν που χουφτώνει το σκήπτρο και καβαλάει το καλάμι της εξουσίας, κάπως τον λένε βρε παιδί μου, αλλά δεν θυμάμαι, από «μ» αρχίζει, «μέντορα», «μάστορα», «μύκητα», «μήκωνα», «μάγο», «μαλαγάνα», κάτι με «μαλά» αλλά δεν μου έρχεται τώρα, τέλος πάντων, για να μας πει αυτός ο μαλαγάνας μόλις ανέλαβε το ύπατο αξίωμα (καμία σχέση με «υπατίτιδα», γιατί αυτή γράφεται με «ήτα»), ότι πολύ χαίρεται που το εμπεδώσαμε ότι θα γίνουμε μια πολυπολιτισμική Ελλάδα, με μπούργκες, κλειτοριδεκτομές και μουφτήδες και σαρία. Αυτό είναι πολιτισμός! «Αλ σικιμί βουρ ντουβαρά» ρε μεγάλε, α ναι το θυμήθηκα αυτό που αρχίζει από «μου», όχι δεν το είναι ουδέτερο, αρσενικό είναι, ναι, είσαι όντως Μεγάλος….
Χρίστος Γούδης
