Εδώ ο καλός μανάβης!

μανάβης.. ο ΕργΔημΕργ

 

Σέλινα καλές ντομάτες

δυό δεκάρες την οκά!

εν θ’ αναφερθώ σε τίποτε αρχαία ρητά, του τύπου: «Άλει, μύλε, άλει, καί γάρ Πιττακός αλεί!», αλλά εξαπανέκαθεν καί διαχρονικώς οι σοφοί άντρες -όπως κι εγώ, εννοείται- είμαστε πολυπράγμονες· όχι μόνον πανεπιστήμονες. Πολυπράγμονες καί πολυτάλαντοι.

Αυτά τα λέω, γιά να διαψεύσω κάτι φήμες, που λένε ότι κάθομαι όλη μέρα, δίκην κοπρόσκυλου. (Εντάξει, όχι μόνος μου -λένε οι φήμες-, αλλά με ωραίες υπάρξεις ένθεν κακείθεν της πολυθρόνας μου. Εν πάσει περιπτώσει, όμως, οι φήμες είναι φήμες. Καί ψιλοκακοήθειες. Όθεν, τις διαψεύδω πανηγυρικώς!)
Λοιπόν, που λέτε, στον ελεύθερο χρόνο μου (στον ποιό; ) μεταβάλλομαι σε διάφορα: σε παιδαγωγό, σε ποδηλατά, σε ξυλουργό, σε επιδιορθωτή σιτών πορτών καί παραθύρων, σε μπογιατζή, σε κουβαλητή καρεκλών και στρωμάτων θαλάσσης… ενίοτε, δέ, καί σε παραγωγό ζαρζαβατικών. Προκομμένο παιδί, να ‘ούμ’, να με παντρευτεί καμιά τυχερή, να κάνει την τύχη της! Lol!!!

Ως απόρροια, τώρα, της μαναβικής τέχνης μου, προέκυψεν μία αρκετά ασυνήθιστη (γιά μένα), ουχί βίρτουαλ, αλλά πραγματική πραγματικότης· πάρτε μάτι!
Μελιτζανιές…



(υπάρχει κι άλλη, αλλά δεν έβγαλα ακόμη τ’ αγριόχορτα από γύρω της, καί δεν έχει φωτογένεια)
…με μελιτζάνες.



Οι νεροσταγόνες που φαίνονται, δεν είναι από το πότισμα, αλλά από τη βροχούλα που έπεσε. Με το απόβροχο βρήκα ευκαιρία γιά φωτογραφίες των φυτών, διότι οι συνθήκες φωτισμού -θεώρησα πως- ήταν λιγάκι καλύτερες από τον κατευθείαν Αυγουστιάτικο Ήλιο.
Τις μελιτζανιές από πάνω σκιάζει μία κυδωνιά με κυδώνια. («- Όχι, με μούσμουλα!» – Γκιωνάκης.  🙂  ) Αυτή δεν την φύτεψα εγώ, οκ, αλλά ο πατέρας μου. Αλλά την εκμεταλλεύομαι εγώ οικογενειακώς καί εξαπανέκαθεν! lol!!!



Τα κυδώνια είναι ακόμη λιγάκι άγουρα· πάντως, κάθε χρόνο που ωριμάζουν, γίνονται γλυκό με προσθήκη αμπαρόρριζας.



Εδώ παρακάτω έχουμε όχι τηπήη Ινδιάνων, αλλά πιπεριές… που στραβοφύτρωσαν (ο κορμός τους έκανε μιά περίεργη ορθή γωνία με τη ρίζα τους), καί τις στήριξα λιγάκι με καλάμια καί σπάγγους.



Τα φυτά σε γκρό πλάν:





Καί η πρώτη σοδειά:



Πάμε παρακάτω, στις ντοματιές:



Καί η «κρεββατή» ιδιοκατασκευή! Αμέ! («- Τί ωραία που τα έφτιαξες! Μπράβο σου!» «- Φχαριστώ!»  🙂  ) Να με δείς στον ξεροπόταμο να κόβω καλάμια με το σιδηροπρίονο, δε σου λέω τίποτε!  🙂
Ωστόσο, οι ντοματιές ακόμη δεν βγάλανε καρπό. Θα περιμένω, δέ βαρυέσαι. Αφού έχω άλλα λαχανικά, θα κάνω ακόμα καναδυό επισκέψεις στη λαϊκή, μέχρι να βγούν οι ντομάτες μου. Νόου πρόμπλεμ.



Τέλος, διαθέτωμεν καί αγγουριές! Αμέ;! Τί μας περάσατε;  🙂



Κάτι άκουσα από συμβουλές, ότι έπρεπε (λέει) να τις έβαζα σε απόσταση τουλάχιστον δυό μέτρα απ’ τις ντοματιές (μόλις που φαίνεται η μία στ’ αριστερά), αλλά δε βαρυέσαι. Αρχάριος-ξεαρχάριος αγρότης, απόσταση-ξεαπόσταση, παρά ταύτα οι αγγουριές βρήκαν τον δρόμο τους, σκαρφάλωσαν στα κάγκελα, κι άρχισαν να γιγαντώνονται σαν τη φασολιά του Τζάκ στο παραμύθι!

Τελειώσαμε εδώ; όχι ακόμη… Έχω μιά έκπληξη γιά κάτι άτομα εκεί, κατά την πλατεία Συντάγματος: ένα -χμ- δωράκι γιά το γκουβέρνο! Καρα-lol!!!



Καί ειδικά γιά κάποιον παπάρα, που μας απαγορεύει να έχουμε γνώμη δική μας!
ΝΑΙ, ΡΕ! Ο ΚΟΡΟΪΔΟΪΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ!!! Τί ζόρια τραβάς εσύ;
…Ζόρια;… Από τώρα;…
…Καί πού να μεγαλώσουν τ’ αγγούρια μου όσο πρέπει!  🙂  🙂


ergdhmerg