Oταν οι τράπεζες και τα περίεργα funds που αγοράζουν και διαχειρίζονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια δεν κρατούν ούτε να νομικά προσχήματα και παρίστανται στα δικαστήρια δίχως τα νομιμοποιητικά έγγραφα είναι λογικό οι δικαστές να βγάζουν τέτοιες αποφάσεις..
Το μονομελές εφετείο Πειραιά ανέβαλε την δίκη μέχρι η τράπεζα και το περίεργο fund που αγόρασε το κόκκινο δάνειο να προσκομίσει τα έγγραφα νομιμοποίησης εάν υπάρχουν βέβαια.
Εμείς το μόνο που θα τονίσουμε είναι ένα Μπράβο στον δικαστή που έβγαλε τέτοια απόφαση
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 78/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
——————-
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ιωάννη Αποστολόπουλο Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου τούτου, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 68 και 73 του ΚΠολΔ προκύπτουν τα ακόλουθα:
α) για την παροχή έννομης προστασίας απαιτείται η συνδρομή δύο διαδικαστικών προϋποθέσεων, η νομιμοποίηση και το έννομο συμφέρον, β) η νομιμοποίηση, δηλαδή η ύπαρξη δικαιώματος του προσώπου να υπερασπίζεται την υπόθεση που δικάζεται ως ενάγων ή εναγόμενος ή ως έχων την εξουσία διεξαγωγής της δίκης για συγκεκριμένο δικαίωμα ή έννομη σχέση, συμπίπτει, κατά κανόνα, με την ιδιότητα του υποκειμένου του επιδίκου δικαιώματος ή της επίδικης έννομης σχέσης, αλλά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις των μη δικαιούχων ή μη υπόχρεων διαδίκων, γ) η νομιμοποίηση, ενεργητική και παθητική, πρέπει να υφίσταται κατά την έναρξη της δίκης, δηλαδή στην πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο, αλλά και καθόλη τη διάρκεια αυτής, ώστε να καθίσταται δυνατή η έκδοση αποφάσεως από το δικαστήριο και να μπορεί να ικανοποιηθεί το σχετικό δικαίωμα, δ) σε σχέση με τις λοιπές διαδικαστικές προϋποθέσεις, η νομιμοποίηση εξετάζεται μετά τη διαπίστωση των λοιπών, δηλαδή της αρμοδιότητας του δικαστηρίου, της ανυπαρξίας εκκρεμοδικίας ή δεδικασμένου, της ικανότητας να είναι κάποιος διάδικος και να παρίσταται στο δικαστήριο, και πριν από το έννομο συμφέρον, η έρευνα του οποίου γίνεται μετά τις λοιπές γενικές διαδικαστικές προϋποθέσεις, και ε) η έλλειψη της νομιμοποίησης, η οποία μπορεί να προταθεί, αλλά λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης από το δικαστήριο, έχει ως συνέπεια την απόρριψη της αγωγής (ή του σχετικού ένδικου βοηθήματος) ως απαράδεκτης (βλ. ΟλΑΠ 18/2005 ΝοΒ 2006 1075, ΑΠ 1736/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 665/2008 ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΕφΘεσ 424/2010 ΕΠολΔ 2011109, ΕφΘεσ 1857/2003 Αρμ 2005 372). Εξάλλου, ως μη δικαιούχοι ή μη υπόχρεοι διάδικοι νοούνται τα πρόσωπα, τα οποία από το νόμο ή από σύμβαση έχουν την εξουσία διεξαγωγής της δίκης στο δικό τους όνομα για αλλότριο όμως δικαίωμα ή υποχρέωση.
Επίσης, η νομιμοποίηση των ως άνω μη δικαιούχων διαδίκων μπορεί να είναι συντρέχουσα ή αποκλειστική προς την αντίστοιχη νομιμοποιητική εξουσία του αληθούς δικαιούχου. Ακόμη, έλλειψη της νομιμοποίησης του μη δικαιούχου διαδίκου υφίσταται όταν ελλείπει στο πρόσωπο του τελευταίου η ιδιότητα αυτή (του μη δικαιούχου διαδίκου) ή όταν η επίδικη έννομη σχέση δεν εντάσσεται σε εκείνες επί των οποίων έχει δικαίωμα να ζητήσει δικαστική προστασία με την ανωτέρω ιδιότητά του (βλ. Μ. Μαργαρίτη – Α. Μαργαρίτη «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΠολΔ» εκδ. 2η τ. Ι αρθρ. 68 αρ. 3 σελ. 136, Κολοτούρο «Η Απαλλοτρίωσης του επίδικου αντικειμένου» Β΄ σελ. 5 επ.).
Περαιτέρω, στο άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 4354/2015 «Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων,…» (όπως ίσχυε κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο συζήτησης της ένδικης εφέσεως, δηλαδή πριν την τροποποίηση του από το άρθρο 12 παρ. 1 του ν. 4643/2019, ΦΕΚ Α 193/3-12-2019) ορίζεται ότι «α. Η διαχείριση των απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις που χορηγούνται ή έχουν χορηγηθεί από πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα εκτός των αναφερόμενων στην περίπτωση δ` της παρ. 5 του άρθρου 2 του ν. 4261/2014 (Α΄107) ανατίθεται αποκλειστικά: αα) σε ανώνυμες εταιρίες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις, ειδικού και αποκλειστικού σκοπού, υπό την επιφύλαξη της παρ. 20, που εδρεύουν στην Ελλάδα και ββ) σε εταιρίες που εδρεύουν σε κράτος – μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) …».
Επίσης, στο άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 4354/2015 (όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με την παρ.1 άρθρου 70 του ν. 4389/2016) ορίζεται ότι «Στις εταιρίες της περίπτωσης α΄ της παρ. 1 του άρθρου 1 του παρόντος νόμου δύναται να ανατίθεται η διαχείριση απαιτήσεων από συμβάσεις δανείων ή/και πιστώσεων που έχουν χορηγηθεί ή χορηγούνται από πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα, πλην της περίπτωσης δ΄ της παρ. 5 του άρθρου 2 του ν. 4261/2014». Ακόμη, στο άρθρο 2 παρ. 4 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι «Οι εταιρίες διαχείρισης νομιμοποιούνται, ως μη δικαιούχοι διάδικοι, να ασκήσουν κάθε ένδικο βοήθημα και να προβαίνουν σε κάθε άλλη δικαστική ενέργεια για την είσπραξη των υπό διαχείριση απαιτήσεων, καθώς και να κινούν, παρίστανται ή συμμετέχουν σε προπτωχευτικές διαδικασίες εξυγίανσης, πτωχευτικές διαδικασίες αφερεγγυότητας, διαδικασίες διευθέτησης οφειλών και ειδικής διαχείρισης των άρθρων 61 επ. του ν. 4307/2014 (Α΄ 246). Εφόσον οι Εταιρίες συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δίκη με την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου το δεδικασμένο της απόφασης καταλαμβάνει και τον δικαιούχο της απαίτησης». Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι οι σχετικές εταιρίες διαχείρισης νομιμοποιούνται, ως μη δικαιούχοι διάδικοι, στις δίκες, οι οποίες αφορούν στις ως άνω απαιτήσεις, των οποίων η διαχείριση τους έχει ανατεθεί κατά τις διατάξεις αυτές (βλ. ΑΠ 763/2019, ΑΠ 368/2019 ΝΟΜΟΣ).
Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 254 παρ. 1 του ΚΠολΔ (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο δεύτερο, παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4335/2015), το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο, η οποία έχει κηρυχθεί περατωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία, που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση, με απόφαση, που μνημονεύει απαραιτήτως τα ειδικά θέματα, που αποτελούν αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης, η οποία θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης. Κατά την έννοια της προαναφερθείσας διατάξεως, η οποία εφαρμόζεται και στο Εφετείο (βλ. (βλ. ΟλΑΠ 1285/1982 ΝοΒ 31 (1983) 219, ΑΠ 527/1985 ΝοΒ 34 (1986) 196, ΕφΘεσ 925/2000 Αρμ 54 1132, ΕφΑθ 9839/1995 ΕλλΔνη 37 1099), η εξουσία του δικαστηρίου να διατάξει επανάληψη συζήτησης δεν υπόκειται σε περιορισμούς και επομένως έχει την εξουσία να διατάσσει την επανάληψη συζήτησης και προς προσκομιδή των αναγκαίων αποδεικτικών μέσων. Σημειωτέον ότι οι προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 254 του ΚΠολΔ εφαρμόζονται και στις ειδικές διαδικασίες (άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού διαφορετικά, θα ήταν αδύνατη η διάγνωση της ουσιαστικής αλήθειας, που είναι σημαντικότερη από την αρχή της οικονομίας της δίκης (βλ. ΕφΠειρΜον 291/2016 ΝΟΜΟΣ, Α. Κρητικό «Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα» εκδ. 1998 σελ. 885 παρ. 2672).
Στην προκείμενη περίπτωση, εισάγεται προς εκδίκαση, η κρινόμενη έφεση, η οποία στρέφεται κατά της υπ’ αριθ. 1906/2016 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των πιστωτικών τίτλων (άρθρα 591 παρ. 1, 632 παρ. 2 και 643 του ΚΠολΔ, όπως ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015, που εφαρμόζονται κατά το άρθρο ένατο παρ. 2 του ν. 4335/2015), αντιμωλία των διαδίκων, επί της από 26-6-2014 (υπ’ αριθ. …………/2014 έκθεσης κατάθεσης) ανακοπής των ανακοπτόντων και ήδη εφεσίβλητων κατά της καθης η ανακοπή και ήδη εκκαλούσας τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «…………». Κατά τη συζήτηση της ένδικης εφέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, παραστάθηκε η εταιρία με την επωνυμία «……………..», η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της (……….), ο οποίος δήλωσε (όπως η σχετική δήλωση καταχωρήθηκε στα πρακτικά και επαναλαμβάνεται στις κατατεθείσες προτάσεις της), ότι αυτή, ως εταιρία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις (νομίμως αδειοδοτηθείσα από την Τράπεζα της Ελλάδος), παρίσταται ως μη δικαιούχος διάδικος, για λογαριασμό της προαναφερθείσας εκκαλούσας («………….»), δυνάμει των διατάξεων του ν. 4354/2015 (άρθρο 2 παρ. 4) και της υπ’ αριθ. 95/2016 πράξεως της εκτελεστικής επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθώς και ενεργούσα δυνάμει του υπ’ αριθ. …./27-06-2018 ειδικού πληρεξουσίου (της συμβολαιογράφου Αθηνών ……..) και του από 30-04-2018 ιδιωτικού συμφωνητικού. Ωστόσο, από τα προαναφερθέντα έγγραφα, που προσκομίζει και επικαλείται η ανωτέρω παρασταθείσα εταιρία («………….»), δεν προκύπτει το εάν έχει ανατεθεί σ’ αυτήν από την εκκαλούσα η διαχείριση των απαιτήσεων από την ένδικη σύμβαση δανείου, δηλαδή την υπ’ αριθ. …../08-06-2010 σύμβαση παροχής πιστώσεως με ανοικτό λογαριασμό και την από 30-12-2011 πρόσθετη πράξη της. Ειδικότερα, στο προσκομισθέν και επικληθέν από 30 Απριλίου 2018 ιδιωτικό συμφωνητικό, το οποίο καταρτίσθηκε μεταξύ της εκκαλούσας και της προαναφερθείσας εταιρίας αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «… Η ….. [εκκαλούσα] ορίζει με το παρόν το Διαχειριστή [παρασταθείσα εταιρία] ως εταιρεία διαχείρισης (κατά την έννοια του Νόμου) για τα Δάνεια τα οποία αναφέρονται στο Παράρτημα της παρούσας Σύμβασης περιλαμβάνοντας και τους οφειλέτες αυτών με την ιδιότητα τους ως δανειολήπτες, συνοφειλέτες, εγγυητές …», όμως στο επισυναπτόμενο στο ιδιωτικό συμφωνητικό παράρτημα αναφέρονται διάφοροι αριθμοί, χωρίς να υπάρχουν πρόσθετα στοιχεία, από τους οποίους δεν συνδέεται κάποιος με την ένδικη σύμβαση δανείου. Επίσης, ούτε, στο ανωτέρω υπ’ αριθ. …../27-06-2018 ειδικό πληρεξούσιο υπάρχει κάποια ειδική αναφορά για την ένδικη σύμβαση δανείου. Σημειωτέον ότι οι εφεσίβλητοι (ανακόπτοντες), με την προσθήκη των προτάσεων τους, επικαλούνται ότι η εκκαλούσα (καθης η ανακοπή) δεν τους έχει ενημερώσει για τη σχετική μεταβίβαση της διαχείρισης των απαιτήσεων από την εν λόγω σύμβαση δανείου, Επομένως, δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο, με σαφήνεια, ότι η επίδικη έννομη σχέση, η οποία αφορά στις απαιτήσεις της εκκαλούσας τράπεζας κατά των εφεσίβλητων από την προαναφερθείσα σύμβαση δανείου, εντάσσεται σε εκείνες επί των οποίων έχει δικαίωμα η ανωτέρω παρασταθείσα εταιρία να ζητήσει δικαστική προστασία, με την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, για λογαριασμό της εκκαλούσας. Ως εκ τούτου, κατά τις προεκτεθείσες σκέψεις, δεν μπορεί να διαπιστωθεί το εάν η προαναφερθείσα παρασταθείσα εταιρία νομιμοποιείται στην παρούσα δίκη.
Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων, πρέπει κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 254 του ΚΠολΔ, πριν από την περαιτέρω έρευνα της ένδικης υποθέσεως, να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησής της για να προσκομιστεί έγγραφο από το οποίο να προκύπτει, με σαφήνεια, ότι η διαχείριση των απαιτήσεων της εκκαλούσας τράπεζας κατά των εφεσίβλητων, οι οποίες αφορούν στην προαναφερθείσα σύμβαση δανείου, έχει μεταβιβασθεί, νομίμως, στην ανωτέρω παρασταθείσα εταιρία, ώστε η τελευταία να μπορεί, με τη σχετική ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, να διεξάγει την προκείμενη δίκη για λογαριασμό της εκκαλούσας, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Αναβάλλει την έκδοση της οριστικής απόφασής του.
Διατάσσει την επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης προκειμένου να προσκομισθεί, με την επιμέλεια του επιμελέστερου από τους διαδίκους, έγγραφο από το οποίο να προκύπτει, με σαφήνεια, ότι η διαχείριση των απαιτήσεων της εκκαλούσας τράπεζας κατά των εφεσίβλητων, οι οποίες αφορούν στην αναφερθείσα στο σκεπτικό σύμβαση δανείου, έχει μεταβιβασθεί, νομίμως, στην εταιρία με την επωνυμία «…………..», ώστε η τελευταία να μπορεί, με τη σχετική ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, να διεξάγει την προκείμενη δίκη για λογαριασμό της εκκαλούσας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στις 24-1-2020, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
bankstersae.blogspot.com
το είδαμε στα Αττικά Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου