γράφει ο ΕργΔημΕργ
ίναι απόλυτα σωστό το ότι παίρνεις καλές απαντήσεις, μονάχα όταν κάνεις καλές ερωτήσεις.
Με αφορμή, λοιπόν:
Την εύνοια του Ίωνος Δραγούμη στην ιδέα μιάς Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας…
…συν την αντίστοιχη εύνοια του Ιωάννη Μεταξά…
…συν την αντίστοιχη εύνοια του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδοπούλου…
…συν την αντίστοιχη -αν κι όχι ακριβώς- «Τουρκοφιλία» των μεταπολιτευτικών γκουβέρνων…
…κάνουμε την καλή ερώτηση:
Τί διάολο, μέλι έχει αυτή η ιδέα, καί δε λέν’ όλοι αυτοί να ξεκολλήσουν;
Καί καλά· δικαιολογούνται κάπως όσοι είναι καταγωγής από Ιωνία ή Κωνσταντινούπολη, όπως ο απώτερης Φαναριώτικης καταγωγής Μεταξάς. Εκεί, εντάξει, μπορείς να επικαλεστείς συναισθηματικούς λόγους. (Αν καί δεν είναι διόλου επαρκείς, να εξηγήσουν το κόλλημα.) Αλλά οι υπόλοιποι; πχ ο Πελοποννήσιος χωριάτης Παπαδόπουλος, τί σχέση είχε;
Ήδη το αναφέραμε: ο Δραγούμης (κι αυτός απώτερης Φαναριώτικης καταγωγής κατά ένα μέρος) υποστήριζε μιά τέτοια συνομοσπονδία, επηρεασμένος τα μάλα από τον μέντορά του στο θέμα, τον Σουλιώτη-Νικολαΐδη. Καί η αιτιολογία ήταν πως ένα τέτοιο δίπολο (Ελλάδας με Τουρκία, δηλαδή) θα έπρεπε να υπάρξει, ώστε ν’ αναχαιτιστεί η κάθοδος των Ρώσσων προς νότον. (Βλέπετε, τώι καιρώι εκείνωι είχε αρχίσει να φουντώνει ο Πανσλαυϊσμός.)
Αυτό, όντως, μας δίνει ένα κλειδί προς την απάντηση που αναζητούμε. Ωστόσο, δεν είναι επαρκές στοιχείο από μόνο του· οπότε, συνεχίζουμε το ψάξιμο.
α. Τί -μπορεί να- είναι μιά Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία;
Μία ένωση των δύο αυτών κρατών σε μία ενιαία κρατική οντότητα· αυτό θα είναι πρωταρχικώς.
Βέβαια, αμέσως προκύπτουν προβλήματα, από τα πιό απλά (πχ πού θα βρίσκεται η πρωτεύουσα), μέχρι τα σύνθετα καί δύσκολα (πχ ποιός θα κάνει ουσιαστικώς κουμάντο). Ή κι ενδιάμεσα, πχ τί ρόλο θα έχει ο καθένας.
Στο τελευταίο ερώτημα, κανείς δεν απαντάει επί της ουσίας· αλλά, άπαντες οι της δικής μας μεριάς «φιλομόσπονδοι» κολακεύονται με σκέψεις, ότι εμείς θα είμαστε τα κεφάλια καί θα διοικούμε καθήμενοι σε πολυθρόνες (διότι το αξίζουμε), κι οι Τούρκοι θα κάνουν τις παρακατιανές δουλειές – πχ φαντάροι. Κούνια που τους κούναγε!… καί δεν εννοώ τους Τούρκους μελλοντικούς φαντάρους.
Πες, όμως, ότι όλ’ αυτά τα προβλήματα ξεπερνιούνται. Τί θα γίνει μετά; Αυτό το κράτος, τί ρόλο θα παίζει στην περιοχή, εκτός από τον φελλό στο μπουκάλι των Στενών καί του θαλασσίου διαδρόμου του Αιγαίου (να μην περνάνε οι Ρώσσοι προς Μ. Ανατολή) ;
Χμμμ… αυτό το κράτος-μαϊμού γεωγραφικώς κάθεται επάνω στην λεγόμενη «ενδιάμεση περιοχή», που είναι (σχεδόν) το Άλφα καί το Ωμέγα της Γεωπολιτικής. Κατέχει το «μαγαζί-γωνία», να το πούμε λαϊκά. Άρα, όποιος το κατευθύνει, ελέγχει σχεδόν όλον τον πλανήτη!!!
Κι εδώ, μας δόθηκε το δεύτερο κλειδί προς την απάντηση που ψάχνουμε. Αρχίζουμε να κατανοούμε το ποιανών πραγματικά ο κώλος καίγεται τόσο πολύ γιά τη δημιουργία μιάς τέτοιας παρά φύσιν συνομοσπονδίας. Μην ξεχνάτε, άλλως τε, ότι η Γεωπολιτική -ως έννοια- έσκασε μύτη ακριβώς τον καιρό που Δραγούμης καί Σουλιώτης-Νικολαΐδης συζητούσανε την σκοπιμότητα της Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας! Καί με γνωστόν τον «ευτυχή μπαμπά» του μωρού «Γεωπολιτική», καταλαβαίνουμε άριστα το πώς καί το γιατί!… καταλαβαίνουμε από πού ξεκίνησε αυτή η ιδέα, καί πώς επιβλήθηκε.
Θα τα συζητήσουμε όλ’ αυτά προς το τέλος του παρόντος· αλλά πρίν απ’ αυτό, θα πούμε καναδυό απαραίτητα πραγματάκια.
β. «Ελληνοπρεπή» επιχειρήματα υπέρ της συνομοσπονδίας αυτής
…Το εξής ένα: ότι μ’ αυτήν ουσιαστικώς ανασταίνεται το Βυζάντιο, που ήταν Ελληνικό. Άρα, αφού μας ανήκε, θα μας ανήκει καί πάλι, το δικαιούμαστε, «χαμένες πατρίδες», καί τα λοιπά, καί τα λοιπά.
Ταυτόχρονα, εδώ συνυπάρχει το λεγόμενο «Φαναριώτικο όραμα», στο οποίο πίστευαν πολλοί μετά το 1453 (κι όχι μόνον ιερωμένοι του πατριαρχείου), αλλά κι εξακολουθούν να πιστεύουν μέχρι σήμερα: ότι, δηλαδή, ένα τέτοιο κράτος (ή ακόμη κι αυτοκρατορία) ας είναι ό,τι θέλει, ας έχει ό,τι κατοίκους γουστάρει (ενδεχομένως γύφτους, ή διαφόρους τυχοδιώκτες τριτοκοσμικούς καί μή…), αρκεί οι Έλληνες να κάνουν κουμάντο, έστω καί ως μυστικοσύμβουλοι. Διότι την ξέρουν την τέχνη του διοικείν από τα χρόνια του Βυζαντίου. (Ενώι προφανώς οι Τουρκαλάδες δεν σκαμπάζουν από κρατική διοίκηση· δεν έμαθαν τίποτε από το 1453. Ναί, πώς;!)
Όμως…
γ. Γιατί ΔΕΝ μπορεί να σταθεί μιά τέτοια συνομοσπονδία
Γιά πολλούς λόγους. Όπως:
i. Προσοχή, εύθραυστον!
Ένα πολυφυλετικό καί πολυθρησκευτικό κράτος είναι γίγαντας με πήλινα πόδια. Ανά πάσα στιγμή υπόκειται σε φυγόκεντρες καί διασπαστικές τάσεις, καί ειδικά άμα του βάλουν μπουρλότο ξένοι πράκτορες. (Βλέπε Ουκρανία καί «Αραβικές Ανοίξεις».) Άρα, ανά πάσα στιγμή είναι εκβιαζόμενο, καί σαφώς ασταθές.
Ως Έλληνες, να το κάνουμε τί, ένα τέτοιο κράτος, λοιπόν; Δεν έχουμε αρκετούς μπελάδες με τούτο ‘δώ; θέλουμε κι άλλους;
[Καί ναί, υπονοώ ακριβώς αυτό που ενστικτωδώς συλλάβατε: η μελλοντική νομοτελειακή επιστροφή των Ελλήνων της Ανατολής στις πατρογονικές τους εστίες σημαίνει αυτομάτως καί απαρεγκλίτως την ολοσχερή εκδίωξη ή καί ΕΞΟΝΤΩΣΗ (αν χρειαστεί) παντός αλλοφύλου. Καί αδιαφορώ πλήρως γιά τις τυχόν αντίθετες «ανθρωπιστικές» γνώμες, όπως ακριβώς κάθε αλλόφυλος -καί προδότης- αδιαφορεί πλήρως γιά την ύπαρξη τη δική μου καί των παιδιών μου.]
Ως αντιπαράδειγμα, θυμηθήτε την κατάντια της πάλαι ποτέ κραταιάς Αυστροουγγαρίας, που μάλιστα μας πήγε κόντρα το 1821!
ii. Ανατολική ΡΩΜΑΪΚΗ -όχι Ελληνική- Αυτοκρατορία
Το επίσημο όνομα του Βυζαντίου· το οποίο «Βυζάντιο» το εφηύρε ως όνομα της αυτοκρατορίας αυτής Δυτικός τις ιστορικός, γιά να την μειώσει.
Το Βυζάντιο δεν υπήρξε εξ αρχής Ελληνικό, καθ’ ό συνέχεια της Ρώμης· Ελληνικό άρχισε να γίνεται αιώνες αργότερα εξ ανάγκης, καί τμηματικώς. Εάν επισκεφθήτε το Βυζαντινό Μουσείο στην Αθήνα, θα δήτε κρατικά χειρόγραφα έγγραφα δίγλωσσα (Λατινικά-Ελληνικά), χρονολογούμενα από τον καιρό του Νικηφόρου Φωκά… δηλαδή κάπου το 950 μΧ. (Κι αν θυμάμαι καλά, ύστερα από δεκαετίες που το επισκέφθηκα ως φοιτητής.) Πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι τον 10ο αιώνα τα Λατινικά συνέχιζαν να υπάρχουν στο Βυζάντιο κανονικά, κανονικώτατα… – καί γλώσσα ίσον πολιτισμικό περιβάλλον ίσον έδαφος ίσον επικράτεια χώρας. (Γιατί οι πραγματικοί πατριώτες ΔΕΝ θέλαμε ν’ αναγνωριστεί γλώσσα «Μακεντόνσκυ»; από ιδιοτροπία; )
Ναί μέν, τα Λατινικά είναι καθαρή μορφή της Ελληνικής (πχ «est» καί «εστί», κτλ κτλ κτλ), καθ’ ό καί οι δυό γλώσσες είναι δίδυμα παιδιά των Πελασγικών Ελληνικών· αλλά, δυστυχώς, τα Λατινικά συνοδεύονται κι από κάποια «παράσιτα», καθόλου φιλικά. Παρακάτω οι εξηγήσεις.
Κι όχι μόνον δεν υπήρξε Ελληνικό το Βυζάντιο, απεναντίας υπήρξε ΑΝΘελληνικό. Καί στη νοοτροπία (δεν ήθελε να βλέπει Έλληνες ούτε ζωγραφιστούς), αλλά ακόμη καί σ’ αυτήν την θρησκεία· εννοώ την ίδια γιά όλους κρατική θρησκεία, τον ορθόδοξο χριστιανισμό… άσε την αρχαία Ελληνική! Θυμηθήτε πχ την Εικονομαχία, που ήταν ευθεία επίθεση στο Ελληνικό Πνεύμα, που άρχισε δειλά-δειλά να επανέρχεται μετά από αιώνες Ρωμαϊκής Κατοχής… κι όχι επίθεση σε κάποιες λεπτές θρησκευτικές έννοιες (περί του αν ο Θεός είναι πνεύμα κι έχει μορφή, κτλ). Με πληθώρα βαρβάρων να κάνουν επιδρομές κάθε τρείς καί λίγο, σιγά μήν τους μάρανε τους εικονομάχους αυτοκράτορες το θρησκευτικό φιλοσοφείν! Εντολές είχαν οι άνθρωποι από το απόκρυφο ιερατείο τους, που απλώς έσπευσαν να τις εφαρμόσουν επί των κεφαλών των υπηκόων τους.
Αλήθεια, κάτι σημερινοί χαζοβιόληδες, που παραληρούν: «Με όρθιο κεφάλι Βυζάντιο καί πάλι!», ποιό ακριβώς Βυζάντιο γουστάρουν; να μας το πούν, να ρυθμίσουμε τη χρονομηχανή καταλλήλως – να τους διευκολύνουμε, βραδερφέ!
Όλο κι όλο το αξιόλογο Βυζάντιο, με σαφώς κάποια καθαρά Ελληνική χροιά, ήταν τρείς αυτοκράτορες… καί μιά γυναίκα: Νικηφόρος Φωκάς, Ιωάννης Τσιμισκής, Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος, καί η εστεμμένη φόνισσα Θεοφανώ – σύζυγος του πρώτου, παλλακίδα (ευγενικά το διατυπώνω) του δευτέρου, καί μητέρα του τρίτου. Όλες οι υπόλοιπες περίοδοι, βρώμα καί δυσωδία.
iii. Πότε σκοπεύετε να το διοικήσετε, ωρέ Φαναριώτες;
Του αγίου Βίτου ανήμερα; 🙂
Αυτός είναι ακριβώς ο άγιος της παροιμίας που υπονοώ! lol!!! «Βίτος» σημαίνει «Ζώης» στα Ελληνικά, αλλά ο Εμμανουήλ Ρόΐδης αναφέρει (στην περίφημη «Πάπισσα Ιωάννα» – εδώ, αλλά ακόμη δεν το ανέβασαν ολόκληρο· σας υπόσχομαι, πάντως, να χεστήτε στο γέλιο, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει… με σαφώς δύσοσμα αποτελέσματα! 🙂 ) πως ένα παρεκκλήσιο του αγίου αυτού βρισκόταν σε σπήλαιο, «…ιερόν τώι πάλαι τώι Πριάπωι»! Οπότε… καταλαβαίνετε… 🙂 (Κι αν δεν καταλαβαίνετε, ιδού κι ο Πρίαπος! Καρα-Lol!!!)
Οι Φαναριώτες δοκίμασαν μέν να καταλάβουν την κρατική μηχανή της Οθωμανίας, αλλά με πενιχρά αποτελέσματα· too little, too late, που λένε καί οι αγγλίτσοι. Κάτι βοεβόνδες στη Μολδοβλαχία γινήκανε (καί μετά παρέλευση αιώνων, όχι αμέσως), κάτι δραγουμάνοι (μεταφραστές), τέτοια ψιλοπράγματα. Τα καλά τα κοψίδια της Οθωμανίας (κρατικά λεφτά συν υπουργιλίκια) τα τρώγανε οι εβραίοι· οι οποίοι, σημειωτέον, κουβαλήθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μόλις 39 χρόνια μετά την Άλωση. Έτσι είναι τα σαΐνια! ορμάνε στο ψητό κατευθείαν, καί δεν περιμένουν αιώνες.
Οπότε, εφ’ όσον το «Φαναριώτικο όραμα» είναι ιστορικώς αποτυχημένο, άσ’ το.
iv. Δεν μπαίνεις δυό φορές στο ίδιο ποτάμι!
Όταν αλλάζουν οι συνθήκες, είναι βλακεία να επιμένεις σε παλιές μορφές.
Οι αυτοκρατορίες ναί μέν, υπήρξαν κάποτε… ως αναγκαιότητα, αν θες. Αλλά στο διάβα του χρόνου έσβησαν, διότι δεν τραβούσε άλλο η ομάδα. Έπαψαν να εξυπηρετούν, έπαψαν να είναι διαχειρίσιμες, μαγαρίστηκαν από εισβολές αλλοφύλων στη διοίκησή τους, καί τελείωσαν. Έτσι, πχ ο Ρήγας Φερραίος, όταν συνέθετε τον συγκλονιστικό «Θούριο», μιλούσε εξ ονόματος των λαών στις περιοχές του πάλαι ποτέ Βυζαντίου. Όμως, ήταν εκτός πραγματικότητας· διότι, στην εποχή του άρχισαν ν’ αναδύονται τα εθνικά κράτη – καί το μέλλον δεν είχε καμμία θέση γι’ αυτοκρατορίες.
Σήμερα, βλέπεις καθαρά πως διανύουμε εποχή αγρίων, παροξυσμικών εθνικισμών παγκοσμίως (που μόνον η εντός ή εκτός εισαγωγικών εγχώρια Αριστερά δεν τους βλέπει! lol!!!) – καί σπασίματος παλαιών κρατών σε αμιγή εθνικά· μάλιστα σε υπερβολικό, αν καί δυσεξήγητο βαθμό. (Πέρα απ’ το «διαίρει καί βασίλευε» των πονηρών ισχυρών.) Γιά παράδειγμα… τί στην ευχή;! τόσο πολύ διαφέρουν οι Μαυροβούνιοι απ’ τους Σέρβους καί χωρίσανε τις περιοχές τους σε δύο κράτη;
Οπότε, πού θα πάμ’ εμείς να στήσουμε -κόντρα στο ρεύμα- πολυεθνικό καί πολυθρησκευτικό κράτος, εκκινούντες από τη φτηνή δικαιολογία της νοσταλγίας γιά τις «χαμένες πατρίδες» καί τα παρελθοντικά κλέη μιάς αυτοκρατορίας, που δεν έδινε δεκάρα γιά τους Έλληνες; (Διότι τον πραγματικό λόγο δεν σας τον ξεφούρνισα ακόμη.) Βέβαια, θα μου πείς ότι ο σημερινός λαουτζίκος μας είναι το ιδανικό κορόϊδο των ξένων… οπότε, μιά βλακεία πάνω, μία κάτω, δεν χάθηκε κι ο κόσμος (των ξένων). Αλλά καλό είναι να την αποφύγουμε αυτήν εδώ ειδικά.
δ. Γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να σταθεί μιά τέτοια συνομοσπονδία
Διότι δεν θα είναι προς όφελός μας. Αφ’ ενός, η πολυαριθμία των αλλοφύλων θα μας καταπιεί (νά, δες τί γίνεται τώρα με τους λάθρο)· αφ’ ετέρου, δεν θα υπάρχει πιά το -έστω καί λειψό, έστω καί προτεκτοράτο- εθνικό μας κράτος, στο οποίο περιχαρακωνόμαστε στα δύσκολα καί μας προφυλάσσει.
Διότι δεν θα κάνουμε εμείς κουμάντο, αλλά άλλοι. Καί δεν εννοώ τους Τούρκους. Γιά να κάνεις κουμάντο, πρέπει να μπορείς να επιβάλεις τη θέλησή σου διά των όπλων… καί τώρα, απλούστατα ΔΕΝ μπορούμε. Κι εννοώ στους ισχυρούς της σήμερον, όχι στους γείτονες καί «συμμάχους» εξ Ανατολών. Στην συνομοσπονδία θα μας οδηγήσουν, γιά να εξακολουθήσουμε να κάνουμε τα χατήρια των ξένων. Όμως, ούτε στιγμή να μή σας περάσει η ιδέα, ότι θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε εμείς καί μόνο εμείς, ως απόλυτα αφεντικά!
Διότι κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια, καί παίζονται πράγματα, που δεν τά ‘χει δεί κανείς «γεωπολιτικός αναλυτής».
Εδώ, όμως, πρέπει να εξηγήσω.
Η Μικρά Ασία, δηλαδή το ανατολικό κομμάτι της Ελλάδας, ανέκαθεν ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας. Από εκεί περνούσαν ιδεολογίες καί θρησκείες μαύρες κι εχθρικές· ακόμη κι οι δικές μας θρησκείες αλλοιωνόντουσαν εκεί. Νά, ας πούμε ο Αιώνιος Έφηβος Απόλλων της Κρήτης, στην Τροία γίνεται ένας σκοτεινός κι εκδικητικός θεός. Η Αιώνια Έφηβη Άρτεμις (Βριτόμαρτις) γίνεται μιά κακιασμένη μητριαρχική θεά, που ξανάρχεται στην Πελοπόννησο ως Άρτεμις Ορθία (ναί, αυτή με τις βουρδουλιές – μεγάλα μυαλά οι Σπαρτιάτες, που μαστιγώνανε τα παιδιά τους, τί να σας πώ;!). Ο Διόνυσος μας κουβαλιέται από ‘κεί με μαινάδες φόνισσες, η δέ Κυβέλη βάζει τους άντρες πιστούς της «ν’ αποκόπτωσιν αυτοίς… πάσαν πατρότητος ελπίδα»! (Αθάνατε Ροΐδη!) Κρόνια καί μητριαρχικά ιερατεία στο φούλ, σ’ εκείνα τα χώματα!
Εκτός απ’ τους Πόντιους, που είναι παλιά υπόθεση καθαρών Ελλήνων (απ’ την εποχή του Ιάσονα, τουλάχιστον – κι όχι απ’ τους Α’ καί Β’ Ελληνικούς Αποικισμούς των ιστορικών αιώνων), οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μ. Ασίας ήταν κατά κανόνα Κρόνιοι Πελασγοί. (Βλέπε πχ το ανθρωποθυσιαστικό βρωμόσογο του Τάνταλου καί των Ατρειδών. Κρόνος ίσον ανθρωποθυσίες.) Τώρα, το γιατί ακολούθησαν τον δρόμο του Κρόνου… μεγάλη ιστορία. Πάντως, έχει να κάνει με τις επιδρομές των υπολειμμάτων των Ατλάντων εναντίον των Ελλήνων – οπότε, ουσιαστικά στη Μ. Ασία ακολουθείται κάτι σαν pattern: όπως ακριβώς έγιναν εξισλαμισμοί επί Τουρκοκρατίας, έτσι ακριβώς έγιναν βίαιοι προσηλυτισμοί στη λατρεία του Κρόνου κάποιες χιλιετίες πΧ. Μπορούμε να το πούμε κι αλλοιώς: με την έλευση των Οθωμανών, ποιοί εξισλαμίστηκαν χωρίς να ζοριστούν πολύ; μήπως οι απόγονοι Κρονίων Πελασγών, που το dna τους συνάντησε την Κρόνια λατρεία του ισλάμ καί τη θεώρησε πιό οικεία από την Ορθοδοξία;
Καί γιατί ο Μίνωας άρχισε να κατακτάει αργά καί μεθοδικά το Αιγαίο, ξεκινώντας από τις ακτές της Ιωνίας καί τα κοντινά σ’ αυτές νησιά; (πχ Λέσβο …καί Μυτιλήνη! lol!!!) Μήπως, ως Κρόνιος Ατλαντο-Πελασγός βασίστηκε σε φίλιους πληθυσμούς;
Καί γιατί αργότερα όλα τα παράλια της Ιωνίας έγιναν σύμμαχοι των Τρώων χωρίς να το πολυσκεφτούν; Νομίζω ήδη γνωρίζετε την απάντηση.
Ακόμη καί στους χριστιανικούς αιώνες, το χρονικώς πρώτο Άγιο Όρος (με μοναστήρια, κτλ) ήταν το όρος Λάτρος στην Ιωνία. Θα σας φαινόταν εκπληκτικό να μαθαίνατε ότι το Άγιο Όρος της Χαλκιδικής (αυτό που ξέρουμε σήμερα) ξεκίνησε τη λειτουργία του, ακριβώς όταν ερημώθηκε καί το τελευταίο μοναστήρι του Λάτρους; Βλέπετε, λοιπόν, ότι ακόμη καί μέσα στην ακριβώς ίδια θρησκεία (την Ορθοδοξία), οι πιστοί του Διός με τους πιστούς του Κρόνου αντιμάχονται αλλήλους – κι ας μην το συνειδητοποιούν.
Κι αυτό ακριβώς εννοούσα παραπάνω, όταν αναφερόμουνα στα «παράσιτα», που κουβαλάνε μαζί τους τα Λατινικά: αυτή η γλώσσα ταυτίζεται με τις Κρόνιες Πελασγικές ρίζες της Ρώμης παλιά, καί του Βατικανού σήμερα.
Με τα παραπάνω, δεν σκοπεύω με τίποτε να υποτιμήσω τους Έλληνες που κατάγονται από τη Μ Ασία. Απλώς, επισημαίνω κάποιες υπαρκτές διαφορές μας, τις οποίες δεν πρέπει ν’ αγνοούμε – διότι στη δεδομένη στιγμή μπορεί να φέρουν αρνητικό αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, με προβληματίζει πολύ το τί θα γίνουν οι Ελληνογενείς υπήκοοι της σημερινής Τουρκίας, που θα επιζήσουν από τα προφητικώς επερχόμενα· καί δεν το αντιμετωπίζω το θέμα αυτό με την αλαφράδα της Εκκλησίας.
Θα βαφτιστούν ορθόδοξοι όλοι αυτοί; μπορεί… αλλά νοοτροπία, πώς θ’ αλλάξουν; διότι δεν γίνεται να έχουμε Κρόνιους μεταλλαγμένους ανάμεσά μας, ειδικά αν σχεδιάζουμε μιά εντελώς νέα Ελλάδα σε σωστές βάσεις, στηριζόμενη σε προαιώνιες αδιαπραγμάτευτες εθνικές αρχές. Μ’ άλλα λόγια, δεν θέλουμε οπαδούς του: «- Σφάξε με, αγά μ’, ν’ αγιάσω!», κι ας έχουν dna 100% Ελληνικής καθαρότητας. Βλέπετε, Κινέζοι είναι οι της Κίνας, Κινέζοι είναι καί οι του Χόνγκ Κόνγκ. Αλλά ακόμη υπάρχουν περιορισμοί στη μετακίνηση ένθεν καί ένθεν των τέως συνόρων του 1997. Οι οποίοι, προφανώς, δεν τέθηκαν καί δεν εξακολουθούν να τηρούνται γιά πλάκα.
Ο φυλετικός μετασχηματισμός των Πελασγών σε Έλληνες, που επισυνέβη από τα χρόνια του Ιάσονα μέχρι τα χρόνια μετά τον Τρωϊκό, πρέπει να συνεχιστεί καί να τους συμπεριλάβει όλους τους Ελληνογενείς. Όποιος μείνει πίσω, απλά χάθηκε.
ε. Τί γυρεύουν οι Άγγλοι στο παζάρι;
Σ’ αυτό το σημείο, λογικά πρέπει ήδη να έχετε καταλάβει πως την Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία την προωθούσαν καί την προωθούν οι Άγγλοι, μέσωι των τεκτονικών στοών. (Κι οι Αμερικάνοι· αλλ’ αυτοί όχι καί τόσο, θά ‘λεγα.) Εκμεταλλευόμενοι τον έως χαζομάρας ρομαντισμό των ατόμων Φαναριώτικης καταγωγής.
Βέβαια, η βούληση γιά φράξιμο της διελεύσεως των Ρώσσων απ’ το Αιγαίο είναι αρκετά παλιά, από την εποχή των Ναπολεοντείων πολέμων ακόμη. Τουλάχιστον! Όθεν, δεν πρέπει να μας παραξενεύει που το πρόσχημα της Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας το 1903 ήταν η φραγή της Ρωσσικής / Πανσλαυϊκής καθόδου προς Νότον. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
Μετά το προηγούμενο σύντομο μάθημα Ιστορίας (καί Προϊστορίας), θα σας παραδώσω ακόμη ένα. Βέβαια, καί τα δυό αυτά είναι μεζεδάκια γιά την όρεξη· αλλά, αν θέλετε διδακτορικές διατριβές στην Ιστορία, δεν είναι ο κατάλληλος τόπος εδώ. Τρέξτε, ερευνήστε, καί θα βρήτε.
Λοιπόν, είμαστε στο 1903… κι ενώι η Ελλάδα έχει ήδη φάει φάπες εξ αιτίας της «Μεγάλης Ιδέας» (βλέπε έξωση του Όθωνα), αρχίζει άλλο βιολί: να πάρουμε τημΜπόλιν καί την Αγιασοφιάν όχι με τα όπλα πλέον, αλλά με φιδίσιο τρόπο: να συνενωθούμε με την καταρρέουσα Τουρκία του 1903, καί να φάμε εμείς τη διοίκηση του νέου κράτους! Καί με πρόσχημα τον φραγμό στην επέκταση του Πανσλαυϊσμού.
Αρκούντως πονηρό, αλλά προσέξτε:
Ακόμη μία ιστορική παρένθεση εδώ.
Όπως όλα τα μεγάλα κινήματα, έτσι κι ο τεκτονισμός δεν ήταν ο ίδιος σ’ όλες τις ιστορικές φάσεις του.
Βέβαια, όπως έχω πεί πολλές φορές, ο τεκτονισμός είναι η αιχμή του δόρατος του Αγγλοφώνου ιμπεριαλισμού. (Οπότε, άμα μπλέξεις εκεί μέσα… θα σ’ έχουν σα σκυλί με λουρί καί φίμωτρο, να υπηρετείς το Μπάκιγκχαμ καί τον Λευκό Οίκο.) Απλώς, οι Έλληνες τέκτονες των αρχών του 20ου αιώνα έκαναν μέν τα χατήρια της αγγλίτσας, αλλά ταυτίσανε τα συμφέροντα της Ελλάδας με τα της αγγλίτσας, κι έτσι φτάσαμε μέχρις έξω απ’ τημΜπόλιν καί την Άγκυρα…
…πράγμα που η αγγλίτσα μετά το 1920 (καί έως σήμερα) θεώρησε μέγιστο λάθος, καί λύσσαξε να το «επανορθώσει». (Βλέπε πχ παραφωνία των Πρεσπών / ξεπούλημα της Μακεδονίας μας.)
Συνεχίζουμε.
Όπως ακριβώς ο τεκτονισμός άλλαξε χαρακτήρα από το 1900, έτσι άλλαξε χαρακτήρα καί η πολιτική της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα στο θέμα της «συνομοσπονδίας» από τότε. Συγκεκριμένα, μετά τον Α’ ΠΠ έγινε φανερό ότι τα διάφορα κράτη θα χωριζόντουσαν σε πρώτης καί δεύτερης (καί… καί..) ταχύτητας, όχι γι’ άλλους λόγους (πχ οικονομία), αλλά εξ αιτίας των εξοπλισμών. Στο εξής, όποιος δεν έφτιαχνε τους δικούς του (καί δή, προηγμένους), θα πήγαινε στη Β’ εθνική! (Εμάς, αυτό μας στοίχισε το 1922.)
Αυτό με τη σειρά του σήμαινε πως οι Άγγλοι δεν θα μπορούσαν πλέον ν’ ασκήσουν πολιτική «δι’ αντιπροσώπων». Δηλαδή, δεν θα μπορούσαν να στηριχτούν πχ στους Έλληνες, οι οποίοι θα αναπλήρωναν τον μικρό τους πληθυσμό (καί την έλλειψη προηγμένων όπλων) με τη γενναιότητα / τα ιδανικά τους / το αξιόμαχόν τους. Αυτό το είδαμε πχ στην Αίγυπτο κατά τον Β’ ΠΠ, όπου οι Άγγλοι, καίτοι στριμωγμένοι αγρίως, αγνόησαν εντελώς τους χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες που μαζεύτηκαν εκεί, αφού δραπέτευσαν από την κατεχόμενη Ελλάδα.
Όμως, ειδικά γιά το θέμα του ποιός θα πάρει τημΜπόλιν, σύμφωνα με τις προφητείες («…Οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι θα μας βοηθήσουν!» – άγιος Παΐσιος), βλέπουμε πως η Αγγλόφωνη πονηριά επανέρχεται σε μεθοδολογία της εποχής Δραγούμη! Βάζει… αντιπρόσωπο! Γιατί, όμως, δεν πάει η ίδια να καταλάβει τημΜπόλιν; Εμάς, τί μας θέλει;
Ας το δούμε κι αυτό, διότι πονηρευτήκαμε.
Η εξήγηση γι’ αυτό ξεφεύγει αρκετά του ορθολογισμού, αλλά θα μου επιτρέψετε. Αν δεν γουστάρετε, να φύγετε από ‘δώ – καί στο εξής να διαβάζετε τις ανακοινώσεις του ΥπΕξ! 🙂
Λοιπόν, οι Αγγλο-Αμερικάνοι εμάς μας θέλουν γιά Δούρειο Ίππο! Ναίναίναί!!!
Βλέπετε, ο κάθε τόπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, καί δέχεται συγκεκριμένον ανθρωπότυπο. (Μόνο να με συμπαθάτε, δεν θα το αναλύσω αυτό.) Όθεν, οι Αγγλο-Αμερικάνοι δεν μπορούν να μείνουν διαρκώς στην κατακτημένη Μπόλιν οι ίδιοι· άρα, θα βάλουν εμάς να κάνουμε τη βρωμοδουλειά, ελπίζοντας να μας έχουν στο χέρι καί να μας τραβάνε τα λουριά στο διηνεκές… σα μαφιόζοι, που εισπράττουν «προστασία» από το γωνιακό μαγαζί.
Έως ότου χαθούμε σε μιά πλημμυρίδα αλλοφύλων… αλλά, μέχρι τότε, η δουλειά τους θα έχει γίνει όπως τη θέλουν. (Νομίζουν, δηλαδή.)
Ή, μήπως θαρρείτε ότι ο πατέρας της Γεωπολιτικής, ο Μάκιντερ, τα είπε όλα; Δεν είχαν / έχουν στη διάθεσή τους απόκρυφη βιβλιογραφία οι Άγγλοι, λέτε;… με χάρτες γεωμαγνητικών πλεγμάτων, σημείων δύναμης, καί τα ρέστα; Τί νομίζετε;
Παρεμπιπτόντως, αν γίνει τελικά ένα τέτοιο κράτος-μαϊμού, η Κωνσταντινούπολη πιθανώτατα θα είναι στάχτη στα μάτια· να περιμένετε τότε «ειδική» υπερδραστηριότητα διαφόρων -χμ- μυστήριων «περιηγητών» ανά την κυρίως Ελλάδα. (Ελπίζω, βέβαια, να μή φτάσουμε ώς εκεί.) Γιατί; διότι όλα μα όλα τα «κέντρα δύναμης» της Ελλάδας βρίσκονται εδώ.
Επίλογος
Θεωρώ πως έδειξα καθαρά ότι η Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία ΔΕΝ πρέπει να γίνει επ’ ουδενί, διότι δεν θα εξυπηρετεί Ελληνικά συμφέροντα. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά η ύπαρξή της θα εμποδίσει μιά μελλοντική Ελλάδα, που θα είναι όντως Ελλάδα.
Επίσης, νομίζω πως έδειξα άλλο τόσο ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της συνομοσπονδίας, παρά μόνον επιτακτικές καί μακροχρόνιες εντολές εκ Δυσμών γιά τη δημιουργία της. Οι οποίες στηρίζονται στο συναίσθημα (καί όχι τη λογική) Ελλήνων, που κατάγονται από τις περιοχές ανατολικώς του Αιγαίου.
Όθεν, μακριά κι αλάργα!
Υγ: Μόνο που θέλω ένα πράγμα: να μην πεταχτεί κανείς, να πεί ότι τα ήξερε αυτά. Σκατά ξέρανε, κι οι αναλυτάδες κι όλοι! Αν τα ξέρανε, γιατί κανείς μέχρι σήμερα δεν έγραψε στα ίσα πως η συνομοσπονδία είναι πάγια εντολή αγγλίτσας καί τεκτονικών στοών, παρά μόνο μεμψιμοιρίες ακούγονται γιά την υποστήριξη Δραγούμη / Μεταξά / Παπαδόπουλου (μέσωι Παττακού, προφανώς) σ’ αυτήν; Τί φοβήθηκε; μην του στερήσει η αγγλίτσα το επίδομα;
Τόσο πολύ κρυμμένο ήταν το αίτιο της κολλημένης στη συνομοσπονδία βελόνας γραμμοφώνου, κι έπρεπε να το βρώ εγώ; Χαλάλι, όμως.
ergdhmerg.wordpress.com
Αφιερώνεται σ’ όλους τους πραγματικούς Έλληνες πατριώτες
που ακούν «Τουρκία» καί ξερνάνε
ίναι απόλυτα σωστό το ότι παίρνεις καλές απαντήσεις, μονάχα όταν κάνεις καλές ερωτήσεις.Με αφορμή, λοιπόν:
Την εύνοια του Ίωνος Δραγούμη στην ιδέα μιάς Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας…
…συν την αντίστοιχη εύνοια του Ιωάννη Μεταξά…
…συν την αντίστοιχη εύνοια του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδοπούλου…
…συν την αντίστοιχη -αν κι όχι ακριβώς- «Τουρκοφιλία» των μεταπολιτευτικών γκουβέρνων…
…κάνουμε την καλή ερώτηση:
Τί διάολο, μέλι έχει αυτή η ιδέα, καί δε λέν’ όλοι αυτοί να ξεκολλήσουν;
Καί καλά· δικαιολογούνται κάπως όσοι είναι καταγωγής από Ιωνία ή Κωνσταντινούπολη, όπως ο απώτερης Φαναριώτικης καταγωγής Μεταξάς. Εκεί, εντάξει, μπορείς να επικαλεστείς συναισθηματικούς λόγους. (Αν καί δεν είναι διόλου επαρκείς, να εξηγήσουν το κόλλημα.) Αλλά οι υπόλοιποι; πχ ο Πελοποννήσιος χωριάτης Παπαδόπουλος, τί σχέση είχε;
Ήδη το αναφέραμε: ο Δραγούμης (κι αυτός απώτερης Φαναριώτικης καταγωγής κατά ένα μέρος) υποστήριζε μιά τέτοια συνομοσπονδία, επηρεασμένος τα μάλα από τον μέντορά του στο θέμα, τον Σουλιώτη-Νικολαΐδη. Καί η αιτιολογία ήταν πως ένα τέτοιο δίπολο (Ελλάδας με Τουρκία, δηλαδή) θα έπρεπε να υπάρξει, ώστε ν’ αναχαιτιστεί η κάθοδος των Ρώσσων προς νότον. (Βλέπετε, τώι καιρώι εκείνωι είχε αρχίσει να φουντώνει ο Πανσλαυϊσμός.)
Αυτό, όντως, μας δίνει ένα κλειδί προς την απάντηση που αναζητούμε. Ωστόσο, δεν είναι επαρκές στοιχείο από μόνο του· οπότε, συνεχίζουμε το ψάξιμο.
α. Τί -μπορεί να- είναι μιά Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία;
Μία ένωση των δύο αυτών κρατών σε μία ενιαία κρατική οντότητα· αυτό θα είναι πρωταρχικώς.
Βέβαια, αμέσως προκύπτουν προβλήματα, από τα πιό απλά (πχ πού θα βρίσκεται η πρωτεύουσα), μέχρι τα σύνθετα καί δύσκολα (πχ ποιός θα κάνει ουσιαστικώς κουμάντο). Ή κι ενδιάμεσα, πχ τί ρόλο θα έχει ο καθένας.
Στο τελευταίο ερώτημα, κανείς δεν απαντάει επί της ουσίας· αλλά, άπαντες οι της δικής μας μεριάς «φιλομόσπονδοι» κολακεύονται με σκέψεις, ότι εμείς θα είμαστε τα κεφάλια καί θα διοικούμε καθήμενοι σε πολυθρόνες (διότι το αξίζουμε), κι οι Τούρκοι θα κάνουν τις παρακατιανές δουλειές – πχ φαντάροι. Κούνια που τους κούναγε!… καί δεν εννοώ τους Τούρκους μελλοντικούς φαντάρους.
Πες, όμως, ότι όλ’ αυτά τα προβλήματα ξεπερνιούνται. Τί θα γίνει μετά; Αυτό το κράτος, τί ρόλο θα παίζει στην περιοχή, εκτός από τον φελλό στο μπουκάλι των Στενών καί του θαλασσίου διαδρόμου του Αιγαίου (να μην περνάνε οι Ρώσσοι προς Μ. Ανατολή) ;
Χμμμ… αυτό το κράτος-μαϊμού γεωγραφικώς κάθεται επάνω στην λεγόμενη «ενδιάμεση περιοχή», που είναι (σχεδόν) το Άλφα καί το Ωμέγα της Γεωπολιτικής. Κατέχει το «μαγαζί-γωνία», να το πούμε λαϊκά. Άρα, όποιος το κατευθύνει, ελέγχει σχεδόν όλον τον πλανήτη!!!
Κι εδώ, μας δόθηκε το δεύτερο κλειδί προς την απάντηση που ψάχνουμε. Αρχίζουμε να κατανοούμε το ποιανών πραγματικά ο κώλος καίγεται τόσο πολύ γιά τη δημιουργία μιάς τέτοιας παρά φύσιν συνομοσπονδίας. Μην ξεχνάτε, άλλως τε, ότι η Γεωπολιτική -ως έννοια- έσκασε μύτη ακριβώς τον καιρό που Δραγούμης καί Σουλιώτης-Νικολαΐδης συζητούσανε την σκοπιμότητα της Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας! Καί με γνωστόν τον «ευτυχή μπαμπά» του μωρού «Γεωπολιτική», καταλαβαίνουμε άριστα το πώς καί το γιατί!… καταλαβαίνουμε από πού ξεκίνησε αυτή η ιδέα, καί πώς επιβλήθηκε.
Θα τα συζητήσουμε όλ’ αυτά προς το τέλος του παρόντος· αλλά πρίν απ’ αυτό, θα πούμε καναδυό απαραίτητα πραγματάκια.
β. «Ελληνοπρεπή» επιχειρήματα υπέρ της συνομοσπονδίας αυτής
…Το εξής ένα: ότι μ’ αυτήν ουσιαστικώς ανασταίνεται το Βυζάντιο, που ήταν Ελληνικό. Άρα, αφού μας ανήκε, θα μας ανήκει καί πάλι, το δικαιούμαστε, «χαμένες πατρίδες», καί τα λοιπά, καί τα λοιπά.
Ταυτόχρονα, εδώ συνυπάρχει το λεγόμενο «Φαναριώτικο όραμα», στο οποίο πίστευαν πολλοί μετά το 1453 (κι όχι μόνον ιερωμένοι του πατριαρχείου), αλλά κι εξακολουθούν να πιστεύουν μέχρι σήμερα: ότι, δηλαδή, ένα τέτοιο κράτος (ή ακόμη κι αυτοκρατορία) ας είναι ό,τι θέλει, ας έχει ό,τι κατοίκους γουστάρει (ενδεχομένως γύφτους, ή διαφόρους τυχοδιώκτες τριτοκοσμικούς καί μή…), αρκεί οι Έλληνες να κάνουν κουμάντο, έστω καί ως μυστικοσύμβουλοι. Διότι την ξέρουν την τέχνη του διοικείν από τα χρόνια του Βυζαντίου. (Ενώι προφανώς οι Τουρκαλάδες δεν σκαμπάζουν από κρατική διοίκηση· δεν έμαθαν τίποτε από το 1453. Ναί, πώς;!)
Όμως…
γ. Γιατί ΔΕΝ μπορεί να σταθεί μιά τέτοια συνομοσπονδία
Γιά πολλούς λόγους. Όπως:
i. Προσοχή, εύθραυστον!
Ένα πολυφυλετικό καί πολυθρησκευτικό κράτος είναι γίγαντας με πήλινα πόδια. Ανά πάσα στιγμή υπόκειται σε φυγόκεντρες καί διασπαστικές τάσεις, καί ειδικά άμα του βάλουν μπουρλότο ξένοι πράκτορες. (Βλέπε Ουκρανία καί «Αραβικές Ανοίξεις».) Άρα, ανά πάσα στιγμή είναι εκβιαζόμενο, καί σαφώς ασταθές.
Ως Έλληνες, να το κάνουμε τί, ένα τέτοιο κράτος, λοιπόν; Δεν έχουμε αρκετούς μπελάδες με τούτο ‘δώ; θέλουμε κι άλλους;
[Καί ναί, υπονοώ ακριβώς αυτό που ενστικτωδώς συλλάβατε: η μελλοντική νομοτελειακή επιστροφή των Ελλήνων της Ανατολής στις πατρογονικές τους εστίες σημαίνει αυτομάτως καί απαρεγκλίτως την ολοσχερή εκδίωξη ή καί ΕΞΟΝΤΩΣΗ (αν χρειαστεί) παντός αλλοφύλου. Καί αδιαφορώ πλήρως γιά τις τυχόν αντίθετες «ανθρωπιστικές» γνώμες, όπως ακριβώς κάθε αλλόφυλος -καί προδότης- αδιαφορεί πλήρως γιά την ύπαρξη τη δική μου καί των παιδιών μου.]
Ως αντιπαράδειγμα, θυμηθήτε την κατάντια της πάλαι ποτέ κραταιάς Αυστροουγγαρίας, που μάλιστα μας πήγε κόντρα το 1821!
ii. Ανατολική ΡΩΜΑΪΚΗ -όχι Ελληνική- Αυτοκρατορία
Το επίσημο όνομα του Βυζαντίου· το οποίο «Βυζάντιο» το εφηύρε ως όνομα της αυτοκρατορίας αυτής Δυτικός τις ιστορικός, γιά να την μειώσει.
Το Βυζάντιο δεν υπήρξε εξ αρχής Ελληνικό, καθ’ ό συνέχεια της Ρώμης· Ελληνικό άρχισε να γίνεται αιώνες αργότερα εξ ανάγκης, καί τμηματικώς. Εάν επισκεφθήτε το Βυζαντινό Μουσείο στην Αθήνα, θα δήτε κρατικά χειρόγραφα έγγραφα δίγλωσσα (Λατινικά-Ελληνικά), χρονολογούμενα από τον καιρό του Νικηφόρου Φωκά… δηλαδή κάπου το 950 μΧ. (Κι αν θυμάμαι καλά, ύστερα από δεκαετίες που το επισκέφθηκα ως φοιτητής.) Πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι τον 10ο αιώνα τα Λατινικά συνέχιζαν να υπάρχουν στο Βυζάντιο κανονικά, κανονικώτατα… – καί γλώσσα ίσον πολιτισμικό περιβάλλον ίσον έδαφος ίσον επικράτεια χώρας. (Γιατί οι πραγματικοί πατριώτες ΔΕΝ θέλαμε ν’ αναγνωριστεί γλώσσα «Μακεντόνσκυ»; από ιδιοτροπία; )
Ναί μέν, τα Λατινικά είναι καθαρή μορφή της Ελληνικής (πχ «est» καί «εστί», κτλ κτλ κτλ), καθ’ ό καί οι δυό γλώσσες είναι δίδυμα παιδιά των Πελασγικών Ελληνικών· αλλά, δυστυχώς, τα Λατινικά συνοδεύονται κι από κάποια «παράσιτα», καθόλου φιλικά. Παρακάτω οι εξηγήσεις.
Κι όχι μόνον δεν υπήρξε Ελληνικό το Βυζάντιο, απεναντίας υπήρξε ΑΝΘελληνικό. Καί στη νοοτροπία (δεν ήθελε να βλέπει Έλληνες ούτε ζωγραφιστούς), αλλά ακόμη καί σ’ αυτήν την θρησκεία· εννοώ την ίδια γιά όλους κρατική θρησκεία, τον ορθόδοξο χριστιανισμό… άσε την αρχαία Ελληνική! Θυμηθήτε πχ την Εικονομαχία, που ήταν ευθεία επίθεση στο Ελληνικό Πνεύμα, που άρχισε δειλά-δειλά να επανέρχεται μετά από αιώνες Ρωμαϊκής Κατοχής… κι όχι επίθεση σε κάποιες λεπτές θρησκευτικές έννοιες (περί του αν ο Θεός είναι πνεύμα κι έχει μορφή, κτλ). Με πληθώρα βαρβάρων να κάνουν επιδρομές κάθε τρείς καί λίγο, σιγά μήν τους μάρανε τους εικονομάχους αυτοκράτορες το θρησκευτικό φιλοσοφείν! Εντολές είχαν οι άνθρωποι από το απόκρυφο ιερατείο τους, που απλώς έσπευσαν να τις εφαρμόσουν επί των κεφαλών των υπηκόων τους.
Αλήθεια, κάτι σημερινοί χαζοβιόληδες, που παραληρούν: «Με όρθιο κεφάλι Βυζάντιο καί πάλι!», ποιό ακριβώς Βυζάντιο γουστάρουν; να μας το πούν, να ρυθμίσουμε τη χρονομηχανή καταλλήλως – να τους διευκολύνουμε, βραδερφέ!
- Το πρώϊμο, του «Ες έδαφος φέρειν», καί τους -δασκαλεμένους- Γότθους μέσα στην Ελλάδα μπάτε σκύλ’ αλέστε κι αλεστικά μή δίνετε;
- του δολοφόνου Ιουστινιανού;
- το Εικονομαχικό;
- των φελλών διαδόχων του Βασιλείου Β’;
- του αρχιπροδόταρου σκατόψυχου Μιχαήλ Φελλού;
- των άλλων φελλών, αυτωνών που μας κουβάλησαν εδώ τους Φράγκους το 1203;
- των ετέρων ηλιθίων, που μας κουβάλησαν Ενετούς, Γενουάτες, Καταλανούς;
- των αρχιλαμόγιων τύπου Δημητρίου καί Θωμά Παλαιολόγων, ή Γεννάδιου-Σχολάριου;
Όλο κι όλο το αξιόλογο Βυζάντιο, με σαφώς κάποια καθαρά Ελληνική χροιά, ήταν τρείς αυτοκράτορες… καί μιά γυναίκα: Νικηφόρος Φωκάς, Ιωάννης Τσιμισκής, Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος, καί η εστεμμένη φόνισσα Θεοφανώ – σύζυγος του πρώτου, παλλακίδα (ευγενικά το διατυπώνω) του δευτέρου, καί μητέρα του τρίτου. Όλες οι υπόλοιπες περίοδοι, βρώμα καί δυσωδία.
iii. Πότε σκοπεύετε να το διοικήσετε, ωρέ Φαναριώτες;
Του αγίου Βίτου ανήμερα; 🙂
Αυτός είναι ακριβώς ο άγιος της παροιμίας που υπονοώ! lol!!! «Βίτος» σημαίνει «Ζώης» στα Ελληνικά, αλλά ο Εμμανουήλ Ρόΐδης αναφέρει (στην περίφημη «Πάπισσα Ιωάννα» – εδώ, αλλά ακόμη δεν το ανέβασαν ολόκληρο· σας υπόσχομαι, πάντως, να χεστήτε στο γέλιο, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει… με σαφώς δύσοσμα αποτελέσματα! 🙂 ) πως ένα παρεκκλήσιο του αγίου αυτού βρισκόταν σε σπήλαιο, «…ιερόν τώι πάλαι τώι Πριάπωι»! Οπότε… καταλαβαίνετε… 🙂 (Κι αν δεν καταλαβαίνετε, ιδού κι ο Πρίαπος! Καρα-Lol!!!)
Οι Φαναριώτες δοκίμασαν μέν να καταλάβουν την κρατική μηχανή της Οθωμανίας, αλλά με πενιχρά αποτελέσματα· too little, too late, που λένε καί οι αγγλίτσοι. Κάτι βοεβόνδες στη Μολδοβλαχία γινήκανε (καί μετά παρέλευση αιώνων, όχι αμέσως), κάτι δραγουμάνοι (μεταφραστές), τέτοια ψιλοπράγματα. Τα καλά τα κοψίδια της Οθωμανίας (κρατικά λεφτά συν υπουργιλίκια) τα τρώγανε οι εβραίοι· οι οποίοι, σημειωτέον, κουβαλήθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μόλις 39 χρόνια μετά την Άλωση. Έτσι είναι τα σαΐνια! ορμάνε στο ψητό κατευθείαν, καί δεν περιμένουν αιώνες.
Οπότε, εφ’ όσον το «Φαναριώτικο όραμα» είναι ιστορικώς αποτυχημένο, άσ’ το.
iv. Δεν μπαίνεις δυό φορές στο ίδιο ποτάμι!
Όταν αλλάζουν οι συνθήκες, είναι βλακεία να επιμένεις σε παλιές μορφές.
Οι αυτοκρατορίες ναί μέν, υπήρξαν κάποτε… ως αναγκαιότητα, αν θες. Αλλά στο διάβα του χρόνου έσβησαν, διότι δεν τραβούσε άλλο η ομάδα. Έπαψαν να εξυπηρετούν, έπαψαν να είναι διαχειρίσιμες, μαγαρίστηκαν από εισβολές αλλοφύλων στη διοίκησή τους, καί τελείωσαν. Έτσι, πχ ο Ρήγας Φερραίος, όταν συνέθετε τον συγκλονιστικό «Θούριο», μιλούσε εξ ονόματος των λαών στις περιοχές του πάλαι ποτέ Βυζαντίου. Όμως, ήταν εκτός πραγματικότητας· διότι, στην εποχή του άρχισαν ν’ αναδύονται τα εθνικά κράτη – καί το μέλλον δεν είχε καμμία θέση γι’ αυτοκρατορίες.
Σήμερα, βλέπεις καθαρά πως διανύουμε εποχή αγρίων, παροξυσμικών εθνικισμών παγκοσμίως (που μόνον η εντός ή εκτός εισαγωγικών εγχώρια Αριστερά δεν τους βλέπει! lol!!!) – καί σπασίματος παλαιών κρατών σε αμιγή εθνικά· μάλιστα σε υπερβολικό, αν καί δυσεξήγητο βαθμό. (Πέρα απ’ το «διαίρει καί βασίλευε» των πονηρών ισχυρών.) Γιά παράδειγμα… τί στην ευχή;! τόσο πολύ διαφέρουν οι Μαυροβούνιοι απ’ τους Σέρβους καί χωρίσανε τις περιοχές τους σε δύο κράτη;
Οπότε, πού θα πάμ’ εμείς να στήσουμε -κόντρα στο ρεύμα- πολυεθνικό καί πολυθρησκευτικό κράτος, εκκινούντες από τη φτηνή δικαιολογία της νοσταλγίας γιά τις «χαμένες πατρίδες» καί τα παρελθοντικά κλέη μιάς αυτοκρατορίας, που δεν έδινε δεκάρα γιά τους Έλληνες; (Διότι τον πραγματικό λόγο δεν σας τον ξεφούρνισα ακόμη.) Βέβαια, θα μου πείς ότι ο σημερινός λαουτζίκος μας είναι το ιδανικό κορόϊδο των ξένων… οπότε, μιά βλακεία πάνω, μία κάτω, δεν χάθηκε κι ο κόσμος (των ξένων). Αλλά καλό είναι να την αποφύγουμε αυτήν εδώ ειδικά.
δ. Γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να σταθεί μιά τέτοια συνομοσπονδία
Διότι δεν θα είναι προς όφελός μας. Αφ’ ενός, η πολυαριθμία των αλλοφύλων θα μας καταπιεί (νά, δες τί γίνεται τώρα με τους λάθρο)· αφ’ ετέρου, δεν θα υπάρχει πιά το -έστω καί λειψό, έστω καί προτεκτοράτο- εθνικό μας κράτος, στο οποίο περιχαρακωνόμαστε στα δύσκολα καί μας προφυλάσσει.
Διότι δεν θα κάνουμε εμείς κουμάντο, αλλά άλλοι. Καί δεν εννοώ τους Τούρκους. Γιά να κάνεις κουμάντο, πρέπει να μπορείς να επιβάλεις τη θέλησή σου διά των όπλων… καί τώρα, απλούστατα ΔΕΝ μπορούμε. Κι εννοώ στους ισχυρούς της σήμερον, όχι στους γείτονες καί «συμμάχους» εξ Ανατολών. Στην συνομοσπονδία θα μας οδηγήσουν, γιά να εξακολουθήσουμε να κάνουμε τα χατήρια των ξένων. Όμως, ούτε στιγμή να μή σας περάσει η ιδέα, ότι θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε εμείς καί μόνο εμείς, ως απόλυτα αφεντικά!
Διότι κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια, καί παίζονται πράγματα, που δεν τά ‘χει δεί κανείς «γεωπολιτικός αναλυτής».
Εδώ, όμως, πρέπει να εξηγήσω.
Η Μικρά Ασία, δηλαδή το ανατολικό κομμάτι της Ελλάδας, ανέκαθεν ήταν η αχίλλειος πτέρνα μας. Από εκεί περνούσαν ιδεολογίες καί θρησκείες μαύρες κι εχθρικές· ακόμη κι οι δικές μας θρησκείες αλλοιωνόντουσαν εκεί. Νά, ας πούμε ο Αιώνιος Έφηβος Απόλλων της Κρήτης, στην Τροία γίνεται ένας σκοτεινός κι εκδικητικός θεός. Η Αιώνια Έφηβη Άρτεμις (Βριτόμαρτις) γίνεται μιά κακιασμένη μητριαρχική θεά, που ξανάρχεται στην Πελοπόννησο ως Άρτεμις Ορθία (ναί, αυτή με τις βουρδουλιές – μεγάλα μυαλά οι Σπαρτιάτες, που μαστιγώνανε τα παιδιά τους, τί να σας πώ;!). Ο Διόνυσος μας κουβαλιέται από ‘κεί με μαινάδες φόνισσες, η δέ Κυβέλη βάζει τους άντρες πιστούς της «ν’ αποκόπτωσιν αυτοίς… πάσαν πατρότητος ελπίδα»! (Αθάνατε Ροΐδη!) Κρόνια καί μητριαρχικά ιερατεία στο φούλ, σ’ εκείνα τα χώματα!
Εκτός απ’ τους Πόντιους, που είναι παλιά υπόθεση καθαρών Ελλήνων (απ’ την εποχή του Ιάσονα, τουλάχιστον – κι όχι απ’ τους Α’ καί Β’ Ελληνικούς Αποικισμούς των ιστορικών αιώνων), οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μ. Ασίας ήταν κατά κανόνα Κρόνιοι Πελασγοί. (Βλέπε πχ το ανθρωποθυσιαστικό βρωμόσογο του Τάνταλου καί των Ατρειδών. Κρόνος ίσον ανθρωποθυσίες.) Τώρα, το γιατί ακολούθησαν τον δρόμο του Κρόνου… μεγάλη ιστορία. Πάντως, έχει να κάνει με τις επιδρομές των υπολειμμάτων των Ατλάντων εναντίον των Ελλήνων – οπότε, ουσιαστικά στη Μ. Ασία ακολουθείται κάτι σαν pattern: όπως ακριβώς έγιναν εξισλαμισμοί επί Τουρκοκρατίας, έτσι ακριβώς έγιναν βίαιοι προσηλυτισμοί στη λατρεία του Κρόνου κάποιες χιλιετίες πΧ. Μπορούμε να το πούμε κι αλλοιώς: με την έλευση των Οθωμανών, ποιοί εξισλαμίστηκαν χωρίς να ζοριστούν πολύ; μήπως οι απόγονοι Κρονίων Πελασγών, που το dna τους συνάντησε την Κρόνια λατρεία του ισλάμ καί τη θεώρησε πιό οικεία από την Ορθοδοξία;
Καί γιατί ο Μίνωας άρχισε να κατακτάει αργά καί μεθοδικά το Αιγαίο, ξεκινώντας από τις ακτές της Ιωνίας καί τα κοντινά σ’ αυτές νησιά; (πχ Λέσβο …καί Μυτιλήνη! lol!!!) Μήπως, ως Κρόνιος Ατλαντο-Πελασγός βασίστηκε σε φίλιους πληθυσμούς;
Καί γιατί αργότερα όλα τα παράλια της Ιωνίας έγιναν σύμμαχοι των Τρώων χωρίς να το πολυσκεφτούν; Νομίζω ήδη γνωρίζετε την απάντηση.
Ακόμη καί στους χριστιανικούς αιώνες, το χρονικώς πρώτο Άγιο Όρος (με μοναστήρια, κτλ) ήταν το όρος Λάτρος στην Ιωνία. Θα σας φαινόταν εκπληκτικό να μαθαίνατε ότι το Άγιο Όρος της Χαλκιδικής (αυτό που ξέρουμε σήμερα) ξεκίνησε τη λειτουργία του, ακριβώς όταν ερημώθηκε καί το τελευταίο μοναστήρι του Λάτρους; Βλέπετε, λοιπόν, ότι ακόμη καί μέσα στην ακριβώς ίδια θρησκεία (την Ορθοδοξία), οι πιστοί του Διός με τους πιστούς του Κρόνου αντιμάχονται αλλήλους – κι ας μην το συνειδητοποιούν.
Κι αυτό ακριβώς εννοούσα παραπάνω, όταν αναφερόμουνα στα «παράσιτα», που κουβαλάνε μαζί τους τα Λατινικά: αυτή η γλώσσα ταυτίζεται με τις Κρόνιες Πελασγικές ρίζες της Ρώμης παλιά, καί του Βατικανού σήμερα.
Με τα παραπάνω, δεν σκοπεύω με τίποτε να υποτιμήσω τους Έλληνες που κατάγονται από τη Μ Ασία. Απλώς, επισημαίνω κάποιες υπαρκτές διαφορές μας, τις οποίες δεν πρέπει ν’ αγνοούμε – διότι στη δεδομένη στιγμή μπορεί να φέρουν αρνητικό αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, με προβληματίζει πολύ το τί θα γίνουν οι Ελληνογενείς υπήκοοι της σημερινής Τουρκίας, που θα επιζήσουν από τα προφητικώς επερχόμενα· καί δεν το αντιμετωπίζω το θέμα αυτό με την αλαφράδα της Εκκλησίας.
Θα βαφτιστούν ορθόδοξοι όλοι αυτοί; μπορεί… αλλά νοοτροπία, πώς θ’ αλλάξουν; διότι δεν γίνεται να έχουμε Κρόνιους μεταλλαγμένους ανάμεσά μας, ειδικά αν σχεδιάζουμε μιά εντελώς νέα Ελλάδα σε σωστές βάσεις, στηριζόμενη σε προαιώνιες αδιαπραγμάτευτες εθνικές αρχές. Μ’ άλλα λόγια, δεν θέλουμε οπαδούς του: «- Σφάξε με, αγά μ’, ν’ αγιάσω!», κι ας έχουν dna 100% Ελληνικής καθαρότητας. Βλέπετε, Κινέζοι είναι οι της Κίνας, Κινέζοι είναι καί οι του Χόνγκ Κόνγκ. Αλλά ακόμη υπάρχουν περιορισμοί στη μετακίνηση ένθεν καί ένθεν των τέως συνόρων του 1997. Οι οποίοι, προφανώς, δεν τέθηκαν καί δεν εξακολουθούν να τηρούνται γιά πλάκα.
Ο φυλετικός μετασχηματισμός των Πελασγών σε Έλληνες, που επισυνέβη από τα χρόνια του Ιάσονα μέχρι τα χρόνια μετά τον Τρωϊκό, πρέπει να συνεχιστεί καί να τους συμπεριλάβει όλους τους Ελληνογενείς. Όποιος μείνει πίσω, απλά χάθηκε.
ε. Τί γυρεύουν οι Άγγλοι στο παζάρι;
Σ’ αυτό το σημείο, λογικά πρέπει ήδη να έχετε καταλάβει πως την Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία την προωθούσαν καί την προωθούν οι Άγγλοι, μέσωι των τεκτονικών στοών. (Κι οι Αμερικάνοι· αλλ’ αυτοί όχι καί τόσο, θά ‘λεγα.) Εκμεταλλευόμενοι τον έως χαζομάρας ρομαντισμό των ατόμων Φαναριώτικης καταγωγής.
Βέβαια, η βούληση γιά φράξιμο της διελεύσεως των Ρώσσων απ’ το Αιγαίο είναι αρκετά παλιά, από την εποχή των Ναπολεοντείων πολέμων ακόμη. Τουλάχιστον! Όθεν, δεν πρέπει να μας παραξενεύει που το πρόσχημα της Ελληνο-Τουρκικής συνομοσπονδίας το 1903 ήταν η φραγή της Ρωσσικής / Πανσλαυϊκής καθόδου προς Νότον. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
Μετά το προηγούμενο σύντομο μάθημα Ιστορίας (καί Προϊστορίας), θα σας παραδώσω ακόμη ένα. Βέβαια, καί τα δυό αυτά είναι μεζεδάκια γιά την όρεξη· αλλά, αν θέλετε διδακτορικές διατριβές στην Ιστορία, δεν είναι ο κατάλληλος τόπος εδώ. Τρέξτε, ερευνήστε, καί θα βρήτε.
Λοιπόν, είμαστε στο 1903… κι ενώι η Ελλάδα έχει ήδη φάει φάπες εξ αιτίας της «Μεγάλης Ιδέας» (βλέπε έξωση του Όθωνα), αρχίζει άλλο βιολί: να πάρουμε τημΜπόλιν καί την Αγιασοφιάν όχι με τα όπλα πλέον, αλλά με φιδίσιο τρόπο: να συνενωθούμε με την καταρρέουσα Τουρκία του 1903, καί να φάμε εμείς τη διοίκηση του νέου κράτους! Καί με πρόσχημα τον φραγμό στην επέκταση του Πανσλαυϊσμού.
Αρκούντως πονηρό, αλλά προσέξτε:
- Κανείς δεν δίνει σημασία στα όσα ιστορικά αντεπιχειρήματα ανέφερα, παρ’ ό,τι ήταν γνωστά καί τότε!
- Καί κανείς δεν έγραψε ΠΟΥ-ΘΕ-ΝΑ μέχρι σήμερα, ποιά θα είναι τα πλεονεκτήματα της Ελλάδος, διευθυνούσης ένα κράτος-σακαράκα!
Ακόμη μία ιστορική παρένθεση εδώ.
Όπως όλα τα μεγάλα κινήματα, έτσι κι ο τεκτονισμός δεν ήταν ο ίδιος σ’ όλες τις ιστορικές φάσεις του.
- Μυστικιστική οργάνωση, με άγνωστο ποιά χρονική αρχή. (Έχει βρεθεί -νομίζω στην Κύπρο- τάφος με σκαλισμένο το χαρακτηριστικό σχήμα του γνώμονα καί του διαβήτη, με χρονολογία κάπου το 1200-τόσο.)
- Πέρασε στην επιφάνεια το 1717, καί καθιερώθηκε σαν επαναστατικό κίνημα (βλέπε Μότσαρτ). Ναί, επαναστατικό καί ανέτρεψε θρόνους οπουδήποτε αλλού, πλήν αγγλίτσας! Έμ, τί; τη «μαμά» του θα χτυπούσε; lol!!! Όθεν, έκανε επανάσταση επιλεκτικώς πως! Ά λά κάρτ! (Σαν κάτι κωλόπαιδα …επαναστάτες των Βορείων Προαστείων!)
- Κατά τις αρχές του 20ου αιώνα, στην Ελλάδα όλα τα τέκνα των «καλών οικογενειών» ήταν κοσμοπολίτες, αγγλόφιλοι, καί τέκτονες.
- Καί σήμερα, περνάει τη φάση των ισχνών αγελάδων του καί ψάχνει γιά νέα μέλη… κάπως σαν κάτι ποδοσφαιρικές ομάδες (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε! lol!!!), που γιορτάζουν τα εκατόχρονά τους τελείως ανέμπνευστα, με μιά βραδυά στα μπουζούκια (λόγωι αφραγκίας)!
Βέβαια, όπως έχω πεί πολλές φορές, ο τεκτονισμός είναι η αιχμή του δόρατος του Αγγλοφώνου ιμπεριαλισμού. (Οπότε, άμα μπλέξεις εκεί μέσα… θα σ’ έχουν σα σκυλί με λουρί καί φίμωτρο, να υπηρετείς το Μπάκιγκχαμ καί τον Λευκό Οίκο.) Απλώς, οι Έλληνες τέκτονες των αρχών του 20ου αιώνα έκαναν μέν τα χατήρια της αγγλίτσας, αλλά ταυτίσανε τα συμφέροντα της Ελλάδας με τα της αγγλίτσας, κι έτσι φτάσαμε μέχρις έξω απ’ τημΜπόλιν καί την Άγκυρα…
…πράγμα που η αγγλίτσα μετά το 1920 (καί έως σήμερα) θεώρησε μέγιστο λάθος, καί λύσσαξε να το «επανορθώσει». (Βλέπε πχ παραφωνία των Πρεσπών / ξεπούλημα της Μακεδονίας μας.)
Συνεχίζουμε.
Όπως ακριβώς ο τεκτονισμός άλλαξε χαρακτήρα από το 1900, έτσι άλλαξε χαρακτήρα καί η πολιτική της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα στο θέμα της «συνομοσπονδίας» από τότε. Συγκεκριμένα, μετά τον Α’ ΠΠ έγινε φανερό ότι τα διάφορα κράτη θα χωριζόντουσαν σε πρώτης καί δεύτερης (καί… καί..) ταχύτητας, όχι γι’ άλλους λόγους (πχ οικονομία), αλλά εξ αιτίας των εξοπλισμών. Στο εξής, όποιος δεν έφτιαχνε τους δικούς του (καί δή, προηγμένους), θα πήγαινε στη Β’ εθνική! (Εμάς, αυτό μας στοίχισε το 1922.)
Αυτό με τη σειρά του σήμαινε πως οι Άγγλοι δεν θα μπορούσαν πλέον ν’ ασκήσουν πολιτική «δι’ αντιπροσώπων». Δηλαδή, δεν θα μπορούσαν να στηριχτούν πχ στους Έλληνες, οι οποίοι θα αναπλήρωναν τον μικρό τους πληθυσμό (καί την έλλειψη προηγμένων όπλων) με τη γενναιότητα / τα ιδανικά τους / το αξιόμαχόν τους. Αυτό το είδαμε πχ στην Αίγυπτο κατά τον Β’ ΠΠ, όπου οι Άγγλοι, καίτοι στριμωγμένοι αγρίως, αγνόησαν εντελώς τους χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες που μαζεύτηκαν εκεί, αφού δραπέτευσαν από την κατεχόμενη Ελλάδα.
Όμως, ειδικά γιά το θέμα του ποιός θα πάρει τημΜπόλιν, σύμφωνα με τις προφητείες («…Οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι θα μας βοηθήσουν!» – άγιος Παΐσιος), βλέπουμε πως η Αγγλόφωνη πονηριά επανέρχεται σε μεθοδολογία της εποχής Δραγούμη! Βάζει… αντιπρόσωπο! Γιατί, όμως, δεν πάει η ίδια να καταλάβει τημΜπόλιν; Εμάς, τί μας θέλει;
Ας το δούμε κι αυτό, διότι πονηρευτήκαμε.
Η εξήγηση γι’ αυτό ξεφεύγει αρκετά του ορθολογισμού, αλλά θα μου επιτρέψετε. Αν δεν γουστάρετε, να φύγετε από ‘δώ – καί στο εξής να διαβάζετε τις ανακοινώσεις του ΥπΕξ! 🙂
Λοιπόν, οι Αγγλο-Αμερικάνοι εμάς μας θέλουν γιά Δούρειο Ίππο! Ναίναίναί!!!
Βλέπετε, ο κάθε τόπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, καί δέχεται συγκεκριμένον ανθρωπότυπο. (Μόνο να με συμπαθάτε, δεν θα το αναλύσω αυτό.) Όθεν, οι Αγγλο-Αμερικάνοι δεν μπορούν να μείνουν διαρκώς στην κατακτημένη Μπόλιν οι ίδιοι· άρα, θα βάλουν εμάς να κάνουμε τη βρωμοδουλειά, ελπίζοντας να μας έχουν στο χέρι καί να μας τραβάνε τα λουριά στο διηνεκές… σα μαφιόζοι, που εισπράττουν «προστασία» από το γωνιακό μαγαζί.
Έως ότου χαθούμε σε μιά πλημμυρίδα αλλοφύλων… αλλά, μέχρι τότε, η δουλειά τους θα έχει γίνει όπως τη θέλουν. (Νομίζουν, δηλαδή.)
Ή, μήπως θαρρείτε ότι ο πατέρας της Γεωπολιτικής, ο Μάκιντερ, τα είπε όλα; Δεν είχαν / έχουν στη διάθεσή τους απόκρυφη βιβλιογραφία οι Άγγλοι, λέτε;… με χάρτες γεωμαγνητικών πλεγμάτων, σημείων δύναμης, καί τα ρέστα; Τί νομίζετε;
Παρεμπιπτόντως, αν γίνει τελικά ένα τέτοιο κράτος-μαϊμού, η Κωνσταντινούπολη πιθανώτατα θα είναι στάχτη στα μάτια· να περιμένετε τότε «ειδική» υπερδραστηριότητα διαφόρων -χμ- μυστήριων «περιηγητών» ανά την κυρίως Ελλάδα. (Ελπίζω, βέβαια, να μή φτάσουμε ώς εκεί.) Γιατί; διότι όλα μα όλα τα «κέντρα δύναμης» της Ελλάδας βρίσκονται εδώ.
Επίλογος
Θεωρώ πως έδειξα καθαρά ότι η Ελληνο-Τουρκική συνομοσπονδία ΔΕΝ πρέπει να γίνει επ’ ουδενί, διότι δεν θα εξυπηρετεί Ελληνικά συμφέροντα. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά η ύπαρξή της θα εμποδίσει μιά μελλοντική Ελλάδα, που θα είναι όντως Ελλάδα.
Επίσης, νομίζω πως έδειξα άλλο τόσο ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της συνομοσπονδίας, παρά μόνον επιτακτικές καί μακροχρόνιες εντολές εκ Δυσμών γιά τη δημιουργία της. Οι οποίες στηρίζονται στο συναίσθημα (καί όχι τη λογική) Ελλήνων, που κατάγονται από τις περιοχές ανατολικώς του Αιγαίου.
Όθεν, μακριά κι αλάργα!
Υγ: Μόνο που θέλω ένα πράγμα: να μην πεταχτεί κανείς, να πεί ότι τα ήξερε αυτά. Σκατά ξέρανε, κι οι αναλυτάδες κι όλοι! Αν τα ξέρανε, γιατί κανείς μέχρι σήμερα δεν έγραψε στα ίσα πως η συνομοσπονδία είναι πάγια εντολή αγγλίτσας καί τεκτονικών στοών, παρά μόνο μεμψιμοιρίες ακούγονται γιά την υποστήριξη Δραγούμη / Μεταξά / Παπαδόπουλου (μέσωι Παττακού, προφανώς) σ’ αυτήν; Τί φοβήθηκε; μην του στερήσει η αγγλίτσα το επίδομα;
Τόσο πολύ κρυμμένο ήταν το αίτιο της κολλημένης στη συνομοσπονδία βελόνας γραμμοφώνου, κι έπρεπε να το βρώ εγώ; Χαλάλι, όμως.
ergdhmerg.wordpress.com
με πέθανες με τα μωβ και κόκκινα γράμματα
ΑπάντησηΔιαγραφή