Κυρώσεις κατά της Ρωσίας: η παγκοσμιοποίηση προτιμά την αυτοκτονία από την αποκήρυξη

 

Σχόλιο Διόδοτου: Άλλο ένα πολύ καλό άρθρο που είδαμε στο russiepolitics και το μεταφράσαμε. Η σύνδεσή μας με τα RT και Sputkik News, είναι πλέον αδύνατη· προσπαθήσαμε με πολλούς τρόπους. Μάς απομένει να συνδέσουμε έναν υπολογιστή με σέρβερ ινδικό ή κινέζικο ή αραβικό. Ό,τι πάντως τρόπο βρούμε, θα μπορούμε ωστόσο να συνεχίσουμε να σάς δίνουμε πραγματικές ειδήσεις μέσω φίλων που διαμένουν σε χώρες εκτός καμπάλ. Η καμπαλο-Δύση αυτή τη στιγμή πυροβολάει τα πόδια της. Το παρόν άρθρο το εξηγεί πολύ καλά.

 

Τις τελευταίες ημέρες, είδαμε μια χιονοστιβάδα κυρώσεων να πέφτει στη Ρωσία, διώχνοντας τη ρωσική ομάδα από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, απαγορεύοντας τις ρωσικές γάτες από διαγωνισμούς, απαιτώντας από τα ξένα καταστήματα να εγκαταλείψουν τη ρωσική αγορά κλπ. Αλλά πάνω απ' όλα, είναι τα όργανα της παγκόσμιας διακυβέρνησης που μπαίνουν στον πειρασμό να περιφερειοποιηθούν, καθώς η ατλαντική δύναμη δεν μπορεί να δεχθεί να αγνοηθεί και να απορριφθεί. Αν μπορούσε να υπάρξει μια ζωή έξω από την παγκοσμιοποίηση, οι κυρίαρχες χώρες ίσως καταλήξουν να το σκεφτούν. Αυτό εξηγεί το πρωτοφανές επίπεδο οργής και μίσους προς τη Ρωσία από την πλευρά των ατλαντικών κυβερνητικών ελίτ. Γιατί είναι οργή και μίσος. Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο επιστροφής στην περιφερειοποίηση.

Όταν διαβάζετε τις ειδήσεις, ακούτε ότι οι πολυτελείς μάρκες εγκαταλείπουν τη ρωσική αγορά. Όταν πήγα χθες σε ένα εμπορικό κέντρο, είδα τα περισσότερα από τα ξένα καταστήματα ρούχων εκεί κλειστά. Η IBM και η Microsoft πρέπει να απομονώνουν τη Ρωσία. Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά μου φαίνεται ότι αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες πρέπει να βγάζουν κέρδη για να υπάρχουν, και ο εξαναγκασμός τους να εγκαταλείψουν τη ρωσική αγορά τους στερεί μερίδιο από τα κέρδη - εκτός αν τα δυτικά κράτη σχεδιάζουν να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Σε κάθε περίπτωση, βλέπουμε ότι ο φιλελευθερισμός και ο μύθος της μη πολιτικοποίησης της οικονομίας έχουν καταρρεύσει. Αυτό είναι αντικειμενικά το τέλος της οικονομικής παγκοσμιοποίησης.

Οι δυτικές χρηματοπιστωτικές αγορές κλείνουν για τη Ρωσία, οι επενδύσεις δεν μπορούν πλέον να περάσουν, η Visa και η Mastercard δεν διασφαλίζουν πλέον τις συναλλαγές, το SWIFT σταδιακά οχυρώνεται. Η χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση έχει πέσει.

Αθλητικές ομοσπονδίες, επιστημονικές ομοσπονδίες, ακόμη και ιατρικές ομοσπονδίες απορρίπτουν τις ρωσικές ομοσπονδίες. Οι Ρώσοι αστέρες της όπερας ή οι μαέστροι στη Δύση πρέπει να κάνουν μια δημόσια δήλωση κατά της χώρας τους, της Ρωσίας, και κατά του Πούτιν προσωπικά, προκειμένου να παραμείνουν στη θέση τους - αρνούνται. Τα ρωσικά κλασικά έργα αφαιρούνται από το πρόγραμμα σπουδών - επειδή είναι ρωσικά. Φοιτητές διώχνονται από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, όχι λόγω των αποτελεσμάτων τους, αλλά λόγω της εθνικότητάς τους. Ο φανατισμός γεννά τη μετριότητα, υποστηρίζει την απανθρωπιά. Η διεθνής συνεργασία, βασικό στοιχείο της πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης, έχει επίσης καταρρεύσει μπροστά στα μάτια μας.

Όλα αυτά τα μέτρα είναι δίκοπο μαχαίρι: αποκλείοντας τη Ρωσία από αυτή την παγκοσμιοποίηση, ο ατλαντικός κόσμος συρρικνώνεται και αμφισβητεί τη βάση της ύπαρξής του - την παγκοσμιότητα. Ένας τρόπος ζωής για όλους, ο ίδιος κώδικας, το ίδιο όραμα. Ακόμα και το Χόλιγουντ την πατάει και αναστέλλει τις πρεμιέρες του στη Ρωσία. Η αμερικανική μηχανή προπαγάνδας πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται. Η πόρτα για την αποτοξίνωση των μυαλών και των κοινωνιών είναι ανοιχτή.

Ακόμη και τα όργανα της παγκόσμιας διακυβέρνησης επηρεάζονται. Θα θυμηθεί κανείς το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο, σε μια κρίση οργής μετά την έναρξη της ρωσικής επιχείρησης στην Ουκρανία, θέλησε να αποκλείσει τη Ρωσία, αλλά στη συνέχεια επανήλθε, καθώς θυμήθηκε ότι ο λόγος ύπαρξής του εξαφανίζεται χωρίς τη Ρωσία. Κάποιοι ζητούν τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τον ΠΟΥ - κάτι που θα αποτελούσε μια διέξοδο από την οργή του Κόβιντ για τα καλά, στην οποία εξακολουθούν να προσκολλώνται ορισμένες ρωσικές παγκοσμιοποιητικές ελίτ, που επιθυμούν απεγνωσμένα να δουν μια τέτοια κακώς κερδισμένη εξουσία να χάνεται τόσο γρήγορα. Άλλοι προσπαθούν σκληρά να βγάλουν τη Ρωσία από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ξεχνώντας ότι η Ρωσία, νομικά ο συνεχιστής της ΕΣΣΔ στη διεθνή σκηνή, είναι ιδρυτικό μέλος του ΟΗΕ και έχει πληρώσει με τη ζωή περισσότερων από 25 εκατομμυρίων Σοβιετικών το δικαίωμα να μπλοκάρει παγκόσμιες αποφάσεις με βέτο. Τώρα οι ΗΠΑ συζητούν την έξοδο της Ρωσίας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, έναν οργανισμό στον οποίο η Ρωσία εντάχθηκε αργά και με το κόστος μεγάλων παραχωρήσεων. Αφήστε τη φωνή τους να ακουστεί! Χωρίς τη Ρωσία, οι οργανισμοί αυτοί δεν είναι πλέον παγκόσμιοι, αλλά περιφερειακοί. Έτσι, ο μονοπολικός κόσμος που υποστήριζαν οι ατλαντιστές θα επέστρεφε στην ανυπαρξία.

Η άνευ προηγουμένου αντίδραση της Δύσης στη Ρωσία μοιάζει με εκείνη μιας γυναίκας που έχει απορριφθεί και προτιμά την αυτοκτονία από τη ντροπή της δημόσιας απόρριψης. Πράγματι, πώς θα μπορούσε η παγκοσμιοποιημένη Δύση να αντέξει την άρνηση, όταν βρισκόταν στα πρόθυρα της νίκης -όπως πίστευε- με την τελευταία ομοβροντία του Κόβιντ, η οποία θα ολοκλήρωνε τη συντριβή των κοινωνιών, των οικονομιών τους και την εξημέρωση των εθνικών κυβερνήσεων; Αυτός ο παγκόσμιος κόσμος παίζει με όλες του τις αξίες, διότι αποφασίζοντας να αγνοήσει τις κυρώσεις, αποδεχόμενη τις κυρώσεις ως δεδομένες, η Ρωσία βρίσκεται στη διαδικασία, αν αντέξει μέχρι τέλους, να δώσει σε αυτόν τον "παγκόσμιο" κόσμο την πραγματική - περιφερειακή - διάστασή του και το πραγματικό πρόσωπο της αποικιοκρατίας.

russiepolitics.blogspot.com