γράφει ο ΕργΔημΕργ (προηγούμενα)
ήγαν,
λέει, κατά το 300 μΧ (αν θυμάμαι καλά) στον βασιλέα των Περσών κάτι
μουσικοί (γύφτοι). Αυτός τους καλοδέχτηκε, αυτοί παίξαν μουσική καί
χορέψανε, αυτουνού του άρεσε καί τους χάρισε χωράφια καί σπόρους
σιταριού να τους φυτέψουν, αυτοί όμως έβρασαν τους σπόρους καί τους
έφαγαν, καί μετά μην τους είδατε! Ο δέ βασιλέψ των Περσών εξαγριώθηκε τα
μάλα.
Κάπως έτσι πάει η ιστορία αυτή.
Παρένθεση:
Μιά που κάναμε λόγο γιά μουσική καί χορό, σε παλιά συζήτηση με την ερίτιμον Γραμματέψ, προσπαθήσαμε ν’ απαντήσουμε το ερώτημα γιατί οι γύφτοι δείχνουν συναίσθημα, αν δεν είναι έμψυχοι. Η απάντηση είναι πως ναί, έχουν κάποιο είδος «ψυχής», αλλά όχι ψυχή σαν των αυθεντικών εμψύχων ανθρώπων. Έχουν, θα λέγαμε, την «κλεμμένη φωτιά», που γράφει ο «Δεσμώτης» («…θηρώμαι πυρός», στίχος 109). Ή, με απλά λόγια, την κατώτερη ψυχή, την «anima», που είπε κάποτε ο Αριστοτέλης Ών. (Τί γίνεσαι, μωρέ σύ; ζής; υπάρχεις; πληρώνεις Εφορία; lol!!!)
Ωστόσο, κατά τους επόμενους αιώνες οι γύφτοι μετακινήθηκαν μαζικά προς τη Δύση. Στα εδάφη του πάλαι Βυζαντίου φτάσανε (καί κατσικώθηκαν) κατά το 1100 μΧ, κι από τότε τους λουζόμαστε…
…αλλά επί τόσους αιώνες ούτε «εντάσσονται», ούτε «εκπολιτίζονται». Τα αρνούνται καί τα δύο πεισματικώς. (Σάμπως τα μπορούν, άλλως τε; )
[Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος, που βλέπει μιά κινηματογραφική ταινία ξανά καί ξανά, αλλά περιμένει να έχει διαφορετικό τέλος κάθε φορά; Πόσο ηλίθιος, αν περιμένει να γίνουν μέσα σε δέκα χρόνια, όσα δεν έγιναν σε δέκα αιώνες; παναπεί, να «ενταχθούν» οι γύφτοι στην κοινωνία μας, καί τα ρέστα σάλια που λέγονται από διαφόρους «σαλονάτους»; Ηλίθιος, ή πληρωμένος.
Σκατά στις «Μ»ΚΟ, λέμε!]
Όπως, λοιπόν, -πιστεύω ότι- πείστηκε ο αναγνώστης πως η γενέτειρά τους είναι ένα συγκεκριμένο μέρος της Ινδίας, έτσι καί περιμένω να πειστεί πως οι μετακινήσεις αυτές δεν έγιναν τυχαία· αλλά κατόπιν εντολών κάποιου κρυμμένου ιερατείου. (Δικού τους; μάλλον απίθανο. Αλλονών; Πιό πιθανό.) Αν όχι, τότε τί λόγους έχει ένας λαός -καί δή, τέτοιος λαός- να μεταναστεύει διαρκώς; Καί τί λόγους είχε να παραμένει στην Ελλάδα τα παλιά χρόνια, πολύ πρό της πωλητικάντικης «επιδοματικής» μέριμνας;
Σημειωτέον, πάντως, ότι κάποια ιερατεία όντως τους χρησιμοποίησαν στο παρελθόν γιά πληθυσμιακή αλλοίωση· έστω, πληθυσμιακή πίεση προς τους ντόπιους (Έλληνες). Κι αυτό δεν είναι συνομωσιολογία. Βλέπετε, οι Βενετσιάνοι βάλανε γύφτους ως εργάτες στο χτίσιμο των τειχών του Ηρακλείου, καί τους επέτρεψαν να μείνουν εκεί· σε μιά δική τους συνοικία, την «Ατσιγγαναρίαν». Σώζονται, μάλιστα τα σχετικά αρχεία μισθοδοσίας τους!
Αφού, όμως, οι τζίπσυζ χτίσανε το βενετσιάνικο τείχος, δεν έφυγαν. Κατσικώθηκαν εκεί. Απογόνους αυτών βρήκα στον στρατό (καί αλλού)… που όμως, παρά τα Κρητικά επίθετα (σε -άκης), οι φάτσες τους ήταν μαρτυριάρες! 🙂 Μόνον όποιος δεν γνωρίζει Ιστορία με λεπτομέρειες (όπως δεν γνώριζα εγώ στα 20-τόσα μου) παραξενεύεται, καί αναρωτιέται αν υπάρχουν Κρητικοί, που βγαίνουν τόσο …παραψημένοι στον φούρνο! 🙂
Μιά τελευταία κουβέντα επί του θέματος· καί επ’ αυτής, δεν δέχομαι …κουβέντα! 🙂 Κι ας γίνω ο κακός της παρέας.
Την Κερκόπορτα, γιά να μας σφίγγουν οι γύφτοι τον λαιμό (πόση οικονομία θα έκανε το κράτος μας, αν τους έκοβε τα επιδόματα; το σκέφτηκε κανείς; κι άσε την εγκληματικότητα!), την άνοιξε ο πάλαι ποτέ μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Κι εδώ δεν θέλω ν’ ακούσω ούτε «κίχ»!
Βλέπετε, σε κάποια θέματα προηγούμαι. Είτε το θέλω, είτε δεν το θέλω· είτε το θέλουν οι άλλοι, είτε δεν το θέλουν. Λοιπόν, στο να ξέρω ποιός ήταν ο Καντιώτης, προηγούμαι πολλών, που τώρα τελευταία ανακάλυψαν τα κομποσχοίνια. Διότι τα βιβλία του τα είχε αγοράσει ο πατέρας μου, κι ακόμη τα έχω. Τα έχω διατηρήσει μέχρι σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση, καί τα διάβασα πρίν τελειώσω το Λύκειο – τότε, τις εποχές (καί τις ηλικίες μου) που καταβρόχθιζα κάθε τυπωμένο χαρτί. Καί… τα κατανόησα.
Το βιβλίο, λοιπόν, σχεδόν πάντα είναι η «ακτινογραφία» του συγγραφέα του. Οπότε, ναί, ο Καντιώτης υπήρξε καί πατριώτης, καί δυνατός χαρακτήρας (καί ισχυρογνώμων – πράγμα όχι πάντα καλό), καί σύμφωνος με το (αυστηρό) γράμμα της θρησκείας. Αλλά, με τα βαφτίσια των γύφτων (που τα ξεκίνησε γύρω στο 1972), έδωσε μιά κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα (πού ‘χε μαζέψει μέχρι τότε), καί τό ‘χυσε.
Τέλος, καί δεν δέχομαι καμμία αντίρρηση επ’ αυτού… διότι, όπως λέει κι η παροιμία, «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!». (Βλέπε πχ καί Μιαούλη: ο ατρόμητος ναυμάχος του 1824 κατάντησε κωλογλείφτης των άγγλων, καί εχθρός της Ελλάδας! Έκαψε πανάκριβα καί αναντικατάστατα τότε πολεμικά σκάφη της χώρας μας, γιά το πείσμα του. Άρα, τί να την κάνω τη γενναιότητα, που επέδειξε στη Σάμο; Εντελώς άχρηστη, το 1831!)
Εάν ο οποιοσδήποτε έχει άλλη γνώμη επ’ αυτών, διαβατήριο καί δρόμο· τουλάχιστον, δρόμο απ’ το παρόν ιστολόγιο. Στην Ελλάδα του σήμερα, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι η παρουσία «απολογητών» του κάθε (επηρμένου, ή μή) «ψυχοπονιάρη». (Νά ‘το, πάλι μπροστά μας το θανατηφόρο ελάττωμα της φυλής μας… η τρισηλίθια «ψυχοπονιά» προς πάντας!)
[Δεν θά ‘θελα ν’ αρχίσω τα μεταφυσικά του θέματος, διότι οι συνειδητοί Έλληνες θ’ ανατριχιάσουν… αλλά, άντε, να πω δυό λόγια.
Στην αρχαία κλασική Ελλάδα, οι μυητικοί βαθμοί ήταν τέσσερεις: μύστης, επόπτης, ιερέας, αρχιερέας (ή «ιεροφάντης»). Επειδή, όμως:
(α) η Ορθοδοξία είναι συνέχεια της αρχαίας θρησκείας, καί δη -στα υψηλά κλιμάκια- με πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής (καί αδιαφορώ πλήρως γιά τη γνώμη των φανατικών ένθεν καί ένθεν), καί
(β) με την Ορθοδοξία σαφώς κι έχουμε κάνει βήματα προόδου προς τα πάνω (πχ καθιερώθηκε η αναίμακτος θυσία),
τότε θα περιμέναμε να λιγοστέψουν καί οι μυητικοί βαθμοί του Έλληνα. Δηλαδή, να χρειάζεται μικρότερη προσπάθεια να πλησιάσει τον Θεό. (Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος των μυητικών βαθμών: αποτελούν τα σκαλιά προς τον Θεό.)
Όντως, τούτο συμβαίνει με το βάπτισμα, διότι ο πρώτος βαθμός (του μύστη) πλέον χαρίζεται τζάμπα, πάρε κόσμε, με τη φράση: «Σφραγίς δωρεάς Αγίου Πνεύματος». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο μεγάλο φάουλ (γιά κόκκινη κάρτα κατευθείαν!) είναι τέτοια πράγματα να τα χαρίζουμε σε σπαρτούς!
Θα με ρωτήσεις… «- Κι άμα τα δεχθούν με σεβασμό;» Θα σου απαντήσω:
Είδες εσύ μέχρι στιγμής κανέναν σεβασμό από δαύτους;
Καί καλά, ο Καντιώτης ισχυρογνώμων καί ξερόλας ήταν. (Δεν υπήρχε καί κανένας τότε να του ανοίξει τα μάτια, στο κάτω-κάτω.) Αλλά, οι σημερινοί ορθόδοξοι ιεραπόστολοι να προσέχουν σε ποιούς χαρίζουν «τα άγια» – διότι σαφώς δεν πρέπει «τοις κυσί».]
Φυσικά, μην περιμένετε ότι οι (σαφώς προδότες) πωλητικάντηδες θα έλειπαν απ’ αυτή τη βρωμιά. Όπου το σκατό, εκεί κι οι μυίγες, βλέπετε.
«Ορθόδοξοι» οι γύφτοι; (Άσχετο αν βαφτίζονται πεντέξη φορές στην Τήνο, κι αν επί μισόν αιώνα μέχρι σήμερα δεν έχουν βγάλει ούτε διάκο δικό τους. Κι ούτε πρόκειται.) Έ! τότε, να τους δώκουμε καί εκλογικά βιβλιάρια, κάνοντάς τους πολίτες (με ιθαγένεια, παρακαλώ!) του ψευτο-Ρωμαίϊκου! «Ημεδαπούς»! …καταπώς λένε καί τα δελτία εγκληματικότητας!
Καί, βεβαίως-βεβαίως, η Νουδούλα του φρύδια «εθνάρχη», φοβούμενη (το 1975) ότι στις επόμενες εκλογές θα έτρωγε μαύρο, καί φυσικά αδιαφορώντας πλήρως γιά την Ιστορία (Διάκους καί Κατσαντώνηδες ανέκαθεν τους είχε κλασμένους αυτό το γιαλαντζή «πατριωτικό» κόμμα), έσπευσε ν’ ανοίξει όχι πιά την Κερκόπορτα, αλλά τη Χρυσή Πύλη! (Στην κυριολεξία! 🙂 )
Έσπευσε να τους κάνει καί ψηφοφόρους τους τζύπσιζ! Με το χοντρό αζημίωτο, εννοείται. (Διότι αλλοιώς, δεν θα ενδιαφερόντουσαν οι «ευπαθείς».)
Τώρα, βέβαια, γιά κάτι εμπόρια ηρωΐνης, κάτι τοκογλυφίες, κάτι αδίστακτες συμμορίες κλοπών καί ληστειών, κάτι δολοφονίες γερόντων, κάτι μπραβιλίκια σε νυχτερινά κέντρα, καί διάφορα άλλα τέτοια κεχαριτωμένα των «ευπαθών», που μαθαίνουμε απ’ τις ειδήσεις… μην έχετε αυταπάτες: σαφώς καί βρίσκονται πωλητικοί από πίσω, που δώσαν θάρρος στους Βρωμά ν’ ανέβουν στα κρεββάτια μας.
[Ή τον πατάσσεις μία καί καλή τον «νατιβισμό», ρέ φούστη μου, να μην ξανασηκώσει ποτέ κεφάλι ο παλιο-Έλλην, ή δεν τον πατάσσεις! Ώστε να χαρούν καί τα μορμολύκεια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, καί των λοιπών παρεμφερών τζιούϊσ ιδρυμάτων – κάτι «Διεθνή Κονγκρέσσα», καί κάτι τέτοια!
Τί; μισές δουλειές θα κάνουμε; έ; 🙂 ]
Αυτά, με τούτους τους σπαρτούς.
Στα επερχόμενα, πάντως, περιμένω σαφώς εχθρική στάση των γύφτων εναντίον μας. (Εδώ την έχουν τώρα, που τους ταΐζουμε με τα κρατικά λεφτά. Δεν θα την έχουν τότε, που θα μας βρούν σε αδυναμία; )
Κοιτάξτε να το λάβετε υπ’ όψιν σας.
iv-ε. «Γκρίζοι»
Έ; τί; πώς; «Συνομωσιολογία»; 🙂
Ας το δούμε λιγάκι, διότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Οι «γκρίζοι», λοιπόν, θεωρητικώς είναι μία εξωγήϊνη φυλή κοντοπίθαρων ανθρωποειδών, με λείο γκρίζο δέρμα πατόκορφα, καί μεγάλα μαύρα «υπνωτιστικά» μάτια, σα μεγάλα μάτια σφήκας. Τέλος πάντων, πολλοί που είχαν επαφές με ιπτάμενους δίσκους, λένε πως τους είδαν από κοντά.
Το θέμα μας, όμως, είναι το εξής: ότι, σε οποιαδήποτε προσπάθεια δικών μας (Γήϊνων, δηλαδή) να επικοινωνήσουν είτε λεκτικώς, είτε τηλεπαθητικώς με τους γκρίζους, δεν είχαν καμμία ανταπόκριση. Οι γκρίζοι ούτε μιλάνε, ούτε επικοινωνούν (με) σκέψεις. Άρα, είναι καθαρά βιορομπότ. Σπαρτοί! (Καί δή, φτηνιάρικη κατασκευή! lol!!!)
Μάλιστα, σε μία προσπάθεια επικοινωνίας, (αναφέρεται πως) ο (προφανώς κατατρομαγμένος) μάρτυρας έβγαλε έναν Εσταυρωμένο, τον έδειξε στους γκρίζους που συνάντησε, καί τους ρώτησε αν πιστεύουν στον Θεό· καί γιατί δεν φοβούνται τη Θεία Δικαιοσύνη, καί κάνουν τέτοια κακά πράγματα (απαγωγές ανθρώπων, κτλ)!
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί θα έκανα (καί τί θα κάνατε κι εσείς) σε μιά τέτοια συνάντηση· πάντως, τώρα που το βλέπουμε ψύχραιμα κι από απόσταση, δεν θά ‘πρεπε να περιμένουμε την οποιαδήποτε απόκριση – ειδικά στο θέμα της θρησκείας. Εδώ, σαφώς καλύτερης κατασκευής σπαρτοί απ’ τους «γκρίζους» (Αμπορίτζινες, γύφτοι), καί στο θέμα της θρησκείας πέρα βρέχει· τα βιορομπότ θά ‘χαν άποψη;
Η μέγιστη ερώτηση, όμως, είναι ποιός τά ‘φτιαξε αυτά τα βιορομπότ – καί γιατί.
Εδώ, όντως υπάρχουν κάποιες απαντήσεις· οι κυριώτερες είναι πως: (α) τους έφτιαξαν (ως ρομποτάκια γιά δουλειές) άλλοι εξωγήϊνοι, που προέρχονται από τον αστερισμό Reticulum ( = μικρό διχτάκι, το λεγόμενο «σταυρόνημα» – γιά τη στόχευση των τηλεφακών, ή των τηλεσκοπίων), καί (β) τους έφτιαξαν (πάλι γιά να κάνουν τις δουλειές) κάποια άλλα μή-ανθρώπινα όντα, κάποιοι υπογήϊνοι – εξ ού καί τα μεγάλα μάτια τους, γιά να βλέπουν στο σκοτάδι, μέσα στις βαθειές σπηλαιώσεις υπό το έδαφος (όπου ζούν).
Χμμμ… η αφεντιά μου, όμως, θα πρότεινα καί μία τρίτη εκδοχή: ναί μέν, υπογήϊνοι κτλ, αλλά επειδή ο Reticulum είναι αστερισμός του νοτίου ημισφαιρίου, μου βάζει ιδέες! Λοιπόν,…
Κατά τη γνωμούλα μου, όντως παίζει ως ενδεχόμενο – καί πολύ μάλιστα.
Τώρα, βέβαια, γιατί (αν τα θυμάμαι καλά) η συντριπτική πλειονότητα τέτοιων συναντήσεων έχει να κάνει με την Αμερική (κι όχι με Ευρώπη, Κίνα, Ιαπωνία, κτλ)… έ! όλο καί κάποιος λόγος θα υπάρχει. Που, όμως, δεν μπορώ να τον δω τώρα.
Ίσως στο θέμα της δημιουργίας σπαρτών κτλ να παίζει ΚΑΙ συνεργασία των ηπαπαραίων με τους τέως ναζήδες, η οποία συνεργασία δεν σταμάτησε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Καί γιατί να μην παίζει;
(συνεχίζεται)
ergdhmerg.wordpress.com
ήγαν,
λέει, κατά το 300 μΧ (αν θυμάμαι καλά) στον βασιλέα των Περσών κάτι
μουσικοί (γύφτοι). Αυτός τους καλοδέχτηκε, αυτοί παίξαν μουσική καί
χορέψανε, αυτουνού του άρεσε καί τους χάρισε χωράφια καί σπόρους
σιταριού να τους φυτέψουν, αυτοί όμως έβρασαν τους σπόρους καί τους
έφαγαν, καί μετά μην τους είδατε! Ο δέ βασιλέψ των Περσών εξαγριώθηκε τα
μάλα.Κάπως έτσι πάει η ιστορία αυτή.
Παρένθεση:
Μιά που κάναμε λόγο γιά μουσική καί χορό, σε παλιά συζήτηση με την ερίτιμον Γραμματέψ, προσπαθήσαμε ν’ απαντήσουμε το ερώτημα γιατί οι γύφτοι δείχνουν συναίσθημα, αν δεν είναι έμψυχοι. Η απάντηση είναι πως ναί, έχουν κάποιο είδος «ψυχής», αλλά όχι ψυχή σαν των αυθεντικών εμψύχων ανθρώπων. Έχουν, θα λέγαμε, την «κλεμμένη φωτιά», που γράφει ο «Δεσμώτης» («…θηρώμαι πυρός», στίχος 109). Ή, με απλά λόγια, την κατώτερη ψυχή, την «anima», που είπε κάποτε ο Αριστοτέλης Ών. (Τί γίνεσαι, μωρέ σύ; ζής; υπάρχεις; πληρώνεις Εφορία; lol!!!)
Ωστόσο, κατά τους επόμενους αιώνες οι γύφτοι μετακινήθηκαν μαζικά προς τη Δύση. Στα εδάφη του πάλαι Βυζαντίου φτάσανε (καί κατσικώθηκαν) κατά το 1100 μΧ, κι από τότε τους λουζόμαστε…
…αλλά επί τόσους αιώνες ούτε «εντάσσονται», ούτε «εκπολιτίζονται». Τα αρνούνται καί τα δύο πεισματικώς. (Σάμπως τα μπορούν, άλλως τε; )
[Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος, που βλέπει μιά κινηματογραφική ταινία ξανά καί ξανά, αλλά περιμένει να έχει διαφορετικό τέλος κάθε φορά; Πόσο ηλίθιος, αν περιμένει να γίνουν μέσα σε δέκα χρόνια, όσα δεν έγιναν σε δέκα αιώνες; παναπεί, να «ενταχθούν» οι γύφτοι στην κοινωνία μας, καί τα ρέστα σάλια που λέγονται από διαφόρους «σαλονάτους»; Ηλίθιος, ή πληρωμένος.
Σκατά στις «Μ»ΚΟ, λέμε!]
Όπως, λοιπόν, -πιστεύω ότι- πείστηκε ο αναγνώστης πως η γενέτειρά τους είναι ένα συγκεκριμένο μέρος της Ινδίας, έτσι καί περιμένω να πειστεί πως οι μετακινήσεις αυτές δεν έγιναν τυχαία· αλλά κατόπιν εντολών κάποιου κρυμμένου ιερατείου. (Δικού τους; μάλλον απίθανο. Αλλονών; Πιό πιθανό.) Αν όχι, τότε τί λόγους έχει ένας λαός -καί δή, τέτοιος λαός- να μεταναστεύει διαρκώς; Καί τί λόγους είχε να παραμένει στην Ελλάδα τα παλιά χρόνια, πολύ πρό της πωλητικάντικης «επιδοματικής» μέριμνας;
Σημειωτέον, πάντως, ότι κάποια ιερατεία όντως τους χρησιμοποίησαν στο παρελθόν γιά πληθυσμιακή αλλοίωση· έστω, πληθυσμιακή πίεση προς τους ντόπιους (Έλληνες). Κι αυτό δεν είναι συνομωσιολογία. Βλέπετε, οι Βενετσιάνοι βάλανε γύφτους ως εργάτες στο χτίσιμο των τειχών του Ηρακλείου, καί τους επέτρεψαν να μείνουν εκεί· σε μιά δική τους συνοικία, την «Ατσιγγαναρίαν». Σώζονται, μάλιστα τα σχετικά αρχεία μισθοδοσίας τους!
Αφού, όμως, οι τζίπσυζ χτίσανε το βενετσιάνικο τείχος, δεν έφυγαν. Κατσικώθηκαν εκεί. Απογόνους αυτών βρήκα στον στρατό (καί αλλού)… που όμως, παρά τα Κρητικά επίθετα (σε -άκης), οι φάτσες τους ήταν μαρτυριάρες! 🙂 Μόνον όποιος δεν γνωρίζει Ιστορία με λεπτομέρειες (όπως δεν γνώριζα εγώ στα 20-τόσα μου) παραξενεύεται, καί αναρωτιέται αν υπάρχουν Κρητικοί, που βγαίνουν τόσο …παραψημένοι στον φούρνο! 🙂
Μιά τελευταία κουβέντα επί του θέματος· καί επ’ αυτής, δεν δέχομαι …κουβέντα! 🙂 Κι ας γίνω ο κακός της παρέας.
Την Κερκόπορτα, γιά να μας σφίγγουν οι γύφτοι τον λαιμό (πόση οικονομία θα έκανε το κράτος μας, αν τους έκοβε τα επιδόματα; το σκέφτηκε κανείς; κι άσε την εγκληματικότητα!), την άνοιξε ο πάλαι ποτέ μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Κι εδώ δεν θέλω ν’ ακούσω ούτε «κίχ»!
Βλέπετε, σε κάποια θέματα προηγούμαι. Είτε το θέλω, είτε δεν το θέλω· είτε το θέλουν οι άλλοι, είτε δεν το θέλουν. Λοιπόν, στο να ξέρω ποιός ήταν ο Καντιώτης, προηγούμαι πολλών, που τώρα τελευταία ανακάλυψαν τα κομποσχοίνια. Διότι τα βιβλία του τα είχε αγοράσει ο πατέρας μου, κι ακόμη τα έχω. Τα έχω διατηρήσει μέχρι σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση, καί τα διάβασα πρίν τελειώσω το Λύκειο – τότε, τις εποχές (καί τις ηλικίες μου) που καταβρόχθιζα κάθε τυπωμένο χαρτί. Καί… τα κατανόησα.
(1961 λέει κάτω-κάτω, αν δεν το βλέπετε.
Βέβαια, το βιβλίο δεν το διάβασα τότε, αλλά αρκετά αργότερα.
Όμως, μιλάμε γιά την «ορίτζιναλ» έκδοση – κι αυτού, καί άλλων.
Τώρα, βέβαια, γιατί απ’ το εξώφυλλο λείπει η μισή Ελλάδα… η από ‘κεί, δεξιά…
…θέλω να πιστεύω ότι ήταν αβλεψία του γραφίστα.)
Το βιβλίο, λοιπόν, σχεδόν πάντα είναι η «ακτινογραφία» του συγγραφέα του. Οπότε, ναί, ο Καντιώτης υπήρξε καί πατριώτης, καί δυνατός χαρακτήρας (καί ισχυρογνώμων – πράγμα όχι πάντα καλό), καί σύμφωνος με το (αυστηρό) γράμμα της θρησκείας. Αλλά, με τα βαφτίσια των γύφτων (που τα ξεκίνησε γύρω στο 1972), έδωσε μιά κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα (πού ‘χε μαζέψει μέχρι τότε), καί τό ‘χυσε.
Τέλος, καί δεν δέχομαι καμμία αντίρρηση επ’ αυτού… διότι, όπως λέει κι η παροιμία, «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!». (Βλέπε πχ καί Μιαούλη: ο ατρόμητος ναυμάχος του 1824 κατάντησε κωλογλείφτης των άγγλων, καί εχθρός της Ελλάδας! Έκαψε πανάκριβα καί αναντικατάστατα τότε πολεμικά σκάφη της χώρας μας, γιά το πείσμα του. Άρα, τί να την κάνω τη γενναιότητα, που επέδειξε στη Σάμο; Εντελώς άχρηστη, το 1831!)
Εάν ο οποιοσδήποτε έχει άλλη γνώμη επ’ αυτών, διαβατήριο καί δρόμο· τουλάχιστον, δρόμο απ’ το παρόν ιστολόγιο. Στην Ελλάδα του σήμερα, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι η παρουσία «απολογητών» του κάθε (επηρμένου, ή μή) «ψυχοπονιάρη». (Νά ‘το, πάλι μπροστά μας το θανατηφόρο ελάττωμα της φυλής μας… η τρισηλίθια «ψυχοπονιά» προς πάντας!)
[Δεν θά ‘θελα ν’ αρχίσω τα μεταφυσικά του θέματος, διότι οι συνειδητοί Έλληνες θ’ ανατριχιάσουν… αλλά, άντε, να πω δυό λόγια.
Στην αρχαία κλασική Ελλάδα, οι μυητικοί βαθμοί ήταν τέσσερεις: μύστης, επόπτης, ιερέας, αρχιερέας (ή «ιεροφάντης»). Επειδή, όμως:
(α) η Ορθοδοξία είναι συνέχεια της αρχαίας θρησκείας, καί δη -στα υψηλά κλιμάκια- με πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής (καί αδιαφορώ πλήρως γιά τη γνώμη των φανατικών ένθεν καί ένθεν), καί
(β) με την Ορθοδοξία σαφώς κι έχουμε κάνει βήματα προόδου προς τα πάνω (πχ καθιερώθηκε η αναίμακτος θυσία),
τότε θα περιμέναμε να λιγοστέψουν καί οι μυητικοί βαθμοί του Έλληνα. Δηλαδή, να χρειάζεται μικρότερη προσπάθεια να πλησιάσει τον Θεό. (Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος των μυητικών βαθμών: αποτελούν τα σκαλιά προς τον Θεό.)
Όντως, τούτο συμβαίνει με το βάπτισμα, διότι ο πρώτος βαθμός (του μύστη) πλέον χαρίζεται τζάμπα, πάρε κόσμε, με τη φράση: «Σφραγίς δωρεάς Αγίου Πνεύματος». Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο μεγάλο φάουλ (γιά κόκκινη κάρτα κατευθείαν!) είναι τέτοια πράγματα να τα χαρίζουμε σε σπαρτούς!
Θα με ρωτήσεις… «- Κι άμα τα δεχθούν με σεβασμό;» Θα σου απαντήσω:
Είδες εσύ μέχρι στιγμής κανέναν σεβασμό από δαύτους;
Καί καλά, ο Καντιώτης ισχυρογνώμων καί ξερόλας ήταν. (Δεν υπήρχε καί κανένας τότε να του ανοίξει τα μάτια, στο κάτω-κάτω.) Αλλά, οι σημερινοί ορθόδοξοι ιεραπόστολοι να προσέχουν σε ποιούς χαρίζουν «τα άγια» – διότι σαφώς δεν πρέπει «τοις κυσί».]
Φυσικά, μην περιμένετε ότι οι (σαφώς προδότες) πωλητικάντηδες θα έλειπαν απ’ αυτή τη βρωμιά. Όπου το σκατό, εκεί κι οι μυίγες, βλέπετε.
«Ορθόδοξοι» οι γύφτοι; (Άσχετο αν βαφτίζονται πεντέξη φορές στην Τήνο, κι αν επί μισόν αιώνα μέχρι σήμερα δεν έχουν βγάλει ούτε διάκο δικό τους. Κι ούτε πρόκειται.) Έ! τότε, να τους δώκουμε καί εκλογικά βιβλιάρια, κάνοντάς τους πολίτες (με ιθαγένεια, παρακαλώ!) του ψευτο-Ρωμαίϊκου! «Ημεδαπούς»! …καταπώς λένε καί τα δελτία εγκληματικότητας!
Καί, βεβαίως-βεβαίως, η Νουδούλα του φρύδια «εθνάρχη», φοβούμενη (το 1975) ότι στις επόμενες εκλογές θα έτρωγε μαύρο, καί φυσικά αδιαφορώντας πλήρως γιά την Ιστορία (Διάκους καί Κατσαντώνηδες ανέκαθεν τους είχε κλασμένους αυτό το γιαλαντζή «πατριωτικό» κόμμα), έσπευσε ν’ ανοίξει όχι πιά την Κερκόπορτα, αλλά τη Χρυσή Πύλη! (Στην κυριολεξία! 🙂 )
Έσπευσε να τους κάνει καί ψηφοφόρους τους τζύπσιζ! Με το χοντρό αζημίωτο, εννοείται. (Διότι αλλοιώς, δεν θα ενδιαφερόντουσαν οι «ευπαθείς».)
Τώρα, βέβαια, γιά κάτι εμπόρια ηρωΐνης, κάτι τοκογλυφίες, κάτι αδίστακτες συμμορίες κλοπών καί ληστειών, κάτι δολοφονίες γερόντων, κάτι μπραβιλίκια σε νυχτερινά κέντρα, καί διάφορα άλλα τέτοια κεχαριτωμένα των «ευπαθών», που μαθαίνουμε απ’ τις ειδήσεις… μην έχετε αυταπάτες: σαφώς καί βρίσκονται πωλητικοί από πίσω, που δώσαν θάρρος στους Βρωμά ν’ ανέβουν στα κρεββάτια μας.
[Ή τον πατάσσεις μία καί καλή τον «νατιβισμό», ρέ φούστη μου, να μην ξανασηκώσει ποτέ κεφάλι ο παλιο-Έλλην, ή δεν τον πατάσσεις! Ώστε να χαρούν καί τα μορμολύκεια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, καί των λοιπών παρεμφερών τζιούϊσ ιδρυμάτων – κάτι «Διεθνή Κονγκρέσσα», καί κάτι τέτοια!
Τί; μισές δουλειές θα κάνουμε; έ; 🙂 ]
Αυτά, με τούτους τους σπαρτούς.
Στα επερχόμενα, πάντως, περιμένω σαφώς εχθρική στάση των γύφτων εναντίον μας. (Εδώ την έχουν τώρα, που τους ταΐζουμε με τα κρατικά λεφτά. Δεν θα την έχουν τότε, που θα μας βρούν σε αδυναμία; )
Κοιτάξτε να το λάβετε υπ’ όψιν σας.
iv-ε. «Γκρίζοι»
Έ; τί; πώς; «Συνομωσιολογία»; 🙂
Ας το δούμε λιγάκι, διότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Οι «γκρίζοι», λοιπόν, θεωρητικώς είναι μία εξωγήϊνη φυλή κοντοπίθαρων ανθρωποειδών, με λείο γκρίζο δέρμα πατόκορφα, καί μεγάλα μαύρα «υπνωτιστικά» μάτια, σα μεγάλα μάτια σφήκας. Τέλος πάντων, πολλοί που είχαν επαφές με ιπτάμενους δίσκους, λένε πως τους είδαν από κοντά.
Το θέμα μας, όμως, είναι το εξής: ότι, σε οποιαδήποτε προσπάθεια δικών μας (Γήϊνων, δηλαδή) να επικοινωνήσουν είτε λεκτικώς, είτε τηλεπαθητικώς με τους γκρίζους, δεν είχαν καμμία ανταπόκριση. Οι γκρίζοι ούτε μιλάνε, ούτε επικοινωνούν (με) σκέψεις. Άρα, είναι καθαρά βιορομπότ. Σπαρτοί! (Καί δή, φτηνιάρικη κατασκευή! lol!!!)
Μάλιστα, σε μία προσπάθεια επικοινωνίας, (αναφέρεται πως) ο (προφανώς κατατρομαγμένος) μάρτυρας έβγαλε έναν Εσταυρωμένο, τον έδειξε στους γκρίζους που συνάντησε, καί τους ρώτησε αν πιστεύουν στον Θεό· καί γιατί δεν φοβούνται τη Θεία Δικαιοσύνη, καί κάνουν τέτοια κακά πράγματα (απαγωγές ανθρώπων, κτλ)!
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί θα έκανα (καί τί θα κάνατε κι εσείς) σε μιά τέτοια συνάντηση· πάντως, τώρα που το βλέπουμε ψύχραιμα κι από απόσταση, δεν θά ‘πρεπε να περιμένουμε την οποιαδήποτε απόκριση – ειδικά στο θέμα της θρησκείας. Εδώ, σαφώς καλύτερης κατασκευής σπαρτοί απ’ τους «γκρίζους» (Αμπορίτζινες, γύφτοι), καί στο θέμα της θρησκείας πέρα βρέχει· τα βιορομπότ θά ‘χαν άποψη;
Η μέγιστη ερώτηση, όμως, είναι ποιός τά ‘φτιαξε αυτά τα βιορομπότ – καί γιατί.
Εδώ, όντως υπάρχουν κάποιες απαντήσεις· οι κυριώτερες είναι πως: (α) τους έφτιαξαν (ως ρομποτάκια γιά δουλειές) άλλοι εξωγήϊνοι, που προέρχονται από τον αστερισμό Reticulum ( = μικρό διχτάκι, το λεγόμενο «σταυρόνημα» – γιά τη στόχευση των τηλεφακών, ή των τηλεσκοπίων), καί (β) τους έφτιαξαν (πάλι γιά να κάνουν τις δουλειές) κάποια άλλα μή-ανθρώπινα όντα, κάποιοι υπογήϊνοι – εξ ού καί τα μεγάλα μάτια τους, γιά να βλέπουν στο σκοτάδι, μέσα στις βαθειές σπηλαιώσεις υπό το έδαφος (όπου ζούν).
Χμμμ… η αφεντιά μου, όμως, θα πρότεινα καί μία τρίτη εκδοχή: ναί μέν, υπογήϊνοι κτλ, αλλά επειδή ο Reticulum είναι αστερισμός του νοτίου ημισφαιρίου, μου βάζει ιδέες! Λοιπόν,…
- …Ποιοίοιοιοιοι είχανε φτιάξει βάσεις στην Ανταρκτική,
- καί ταυτόχρονα είχανε φτιάξει ιπτάμενους δίσκους,
- καί ταυτόχρονα σκαλίζανε τη δουλειά με τους κλώνους, κτλ;
Κατά τη γνωμούλα μου, όντως παίζει ως ενδεχόμενο – καί πολύ μάλιστα.
Τώρα, βέβαια, γιατί (αν τα θυμάμαι καλά) η συντριπτική πλειονότητα τέτοιων συναντήσεων έχει να κάνει με την Αμερική (κι όχι με Ευρώπη, Κίνα, Ιαπωνία, κτλ)… έ! όλο καί κάποιος λόγος θα υπάρχει. Που, όμως, δεν μπορώ να τον δω τώρα.
Ίσως στο θέμα της δημιουργίας σπαρτών κτλ να παίζει ΚΑΙ συνεργασία των ηπαπαραίων με τους τέως ναζήδες, η οποία συνεργασία δεν σταμάτησε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Καί γιατί να μην παίζει;
- Ποιός ψάχνει στην Ανταρκτική γιά μυστικά «δίπορτα» εργαστήρια, μερικά χιλιόμετρα κάτω απ’ το έδαφος;
- Ποιός υποψιάζεται κάτι τέτοιο, καλά-καλά;
(συνεχίζεται)
ergdhmerg.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου