ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ
Μες τις καμάρες αρχαίου ασκηταριού
που ονόμασα πενήντα χρόνια στο κουρμπέτι
αφήνω να με καίει το φως ενός κεριού
καθώς μια επιταγή ζωής πάντα μού θέτει.
Άσε να ρέει επάνω στο κορμί
τής φάλαινας τού Μόμπυ Ντικ το λίπος
καθώς το ξύλινο ποδάρι με ορμή
σπρώχνει καπούλια για να εκτιναχτεί ο μαύρος ίππος.
Σε τρικυμία άγρια ορθός βλέπε να έρχεται μπουνάτσα
την ώρα τής αντάρας και τού πανικού
σαν κυβερνήτης τού φαλαινοθηρικού
πες να σού δέσουν στο πηδάλιο τα μπράτσα.
Όρντινο δώσε στους καμακιστές
να σπεύσουνε στην πλώρη έτοιμοι για όλα
καρδιές λεπίδες μες στον κίνδυνο πιστές
όταν η βάρδια συναντά την καρμανιόλα.
Το κύτος όταν κυνηγάς
μην ψάχνεις στην ομίχλη αστρολάβο
τής θάλασσας η ειμαρμένη είναι καβγάς
έχοντας δέσει και τούς δυό σας μ΄ ένα κάβο.
Εκείνο μοναχό του θα σάς βρει
στον χώρο που απαιτεί να εξουσιάζει
κι όσοι νομίζουνε πως σε κινεί κουτό μαράζι
δεν βλέπουν ότι όλους μας ο χάρος καρτερεί.
Kι αν σάς ρουφήξει τού ύδατος καταπακτή
γραπώνοντας ενός σκαριού το σάπιο ξύλο
μονάχα ένας από σάς θα φθάσει ως την ακτή
να μεταδώσει στους επόμενους τον θρύλο.
Γιατί στην σύγκρουση πάνω στην γη
μονάχα ένας είναι δυνατόν να επικρατήσει
είτε το τέρας είτε οι κυνηγοί
νόμος σκληρός που όρισε η φύση.
Και όσοι αψηφούν τού πεπρωμένου την θηλιά
χωρίς να σκέφτονται το ξύλινο ποδάρι και την πάρτη
κλαριά θα κόψουνε από περήφανη ελιά
ξανά να φτιάξουν φυλαχτά, καμάκια και κατάρτι.
Στο έπος τής Αμερικής μπάρκαρε τώρα εσύ λοιπόν σαν νέο μέλος
γιατί ΄σαι ταξιδιάρης, όχι φυγάς
ακόμη κι αν δεν είναι φάλαινα αυτό που κυνηγάς
τράβα το φίλε ανελέητα ως το τέλος.
Στο γιουσουρούμ τού πρώτου λιμανιού
θα βρεις φυλλάδιο σε θήκη νοτισμένη
δεν είναι ημερολόγιο πλοίου ως έχουν κατά νου
μα ένα μήνυμα παλιό που εσένα περιμένει.
Είναι τα φύλλα απ' το τεφτέρι ενός θεού
που πάντα αφήνει ναυαγό να τα διασώσει
κι όσο κι αν μοιάζει φαντασίωση τρελού
το κύτος κάποιος πρώην στεριανός θα θανατώσει.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΠΟ ΓΡΑΝΙΤΗ
Υπάρχει μια ουράνια πολιτεία από γρανίτη
εκεί όπου οι άγγελοι κρατάνε δυναμίτη.
Οι άγιοι αγέλαστοι πλέκουν μακρύ χιτώνα
με φύλλα που μαράθηκαν στο ψύχος τού χειμώνα.
Όλοι φορούν ρούχα λευκά
με μια βαθιά οδύνη
που έχουν ασπρίσει τεχνητά
τις νύχτες με χλωρίνη.
Άνθη από βινύλιο
γυρεύουν το όνομά τους
και πεταλούδες νάιλον
γεύονται το άρωμά τους
Μόνιμο σπάσιμο φτερών
έχει επιβάλει η τάξη
σε κάθε άγγελο μικρό
που θέλει να πετάξει.
Θαμώνες που γονυπετείς
λουφάζουν στην μαστούρα
καθώς ο μέγας οδηγός
κραδαίνει την μαγκούρα
Λόγια παχιά μα ανήμπορα
να φθάσουν στην ουσία
παγιδευμένα στο εγώ
δεν έχουν σημασία.
Κι εγώ κουτός κι ανόητος
στους τείχους της γραφίτης
τρέχοντας πίσω απ' την σκιά
που ρίχνει η μορφή της.
Μ΄ αυτό που μοιάζει μάταιο
μού είπε ένας γεράκος
μπορεί να γίνει σύνθημα
κι ας καταντήσεις ράκος.
Γι' αυτό μείνε ακλόνητος
και μην αλλάξεις ρώτα
γιατί η ψυχή δεν βρίσκεται
αν δεν την χάσεις πρώτα.
Η φωτογραφία και τα γραφόμενα της δείχνει ότι μάλλον είστε σε καλο δρόμο......
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα ποιήματα με την αλληγορική τους σημασία καλά είναι κι αυτά.........
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Αγαπητέ φίλε, σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση. Ο δρόμος που περιγράφεται στα ποιήματα είναι δύσβατος, όπως ο δρόμος τής αρετής. Στον βαθμό που τον ακολουθεί κάποιος, συμφωνώ, ότι είναι μάλλον καλός. Όμως πιστεύω, ότι κάθε δρόμος είναι καλός, ακόμη και εάν κάποτε μοιάζει να είναι κακός. Γιατί καθ' οδόν πλουτίζονται οι εμπειρίες μας, σύμφωνα με αυτό που χρειάζεται και επιλέγει η ψυχή μας. Υπό αυτήν την έννοια κάθε δρόμος καθίσταται από τα πράγματα οδός μετανοίας, εκούσιας και συνειδητής, ή φαινομενικά ακούσιας. Η ψυχή κάθε ανθρώπου είναι δυνατός παίκτης. Γι αυτό μπορεί να αξιοποιεί και τις αποτυχίες. Οπότε ο οδηγός είναι αυτό που διατύπωσε ο Μεγάλος Ποιητής: "Να ευχαριστείς την Ιθάκη, που σού χάρισε το ωραίο ταξίδι".
ΔιαγραφήΑγαπητέ Κώστα, για ακόμη φορά θερμά ευχαριστώ. Αυτήν την ανάρτηση την έκανα μόνον σαν πάρεργο, γιατί δεν βρήκα ακόμη την αναγκαία ενέργεια για να γράψω ένα κείμενο, που εδώ και αρκετό καιρό έχει κατασταλάξει μέσα μου.
ΔιαγραφήΤο πρώτο ποίημα έγραψα πρόσφατα. Το δεύτερο γράφτηκε το 2002 και μελοποιήθηκε το 2004 από τον καλό μου φίλο Ελευθέριο Σταμπούλογλου.
https://soundcloud.com/elefterios-stampouloglou/127s4kr48wcg?utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing
Πω πω δικέ μου.. το έκανε απτάλικο, και τού ταιριάζει πολύ.
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε κι εμείς πολύ φίλε μου Διονύση για την όμορφη ποίηση!
Να ευχάριστης το τούνελ.....που σου χάρισε ακόμα ένα ωραίο ταξίδι.......γιατί η Ιθάκη(Φως)είναι μέσα μας..........................
ΔιαγραφήΑπλός ανώνυμος σχολιαστής
Να ευχαριστείς...........διόρθωση.
ΔιαγραφήΤι να πω κι εγώ που ο μεταφραστής από τα greeklish μερικές φορες αλλάζει τελείως τις λέξης και αν δεν το παρατηρήσω.......χαχα....
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
'Ιιιιιου Ίιιιιιου Ίιιιοοοου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστυνομία ορθογραφίας
....και μην αλλάξεις ρώτα; Νο
..... και μην αλλάξεις ρΟτα ( ρότα εκ του ροή)
Μάκια
Astillais
🤣🤣🤣
ΔιαγραφήΔιατάξτε!
Το διόρθωσα.
@ Astillais
ΔιαγραφήΠοιητική αδεία επέλεξα την ωρθωγραφεία.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΔιαγραφήΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ.. ΕΙΝΑΙ ΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ.
..Ε ΣΙΓΝΟΜΗ.. ΗΩΣ ΙΘΕΛΑ ΝΑ ΠΟ.
Από την ορθογραφία ως την ορνιθογραφία ένα νι δρόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχεχε
Astillais
@ Astillais
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή φίλη,
επειδή δεν τυγχάνω εριστικό πρόσωπο και ούτε εμμένω στο να στηρίζω την ισχύ των επιχειρημάτων μου σε θέματα που θεωρώ τελείως δευτερεύοντα, απέφυγα να τοποθετηθώ συγκεκριμένα στην τελείως λανθασμένη ουσία τής επιχειρηματολογίας τού πρώτου σχολίου σου και στην δασκαλίστικη υφή του. Εκκινώ πάντοτε με καλή πίστη, ότι όσοι τοποθετούνται σε αναφορές μου, το πράττουν με σεμνότητα και ευγενείς προθέσεις. Γι αυτό και αρκέστηκα να κατονομάσω μόνον το κριτήριο τής συγκεκριμένης επιλογής μου, μήπως και μπορέσεις να κατανοήσεις κάτι από αυτό που ανάφερα ως “ποιητική άδεια”, χωρίς να επιζητώ να δικαιωθώ, κρίνοντας ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΣΗ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΕΠΙΘΥΜΩ. Πλην όμως διαπιστώνω, ότι επανήλθες με ειρωνική έπαρση, σχολιάζοντας εκ νέου, ενώ το θέμα από την μεριά μου είχε λήξει.
Επίσης θεωρώ απαράδεκτη την διόρθωση στο ποίημα, που έκανε ο φίλος Κώστας. Παρ' όλο που τού έχω κοινοποιήσει ρητά την άδειά μου, να μπορεί να προβαίνει αυτός σε οποιιεσδήποτε αλλαγές των κειμένων μου κρίνει σκόπιμο κατά το δοκούν και χωρίς να με ρωτάει σχετικά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση συγχέετε την ποίηση με το μάθημα ορθογραφίας στο δημοτικό σχολείο. Με αυτήν την λογική, πρέπει να τρέχουμε στις μουσεία, για να τραβήξουμε δικές μας διορθωτικές πινελιές στούς ζωγραφικούς πίνακες, θεωρώντας ότι η όποια δεοντολογία τους δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μας. Στην πρώτη τοποθέτησή μου αναφέρθηκα στην “ποιητική άδεια” με χιουμοριστικό τρόπο, για να μην παροξύνω τα πνεύματα και όχι για να ακολουθήσουν καλαμπόυρια, μη σχετιζόμενα με την ποιητική έμπνευση.
Η παρατήρησή σου, ότι η λέξη ρότα προέρχεται από την ροή είναι τελείως λάθος. Ο συγκεκριμένος όρος είναι ναυτικής προελεύσεως και έχει εισαχθεί από τα βενετσιάνικα. Στα αρχαία Ελληνικά ο όρος αυτός δεν υφίσταται και στα λεξικά τής Νέας Ελληνικής δεν αναφέρεται στα παράγωγα των λημμάτων “ροή” και “ρέω”. Η λέξη ροή, ως φαινόμενο που εκδηλώνεται με χρονική διάρκεια, έχει δυο συνεχόμενα φωνήεντα, που ηχητικά υποδηλώνουν την συνέχεια. Η μεταφορά τού όρου ρότα στα Ελληνικά μέ όμικρον επιλέχθηκε προφανώς για να μην συγχέεται ο όρος με την προστακτική τού ρήματος ερωτώ. Η λέξη ρότα αναφέρεται επίσης σε κάτι που λαμβάνει χώρα με χρονική διάρκεια. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξα στην απόδοσή του την συγκεκριμένη σημειολογία, κάνοντας χρήση ΜΑΚΡΟΥ φωνήεντος. Το αυτό συμβαίνει με την μεταφορά τού όρου στις λατινογενείς γλώσσες, όπου γίνεται χρήση τού ou - „route“ κλπ. (ενώ „rute“ σημαίνει σιωπηλός, ως όρος, που υποδηλώνει στάση και όχι κίνηση).
https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?start=580&page=50&lq=%CE%A1*&dq=
Η ποίηση δεν είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί περιχαρακωμένους κανόνες ορθογραφίας, ειδικά στην περίπτωση, που αυτός που καθορίζει κάποια επιλογή, επιθυμεί να αποδώσει στα πλαίσια τής αισθητικής των συμφραζόμενων, την βαθύτερη ουσία ενός όρου. Αυτά βέβαια δεν είναι εύκολο να καταστούν κατανοητά, από τούς στείρους τιμητές των κανόνων, που το μόνο που γνωρίζουν είναι να κρατάνε μεζούρα και διαβήτη.
Παρακαλώ λοιπόν τον φίλο Κώστα, να επαναφέρει το ποίημά ΜΟΥ στην μορφή που επέλεξε ο δημιουργός του. Θεωρώ απαράδεκτο να εμφανίζεται το συγκεκριμένο ποίημα με διαφορετικές μορφές σε διάφορους ιστοτόπους. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα, εάν καταργηθεί η αναπαραγωγή των στίχων μου, εφόσον με την ΡΩΤΑ, που επέλεξα στην στιχουργική μου (και όχι μόνον) αισθάνονται κάποιοι, ότι παραβιάζεται η δεοντολογία τους.
Επανήλθε!
ΔιαγραφήΘερμά ευχαριστώ.
Διαγραφή🙂 👍
Διαγραφή